Tom, Rozdzial
1 I,1 | dziewek traktowania. Były jednak między nimi i chłopki, mową
2 I,1 | w żarna huczał.~Chwilami jednak przerywał robotę, widocznie
3 I,1 | w ziemię; przez ten czas jednak zdołała panienka dojrzeć
4 I,1 | Panna Aleksanara śmiała się jednak, a od niego aż łuna biła
5 I,2 | brzęczenia dzwonków za oknem. Gdy jednak wszedł do izby, ze wszystkich
6 I,3 | ale tego nie zaprę!~Kmicic jednak nie myślał ścinać, owszem,
7 I,4 | dzielnych koniach. Znać było jednak, że to żołnierze zawołani:
8 I,5 | niż patriotyzmem. Łatwo jednak zrozumieć, że w braku wojsk
9 I,5 | przyjąć go z powagą i zimno, jednak nie mogła zapanować nad
10 I,5 | Ostatnie słowa Oleńki przedarły jednak pancerz pokrywający jego
11 I,5 | Tu, gdy wspomniał, że ona jednak nie odepchnęła go jeszcze,
12 I,6 | prawdziwa hydra stugłowa; pomimo jednak buntu, pomimo wyczerpania
13 I,7 | skóry własnej. Nie poznaję jednak Kmicica, który jest żołnierz
14 I,7 | ani z dachu. Położenie jednak oblegających było trudne.
15 I,7 | wewnątrz drągami. Butrymowie jednak rąbali z wściekłością. Do
16 I,7 | świetlistym pasmem, na podwórzu jednak dość było jeszcze ciemno,
17 I,8 | teraz mu dopomoże."~Poznał jednak, że skoro nie było czasu
18 I,8 | wąsikami. - Co mi szkodzi!~Była jednak pewna strona w tym nagłym
19 I,8 | głową kręcić i rozmyślać, że jednak tego Kmicica zanadto uczerniono;
20 I,8 | żołnierz, nie dworak, długo jednak na różnych dworach przebywał
21 I,8 | mówiono, że zdrów będzie, to jednak od kary się nie wywinie.
22 I,8 | osobom powierzamy. Gdybyś jednak, uznawszy, że tam nic wielkiego
23 I,9 | miał głośną. Szczególniej jednak szli laudańscy, którym konie
24 I,9 | się wysiekło; niechże mnie jednak Bóg sądzi, jeślim to ze
25 I,10 | jeszcze na sześć lat siłę, a jednak mówiono o niebezpieczeństwie
26 I,10 | Kwilecki spod Nakła. Nikt jednak w doświadczeniu wojennym
27 I,10 | go szlachta kaliska, gdy jednak nikt się nie zjawiał, posłał
28 I,10 | przystęp do brzegu.~Duch jednak, pomimo iż sam wojewoda
29 I,10 | wcale było niepodobnym, a jednak nieprzyjaciel nie miał sił
30 I,10 | zmienić się mogło.~Z wolna jednak powiaty stawały w ordynku.
31 I,10 | drogi odległy. Porozstawiano jednak liczne straże; nie pozwolono
32 I,10 | bezkrwawą walkę.~Strzelano jednak z dział aż do nocy, po czym
33 I,11 | kierunku stawu.~Longinek jednak miał dzielnego obrońcę w
34 I,13 | naradę był składał. Przyszły jednak rozkazy do pułkowników,
35 I,13 | popsowała jego robota, to jednak nie przestałem miłować wszystkich
36 I,14 | wojewody witebskiego!~Po chwili jednak twarz jego zasępiła się
37 I,17 | ROZDZIAŁ 17~Kmicic jednak nie wyruszył ani tego dnia,
38 I,17 | tej rozmowy - rezolutny to jednak chłop!~- Bo u niego rezolutność
39 I,17 | Tych żołnierzy kazałbym jednak rozstrzelać! - mruknął Mirski.~
40 I,19 | Kazimierzowi?~Przede wszystkim jednak wściekłość hetmańska zwróciła
41 I,19 | go gonił zaciekle. Było jednak panu Michałowi za ciasno,
42 I,19 | mną ucieknie.~Po chwili jednak zmarszczył czoło i rzekł:~-
43 I,20 | sprowadzić. Ale niesporo jednak było panu Andrzejowi, i
44 I,20 | będzie użyć siły. Postanowił jednak pierwej namawiać i prosić.
45 I,20 | przyszło.~Przede wszystkim jednak nie pozostawał żaden cień
46 I,21 | sobie po tysiąc razy.~A jednak ból nie ustawał, owszem,
47 I,22 | niego obca osoba. Wkrótce jednak zrozumiał, że ani on nie
48 I,22 | prawie mękę cierpiał, a jednak za nic w świecie nie byłby
49 I,22 | śmierci uchronić, nie pokazał jednak tego listu, nie rzekł ani
50 I,22 | posądzenie o rozmyślną zdradę! A jednak ona pierwsza wyrządziła
51 I,22 | tęcza.~Radziwiłł pohamował jednak straszny gniew, który pochwycił
52 I,23 | Po chwili uspokoił się jednak i rzekł przerywanym głosem :~-
53 I,24 | myślał sobie.~Teraz jednak, gdy konie parskały już
54 I,24 | głowę włożyć i jechać!~Zali jednak bez pożegnania?~Możnaż to
55 I,25 | Mieszczanie opowiedzieli mu jednak, że nie dawniej jak parę
56 I,25 | francuski ład. Żołnierz jednak piękny i tak okazały, że
57 I,25 | urody. Daleko to!... Ale jednak posłałem ludzi, żeby mi
58 I,25 | wytworną grzecznością, w której jednak było coś wprost dla pana
59 I,25 | chorągwi znajduje. Tymczasem jednak książę Bogusław roześmiał
60 I,25 | tym nie wiedziało. Beczkę jednak jaką i drugą w Orlu i w
61 I,25 | odwrócony plecami do okna.~Gdyby jednak był rzucił chociaż jedno
62 II,1 | to jest uczucie trwogi. A jednak teraz, na wspomnienie księcia
63 II,1 | prawie z szaleństwem, które jednak udawały się i uchodziły
64 II,2 | obwiązaną, wstrzymali się jednak i poczęli mierzyć go ciekawie
65 II,4 | nieprzyjacielowi bronić. Mówiono jednak, że mimo układu znamienitsze
66 II,4 | Szczuczyna samego nie chciał jednak pan Andrzej jechać, a to
67 II,4 | Szwedom i Radziwiłłowi, chciał jednak widocznie ratować konfederatów
68 II,6 | trudno było się wyżywić, ale jednak może i umyślnie przesadzano
69 II,6 | Dalibóg, że ten człowiek ma jednak głowę na karku - mówił do
70 II,6 | Michała Radziwiłła. Podjazdy jednak nie przywoziły żadnych pewnych
71 II,6 | żołnierzy podnosiło.~Zaledwie jednak chorągwie znikły we mgle
72 II,7 | uwagi.~- Zastanowiłem się jednak - rzekł - że Kmicic nie
73 II,7 | Te listy trzeba będzie jednak koniecznie odzyskać! - rzekł
74 II,7 | go przycisnął, wolałbym jednak, żeby się to nie przygodziło.~-
75 II,8 | Bogusławową, wydała się ona jednak zbyt śmiałą i zbyt hazardowną
76 II,9 | przebrać do Warszawy.~Nim jednak do Przasnysza doszedł, czynił
77 II,9 | zajęty przez Szwedów, którzy jednak, ograniczając się na zajmowaniu
78 II,9 | z chudopachołkiem, tyle jednak wyrozumiał, że nawet najbliżsi
79 II,9 | i począł kląć. Nie było jednak innej rady, jak zagnać konie.
80 II,9 | przybranego nazwiska, porzucić jednak skórę chudopacholską. Zauważył
81 II,9 | mnie i dziatki moje!~Nieraz jednak miał pan Andrzej przed sobą
82 II,9 | trwać miała. Dowiedział się jednak, że w Przasnyszu przesadzono
83 II,11 | musiało.~- Może być; trudno jednak nie mieć kompasji dla tej
84 II,11 | Obecnie służę Szwedom, a jednak, gdyby mnie kto za niewdzięcznika
85 II,11 | chcę wiernie służyć. Mogę jednak waszą ekscelencję w tym
86 II,12 | odpowiem: wszystkie zginęły, jednak coś jeszcze pozostało, bo
87 II,12 | Kmicic pobladł jak chusta, jednak wymienił kilka nazwisk.
88 II,13 | Krzepicach, stali.~Nie zaniechano jednak w klasztorze przygotowań.
89 II,13 | biciem serca w refektarzu, bo jednak tych mnichów, nieprzywykłych
90 II,13 | widok zasłonił. Po chwili jednak wiatr go rozniósł. W luce
91 II,14 | nim szła ufność i pogoda.~Jednak i ziemskich środków ratunku
92 II,14 | Tego nie myślę, mniemam jednak, że przyjdzie nam stać pod
93 II,14 | zgodzili się łatwo.~W nocy jednak spalono jeszcze ogromny
94 II,14 | pokazał po sobie trwogi, jednak następnego dnia wyznaczył
95 II,14 | jakby patrzył na wrony.~A jednak leciało ich dosyć, nie od
96 II,15 | całą energią. Tym razem jednak działa szwedzkie, lepiej
97 II,15 | ulewa piorunów nań spada; jednak gorzał, a nie palił się,
98 II,15 | oblężenie instygowali; wiedzcie jednak, że po tym, co zaszło, nie
99 II,16 | Słowa zdrajcy przeraziły jednak umysły, i dusze były zwarzone.
100 II,16 | obrachowań nie mogli.~A jednak, właśnie w chwili gdy pan
101 II,16 | dopływa do końca. Nie od razu jednak uwierzył słowom Kordeckiego
102 II,16 | zresztą nie udawało. Pohamował jednak wybuch i rzekł spokojniej:~-
103 II,16 | mierzył dobrze.~Wkrótce jednak zabrakło mu celu. Wielkie
104 II,16 | przelanej, ciężyło na nim. A jednak nie był to człowiek z natury
105 II,16 | wierzył w Boga, wierzył jednak w diabła, w czarownice,
106 II,16 | Kordecki nie przyjęli go jednak, jako człeka nieodpowiedniej
107 II,17 | podobało. Wyczerpała się jednak i cierpliwość szwedzka.
108 II,17 | Dni walki wróciły. Próżno jednak kule ogniste padały na dachy,
109 II,17 | śpiewając psalmy; przestrach jednak tak się już rozszerzył,
110 II,17 | szczerby w murach, nie dość jednak wielkie, aby piechota rzucić
111 II,17 | szerzyło dalej wyłom. Spotykały jednak i Szwedów różne klęski.
112 II,18 | nieprzenikniona pomroka. Miarkował jednak po czasie, że musiał już
113 II,19 | całym kraju znana... Żeby jednak, będąc jeńcem, związanym,
114 II,19 | wściekłości wystąpiła mu na twarz, jednak pohamował się i udając,
115 II,19 | waszych rad, panie hrabio, jednak za tę ostatnią dziękuję
116 II,19 | słuszność. Ale ten Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...~-
117 II,20 | nikomu nie przebaczył. Teraz jednak, gdy on upadł, musieli tym
118 II,20 | Rzeczypospolitej się zrywać.~"Nie minął jednak czas (pisał Jan Kazimierz),
119 II,21 | tym obliczu wyczytać. A jednak biła z niego nie tylko rezygnacja
120 II,21 | tej kresy nie miał. Patrz jednak waćpan, jako memoria fragilis
121 II,21 | którymiśmy ich obsypali, a jednak Bogusława, choć zdrajcę,
122 II,22 | Kmicica znaleźć.~Zgrzytał jednak zębami, kipiał jak war,
123 II,22 | później nieco.~Na razie jednak wszystkie umysły były nadzwyczaj
124 II,22 | trzystu mówiło. Jeśli to jednak mało, to się o pięćset i
125 II,22 | że umywa ręce, nie dał jednak za wygraną; że zaś jako
126 II,22 | państwu negować. Jeżeli jednak mamy pojutrze wyruszyć,
127 II,23 | się znajdować.~Orszak ten jednak wynosił około pięćdziesięciu
128 II,23 | niebezpiecznej wyprawy. Droga jednak w granicach cesarstwa nie
129 II,23 | powrocie. Uradowali się jednak wszyscy, król zaś przez
130 II,23 | otoczyli wszyscy rajtara, który jednak nie podnosił się z ziemi.~-
131 II,24 | nawet od górali.~Znajdowano jednak wszędy pewnych przewodników,
132 II,24 | lewej strony. Gdzieniegdzie jednak krawędzie ich rozchylały
133 II,26 | rycerstwa nie zapomniał jednak dobry król o swym wiernym
134 II,26 | potrzebuję prosić... Gdy jednak partia mi się sterała, pojechałem
135 II,29 | piekielnych cierpień.~A jednak, lubo życie jego niemal
136 II,29 | dosłużył, służąc sobie.~A jednak jeszcze w początkach wyprawy
137 II,29 | Nieświeża.~List jego przejęli jednak w drodze sapieżyńscy ludzie,
138 II,29 | jakiś niezwyczajny. Upłynęło jednak kilka dni dość spokojnie,
139 II,29 | niego winniejszy.~Wkrótce jednak inne cięższe myśli musiały
140 II,33 | kołpaczkiem cisnął o ziemię, jednak myśl jego oderwała się od
141 II,35 | upały natury hamował. Zawsze jednak lubił płeć białą, a zdrowie
142 II,35 | mu byli bliżsi, upewniali jednak pana Kmicica, że młody książę
143 II,35 | starosta z całej duszy.~Jednak począwszy, pragnął jak najprędzej
144 II,36 | wprawdzie znacznie, chciała jednak poznać bliżej człowieka,
145 II,36 | ochotę otworzyć ten ostatni, jednak nie śmiał, natomiast przejrzawszy
146 II,36 | najwyższej pasji.~Powoli jednak uspokoiła się ta burza.
147 II,39 | przywiódł pomoc.~Nie tyle jednak liczba jego żołnierzy mogła
148 II,39 | pan Andrzej.~Ostatecznie jednak skaptował sobie jego serce
149 II,39 | zostały zniesione!.. Być jednak może, iż książę Bogusław
150 II,39 | to sam Babinicz. W obozie jednak powstał taki ruch za przybyciem
151 II,39 | dobra, piechoty słuszne, Bóg jednak dał, iż to z dnia na dzień
152 II,40 | znacznych żądać. Żałując jednak rozlewu krwi chrześcijańskiej
153 II,42 | był znużon śmiertelnie, a jednak tej nocy jeszcze postanowił
154 III,2 | mości odparł Sapieha.~Miał jednak słuszność pan Jan przewidując,
155 III,3 | Jana Kazimierza polega. Aby jednak nowa ta wojna prędki a szczęśliwy
156 III,4 | głębie borowe, ni na drodze jednak, ni po bokach nie było nikogo.~
157 III,4 | do następnego lasu, tam jednak zdrożone poprzednio konie
158 III,6 | rumaki polskie poczęły ich jednak wkrótce dochodzić. Pierwszego
159 III,6 | przed plebania bronili się jednak z godna tego sławnego pułku
160 III,6 | śmierć swoją.~Tymczasem jednak zastęp szwedzki zmniejszał
161 III,6 | niewiele się należy, trzymał jednak chorągiew obu rękoma przy
162 III,8 | niepodobna było wzrokiem ogarnąć; jednak, jak okiem sięgnął, widać
163 III,9 | kroków końskich zbliżał się jednak.~- Idą na pewno! - rzekł
164 III,9 | Najstraszliwsza pogoń trwała jednak na drodze warszawskiej,
165 III,9 | przed niewolą, na ten raz jednak ocaleli.~Noc już była, gdy
166 III,11| przy niej; uciszyli się jednak na widok nadjeżdżających
167 III,11| jaki taki odpór na razie, jednak niedługotrwały, bo napadnięto
168 III,11| samego nie było w oddziale, jednak jeszcze myślał, że nuż umyślnie
169 III,14| odetchnąć. Posunęli się jednak Polacy aż do pałacu Kazimierowskiego,
170 III,16| dla drugiej uczuwa, ale jednak było to czynione tak, jakby
171 III,16| od Szwedów uchronić, te jednak same Billewiczównie, jako
172 III,16| zagniewan, nie mógł się jednak przyjaźni i faworom Radziwiłła
173 III,17| bez oporu. Do wszystkiego jednak trzeba pieniędzy, a tych
174 III,17| przerabianej srebrem; spostrzegł jednak natychmiast, iż przyjmują
175 III,17| znaków nie ujrzał książę. Ten jednak spostrzegł.~"Nie wierzą
176 III,17| poczerwieniał i sapać począł. Był to jednak człowiek z natury ostrożny,
177 III,18| nieprzyjaciół czuję. Co jednak czynić? jako tę ojczyznę
178 III,19| czasu ustami oddając, że jednak żadna kość nie była złamana,
179 III,20| przekonam, nie uwierzysz mi, a jednak Bóg widzi, Bóg niech tak
180 III,21| ROZDZIAŁ 20~Pewnego jednak dnia przybyła do Taurogów
181 III,21| wszystko donosił.~Braun jednak przez długi czas nic jej
182 III,22| pan Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę z Sakowiczem
183 III,23| wróciła znowu z dawną siłą. Jednak trzeba było jechać. Za czym,
184 III,23| groźne nazwisko usłyszy.~Nim jednak rozebrzmiało po całej Żmudzi,
185 III,24| chwytać Tatarów. Przypuszczał jednak Duglas, że główna siła Babiniczowa
186 III,24| się nie zdołało.~Duglas jednak w głowę zachodził, w jakim
187 III,24| towarzyszyli hetmanowi. Witali się jednak bardzo serdecznie, bo już
188 III,25| chwytać Tatarów. Przypuszczał jednak Duglas, że główna siła Babiniczowa
189 III,25| się nie zdołało.~Duglas jednak w głowę zachodził, w jakim
190 III,25| towarzyszyli hetmanowi. Witali się jednak bardzo serdecznie, bo już
191 III,26| bożej nie obciążyć.~Nie same jednak okrutne uczucia w sercu
192 III,26| wypływał na fali ognia, ale jednak nie mógł już iść tak szybko
193 III,27| nienawidzili Bogusława, nie mogli jednak wstrzymać się także od śmiechu,
194 III,27| się na brzeg przeciwny.~A jednak mogło to stanowić o losach
195 III,27| obwiązaną w brudną szmatę. Taka jednak zawziętość była przeciw
196 III,28| dziejach zwycięstwa kazały się jednak spodziewać, że tamta wojna
197 III,28| mógł być straszny.~Rada jednak była sama w sobie mądrą,
198 III,29| wilczemu Sakowicz. Ten ostatni jednak ani się domyślał, że za
199 III,29| strony. Miecznik zbyt był jednak starym i doświaczonym żołnierzem,
200 III,30| wypoczynkowi.~Nazajutrz jednak wstał dość rano, aby straty
201 III,31| pójść za tym głosem; czując jednak w głębi sumienia, że jeszcze
202 III,31| takim gorącym patriotą. Jednak jej spokój został zmącony,
203 III,31| przyjacielem pożegnać. Częściej jednak miecznik z samą tylko Oleńką
204 III,31| miejscu szła falisto, wkrótce jednak ujrzeli parę koni, za nią
205 III,31| ciążyły znów nad nim... A jednak wszystko, co było można
206 III,31| nagryzła przez te dni, tyle jednak rozterki było w jej duszy,
207 III,32| zabrać do pacierzy.~Zaledwie jednak wymówiła ostatnie: "Amen",
|