Tom, Rozdzial
1 I,4 | jednostajność ubioru czynili pozór wojska. Ale byli to po części ludzie
2 I,5 | niskiego stanu, zbiegłej z wojska czeladzi, zdziczałych borowych,
3 I,6 | drugiej nieszczęśliwsze. Wojska Chowańskiego coraz szerzej
4 I,6 | obaj wodzowie ściągali wojska z leż zimowych i skąd mogli
5 I,6 | istotnie było za późno. Koronne wojska przyjść z pomocą nie mogły,
6 I,6 | ludzkich zjawiało, ale sława za wojska ani za pomoc starczyć nie
7 I,7 | wiedzieć o powrocie naszym z wojska, bo śmiało sobie poczyna.~-
8 I,7 | trzysta ludzi. Żebyśmy byli z wojska nie wrócili, mógłby w biały
9 I,10 | nieprzyjacielu?~- Mamy. Wittenberg wojska swoje pod Damą na łęgach
10 I,10 | dobrze jak ja, że co jest wojska, to wszystko na Ukrainie.
11 I,10 | Kulą żelazną u nóg tego wojska był nieprzeliczony zastęp
12 I,10 | Warszawie, że na Ukrainie i tak wojska za mało i że hetmani nie
13 I,10 | króla, królowę, na brak wojska i opuszczenie.~Ranek następny
14 I,10 | przewyższających: miał więcej dział i wojska lepiej ćwiczone, i wodza,
15 I,10 | się odległość dzieląca dwa wojska.~Na koniec, w dniu 21 lipca,
16 I,10 | widnokręgu. Gdy idące nią wojska przeszły wreszcie las, wzrok
17 I,10 | najbitniejszego szwedzkiego wojska. W chatach Westgotlandu,
18 I,10 | tymi siłami można złamać wojska stojące pod Ujściem?~Człowiek
19 I,10 | Gdyby pod Ujściem były wojska regularne i którykolwiek
20 I,10 | po pierwsze, dlatego, że wojska wszystkie, których w ogóle
21 I,10 | Wittenberg.~Gdy tak szwedzkie wojska poczęły deptać za Heinrichsdorfem
22 I,10 | Karol Gustaw przysyła swe wojska krewnemu Janowi Kazimierzowi
23 I,10 | cierpiał krzywd ani grabieży; wojska jego królewskiej mości nie
24 I,10 | naszym zbawiennym przykładem, wojska szwedzkie wnet ruszą na
25 I,11 | Zbaraża przez wszystkie wojska kozackie.~W chwilę po odejściu
26 I,11 | incursione hostili. Prawda, że wojska było mało, a waszmość, jako
27 I,12 | ale miał sześć tysięcy wojska na ośmdziesiąt... Pan podskarbi
28 I,12 | powiem, iż gdyby miał dosyć wojska i pieniędzy, noga nieprzyjacielska
29 I,12 | być kłopot, że wszystkie wojska z hetmanami na Ukrainie
30 I,12 | i ma dwadzieścia tysięcy wojska bardzo porządnego, z którym
31 I,13 | Kiejdanach i w okolicy stało tyle wojska, że gdyby był książę miał
32 I,14 | Radziwiłł ujrzy się bez wojska, bez stronników, bez znaczenia...
33 I,14 | końcu ujrzał książę jakoby wojska idące ku sobie z górnych
34 I,14 | książę słyszy wyraźnie głos wojska i ludu: "Vivat defensor
35 I,14 | vivat defensor patriae!" "Wojska zbliżają się coraz więcej;
36 I,17 | Toż on na oczach całego wojska usiekł pod Zbarażem Burłaja.~-
37 I,17 | wysunął się potężny oddział wojska idącego w dobrym szyku,
38 I,19 | Po zajęciu Wilna przez wojska moskiewskie miały owe chorągwie
39 I,19 | późno, bo nam i hetmańskie wojska, i szwedzkie drogę zamykają.~-
40 I,19 | Pontusem porozumieć, by tu wojska na ten czas, gdy my będziem
41 I,19 | opór niespodziany kraju i wojska; przerażała go niepewność
42 I,20 | chłopstwo się kupi, szwedzkie wojska się zbliżają, a waść mniemasz,
43 I,21 | czekał na wypadki; oporne zaś wojska rosły w siłę i co dzień
44 I,21 | majętności wydzierżawia a wojska ściąga.~Hetman, z natury
45 I,21 | witebskiemu mógł Radziwiłł wezwać wojska szwedzkie, które coraz więcej
46 I,21 | konfuzji wobec wszystkiego wojska się najeść, tyś ledwie z
47 I,21 | drżał przede mną. I te same wojska, które w czasach powszechnej
48 I,23 | nawałem ruszą, a wówczas wojska ukrainne pod Potockim przyjdą
49 I,23 | prawda, że mnie wszystkie wojska komputowe opuściły, powiesz,
50 I,25 | rynku napełnionym przez wojska Bogusława. Ruch już był
51 I,25 | Chowańskim ! - dodał Lubieniec.~- Wojska wszystkie w rynku, a we
52 II,1 | jednej partii, ani jednego wojska, które by go nie poczytywało
53 II,4 | mówił więc o opozycji wojska, o uwięzieniu pułkowników,
54 II,5 | nich jechał.~- Siła było wojska z nim?~- Żadnego z nim wojska
55 II,5 | wojska z nim?~- Żadnego z nim wojska nie było, ino czeladzi kilku,
56 II,5 | dziś dopisuję. Hetman i sam wojska ma na was dosyć, ale umyślnie
57 II,5 | będzie do niego deputatów od wojska wysłać. Da Bóg, staniemy
58 II,5 | przetopił, byle jak najwięcej wojska przeciw nieprzyjaciołom
59 II,6 | porazili pod Gródkiem garść wojska, której przywodził hetman
60 II,6 | pułkowników, a potem od wojska przemówił bardzo wymownie
61 II,6 | Tu zwrócił się znów do wojska i krzyczał dalej, aż się
62 II,6 | południu odbywał się przegląd wojska. Stały więc chorągwie na
63 II,6 | samym przejdą na własność wojska?~- Czy aby będzie prawo
64 II,6 | wielmożność raczyła wobec całego wojska zaświadczyć i na piśmie
65 II,6 | przeprowadzony okrzykami wojska.~- Dalibóg, że ten człowiek
66 II,6 | Wołodyjowski.~Jakoż istotnie wojska owe potrzebowały jakiegokolwiek
67 II,6 | drugi raz, że pobiwszy wojska Chowańskiego zajął Grodno
68 II,6 | na wały, na których już wojska tkwiły, poczęli iść w podłuż;
69 II,7 | mieć w nim własną załogę.~Wojska Chowańskiego rozstąpiły
70 II,7 | obozu, o prowiantowaniu wojska, o działach wygrzebanych
71 II,7 | chwila; król, opuszczony od wojska i szlachty, ze złamaną w
72 II,9 | gorzałką, miodem i piwem dla wojska i mieszczan, porozpalano
73 II,10 | świecie, zali nie możem mieć wojska więcej? Zali to wojsko w
74 II,10 | najlepszego szwedzkiego wojska w proch roznieśli.~- Ba,
75 II,10 | Prawią też, że te resztki wojska, które przy panu hetmanie
76 II,11 | rosła. Wieść, że resztki wojska buntują się, zmawiają, grożą
77 II,11 | poddanie się owych resztek wojska stojących pod panem Potockim
78 II,11 | do Prus ruszy i dlatego wojska naprzód wysyła. Panu Andrzejowi
79 II,11 | rządzą, bo je rwą... Nie masz wojska, bo podatków płacić nie
80 II,13 | tysiące,~Choćby na smokach wojska latające,~Nic nie wskórają
81 II,14 | ze sobą dziewięć tysięcy wojska, przeważnie piechoty, i
82 II,14 | rozkazywał, bo wszystkie wojska krajowe w jego były obozie
83 II,14 | tego pochodu regularnego wojska, które jakby dla postrachu
84 II,14 | którym nie było żadnego wojska, jedno chłopi pozamykani
85 II,14 | potrzebował wprowadzić ład w wojska, więc wysłał trębacza z
86 II,15 | Tędy armaty wtaczają i wojska wchodzą... Ot, już nasyp
87 II,15 | przecie miał dziewięć tysięcy wojska, a tam ostało dwieście załogi,
88 II,16 | zmroziła zapał w obrońcach.~Wojska zaś szwedzkie, ubezpieczone
89 II,17 | doprowadzała do rozpaczy wodza i wojska.~Millerowi w głowie z początku
90 II,17 | Wynikło z tego, że w końcu oba wojska leżały obok siebie jak wrogie
91 II,20 | pomsty szwedzkiej uchronić. Z wojska pierwszy się podniósł ten
92 II,20 | granice, jak na przykład wojska pana kasztelana kijowskiego.
93 II,21 | Miasto było przepełnione od wojska, panów, szlachty, sług królewskich
94 II,21 | wiem to od szlachty, od wojska, od tych nawet, co pod panem
95 II,21 | wasze, iżeśmy wśród naszego wojska, wśród tych, którzy krew
96 II,22 | jakimś związku szlachty i wojska na obronę króla i ojczyzny,
97 II,22 | do tej chwili, w której wojska nie tylko chęcią, ale i
98 II,24 | mogliby także wysłać znaczne wojska na jego spotkanie, więc
99 II,24 | twierdzili, że jakieś obce wojska kręcą się wedle Czorsztyna
100 II,25 | wśród ogólnego zapału ludu i wojska jechał z nim dalej na Spisz.
101 II,25 | jakieś mrowisko ludzkie.~- Wojska pana marszałka idą! - zawołał
102 II,25 | duchowni dygnitarze.~Następnie wojska ustawiły się w dwa szeregi
103 II,25 | dwóch bokach szły gęsto wojska śpiewając pieśń, brzmiącą
104 II,25 | będą śpiewały też same wojska Lubomirskiego, zbuntowane
105 II,25 | wygnaniec, bez pieniędzy, bez wojska, nie posiadając prawie szat
106 II,25 | by dwa słuszne regimenty wojska wystawić i utrzymać!~- Tak
107 II,26 | dworu, spośród wszystkiego wojska i chciałem związanego do
108 II,27 | potężnym związku szlachty i wojska, na czele którego mieli
109 II,27 | podpisaniu aktu do swego wojska odjechał pod Tykocim, w
110 II,27 | panów hetmanów deputaci z wojska pana Koniecpolskiego, które
111 II,28 | części to sprawił, że go wojska opuściły; wie dobrze, kto
112 II,28 | dawnego radziwiłłowskiego wojska regimentarzem wybrała i
113 II,28 | jestem, jeśli do jutra połowy wojska spod Tykocina nie zerwę
114 II,28 | Wołodyjowski zawołał:~- Ledwie się wojska trochę największym trudem
115 II,28 | Wołodyjowski:~- A nie będziesz wojska psował, swawoli wprowadzał,
116 II,29 | swojej.~Gdy go opuściły wojska, gdy z magnata i pana, który
117 II,29 | przyjaciele, koligaci. Wojska zajechały jego dobra, rozwiały
118 II,29 | żaden odgłos. Widocznie wojska sapieżyńskie stały w niemym
119 II,30 | Rakuszanie, moc luda, moc wojska, moc odmiennych twarzy,
120 II,30 | dworscy utworzyli jakoby nowe wojska, stojące z boku katedry.~
121 II,31 | Rakuszanie, moc luda, moc wojska, moc odmiennych twarzy,
122 II,31 | dworscy utworzyli jakoby nowe wojska, stojące z boku katedry.~
123 II,32 | wileński na ubezpieczone wojska napadał i pojedynczo chorągwie
124 II,34 | przykrył.~- Co jest wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim.
125 II,34 | przerażeniu na widok jego wojska. A była mgła, bo odwilż
126 II,37 | utworzeniem znacznego i porządnego wojska, które by się z regularnym
127 II,38 | utworzeniem znacznego i porządnego wojska, które by się z regularnym
128 II,39 | Takiego tam kawalera i takiego wojska trzeba. Jeżeli tylko konie
129 II,39 | że książę nie ma więcej wojska ; ten widział dwie, ów trzy,
130 II,39 | póki terror nie przejdzie. Wojska ma sześć tysięcy, ale blisko
131 II,39 | dzień topnieje, a byle nasze wojska ich dosięgły, to się rozlecą.
132 II,39 | miał piętnaście razy więcej wojska.~- Jeśli to prawda, to trzeba
133 II,39 | Kmicicowych. Więc wszystkie wojska sapieżyńskie ruszyły z wielkim
134 II,40 | brzmiała krótko:~"Książę, aby wojska nasze omylić, symulował
135 II,40 | Sokółki i na koniec dwa wojska stanęły sobie oko w oko.
136 II,40 | spodziewano.~Aż wreszcie oba wojska stoczyły się w okolicy Sokółki,
137 II,40 | było do bitwy, póki jego wojska ostatniego janowskiego suchara
138 II,41 | przygotowywano się do niej gorliwie. Wojska książęce zajmowały sam Janów,
139 III,1 | błyskawicy, podniósł więc wojska leżące przy miastach i nim
140 III,1 | niewywczasów popadają? Gdzie są owe wojska, które w pomoc nam przyjdą,
141 III,1 | spokojny; chociaż takie wojska jak Czarnieckiego prędko
142 III,1 | słowy. Upojone zwycięstwem wojska przechodziły przed oczyma
143 III,1 | przyszły wozy z żywnością. Wojska roztasowały się w Gołębiu,
144 III,1 | lubelskim i drogę uczynił dobrą. Wojska wyciągnęły się niemal milowym
145 III,1 | kapitana Freeda:~- Zacneż to wojska przy Czarnieckim?~- Widziałem
146 III,1 | Czarniecki nie rozbity i wojska już zebrał, to grunt. Tym
147 III,1 | rozbudzić?~Karol Gustaw wobec wojska i jenerałów okazywał zawsze
148 III,3 | czas Jan Kazimierz zbierze wojska, sprowadzi całą ordę w pomoc
149 III,3 | jeszcze przy ziemi, ale wojska szwedzkie, idące od Wielączy,
150 III,3 | Kraśnika pojawiły się jakieś wojska polskie, które komunikację
151 III,4 | zagrzmiały armaty, cofał wojska na boki, zostawując Szwedom
152 III,4 | się cofał, aby siebie i wojska nie gubił, lecz on w odpowiedzi
153 III,4 | Dariuszowi polskiemu, rozbić jego wojska, a zdarzy się, to i samego
154 III,4 | możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy armat, a armaty
155 III,4 | przestrzeń dzieląca dwa wojska zaczęła się zmniejszać.
156 III,4 | ustała, i chcąc po straceniu wojska sławę swą w oczach królewskich
157 III,5 | sądzili, że jakieś potężne wojska posiłkowe na nich następują,
158 III,5 | dostojności w jego i całego wojska imieniu pokłonili, a zarazem
159 III,6 | to rano połączyły się oba wojska i szły dalej w komendzie
160 III,6 | pomocą, wszystkie polskie wojska wydawały tatarski okrzyk,
161 III,6 | dzień straszliwszą. Nieco wojska polskiego jeszcze trzymało
162 III,6 | gdzie reszta szwedzkiego wojska? - spytał chorąży.~- Jeszcze
163 III,6 | najmężniejszy kawaler! chluba całego wojska!~I poczęto pić z manierek.
164 III,6 | który reputację całego wojska podniósł! "~- Pan Jezus
165 III,7 | Następnie szli nad San, tam znów wojska pana Sapieżyńskie czuwały
166 III,7 | bądź przez Wisłę, póki oba wojska stały w pobliżu, nie było
167 III,8 | Wolno alarmować szwedzkie wojska, ale on oba zaalarmował,
168 III,9 | ukazały się na widnokręgu.~Wojska Czarnieckiego szły po otwartej
169 III,9 | krainę.~Pilica dzieliła dwa wojska.~Na szwedzkim brzegu ozwały
170 III,9 | stanął na środku majdanu. Wojska powitały go grzmiącym okrzykiem.
171 III,10| wydobył, a do tego z wielką wojska litewskiego konfuzją.~-
172 III,10| Chwała Bogu i za to, że wojska w całości! - wtrącił Wołodyjowski.~-
173 III,10| prawdę... nie koloryzuj: wojska rozproszone?~- Nijak nie
174 III,10| Począł wojewoda sprawiać wojska, bo i sam już myślał, że
175 III,10| Czarniecki.~- Przyszedł wieczór. Wojska stały w gotowości, ale z
176 III,10| laudańska do litewskiego wojska należy i że ją jeno dla
177 III,11| ale gdy się dowiedział, że wojska nie rozbite, zaraz powiada: "
178 III,11| wieczerzę. Oni radzi byli, bo wojska tejże jeszcze nocy ruszyły
179 III,11| wreszcie ku wielkiej uciesze wojska, za czym ruszył pan Sapieha
180 III,11| powietrzu. Z Mińska szły wojska komunikiem, wozy bowiem
181 III,11| bowiem rad, że się wszystkie wojska w kupę zbierają i oblężenie
182 III,11| nieprzyjaciel chciał odciągnąć wojska stojące na trakcie błońskim,
183 III,12| tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~-
184 III,12| Effendi! - rzekł do Kmicica - wojska królewskie za Wisłą widać!~
185 III,12| im zaraz jednym grzmotem wojska królewskie i przez czas
186 III,12| się i pobieżnej lustracji wojska król podziękował Sapieżyńskim,
187 III,12| i odjechał do Ujazdowa, wojska zaś stawały na pozycjach,
188 III,13| tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~-
189 III,13| Effendi! - rzekł do Kmicica - wojska królewskie za Wisłą widać!~
190 III,13| im zaraz jednym grzmotem wojska królewskie i przez czas
191 III,13| się i pobieżnej lustracji wojska król podziękował Sapieżyńskim,
192 III,13| i odjechał do Ujazdowa, wojska zaś stawały na pozycjach,
193 III,14| granicy elektorskiej gotowe wojska stoją, kapitanowie z zaciągami
194 III,15| i szturm się rozpoczął.~Wojska koronne pod hetmanami, czarniecczykowie,
195 III,15| ćmiła. Wszystkie niemal wojska, więc koronne pod hetmanami,
196 III,15| Chybaby mu cały komput wojska za stróżę dodać, a tego
197 III,15| zwróciły się w inną stronę. Wojska poczęły. wchodzić do miasta
198 III,18| przeciw takim synom swoje wojska, a nie tylko ja, ale i ona
199 III,19| Jako Bóg w niebie. A wojska powyprawiane wedle moich
200 III,21| miecznik.~- Chluba całego wojska! - dodała Oleńka.~- Dla
201 III,21| pokazało się, że jakieś wojska idą w przodku przed nami.
202 III,21| W podjeździe tym były wojska tatarskie...~Dalsze słowa
203 III,22| zagarnęły, w drugich moskiewskie wojska stoją. Będzie procesów,
204 III,24| nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt bitew
205 III,25| nasza miła ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt bitew
206 III,26| elektor pobili wszystkie wojska Kazimierzowe" - powtarzano
207 III,26| niepewnych. Wedle tych wieści wojska były doszczętnie zniesione,
208 III,26| zwycięstwo na stronę polską. Wojska regularne już nie w dorywczej
209 III,26| potwierdzili, że nieprawda, jakoby wojska były zniesione lub żeby
210 III,26| straży ruszył ku Prostkom ; wojska rozciągnęły się długim wężem
211 III,27| 25~Dnia 6 września doszły wojska polskie do Wąsoszy i stanęły
212 III,27| żołnierz, widziałeś oba wojska, a naszą jazdę znasz od
213 III,27| starała się dostać między wojska Waldekowe a ową piechotę
214 III,27| ku rzece.~Po chwili oba wojska nie były już więcej od siebie
215 III,27| ręką twoje księstwo twoje wojska, twoje szermierstwo... I
216 III,28| carskiej potędze wszystkie wojska z pogranicznych Inflantom
217 III,28| nowe i upojone triumfami wojska szwedzkie. Wszelako tymczasem
218 III,28| jakie znaczniejsze szwedzkie wojska.~Szli z wolna i ostrożnie.
219 III,28| dopuszczał; mówiono, że wojska jego, złożone początkowo
220 III,30| by się stali do sprawnego wojska podobni.~Każda z tych chorągwi,
221 III,31| ile jeszcze bitew stoczyły wojska, szlachta i lud Rzeczypospolitej
|