Tom, Rozdzial

1  I,7  | mówiąc wycierał jej dłonie chustą, a ona bladła i mieniła
2 II,12 |  stoją. Kmicic pobladł jak chusta, jednak wymienił kilka nazwisk.
3 II,13 | szeregu i powiewając białą chustą zbliżył się do bramy.~-
4 II,41 |    Andrzeja blada była jak chusta, ręką pociągnął po mokrym
5 III,20|    jej słów bledniejąc jak chusta, na koniec klęknął, obie
6 III,27|   bo blady z umęczenia jak chusta, wargi miał zaciśnięte i
7 III,29|   słabo, twarz zbladła jak chusta, i poczęła wić się a piszczeć