Tom, Rozdzial

1  I,4  |     Józwa Butrym, ten, który stopy nie miał, wstał z ławy i
2 II,10 |     nie puścił i całując jej stopy, powtarzał:~- Jam także
3 II,17 |     kiszkę długą na półtorej stopy, a grubą jak ramię tęgiego
4 II,20 | śniegami, poczęła parzyć ich stopy; groźba i pomsta otaczały
5 III,20|    przypadały pod Jej święte stopy, łasząc się jako psy domowe;