Tom, Rozdzial

1  I,9 |       ofiarował...~Tu westchnął poczciwy pan Michał i mruknął:~-
2  I,10| czerwonych obwódkach, łagodny i poczciwy, mniej przypominał Marsa,
3  I,13|          jako sam jesteś zacny.~Poczciwy pan Michał zaraz rozczulił
4 II,4 |          gdyż widzi mi się, żeś poczciwy, a choćbyś i nie był poczciwy,
5 II,4 |   poczciwy, a choćbyś i nie był poczciwy, to mnie nie zwiążesz i
6 II,17|         rozpłakał się szlachcic poczciwy i stało się powszechne szlochanie.~
7 II,21|       Ty w to nie wierzysz, boś poczciwy - odrzekł król - ale my
8 II,21| szlachcicu wrażenie.~- Albo tak poczciwy, że sama abominacja z nóg