Tom, Rozdzial

1  I,25 | oporu, ale kto żyw opuszcza dawnego pana i spieszy do nowego:
2 II,2  |   się w nim służbistość dla dawnego wodza, bojaźń, a może admiracja
3 II,4  |  już łzami rzewnymi zalewa, dawnego pana wspomniawszy, a wszyscy
4 II,5  |    się aż Rzędzian na widok dawnego pana, któremu tyle lat służąc
5 II,10 |  oficer nie umoczył w winie dawnego kwitu i nie kazał go zjeść
6 II,28 |    nie mnie, bo mnie połowa dawnego radziwiłłowskiego wojska
7 III,28|  przyszedł i panna wraca do dawnego gniazda, to już musi być