Tom, Rozdzial
1 I,2 | wzrostem Kokosińskiemu równy, siłą jeszcze go przewyższający -
2 I,3 | jeno drogą, ale widział siła sikorek, bo z nieszporów
3 I,4 | będzie z całej duszy, bo siła dobrego słyszał o was, i
4 I,5 | Kołatanie ozwało się z podwójną siłą, rzekłbyś: drzwi wyskoczą
5 I,6 | jakieś nieszczęście, jakaś siła wielka a nieczysta popchnęła
6 I,7 | dusza z człowieka ucieka! Siła tam muzykantów: jest Forster,
7 I,7 | utracił.~- I pannę.~- I pannę. Siła o niej dobrego powiadają. -
8 I,8 | kim się ma do czynienia. Siła ludzi się włóczy, którzy
9 I,8 | nogi postawić. A pieniędzy siła, przywiozłeś?~- Jak przyjedziesz
10 I,8 | Tutejszej małej szlachty siła stanie na pierwszy odgłos,
11 I,10 | Damą na łęgach musztruje.~- Siła ich?~- Jedni mówią, że siedmnaście
12 I,11 | poczęły się rzucać z podwójną siłą.~- Trzeba będzie powiedzieć
13 I,11 | więcierze na noc zastawił; siła zacnych ryb przy samym brzegu
14 I,11 | rzecz uczyni. Z większą siłą więcej można będzie sprawić,
15 I,12 | przez pychę to z tak małą siłą się porwał na ową niezmierną
16 I,12 | francuskich i niemieckich, siła poszczerbił, bo to, mówią,
17 I,12 | Rzeczypospolitej, a od niego teraz siła zależy. To, co waszmość
18 I,12 | szukał. Teraz czasy wojenne i siła zacnych kawalerów co rok
19 I,12 | domów wychodzić. Patrzcie! siła koni przed kuźniami i czeladź
20 I,12 | całkiem młodziak i podobno siła grawaminów na nim cięży,
21 I,12 | przed pochodem zdarzy, bo siła białogłów pod nasze skrzydła
22 I,12 | Radziwiłłowi przyjaciółmi, gdyż mu siła teraz na tym zależy.~To
23 I,14 | zbuntują i nie będą chciały siłą ich odbić?~A w takim razie
24 I,14 | skrytości tyle pracował, siłą rzeczy straci wszelkie znaczenie,
25 I,15 | zbawienie!... Panie Michale, a siła też polskich chorągwi?...
26 I,15 | się tymczasem ze zdwojoną siłą.~- Już po nich! - krzyknął
27 I,15 | brzmiały jeszcze z całą siłą; ale stopniowo poczęły słabnąć
28 I,17 | salwować. Gdzie męstwem i siłą nie poradzi, tam się fortelem
29 I,17 | olbrzymią obdarzeni byli siłą. Strzemię Butrymowi pękło,
30 I,19 | Człowiek niedoświadczony siła może zaszkodzić - rzekł
31 I,20 | nie może inaczej być... Siła zmartwień i zgryzot ma książę.~-
32 I,20 | dragonami nas otoczyć i siłą wziąć.~- Niechże Bóg broni,
33 I,21 | Zamiast świat dziwić moją siłą, dziwię go moją słabością;
34 I,22 | pijany, zakrzyknął całą siłą płuc:~- Niech żyje Janusz
35 I,23 | ruszenie...i Szwedzi pono siła fantazji stracili.~- Ale
36 I,23 | buntowali. Potocki nie ma siła ludu, ale srodze to ćwiczone
37 I,23 | to człek i w Małopolsce siła od niego zależy. Gdyby on
38 I,23 | którym panu marszałkowi siła zależy, więcej niż mnie,
39 I,24 | które z nas nie spadła. Ej! siła by mówić, siła by mówić,
40 I,24 | spadła. Ej! siła by mówić, siła by mówić, a tu język wszystkiego
41 I,25 | sobie radził?... Toż ja siła o waćpanu słyszałem!~To
42 I,25 | zakrzepły; widocznie całą siłą potężnej woli i energii
43 I,25 | Rzyczypospolitej. Ale że siła drapieżników czyha na spadek
44 I,26 | waćpan, bo z takimi ludźmi siła można dokazać. Gdyby nie
45 I,26 | porwał? Nie rozumiem!~- Siła by gadać! Dowiesz się wasza
46 I,26 | kulbace ku Lubieńcowi i całą siłą potężnego ramienia pchnął
47 II,1 | przewrócony wełną do góry.~- A siła koni? - spytał człowiek
48 II,1 | kontentować.~- Prawda jest! A siła tych panów?~- Jest stary
49 II,1 | pnie, co ich wedle studni siła leży naciętych, i w karczowe
50 II,3 | lasów, komu po drodze oddać. Siła tu szlachty konfederatom
51 II,3 | Prus konie pędzą, i luda siła się zjeżdża. Pewnie tego
52 II,4 | sprzedawał, jeśli ci ich siłą nie zabiorą?~Na to Kmicic
53 II,4 | Szczuczynie koni zbyć, bo nam siła nie staje, a te, cośmy w
54 II,5 | choć między nich jechał.~- Siła było wojska z nim?~- Żadnego
55 II,6 | splądrować, bo słyszę, że tam siła chłopstwa z dobytkiem pouciekało!
56 II,6 | przyjedzie, wszystko było gotowe. Siła rzeczy na mojej głowie,
57 II,6 | nadciągnie.~- Ale przez ten czas siła dobrego może zrobić - rzekł
58 II,6 | Ba! a jeśli go za wielka siła opadnie?... Nec Hercules
59 II,6 | zanim uderzy, a jeśli tam siła za wielka, to urwie, co
60 II,6 | Wołodyjowskiego nie było. A przy tym siła szła większa. Pachołcy,
61 II,7 | Wygryzą się oni sami i ta siła sczeźnie bez wojny, a my
62 II,7 | namiestnikiem był Ślizień. Była to siła znaczna i złożona z samych
63 II,7 | przyozdobiły sławą; z nie większą siłą zbił Półksiężyca, Nebabę;
64 II,7 | rzekł wreszcie - bo ty ją siłą zniewolisz, a wówczas Kmicic
65 II,7 | kawalerski, że jej nie będę siłą niewolił, a słowa, które
66 II,8 | młody, gorączka, nabroił siła... Ratowałem go przed prawem,
67 II,8 | prawa szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości,
68 II,11 | okazujesz?... ~- Ekscelencjo! siła mógłbym na to odpowiedzieć,
69 II,11 | której na próżno szukał, siła niepokonana, na której chciał
70 II,12 | siłę za tysiące, i z tą siłą parł naprzód, pogrążon w
71 II,12 | jechał - rzekł na to Kmicic - siła widziałem i namartwiłem
72 II,12 | wznieść miecza. Nie własną siłą on tę Rzeczpospolitą podbił,
73 II,13 | nawet o nie nie pytano. Siła by ich można mieć na pierwsze
74 II,14 | Częstochowa dla tego narodu. Siła nam zależy na owej szlachcie,
75 II,14 | zostanie... Tak wielka jest siła zabobonu!... Może nowa straszna
76 II,14 | jakiś, wreszcie rzekł:~- Siła widziałem w życiu odważnych
77 II,16 | nieco pochylony z rozpusty. Siła krwi, nie tylko w wojnach
78 II,17 | wprost oficerom, że z tą siłą, która klasztoru broni,
79 II,17 | ciągle mur z niepohamowaną siłą.~Następnych dni nastała
80 II,17 | impet rozsadzi. Taka to siła szelmowska! Cóż dopiero,
81 II,17 | w Gdańsku handlował. To siła znaczy, bo bylem przebranie
82 II,18 | ozwała się w nim z niezmierną siłą... Rozczulił się. Żeby choć
83 II,18 | lecz niepospolita jego siła pozwoliła mu utrzymać się
84 II,19 | niezachwiana wiara, pewność i siła w jego głosie, że oni milczeli
85 II,20 | znacznie Szwedów konfundują; siła mniejszych oddziałów jest
86 II,20 | zawziął. Możny to pan i siła złego może im uczynić! Sam
87 II,21 | Jana Kazimierza, rzekła z siłą i stanowczością:~- Głos
88 II,21 | nie być i słowa prawdy. Siła mogło zależeć Radziwiłłom
89 II,22 | do dnia - rzekł król.~- Siła ludzi ma jechać?~- Pojedziesz
90 II,22 | trzysta dragonów! Jakaż to siła i jaka zasłona?... Potrzebowałby
91 II,23 | naszego króla czatowali. Siła ich, siła! Niechże go Matka
92 II,23 | króla czatowali. Siła ich, siła! Niechże go Matka Boska
93 II,25 | Attenberga będących, napadł i siła naciął, ledwie nie wszystkich
94 II,25 | nie kielicha, ale głowy... Siła nam na niej zależy!~- Za
95 II,26 | No, ale niech by tam już! Siła człek zniesie, gdy mu nadzieja
96 II,26 | imię, miłościwy panie! Oj, siła czasu się jej nie widziało!
97 II,26 | się jej nie widziało! Oj, siła przecierpiało się bez niej
98 II,27 | uśmiechał się, nagle rzekł:~- Siła też było oponentów?~- Miłościwy
99 II,27 | zasłużmy na dalsze...~- Siła w życiu widziałem - odpowiedział
100 II,28 | zebrało, ledwie jest jakowaś siła na obronę Rzeczypospolitej,
101 II,28 | nieposłuszeństwa przywodzić. Siła by Radziwiłł zapłacił za
102 II,28 | jest... Własną osobą... Siła i ochotnika z nim idzie.~-
103 II,28 | szturmu skoczy, a tam w zamku siła w sprzętach i klejnotach
104 II,29 | zapoznawana i niepojęta siła - gdy nagle, rzekłbyś: tajemnicza
105 II,32 | Witaj, sławny żołnierzyku! Siła upłynęło wody, od kiedy
106 II,32 | wielkim niepokojem w twarzy.~- Siła ludzi znaleźliście przy
107 II,33 | wszelako i tacy, którzy siła obiecywali sobie po nich.~-
108 II,34 | zaraz słabość mi przejdzie i siła we mnie wstąpi na powrót,
109 II,34 | jeszcze się do mnie po drodze siła rezolutów zbieży. I to rozważ,
110 II,35 | najznamienitsza na Litwie persona, siła mógłby wskórać.~- Mógłby
111 II,35 | Wreszcie... przyznaję! Siła mi na tym zależy, aby ona
112 II,37 | Tatarów?~- By i największa siła nie zawadzi.~- A za co banit?~-
113 II,37 | podchodzisz i opiekę znajdziesz. Siła tu jest pospolitego ruszenia,
114 II,38 | Tatarów?~- By i największa siła nie zawadzi.~- A za co banit?~-
115 II,38 | podchodzisz i opiekę znajdziesz. Siła tu jest pospolitego ruszenia,
116 II,39 | kilka chorągwi, z całą zaś siłą ruszać, co pary w koniach,
117 II,39 | przez księcia Bogusława.~- Siła zginęło?~- W pień nas wycięto,
118 II,39 | jął wodzić nią po czole.~- Siła przy Bogusławie ludzi?~-
119 II,39 | Babinicza! Jeńcy! Cała kupa!... Siła ludzi naszarpał!~Jakoż ujrzał
120 II,39 | dobrzy pachołkowie i widząc siła zdobyczy, okrutnie służą."~-
121 II,40 | podjazd wysłał. Sam z główną siłą poszedł do Janowa i tam
122 II,40 | poniósł?" Na radach jego siła polegał, a używał go zarówno
123 II,40 | sługa... Na ręku mnie nosił. Siła razy życie mi ratował...
124 II,41 | Widzisz, panie Kmicic, siła razy chodziłem na niedźwiedzia
125 II,42 | pięćset ludzi nawet uszło, bo siła jeszcze twoi Tatarzy wyłapali.~-
126 III,1 | sam Karol Gustaw z główna siłą i armatami i naówczas zmieniła
127 III,1 | Dobrze! - rzekł król. - Siła przy nim ludzi?~- Nie mogłem
128 III,1 | ręcznym boju rozciągnął. Siła i przeciwko waszej królewskiej
129 III,2 | mogłem.~- Musiałeś waść siła konopnego siemienia i sam
130 III,3 | postoi. Chcą Zamoyskiego siłą brać, dobrze! Niech biorą!
131 III,3 | odpowiedziały im z równą siłą. Cały Zamość okrył się dymem,
132 III,4 | odjezdnym król.~A i naprawdę siła od tego podjazdu zależało,
133 III,4 | natychmiast ruszyć z całą siłą przeciw Dariuszowi polskiemu,
134 III,4 | polska wpadła w dym z taką siłą, że odrzuciła na prawo i
135 III,5 | sławę zazdrosny. Znam go siła lat i byłem mu konfidentem.
136 III,5 | pacjencję wrodzoną mając siła zniesie, długo się choćby
137 III,6 | inny i tego by nie uczynił. Siła od niego zależy... Aż do
138 III,6 | pokrzepił.~- A czym by?~- Siła mi powiadano o kasztelańskim
139 III,6 | iskrzącym wzrokiem.~- A siła ich?~- Nie będzie nad dwieście
140 III,6 | silnie, że gdyby król całą siłą nie podtrzymał go cuglami,
141 III,7 | opanować tak znaczne miasto i siła moglibyśmy Szwedom tym zaszkodzić,
142 III,7 | niezgodą a zawiścią panów. Zali siłą nas zmogli, co? Ot, takich
143 III,7 | wypytywać:~- Jaką drugą?~- At, siła powiadać - odrzekł Kmicic. -
144 III,7 | żeby się okupował. Ej, siła się jeszcze przyjdzie napracować,
145 III,8 | pamięć na rudnickie terminy. Siła mamy jeńców do wymiany i
146 III,8 | a marsze, a kontrmarsze. Siła książek w cudzoziemskim
147 III,8 | wojsku człek musi zjeść, siła rzymskich autorów przewertować,
148 III,8 | wspaniałość i duma monarsza, i siła lwia, i lotność geniuszu,
149 III,9 | skończywszy zaciągi, z gotową siłą i nie utrudzonym jeszcze
150 III,9 | królewska pod Polanowskim i cała siła pana Lubomirskiego. Piechoty
151 III,9 | błyszcząca w porannym słońcu. Siła okrutna szła od nich, a
152 III,9 | wojsko rozłożone i jaka jego siła.~Bardzo na ową ekspedycję
153 III,9 | spytał Wołodyjowskiego. - Siła masz języka?~- Jest dwudziestu
154 III,9 | wojnach brali udział. Było też siła między nimi Niemców i znaczny
155 III,9 | dragonii francuskiej; cała siła przewyższała o kilkaset
156 III,9 | wierzył, iż Polacy całą siłą oblegają króla pod Sandomierzem.~
157 III,9 | posunął ku niemu konia.~- A siła wam ich uszło? - spytał.~
158 III,9 | głową kręcić na znak, że nie siła uszło, lecz tak był zziajany,
159 III,10| uczty zasiadał, na którą się siła szlachcianek aż spod Kraśnika
160 III,11| je tak łatwo jak ufnale. Siła ludzi promowałem, a gdym
161 III,12| ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~- Blisko
162 III,12| otrząsać, żeby nie przysypało. Siła ich poległo, ale ci, co
163 III,13| ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą prowadzą?~- Blisko
164 III,13| otrząsać, żeby nie przysypało. Siła ich poległo, ale ci, co
165 III,15| oddali, że wybuchnie z całą siłą.~Dostojnicy stropili się
166 III,15| półtora tysiąca ludzi dobrych, siła, z którą można było przecie
167 III,16| Bogusław narzucał się z siłą nieprzepartą. Każda chwila
168 III,17| niebawem uchwycić z taką siłą, że w czasie jej napadów
169 III,19| z nich może w komitywę z siłą nieczystą wchodzić?... Przecie
170 III,19| Wołodyjowskim wyszli.~- Siła wyrostków i starców zostało.
171 III,20| jakby on sam wraz z całą swą siłą w wodę wpadł. Oficerowie
172 III,21| mierzyć się z pana Sapieżyńską siłą. Możecie mi waćpaństwo wierzyć,
173 III,21| też i między jego ludźmi siła mamy krewnych, znajomych
174 III,21| niego z ochoty na krew biły. Siła ja godnych kawalerów w Łubniach
175 III,23| bowiem wróciła znowu z dawną siłą. Jednak trzeba było jechać.
176 III,24| jednak Duglas, że główna siła Babiniczowa stoi w Śniadowie,
177 III,24| ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~Po kilku godzinach
178 III,24| doniesieniem do waszej dostojności. Siła ich wpadnie w tatarskie
179 III,24| i nagle zakrzyknął całą siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~
180 III,25| jednak Duglas, że główna siła Babiniczowa stoi w Śniadowie,
181 III,25| ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~Po kilku godzinach
182 III,25| doniesieniem do waszej dostojności. Siła ich wpadnie w tatarskie
183 III,25| i nagle zakrzyknął całą siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~
184 III,26| myśleć, że z wojsk jego siła pod Warszawą legło, na pozostałe
185 III,27| szara ćma tatarska parła go siłą nabytego rozpędu, siekąc
186 III,27| rozpęd, wpadły tąż samą siłą w bród i dopiero w wodzie
187 III,27| głowy.~Kmicic odbił z taką siłą, że rapier księcia aż do
188 III,27| no swoich ludzi i niech siłą go wezmą, jeśli inaczej
189 III,27| Wojniłłowiczowskiego konia z tak straszną siłą, że rumak zachwiał się na
190 III,27| łatwo. Jeńca trzeba było siłą brać, bo sam Hassun-bej
191 III,28| bardzo daleka, a po drodze siła miast znacznych, opatrzonych
192 III,28| tymczasem przed przeważną siłą w lasy uchylić, zawsze będzie
193 III,29| inaczej w bok nam przyjdzie!~- Siła wielka! - odrzekł pan Chrząstowski.~-
194 III,30| dobrego, ale nad którym siła trzeba było jeszcze pracować,
195 III,30| radował się coraz więcej. Siła to przecie znaczna i nielicha!
196 III,32| skończony trud wasz, bo gdy siła ludzi czasu tej okrutnej
|