Tom, Rozdzial

1  I,1 |       Ej! nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe,
2  I,4 |      To rzekłszy skłonił się czapką z umyślną uniżonością aż
3  I,10|  Opaliński.~I skłoniwszy się czapką wszystkim obecnym:~- Czołem
4  I,12|    wieżami, była kopuła jako czapka, w którą kiedyś jak trzasło,
5 II,5 | wzburzony i od gniewu blady, czapką o stół rzucił i zawołał:~-
6 II,19|      kłaniał mu się z powagą czapką. Nie dziwota! Czuł się już
7 III,7|      dążyć ku nim kiwając im czapką i uśmiechając się z daleka.