Tom, Rozdzial

1 II,1 |   czasu do czasu zaś chory budził się i marzył widocznie gorączkowo,
2 II,1 |     zasypiał, a potem znów budził się i wołał:~- Oleńka! Oleńka,
3 II,11| żal tak niezmierny, że się budził i spoglądał zdumiony- mi
4 II,12|    grała obrażona ambicja, budził się dawny półdziki Kmicic.
5 II,20|   Śląska wydany, zrazu nie budził echa. Teraz przeciwnie,
6 II,37|   dar, iż strach a posłuch budził w podwładnych. Witano go
7 II,38|   dar, iż strach a posłuch budził w podwładnych. Witano go