Tom, Rozdzial

1  I,8  |     inaczej być.~Ale ta uwaga nie rozjaśniła mu twarzy.~"Tym ci gorzej
2  I,10 |          surowa twarz Wittenberga rozjaśniła się także.~- Wasza miłość
3  I,16 |      znaleźć. Dumna twarz magnata rozjaśniła się i oczy przymknął, jakby
4  I,22 |           nań okiem rzucił, twarz rozjaśniła mu się uśmiechem triumfu
5 III,17| odpowiadał, wreszcie twarz mu się rozjaśniła i rzekł:~- Podziękuj, mości
6 III,18|        uczynił...~Miecznika twarz rozjaśniła się, jakby na nią promienie
7 III,26|         jest.~Twarz pana Andrzeja rozjaśniła się, jak gdyby na nią blask