Tom, Rozdzial

1 II,18 |      syknięcie albo nawet cichy jęk wyrywał mu się z ust, gdyż
2 II,19 |    zachwiało się na kulbakach i jęk odpowiedział świstowi.~-
3 II,20 |      Boga! - zawołał stłumiwszy jęk - gadajże mi, co się z Radziwiłłem
4 II,23 |    który trzymał przed sobą, aż jęk rozległ się w ciszy nocnej.~-
5 II,24 |        zawtórowały mu wrzaski i jęk.~Przerażonym Szwedom zdawało
6 II,24 | wydawało się, że usłyszał cichy jęk.~- Dla Boga! Żyw! - zakrzyknął.~-
7 III,32|          Z piersi jej wychodził jęk:~- Boże! Boże! Boże!~I znów