Tom, Rozdzial
1 I,1 | nikogo nad sobą znosić nie chciał. Ot, i teraz! wolałem z
2 I,3 | Mówiłeś o tym, alem nie chciał wierzyć. Skąd mu taka konfidencja
3 I,4 | ode mnie.~- Byle nas nie chciał przyjąć, jak Domaszewiczów
4 I,4 | który z całym światem zawsze chciał być w zgodzie~kiwnął ręką
5 I,4 | wysunął wargi, jak gdyby chciał po ptasiemu zagwizdać, Kokosiński
6 I,4 | naokół koni, ale żaden nie chciał pierwszy przemówić.~Wreszcie
7 I,5 | stęsknił, żem całą Upitę chciał spalić, byle do cię jak
8 I,5 | pijatyce i hulance. Ale chciał trud trudem zabić, otrząsnąć
9 I,5 | Wołmontowicze?~- Ja!... Ja!...~Chciał coś dalej mówić, gdy wtem
10 I,6 | tyczących domu własnego, który chciał wynieść nad wszystkie inne
11 I,7 | nieznaczne; zdawało się, że chciał siebie tylko osłonić, a
12 I,9 | nie odbił, gdybyś waćpan chciał. Powiedz mi, gdzieś się
13 I,9 | o rękę prosił i za żonę chciał pojąć.~Kmicic pobladł bardzo,
14 I,9 | poczęły ciskać płomienie.~Chciał wstać, zerwał się nawet
15 I,9 | puszczał, dziękował i winem chciał traktować.~Jakoż dobrze
16 I,10 | oczy Skrzetuskiemu, jakby chciał w nich jakąś ukrytą myśl
17 I,10 | gęsiego ogona;~Po zdrajcy chciał spuścizny, a gdy jej nie
18 I,10 | szerokiego kapelusza, jakby chciał obóz zlustrować i siły przeliczyć,
19 I,10 | oczom swoim wierzyć nie chciał.~- Jeńców prowadzą! jeńców
20 I,10 | uczyniono, ale nikt już nie chciał o niczym wiedzieć.~Wodzowie
21 I,10 | szmeru szlacheckiego, jakby chciał wyrozumieć jego znaczenie,
22 I,11 | prędzej, co czynić, bo już bym chciał na końskim grzbiecie siedzieć!~-
23 I,12 | powodów: raz, że książę będzie chciał reputację swą, nieco po
24 I,12 | pytał Zagłoba.~- Nic nie chciał mówić, jeno palec na gębie
25 I,12 | rzekł po chwili:~- Byle nie chciał zostać protektorem jako
26 I,12 | zimny i bystry, jakby mu chciał rzec:~- Warknij no tylko!~
27 I,13 | został aresztowany, że nie chciał połączyć swych chorągwi,
28 I,13 | gniewajcie się, bo ja bym z serca chciał na przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.~-
29 I,13 | tak z żalu ruszał, jakby chciał nimi pannę Elżbietę odstraszyć.~"
30 I,14 | groźną przyszłość. Umyślnie chciał książę, by promulgacja nastąpiła
31 I,14 | mnie się wypiera za to, żem chciał dom nasz nie znanym dotąd
32 I,14 | potępieniu. Wił się jak piskorz. Chciał uciekać za Billewiczami,
33 I,14 | do góry, jakby naprawdę chciał podeprzeć walące się sklepienia,
34 I,16 | że ten Kmicic, którego chciał zmienić w wiernego psa,
35 I,16 | wyglądało, jakbym się im chciał zaraz z moją instancją chwalić.~-
36 I,17 | także się we mnie kocha. Nie chciał, taki syn, Radziwiłł, z
37 I,17 | rzekł Oskierko - że nie chciał hetman sam naszą krwią się
38 I,17 | Zagłoba. - Kto by się wonczas chciał żenić i dzieci płodzić albo
39 I,17 | krewieństwa się przyznawał. Widać chciał go sobie skaptować, ale
40 I,17 | i nie dawał za wygraną. Chciał zginąć, a tymczasem naokół
41 I,17 | ludzi do pomocy, a jakby chciał umykać, to mu w łeb palcie.~-
42 I,18 | przysiadły na zadach.~Oficer chciał widocznie sztychem zsadzić
43 I,20 | Kmicic zaś przez chwilę nie chciał wejść pierwszy, i kłaniali
44 I,20 | przemówił, aleć on, jeśli nie chciał przy ojczyźnie stanąć, to
45 I,20 | gotowizny, którą bym też chciał na wóz zabrać. Do jutra
46 I,21 | Hetman przez jakiś czas chciał sam ruszyć na Podlasie i
47 I,21 | wierzyć początkowo nie chciał, by ktoś bez wahania całą
48 I,21 | nich przystał, a jam nie chciał i powiedziałem im: "Radziwiłłowi
49 I,21 | to nie dlatego, żem cię chciał zwodzić, jeno by ci boleści
50 I,22 | słuchać - co być może - nie chciał, przyszłoby się tylko próżno
51 I,22 | nowiny, którymi się będę chciał z waszmościami podzielić.
52 I,23 | boi zabrnąć dalej, niżby chciał, i niepokój duszny o wszystko
53 I,23 | użyczy, raz dlatego, żeby nie chciał, po wtóre, że sam nie ma.
54 I,23 | od niego zależy. Gdyby on chciał szczerze stanąć przy Szwedach,
55 I,23 | Bóg, żeby pan Lubomirski chciał przy nas stanąć. Będzie
56 I,23 | rzeczywiście ręce, jakby chciał w nie jakąś niewidzialną
57 I,24 | osoby. Pilno mu było, więc chciał ruszyć tegoż jeszcze dnia
58 I,24 | bestyjka... Ale com jej chciał w oczy bliżej spojrzeć,
59 I,24 | ze stancji na korytarz. Chciał wprost siąść na koń i co
60 I,24 | zamkniętymi oczyma, jakoby się chciał w wodę rzucić.~Przed samymi
61 I,24 | Człek nie czynił tego, co chciał, nie szedł, gdzie zamierzył,
62 I,25 | to na nic, po wtóre: nie chciał.~- Ej, żeby ona tu była,
63 I,25 | Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić rokowań?...~-
64 I,25 | ze wszystkich sił, jakoby chciał płomień zagasić.~- Dość! -
65 II,1 | wydawało mu się bezpiecznym, chciał wiedzieć, czego się trzymać,
66 II,1 | i bagno wciągnie.~Soroka chciał zrazu odpowiedzieć, że i
67 II,2 | Babinicz."~Pan Andrzej nie chciał kłaść pod listem własnego
68 II,2 | zdrajcami, spalił za sobą mosty, chciał teraz służyć ojczyźnie,
69 II,2 | tej krwawej roboty, że już chciał wypaść z izby, kazać na
70 II,3 | załogi mają. Choćby się kto chciał ruszyć, to i nie może.~-
71 II,4 | w nich zbrojną ręką, nie chciał potem na zawsze ich zagarnąć,
72 II,4 | Do Szczuczyna samego nie chciał jednak pan Andrzej jechać,
73 II,4 | Podlasiu.~Ale pan Kmicic nie chciał napotkać teraz słynnego
74 II,4 | poprowadziła, gdyby był chciał jej słuchać.~Tu miłość podniecona
75 II,4 | rękojeścią swego rapiera chciał strzaskać Kmicicową rękę
76 II,4 | przyjaciel, niż myśli... Alem go chciał minąć, bo nie teraz jeszcze
77 II,4 | Szwedom i Radziwiłłowi, chciał jednak widocznie ratować
78 II,6 | konterfekt upraszał, bo chciał go sułtanowi w prezencie
79 II,6 | był dla Żeromskiego i nie chciał, wszelkimi sposobami, jego
80 II,6 | o godność nie zabiegał, chciał jej dla Skrzetuskiego i
81 II,6 | Choćby kto w niezbrodzonym chciał prawdziwą utopić zasługę
82 II,6 | pierwszej chwili wierzyć nie chciał. Cóż by się stało z Wołodyjowskim?
83 II,6 | okazał, iż jeśli pan wojewoda chciał być kosą, to w nim trafił
84 II,6 | waści uściskam!... Jak będę chciał brodę golić, to języka od
85 II,7 | Gustawa. Radziwiłł w duszy chciał tego, dlatego niecierpliwie
86 II,7 | książę pieniędzy od niego chciał na skrypt pożyczyć. Szlachcic
87 II,7 | Dowiedziawszy się, że nadciąga, chciał koniecznie jechać naprzeciw,
88 II,7 | bardzo ufają. Gdańsk nie chciał przyjąć jego załogi... Mają
89 II,7 | czarnoksiężnik w Taurogach chciał mi sprzedać balsam, o którym
90 II,8 | brać miała.~- Choćbym też chciał być najdworniejszym, zwierciadło
91 II,8 | których za żadną cenę nie chciał wypuszczać z rąk Oleńki,
92 II,8 | Wreszcie, jeśliby Chowański chciał co przedsięwziąść, to ja
93 II,10 | ani proroctw, ani nowin; chciał jak najprędzej siąść na
94 II,11 | mnie kto za niewdzięcznika chciał poczytać, wręcz bym mu musiał
95 II,11 | zachorować obłożnie, i już chciał wołać Sorokę, by mu krew
96 II,11 | siła niepokonana, na której chciał się oprzeć. Wstąpiło weń
97 II,11 | były szeroko otwarte, kto chciał, wchodził, kto chciał, wychodził;
98 II,11 | kto chciał, wchodził, kto chciał, wychodził; na murach, przy
99 II,12 | złośliwości swej odmówić nie chciał.~- Widzi mi się to bardzo
100 II,12 | ksiądz - że król szwedzki nie chciał widzieć cesarskiego posła
101 II,12 | klejnotami sypiący, dla zysku chciał mnichów straszyć?~Spoglądali
102 II,13 | zawołanie tylu ludzi, ilu by kto chciał, ale księża umyślnie nie
103 II,14 | wschodowi i zachodowi, jak gdyby chciał na całą okolicę, na całą
104 II,14 | parskając trwożnie, nie chciał naprzód postąpić. Stary
105 II,14 | przezeń do szturmu się rzucić; chciał tylko przerazić, zasypać
106 II,15 | później przynieśli ciało, jego chciał bowiem ksiądz Kordecki przystojnym
107 II,15 | jenerał nie zważał na to. Chciał własnymi oczyma obejrzeć
108 II,15 | i sztab uśmiechnął się, chciał coś mówić, lecz zamiast
109 II,16 | było pod nim, i ciężko, chciał zachować miarkę powagi,
110 II,16 | chrześcijanie... Toś waćpan chciał rzec?~Następnie zwrócił
111 II,17 | pierwszej chwili nikt nie chciał go słuchać; zwłaszcza że
112 II,17 | rozniosą trwogę, może nie chciał przez odmowę dorzucać iskry
113 II,18 | kompanijki z Kuklinowskim nie chciał przyznać i kopnąłeś go?...
114 II,19 | lepiej ustąpić?~Miller nie chciał stawiać kwestii tak jasno,
115 II,19 | jasno, a przynajmniej nie chciał, aby owo: albo - albo, wyszło
116 II,19 | Lecz żaden z oficerów nie chciał także pierwszy z propozycją
117 II,19 | w niej i cały dzień nie chciał nikogo widzieć.~Rozmyślał
118 II,19 | bardzo..." I któż by nie chciał takiej nagrody za śmierć
119 II,19 | odrzekła:~- Nikt inny nie chciał pójść, bo wy posłów jako
120 II,19 | że się zgodzą. Kto by nie chciał pozbyć się tak straszliwego
121 II,19 | klasztor i kościół, jakby go chciał ukryć przed wzrokiem najezdników,
122 II,21 | powtarzał sobie, jakby ustami chciał dać świadectwo temu, co
123 II,21 | ruszyło, i nie tylko nie chciał do zamachu na nas ręki przyłożyć,
124 II,21 | Niech mnie Bóg broni, żebym chciał co złego o tym szlachcicu
125 II,21 | przypuścić, że książę Bogusław chciał przy tym jakowego wroga
126 II,22 | Toteż były chwile, że Kmicic chciał się wyrzec wszystkiego:
127 II,22 | dragonami ruszymy, więc gdyby chciał się ze Szwedami umawiać,
128 II,24 | gdyby bór rosnący w górze chciał wziąść udział w walce, i
129 II,24 | dobijanych Szwedów. Sam król chciał rzeź powstrzymać; niektórzy
130 II,25 | Zgadłeś łatwo, że ów magnat chciał wiecznie zwracać na się
131 II,25 | sali wpadła z kielichami; chciał pan marszałek perorować,
132 II,26 | położył znowu, przecie nie chciał tego uczynić.~- Miłościwy
133 II,26 | mnie przywozić?...~Kmicic chciał odpowiedzieć, lecz król
134 II,26 | mnie pochwycił i żywić nie chciał. Ledwiem z jego rąk wyszedł,
135 II,26 | w więzieniu i gdy książę chciał go rozstrzelać, tom ja za
136 II,27 | marszałkiem koronnym, który nie chciał, aby tak znamienity związek
137 II,28 | rzekłszy złożył pięść i chciał w stół grzmotnąć. Byłby
138 II,29 | stoczył, sam sobie wierzyć nie chciał. Wszystko go zawiodło: wypadki,
139 II,29 | wydzielał racje, a książę nie chciał go prosić.~Gdyby przynajmniej
140 II,29 | też Oskierko parę dni temu chciał petardą bramę wysadzać?~-
141 II,29 | petardą bramę wysadzać?~- Chciał, wasza książęca mość, ale
142 II,32 | to taki skutek, jakby kto chciał prochem płomień zasypać.
143 II,32 | księcia nie opuściwszy, nie chciał go potem w mizerii opuszczać.
144 II,32 | zemstę wywarł, bo go porwał i chciał go w wasze ręce wydać.~-
145 II,33 | Wołodyjowski mówić nie chciał, Kmicic nie mógł, bo go
146 II,33 | umknęła, gdy ją od stołu chciał odprowadzić.~Kmicic oczy
147 II,33 | prezentować się królowi. Kto żyw, chciał widzieć ów czambulik, bo
148 II,34 | nie wysiedzę; bo czegom chciał, to już mam: to jest, łaskę
149 II,34 | izby i pierwszym ruchem chciał paść do nóg swego pułkownika,
150 II,34 | gdyby mu coś na pułapie chciał pokazać, począł mówić przez
151 II,34 | dusza się w nim uraduje." Chciał też wnet pokojowego za waścią
152 II,35 | Kmicic - zaliby on naprawdę chciał jej być tylko opiekunem?" ~-
153 II,35 | wojewoda witebski mógłby, gdyby chciał, tym się zająć. Zacny to
154 II,36 | wracamy.~Pan Kmicic tego tylko chciał, aby oficer wyznał, iż wie,
155 II,36 | Pan starosta na dudka chciał mnie wystrychnąć, ślepe
156 II,36 | J. W. Pan jeno na próbę chciał mnie wystawić, przesyłając
157 II,41 | odrzekł nic i tylko oczami chciał przebić ciemność, wśród
158 II,41 | ścisnął za rękojeść, jakby ją chciał rozgnieść w dłoni.~- Raz,
159 II,41 | nieznacznie, jakoby się chciał z mar otrząsnąć; następnie
160 II,41 | wachmistrza - jakby się chciał przekonać, czy jedzie obok.~
161 II,41 | Wasza miłość! dawnom to chciał uczynić, co teraz czynię.~-
162 II,41 | regiment, na egzekucję.~- Bo chciał waszą miłość przy Polakach
163 II,41 | ukaranie.~- Więc i Sakowicza chciał poświęcić - mruknął Kmicic.~
164 II,42 | świadków twej hańby i męki mieć chciał, aby cię gorzej sponiewierać,
165 III,1 | wyrzekając się w duszy całości, chciał przynajmniej jak największą
166 III,1 | głową tylko kiwał, jakby chciał powtarzać:~- Czarniecki!
167 III,2 | o nie nie zabiegał, nie chciał ich wonczas nawet, gdy same
168 III,2 | pogromiciela. Bóg zarządził, jak chciał, aby za grzechy nas ukarać.~-
169 III,2 | nie zmiarkował, czy nie chciał zmiarkować, dość, że uśmiechnął
170 III,3 | nikomu ze świty; widocznie chciał, owszem, pan starosta, iżby
171 III,3 | wprawdzie zgruchotać murów, chciał tylko wpoić w starostę przekonanie,
172 III,3 | starosta nie pozwolił; nie chciał po prostu darmo krwi marnować.
173 III,4 | samym karkiem.~Nieprzyjaciel chciał bitwy. Z rozpaczą modlili
174 III,4 | frontem do Szwedów, jakby im chciał drogę zagrodzić.~Przez jakiś
175 III,4 | mu już o zwycięstwo, ale chciał przynajmniej jak największą
176 III,4 | nozdrzach, dopadał, kogo chciał, bił, kogo chciał.~Pomieszali
177 III,4 | kogo chciał, bił, kogo chciał.~Pomieszali się więc jedni
178 III,4 | doprowadził, że niknął, kiedy chciał, z oczu, bądź za karkiem,
179 III,4 | szpiegów, czy też umyślnie chciał się królowi szwedzkiemu
180 III,4 | jak gdyby tym samym pędem chciał na Jarosław uderzyć.~Na
181 III,4 | a mały rycerz ku niemu. Chciał Szwed w przelocie wbić swój
182 III,5 | o to nie dbam, bo gdybym chciał wyliczać, mógłbym takimi
183 III,5 | marszałek zaś, jako to każdego chciał sobie ująć, zaraz zakrzyknął:~-
184 III,5 | Zagłoba.~- A żeś to wasza mość chciał, mogąc tak górną mieć szarżę,
185 III,5 | zdziwionym wzrokiem, jak gdyby chciał go spytać:~- Zali waćpanu
186 III,5 | słyszał, wierzyć bym nie chciał, choćby mi też i anioł powiadał.~
187 III,6 | poddał się pod jego komendę. Chciał tylko, by działali razem,
188 III,6 | Skrzetuskiego, jakby mu chciał rzec: "Gadaj ty, bo tamten
189 III,6 | ten Czarnieckiemu samemu chciał dorównać, lecz nie zdołał,
190 III,7 | nie mógł nic dostrzec, nie chciał zaś za byle odgłosem alarmować
191 III,8 | tym samym, czym on mnie chciał gościć, alem go zostawił
192 III,8 | szwedzkim, ale kompasję dla mnie chciał pan Czarniecki okazać, bo
193 III,9 | że je ledwie usłyszano, chciał bowiem Czarniecki odejść
194 III,9 | rozkochał, więc mu hetman nie chciał jej odbierać. Za laudańską
195 III,10| serca wiadomość, że nie chciał czekać, jeno natychmiast
196 III,11| Mokotowa. Oto nieprzyjaciel chciał odciągnąć wojska stojące
197 III,11| gniotąc mu rękę tak, jakby chciał ją zgruchotać, począł pytać
198 III,12| ze skóry nie wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć
199 III,13| ze skóry nie wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć
200 III,14| uszom własnym wierzyć nie chciał, ale uwierzywszy wreszcie,
201 III,14| do czynienia.~- Choćbym chciał, nie mogę nic złego o niej
202 III,15| miała do szturmu ruszyć. Chciał był wprawdzie pan Zagłoba
203 III,15| gdzie nie dochodziło słońce, chciał bowiem groźny rycerz odetchnąć
204 III,16| harapie.~Lecz książę nie chciał chwytać się tego sposobu,
205 III,16| do zbrodni Kmicicowej nie chciał przyłożyć ręki, i za wszystko,
206 III,16| Książę dotychczas nie chciał iść za radą Sakowicza -
207 III,17| obmyślił. Takim nam być chciał krewnym... bodaj go zabito!...
208 III,17| podłożono, ale elektor nie chciał współwiercy wydać.~- Co
209 III,18| obawą miecznik.~- Ażebyś chciał wysłuchać cierpliwie tego,
210 III,18| nieprzyjemną dla księcia rzecz chciał powiedzieć, lecz Bogusław
211 III,19| zaniechaj~- Choćbym nie chciał, muszę... Wcale żądze dziś
212 III,19| przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że to, powiada, "
213 III,19| Bogusława. Miecznik nie chciał z początku pisma czytać,
214 III,20| czasu do czasu, jak gdyby chciał coś mówić i nie mógł głosu
215 III,21| Pytałam go, jak jej imię, nie chciał powiedzieć. "Lepiej - mówił -
216 III,21| czemu tu siedzimy? Dziś bym chciał być daleko!~Ale z narady,
217 III,21| bitwy, której koniecznie chciał książę, go zmusić... Ale
218 III,21| Książę wpadł w alterację. Chciał jednej walnej bitwy, a musiał
219 III,23| sobie popuścić, lecz on chciał się żenić, chciał wynieść
220 III,23| lecz on chciał się żenić, chciał wynieść tę oporną pannę
221 III,23| Oleńki, czy prawda, że książę chciał się z nią żenić? Oleńka
222 III,24| Babiniczowa stoi w Śniadowie, i chciał ją otoczyć tak, aby jeśli
223 III,25| Babiniczowa stoi w Śniadowie, i chciał ją otoczyć tak, aby jeśli
224 III,26| ruszyć do Taurogów, ale nie chciał tego uczynić, bo pragnął
225 III,26| jenerałów cofać się nie chciał, omal nie zginął. Wszyscy
226 III,26| już i chwili tracić nie chciał, jeno Prusaków i rzezi na
227 III,26| własnym oczom wierzyć nie chciał i czas jakiś posądzał szlachcica,
228 III,27| lekarstw żadnych nie bierze. Chciał mu medyk z początku dawać
229 III,27| i inne wyrachowanie.~Oto chciał, aby podczas gdy Litwa uderzy
230 III,27| ogrodach człowieka, który chciał owoce otrząsać, próżno ten
231 III,27| rzece.~- Na Boga! tegom chciał! - krzyknął nagle pan hetman
232 III,27| lecz nie zabijał od razu; chciał się jeszcze nasycić widokiem
233 III,27| Wreszcie, może nikt nie chciał narazić się tak potężnemu
234 III,28| oczom własnym wierzyć nie chciał, potem zapłakał z radości,
235 III,28| powtarzała wszystkim, czy kto chciał, czy nie chciał słuchać:~-
236 III,28| czy kto chciał, czy nie chciał słuchać:~- Ja pana Babinicza
237 III,29| myślał tylko o pomście. Chciał dostać w ręce winowajczynię
238 III,30| ocaleniu swego regimentu, nie chciał tylko wpaść w ręce Babinicza,
239 III,30| był już umęczon bardzo i chciał zginąć. Jednakże bitwa,
240 III,30| po niebie, jakby pogodę chciał wymiarkować. Pacholik usunął
241 III,30| Teraz już rozumiem, żeś mnie chciał doświadczyć, i dlategoś
242 III,31| kraju powszechna, i kto się chciał w mury konwentów chronić,
|