Tom, Rozdzial

1  I,5  | burmistrzowi, by się stawił. Namyślał się długo, ale wreszcie
2  I,8  |  afekt nieostatni. Tymczasem namyślał się trochę; co ma z listem
3  I,21 |   oczach szwedzkich do zera.~Namyślał się więc książę nad tym,
4 II,2  |    wiedział - co więcej: nie namyślał się nad tym. Wierzył tylko
5 II,20 |      i na tę, i na tę stronę namyślał, ale jak już poczęto w całym
6 III,3 | Niderlandy. Pan starosta nie namyślał się długo, uderzył się rękoma
7 III,26|     wysłuchawszy relacji nie namyślał się długo, zawrócił czambuł