Tom, Rozdzial

1  I,1 |   czapkę, rzucił ją na ziemię i skłoniwszy się rzekł:~- Jam jest Andrzej
2  I,8 |     pana Wołodyjowskiego, który skłoniwszy się wyszedł zły i gniewny;
3  I,10|   odparł Krzysztof Opaliński.~I skłoniwszy się czapką wszystkim obecnym:~-
4  I,25|  komnaty oficer zatrzymał się i skłoniwszy się panu Andrzejowi, rzekł
5 II,8 |       na nią bystrym wzrokiem i skłoniwszy się naprędce pani Korfowej,
6 II,11|       pochodnię z rąk rajtara i skłoniwszy się raz jeszcze, rzekł:~-
7 II,35| rzekłszy pan starosta powstał i skłoniwszy się siostrze bardzo uprzejmie,