Tom, Rozdzial
1 I,1 | koniec rzekł:~- Są ludzie, którym majętność nad wszystko milsza,
2 I,1 | niewolnika obrócisz, mnie, którym nikogo nad sobą znosić nie
3 I,2 | szedł Rekuć - Leliwa, na którym krew nie ciężyła, chyba
4 I,2 | wiórów, wokół stołu; na którym porozlewane wino utworzyło
5 I,3 | już w kuni kołpaczek, pod którym jasna jej twarz wydawała
6 I,4 | własnego dobra strzeże, którym każdy wedle upodobania rządzi.
7 I,4 | ludzie bezecni, przeciw którym infamie są i kondemnaty,
8 I,4 | jakiś tumult uczynić, w którym i nasze szable się przygodzą.~-
9 I,4 | Kokosiński.~- I mnie, w którym senatorska krew płynie! -
10 I,4 | się już Wołmontowicze, ku którym kawalerowie ruszyli rysią,
11 I,4 | Ranicki. - Chciałbym się z którym poprobować!~Tu pan Ranicki
12 I,5 | był sam swawolnikiem, w którym dusza kipiała ustawicznie;
13 I,5 | Kompanionowie prócz Rekucia, na którym krew niewinna nie ciężyła,
14 I,5 | nie pójdę za człowieka, na którym ciężą łzy ludzkie i krew
15 I,5 | jeślim ja zdrajca, ja, którym przy ojczyźnie wtedy stawał,
16 I,5 | napoił? - odrzekła głosem, w którym drgały łzy.~- Bądź zdrowa!~-
17 I,6 | najwięcej, nie było zaścianka, w którym by wdowy nie opłakiwały
18 I,6 | stanęli możni Sapiehowie, którym od dawna była solą w oku
19 I,7 | biła aż na podwórze, na którym pełno było zbrojnych ludzi
20 I,7 | pospiesznie cichym głosem, w którym przebijał się śmiertelny
21 I,8 | nieopłakanego księcia Jeremiasza, z którym też wszystkie wojny odprawowałem.
22 I,9 | Szczególniej jednak szli laudańscy, którym konie trzeba było obmyślać.
23 I,9 | serdeczny i konfident, o którym waść musiałeś słyszeć.~-
24 I,9 | ten sam Wołodyjowski, o którym powiadano, że Bohuna usiekł?~-
25 I,10 | takiego magnata. Owszem, ci, którym trwożliwsze serce biło w
26 I,10 | pominąwszy pospolite ruszenie, w którym co szlachcic, to inny strój
27 I,10 | nadjeżdżających dygnitarzach, którym nie żałowano przymówek.~
28 I,10 | i potomków tych rycerzy, którym niegdyś żelazne hufce krzyżackie
29 I,10 | mówił pan Skoraszewski - w którym miejscu nieprzyjaciel będzie
30 I,10 | znanej dotąd doskonałości, którym nie masz sposobu się opierać.
31 I,10 | ręku.~Jechali ku domowi, w którym stał wojewoda poznański,
32 I,10 | tak spokojny i łagodny, o którym mówiono, że rany mogły się
33 I,10 | mówić ukazując na dom, w którym odbywała się narada:~- Słyszycie,
34 I,11 | blaskami słonecznymi, w którym ryby rzucały się gęsto,
35 I,12 | życia nie szczędził... A ja, którym na wszystko patrzył, tyle
36 I,12 | wojska bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się Szwedom
37 I,12 | to jest zbór helwecki, w którym co niedziela Bogu bluźnią -
38 I,12 | a szlachta do zamku, w którym są oficyny długie na kilkadziesiąt
39 I,12 | Zagłoba - tenże to sam, z którym miałeś się pojedynkować
40 I,12 | Judycki, kawaler maltański, o którym musieliście słyszeć.~- A
41 I,12 | poprowadził przez dziedziniec, na którym pełno było już wojskowych
42 I,12 | głównego korpusu zamkowego, w którym janczarowie książęcy, przybrani
43 I,12 | Rosieniach już roborowany, którym ci Dydkiemie w dożywocie
44 I,13 | Szwedach samych, przeciw którym, jako przeciw wiarołomcom,
45 I,13 | wojownikiem z rzemiosła, z którym mieli się zmierzyć, a który
46 I,13 | powtarzały to groźne imię, z którym do niedawna zawsze zwycięstwo
47 I,13 | wszedł na podniesienie, na którym krzesła dla przedniejszych
48 I,13 | swych obyczajów; ten sam, o którym z takim uwielbieniem pisał
49 I,13 | piersi jak w gołębiu, nad którym jastrząb zawisnął, a i on
50 I,13 | dziewczyna miękkim głosem, po którym zaraz poznał pan Andrzej,
51 I,13 | siedzieli pułkownicy i rycerze, którym bliska wojna co najwięcej
52 I,14 | Rzeczypospolitej. Owi pułkownicy, którym nie można przecie szyi poucinać,
53 I,14 | innych, nikt z takich, za którym by poszło wojsko, nikt z
54 I,14 | pod ręką, na stole, przy którym usiadł.~Po kwadransie czasu
55 I,14 | potężniejszych, przeciwko którym obronić tego kraju nie mogłem?~-
56 I,14 | Zazdrościć wam, żołnierzom, którym wolno tak łatwo zrzucić
57 I,15 | wzrokiem na małego rycerza, w którym szczególniejszą w ciężkich
58 I,17 | mają za klejnot Korab, na którym przodek ich Kowalski z Anglii~
59 I,17 | fortelów, ile ten wóz, na którym siedzi. Ale masz waść słuszność,
60 I,18 | się najpierwej; prawe, w którym był sam oficer, dłużej dawało
61 I,18 | w brzezinie z wozem, na którym leżał pan Roch, m usiał
62 I,18 | cię na hak przywiódł, ja, którym chanem krymskim tak kręcił
63 I,19 | popsować przez tych zdrajców, którym bez twojej protekcji kazalibyśmy,
64 I,19 | przemógł. Dwóch oficerów, którym czaty nad brzegiem były
65 I,19 | błota, wskazywało miejsce, w którym wylądował na prawy brzeg.~
66 I,20 | ozdobiony szczytem, na którym herby billewiczowskie były
67 I,20 | Rozległy się ciężkie stąpania, którym wtórował ponuro brzęk ostróg,
68 I,20 | rozległ się tętent konia, na którym odjeżdżał, zaś pan Wołodyjowski
69 I,20 | kopyt końskich po bruku, którym droga przed gankiem była
70 I,20 | był to bowiem ów list, w którym Radziwiłł wymawiał gorzko
71 I,20 | Dziwny to jest człowiek, w którym, widać, tyle dobrego, co
72 I,21 | książę łowczy Michał, o którym przyszła wiadomość, iż rozkazał,
73 I,21 | list mój cię wyratował?~- O którym liście wasza książęca mość
74 I,21 | wydobył się chrapliwy ryk, w którym Kmicic zaledwie zrozumiał
75 I,21 | ludzi w Birżach egzekwować, którym na twoją prośbę przebaczyłem
76 I,22 | spotkanie się ich oczu, po którym tak zawstydzili się oboje.~
77 I,23 | pływać, a kto idzie lasem, w którym dróg nie ma, ten często
78 I,23 | można by układ uczynić, na którym panu marszałkowi siła zależy,
79 I,26 | w puzdrze przebierał, w którym były pistolety. Nic to -
80 II,1 | znowu smolarz głosem, w którym widoczny był przestrach
81 II,3 | że żołnierze Kmicicowi, którym pan Andrzej milczenie nakazał,
82 II,4 | Bij! - krzyknął Kmicic, w którym od razu rozbudził się dawny
83 II,5 | błotnisty od stawu, nad którym mieścina leżała.~Przespawszy
84 II,6 | tysięcy ludzi pod bronią, którym tylko przywódcy brakowało.~
85 II,6 | zbiegowisku żołnierskim, w którym o suchym gardle nie radzono.~
86 II,7 | tylko ze swym astrologiem, w którym ufność największą pokładał,
87 II,7 | chciał mi sprzedać balsam, o którym powiadał, że kto się nim
88 II,7 | podejść jak dziecko, ja, o którym Mazarin mówił, że w intrydze
89 II,7 | ale posłańca z pismem, w którym napiszę: oddaj listy, oddam
90 II,8 | rozmawiać z Ganchofem, przy którym może i umyślnie stanął,
91 II,8 | więzienia, jest jeno dom mój, w którym waszmość będziesz jako u
92 II,9 | powtarzać do owego szlachcica, z którym jechał: ~- Oj! ręce swędzą,
93 II,9 | katolickie splądrowali i którym zapewne nie pierwszy raz
94 II,10 | aż do onego momentu, w którym trębacze anielscy otrąbią
95 II,10 | przechylił się na tył fotelu, na którym siedział, przymknął oczy
96 II,11 | dniach niedoli, nawet tacy, którym pierwszy poryw serca uczciwą
97 II,12 | opuszczonemu panu służyć, przeciw którym dotąd grzeszyłem, co wszystko
98 II,12 | dla Najświętszej Panny, na którym to fundamencie reszta odbudowaną
99 II,13 | Andrzej brzemienia, pod którym już prawie upadał. Pokuty
100 II,13 | przy panu Czarnieckim, z którym gwarzyli o przebytych wojnach.
101 II,14 | tworzył długi prostokąt, nad którym wznosił się w górze mniejszy,
102 II,14 | przyległy klasztorowi, w którym nie było żadnego wojska,
103 II,14 | wielkimi zapasami żywności, w którym stał pułk westlandzki.~Pożar
104 II,14 | przytoczył aż pod mur, na którym siedzieli, wpadł w kupę
105 II,15 | i wytrawnego żołnierza, którym na ziemię rzucić się kazał,
106 II,15 | świecznik sześcioramienny, w którym płonęły jarzące świece.~
107 II,15 | nieprzyjaciołom oponuję, którym ku swojemu umartwieniu służyłem
108 II,16 | Kordecki powstał i głosem, w którym nie było najmniejszego wahania,
109 II,16 | Zamoyski.~A ci z zakonników, którym poprzednio nurtowało w sercach
110 II,16 | rozszerzyła ją w wojsku, na którym jak najgorsze wywarła wrażenie.
111 II,16 | Kuklinowski, także pułkownik, o którym musiałeś waść słyszeć, bo
112 II,17 | Antoniego Paszkowskiego, w którym tenże, opisując straszliwe
113 II,17 | troski na owe spustoszenia, którym nie był w stanie zapobiec.~
114 II,18 | śmierci, nastał czas, w którym nie ma potrzeby dłużej ukrywać
115 II,19 | zniechęconemu wojsku, między którym szerzył się z dnia na dzień
116 II,19 | groźne ich cienie, przeciw którym ani wiedział, jak walczyć;
117 II,19 | Opuszczano nawet szańce, którym żadne nie groziło niebezpieczeństwo.
118 II,19 | przed nim stał talerz, na którym bielała paczka opłatków,
119 II,20 | tylko lichego zameczku, w którym życia własnego i wolności
120 II,21 | jest taki drugi naród, w którym bý chwała Boga starożytnej
121 II,21 | patrzę, gdzie drugi naród, w którym tak otwarty kandor żyje;
122 II,21 | kandor żyje; gdzie państwo, w którym by o tak piekielnych bluźnierstwach,
123 II,21 | przedsięwzięcia odwodzić, w którym jest hazard, ale może być
124 II,22 | obronę króla i ojczyzny, o którym istotnie od dawna w kraju
125 II,22 | słaby nieprzyjaciel, nad którym przodkowie nasi tyle świetnych
126 II,22 | naród przez to rzucasz, w którym, jako ten Babinicz mówił,
127 II,23 | ciężkiej pracy do rozrywek, którym gdy przyszła na niego taka
128 II,23 | wiadomości z Tykocina, w którym księcia wojewodę obległ.
129 II,23 | skrzyknąwszy kilkunastu żołnierzy, którym można było zaufać w każdej
130 II,24 | wszędy pewnych przewodników, którym dość było powiedzieć, że
131 II,24 | jakimś wojskiem, między którym miał się i sam król znajdować.
132 II,25 | znalazł się na trakcie, po którym podróż była łatwiejsza i
133 II,25 | doszedłszy do wpół wzgórza, na którym stał król, zerwał czapkę
134 II,25 | na pożar. Dziedziniec, na którym wysiadł król, krużganek
135 II,27 | i odmianę tego narodu, o którym niedawno jeszcze mógł obcy
136 II,27 | odjechał pod Tykocim, w którym księcia wojewodę wileńskiego,
137 II,28 | jeżeli się co jeszcze w którym zostało.~Tamci zaś szli
138 II,29 | jednym ciasnym zameczku, w którym czekała go tylko albo śmierć,
139 II,29 | lecz nadszedł 31 grudnia, w którym tylko zapadająca noc mogła
140 II,32 | szlachecki to rejestr, na którym coraz inna ręka szablą pisze...
141 II,33 | dodany nasz oficyjer, przy którym będzie komenda i prawo kary.
142 II,34 | list oddasz wojewodzie, w którym pana Babinicza, wiernego
143 II,35 | zdołała, dalej zaś takim, w którym były swego czasu prezydia,
144 II,35 | zastępowały im groźnie drogę, a którym często trudno było wytłumaczyć,
145 II,35 | rozmowie tym uczuciem, w którym jest najwięcej litości.
146 II,40 | długo i choć astrologowie, którym wierzył ślepo, przepowiedzieli
147 II,40 | posyłam - pisał Bogusław - z którym każdy wysłaniec bezpiecznie
148 II,41 | głowę zasłoniętą workiem, w którym tylko otwór na usta był
149 II,41 | Bogusław ukazał spod futra, którym był okryty, lufę pistoletu
150 II,41 | znalazł się w pustym polu, na którym ujrzał pan Andrzej oddział
151 II,41 | zmienił się w gwar głośny, w którym brzmiały pojedyncze słowa: "
152 II,42 | Lecz na szańczykach, ku którym dążył Kmicic, brzmiały także
153 II,42 | patrzących przed się w pole, na którym jazda ucierała się z wolentarzami.~
154 III,1 | Macedońskiego wspominał, z którym lubił być porównywany, i
155 III,1 | samego pana Czarnieckiego, na którym największe nadzieje Jana
156 III,2 | od Lupuła, hospodara, po którym jak waściom wiadomo, chcieli
157 III,3 | Zagłoby, to z innych, po którym przytłumione śmiechy odzywały
158 III,4 | silniejsze dawać belkowanie, po którym by i armaty mogły przechodzić.
159 III,4 | nowemu nieprzyjacielowi, w którym wprawni żołnierze szwedzcy
160 III,4 | Zagłoba i Roch Kowalski, o którym Zagłoba powiadał, że nawet
161 III,4 | niezawodne pchnięcie, w którym pewien Florentczyk go wyćwiczył,
162 III,5 | dość sucho marszałek, w którym już poruszyła się zazdrość -
163 III,6 | piechotne i rajtarskie, którym wypadło iść tylną strażą
164 III,6 | przedniego dziedzińca, na którym wrzała główna bitwa, i wówczas
165 III,6 | biegnąc jął krzyczeć głosem, w którym obok groźby drgała i prośba:~-
166 III,6 | Rocha. Było ich z piętnastu, którym dopisały konie. Jeden z
167 III,6 | królewską, drugi kapelusz, na którym czarne strusie pióra były
168 III,7 | bokiem był Sandomierz, w którym pułkownik Szynkler znaczne
169 III,7 | majdan między namioty, na którym zastawione były stoły. Pan
170 III,7 | Czarnieckiego jak król. Stół, przy którym posadzono kasztelana, był
171 III,7 | powiadają, że u elektora, z którym razem na odsiecz królowi
172 III,7 | ale innemu oficerowi, z którym pan Sapieha do swojej rodziny
173 III,9 | Wjechali w las gęsty, w którym ogarnęła ich ciemność. Karczma
174 III,9 | utworzył jakoby most, po którym mógłbyś przejść suchą nogą
175 III,11| takim wodzem służył, pod którym myśmy siekli, nie nas sieczono.~-
176 III,11| przyjaciołom - a coż dopiero mnie, którym zawsze igraszki miłował.~
177 III,12| pomocą długich dzid, przeciw którym szable nie mogły nic wskórać.~
178 III,12| Cieciszowskiego złocisty krucyfiks, w którym drzazgi krzyża świętego
179 III,13| pomocą długich dzid, przeciw którym szable nie mogły nic wskórać.~
180 III,13| Cieciszowskiego złocisty krucyfiks, w którym drzazgi krzyża świętego
181 III,14| ruszenia podlaskiego, nad którym Skrzetuskiemu Janowi powierzono
182 III,15| zostały morzem ludzkim, za którym bielały namioty, za namiotami
183 III,15| krwi -czasem głos jakiś, w którym nie masz nic ludzkiego,
184 III,15| Oxenstierna, kanclerz, przed którym król kazał broń prezentować
185 III,15| cichu do ucha życzył, po którym życzeniu padł mu młody rycerz
186 III,16| ta pochodząc z kraju, w którym niewiasty dość wolne miewają
187 III,16| ciemność, ten światło, w którym rada się kąpie każda dusza
188 III,16| samego dnia do Królewca, w którym miał widzieć się z ministrami
189 III,16| karuzele i ten turniej, po którym dotąd, dzięki książęcej
190 III,17| król szwedzki, ni elektor, którym obum przeciw ojczyźnie służysz,
191 III,17| że to wpływ Saturna, na którym wyziewy palące w tym właśnie
192 III,18| stukając głośno czekanikiem, którym podpierał się silnie, bo
193 III,19| groźbami wojny schronienia, a którym Tylża wydała się teraz bezpieczniejszą.
194 III,20| wyciętych. Idzie na Tykocin, pod którym stoi Horotkiewicz."~Dla
195 III,21| przed jednym oficyjerem, o którym rozumieliśmy, że nam sprzyja,
196 III,22| Na powróz!~- Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.~- Dosyć!~-
197 III,23| niechby tam był ten, przed którym obaście z księciem precz
198 III,24| drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów żołnierskiego
199 III,25| drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów żołnierskiego
200 III,26| czekaniku grywający, Rekuć, na którym krew ludzka nie ciężyła,
201 III,26| słyszało takim zwycięstwie, po którym by się zwycięzcom gorzej
202 III,26| śmierci ten dzień pościć, w którym go spotkam.~- Protekcja
203 III,27| przy tym niezrównany, z którym się nikt na żadną broń mierzyć
204 III,27| Tatary mógł ogarnąć tabor, w którym łupu najobfitszego się spodziewał.
205 III,27| padać trupem, i środek, w którym walczył sam Kmicic, rzedniał
206 III,27| przejechał naprzód przez pole, na którym pierwszy spotkał się z rajtarią.
207 III,28| znaczny oddział Sakowicza, o którym przyniesiono wiadomość,
208 III,29| listem niby od Babinicza, w którym oznajmiał w imieniu tego
209 III,30| pod tym samym krzyżem, pod którym zginął Hamilton, a starszyzna
210 III,30| wolentariuszów, ludu dobrego, ale nad którym siła trzeba było jeszcze
211 III,30| rejestrze niebieskim, w którym zapisują złe i dobre uczynki
212 III,32| prochami rozsadził, przy którym hazardzie pojman, na śmierć
213 III,32| szczęśliwego zdobycia Warszawy, po którym do Prus pod przybranym nazwiskiem
214 III,32| otaczających skarbniczek, w którym siedziało trzech mężów:
|