Tom, Rozdzial

3001 II,7  |                waszym obyczajem wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść
3002 II,7  |          Kmicicowym uczynku, bo to by go w jej oczach podniosło i w
3003 II,7  |                 w jej oczach podniosło i w wierności dla niego utwierdziło.
3004 II,7  |               wieczerzy nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił.
3005 II,8  |             Peruka jego pozakręcana była w misterne i faliste pukle;
3006 II,8  |            gwiazdami. Ubrany był czarno, w kaftan zszywany z pasów
3007 II,8  |           diamentów i rękojeść szpady, a w kokardach jego trzewików
3008 II,8  |            równie szlachetną jak piękną.~W jednej ręce trzymał koronkową
3009 II,8  |                  się hetmanowi, że odżył w tym świetnym kawalerze,
3010 II,8  |             wykwintną a dumną i poważną, w jednej chwili zmienił taktykę.
3011 II,8  |                  chwili zmienił taktykę. W prawą rękę chwycił kapelusz
3012 II,8  |               powitania, a niezbyt znaną w Kiejdanach, bo księżna Januszowa
3013 II,8  |                  wschodnim przepychu niż w dworności, zaś księżniczka
3014 II,8  |             ówczesnej mody usta.~- Gdyby w tej komnacie było chociaż
3015 II,8  |                  Tymczasem przejrzyj się w oczach moich, a poznasz,
3016 II,8  |           tymczasem znalazł dumną pannę, w której czarnych brwiach
3017 II,8  |               widać było nieugiętą wolę, w oczach rozum i powagę, w
3018 II,8  |                 w oczach rozum i powagę, w całej twarzy jasny spokój
3019 II,8  |                  tak przy tym szlachetną w postawie, tak wdzięczną
3020 II,8  |                 i zabiegów najpierwszych w kraju kawalerów.~Piękność
3021 II,8  |                  podziw i żądze, ale był w niej zarazem jakiś majestat,
3022 II,8  |               myśl, że przyjdzie chwila, w której ów majestat dziewiczy
3023 II,8  |             Groźna twarz Kmicica stawała w poprzek tym marzeniom, ale
3024 II,8  |      rozpromienił się cały, krew poczęła w nim grać jak we wschodnim
3025 II,8  |            ogólną, a raczej zmieniła się w ogólny chór pochwał i pochlebstw
3026 II,8  |                ja waszej książęcej mości w drogę wejść i to mi tylko
3027 II,8  |             krygując pani Korfowa - póki w niej nie zgorzeje...~Bogusław
3028 II,8  |           wyrazem podziwu i wdzięczności w twarzy Bogusławowej.~- Wybacz
3029 II,8  |                Gdzie się takowe monstrum w polskim narodzie znaleźć
3030 II,8  |                 żywo, od początku świata w Rzeczypospolitej nie przygodziło!~
3031 II,8  |                 temu - rzekł ze smutkiem w głosie - gdym z Podlasia
3032 II,8  |                muszkieterów naprzeciw.~- W pierwszej chwili i ja chciałem
3033 II,8  |                       powtórzyli wszyscy w przerażeniu.~- To nieprawda! -
3034 II,8  |             śmiała młodemu księciu fałsz w oczy zadać; miecznik rosieński
3035 II,8  |                Bogusław przyoblekł twarz w smutek i rzekł bez gniewu:~-
3036 II,8  |                 Ona stała chwilę jeszcze w bólu, w płomieniach i przerażeniu;
3037 II,8  |             stała chwilę jeszcze w bólu, w płomieniach i przerażeniu;
3038 II,8  |                 cię widzieć wiecznie nie w boleści i we łzach, ale
3039 II,8  |                  boleści i we łzach, ale w rozkoszy i szczęściu...~-
3040 II,8  |                  do stołu szukać uciechy w kielichach, które krążyły
3041 II,8  |                wszystko jedno, gdzie mam w więzieniu siedzieć; wolę
3042 II,8  |             miecznik - że wolę więzienie w Taurogach niż w Kiejdanach.~-
3043 II,8  |                więzienie w Taurogach niż w Kiejdanach.~- W Taurogach
3044 II,8  |            Taurogach niż w Kiejdanach.~- W Taurogach nie masz więzienia,
3045 II,8  |            więzienia, jest jeno dom mój, w którym waszmość będziesz
3046 II,8  |                   że hetman chce widzieć w waszmości zakładnika, ja
3047 II,8  |                  podlać, aby nie zwiędła w zarodku.~To rzekłszy zawiódł
3048 II,8  |                  do siebie często gęsto.~W godzinę później miecznik
3049 II,8  |                  rzekł Janusz - nie masz w tym i słowa prawdy, coś
3050 II,8  |                  wrogiem i uczynić wyłom w tej ślicznej fortecy...
3051 II,8  |                 intryga godna pierwszego w świecie dworu! A perłaż
3052 II,8  |                aż respekt bierze... Skąd w takiej dziewce taki nieledwie
3053 II,8  |               majestat?... Widziałem raz w Antwerpii Dianę, na gobelinie
3054 II,8  |               Akteona szczującą... Kubek w kubek ona!~- Bacz, by Kmicic
3055 II,8  |                 Nieprawda! Ja to Kmicica w Akteona zmienię i na śmierć
3056 II,8  |                chcesz jeden więcej miecz w łono matki pogrążyć? To
3057 II,8  |              Podlasie, czekam cię i ufam w Bogu, że pychę twą moimi
3058 II,8  |                  Chowańskiego przeszkody w tym mieć Wasza Ks. Mość
3059 II,8  |               myślą, chociaż trzymają to w tajemnicy. Wreszcie, jeśliby
3060 II,8  |                 pewnie ze wszystkich sił w ratowaniu ojczyzny Waszej
3061 II,8  |                   żeś Wasza Ks. Mość nie w widokach osobistych, ale
3062 II,8  |                 przykład się zapatruj, a w każdym terminie pomyśl,
3063 II,8  |             komnatę, na koniec zaklaskał w ręce. Paź pokojowiec wszedł
3064 II,8  |        firmamencie.~Powoli światła gasły w zamku, ale prócz astrologa
3065 II,8  |             jedna jeszcze istota czuwała w swej komnacie, a mianowicie
3066 II,9  |              między Kurpiami, od których w nagłym razie mogli się pomocy
3067 II,9  |           niezbyt śmiele zapuszczali się w drzemiące i niezgłębione
3068 II,9  |           Ludwika kazała wznieść kaplicę w Myszyńcu i osadziła w niej
3069 II,9  |            kaplicę w Myszyńcu i osadziła w niej jezuitów, którzy mieli
3070 II,9  |                 nas lepiej.~- Musimy ich w końcu napotkać - odpowiadał
3071 II,9  |                 krzywdy uczynić, bo jako w mieście, jest zawsze jakowyś
3072 II,9  |                rozumiejący, nie wierzący w Chrystusa Pana, Najświętszą
3073 II,9  |              tych groźnych wieści, które w największe głębie puszczańskie
3074 II,9  |              nieprzyjaciela, jeśliby się w puszczy pokazał, wyżenąć.
3075 II,9  |               kupy tego ludu przybranego w konopne koszule i skóry
3076 II,9  |              ludziom żyjącym ustawicznie w mrokach leśnych, których
3077 II,9  |                  masz nad nich strzelców w całej Rzeczypospolitej.
3078 II,9  |               Kazał im też swą sprawność w strzelaniu okazywać i zdumiewał
3079 II,9  |            zdumiewał się jej widokiem, a w duszy myślał:~"Gdyby mi
3080 II,9  |              zbierać, tu bym przyszedł."~W Myszyńcu samym znalazł wielkie
3081 II,9  |            ostrołęcki kazał wyciąć drogę w lasach, aby księża, w misji
3082 II,9  |              drogę w lasach, aby księża, w misji osiedli, mogli mieć "
3083 II,9  |                 bywałych, opowiadali, że w Łomży, w Ostrołęce i Przasnyszu
3084 II,9  |                  opowiadali, że w Łomży, w Ostrołęce i Przasnyszu roi
3085 II,9  |                  już tam gospodarują jak w domu i podatki wybierają.~
3086 II,9  |                  by nie czekając Szwedów w puszczy, uderzyli na Ostrołękę
3087 II,9  |                 ani królowi nie zbraknie w tych stronach na obrońcach.~"
3088 II,9  |              głębokich na rubieże leśne, w okolicę gęściej osiadłą,
3089 II,9  |             pełno było szlachty, jadącej w brykach, kałamaszkach, kolasach
3090 II,9  |                  i majętności ochraniać. W stolicach ziem i powiatów
3091 II,9  |             poczęli już Szwedzi, tak jak w Wielkopolsce, wkręcać podejrzanym
3092 II,9  |                wkręcać podejrzanym palce w kurki od muszkietów. Powtarzano
3093 II,9  |              przysyłano egzekucję, która w trójnasób tyle brała.~Ale
3094 II,9  |                   narzekając i jęcząc, a w duszy myśląc, że dawniej
3095 II,9  |                na sejmikach i sejmach, a w łaknieniu nowości i przemiany
3096 II,9  |                 szlachcic mówił przy nim w zajeździe, że musi być wierny
3097 II,9  |                 gdyż bojaźń boża jeszcze w sercach była! Nie Jan Kazimierz
3098 II,9  |                  pozostali we wstydzie i w zdumieniu; żaden nie chwycił
3099 II,9  |                do komendy. Rajtarów było w owym patrolu tylko sześciu
3100 II,9  |          Kiemlicze mieli też świadectwa, w które się w Łęgu, jako w
3101 II,9  |                  świadectwa, w które się w Łęgu, jako w dobrze sobie
3102 II,9  |                 w które się w Łęgu, jako w dobrze sobie znajomym mieście,
3103 II,9  |                  Kiemlicze uradowali się w sercach, lecz pan Andrzej
3104 II,9  |                   lecz pan Andrzej wpadł w gniew i począł kląć. Nie
3105 II,9  |                  A gdzie mnie zapłacą?~- W głównej kwaterze.~- A gdzie
3106 II,9  |                  gdzie główna kwatera?~- W Warszawie - odrzekł oficer
3107 II,9  |           zacnych dostać można, za które w Prusach dobrze zapłacą.~
3108 II,9  |            Pludrak myśli, że nas wywiódł w pole, tymczasem nie wie,
3109 II,9  |                 z góry przewidywał, że i w Warszawie mu nie zapłacą,
3110 II,9  |                pan Andrzej zostać na noc w Przasnyszu, koniom wypocząć
3111 II,9  |          obawiając. Trudniej mu też było w tej skórze i do zamożniejszej
3112 II,9  |                 bluźnierstwa, uderzył go w skroń obuszkiem, sam zaś
3113 II,9  |                 się z szynkowni i zginął w tłumie.~Zaczęto go ścigać,
3114 II,9  |             wieści, które zwróciły uwagę w inną stronę. Oto kurierowie
3115 II,9  |                poddał, że pan Czarniecki w niewoli i ostatnia zapora
3116 II,9  |            zniesiona.~Szlachta oniemiała w pierwszej chwili, lecz Szwedzi
3117 II,9  |                 weselić się i wiwatować. W kościele Świętego Ducha,
3118 II,9  |                 kościele Świętego Ducha, w kościele Bernardynów i w
3119 II,9  |                 w kościele Bernardynów i w niedawno wzniesionym przez
3120 II,9  |        klasztorze Bernardynek kazano bić w dzwony. Piechota i rajtaria
3121 II,9  |                  browarów i postrzygalni w bojowym porządku i nuż dawać
3122 II,9  |             drogi, gdy już cały kraj był w ręku szwedzkim. Przychodziło
3123 II,9  |             czynić: jechać dalej, zostać w miejscu czy wracać?... Choćby
3124 II,9  |              żołnierza. Zresztą jest już w obcej okolicy, w której
3125 II,9  |                jest już w obcej okolicy, w której go nikt nie zna.
3126 II,9  |                mąk nie przechodził nawet w chacie leśnej Kiemliczów.~
3127 II,9  |        przedsiębiorczym, dusza rwała się w nim do tego, by coś poczynać,
3128 II,9  |               Widział też pan Kmicic, że w pobliżu Pułtuska srożej
3129 II,9  |                 się Szwedzi z ludźmi niż w Przasnyszu, i nie mogąc
3130 II,9  |                  już czują pewni i gdzie w pobliżu zamki jakowe obsadzili,
3131 II,9  |                to tu jeszcze, ale co się w szczerej Wielkopolsce dzieje,
3132 II,9  |          Wielkopolsce dzieje, na to słów w ludzkiej gębie brakuje...~
3133 II,9  |                 szlachcie, co działo się w Wielkopolsce, jakich zdzierstw,
3134 II,9  |                  prowincjała Braneckiego w samym Poznaniu zabito, a
3135 II,9  |               się tak okropnie, że włosy w czuprynie dębem na samą
3136 II,9  |           nietutejszy i humorów ludzkich w tych stronach nie znam,
3137 II,9  |      odpowiedział szlachcic - z czym?... W ich ręku zamki, fortece,
3138 II,9  |      poodejmowano. Była jeszcze nadzieja w panu Czarnieckim, ale gdy
3139 II,9  |                  Czarnieckim, ale gdy on w więzach, a król jegomość
3140 II,9  |                 Ręce są, jeno nie ma nic w rękach i głowy nie ma...~-
3141 II,9  |                  koniach; każden wsparty w bok prawą ręką, z kapeluszem
3142 II,9  |             wargi poczęły się trząść jak w febrze i jął powtarzać do
3143 II,9  |            prześladują i gnębią, z drugą w komitywę wchodzą? Muszą
3144 II,9  |              dochodzą. Cały kraj od nich w trwodze, bo całkiem bezkarnie
3145 II,9  |                  egzekucja, gdy wszystko w szwedzkim ręku? Gdzie Szwed
3146 II,9  |            ojczyźnie matce za to, iż gdy w innych chrześcijańskich
3147 II,9  |               naczelnika swego potężnego w Radziwille mają, który tak
3148 II,9  |             chyba z jednym Radziejowskim w paragon wejść może.~- Bogdaj
3149 II,9  |                odrzekł wychodząc Kmicic. W samym mieście trafił znów
3150 II,9  |                Dowiedział się jednak, że w Przasnyszu przesadzono może
3151 II,9  |           pociecha, ale zawsze pociecha.~W Pułtusku stały znaczne siły,
3152 II,9  |                 ujrzał też Kmicic wojsko w kościele stojące. We wspaniałej
3153 II,9  |            świątyni płonęło światłem jak w czasie rezurekcji, bo na
3154 II,9  |          porozpalane ognie. Kotły dymiły w ogniskach. Około beczek
3155 II,9  |            pierwszy raz przyszło nocować w kościele. Więc wewnątrz
3156 II,9  |                  uciechy niewiast, które w owych czasach włóczyły się
3157 II,9  |                  wojskiem.~Kmicic stanął w otwartych drzwiach; przez
3158 II,9  |          rzucających kości lub grających w karty; innych sprzedających
3159 II,9  |                 ladacznice poprzybierane w jaskrawe suknie. Wrzaski,
3160 II,9  |                muszkietów, echa grzmiące w sklepieniach głuszyły go.
3161 II,9  |                 patrzyły, dech zamarł mu w piersi; piekło nie mniej
3162 II,9  |                  wybiegł powtarzając jak w obłąkaniu:~- Boże, ujmij
3163 II,10 |                              ROZDZIAŁ 10~W Warszawie od dawna gospodarowali
3164 II,10 |          przywódca załogi, znajdował się w tej chwili w Krakowie, więc
3165 II,10 |               znajdował się w tej chwili w Krakowie, więc rządy w jego
3166 II,10 |            chwili w Krakowie, więc rządy w jego zastępstwie sprawiał
3167 II,10 |                  lub którzy stawili opór w chwili, gdy Szwedzi wdzierali
3168 II,10 |                 przy Szwedach. Stał więc w całej świetności pałac Kazanowskich,
3169 II,10 |           przednie - albo leżały jeszcze w bezładnych stosach na podwórcu,
3170 II,10 |                  na powietrzu i deszczu.~W wielu innych miejscach mogłeś
3171 II,10 |                 angielskich i szkockich, w najrozmaitszych strojach,
3172 II,10 |                najrozmaitszych strojach, w kapeluszach, w czółnowych
3173 II,10 |                 strojach, w kapeluszach, w czółnowych grzebieniastych
3174 II,10 |                 grzebieniastych hełmach, w kaftanach, pancerzach, półpancerzach,
3175 II,10 |               pancerzach, półpancerzach, w pończochach lub szwedzkich
3176 II,10 |                  osobne płócienne miasto w murowanym.~Wśród tych tłumów
3177 II,10 |                radzi siedzieli zamknięci w domostwach, mało się pokazując
3178 II,10 |         hajdukami, pajukami lub wojskiem w strojach polskich, przypominała,
3179 II,10 |               jest polskie miasto.~Tylko w niedziele i święta, gdy
3180 II,10 |          kościołami, właśnie wówczas gdy w kościołach msze śpiewano.~
3181 II,10 |                 pana Andrzeja, ale długo w Warszawie miejsca nie zagrzał,
3182 II,10 |            szlachtą polską, która bawiła w mieście i zajmowała publiczne
3183 II,10 |           Długiej, nie wszedł pan Kmicic w bliższą komitywę. Zaczepiał
3184 II,10 |               stronnicy szwedzcy, którzy w oczekiwaniu na powrót Karola
3185 II,10 |               przy szwedzkich oficerach, w nadziei uzyskania starostw,
3186 II,10 |                  był każdy z nich, by mu w oczy plunąć, od czego Kmicic
3187 II,10 |           słysząc to uszom nie wierzył i w głowie nie chciało mu się
3188 II,10 |                 że gdy Szwedzi zapędzali w celu wzmocnienia Warszawy
3189 II,10 |          przyczyniać.~Za Warszawą wrzało w kraju jak w ulu. Wszystkie
3190 II,10 |              Warszawą wrzało w kraju jak w ulu. Wszystkie drogi, miasta
3191 II,10 |                jakby ten kraj zawsze był w ich ręku.~Pan Andrzej nie
3192 II,10 |                 dziesiątą część pełno by w dawniejszych czasach było
3193 II,10 |           egzekwujący oficer nie umoczył w winie dawnego kwitu i nie
3194 II,10 |                zbrojna pięść żołnierska, w lasach zbój napadał. O poprawie
3195 II,10 |         sochaczewskiego, zaskoczywszy go w prywatnej jego majętności,
3196 II,10 |               prywatnej jego majętności, w Strugach. Ów, wojennego
3197 II,10 |                  Rzeczypospolitej myśli, w tej nadziei, że mu pan starosta
3198 II,10 |            wojska więcej? Zali to wojsko w męstwie Szwedom kiedykolwiek
3199 II,10 |               Bóg nam tak przymnożył, że w moim starostwie sochaczewskim
3200 II,10 |            więcej się pszenicy rodzi niż w całej Szwecji, a co do męstwa,
3201 II,10 |                 pod Kircholmem, gdzieśmy w trzy tysiące husarii ośmnaście
3202 II,10 |           najlepszego szwedzkiego wojska w proch roznieśli.~- Ba, jeśli
3203 II,10 |           zwycięży, aż do onego momentu, w którym trębacze anielscy
3204 II,10 |                  będą... Znaki na słońcu w postaci ręki i miecza były...
3205 II,10 |            patrzył, jeno przed siebie, i w końcu rzekł:~- I jakże tu
3206 II,10 |         dopuszczenie boże, wola wyraźna, w proroctwach odgadnięta i
3207 II,10 |        zaglądając do komnaty, łamało się w tęczę na gomółkach szklanych
3208 II,10 |             tęczę na gomółkach szklanych w ołów oprawnych, i czyniło
3209 II,10 |            podłodze. Reszta komnaty była w mroku. Kmicicowi coraz bardziej
3210 II,10 |            Kmicic - kogo waść wołasz?...~W tej chwili wierzył we wszystko,
3211 II,10 |               drzwiach i czekał bez tchu w piersi.~- Oleńka! Oleńka! -
3212 II,10 |                  Oleńki podobna z powagi w twarzy i spokoju rozlanego
3213 II,10 |               twarzy i spokoju rozlanego w obliczu. Była blada może
3214 II,10 |                  rzekł starosta. - Synów w domu nie masz. Są przy panu
3215 II,10 |                  z drukowanymi świstkami w ręku i stanąwszy w owym
3216 II,10 |             świstkami w ręku i stanąwszy w owym świetle tęczowym poczęła
3217 II,10 |                  żoną, przez cztery lata w podziemiu trzymał. Jan wreszcie
3218 II,10 |           Zygmunt na tron polski obrany, w którego krwi zacność mieszka.
3219 II,10 |                    który czas kary mojej w ręku swoim położy. Jeżeli
3220 II,10 |                  mój i pozostawi państwo w utrapieniu, i stanie się,
3221 II,10 |             miała być oszczędzona, gdyby w niej dziesięciu sprawiedliwych
3222 II,10 |            wszedł niemłody już człowiek, w pancerzu i z muszkietem
3223 II,10 |                  pancerzu i z muszkietem w ręku.~- Pan Szczebrzycki? -
3224 II,10 |              Kmicic szarpać począł włosy w czuprynie.~- Desperacja!
3225 II,10 |                   desperacja - powtarzał w uniesieniu.~A pan Szczebrzycki
3226 II,10 |                za nim wyszła panna chcąc w zastępstwie ojca honory
3227 II,10 |                już szwankował.~- Ostawaj w dobrym zdrowiu, panienko -
3228 II,10 |                  proszę, i oddaj na mszę w kaplicy.~- Na czyją intencję? -
3229 II,11 |               nie wychodziły mu z głowy. W dzień na koniu, w nocy na
3230 II,11 |                 głowy. W dzień na koniu, w nocy na łożu rozmyślał o
3231 II,11 |                 przewijały się przed nim w czasie podróży, ale ich
3232 II,11 |              szwedzkiego obozu, szukając w nim własnej prywaty; ci
3233 II,11 |                się jak na stypie, topiąc w kielichach i rozpuście wstyd
3234 II,11 |                honor.~Drudzy rozprawiali w niepojętym zaślepieniu o
3235 II,11 |              jaką utworzy Rzeczpospolita w połączeniu ze Szwecją, pod
3236 II,11 |           Szwecją, pod berłem pierwszego w świecie wojownika, i tacy
3237 II,11 |             twierdzili, że ambicja rozum w nim i miłość do ojczyzny
3238 II,11 |                  że losy ojczyzny trzyma w ręku. Lecz wobec szczęścia
3239 II,11 |           pogrążyć.~Król tułacz siedział w Głogowej i z garści wiernych,
3240 II,11 |         przechodził. Tak słabi łamią się w dniach niedoli, nawet tacy,
3241 II,11 |        niezrównanej jazdy polskiej stały w jego obozie, patrząc w oczy
3242 II,11 |             stały w jego obozie, patrząc w oczy nowego pana, gotowe
3243 II,11 |             Lublina sięgając.~Litwa była w rękach szwedzkich i Chowańskiego.
3244 II,11 |        Rzeczypospolitej zadać, tymczasem w Prusach Królewskich się
3245 II,11 |           Piotrkowem wjechał znów Kmicic w oddziały szwedzkie, które
3246 II,11 |               tamowano nigdzie drogi, bo w ogóle szlachta nie wzbudzała
3247 II,11 |               paszporty, tym bardziej że w pobliżu Karola, udającego
3248 II,11 |       Częstochowy wypadł panu Andrzejowi w Kruszynie, ale zaledwie
3249 II,11 |            jakiegoś kapitana. Był to mąż w średnim wieku, postawy dość
3250 II,11 |               elektorski zapuścił się aż w tak odległe strony. Natomiast
3251 II,11 |                 Aby tylko pieniądze były w skarbie...~- Karol Gustaw
3252 II,11 |              impreza udała, to pieniędzy w skarbcu nie zabraknie. ~-
3253 II,11 |              pieniędzy mu narobi, bo ich w tym kraju skądinąd nie dostać.~-
3254 II,11 |             kraju skądinąd nie dostać.~- W tym kraju? Dość rękę śmiele
3255 II,11 |         śmiałości nam nie braknie. Dowód w tym, że tu panujem.~- Prawda!
3256 II,11 |             zbierać...~- Te sposoby były w waszej mocy, ale wy byście
3257 II,11 |             zamknięta kolaska zaprzężona w cztery konie, a otoczona
3258 II,11 |             czarno z cudzoziemska ubrany w płaszcz długi do kolan,
3259 II,11 |                 podbity tołubem lisim, i w kapeluszu z piórami.~Oficer
3260 II,11 |                 oni weszli zaraz za nim. W izbie oficer skłonił się
3261 II,11 |              Miałem zamiar zatrzymać się w Częstochowie dla nabożeństwa -
3262 II,11 |              odrzekł nowo przybyły - ale w Wieluniu odebrałem wiadomość,
3263 II,11 |                 Deputaci wojskowi już są w Krakowie. Zresztą, nie mogą
3264 II,11 |                  Rozmowa była prowadzona w niemieckim języku. Kmicic
3265 II,11 |           kompasji dla tej potęgi, która w oczach naszych upadła, i
3266 II,11 |                  pana jesteśmy.~- Jestem w służbie najjaśniejszego
3267 II,11 |           przyjęto?~- Dano mi żupy solne w zawiadywanie. Znalazłem
3268 II,11 |           szlachta, rycerstwo, jeśli nie w obozie szwedzkim? A przecie
3269 II,11 |              dżdżu, który począł zacinać w okna karczmy.~- Mów waszmość
3270 II,11 |            możniejszy je depce; nie masz w tym narodzie wierności,
3271 II,11 |              obietnicę, że im po staremu w dawnej swawoli żyć nie przeszkodzi...
3272 II,11 |           podobnego przytrafić? Który by w świecie naród nieprzyjacielowi
3273 II,11 |               słynęli, i Galowie, jak to w rzymskich historykach czytać
3274 II,11 |             wybuchem nienawiści, dziwnej w cudzoziemcu, który chleb
3275 II,11 |          dobroczyńcy, ten gorliwie szuka w nim win, by nimi własną
3276 II,11 |                odpowiedział.~- Słyszałem w Wieluniu, że są tacy, którzy
3277 II,11 |                 sobie Kmicica siedzącego w drugim końcu izby i podszedłszy
3278 II,11 |                 jednak waszą ekscelencję w tym uspokoić, że świętemu
3279 II,11 |                Najświętsza Panna talarów w przeorskiej skrzyni nie
3280 II,11 |            Wrzeszczowicz rozśmiał się.~- W tym kraju nikt się nie będzie
3281 II,11 |           niestety czuł i uznawał prawdę w słowach cudzoziemca, straszną,
3282 II,11 |                 obronę za późno."~Kmicic w znacznej części może dlatego
3283 II,11 |              nadziei nie padł mu nigdzie w duszę.~Jadąc coraz dalej,
3284 II,11 |               Zali prócz jazdy, nie masz w nas nic dobrego, żadnej
3285 II,11 |                 samo?"~Pan Kmicic szukał w duszy odpowiedzi. Tak już
3286 II,11 |             przeszedł, że mu się zaczęło w głowie mącić. Poczuł, że
3287 II,11 |                  go śmiertelne znużenie. W mózgu czynił mu się coraz
3288 II,11 |                znał dawniej, i te, które w czasie drogi napotkał.~Owe
3289 II,11 |                  za ramiona i patrząc mu w oczy, powtarzał: "Za późno!
3290 II,11 |              Oleńkę, znikli z nią gdzieś w ciemnościach.~Panu Kmicicowi
3291 II,11 |                nasłuchiwał wiatru, który w kominie, w ścianach, w dachu
3292 II,11 |                 wiatru, który w kominie, w ścianach, w dachu świstał
3293 II,11 |             który w kominie, w ścianach, w dachu świstał różnymi głosami
3294 II,11 |                ojczyzna znów zlewały się w jego umyśle w jedną istotę,
3295 II,11 |                zlewały się w jego umyśle w jedną istotę, którą Wrzeszczowicz
3296 II,11 |    przegorączkował pan Andrzej całą noc. W chwilach przytomności myślał,
3297 II,11 |           pogodnie; chmury pozbijały się w długie taśmy i pasma na
3298 II,11 |                  ludzi, sam przybrał się w świąteczne suknie, bo nadchodziła
3299 II,11 |             właśnie niedziela, i ruszyli w drogę.~Po złej, bezsennej
3300 II,11 |           rycerza. Nadzieja wypaliła się w nim do ostatniego źdźbła
3301 II,11 |               źdźbła i zgasła jak lampa, w której oliwy zabrakło. Co
3302 II,11 |         pewnością nie ujmie.~Jechał więc w milczeniu utkwiwszy oczy
3303 II,11 |                 milczeniu utkwiwszy oczy w jakiś punkt bardzo błyszczący
3304 II,11 |               śpiewać i wszyscy patrzyli w tamtą stronę, wreszcie Soroka
3305 II,11 |              Istotnie, owo światło rosło w oczach, z punktu uczyniło
3306 II,11 |                 Kruszyny chłop nadjechał w drabinkach. Kmicic zwróciwszy
3307 II,11 |                  iż chłop czapkę trzymał w ręku i patrząc w owo światło
3308 II,11 |                 trzymał w ręku i patrząc w owo światło modlił się.~-
3309 II,11 |           jasnogórski!", przebrzmiały mu w uszach, gdy smutek opadł
3310 II,11 |               jarzącego się na wysokości w pierwszych promieniach słońca,
3311 II,11 |               wszystko światło słoneczne w siebie zabrał. Cała kraina
3312 II,11 |                odgłos dzwonu rozległ się w cichym rannym powietrzu.~-
3313 II,11 |                  skrzydła miał u ramion. W skrętach drogi kościół to
3314 II,11 |               Dojrzeli wreszcie i miasto w dali, a pod górą całe szeregi
3315 II,11 |             słońce wybiło się już dobrze w górę, droga zaroiła się
3316 II,11 |               wspaniałym dźwiękiem. Była w tym widoku i w tych głosach
3317 II,11 |           dźwiękiem. Była w tym widoku i w tych głosach spiżowych jakaś
3318 II,11 |                  całe szeregi straganów, w których sprzedawano wota
3319 II,12 |             rozlegał się z jednego końca w drugi. Między pieśnią a
3320 II,12 |               tłumy milkły i biły czołem w ziemię lub rzucały się krzyżem;
3321 II,12 |                 i znowu brzmiały pieśni.~W miarę jak fala zbliżała
3322 II,12 |                  wzrastał i zmieniał się w uniesienie. Widziałeś ręce
3323 II,12 |            popychany przez tysiące, czuł w sobie siłę za tysiące, i
3324 II,12 |              siłą parł naprzód, pogrążon w modlitwie, w upojeniu, w
3325 II,12 |           naprzód, pogrążon w modlitwie, w upojeniu, w egzaltacji.~
3326 II,12 |                 w modlitwie, w upojeniu, w egzaltacji.~Kmicic, czołgający
3327 II,12 |           czołgający się ze swymi ludźmi w pierwszych szeregach, dostał
3328 II,12 |            odjęło mu prawie przytomność.~W kaplicy panował mrok czerwony,
3329 II,12 |            załamaniach, przedzierały się w zaciemnione głębie, wydobywając
3330 II,12 |                 oczekiwanie tłumiło dech w piersiach. Widać tylko było
3331 II,12 |                tylko było oczy wpatrzone w jedną stronę, nieruchome
3332 II,12 |                  się one sączyć jak woda w źródle, to znów padały ciche
3333 II,12 |             Zasłona obrazu rozsunęła się w dwie strony i potok brylantowego
3334 II,12 |              płacz i krzyki rozległy się w kaplicy.~- Salve Regina! -
3335 II,12 |           takiego patronatu?...~Tu myśli w nim ustały i zmieniły się
3336 II,12 |                nim ustały i zmieniły się w czucia same; zapomniał się,
3337 II,12 |              wyciągnął do góry i klęczał w upojeniu, w zachwycie.~Tymczasem
3338 II,12 |               góry i klęczał w upojeniu, w zachwycie.~Tymczasem ofiara
3339 II,12 |               znalazł się wreszcie znowu w głównej nawie kościelnej.
3340 II,12 |                  mocy tej nie zmoże, ani w ciemnościach brodzący prawdziwego
3341 II,12 |               zwyciężą!"~"Amen!" - rzekł w duchu Kmicic i począł się
3342 II,12 |                  Kmicic i począł się bić w piersi, bo mu się teraz
3343 II,12 |              zakonnika i oznajmił mu, że w sprawie kościoła i klasztoru
3344 II,12 |             posłuchanie. Był to człowiek w dojrzałym wieku, który już
3345 II,12 |                 i patrzące przenikliwie. W swoim białym habicie wyglądał
3346 II,12 |               święty. Kmicic ucałował go w rękaw szaty, a on ścisnął
3347 II,12 |                 Nocowałem ostatniej nocy w Kruszynie. Przyjechali tam
3348 II,12 |             Króla szwedzkiego nie ma już w Krakowie - odrzekł na to
3349 II,12 |              ksiądz patrząc przenikliwie w oczy pana Kmicica.~Lecz
3350 II,12 |                  więc rzekł zmieszany:~- W Pułtusku widziałem kościół
3351 II,12 |               Pułtusku widziałem kościół w szwedzkich rękach, żołnierzy
3352 II,12 |             szwedzkich rękach, żołnierzy w karty w przybytku bożym
3353 II,12 |                rękach, żołnierzy w karty w przybytku bożym grających,
3354 II,12 |              Ksiądz wciąż patrzył prosto w oczy rycerza.~- Dziwna rzecz -
3355 II,12 |                to nieprawda, co mówię!~- W każdym razie ważne to wieści,
3356 II,12 |           mieszkających, którzy nas radą w tych okrutnych czasach wspierają.
3357 II,12 |                 abyśmy je razem zbadali. W najszczerszej chęci mógł
3358 II,12 |                wyrozumieć, albo umyślnie w błąd przez jakowych heretyków
3359 II,12 |                  nasze napełnić, popłoch w świętym miejscu wywołać,
3360 II,12 |             której by pewnie żaden sobie w złośliwości swej odmówić
3361 II,12 |                  Nieszkowski, najstarszy w zgromadzeniu.~- Trzeba by
3362 II,12 |           zesłali zaślepienie, aby miarę w swych nieprawościach przebrał.
3363 II,12 |                  nisko upadł, jakkolwiek w grzechu brodzi, to przecie
3364 II,12 |             grzechu brodzi, to przecie i w grzechu samym jest pewna
3365 II,12 |               ochłonąwszy ze zdziwienia, w następujące ozwał się słowa:~-
3366 II,12 |         wiadomość, że króla nie masz już w Krakowie ani w całej Małopolsce,
3367 II,12 |                  masz już w Krakowie ani w całej Małopolsce, gdyż zaraz
3368 II,12 |            zostają.~- Hołd ma przyjmować w imieniu królewskim jenerał
3369 II,12 |                 Nieszkowski.~- I mnie to w głowie się nie mieści -
3370 II,12 |                 powagą pan Zamoyski - że w tych wiadomościach nic się
3371 II,12 |                   kawalerze, i dlaczego, w jakim zamiarze, chcesz wielebnych
3372 II,12 |               szarpał go, rozbudzała się w nim przyrodzona popędliwość,
3373 II,12 |          cierpliwość i powtarzając sobie w duszy: "Za grzechy moje,
3374 II,12 |          Andrzeja drżały, oczy wpiły się w ciężki miedziany dzwonek
3375 II,12 |                  Andrzej trzęsąc się jak w febrze.~- Niechże mnie duchowna
3376 II,12 |            zanurzył gorączkowo obie ręce w mały sak skórzany, który
3377 II,12 |          rozdrażnionego orlika, z ogniem w źrenicach i rumieńcem na
3378 II,12 |       Najświętsza Panna przyjąć tego, co w gniewie, choćby i słusznym,
3379 II,12 |             raczy wiedzieć, czy nie masz w tym jakowegoś nieporozumienia
3380 II,12 |                aż palce zatrzeszczały mu w stawach.~W głosie jego tyle
3381 II,12 |              zatrzeszczały mu w stawach.~W głosie jego tyle było prawdy
3382 II,12 |              mamy na okolicę i reparacje w murach się prowadzą. W dzień
3383 II,12 |         reparacje w murach się prowadzą. W dzień możemy puszczać ludzi
3384 II,12 |              żelazną podobno ręką rządzi w Krakowie i duchownych nie
3385 II,12 |                 świeckich uciska.~- Choć w napad nie wierzę, ale przeciw
3386 II,12 |                nowinę przynieść i powagi w oczach ludzkich nabrać,
3387 II,12 |                  jak najmniej do udziału w nim dopuścić, bo nic do
3388 II,12 |            Andrzeja i spowiadał go długo w pustym już kościele; po
3389 II,13 |                 i niezwykły ruch panował w klasztorze. Bramy były wprawdzie
3390 II,13 |          klasztoru. Sam ksiądz Kordecki, w towarzystwie pana miecznika
3391 II,13 |                  ówdzie poprawki; kowale w mieście dostali rozkaz przygotowania
3392 II,13 |             ponieważ wiedziano, że i tak w klasztorze był znaczny zapas
3393 II,13 |                 kasztelana krakowskiego, w liczbie dwunastu, osadzono
3394 II,13 |            wynosili kule, które układano w stosy przy armatach; wytaczano
3395 II,13 |             bożego; drudzy pogrążali się w bezradnej i niemej rozpaczy;
3396 II,13 |             potworniejsze.~I jak gdy kto w mrowisko kij zanurzy lub
3397 II,13 |           klasztorne i trzymały je jakby w oblężeniu, płacząc i jęcząc.
3398 II,13 |               Kordecki i pogrążywszy się w ciżbę pytał:~- Ludzie, czego
3399 II,13 |                  Uspokójcie się i otuchy w serca nabierzcie. Nie wstąpi
3400 II,13 |                 Nie wstąpi noga heretyka w te święte mury, nie będzie
3401 II,13 |           zabobon guseł swych odprawował w tym przybytku czci i wiary.
3402 II,13 |               się szczęście jego. Otuchy w serca nabierzcie! Nie ostatni
3403 II,13 |                 Patronkę naszą widzicie, w większej owszem chwale oglądać
3404 II,13 |          otrzyjcie łzy i wzmocnijcie się w wierze, gdyż powiadam wam -
3405 II,13 |                  kościół gorzał czerwono w ostatnich promieniach słońca.
3406 II,13 |                  i otucha zaraz spłynęła w ich serca. Tymczasem na
3407 II,13 |          wreszcie rzekł:~- Który z mężów w wojnie sługiwał, z bronią
3408 II,13 |           klasztoru.~- Jam służył!... ja w piechocie byłem!... ja przyjdę! -
3409 II,13 |                  do klasztoru znieśli, a w samym klasztorze nie zaprzestano
3410 II,13 |                  to jest szczupłe otwory w murach, które nie były bramami,
3411 II,13 |                cegłami, nawozem, tak aby w danym razie łatwo od wewnątrz
3412 II,13 |                  tych, którzy najbliżej, w Krzepicach, stali.~Nie zaniechano
3413 II,13 |             stali.~Nie zaniechano jednak w klasztorze przygotowań.
3414 II,13 |               chłopów, którzy poprzednio w piechocie sługiwali i ze
3415 II,13 |                  obznajmieni. Oddano ich w komendę panu Zygmuntowi
3416 II,13 |                 czynić, lub naradzał się w refektarzu z ojcami.~Kmicic
3417 II,13 |                ojcami.~Kmicic z radością w sercu patrzył na przygotowania
3418 II,13 |                  jeszcze cięższe, bo jej w sercu nie miał, przeciwnie,
3419 II,13 |               Cała dusza młoda rwała się w nim ku uczynkom, bo oczywiście
3420 II,13 |             droga! Bić Szwedów nie tylko w obronie ojczyzny, nie tylko
3421 II,13 |              obronie ojczyzny, nie tylko w obronie pana, któremu wierność
3422 II,13 |                 poprzysiągł, ale jeszcze w obronie Królowej Anielskiej,
3423 II,13 |            którędy iść; gdzież te czasy, w których nie wiedział, co
3424 II,13 |                 nie wiedział, co począć, w których wszędy spotykał
3425 II,13 |                   Jedyny to był kąt taki w Rzeczypospolitej i właśnie
3426 II,13 |                 przy tym wierzył święcie w zwycięstwo, choćby cała
3427 II,13 |          szwedzka miała otoczyć te mury. W sercu miał tedy modlitwę,
3428 II,13 |          modlitwę, radość i wdzięczność.~W tym usposobieniu chodził
3429 II,13 |              Proszę! cóżeś sam za jeden? W czym to Babinicze od Czarnieckich
3430 II,13 |             nazwał, jeno mi strach, żeby w dawne grzechy nie popaść.
3431 II,13 |                 myśląc rzucili się sobie w objęcia.~Przechodził właśnie
3432 II,13 |                jednego, który za mistrza w swej sztuce uchodził.~Tego
3433 II,13 |                służyć... Wasza miłość... W nagłym razie damy znać o
3434 II,13 |                 wieczór nie było ich już w fortecy.~Noc nastała ciemna
3435 II,13 |                 do baszty: "Czuwaaaj!" - w ciemnościach przemykał się
3436 II,13 |              mówiąc o tym, jaki sam brał w niej udział; a pan Piotr
3437 II,13 |                Przedborzem, Żarnowcami i w okolicach Krakowa, przy
3438 II,13 |               ich nie porozwiązuję, jeno w każdy węzeł każę turkus
3439 II,13 |                  mają po siedmiu. Ci ich w czasie potyczki okrutnie
3440 II,13 |                 nic nie wskórają, bo tu, w takim okręgu, z jakowego
3441 II,13 |                Kmicica zbudził drzemiące w pobliżu i skostniałe straże,
3442 II,13 |             jeszcze nie przebrzmiał, gdy w dole, w ciemności ozwały
3443 II,13 |                 przebrzmiał, gdy w dole, w ciemności ozwały się przeraźliwe
3444 II,13 |               Zerwali się wszyscy ze snu w osłupieniu, w przerażeniu
3445 II,13 |             wszyscy ze snu w osłupieniu, w przerażeniu i pytali się
3446 II,13 |                to nie trąby na sąd grają w tej głuchej nocy?...~Po
3447 II,13 |         następnie pociągnięto je korbami w górę. Czerwone światło oblało
3448 II,13 |                  zbliżył się do bramy.~- W imieniu jego królewskiej
3449 II,13 |              Otworzono, ale tylko furtkę w bramie. Jeździec zawahał
3450 II,13 |           wreszcie zlazł z konia, wszedł w obręb murów i spostrzegłszy
3451 II,13 |      definitorium zakonników i szlachtę.~W drodze rzekł pan Czarniecki
3452 II,13 |             służyć!~Gdy zasiedli wszyscy w definitorium, ksiądz Kordecki
3453 II,13 |                  moja dla was nie ustały w dzisiejszych czasach. Nie
3454 II,13 |                żałować będziecie z bólem w duszych i ciałach, żeście
3455 II,13 |               ufali jego przychylności i w jego radzie odwrócenie przyszłych
3456 II,13 |              zastępy, jeżeli nie groźbę, w razie gdybyśmy klasztoru
3457 II,13 |                 dobrowolnie nadesłano, a w której wyraźna jest obietnica,
3458 II,13 |                głos Kmicica:~- Słyszałem w Kruszynie - rzekł - jako
3459 II,13 |       odpowiedział: "Matka Boska talarów w przeorskej skrzyni nie potrzebuje."
3460 II,13 |             Mielecki, jeden ze starszych w zgromadzeniu, a przy tym
3461 II,13 |               dawny żołnierz:~- My żyjem w ubóstwie, a to grosiwo na
3462 II,13 |                urzędem, on zaś powstał i w następujące ozwał się słowa:~-
3463 II,13 |            żonami i dziećmi, oddając się w opiekę Najświętszej Pannie,
3464 II,13 |       bluźnierczym heretykom, przybędzie w pomoc pobożnym usiłowaniom
3465 II,13 |             obecni i każdy dobrej wróżby w tym młodzieńczym zapale
3466 II,13 |                Próżno diabelskie wzywasz w pomoc rogi,~Na próżno palisz
3467 II,13 |            oczekiwała ich z biciem serca w refektarzu, bo jednak tych
3468 II,13 |             wybiła i ta chwila nadeszła, w której wybrać im trzeba
3469 II,13 |            czytać przeor popatrzył długo w twarze zgromadzonych, na
3470 II,13 |               rzekł uroczystym głosem:~- W imię Ojca i Syna, i Ducha
3471 II,13 |                  Syna, i Ducha Świętego! W imię Najczystszej i Najświętszej
3472 II,13 |                 rozległ się jeden okrzyk w refektarzu.~W chwilę potem
3473 II,13 |               jeden okrzyk w refektarzu.~W chwilę potem jasny płomień
3474 II,13 |             zobór bydło, które, biegając w przerażeniu, napełniało
3475 II,13 |            rykiem powietrze; owce, zbite w gromady, cisnęły się na
3476 II,13 |                jaki tęgi chłop przybrany w żółty kolet rajtarski i
3477 II,13 |                do dwóch świec podobne, a w ręku dzierżył łuk wyborny,
3478 II,13 |              dzierżył łuk wyborny, który w spadku po ojcu dostał, a
3479 II,13 |                człek wojny, uspokoił się w jednej chwili. Rajtar, osłoniwszy
3480 II,13 |               padł na piersi pierwszego.~W tymże czasie ozwały się
3481 II,13 |               który artylerią klasztorną w czasie pokoju zawiadywał
3482 II,13 |               czasie pokoju zawiadywał i w święta na wiwaty ognia dawał,
3483 II,13 |            zakasał i począł je rychtować w lukę pomiędzy dwoma budynkami,
3484 II,13 |                pomiędzy dwoma budynkami, w której wichrzyło się kilkunastu
3485 II,13 |          pomiędzy nimi oficer z rapierem w ręku. Długo celował ksiądz
3486 II,13 |                jednak wiatr go rozniósł. W luce między budynkami nie
3487 II,13 |                roje iskier, wypchniętych w górę upadkiem belek, wzbiły
3488 II,13 |               upadkiem belek, wzbiły się w powietrze.~Trąby znów zagrały
3489 II,13 |            powietrze.~Trąby znów zagrały w szeregach Wrzeszczowicza,
3490 II,13 |                wstydem i próżnym gniewem w duszy.~Gdy tak się modlił,
3491 II,14 |               Czyniono ostatnie poprawki w murach i kortynach, przygotowywano
3492 II,14 |                  chłopów, którzy dawniej w łanowych piechotach sługiwali.
3493 II,14 |            chórów dziennych i nocnych, a w przerwach obchodził mury,
3494 II,14 |                  wieśniakami. A przy tym w twarzy i całej postawie
3495 II,14 |               niemal wesołość paląca się w oczach, usta poruszające
3496 II,14 |         Wittenberga; głównego komendanta w Krakowie, prosząc o miłosierdzie
3497 II,14 |                do Jana Kazimierza, który w Opolu ostatnie czynił wysilenia,
3498 II,14 |                  słowo jakby na łańcuchu w Siewierzu; i do Wrzeszczowicza,
3499 II,14 |            skłonić do pochodu; obiecywał w zysku skarby niezmierne,
3500 II,14 |                niezmierne, twierdził, że w całym świecie zaledwie jest