Tom, Rozdzial
1 I,1 | oponować, przed którą sam hetman wielki musiał ustąpić?~-
2 I,7 | bo on już nie wróci; pan hetman odesłał część laudańskich
3 I,7 | rzecze pan Wołodyjowski - hetman rozpuścił ich, bo pieniędzy
4 I,7 | których świeżo z wojny hetman wielki odesłał, zaraz zwarli
5 I,8 | gdzie mnie szukać?~- Sam pan hetman pilnie o ciebie wypytywał,
6 I,8 | Okrutnie się tam pan hetman o konie dla ciebie troszczy -
7 I,8 | zapowiedni do Kmicica, jako pan hetman nakazuje, sam mu go oddam.
8 I,8 | inni powiadają, że właśnie hetman wielki.~- To zdrajcy. Wojewoda
9 I,8 | powtarzam, słyszał, jak pan hetman mówił: "Z tego może być
10 I,8 | Przeciem ci mówił, że pan hetman tak nakazuje. Wypadnie mi
11 I,11 | To przynajmniej wódz i hetman, jak się należy. Ciasno
12 I,12 | Dubinkach,~wojewoda wileński, hetman w. litewski."~- Tak jest!
13 I,12 | zaś po nim nadjechał i pan hetman polny Gosiewski. Dziwiliśmy
14 I,12 | emulacji i nieprzyjaźni pan hetman polny żyje z naszym księciem.
15 I,12 | rozprawiali, a zwłaszcza hetman polny. Później sam książę
16 I,12 | podskarbi w areszt wzięty?... Hetman wielki aresztował polnego? -
17 I,12 | Dubinkach, wojewoda wileński i hetman wielki litewski, pan tak
18 I,12 | koniuszy wyszedł śpiesznie, a hetman wielki zwrócił się do przybyłych.~-
19 I,12 | Pójdziem, gdzie nas nasz hetman książę poprowadzi; zajedziem,
20 I,13 | Rozeszły się wieści, że hetman polny Gosiewski dlatego
21 I,13 | ofiarowali. Wypytywał się też pan hetman troskliwie, czy pan Kmicic
22 I,13 | przysięgnij!... - nalegał hetman.~- Na tę mękę Chrystusa...
23 I,13 | otoczenia księżnej. ~Pan Hetman, jako przystało na gościnnego
24 I,13 | hardą twarzą junacką i sam hetman wielki, sam Radziwiłł, kładł
25 I,13 | w to uwierzyli i ksiażę hetman, i pan Wołodyjowski. Toć
26 I,13 | zdawało się obecnym, pamiętał hetman, że to ostatnia uczta przed
27 I,13 | dymiły.~- Nasz książę, nasz hetman będzie tego testamentu egzekutorem! -
28 I,14 | on, wojewoda wileński i hetman wielki, już był zdeptany
29 I,14 | buńczuków można poznać, że to hetman wielki."~- W imię Ojca i
30 I,14 | Krajczy W. Ks. Litewskiego."~ ~Hetman skończywszy list opuścił
31 I,15 | mnie dosyć, ale wiedzą, że hetman nade mną.~Zagłoba zamyślił
32 I,15 | Bunt w wojsku! Ot, do czego hetman doprowadził! - zakrzyknął
33 I,15 | tu buntownik? Wojsko czy hetman, który się przeciwko własnemu
34 I,16 | z roziskrzonymi oczami. Hetman zaś miał również burzę w
35 I,16 | usługi? - pytał groźnie hetman.~- Wasza książęca mość! -
36 I,16 | wczoraj śmierć w duszy.~- Co hetman i wojewoda wileński zapisał,
37 I,16 | krajczy z Nieświeża.~Tu hetman podał Kmicicowi list Kazimierza
38 I,16 | z pewną niecierpliwością hetman.~
39 I,17 | Oskierko - że nie chciał hetman sam naszą krwią się mazać,
40 I,17 | buntownik? Jakże to? Co mnie mój hetman każe, to czynię.~- Ale hetman
41 I,17 | hetman każe, to czynię.~- Ale hetman nie czyni tego, co mu król
42 I,17 | ją. Między nami mówiąc: hetman się przeciw królowi i ojczyźnie
43 I,17 | mnie się słuchać nie godzi. Hetman ma swoją zwierzchność, a
44 I,17 | wuja na sumieniu, jeno pan hetman. Pókim żyw, nie będzie z
45 I,17 | prawda, to święte! Mali hetman wielki, czy też, dajmy na
46 I,17 | chętnie ją wylejem; ale hetman zdradził ojczyznę, wydał
47 I,17 | pewna!~- Pan Gosiewski, hetman polny, w niewoli u Radziwiłła.~-
48 I,17 | widział Węgrzynów, albo to pan hetman nie pociągnął z wojskiem
49 I,17 | Myśleliśmy z daleka, że to hetman.~- Co? Pewnie, żem nie gorzej
50 I,17 | mnie wyłuszczył. Owóż pan hetman poleca komendantowi birżańskiemu
51 I,17 | nie uciekł. Pamiętaj, że hetman nie wie o niczym, co się
52 I,18 | hetmanowi służyłem!~- A hetman diabłu! Masz teraz!... Głupiś
53 I,18 | wszystkie. które spotkamy, bo hetman tylko przez fortel symulował,
54 I,19 | schwytanych towarzyszów. Hetman ufał mu ślepo i w ostatnich
55 I,19 | armatami. Wiedział już też hetman o ucieczce pułkowników,
56 I,19 | do własnej chorągwi, więc hetman kazał mu odesłać sobie część
57 I,19 | uderzyć.~"Ludzie ci - pisał hetman - o których życie tak natarczywie
58 I,19 | umykał przed hetmanem, a hetman go gonił zaciekle. Było
59 I,19 | drodze do Kiejdan czyhał hetman.~Pan Zagłoba bardzo nierad
60 I,19 | jazda Kmicicowa nadeszła, hetman zatkał nią najciaśniejsze
61 I,19 | zaciskać. Środek jego wiódł sam hetman.~Na szczęście dla pana Wołodyjowskiego
62 I,19 | nie było żywego ducha.~Sam hetman zdumiał się, a potem prawdziwe
63 I,19 | końskim w stronę Kiejdan. Hetman odgadł natychmiast z tego,
64 I,19 | którego nie mógł się oprzeć hetman pewnego rodzaju podziwowi,
65 I,20 | zastanów się, czyby książę hetman mnie wybrał, gdyby nieszczerze
66 I,20 | spytała.~- Bo książę hetman prosi...~- Bardzo uprzejmie!...
67 I,21 | wypocząwszy nawet koniom, wracał.~Hetman niezmiernie był wzburzony
68 I,21 | przybywało im stronników.~Hetman przez jakiś czas chciał
69 I,21 | wojewody witebskiego. Próbował hetman pojednać się z nim i wciągnąć
70 I,21 | wydzierżawia a wojska ściąga.~Hetman, z natury chciwy i do ofiar
71 I,21 | rozdrażnienie i nieufność.~Hetman wyprawiając się w pomoc
72 I,21 | następnego dnia stanął .hetman wraz z wojskiem na powrót
73 I,22 | pójść na ową ucztę, którą hetman dla swych ludzi wyprawił.
74 I,22 | jednogłośnie:~- Niech żyje książę hetman! Niech żyje wojewoda wileński!~
75 I,22 | żyje! Niech żyje książę hetman, wojewoda nasz!~Wtem pan
76 I,22 | Panowie bracia ! - rzekł hetman - książę Bogusław donosi
77 I,22 | cieszmy się! - powtórzył hetman nie zauważywszy tonu, jakim
78 I,22 | Radziwiłł, wojewoda nasz, hetman i książę!"~- Wielki książę
79 I,22 | Tymczasem, na domiar złego hetman rzekł w tej chwili :~- Wróg
80 I,23 | jeszcze raz radzę - rzekł hetman -jeżeli ci o nią chodzi,
81 I,23 | do księcia Bogusława.~Tu hetman przerwał i począł oddychać
82 I,23 | jego wnętrzne zgryzoty.~Hetman po chwili tak mówić począł:~-
83 I,23 | mówił dalej niskim głosem hetman - i nasza fortuna spadłaby
84 I,23 | zmieszanie.~- Mów śmiało! - rzekł hetman.~- Proszę - rzekł Kmicic -
85 I,23 | ciężył mu już od dawna. Hetman pewniejszym był go z daleka
86 I,24 | ciążyły.~Po obiedzie dał hetman panu Andrzejowi listy i
87 I,25 | rajtarów szwedzkich, które hetman umyślnie powysuwał tak daleko
88 I,25 | drugiego trzyma? Ma foi! książę hetman głowę traci. Toć ja i teraz
89 I,25 | córką Janusza...Czyby teraz hetman nie chciał delikatnie odnowić
90 I,25 | Ja ci to mówię! Książę hetman powinien to rozumieć, że
91 I,25 | Kiszkami spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki.
92 I,25 | zaufania, jakim mnie książę hetman obdarza, widzisz wasza książęca
93 I,25 | konieczne czyli naprawdę książę hetman ma tylko dobro Rzeczypospolitej
94 II,1 | Żmudzi, na której Janusz, hetman, siedział jak wilk na trupie -
95 II,2 | chorągwi?~- A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem sprawiali.~-
96 II,2 | czy ich nie ma (mówił), hetman nie wie, że zginęły, i będzie
97 II,2 | ją obronią... Będzie jej hetman strzegł jak oka w głowie...
98 II,2 | Wiem to także pewno, że pan hetman pociągnie wkrótce z wojskiem
99 II,2 | drugim na pomoc iść mogli. Hetman mało ma jazdy, jeno trochę
100 II,2 | Kmicica samego nie ma, któremu hetman jakąś inną funkcję obmyślił,
101 II,2 | kupę ich chcę zebrać, aby hetman jednym zamachem mógł z nimi
102 II,3 | opinię okrutnika i zdrajcy.~"Hetman posyła zaufanego do króla -
103 II,4 | kąta powiedzieć:~- To was hetman tak podzielonych pojedynczo
104 II,4 | mocniejsi. Powtarzam, że hetman już w drodze, a ja panu
105 II,5 | robił?... Czyliby sam książę hetman już tu przyciągnął? Nuże!
106 II,5 | jasnym jak słońce, że gdyby hetman wielki litewski nadciągnął
107 II,5 | się przemykał, ale książę hetman jak przejdzie z całym wojskiem?
108 II,5 | Wąsoszy, to dziś dopisuję. Hetman i sam wojska ma na was dosyć,
109 II,6 | wojska, której przywodził hetman wielki koronny, pan Potocki.
110 II,6 | piórem przy czapce. Rzekłbyś: hetman urodzony! I tak przeglądał
111 II,6 | mi mógł innego prawdziwy hetman powiedzieć?~Tegoż samego
112 II,6 | sprowadzili?!~- Exemplum hetman wielki litewski!~- Lecz
113 II,6 | pokaże, kto lepszy, czy pan hetman, czy pan regimentarz.~Wołodyjowski
114 II,6 | że wojewoda witebski nie hetman wielki, litewski, że Sapieha,
115 II,6 | Opowiadał więc, że wysłał hetman litewski niejakiego Kmicica
116 II,8 | jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć w waszmości
117 II,8 | prędzej! - rzekł Bogusław.~Hetman otworzył i począł czytać
118 II,10 | posłuszeństwo i do Szweda chcą iść. Hetman podobno zdrowia i życia
119 II,26 | Wszelako wiedząc, że książę hetman ma przeciw nim ciągnąć,
120 II,27 | którego mieli stanąć: stary hetman wielki, Rewera Potocki,
121 II,29 | litowały się obce narody on, hetman wielki litewski, zamiast
122 II,29 | prochem i jako książę, i jako hetman, i jako Radziwiłł. Nie mógł
123 II,37 | Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale że w humorze
124 II,37 | kazali oddać, oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica
125 II,37 | jak i co było. Dopieroż hetman począł go klepać po ramieniu
126 II,37 | uczcie obecny. Natomiast pan hetman wszczął przy stołach rozmowę
127 II,37 | Słyszałem - mówił dalej hetman - iż Kmicic widząc, że nic
128 II,37 | Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą swą za niego ręczy,
129 II,37 | być.~- Tak było! - rzekł hetman.~- Zdrowie hetmańskie!~I
130 II,37 | radziwiłłowskimi. Słysząc je hetman rzekł:~- A wiecie waszmościowie,
131 II,38 | Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale że w humorze
132 II,38 | kazali oddać, oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica
133 II,38 | jak i co było. Dopieroż hetman począł go klepać po ramieniu
134 II,38 | uczcie obecny. Natomiast pan hetman wszczął przy stołach rozmowę
135 II,38 | Słyszałem - mówił dalej hetman - iż Kmicic widząc, że nic
136 II,38 | Skoro jaśnie wielmożny hetman powagą swą za niego ręczy,
137 II,38 | być.~- Tak było! - rzekł hetman.~- Zdrowie hetmańskie!~I
138 II,38 | radziwiłłowskimi. Słysząc je hetman rzekł:~- A wiecie waszmościowie,
139 II,39 | dokładniejsze wiadomości.~I hetman miał również swoje powody.
140 II,39 | chorągwi mógł śmiało pan hetman zostawić, bo nie wszystkie
141 II,39 | Porozsyłał więc przezorny hetman gońców na wszystkie strony
142 II,39 | którą przerwał dopiero sam hetman. ~- List jest pisany z Brańska,
143 II,39 | będąc?~- Tykocin wzięty.~Hetman przysłonił dłonią oczy,
144 II,39 | duchu, że winien tu pan hetman przez swe kunktatorstwo,
145 II,39 | wodę wpadł - odpowiadał hetman.~Istotnie, upłynęło trzy
146 II,39 | nieprzyjaciela przed sobą. Hetman począł się niepokoić Wedle
147 II,39 | część armat i wozów musiał hetman zostawić jeszcze w Drohiczynie
148 II,39 | mogła postępować dalej. Hetman zagarniał konie po drodze
149 II,39 | za daleko się posunięto i hetman rozumiał, że jedno tylko
150 II,39 | Może Babinicz! - zakrzyknął hetman. - Damże mu pater noster!~
151 II,39 | naszarpał!~Jakoż ujrzał pan hetman kilkudziesięciu dzikich
152 II,39 | Co to za ludzie? - spytał hetman.~- Wojsko Bogusławowe! -
153 II,39 | Sapieże pismo Kmicicowe.~Hetman, nie czekając, złamał pieczęć
154 II,39 | większą kupą przysłużyć..."~Hetman przerwał czytanie.~- To
155 II,39 | półgłosem pan Oskierko.~Hetman czytał:~"Bo chociaż niebezpieczna
156 II,39 | niespodziane cofanie się! - zawołał hetman. - Diabeł, czysty diabeł!~
157 II,40 | gardziele - i odpoczywali.~Pan hetman, gdy ujrzał Kmicica, chwycił
158 II,40 | rozrządzi - rzekł poważnie hetman - ale chcesz, aby cię błogosławił,
159 II,40 | lecz ludziom pewnej miary; hetman zaś wyższy był nad miarę
160 II,40 | wzrok spuścił ku ziemi. ~Hetman brwi zmarszczył.~- Siadaj,
161 II,40 | prawdziwie senatorską powagą hetman - waćpanu ani twojemu księciu
162 II,40 | czylim dobrze praktykował!~Hetman znów brwi zmarszczył.~-
163 II,40 | wyprowadził zaraz Sakowicza. Hetman na pożegnanie ręką mu kiwnął,
164 II,40 | Uspokój się - rzekł hetman - dałeś mu jakowe listy?~-
165 II,40 | Bogusława...~- Rozumiem - rzekł hetman. - Czeka go pomsta książęca...~
166 II,40 | matni - rzekł po chwili hetman - może się zgodzić go oddać.~-
167 II,40 | począł z żalu i niepokoju, a hetman rzekł:~- Niedziwno mi, że
168 II,40 | puścił!..~- Czekaj - rzekł hetman. - Sakowicza zatrzymać mogę.
169 II,40 | bezimienny.~To rzekłszy hetman zaraz pisać zaczął. W kwadrans
170 II,41 | Niech żyje król! Niech żyje hetman wielki litewski!~Gwar przeszedł
171 II,42 | biorąc.~- Uważ z tego - rzekł hetman - że kto w zemście przesadzi,
172 II,42 | odwieźli do pana Sapiehy.~Hetman sam siedział nad jego łożem.
173 II,42 | świata! - rzekł Kmicic.~Na to hetman:~- Patrzaj, jaką wiadomość
174 II,42 | Tatary do Taurogów? - spytał hetman.~Kmicic zamknął oczy. Wspomniał
175 II,42 | nieprzyjacielowi oponować!~Hetman ścisnął go za głowę.~- Toś
176 III,7 | przeprawy.~Zaś pan Sapieha, hetman wielki litewski i wojewoda
177 III,7 | miłość własną i ambicję.~Hetman litewski nie zazdrościł
178 III,9 | udział pan Czarniecki, pan hetman litewski, Michał Radziwiłł,
179 III,9 | niej rozkochał, więc mu hetman nie chciał jej odbierać.
180 III,10| nie cierpi, a nawet pan hetman ruszył za królem w dobrym
181 III,10| mi to miłe, jakoby mi pan hetman szablę najlepszą złamał...
182 III,11| głosić!~Na to posmutniał hetman i odrzekł:~- Panie bracie,
183 III,11| nie skąpił! - odpowiedział hetman.~- Każdy inny poniżałby
184 III,11| pocieszymy.~- Dobrze - rzekł hetman - a ja pójdę listy ekspediować.~
185 III,11| ruszyły ku Lublinowi. Sam pan hetman pilił niezmiernie, bo mu
186 III,11| oficerowie byli proszeni, bo pan hetman szukający zawsze okazji
187 III,11| aby koniecznie byli, gdyż hetman za wielkie usługi chce ich
188 III,11| Babic się ukazał. Samże hetman kazał mi jechać i koniecznie
189 III,11| prosi? O mam czynić?~- Pan hetman przysyła rozkaz, aby z podjazdem
190 III,11| było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do promulgowania
191 III,11| nasłuchując zaniepokojony hetman.~- To nie zwykłe okrzyki!~
192 III,11| Wreszcie przyprowadził pan hetman wszystko wojsko do sprawy
193 III,12| przypuszczając bowiem, że hetman nie będzie się spodziewał,
194 III,13| przypuszczając bowiem, że hetman nie będzie się spodziewał,
195 III,15| jak w Boga!~A na to stary hetman koronny, pan Potocki:~-
196 III,15| Miller - odrzekł Wittenberg.~Hetman spojrzał z pogardą, za czym
197 III,16| Sapiehę wzięty, a książę hetman wielki stracił życie w zwaliskach
198 III,18| którego Piorunem zwali, hetman wielki, kanclerz i wojewoda
199 III,21| drugi! Dałby Bóg; żeby pan hetman Sapieha obu pogrążył!~-
200 III,21| myślałam, że orzeł albo hetman jaki. Tatarowie się go gorzej
201 III,24| zdania Karola Gustawa pan hetman nie po to był posłany, by
202 III,24| samą Ostrołęką, kiedy pan hetman polny, którego wyprawa była
203 III,25| zdania Karola Gustawa pan hetman nie po to był posłany, by
204 III,25| samą Ostrołęką, kiedy pan hetman polny, którego wyprawa była
205 III,26| jemu wiedzieć, dokąd pan hetman chce iść; wie tylko, że
206 III,26| chce iść; wie tylko, że pan hetman z tą samą dywizją litewsko-tatarską
207 III,26| a teraz idą, gdzie pan hetman polny prowadzi.~- Mówią -
208 III,27| spodziewają się też, aby pan hetman mógł na nich nastąpić prędzej
209 III,27| jaka jest pozycja okolicy; hetman wysłuchał relacji z wielkim
210 III,27| najobfitszego się spodziewał. Pan hetman zezwolił, słusznie mniemając,
211 III,27| Bitwa była rozpoczęta. Pan hetman sam skoczył ku Kmicicowej
212 III,27| skoczył, ile tchu w koniu; hetman zaś posunął się dalej, gdzie
213 III,27| Co myślisz waść? - spytał hetman - przeprawią się Tatarzy?~-
214 III,27| Na Boga! - krzyknął nagle hetman - ten Kmicic, żeby jeno
215 III,27| albo pięć..."~Przez chwilę hetman znów patrzył przez perspektywę
216 III,27| chciał! - krzyknął nagle pan hetman i skoczył jak piorun ku
217 III,27| chwili czekał jak zbawienia hetman Gosiewski.~I jeszcze rajtarie
218 III,27| sadzoną i oddał ją Kmicicowi, hetman delię własną kosztowną zarzucił
219 III,27| ręce do góry.~- Vivat nasz hetman, wódz zwycięski!~- Crescat!
220 III,27| w tej wojnie! - zawołał hetman. - Izrael i Waldek w niewoli,
221 III,27| pozostanie.~- Tak będzie! - rzekł hetman.~I rozkazawszy Wojniłłowiczowi
|