Tom, Rozdzial

1  I,13|  słodkie usta, takież rzęsy, cień rzucające na policzki, i
2  I,20|  jednak nie pozostawał żaden cień wątpliwości, że gdyby nie
3 II,4 |     okap komina rzucał gruby cień na róg stołu, a tymczasem
4 II,4 |  coraz głębiej zasuwał się w cień; wreszcie oparł się łokciami
5 III,1|      i szły za Szwedem, jako cień idzie za człowiekiem, i
6 III,1| człowiekiem, i wytrwalej jak cień, bo we dnie i w nocy, w