Tom, Rozdzial
1 I,1 | waćpan szanować musisz. Masz przecie serce i nie popsujesz tej
2 I,1 | Ale nie może to być! Przecie tu jest kilkanaście zaścianków...
3 I,1 | Kiedy indziej odpowiem. Przecie będziesz mnie waćpan odwiedzał?~-
4 I,4 | chce być wam przyjacielem. Przecie on tu własnego dobra strzeże,
5 I,5 | chociażem niewiasta słaba, przecie mi miła cześć imienia może
6 I,5 | dać przytułek. Szlachta to przecie wszystko i familianci za
7 I,5 | czci, może i gardła. A przecie nie będzie mógł, jak dawniej,
8 I,6 | wyroki dosięgnąć, pozostał przecie Lubicz, wielka i piękna
9 I,6 | Kmiciców. Ale nie mogła przecie za pierwszym słowem o wszystkim
10 I,7 | medyka sławnego na zawołanie, przecie w Pacunelach siedział, a
11 I,7 | grzeczne nacje na świecie, przecie Bóg naszą szczególnie w
12 I,7 | rzekł pan Wołodyjowski - przecie nie po Kmicicu płacze?~-
13 I,7 | on się tam myśli bronić? Przecie Lubicz nie forteca?~- W
14 I,8 | głęboko w serce zapadła. Przecie to szlachta laudańska chciała
15 I,8 | udział brał - wiedział przecie, co ojczyźnie winien, i
16 I,8 | się nań skrzywi, to jej przecie można powiedzieć: "Mościa
17 I,8 | ciężko zawiódł i obraził... Przecie on mógł spokojnie do niej
18 I,8 | i sprawy ładem nie idą. Przecie trochęśmy się poprawili,
19 I,8 | nieprzyjacielską wpadły. Kurlandczycy przecie o wojnie z nami nie myślą.
20 I,9 | Czołem! czołem! Czekajże!... przecie i ja o waćpanu u wojewody
21 I,10 | podatki i żołnierza, czego by przecie nie czyniono, gdyby niebezpieczeństwo
22 I,10 | wielmożny wojewodo! - rzekł - przecie to czas strzyży owiec, a
23 I,10 | zaczęta, to prawda, ale przecie Carolus Gustavus pana naszego
24 I,10 | często bywały przykłady. Bo przecie w żyłach tych ludzi, jakkolwiek
25 I,10 | aby i ona zajrzała już przecie w oczy nieprzyjacielowi.~
26 I,10 | bronili się znacznie, ale przecie nie z żelaza. Szabla się
27 I,11 | brata w tej myśli, że się przecie razem na nieprzyjaciela
28 I,11 | w moc nieprzyjaciół, to przecie tam nie trafią. Jutro zaraz
29 I,11 | są nieprzyjacielowi, ale przecie we trzech niewiele wskóramy,
30 I,12 | dobrzy pachołkowie, ale przecie nigdy nie mogli naszym wojskom
31 I,12 | jakowegoś monarchę, choć przecie Wiśniowieccy nie gorsi byli
32 I,12 | tak łaskaw, jak nigdy, to przecie okrutnie zamyślony. Po nocach,
33 I,12 | taki rycerz!~- Musieli przecie oficerowie książęcy mówić
34 I,12 | Kalwin książę jest, ale przecie wiary prawdziwej dla błędów
35 I,12 | głowa pęka od roboty, ale przecie dla takich rycerzy znajdzie
36 I,12 | jestem, a chociażem nie król, przecie się u mnie na obietnicach
37 I,13 | całą na ręce i przytulił! A przecie znowu ta sama, choć inna:
38 I,13 | najechać cię w Billewiczach, a przecie myślę, że przyjąłbyś wdzięcznie
39 I,13 | się to może przytrafić, bo przecie nie będę się za innych chował...
40 I,13 | tego, gdyby żył!...~- Ba! przecie on za Romnami lasy rąbać
41 I,14 | pułkownicy, którym nie można przecie szyi poucinać, owe chorągwie
42 I,14 | mu do oczu: "Zdrajca!" A przecie on tego wysłuchał i żyw
43 I,14 | na manowce prowadzisz. A przecie gdzie, jeżeli nie do przepaści,
44 I,15 | jakowego środka ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić!
45 I,15 | nami uczynić? Na gardle nas przecie nie ukarze?~Pan Wołodyjowski
46 I,16 | przeciw mnie przedsięwezmą. A przecie to za nimi i za tą twoją
47 I,17 | był niespokojniejszy.~- Przecie na śmierć by nas nie prowadzili
48 I,17 | waćpanowie nie uwierzyli: przecie on raz czterdzieści ośm
49 I,17 | Szanuję ja służbę, ale to ci przecie wolno.~Kowalski przez chwilę
50 I,17 | roztropnie wykalkulował, ale przecie, gdzie ojca nie ma, tam
51 I,17 | zmartwieni ciężko, nie mogli przecie wstrzymać śmiechu, aż na
52 I,17 | do zwycięstw przywykli, a przecie chce się jeszcze ojczyźnie
53 I,17 | chorągiew na niego waliła, przecie się nie zmieszał ani serca
54 I,17 | rzekł mały rycerz. - Bo przecie, nie wymawiając, ja mu życie
55 I,17 | jest? - pytał Zagłoba - przecie na Anioł Pański za późno!~
56 I,21 | nie wymówiła tego słowa. A przecie po dwakroć poprzednio nie
57 I,21 | Radziwiłłowi służyć, to przecie czuję się w tym niewinnym,
58 I,21 | parrycydowie podnoszą...~- Przecie nie wszyscy, bo są tacy,
59 I,22 | sobie przypomniał, że to przecie on sam, nie kto inny przy
60 I,22 | jak poprzednio sądziła. Przecie on to tamtych zacnych ludzi
61 I,22 | ludzi od śmierci uwolnił, przecie tyle w nim było jakiejś
62 I,22 | żart, w pośmiewisko - a przecie uczta po to w znacznej części
63 I,23 | książęca mość na mnie łaskaw, a przecie tak mi źle, iż i wypowiedzieć
64 I,23 | fantazji stracili.~- Ale przecie wiktoria tu i tam była przy
65 I,23 | choć się samemu nie chce, przecie parzy myśl, że inny weźmie.
66 I,25 | którymi bić się trudno, bo przecie gromada, ale albo ich wpuściwszy,
67 I,25 | służę i w nich się obracam, przecie pewnie nie wszystko zgoła
68 I,25 | podstarościch do nas się zgodzić. A przecie mają swoją udzielność, a
69 I,25 | mają swoją udzielność, a przecie panują, a przecie suffragia
70 I,25 | udzielność, a przecie panują, a przecie suffragia w sejmach Rzeszy
71 I,25 | w sejmach Rzeszy mają, a przecie korony na głowach noszą
72 I,25 | pokłonić! - rzekł Kmicic.~- No! przecie myślałem także, iż wiedział
73 I,25 | dworskich nie psowały, ale przecie trzeba je cuglami prowadzić.~-
74 I,26 | persona Radziwiłł!... A przecie mi tylko cyngla ruszyć...~-
75 I,26 | chociaż teraz mu służycie, przecie już książę wojewoda zastrzega
76 I,26 | wszystkie machinacje. A mam przecie i inne listy, do króla szwedzkiego,
77 I,26 | Wielcy jesteście i potężni, a przecie nie wiem, czyli wam ciasno
78 II,1 | Soroka i smolarz wyszli, przecie kazali im się opowiedzieć,
79 II,1 | niesamowity. Zawratyński to przecie z niedźwiedziem wpół się
80 II,1 | miłość własna rycerska. Był przecie przez Bogusława sromotnie
81 II,2 | po wierzchu przeszła, ale przecie napuchło.~- Toteż jeno dlatego
82 II,2 | mnie jeno szabla w garści, przecie się o swoje upomnę i ścigać
83 II,2 | wojny z Radziwiłłami, ale przecie czuł pan Kmicic w sobie
84 II,2 | czci, sławy i do Oleńki.~- Przecie jej włos z głowy nie spadnie -
85 II,2 | poradził! Robak ja lichy, a przecie się mego żądła ulękną.~Nagle
86 II,2 | niemal desperackie, ale przecie znalazła się jakaś rada,
87 II,3 | hultajstwo i niejeden hultaj przecie tego nie uczyni.~- Co wasza
88 II,4 | pod hetmanem zostać, a przecie woleli narazić się na miano
89 II,4 | Czy aby nie Szwedzi?~- Przecie ku nim waćpan idziesz -
90 II,5 | mieli kilkanaście w tabunku, przecie mi się to nie wydało, bo
91 II,6 | przesadzano obawy głodu, bo przecie była to jesień, a zbiory
92 II,6 | przysypać ją Karpatami, przecie ona, jakoby oleju przyrodzenie
93 II,6 | go w smutku pocieszyć, że przecie jeszcze są tacy, którzy
94 II,6 | witebski traktuje go łaskawie, przecie nie z takim uznaniem i powagą,
95 II,7 | pokrewieństwa z samym królem, przecie ani świetnością rodu, ani
96 II,8 | imaginację urodziwe, ale przecie są u nas jeszcze urodziwsze...
97 II,8 | za moją radą poszedł; ale przecie, czcąc cię jako starszego
98 II,9 | musiał z kraju uchodzić, a przecie wrócił, bo go naród nie
99 II,10 | stolica poddała się bez boju, przecie stało już trzydzieści olbrzymich
100 II,11 | resztę wiary z serc, bo przecie pan Koniecpolski był to
101 II,11 | tysiące spraw na głowie, przecie nikomu ucha nie odmawia,
102 II,11 | nie w obozie szwedzkim? A przecie to oni pierwsi powinni wiedzieć,
103 II,11 | prywatnego szczęścia. A przecie już tej męki miał dosyć;
104 II,12 | jakkolwiek w grzechu brodzi, to przecie i w grzechu samym jest pewna
105 II,12 | służyć?~- Tak jest.~- A przecie tam są tacy, którzy mu nie
106 II,12 | a pan Zamoyski rzekł:~- Przecie i tak pilną uwagę mamy na
107 II,13 | gdy inni przypominali, że przecie Szwedzi są heretykami, których
108 II,13 | począł tracić nadzieję?~A przecie tu ludzie, te białe mnichy
109 II,13 | zajęcia wolnym ma pozostać, a przecie stoją już pod jego murami,
110 II,14 | i to nic nie szkodzi, bo przecie jak ogień dojdzie, to wybuch
111 II,15 | dalej ogień prowadzić.~- Przecie się wreszcie znużą! - rzekł
112 II,15 | niezmierny - odrzekł ów oficer.~- Przecie i oni ekspensują?~- Oni
113 II,15 | klęska, była i hańba, bo przecie sam jenerał twierdzę ową
114 II,15 | między palcami rozkruszyć, bo przecie miał dziewięć tysięcy wojska,
115 II,15 | Sorokę z listem popchnie. "Przecie nie gołe słowa i obietnice
116 II,16 | zniżył głos), źle czynią, bo przecie wieki bronić się nie możem.~
117 II,17 | mogło się stać inaczej. Przecie Wittenberg przysyłał mu
118 II,17 | pilnują się bardzo, ale przecie stoją na szańcu, nie przed
119 II,19 | odrzekł inny żołnierz - przecie i w szwedzkim obozie są
120 II,20 | wiedział, co ma myśleć. Przecie wiadomo było w całej Rzeczypospolitej,
121 II,20 | swymi zapobiegł, ciągle przecie trapiła go ta myśl, że lepiej
122 II,20 | wolności bronił, nie mógł przecie myśleć o zemście; ręka jego
123 II,21 | chłoszcze go ręka boża, ale przecie na rany Chrystusa! nie znalazł
124 II,21 | go własny król potępia? A przecie, gdy rozejrzę się po świecie,
125 II,22 | niełatwo mogła dosięgnąć, przecie, gdyby tę niepohamowaną
126 II,22 | zadrżałby przed jego ślubami.~A przecie nie wiedział jeszcze pan
127 II,22 | łaską bożą nie zdobędą, przecie dróg wolnych nie ma. Tamte
128 II,22 | rzekł Kmicic.~- Ba! Myślę przecie, że pan marszałek koronny
129 II,22 | innych... Z początku było przecie postanowione, że razem z
130 II,22 | królem doświadczyli, ja przecie mówię, że na tak straszny
131 II,25 | bo się okrutnie bronili, przecie szkodę uczynili w nich znaczną...
132 II,25 | była dostatecznie. On to przecie pierwszy z magnatów przyjmował
133 II,25 | posiadając prawie szat do zmiany, przecie jest panem potężnym, mając
134 II,26 | nalegać, by się położył znowu, przecie nie chciał tego uczynić.~-
135 II,26 | nie jest.~- Musieli cię przecie okrutnie poszczerbić...
136 II,26 | Miłościwy panie! Jam to przecie Chowańskiego podchodził,
137 II,26 | ferezję sobie podbić kazał, a przecie sławion był i dotąd imię
138 II,26 | jam krzywoprzysięzca, a przecie, panie, ja miłuję tę ojczyznę
139 II,26 | mówił ze łzami rycerz. - Przecie ja i tak jeszcze, miłościwy
140 II,26 | wiedział, na com przysięgał, przecie przysięga przysięgą.~- Nie
141 II,27 | nie mogą zaraz recedere, przecie to uczynią, jak się tylko
142 II,28 | z waćpanem spierał, ale przecie powiadali, że na Radziejowskiego
143 II,29 | godziny się już liczyć mogło, przecie żył za długo, bo przeżył
144 II,33 | odrzekł Jan Skrzetuski - ale przecie niektóre czambuły mają swoich
145 II,33 | sobie i za nich policzy, przecie król może uczynić z nimi,
146 II,34 | już, że się z nim uporasz. Przecie dobrych, póki można, sposobów
147 II,34 | księcia wojewodę wileńskiego, przecie należało się spodziewać,
148 II,34 | czymkolwiek się wywdzięczyć!~- Ba! Przecie waćpana rozstrzelać chciałem!~-
149 II,35 | piersią do piersi stawać, przecie najmilszą dla nich wojną
150 II,35 | księżna wielce ją miłuje, przecie ja, przyrodzonym opiekunem
151 II,35 | choć tenuty mi nie płaci, przecie dzierżawcy zmieniać nie
152 II,35 | choć celu nie rozumiem, przecie sidło widzę dobrze, bo i
153 II,36 | może spotkać? - mówił - przecie pan starosta kałuski daje
154 II,36 | nieprzyjaciół zbiegali...~- Szwedów przecie nie ma z tej strony Wisły.~-
155 II,36 | rozkazy wydać zechciał."~"Przecie jest w nim tyle uczciwości,
156 II,37 | może być następcy oddana, przecie w ekstraordynaryjnych dzisiejszych
157 II,37 | Septentrionami na czas omdlała, przecie w tamtych stronach jeszcze
158 II,38 | może być następcy oddana, przecie w ekstraordynaryjnych dzisiejszych
159 II,38 | Septentrionami na czas omdlała, przecie w tamtych stronach jeszcze
160 II,40 | tej wyprawie nie spotka, przecie ambicja jego, jako wodza,
161 III,2 | wodzów niepodobny. Znam ja przecie obu panów hetmanów koronnych
162 III,2 | Wielcy to żołnierze, ale przecie jest coś w panu Czarnieckim
163 III,4 | szli długim sznurem, bo przecie było ich tysiąc, a szli
164 III,4 | pospolitym ruszeniem zowią, przecie z takimi żołnierzami nie
165 III,4 | rozwścieczonych żołnierzy. Bo przecie ten tysiąc ludzi, który
166 III,5 | Przyjęto ją okrzykami radości. Przecie zamki i fortece były jeszcze
167 III,5 | znamienity wojennik, ale przecie sam wszystkich Szwedów nie
168 III,5 | i tak trzeba umierać, a przecie ojczyźnie miło posłużyć.
169 III,6 | jeszcze wyćwiczone, były już przecie nieraz w ogniu i mogły od
170 III,7 | umiłowaną dziewkę porwał, przecie i jej, i zemsty zaniechał
171 III,7 | on pan i wielki rycerz, a przecie myślę, że ciasno mu będzie
172 III,8 | gęby, bom z ciebie rad!~- Przecie wuj rad! - odrzekł Roch.~-
173 III,10| psuć się na nowo poczyna, a przecie tak niedawno pełni byli
174 III,11| osobie uczyni hałasu, a przecie, żeby nie owa chasa pospolitacka,
175 III,11| nieprzyjaciela zaniedbał, ale przecie temu nieprzyjacielowi cała
176 III,11| migotliwa a potężna, bo przecie dwanaście tysięcy luda,
177 III,11| Nie poznam miłych kątów, a przecie słusznie rozmaici scriptores
178 III,11| frasunku pocieszyć, ale przecie służba musi pójść pilniej,
179 III,12| chorego, że mówić nie mógł, bo przecie biorąc go w niewolę, poturbowano
180 III,12| wszyscy trzej rezoluci, przecie się nie odważą!~- A gdzie
181 III,12| ręku utrzymać nie mogą, a przecie najwybrańsze to pułki z
182 III,12| wielkie pochody czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni
183 III,12| który choć czasem pobłądził, przecie poczciwością wystrzelił
184 III,12| napełnione kartaczami. A przecie szaniec ów leżał tak niedaleko
185 III,13| chorego, że mówić nie mógł, bo przecie biorąc go w niewolę, poturbowano
186 III,13| wszyscy trzej rezoluci, przecie się nie odważą!~- A gdzie
187 III,13| ręku utrzymać nie mogą, a przecie najwybrańsze to pułki z
188 III,13| wielkie pochody czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni
189 III,13| który choć czasem pobłądził, przecie poczciwością wystrzelił
190 III,13| napełnione kartaczami. A przecie szaniec ów leżał tak niedaleko
191 III,14| Matko Boska... Niejeden przecie jutro mimo upału ostygnie,
192 III,15| mnie słów w gębie nie brak, przecie wszystkim nie poradzę. Muszę
193 III,15| siła, z którą można było przecie coś począć. I paliła się
194 III,16| nie tylko księciem będąc, przecie myśli o innej... Przeznaczona
195 III,17| nikt nie wie, tylko ona.~- Przecie muszą być zakopane w jakimś
196 III,17| cechowi za ważne nie uznają, a przecie nie będzie ni gwałtów, ni
197 III,18| Chciałbym już do panny! Przecie pocałować się przed ślubem
198 III,19| siłą nieczystą wchodzić?... Przecie nie ona, bo cnotliwa...
199 III,19| wyprawiać. Ludzie niby pewni, a przecie mogliby się z konfederatami
200 III,19| książęciem Rzeszy, a za nogę mnie przecie do sosny nie przywiążą.
201 III,20| przepadłe uważać nie trzeba, bo przecie sam list ów za skrypt starczy,
202 III,20| służby mógł być narażony. Bo przecie Ketling, jako wyborny oficer,
203 III,20| wpadł w ręce Bogusława, ale przecie Bogusław nie włada jeszcze
204 III,20| się w oczach Oleńce, bo przecie była to jedyna życzliwa
205 III,20| Dziej się wola boża!" - przecie żal zawodu wziął górę nad
206 III,20| bezczestnego człeka. Mógł on przecie polec, mógł obłożnie zachorzeć,
207 III,21| przyjaciół... Ba! tamże przecie są i dawni towarzysze spod
208 III,21| chociaż mu tenuty nie płaci, przecie dzierżawcy zmieniać nie
209 III,21| Po chwili zaś dodał:~- Przecie i takową sensatkę, jak ty,
210 III,21| przywiązuje się do tego wagi.~- A przecie byłaby to dla mnie najmilsza
211 III,22| misiurce. Wreszcie raz on już przecie strzelił mu w samą twarz
212 III,22| trąbili, nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u
213 III,23| Najlepszą będąc dziewczyną, była przecie rada, że nie ku Oleńce idą
214 III,23| słuszne i dostateczne, ale przecie pomyślała sobie, że Billewiczom
215 III,24| wyrwał Babinicza z toni, ale przecie na ratunek Babinicza nie
216 III,24| mnie także, to byśmy się przecie znaleźli Trzeci raz już
217 III,25| wyrwał Babinicza z toni, ale przecie na ratunek Babinicza nie
218 III,25| mnie także, to byśmy się przecie znaleźli Trzeci raz już
219 III,26| krwi bezbronnych nie walał, przecie patrzył z zadowoleniem na
220 III,26| zwłaszcza świętym Pańskim czyni.~Przecie elektor, lennik, zatem sługa
221 III,26| stronę wagi nachylać, ale przecie byliśmy górą. Wtedy to poszła
222 III,26| wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie
223 III,27| Michał oczy ręką zatkał, bo przecie to Radziwiłła prowadzono
224 III,27| ten by go nie żywił, a przecie jestem pewien, że Bóg nie
225 III,28| przestraszały bynajmniej, bo przecie rycerska krew płynęła w
226 III,28| przejść nie był zdolen. Przecie jej serce przebaczyłoby
227 III,29| myślała sobie w duszy. - Przecie list odebrał, skoro tu przyszedł..."~
228 III,30| się coraz więcej. Siła to przecie znaczna i nielicha! Wiele
229 III,30| sobie dał rady jako on!~Tyle przecie jest szlachty ognistej,
230 III,30| wiary, króla, ojczyzny!~A przecie zaraz po przestąpieniu granicy
231 III,30| A zatem Wołmontowicze przecie niedaleko! Tydzień ścigał
232 III,30| Ojcze!... Grzeszyliśmy, ale przecie już przyszła poprawa!...
233 III,31| jakby sam do siebie:~- A przecie po prawdzie to nasze...
234 III,31| Babinicz a Kmicic to jedno, ale przecie pod Magierowem przy ojczyźnie
235 III,31| aleć zawsze poprawa!~- A przecie i książę Bogusław już teraz
236 III,31| pan Kmicic ofiarował się przecie na króla rękę podnieść,
237 III,32| wojewody się opowiedział, przecie uczynił to nie z żadnej
|