Tom, Rozdzial
1 I,3 | posłali, a jam tu skoczył do waszej miłości. Ledwie tchu mogę
2 I,5 | łyczkom : "Zaraz my tu na waszej skórze wypiszemy asygnacje!"
3 I,6 | cała niewinność stanie po waszej stronie. On, człowiek możny
4 I,7 | Terka - on driakiew dla waszej mości woził.~Wtem zza pieca
5 I,7 | tam najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.~- Kiedy
6 I,8 | jadę? Słuszna, abym tej tam waszej panny o zdrowie spytał,
7 I,8 | by mnie wziąć mogła.~- Od waszej miłości aż łuna bije. Kiep
8 I,8 | się znów rzekł:~- Proszę waszej mości, toż to tam na górze
9 I,10 | jak na dłoni, że szabla waszej miłości i moje rady włożą
10 I,10 | znamienitej nagrody. Z tego, co od waszej miłości słyszę, wnioskuję,
11 I,10 | wszelkich swobód waszych, waszej wolności, religii. Od was
12 I,12 | tymczasem zaś polecamy wierności waszej pilne rozkazów spełnienie
13 I,12 | Skrzetuski?~- Jam jest, do usług waszej książęcej mości - rzekł
14 I,12 | szkół z dostojnym rodzicem waszej książęcej mości chodziłem,
15 I,12 | Ot, dlaczego służby nasze waszej książęcej mości przybyliśmy
16 I,13 | rzekł książę.~- Do usług waszej książęcej mości.~- A chorągiew?~-
17 I,13 | zginie marnie, kto od osoby waszej książęcej mości w niebezpieczeństwie
18 I,13 | mówić?~- Wyspowiadałem się waszej książęcej mości ze wszystkich
19 I,13 | że jeno ojcowskiemu sercu waszej książęcej mości zawdzięczam
20 I,13 | za głowę.~- Czym ja się waszej książęcej mości odpłacę?
21 I,13 | Życie, krew moja do waszej książęcej mości należą!...
22 I,13 | tchnienia stać przy osobie waszej książęcej mości, mego wodza,
23 I,13 | rzucały blask niezwykły.~- Co waszej książęcej mości jest? -
24 I,13 | wreszcie książę.~- Zawszem do waszej książęcej mości należał -
25 I,13 | krzywdę ojczyźnie czyni, kto waszej książęcej mości czas zabiera.~-
26 I,13 | która się popsowała.~- Służę waszej książęcej mości!... Tam
27 I,14 | zali to pismo dojdzie rąk Waszej Ks. Mości; ale chociaż każda
28 I,14 | sto razy prędzej przeciw Waszej Ks. Mości zwrócę, zanimbym
29 I,14 | Czekaj!~- Wedle rozkazu waszej książęcej mości.~- Co robi
30 I,14 | robi Kmicic?~- Jako rzekłem waszej książęcej mości, leży spokojnie.~-
31 I,16 | ogłosisz rozkaz.~- Jak wola waszej książęcej mości!~Radziwiłł
32 I,16 | mówią, że Wołodyjowski życie waszej książęcej mości pod Cybichowem
33 I,16 | Przez to przeszedłem pod waszej książęcej mości inkwizycję...
34 I,16 | posiedzą, to lepiej.~- Dziękuję waszej książęcej mości, ojcu mojemu! -
35 I,16 | schroniła... Ale powiem waszej książęcej mości szczerą
36 I,16 | Żebym nie znał intencji waszej książęcej mości, myślałbym,
37 I,17 | choć w pysk daj, a on zdjął waszej mości hełm i opończę. Przejeżdżał
38 I,17 | nic nie zdało. On na koniu waszej mości, a to najlepszy koń.
39 I,20 | schronić?~- W puszczy, wedle waszej rady... dziewczynę przynajmniej
40 I,21 | osłaniał, dlatego też, powiem waszej mości (tu Charłamp głos
41 I,21 | jako migdał! Powinszować waszej mości!~- Gdzież ich postawiono?~-
42 I,21 | mogli całe przedsięwzięcie waszej książęcej mości popsować.~-
43 I,22 | garncem gotowi pić zdrowie waszej książęcej mości! - odrzekł
44 I,22 | w niego oczy.~- Że serce waszej książęcej mości od Kiejdan
45 I,22 | ze zdumieniem, rzekł:~- W waszej i to mocy, ale za wcześnie
46 I,22 | już też za wiele nie możem waszej książęcej mości życzyć.
47 I,23 | ba- i -bardzo!~- Ja proszę waszej książęcej mości o jakąś
48 I,23 | przepomniano.~- Żeby prawdę waszej książęcej mości powiedzieć,
49 I,23 | miał kłaniać.~- O co idzie waszej książęcej mości?~- Trzeba
50 I,23 | osobę i przyszłe panowanie waszej książęcej mości ratować
51 I,23 | Wierną służbą za łaskę waszej książęcej mości się wypłacę!~
52 I,25 | nim.~- Nowinę przynoszę waszej miłości - rzekł.~- A dobrą?~-
53 I,25 | mówił po niemiecku, bo mi od waszej mowy wargi pierzchną.~To
54 I,25 | jeszcze jakie listy?~- Do waszej książęcej mości co miałem,
55 I,25 | do króla szwedzkiego. Czy waszej książęcej mości nie wiadomo,
56 I,25 | zdumieniem słucham słów waszej książęcej mości! - rzekł
57 I,25 | Ej, galimatias w tej waszej Rzeczypospolitej, galimatias!...
58 I,25 | prowadzi.~- Nie rozumiem waszej książęcej mości.~- Nie chciałem
59 I,25 | jego robót; przy jego i waszej książęcej mości fortunie
60 I,25 | spytał książę.~- O naukę waszej książęcej mości proszę,
61 I,25 | wstał nagle.~- Dziękuję waszej książęcej mości, to tylko
62 I,25 | prześcignąć.~- Jeśli taka łaska waszej książęcej mości, to z góry
63 I,25 | hetmana, nie wezmę i od waszej książęcej mości. Na własnym
64 I,25 | pójdźmy obaczyć.~- Służę waszej książęcej mości.~Książę
65 I,25 | A ścigła szkapa?~- Wiatr waszej książęcej mości na nim nie
66 I,26 | pofolgować mi czy nie?~- Każę waszej książęcej mości związać
67 I,26 | głowy.~- Na to mogę szczerze waszej książęcej mości odpowiedzieć;
68 I,26 | zapamiętał, bym nie oszalał i waszej książęcej mości zaraz tu
69 II,1 | Pas ja sam odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej miłości
70 II,1 | odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej miłości lepiej było dychać;
71 II,2 | gość! Toż my pod komendą waszej miłości więcej zdobyczy
72 II,2 | Dla Boga! kto by się tu waszej miłości spodziewał!...~Stary
73 II,2 | Najświętsza! Jużeśmy ni waszej miłości, ni partii nie mogli
74 II,2 | Grzybami żyjemy, ale dla waszej miłości znajdzie się co
75 II,2 | czym mówić! I nas służby u waszej miłości zbawili; kawałka
76 II,2 | ktoś okrutnie blisko do waszej miłości strzelić.~- A po
77 II,2 | czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz
78 II,2 | ktoś strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!~- Nie
79 II,3 | przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu
80 II,3 | lepiej by ukryć szarżę waszej miłości.~- Jak to?~- Bo
81 II,3 | Co ja, z przeproszeniem waszej miłości, nieraz już, jeszcze
82 II,3 | szkody nie miał.~- Dziękuję waszej miłości za poratowanie.~-
83 II,4 | Rzędziana i rzekł:~- Czy to waszej wielmożności człowiek?...
84 II,4 | rzekł:~- Z przeproszeniem waszej miłości, krzywda mi się
85 II,4 | Rzędziana.~- Proszę pokornie waszej wielmożności! - zaczął znów
86 II,4 | inaczej być, to ja żołnierzom waszej wielmożności wykupię się,
87 II,4 | ja to miał jaki znak od waszej miłości, to by lepiej jeszcze
88 II,4 | lepiej w szczerość afektu waszej miłości uwierzył i tak by
89 II,6 | sobie tak nie poradził.~- U waszej wielmożności senatorska
90 II,6 | otworzy.~- Dziękuję pokornie waszej wielmożności... - odpowiedział
91 II,6 | czynszu nagromadzonych, do waszej wielmożności rąk oddać...~-
92 II,7 | niego pilnie i rzekł:~- Co waszej książęcej mości jest?~-
93 II,7 | siły używać przeciw jednej waszej dzierlatce?... Nie chwaląc
94 II,8 | innego jak za dworność słowa waszej książęcej mości brać miała.~-
95 II,8 | przeszkodzie, nie chciałbym ja waszej książęcej mości w drogę
96 II,8 | byśmy też coś o amorach waszej książęcej mości usłyszeć,
97 II,8 | masz jeno takich, które by waszej książęcej, mości fortuną
98 II,8 | szczęściu...~- Dziękuję waszej książęcej mości - odrzekła
99 II,8 | jeździć. Wielka to łaska waszej książęcej mości, że o nas
100 II,8 | szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości, a mnie
101 II,8 | miłego gościa.~- Dziękuję waszej książęcej mości - odpowiedział
102 II,8 | sił w ratowaniu ojczyzny Waszej Ks. Mości pomagać będę.
103 II,8 | pomagać będę. Wszystko to od Waszej Ks. Mości zależy, bo jeszcze
104 II,11 | zbierać...~- Te sposoby były w waszej mocy, ale wy byście woleli
105 II,11 | wysłany z eskortą na spotkanie waszej ekscelencji.~- Miło mi poznać
106 II,11 | chwili wrócił.~- Rozkazy waszej ekscelencji spełnione -
107 II,11 | się nadużyć cierpliwości waszej ekscelencji.~- Waszmość
108 II,11 | chociaż tajemne instrukcje; waszej ekscelencji tylko ich nie
109 II,14 | Jenerale! - mówił do Millera - waszej miłości, któryś tyle znamienitych
110 II,15 | najusilniej łaskawym względom Waszej Dostojności pokładając ufność
111 II,15 | zakończenie listu:~- Po dobroci waszej wiele sobie obiecują; to
112 II,16 | zaciężyła umysłom.~- Czekam waszej odpowiedzi, ojcowie! - rzekł
113 II,16 | teraz pozwalam sobie życzyć waszej dostojności powodzenia.~
114 II,17 | Kordecki - a oni się od czasu waszej nocnej wycieczki strzegą.
115 II,18 | Wasza dostojność! dla waszej dostojności nic to nazwisko:
116 II,18 | odstąpi Karola Gustawa. Waszej dostojności wiadomo, że
117 II,18 | Częstochowie, gdym powtórnie od waszej dostojności do mnichów posłował.~-
118 II,18 | dostojność! Będzie i dla waszej dostojności lepiej, bo gdy
119 II,18 | Przyjechał zaraz po odjeździe waszej miłości... i powiada, że
120 II,18 | będzie świętym zakonnikom i waszej miłości przysłużyć. Jakoż
121 II,18 | My też wiary dochowali waszej miłości, bo to nie taka
122 II,19 | posłałem wszystkim wezwanie?~- Waszej dostojności zapewne wiadomo,
123 II,19 | twierdzy?...~- Za pozwoleniem waszej dostojności, byłem tylko
124 II,19 | niespokojni, bo myśleli, że u waszej dostojności został. Aż jeden
125 II,19 | być Kuklinowskiego. Mówię waszej dostojności, że ta hołota
126 II,19 | nam odejść.~- A ja powiem waszej książęcej mości, że lubo
127 II,19 | nie rozumiem!~- Ja to waszej dostojności wytłumaczę -
128 II,20 | pułkownikami. Śmiem powiedzieć waszej miłości, że żaden tam z
129 II,22 | pan Ługowski - jeśli taka waszej królewskiej mości wola,
130 II,22 | panie, zamierzony powrót waszej królewskiej mości dla Szwedów
131 II,22 | rzekł Kmicic. - Wolna waszej królewskiej mości wola uczynić,
132 II,22 | niewielkiej kupie z osobą waszej królewskiej mości w dzień
133 II,22 | wkraść do serca i łaski waszej królewskiej mości, ale...~-
134 II,23 | przedawczyk, który zgubę waszej królewskiej mości albo niewolę
135 II,23 | może niedługo, że będę mógł waszej królewskiej mości całą duszę
136 II,23 | tak przemawia.~- Dziękuję waszej królewskiej mości! - rzekł
137 II,25 | który nad husarskim pułkiem waszej królewskiej mości porucznikuje,
138 II,25 | wszystko składam u nóg waszej królewskiej mości!~- Vivat!
139 II,25 | rzędzie!~- Sługam lichy waszej królewskiej mości!~Przy
140 II,25 | pierwej pite od zdrowia waszej królewskiej mości!~Wszyscy
141 II,26 | chciałem związanego do nóg waszej królewskiej mości rzucić.~
142 II,26 | zawstydzi, a w wierności dla waszej królewskiej mości nikomu
143 II,26 | taki statysta! To mówię waszej królewskiej mości, żem się
144 II,26 | się do nich i do służby waszej królewskiej mości wkupić
145 II,26 | nie mogąc u konfederatów waszej królewskiej mości służyć,
146 II,26 | lamentować.~- Bóg niech waszej królewskiej mości da wszystko
147 II,26 | od czego mnie i powaga waszej królewskiej mości osłonić
148 II,27 | hetmani pilno czekają rozkazów waszej królewskiej mości, obaj
149 II,27 | Częstochowy i pragnie się waszej królewskiej mości pokłonić.~-
150 II,27 | dokładniejszą relację zdaje waszej królewskiej mości ksiądz
151 II,29 | się:~- Charłamp!~- Sługa waszej książęcej mości.~- A czego
152 II,29 | ulga:~- Charłamp!~- Sługa waszej książęcej mości.~- Czy mi
153 II,32 | wojsko będzie do śmierci waszej królewskiej mości za ten
154 II,32 | przyjechał miłosierdzia waszej królewskiej mości błagać,
155 II,32 | Ma on też ważną rzecz waszej królewskiej mości, panu
156 II,32 | bezpieczeństwa świętej dla nas osoby waszej królewskiej mości attinet.~-
157 II,32 | tu z tobą?~- Na rozkazy waszej królewskiej mości! - odpowiedział
158 II,32 | prędko Babinicz - jedno słowo waszej królewskiej mości lepiej
159 II,33 | się do Charłampa.~- Jużem waszej mości powiedział - odparł
160 II,34 | się i rzekł:~- Na rozkazy waszej miłości!~- Witaj, miły towarzyszu,
161 II,34 | się dobrze stało, bo ja waszej miłości trzosów odwożę pełnych
162 II,34 | Masz!~- Do nóg upadam waszej miłości! Ej! żeby to ja
163 II,36 | abym powolnych służb dla waszej książęcej mości miał się
164 II,36 | Którą wolę naszą oznajmując waszej mości, prosimy, abyś rajtarom
165 II,39 | chorągwi, którzy się do osoby waszej wielmożności dobijają.~-
166 II,40 | pokłonem i zapytaniem o zdrowie waszej dostojności.~- Podziękuj
167 II,40 | widział.~- Mam tu i pismo do waszej dostojności.~Sapieha wziął
168 II,40 | w liście owym proponuje waszej dostojności, ażebyś się
169 II,40 | niego wszystkich oficerów waszej dostojności wypuścił. Wiadomo
170 II,41 | Znajdzie się prośba do waszej książęcej mości.~- Rad będę
171 II,41 | Przyjechałem z prośbą do waszej książęcej mości...~- Proszę!
172 II,41 | tego człowieka darmo od waszej książęcej mości nie chcę.~-
173 II,41 | Ostatnieli to słowo waszej książęcej mości?... Na wszystko
174 II,41 | odparł Głowbicz - związać waszej mości ręce i wyprowadzić
175 II,41 | wolno... Dlatego proszę waszej mości nie stawiać oporu...~-
176 II,41 | pożałujecie!~- Całe życie będę waszej miłości wdzięczny!~- Słuchaj,
177 II,41 | pohańbić. Obcy żołnierz nie zna waszej miłości.~- A mnie nic nie
178 II,41 | nic nie miało się stać?~- Waszej miłości miałem rozkaz powrozy
179 III,1 | Przykazał mi pokłonić się waszej królewskiej mości i oświadczyć,
180 III,1 | rozciągnął. Siła i przeciwko waszej królewskiej mości bluźnił,
181 III,2 | Nieograniczona jest hojność waszej królewskiej mości - odparł,
182 III,2 | ufam w szczęśliwą gwiazdę waszej królewskiej mości odparł
183 III,2 | Ja nie potrzebowałem, ale waszej dostojności z całego serca
184 III,3 | Gotowiśmy poginąć przy waszej dostojności! - ozwali się
185 III,3 | gadać z Polakami, którzy waszej królewskiej mości służą.
186 III,3 | tego mam rozkaz oświadczyć waszej dostojności i słowem w imieniu
187 III,3 | wymieniał tytuły) ofiaruje waszej książęcej mości województwo
188 III,3 | głosem:~- Czy to ostatnia waszej dostojności odpowiedź?~Na
189 III,3 | Wiem - mówił - że geniusz waszej królewskiej mości cuda potrafi,
190 III,3 | musiał, zmiękczą wyniosły waszej książęcej mości umysł i
191 III,5 | wielmożny panie marszałku, od waszej to dostojności tak ja, jak
192 III,5 | nas przysłał, abyśmy się waszej dostojności w jego i całego
193 III,5 | że wojsko tak na cześć waszej dostojności wiwatowało,
194 III,6 | dobrowolnie pod komendę waszej dostojności!~Czarniecki
195 III,8 | się i odrzekł:~- Do usług waszej królewskiej mości.~- Jaka
196 III,8 | królowi byłem powinien, nie waszej królewskiej mości.~Król
197 III,8 | brakuje.~- Święte słowa waszej królewskiej mości! - rzekł
198 III,8 | ja zaś jestem, do usług waszej królewskiej mości, pana
199 III,8 | rzekł tylko:~- Dziękujem waszej królewskiej mości.~Po czym
200 III,10| twarz ukazał i rzekł:~- O waszej wiktorii już słyszałem.
201 III,10| Nie bez tego też, żeby waszej winy nie było!~- Musiał
202 III,10| towarzyszu!~- Do usług waszej dostojności!~- Gadaj prawdę -
203 III,14| powiedzieć, ale jeśli to waszej mości narzeczona, to powiem,
204 III,16| durzących dryjakwi ma medyk waszej książęcej mości? Dziś mu
205 III,17| pieniędzy szukać, jeżeli nie u waszej książęcej mości - odrzekł
206 III,17| poczytuję, że się będę mógł waszej książęcej wysokości dobrą
207 III,17| miejsce przenieść, aby je waszej książęcej wysokości na skrypt
208 III,17| zawsze prawdziwe intencje waszej książęcej mości zrozumieć
209 III,17| rzekł:~- Miło mi będzie waszej książęcej mości wygodzić.
210 III,17| jeśli ta dziewka umyślnie waszej książęcej mości co zadała,
211 III,17| Ej, nic! będę drużbą waszej książęcej mości -tu Sakowicz
212 III,18| choćby dziś.~- Dziękuję waszej książęcej mości - odrzekł
213 III,18| jak wosk i odrzekł:~- Bóg waszej książęcej mości zapłać za
214 III,18| rzeczy, której bym dla tej waszej śliczności nie uczynił...~
215 III,18| folgę dać można. To, mówię waszej książęcej mości, jakoby
216 III,18| poprzedniej admiracji dla waszej książęcej mości godnie opisać
217 III,18| gdy się dowie o szczerych waszej książęcej mości intencjach,
218 III,18| spod opresji katolickiej waszej wiary, kościołów, duchowieństwa,
219 III,18| Przed wieczorem! Dziękuję waszej książęcej mości za Prudy...~-
220 III,18| Mam. Hojny byłem w imieniu waszej książęcej mości. Birże pannie
221 III,18| nieważne. A nie mówiłem waszej książęcej mości, że się
222 III,19| dziewkę złości brały. A mówię waszej książęcej mości, fe gdy
223 III,22| zwiążą.~- Dosyć!~- Sługam waszej książęcej mości!~- Trzeba
224 III,22| ostatnim Polakiem, który waszej książęcej mości wierny pozostał,
225 III,22| Diabeł mi ten afekt dla waszej książęcej mości wszczepił.
226 III,24| wartownicy. Wstrzymałem straż, by waszej dostojności o tym donieść.~-
227 III,24| strony z doniesieniem do waszej dostojności. Siła ich wpadnie
228 III,25| wartownicy. Wstrzymałem straż, by waszej dostojności o tym donieść.~-
229 III,25| strony z doniesieniem do waszej dostojności. Siła ich wpadnie
230 III,27| pole dadzą za okopem, to po waszej, ale okopu bez piechoty
231 III,32| znów po chwili.~- Do usług waszej miłości!~- A kto tam jest
|