Tom, Rozdzial

7001 III,16|                głową schyloną na piersi, w postawie pełnej czci i uszanowania,
7002 III,16|                  iż coś rzekł, toś rzekł w szczerości serca, bom to
7003 III,16|                     Ach, pani! pani!..~I w tej chwili przestraszył
7004 III,16|              bratem? Chcesz mnie ostrzec w potrzebie, abym wiedziała,
7005 III,16|               nieszczęsna żądze wzbudzić w nim mogła, tom i tak uspokajała
7006 III,16|                 kocha panią: żądze płoną w nim jako smoła w pochodni.
7007 III,16|             żądze płoną w nim jako smoła w pochodni. Wszystko, co tu
7008 III,16|               kroku gotują. Dech zamiera w piersiach od tego, co mi
7009 III,16|                  Sakowiczowi zbrodniarza w świecie nie ma... nie mogę
7010 III,16|                 przed tymi nawet, którzy w mojej ojczyźnie krew z ojca
7011 III,16|                Nieugięta wola odbiła się w jej surowym spojrzeniu.~-
7012 III,16|              straszliwej opieki. Lecz że w całym kraju nie było miejsca
7013 III,16|            Rzeczypospolitej, ażeby Litwę w udzielne księstwo dla siebie
7014 III,16|                  więc zgiął się we dwoje w pożegnalnym ukłonie, zamiatając
7015 III,16|                 Ostatni raz widziałem go w Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia
7016 III,16|           Pilwiszkach, gdyśmy z Podlasia w te strony ciągnęli.~- Czy
7017 III,16|                  Wiadomo mi jeno, iż się w Pilwiszkach ze sobą naradzali,
7018 III,16|               czym książę odjechał z nim w lasy i tak długo nie wracał,
7019 III,16|                 udać? Wsie i miasta były w ręku szwedzkim, klasztory
7020 III,16|                  lecz Ketling kochał się w niej zbyt widocznie, więc
7021 III,16|                  jeżeli nie mogła nic mu w zamian prócz przyjaźni ofiarować.
7022 III,16|           groziła zguba, tu i tam hańba.~W takiej rozterce dusznej
7023 III,16|               stary pułkownik zawsze się w złych terminach uciekał,
7024 III,16|            salwował~Od Herodowej złości,~W Egipcie drogi prostował~
7025 III,16|            wicher mocny i drzewa poczęły w sadzie za oknami szumieć
7026 III,16|                się od małego, i myśl, że w puszczach znajdzie się jedyne
7027 III,16|              innych województw ciągnąć i w innych puszczach spokoju
7028 III,16|              radził wówczas, gdy Kmicica w Billewiczach schwytał, ażeby
7029 III,16|             Billewiczach schwytał, ażeby w Puszczy Białowieskiej spokoju
7030 III,17|                miecznik rosieński wrócił w kilka dni później. Mimo
7031 III,17|          wszystko zostało do cna spalone w ostatniej bitwie, którą
7032 III,17|                 szwedzkim Rossą. Lud był w lasach lub w partiach zbrojnych.
7033 III,17|              Rossą. Lud był w lasach lub w partiach zbrojnych. Zostały
7034 III,17|                  przekonać, czy zakopane w sadzie solówki ze srebrem
7035 III,17|            okrutną przeciw niszczycielom w sercu zawziętością.~Ledwie
7036 III,17|                szeptał, że ów piekielnik w amorach dla ciebie utonął,
7037 III,17|                mówiłem nic, jeszczem się w boki brał myśląc: "Nuż się
7038 III,17|                   Bezpieczniej ci będzie w lesie i w polu niż na tym
7039 III,17|         Bezpieczniej ci będzie w lesie i w polu niż na tym dworze zdrajcy
7040 III,17|                  nie sprzeciwiam - mówił w zapale miecznik - ale tak
7041 III,17|                Billewicze, którzy już są w polu, staną przy nas. Pokażemy
7042 III,17|                Nic to! nie masz hetmanów w billewiczowskim rodzie,
7043 III,17|                  panny:~- Ciebie osadzim w Białowieży, a sami wrócim!
7044 III,17|                 czupryną, począł pięścią w stół walić.~- Pilniejsza
7045 III,17|                ta wojna niż szwedzka, bo w nas jest cały stan rycerski,
7046 III,17|            Rzeczpospolita pokrzywdzona i w najgłębszych fundamentach
7047 III,17|               gdy Billewiczów dotknięto, w tym ujrzał najstraszniejszą
7048 III,17|                 wpływ wielki, zdołała go w końcu uspokoić tłumacząc
7049 III,17|                  pieniędzmi i srebrem, a w rzeczy zatrzymać się w lasach
7050 III,17|                 a w rzeczy zatrzymać się w lasach girlakolskich i tam
7051 III,17|              wyjadą z dwoma czeladnikami w saniach, niby tylko do pobliskiej
7052 III,17|                już wśród kup zbrojnych i w głębi niezbrodzonych lasów.
7053 III,17|                Bogusława utwierdzała ich w tej nadziei.~Tymczasem pan
7054 III,17|               bardzo bogatego, i był nim w istocie.~- Niech je przywożą
7055 III,17|           Obradowali do godziny trzeciej w nocy, a celem obrad była
7056 III,17|              król szwedzki zasilili mnie w miarę wojskiem - mówił książę.~-
7057 III,17|          zastaniem jeszcze na Podlasiu i w takim razie musimy go zetrzeć;
7058 III,17|                 odrzekł hr. Sejdewitz. - W całym świecie mówią o nieprzebranych
7059 III,17|              waszych niemieckich książąt w kupę wziętych. Ale w kraju
7060 III,17|             książąt w kupę wziętych. Ale w kraju wojna, intraty nie
7061 III,17|                  najlepiej wiesz, co się w nich dzieje, i że chyba
7062 III,17|                  ma zacne kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i
7063 III,17|                  kwoty zakopane w sadzie w Billewiczach i że właśnie
7064 III,17|                  i że właśnie chce je tu w bezpieczne miejsce przenieść,
7065 III,17|             Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi. Muszę
7066 III,17|             regiment, wreszcie pogadamy. W porę mi to, w porę! A i
7067 III,17|                  pogadamy. W porę mi to, w porę! A i pocieszna rzecz,
7068 III,17|                 musiał jeszcze oddać się w ręce pokojowych, których
7069 III,17|                 powiedział, o co chodzi.~W godzinę później nadszedł
7070 III,17|                 tylko trochę pomizerniał w oczach i twarz miał mniej
7071 III,17|               Szwedami, i stąd ten chłód w przyjęciu.~Postanowił więc
7072 III,17|                  im natychmiast piaskiem w oczy, i po zwykłych komplimentach
7073 III,17|            okazał, przecież ubodło go to w duszy. Był on zupełnie szczerze
7074 III,17|                 skrypt mi oddać. Chętnie w tym waści dogodzę, gdyż
7075 III,17|               też dam waszmości parę wsi w zastaw, tak aby to z korzyścią
7076 III,17|          Tymczasem miecznik ułożył sobie w głowie projekt niesłychanie
7077 III,17|           znajdzie, zakopana osobno, aby w razie przygody całej gotowizny
7078 III,17|               Przecie muszą być zakopane w jakimś wyraźnym miejscu,
7079 III,17|                 i trzciną, którą trzymał w ręku, począł uderzać się
7080 III,17|                   rzekł. - A dobrze! Ale w takim razie dam wam dwa
7081 III,17|                   rozwaga, której nabrał w stosunkach ludzkich, i wykwintność
7082 III,17|            miecznik nie wiedział o tym i w zaślepieniu gniewnym krzyczał
7083 III,17|                    Na to Bogusław wstał, w jednej chwili skruszył trzcinę
7084 III,17|                  chwili skruszył trzcinę w żelaznych rękach i cisnąwszy
7085 III,17|                 krzyknął książę - bo cię w proch zetrę!~I szedł ku
7086 III,17|                  płonącą twarzą i ogniem w oczach, jak gniewna Minerwa.
7087 III,17|               morskiej, i tak była cudna w tym gniewie, że Bogusław
7088 III,17|                że Bogusław zapatrzył się w nią, wszystkie żądze wypełzły
7089 III,17|                 mu na twarz, jakoby węże w pieczarach duszy zamieszkałe.~
7090 III,17|               czas jakiś patrzył jeszcze w Oleńkę, na koniec twarz
7091 III,17|                 uchwycić z taką siłą, że w czasie jej napadów drętwiał
7092 III,17|            rozcierać. Ale on przypisywał w tej chwili stan swój nadzwyczajnej
7093 III,17|               mrowie chodzi po krzyżach, w gębie czuję gorycz i ogień.
7094 III,17|                 rozmawiać i prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało!
7095 III,17|                  mną, to i tak często go w ziobro nogą kopnę, a ciebie
7096 III,17|             zastawiła, to trzeba było ją w zastaw brać!~- Nie może
7097 III,17|                 broniła... Aleś ty kiep! W głowie mi się mąci! Patrz!
7098 III,17|                  książęca mość nie idzie w ostateczności za moją rada?~-
7099 III,17|          trybunałami i Janem Kazimierzem w dodatku. Nie wskóram inaczej...
7100 III,17|                  mość, naprawdę, bom cię w takiej alteracji nigdy nie
7101 III,17|                  widział.~- Prawda! aha! W najcięższych terminach jenom
7102 III,17|             czuję, jakoby mi kto ostrogi w boki wpierał.~- Dziwna to
7103 III,17|                 na którym wyziewy palące w tym właśnie miesiącu się
7104 III,17|          starosta oszmiański uderzył się w czoło.~- Czekaj no, wasza
7105 III,17|             Słyszałem o podobnym wypadku w Prusiech...~- Szepceli ci
7106 III,17|              błaznuj, mów prędko!~- Jest w Tylży niejaki Plaska, czy
7107 III,17|                 swego czasu był księdzem w Nieworanach, ale rewokowawszy,
7108 III,17|                  ksiądz przyjeżdża, jako w nagłych razach bywa, i na
7109 III,17|                 Sapieha pobije, to i tak w połowie wiktorem będziesz.~-
7110 III,17|             dobrze! - rzekł książę.~Lecz w tej chwili uchwycił go pierwszy
7111 III,18|              wyciągnął rękę, a miecznik, w którego duszy pierwszy impet
7112 III,18|                  chcecie, a ja takem się w synowicy waszmościnej rozkochał,
7113 III,18|           Miecznik poczerwieniał na nowo w jednej chwili.~-- Mnie to
7114 III,18|                że początków rodu naszego w Rzymie starożytnym szukać
7115 III,18|                 wuj brandenburski. Skoro w naszej Rzeczypospolitej
7116 III,18|               paskudnik...~Tu ugryzł się w język pan miecznik, bo zmiarkował,
7117 III,18|                 pułkownika nie zostawili w spokoju, choć to był mąż
7118 III,18|                 wyroki Twoje, ale jeżeli w wyrokach Twoich leży, aby
7119 III,18|               nie bierzże za złe, iż się w godność nie obwijam, jako
7120 III,18|              okazuję... Lecz owo żyliśmy w strapieniu, nie wiedząc,
7121 III,18|             umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona
7122 III,18|                  nic! bo już nie zboczy. W dziada i we mnie się wdała,
7123 III,18|               ale i ona pociągnie z tobą w pole! Wybaczaj, wasza książęca
7124 III,18|                że wam chcę jeno piaskiem w oczy rzucić, mówiąc, iż
7125 III,18|             prawda. Wolałbym i ja ruszyć w pole, bo mnie do tego natura
7126 III,18|                  ale żem widział, iż nie w tym ratunek, z czystej miłości
7127 III,18|                  ją ratować." A iżem się w sprawach tego rodzaju u
7128 III,18|             królem ma zostać. Kto więcej w tych czasach dla ojczyzny
7129 III,18|                  na koniec podniósł rękę w górę i zakrzyknął z wielkim
7130 III,18|            choćby potem tron dziedziczny w naszej rodzinie miał zostać -
7131 III,18|         panieńskiej się urządzi, a potem w drogę! To głowa statysty!
7132 III,18|                 z serca, dziękuję! Pójdź w moje objęcia, stryjcu, bo
7133 III,18|                  będę protestował! Pójdź w moje objęcia, a potem do
7134 III,18|           Szwedów mróz ścisnął i wydusił w ostatku!... Żeby nie owe
7135 III,18|                 do własnej żony mąż musi w wojłokach chodzić, żeby
7136 III,18|            Książę tymczasem naradzał się w dalszym ciągu z Sakowiczem.~-
7137 III,18|             powiedział: "stryjcu", to aż w oczach pęczniał, jakby się
7138 III,18|                 widzę już, jako ona mnie w swojej komnatce czeka i
7139 III,18|            intercyzę?~- Mam. Hojny byłem w imieniu waszej książęcej
7140 III,18|               potem odbierze.~- Posiedzi w lochu, to się uspokoi.~-
7141 III,18|                 nie widać!~- Padli sobie w ramiona i z rozczulenia
7142 III,18|            krzywo? Każę mu palce wkręcić w kurek od muszkietu, a małpę
7143 III,18|           szelmowsku ożeni.~Książę wpadł w dobry humor.~- Gdzie rajfur
7144 III,18|              Nastała chwila milczenia.~- W Anglii powiadają - ozwał
7145 III,18|                  że jak duch jakowy jest w izbie, to każda świeca będzie
7146 III,18|                        rzekł Sakowicz. - W Moskwie są ludzie...~- Cicho
7147 III,18|                    mówił miecznik - alem w pierwszej chwili nie uważał
7148 III,18|            miecznik za bok się pochwycił w furii największej, lecz
7149 III,18|               największej, lecz Bogusław w jednej chwili trzasnął go
7150 III,18|               chwili trzasnął go obuchem w piersi, aż w szlachcicu
7151 III,18|                  go obuchem w piersi, aż w szlachcicu jękło i zwalił
7152 III,18|              siostrzenicy odprawia.~Lecz w pannie Kulwiecównie płynęła
7153 III,18|               przestrach jej zmienił się w rozpacz i uniesienie.~-
7154 III,18|             chustką, pasem skrępował jej w mgnieniu oka ręce, nogi
7155 III,18|                 się szybko i ukazała się w nich panna Aleksandra.~Twarz
7156 III,18|               brew namarszczoną i zgrozę w oczach.~Ujrzawszy leżącego
7157 III,18|                  do krzesła i rzucił się w nie.~Oleńka teraz dopiero
7158 III,18|                rozwiązać!~Tyle było mocy w jej głosie, że Sakowicz
7159 III,19|                   przez całą noc patrzył w sufit, nic nie mówiąc. Nazajutrz,
7160 III,19|               odurzających leków, zapadł w sen twardy i ciężki, a koło
7161 III,19|                  będziesz, mości książę, w łożu, jako i dzisiaj.~-
7162 III,19|                 pewien jestem. Utrafiłeś w moją myśl, dlategom cię
7163 III,19|          mniemasz? Ale które z nich może w komitywę z siłą nieczystą
7164 III,19|             patrzę dziś, a ostrze jakoby w ogniu stopione.~- Pokaż!~-
7165 III,19|               Cisnąłem nóż do wody, choć w rękojeści turkus był zacny.
7166 III,19|                   że dziewka krzyknęła: "W ogień pierwej się rzucę!"
7167 III,19|            Rzekłbyś, że mnie kto za żyły w szyi szarpnął... Za czym
7168 III,19|               nas latające, zmieniły się w pszczoły i brzęczą jako
7169 III,19|                  taki strach, jak gdybym w niezmierną studnię zlatywał,
7170 III,19|             niezmierną studnię zlatywał, w jakąś głębię bezdenną. Co
7171 III,19|             pieniędzy przyznał, które są w Billewiczach zakopane. Puszczę
7172 III,19|                  ich, to odkopią i pójdą w lasy. Wolę ich tu potrzymać,
7173 III,19|                tu potrzymać, a pieniądze w rekwizycję wziąść... Teraz
7174 III,19|               się ofiarował. Każemy sady w Billewiczach skopać piędź
7175 III,19|                 fatygę, że to, powiada, "w handlu mam straty", alem
7176 III,19|                  straty", alem mu rzekł: w nagrodę skórę całą wywozisz!...
7177 III,19|                  na Podlasie?~- Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane
7178 III,19|                Karlström ze Szwedy idzie w przedniej straży... Po drodze
7179 III,19|                ma ciągnąć z wolna, ażeby w ciężkim terminie było się
7180 III,19|                  sto ludzi zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach.
7181 III,19|          zostawić, toż w Rosieniach, toż w Kiejdanach. Szwedzkie prezydia
7182 III,19|               Znów słyszałem, iż Szwedów w Telszach wycięto.~- Szlachta?
7183 III,19|           rebelia nie wskóra.~- A my się w Billewiczach zasilim. Trzeba
7184 III,19|                 się uśmiechnął.~- Lepiej w tym kraju cenią tego, kto
7185 III,19|                 głęboko i przeciągał się w krześle.~- Widzę, że ta
7186 III,19|               znacznie pole zależał. Ale w Bogu nadzieja, że poczują
7187 III,19|          konfederaci i nasz eks-kardynał w koronie.~Na to zaś Paterson
7188 III,19|              ruszyli do Tylży ci, którzy w Taurogach szukali przed
7189 III,19|               namyślił się inaczej, idąc w tym za radą panienki, która
7190 III,19|        wdzięcznej synowicy życzyć mogły, w czym, dalibóg, nie moja
7191 III,19|   niewdzięcznością nakarmili. Co się zaś w gniewie czyni, tego wedle
7192 III,19|               czyni, tego wedle amicycji w rachubę brać nie trzeba,
7193 III,19|             WPanu dać rękojmię, że urazy w sercu nie zostało, nie osądziłem
7194 III,19|                 czytać, uderzył kułakiem w stół i zakrzyknął:~- Pierwej
7195 III,19|             WPana trudzić i zdrowia jego w dzisiejszych burzliwych
7196 III,19|                ją wydobyć i obliczyć..."~W tym miejscu zabrakło panu
7197 III,19|                 z całej siły:~- Bij, kto w Boga wierzy! - zakrzyknął
7198 III,20|            groźby, które nad nią wisiały w Taurogach, były tak straszne,
7199 III,20|        przygarnął. Śmierć grozi mu tylko w takim razie, gdyby wpadł
7200 III,20|                 takim razie, gdyby wpadł w ręce Bogusława, ale przecie
7201 III,20|               Bogusław nie włada jeszcze w całej Rzeczypospolitej.~
7202 III,20|             wynędzniały, bez kropli krwi w twarzy, ale pełen zawsze
7203 III,20|                  widok łzy zakręciły się w oczach Oleńce, bo przecie
7204 III,20|                 to jedyna życzliwa dusza w Taurogach, a taka przy tym
7205 III,20|              niego swe cudne oczy, które w tej chwili przestały być
7206 III,20|                 chcę się schronić i Bogu w zakonie ślubować, ale gdziekolwiek
7207 III,20|            daleko czy blisko, na wojnie, w pokoju, będę się za waćpana
7208 III,20|                 rozkaz dla żołnierza, że w posłuchu nie tylko jego
7209 III,20|                  dopomóż Bóg, jako nigdy w życiu nie pójdę śladem takich
7210 III,20|                   słowa nie złamię, choć w męce to mówię i bólu. Gdybym,
7211 III,20|             należy, tej duszy wyjątkowej w swej szlachetności; czuła
7212 III,20|                 skrycie rezydencję naszą w zamiarach nam nieprzyjaznych:
7213 III,20|                  oficerom, na praesidium w Taurogach zostającym, urodzonego
7214 III,20|            znajdował jakąś dziką rozkosz w tym, że i on cierpi i że
7215 III,20|             koniec skłonił się i wyszedł w milczeniu, ale zaraz w korytarzu
7216 III,20|           wyszedł w milczeniu, ale zaraz w korytarzu pozrywał bandaże,
7217 III,20|             aniżeli jego odmowy, dlatego w pierwszej chwili, pomimo
7218 III,20|                  puściły się jej z oczu.~W tej chwili nadszedł miecznik,
7219 III,20|                 Nie żyć uczciwym ludziom w takich czasach!~Tu począł
7220 III,20|          obejdziem... Męski niby animusz w tobie, a w ciężkim terminie
7221 III,20|                  niby animusz w tobie, a w ciężkim terminie jeno szlochać
7222 III,20|                   Pan miecznik wziął się w boki:~- A! a! boi się, szelma!...
7223 III,20|                 bo tak uczynię, jako Bóg w niebie!~- Mając zaś rozkaz,
7224 III,20|                 imaginacja panny o wiele w sposoby obfitsza. Lecz ciężko
7225 III,20|           Bogusława przyjdą do Taurogów. W tym całą złożyli nadzieję,
7226 III,20|            wówczas niezawodnie powstałby w całych Taurogach popłoch
7227 III,20|                chorągwi jazdy i piechoty w pień wyciętych. Idzie na
7228 III,20|                że zaś widziała Bogusława w Taurogach pokonywającego
7229 III,20|                mógł być pokonany, zgasła w niej zupełnie. Próżno miecznik
7230 III,20|               się potwierdzać jej obawy.~W kilka dni później Ketling
7231 III,20|                Podlasie (pisał) jest już w ręku księcia, który nie
7232 III,20|                 i zakwitnęły jako kwiaty w przygrzanej wiosennym słońcem
7233 III,20|         usłyszeli tę wieść, padali sobie w objęcia, płacząc z radości.
7234 III,20|            przyszła tak późno.~- A my tu w płaczu - mówili - a my w
7235 III,20|                 w płaczu - mówili - a my w bólu, my w męce tyle czasu
7236 III,20|                 mówili - a my w bólu, my w męce tyle czasu żyli, gdy
7237 III,20|                   Za czym poczęło huczeć w całej Rzeczypospolitej i
7238 III,20|               zbożny powstawał jak burza w obronie swej Królowej. We
7239 III,20|                 i niezwalczonym, zmalało w oczach.~- Kto go pokona? -
7240 III,20|                 sam wraz z całą swą siłą w wodę wpadł. Oficerowie pozostali
7241 III,20|              wpadł. Oficerowie pozostali w Taurogach poczęli się niepokoić
7242 III,21|                 chwili przyjazdu poczęła w Braunie świdrować oczkam
7243 III,21|                 słowem, rozporządzać się w Taurogach jak we własnym
7244 III,21|                przyjmowała ją grzecznie, w nadziei, iż nowin od niej
7245 III,21|                 i ja byłam jeszcze wtedy w Zamościu, i pan Babinicz
7246 III,21|            zaczęli Szwedów wszędy bić, i w Wielkopolsce, i u nas, a
7247 III,21|             całkiem pogrążył onę malutką w swych ogromnych wąsach i
7248 III,21|                  i uczynili konfederację w Tyszowcach, i król do niej
7249 III,21|                ale od tego szczebiotania w mieczniku serce zmiękło
7250 III,21|                     Tyle było szczerości w jej głosie, że nieufność
7251 III,21|                  ze strapienia, bo my tu w ciężkiej niewoli jesteśmy,
7252 III,21|        respektujący.~- Bodaj go tak samo w piekle respektowali! - odparł
7253 III,21|                 książę Jeremi na Tatarów w Dzikie Pola chodził. Dlatego
7254 III,21|          Zamościa i wszystko, co się jej w drodze przygodziło. Pan
7255 III,21|                  Pan Babinicz zaś wyrósł w jej opowiadaniu na tak wielkiego
7256 III,21|          wielkiego bohatera, że miecznik w głowę zachodził, kto by
7257 III,21|                  czyni z tych, którzy są w partiach, ażeby zaś nieprzyjaciel
7258 III,21|          zawołała Anusia.~Miecznik wpadł w dobry humor.~- Także to? -
7259 III,21|                przed Anusią i biorąc się w boki.~- Bo waćpan dobrodziej
7260 III,21|                   że jego serce kto inny w dzierżawie trzyma... i chociaż
7261 III,21|                jeszcze przekomarzali się w ten sposób i coraz weselej,
7262 III,21|               znacznie, a Anusia poczęła w końcu parskać na miecznika
7263 III,21|                   bo na ostatnim noclegu w niedalekich Rosieniach wyspała
7264 III,21|                 począł całą garścią wąsa w górę podkręcać.~Po chwili
7265 III,21|                 mylił się pan Tomasz; bo w niedługim czasie zawiązała
7266 III,21|       przeciwieństwo. Jedna miała powagę w duszy, głębokość uczuć,
7267 III,21|             śmieje. Oficerów pozostałych w Taurogach, którzy na obie
7268 III,21|           miecznika rosieńskiego.~Oleńka w krótkim czasie uzyskała
7269 III,21|           mawiała do pana Tomasza:~- Ona w dwóch słowach więcej powie,
7270 III,21|                  był troskliwy, ale był! W Krasnymstawie zaraz powiedziałam
7271 III,21|               mnie - czekaj!.." A to już w Łęcznej mnie samą tak rozebrało,
7272 III,21|             strach. Tu powiem ci, żem mu w te siwe oczy jeno patrzała,
7273 III,21|                miał na ustach, dzielność w obliczu, jeno sumienia nie
7274 III,21|                Siła ja godnych kawalerów w Łubniach widziałam, ale
7275 III,21|                 zatwardziałość musi mieć w sercu. Pytałam go, jak jej
7276 III,21|                  ciotki, że najlepszy to w takich terminach protektor.
7277 III,21|               pan Sapieha nie zbliżą się w okolicę Żmudzi. Inaczej
7278 III,21|              cały kraj - mówiła Anusia - w pierwszej lepszej wsi, w
7279 III,21|                 w pierwszej lepszej wsi, w pierwszym lepszym lesie
7280 III,21|                  ale pewnie znajduje się w ciężkim położeniu, z którego
7281 III,21|        wspominałem pani o tym. Bo że się w tak wielkiej wojnie jakowyś
7282 III,21|        rozwiązuje się moja przysięga!...~W kilka dni po tej rozmowie
7283 III,21|                od pacholęcych niemal lat w wojskach zagranicznych służąc,
7284 III,21|                 ważną misją do Królewca, w Taurogach zaś zatrzymał
7285 III,21|                jej dostojność znajdziesz w duszy swej fundament do
7286 III,21|                dwa nasze podjazdy jakoby w ziemię wpadły. Nie wrócił
7287 III,21|                się, że jakieś wojska idą w przodku przed nami. Wielka
7288 III,21|            Poczęliśmy się tedy cofać, bo w ten sposób można było przydybać
7289 III,21|               Odtąd poczęło nam wszystko w ręku topnieć, nie mieliśmy
7290 III,21|              mieliśmy spokoju we dnie ni w nocy. Drogi nam psuto, groble
7291 III,21|              jadł, nie spał, duch upadł; w samym obozie ginęli ludzie,
7292 III,21|              jakoby ich ziemia pożerała. W Białymstoku nieprzyjaciel
7293 III,21|         widziałem. Nie widziano też tego w poprzednich wojnach. Książę
7294 III,21|        poprzednich wojnach. Książę wpadł w alterację. Chciał jednej
7295 III,21|    niewypowiedzianych klęsk nam zadał... W podjeździe tym były wojska
7296 III,21|              przerażeniem i wściekłością w naszym obozie...~- Tego
7297 III,21|                 pana Babinicza widziałam w Zamościu - odrzekła prędko
7298 III,21|                nie dowiedział się, co by w takim razie zaszło...~Oficer
7299 III,21|                   a my zasię brodziliśmy w roztopach wiosennych, które
7300 III,21|          roniliśmy wozy i działa, tak że w końcu komunikiem iść przyszło.
7301 III,21|          przyszło. Mieszkaniec okoliczny w ślepej zaciekłości swej
7302 III,21|               Będzie, co Bóg zdarzy, ale w desperackim stanie zostawiłem
7303 III,21|             samego księcia pana, którego w dodatku febra złośliwa nie
7304 III,21|              książę ma zamiar okopać się w Suchowoli lub tamtejszym
7305 III,21|            myśleć, czego najlepszy dowód w tym, iż mnie wysłał do Prus.~-
7306 III,21|                  nieproszeni goście mogą w zbyt licznej kompanii nadciągnąć.
7307 III,21|                  którymi książę pan jest w przymierzu i od których
7308 III,21|               głowy, bo uderzyła pięstką w pięstkę i rzekła:~- Jak
7309 III,22|                tygodnie później zawrzało w całych Taurogach. Pewnego
7310 III,22|       Bogusławowej pod Janowem. Stracono w niej wszystko: armię, armaty,
7311 III,22|               bowiem, którzy nie polegli w boju, których nie poznosił
7312 III,22|              pochlebstwo nie znało miary w wynoszeniu Bogusława jako
7313 III,22|          niedołężnemu prowadzeniu wojny; w resztkach żołnierzy trwało
7314 III,22|            nieustające wzburzenie, które w ostatnich dniach odwrotu
7315 III,22|            roztropniejszą pozostać nieco w tyle.~Obaj z Sakowiczem
7316 III,22|                Sakowiczem zatrzymali się w Rosieniach. Hassling, dowiedziawszy
7317 III,22|               zamierzają wojnę przonieść w te strony?~- Z zeznań żołnierzy
7318 III,22|               niebezpieczeństwo bliskie, w razie potrzeby - zabij!
7319 III,22|                wprawdzie tego ostatniego w ataku wraz z koniem, ale
7320 III,22|                że koncerz obsunął mu się w cięciu po Babiniczowej misiurce.
7321 III,22|                  już przecie strzelił mu w samą twarz z pistoletu i
7322 III,22|                też nie zamierzał zabawić w Taurogach dłużej nad dni
7323 III,22|               którzy go mogli zaopatrzyć w nowe siły i użyć bądź do
7324 III,22|              miast pruskich, bądź wysłać w pomoc samemu królowi zamierzającemu
7325 III,22|           królowi zamierzającemu wyprawę w głąb Rzeczypospolitej.~W
7326 III,22|                 w głąb Rzeczypospolitej.~W Taurogach wypadło zostawić
7327 III,22|                 z oficerów, który by ład w rozbite resztki wojsk wprowadził,
7328 III,22|             siłami szwedzkimi na Żmudzi.~W tym celu, po przybyciu do
7329 III,22|               owo pierwsze "dzień dobry" w Taurogach, jakie sobie powiedzieli
7330 III,22|                zaś chciałbym cię widzieć w ręku Kmicica, twojego miłego
7331 III,22|                dlategom cię polubił, ale w ostatnich czasach zjełczał
7332 III,22|            reszty.~- Zawsześ miał dowcip w piętach i dlatego takeś
7333 III,22|                 chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo muszę tutaj
7334 III,22|          szlachcica i wycisnę go jak ser w worku. Na początek potrzeba
7335 III,22|                  billewiczowskich, które w posagu z góry sam sobie
7336 III,22|                 ma.~- Postaram się. Jeno w tym rzecz, czy skryptu gdzie
7337 III,22|              wysłał, albo czy go dziewka w koszulę nie zaszyła. Wasza
7338 III,22|                  wasza książęca mość, że w Taurogach zostaję.~- Jakąś
7339 III,22|                 onego Longina majętności w kilku powiatach leżą. Wprawdzie
7340 III,22|               wody po kisielu zagarnęły, w drugich moskiewskie wojska
7341 III,22|                  nie uczynił. Wyrobię ci w dodatku do herbu rogi albo
7342 III,22|                  wkrótce się opamiętał i w żart obracając słowa książęce
7343 III,22|  niewdzięcznością mnie karmią. Wrócę oto w domowe pielesze i będę siedział
7344 III,22|         książęcej mości wszczepił. Jeśli w czym są czary, to w tym.~
7345 III,22|                Jeśli w czym są czary, to w tym.~Sakowicz prawdę mówił,
7346 III,22|         osobiście dopomóc mu postanowił.~W tym celu koło południa,
7347 III,22|                czyli się waćpannie pobyt w Taurogach podobał?~- Kto
7348 III,22|            Taurogach podobał?~- Kto jest w niewoli, temu się wszystko
7349 III,22|               się.~- Waćpanna nie jesteś w niewoli. Zagarnięto cię
7350 III,22|                  o tym myśleć i że nawet w spokojnych czasach protekcja
7351 III,22|           Sapieżyńska na nic, bo on jeno w Witebskiem może wskórać,
7352 III,22|               sobie słomy zamiast ziarna w garść wetknąć.~- Gdzie ja
7353 III,22|           zawołała Anusia.~- Właśnie, że w Taurogach.~- Wasza książęca
7354 III,22|                 i spojrzała tak ślicznie w Bogusławowe oczy, że gdyby
7355 III,22|                lecz że mu amory nie były w głowie, więc odrzekł prędko:~-
7356 III,22|              miejscu zostaje komendantem w Taurogach pan starosta oszmiański,
7357 III,22|            powtarzam, ostań się waćpanna w Taurogach, bo jechać nie
7358 III,22|                weźmie, zaręczam, że nikt w świecie prędzej do pomyślnego
7359 III,22|                zechciał sierocie przyjść w pomoc...~- Nie bądź mu jeno
7360 III,22|                 twoje śliczności głęboko w serce zapadły. Już on tam
7361 III,22|                 bym tam komu mogła wpaść w serce.~"Szelma dziewczyna!" -
7362 III,23|                  wyprawie Karola Gustawa w dół Rzeczypospolitej, aż
7363 III,23|                sił jak największych, aby w razie potrzeby jednej lub
7364 III,23|                  na pożegnanie Sakowicz.~W godzinę później nie było
7365 III,23|             później nie było już księcia w Taurogach. Został Sakowicz
7366 III,23|             spodobało się owo królowanie w Taurogach; miło jej było
7367 III,23|                że gdy wieczór nadchodzi, w dolnych salach, na korytarzach,
7368 III,23|                  salach, na korytarzach, w cekhauzie, w sadzie, jeszcze
7369 III,23|                korytarzach, w cekhauzie, w sadzie, jeszcze zimowym
7370 III,23|                 astrolog wzdycha patrząc w gwiazdy ze swej samotnej
7371 III,23|             Zaraz potem odgrażała mu się w duszy:~"Czekaj! odpłacę
7372 III,23|            Prawda, że usprawiedliwił się w jej oczach z zarzutu zdrady
7373 III,23|                  oczach z zarzutu zdrady w ten sam sposób, w jaki miecznikowi
7374 III,23|                 zdrady w ten sam sposób, w jaki miecznikowi wytłumaczył
7375 III,23|         natomiast uderzyło ją coś innego w opowiadaniach pana starosty
7376 III,23|                 nie było znów tak ciężko w Taurogach ani książę z Sakowiczem
7377 III,23|             Lwowu, Anusia wpadła naprzód w złość, a potem jęła rozumować,
7378 III,23|                  można życie stracić lub w najlepszym razie spokojny
7379 III,23|             razie spokojny pobyt zmienić w pełną niebezpieczeństw niewolę.~
7380 III,23|                  uczyni, tym bardziej że w kraju wrzało coraz bardziej
7381 III,23|              wysyłał.~A Anusi coraz było w nich lepiej.~Sakowicz oświadczył
7382 III,23|              Sakowicz oświadczył jej się w miesiąc po wyjeździe księcia,
7383 III,23|              tyle, ile będzie jej łaska.~W ten sposób igrała z niedźwiedziem,
7384 III,23|                  Żołnierze i mieszczanie w Taurogach drżeli przed nim,
7385 III,23|              wszelką miarę. Jeńcy konali w łańcuchach z głodu lub przypiekani
7386 III,23|              spiekłą żarem miłości duszę w krwi ludzkiej, bo zrywał
7387 III,23|         najczęściej jego śladem. Wycinał w pień kupy rebelizantów;
7388 III,23|                  coraz nowe pułki i rósł w siły, ażeby ich swemu księciu
7389 III,23|                  ażeby ich swemu księciu w razie ciężkiej potrzeby
7390 III,23|               nie mógł Bogusław znaleźć.~W Anusię za to patrzył Sakowicz
7391 III,23|               grywał.~Płynęło tedy życie w Taurogach dla Anusi wesoło
7392 III,23|                  na białym czole, tak że w końcu przezwano ją zakonnicą
7393 III,23|           przezwano ją zakonnicą i miała w sobie coś z mniszki. Poczęła
7394 III,23|        rumieńcami na twarzy i szczęściem w oczach, nie ta Oleńka, która
7395 III,23|              Oleńka, która niegdyś jadąc w saniach z narzeczonym, panem
7396 III,23|            Anusia nie chciała uciekać, i w kraju coraz straszniej było.~
7397 III,23|                powstaniu. Ile było drzew w borach Rzeczypospolitej,
7398 III,23|                  się parali; którzy żyli w puszczach z pszczelnej pracy,
7399 III,23|                 wyżenąć.~Już Szwed tonął w tej liczbie jako w rzece
7400 III,23|                 tonął w tej liczbie jako w rzece wezbranej.~Ku podziwowi
7401 III,23|    Rzeczpospolita znalazła więcej szabel w swojej obronie, niż mógł
7402 III,23|               Gustawie, jako szedł coraz w głąb Rzeczypospolitej z
7403 III,23|                  nogami we krwi, z głową w dymach i płomieniach, bluźniąc.
7404 III,23|           nieprzyjaciół, wlewając otuchę w serca polskie.~- Zbił pod
7405 III,23|                Jarosławiem! - powtarzano w kilka tygodni później -
7406 III,23|                 i całej armii szwedzkiej w widłach rzecznych. Zdawało
7407 III,23|            koniec tuż, tuż. Sam Sakowicz w Taurogach przestał chodzić
7408 III,23|                listy po nocach pisywał i w różne strony rozsyłał.~Miecznik
7409 III,23|            wspomniał, że trzeba siedzieć w Taurogach. Tęskniła w pole
7410 III,23|           siedzieć w Taurogach. Tęskniła w pole stara żołnierska dusza.
7411 III,23|                  stara żołnierska dusza. W końcu zaczął się zamykać
7412 III,23|                 końcu zaczął się zamykać w swojej stancji i nad czymś
7413 III,23|             chwycił niespodzianie Oleńkę w ramiona, zaryczał wielkim
7414 III,23|            nazajutrz dzień znikł, jakoby w ziemię się zapadł.~Oleńka
7415 III,23|            Oleńka znalazła tylko list, a w nim słowa następujące:~"
7416 III,23|                  leje, a mojej ni kropli w tej rzece nie masz, tedy
7417 III,23|                  cię, jako Daniela, samą w jaskini lwów porzucił. Którego
7418 III,23|                 porzucił. Którego że Bóg w miłosierdziu swoim konserwował,
7419 III,23|          wezbrało. Tymczasem uczynił się w Taurogach hałas niemały.
7420 III,23|                   prócz zdrajców, są!... W polu!~- Waćpanna wiedziałaś
7421 III,23|              Tego samego dnia zagrzmiało w całych Taurogach o zwycięstwie
7422 III,23|             którzy publicznie odśpiewali w okolicznych kościołach Te
7423 III,23|             ciężar spadł mu z serca, gdy w kilka tygodni później przyszło
7424 III,23|           posiłków i nie kazał zostawiać w Taurogach więcej wojsk,
7425 III,23|        nieprzyjaciół, wiedział także, że w Prusach trudno m u będzie
7426 III,23|                 skutku to, co zamierzył, w dziesięć dni ukończył przygotowania,
7427 III,23|                  myślała do Prus jechać. W Taurogach było jej dobrze.
7428 III,23|                 ale najmocniej, ze łzami w oczach, poczęła ją błagać,
7429 III,23|              jeszcze Sakowiczowi dokuczę w dodatku okrutnie.~- Dajże
7430 III,23|                  szablą mnie zranić, ale w takim razie wszystko by
7431 III,23|              Kogo tchórz oblatuje, niech w ucieczce ma nadzieję, nie
7432 III,23|                  wbrew intencjom księcia w niewoli tu trzymana? Wiedzże
7433 III,23|                to uczynisz, słowa więcej w życiu do waćpana nie przemówię,
7434 III,23|                  Pan Bóg dopomoże, bo ja w Łubniach chowana i dla tchórzów
7435 III,23|                  Bodajem nie była wpadła w takie ręce!... Bodaj mnie
7436 III,23|               Wzięli mnie jako Tatarzyni w niewolę, choć ja księżnej
7437 III,23|               jej do nóg i przyrzekł, że w Taurogach zostanie. Wówczas
7438 III,23|                rzekł:~- Dobrze! Zostajem w Taurogach, a czy się boję
7439 III,23|                panom Billewiczom, którzy w lasach girlakolskich stali
7440 III,23|                  powtarzano od kilku dni w okolicy, więc starosta,
7441 III,23|              zanim Anusia mogła wystąpić w ich obronie.~O opuszczeniu
7442 III,23|                  tysiąc dobrych koni, on w całej Żmudzi rebelię zetrze.
7443 III,23|                Loewenhaupta nie było już w tych stronach; Anusia zaś
7444 III,23|                na głębokość szabli leżał w ziemi... Ale nie wywołuj
7445 III,23|                po całej Żmudzi, przyszła w czas jakiś inna, dla jednych
7446 III,23|                  straszliwa wieść, którą w dwóch słowach powtarzały
7447 III,23|                powtarzały wszystkie usta w całej Rzeczypospolitej:~-
7448 III,23|                  że kanclerz Oxenstierna w niewoli, Ersken w niewoli,
7449 III,23|            Oxenstierna w niewoli, Ersken w niewoli, Loewenhaupt w niewoli,
7450 III,23|            Ersken w niewoli, Loewenhaupt w niewoli, Wrangel w niewoli,
7451 III,23|           Loewenhaupt w niewoli, Wrangel w niewoli, Wittenberg, sam
7452 III,23|             nadejściem Karolowym podbił, w niewoli! że król Jan Kazimierz
7453 III,23|              sośnie, orły krakały o niej w powietrzu - i tym bardziej,
7454 III,23|                kto żyw, chwytał za broń.~W mig zapomniano koło Taurogów
7455 III,23|                go komendantem nad załogą w stolicy, to woli tam być,
7456 III,23|                   że książę musiał wpaść w ręce Jana Kazimierza.~-
7457 III,23|                   Gdyby księcia nie było w Warszawie - mówiono - po
7458 III,23|                wyjmował? Musi on już być w mocy królewskiej, a że wiadomo,
7459 III,23|                 a po wtóre, wiedział, że w razie śmierci tego potężnego
7460 III,23|              zwierz zdoła uchronić głowę w tej Rzeczypospolitej niż
7461 III,23|             schronienie chyba za morzem, w Szwecji samej.~Na szczęście
7462 III,23|              poszarpał Babinicz. Ketling w niewoli. Król szwedzki,
7463 III,23|            chociaż biegłość Kazimierzowa w prowadzeniu wojny konfunduje
7464 III,23|                Kto by się spodziewał, że w eks-jezuicie tak wielki
7465 III,23|     Wiśniowieckiego głową. Mamy nadzieję w tym, że pospolite ruszenie,
7466 III,23|           Szwedów nazajutrz bić, aby się w łaski Kazimierzowe wkupić.
7467 III,23|      Kazimierzowe wkupić. Ciężko uderzać w pokorę, ale musimy! Daj
7468 III,23|               wszystkiej nie straciwszy. W Bogu tylko ufność, ale bojaźni
7469 III,23|                 z konfederatami po cichu w praktyki wejść. Sam z całym
7470 III,23|                  należało się spodziewać w przyszłości? Być może, iż
7471 III,23|             książęcych, aby nie wchodzić w drogę Babiniczowi. Brakło
7472 III,23|               pochodem, trzeba po drodze w każdej wsi, na każdym bagnie,
7473 III,23|            każdej wsi, na każdym bagnie, w każdym polu i lesie staczać
7474 III,23|              siły mieć należało, by choć w trzydzieści koni dojść do
7475 III,23|               dojść do Birż? Więc zostać w Taurogach? I to źle, bo
7476 III,23|               nie słyszeli.~Pierwszy raz w życiu poczuł zuchwały do
7477 III,23|                starosta, że brak mu rady w głowie, mocy w przedsięwzięciu,
7478 III,23|              brak mu rady w głowie, mocy w przedsięwzięciu, wyboru
7479 III,23|                  przedsięwzięciu, wyboru w niebezpieczeństwie.~I na
7480 III,23|            oficerów.~Postanowiono zostać w Taurogach i czekać na nowiny
7481 III,23|                  czas! - krzyknęła zaraz w progu. - Musimy uciekać!
7482 III,23|                   a Sakowicz będzie spał w mieście, bo go pan Dzieszuk
7483 III,23|                  głupia?~Tu łzy błysnęły w Anusinych źrenicach, Oleńka
7484 III,24|         rzeczywiście niełatwe miał zaraz w początkach zadanie, bo nie
7485 III,24|                zadanie, bo nie dalej jak w Serocku stała wielka potęga
7486 III,24|                  ze szwedzkich jenerałów w dorywczej wojnie, i dwóch
7487 III,24|           szeroko na pana Andrzeja sieci w trójkącie nad Bugiem, między
7488 III,24|                 pomiarkował się, że jest w sieci, ale że przywykł do
7489 III,24|              rozciągnięta, i dlatego oka w niej tak szerokie, iż się
7490 III,24|                niej tak szerokie, iż się w razie potrzeby przedostać
7491 III,24|              brzegiem rzeki do Wyszkowa, w Brańszczyku zniósł ze szczętem
7492 III,24|                   Sam Duglas nacisnął go w Długosiodle, lecz on rozbiwszy
7493 III,24|           wzniecił popłoch i zamieszanie w całej Duglasowej dywizji.~
7494 III,24|                 go jak zwierza, zagarnął w Brańszczyku podążające za
7495 III,24|          wyruszał naprzód lub pozostawał w tyle. Częstokroć zdawało
7496 III,24|                 tak samo zresztą czynili w całej Rzeczypospolitej Szwedzi.
7497 III,24|               Duglas odgadł, że musi być w tym jakaś prywatna nienawiść.~
7498 III,24|           nienawiści i właśnie przez nią w potrzask go wprowadzić.~-
7499 III,24|                 posłużyć do wprowadzenia w błąd Babinicza.~- Nie wytrzyma
7500 III,24|               tymczasem, gdy mu piechota w oczy plunie, rozproszą się