Tom, Rozdzial
1 I,1 | tu już raz nogą stanął, nikt inny prócz mnie opiekunem
2 I,2 | nie dotrzymasz.~- Bo jemu nikt nie dotrzyma; ale ty się
3 I,4 | najmilejsza?~- Nic! Zresztą nikt go tu nie ma prawa sądzić,
4 I,4 | niedzielę, po mszy i w zapusty, nikt by bardzo nie protestował,
5 I,5 | opieszale, że tymczasem naprawdę nikt oporu nie dawał prócz pana
6 I,5 | zaroił się ludźmi i końmi, nikt nie wyszedł zobaczyć ani
7 I,5 | tam kto? - wołał Kmicic.~Nikt się nie ozwał.~- Hej tam ! -
8 I,6 | okolicę, którego imienia nikt po obu brzegach Laudy nie
9 I,7 | nie czynią. Ale już tego nikt udać nie potrafi, choćby
10 I,8 | odrzekła :~- Waćpana o to nikt nie posądzi, bo i tu na
11 I,8 | Wzgardziłaś mną... bodaj ci się nikt gorszy nie trafił. Wychodzę
12 I,8 | i my go sądzić będziem, nikt inny, ale po funkcji spełnionej.
13 I,9 | dalej Kmicic - waćpanu o tym nikt nie mógł powiedzieć, że
14 I,10 | pan Kwilecki spod Nakła. Nikt jednak w doświadczeniu wojennym
15 I,10 | szlachta kaliska, gdy jednak nikt się nie zjawiał, posłał
16 I,10 | głośno, że rozkazów oficerów nikt dosłyszeć nie mógł I trudno
17 I,10 | Okrzyki: "Albo wszyscy, albo nikt" - przelatywały z ust do
18 I,10 | spędzali na modlitwach. Nikt tylko w całym tym ludzkim
19 I,10 | obozie.~Tej nocy prawie nikt nie spał w całym Ujściu,
20 I,10 | szeregów nie wysuwał się nikt. Jeden oglądał się na drugiego.
21 I,10 | Każdemu wolno! Niech się tu nikt nad drugich nie wynosi.~
22 I,10 | wynosi.~I jak poprzednio nikt nie stawał, tak teraz poczęła
23 I,10 | Słowa: "Albo wszyscy,~albo nikt!" - znowu przelatywały z
24 I,10 | z każdą chwilą; rozkazów nikt nie słuchał. Wojewodowie
25 I,10 | zaklinali, by to uczyniono, ale nikt już nie chciał o niczym
26 I,10 | spytał:~- Kto mówił: veto ?~Nikt się nie ozwał.~Wojewoda
27 I,10 | sposób, jak poprzednio... Nikt nie będzie cierpiał krzywd
28 I,11 | dotąd nie było.~- Jakże? nikt się nie opierał?... Nikt
29 I,11 | nikt się nie opierał?... Nikt nie protestował? Nikt zdrady
30 I,11 | Nikt nie protestował? Nikt zdrady na oczy tym szelmom
31 I,11 | obronie myśleli, bo tu jeszcze nikt o niczym nie wie.~Tu zwrócił
32 I,12 | wierzyli, ale drugiego już nikt nie negował... Co więcej
33 I,12 | pozamykali wszystkie drzwi, nikt nic nie mógł słyszeć, o
34 I,12 | piechoty, który tam stoi. Nikt teraz nie jest w takich
35 I,12 | niesiem krew, życie, fortuny i nikt nam za to głową nie kiwnie.
36 I,13 | wzrokiem po oficerach, ale nikt nie zaprzeczył, bo zresztą
37 I,14 | mniejszego jeszcze znaczenia. Nikt z innych, nikt z takich,
38 I,14 | znaczenia. Nikt z innych, nikt z takich, za którym by poszło
39 I,14 | którym by poszło wojsko, nikt z takich, który by mógł
40 I,14 | do wojewody witebskiego i nikt nie zechce się ze mną podzielić...~-
41 I,14 | stanie się coś takiego, czego nikt się nie domyśla, nikt nie
42 I,14 | czego nikt się nie domyśla, nikt nie przypuszcza, czego umysł
43 I,15 | Jan. - Tego, co się stało, nikt nie mógł przewidzieć...
44 I,15 | tu trzeba fortelu zażyć.~Nikt mu nie odpowiedział, więc
45 I,15 | potem będzie, co Bóg da. Nikt nie pomyśli, żem to z dobrej
46 I,16 | wszystko na Litwie i Rusi - nikt nigdy nie śmiał mu się sprzeciwić,
47 I,16 | śmiał mu się sprzeciwić, nikt prosić o łaskę dla raz skazanych,
48 I,17 | karczemka była opuszczona i że nikt w niej nie mieszkał. Już
49 I,17 | przewyższył i już co do fortelów, nikt nie może iść z nim w paragon.~
50 I,17 | niego iść, i lepszej teraz nikt nie wymyśli.~- Wszyscy głosy
51 I,17 | ale dokładnych objaśnień nikt nie umiał udzielić.~Gdy
52 I,18 | teraz pan Wołodyjowski, nikt więcej!~- Ano... niby to
53 I,20 | dworski, przesiaduje. Tam was nikt nie znajdzie.~- Ale substancja
54 I,20 | że znów zemdleje, lecz nikt nie zwrócił na nią uwagi,
55 I,20 | waćpanu on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.~-
56 I,21 | tu cierniów ani boleści nikt nie szczędzi... Ciężko mi!
57 I,22 | przy niej siedzi, .i że nikt, przynajmniej w tej chwili,
58 I,22 | wileńskiemu!~Oczywiście nikt nie wstał. Nie śmiano się
59 I,26 | postępek nie odważyłby się nikt nie tylko w Polsce, ale
60 I,26 | ludzie pod łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas
61 I,26 | złego, ale to jeno powiem : nikt nie śmiał dotąd tego uczynić
62 II,1 | u panów nie bywali?~- Tu nikt nie trafi, bo bagna naokoło
63 II,2 | zebrali wielkie skarby, ale nikt dobrze nie wiedział, czy
64 II,2 | ścinał. Nie nowina mi to! Nikt im się nie oparł, ja się
65 II,3 | jeno Babinicz, rozumiesz? Nikt nie mamego prawdziwego przezwiska
66 II,3 | jeszcze:~- I nie będzie mnie nikt nazywał miłością ni komendantem,
67 II,4 | niewielki ogień.~- A czemu to nikt nie wychodzi, gdy zajeżdżam? -
68 II,4 | pomniejsi swoje, tak że nikt jutra nie pewien ani tego,
69 II,4 | gdzie jechał.~Do Kmicica nikt nie śmiał przystąpić ani
70 II,5 | kto mu się wówczas oprze?~Nikt nie umiał odpowiedzieć na
71 II,6 | mu śmiał zaprzeczyć.~Ale nikt nigdy nie przeczył, więc
72 II,6 | ścianę trykał i powtarzał: "Nikt inny tego nie uczynił, tylko
73 II,6 | dowództwo, ale ponieważ nikt dobrze nie wiedział, gdzie
74 II,6 | obrania mnie regimentarzem, bo nikt by tu inny sobie tak nie
75 II,6 | znasz. On to sam wraca, nikt inny.~- Kiedy mówią, że
76 II,7 | się mościami, skoro nas nikt nie słyszy... Co mi jest?
77 II,7 | Piękniejszej nogi w świecie nikt nie ma, a kosy do samej
78 II,9 | Kurpiami, chociaż prawie nikt z nich nie widział dotąd
79 II,9 | najpoważniejszy rzekł:~- Nikt tu przysięgi dawnemu królowi
80 II,9 | obcej okolicy, w której go nikt nie zna. Kto do niego przystanie?
81 II,9 | przyjaciela, z pewnością zaś nikt nie słyszał o Babiniczu.~
82 II,10 | już wszystko przepadło. Nikt o oporze nie myślał, spełniano
83 II,10 | ratunku, o zrzuceniu jarzma nikt nie myślał... Nadziei nikt
84 II,10 | nikt nie myślał... Nadziei nikt nie miał...~Zdarzyło się,
85 II,11 | rozśmiał się.~- W tym kraju nikt się nie będzie bronił, a
86 II,11 | dzisiaj już i nie może się nikt bronić. Mieli po temu czas!...
87 II,12 | odporność. Każdy się modlił, nikt nie myślał o niczym innym;
88 II,12 | ciężar całej tej masy, lecz nikt nie upadał i popychany przez
89 II,12 | z niedowierzaniem, a gdy nikt pierwszy głosu nie zabierał,
90 II,13 | nieszczęść widzieć chcieli.~Lecz nikt nie zabierał głosu czekając,
91 II,14 | uczynek, i przez czas jakiś nikt słowa nie śmiał przemówić;
92 II,15 | oto wszystko. Z ludzi nikt nie poległ, nikt nie został
93 II,15 | Z ludzi nikt nie poległ, nikt nie został nawet skaleczony.
94 II,15 | Ogień ugaszony, życia nikt nie stracił. Panie Mosiński!
95 II,15 | zemdliło i przez ten czas nikt w obozie nie poległ, chociaż
96 II,15 | zębatą. Ja zamiar pochwalam; nikt go tu nie zgani, i sam gotowym
97 II,15 | pogrążonych w ciemności; nikt się nie zbudził, nikt nie
98 II,15 | ciemności; nikt się nie zbudził, nikt nie spytał: "werda?"~Żołnierze
99 II,15 | i ze zmarszczoną brwią. Nikt z oficerów nie śmiał tego
100 II,15 | dziwne: oto od pewnego czasu nikt pojedynczo ani nawet samowtór
101 II,16 | odpowiedzialności! - dodał drugi.~- Bo nikt nie ma prawa jej brać, nawet
102 II,16 | strach ich ogarnął niemały. I nikt z rajców nie myślał już
103 II,16 | wleczonej wedle murów; nikt bowiem nie wątpił, że ich
104 II,16 | się do mnie przyznają, a nikt zacny bez abominacji nie
105 II,16 | naszego Kazimierka trzyma? - nikt! Jeden Sapieha Radziwiłła
106 II,17 | karami. W pierwszej chwili nikt nie chciał go słuchać; zwłaszcza
107 II,17 | całym wojsku mniemanie, że nikt z tych, którzy w oblężeniu
108 II,17 | obozu. Ale tak myślę, że tam nikt przed wylotem armaty nie
109 II,17 | poczęli wypadać zakonnicy. Nikt już nie spał. Nawet niewiasty
110 II,18 | Kuklinowskiego, tak jak nikt w życiu mnie nie znieważył.~-
111 II,19 | że oni milczeli także i nikt nie wystąpił. Przeciwnie,
112 II,19 | ona wręcz im odrzekła:~- Nikt inny nie chciał pójść, bo
113 II,19 | zasiedli, owego zaś miejsca nikt nie zajął, pan miecznik
114 II,19 | Wrzeszczowicz - wówczas nikt nie powie, żeśmy go zdobyć
115 II,19 | widoczny w jego twarzy. Nikt z oficerów nie mógł usiedzieć
116 II,19 | Wówczas pobladł i choć nikt nie potrzebował objaśnienia,
117 II,21 | to proszę, żeby mnie tu nikt, choćby nie wiem jak dostojny,
118 II,21 | pełne są obce kroniki, nigdy nikt nie słyszał... Niechże mi
119 II,21 | brevis hora summis... ~ ~Lecz nikt go nie słuchał, bo zapał
120 II,22 | sromotą, pod jaką nie tylko nikt z jego rodu, ale żaden Polak
121 II,22 | paret usque ad orientem. Nikt mu się nie oparł, zdrajcy
122 II,22 | przerodziły słuchaczy, że nikt nie protestował, wszyscy
123 II,22 | szwedzkich rąk się wydostał, nikt nie ma prawa się wynosić,
124 II,22 | na tak straszny występek nikt by się nie odważył, nawet
125 II,23 | koniom tylko popasłszy. Nikt króla nie poznał, nikt na
126 II,23 | Nikt króla nie poznał, nikt na orszak nie zwrócił zbytniej
127 II,23 | jego źrenicach, i milczał; nikt też pierwszy nie wyrywał
128 II,25 | uniesienia, nie przewidywał nikt, że później tę samą pieśń,
129 II,26 | Kmicic mógł się na to zdobyć, nikt więcej. Wszystko ci za to
130 II,26 | mnie wszyscy odstąpili, bo nikt mnie nie pocieszy prócz
131 II,27 | chciałem spostponować.~Ale nikt tego wyraźnie nie zauważył,
132 II,29 | Lecz próżno się spodziewał. Nikt o nim nie myślał, nikt z
133 II,29 | Nikt o nim nie myślał, nikt z pomocą nie nadciągał.~-
134 II,29 | jeno Radziejowski.~A gdy nikt nie odpowiadał, po małej
135 II,29 | wierzycie, że poza waszą wiarą nikt zbawion być nie może?~-
136 II,29 | gdy był w mizerii i gdy nikt przy nim nie pozostał. Oj!
137 II,32 | piechoty, Żydzi pieniędzy. Nikt nie śmiał się przeciwić
138 II,32 | nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił. Cud,
139 II,34 | wiedziałem, że to wasza miłość, nikt inny.~- A ksiądz Kordecki
140 II,37 | powodu którego przybrania nikt nie ma go w podejrzenie
141 II,38 | powodu którego przybrania nikt nie ma go w podejrzenie
142 II,39 | dłuższe niż poprzednio. Nikt nie zabierał głosu. Tak
143 II,39 | swe kunktatorstwo, lecz nikt nie śmiał odezwać się z
144 II,41 | w całym obozie Bogusława nikt nie spał. Bitwa mogła nastąpić
145 II,41 | wielkie grzechy odpuszcza. Nikt z nas nie wie, kiedy mu
146 III,1 | zasadzkę wprowadzić. Jakoż nikt prócz mnie żywy nie wyszedł.
147 III,3 | trzymał w ręku, a na który nikt dotąd nie zwracał uwagi,
148 III,3 | w szlachcie, inne czasy. Nikt już o zdradzie i o poddaniu
149 III,4 | cięto bez miłosierdzia, aby nikt z wieścią o klęsce nie wrócił.
150 III,5 | rabując, ścinając, lecz prawie nikt z nich nie miał powrócić
151 III,5 | jeśli ja czego nie wskóram, nikt nie wskóra. Wreszcie do
152 III,5 | wielkie rody...~- Tego nikt panu Lubomirskiemu nie ujmie -
153 III,5 | Pewno go tak, odkąd żywie, nikt w pole nie wywiódł. Rozsmarowałem
154 III,6 | dokonano z szablą w ręku. Nikt prawie nie pozostał, jeno
155 III,6 | tylko i rapiery, bo strzelać nikt nie miał czasu. W mgnieniu
156 III,7 | że nie - rzekł Zagłoba. - Nikt nie jest na nas bardziej
157 III,7 | pustce osadzić, w której by nikt zapałom jego nie mógł przeszkadzać.
158 III,8 | regularnych żołnierzy. Tu ci nikt bez rozkazu gęby nie otworzy.
159 III,9 | nieprzyjaciel myślał, iż nikt z majdanu nie wyszedł, zaś
160 III,9 | między Tatarami w stepie, nikt nie słyszał o takim pochodzie.
161 III,9 | W obozie Czarnieckiego nikt nie spał; wszyscy byli w
162 III,9 | długą linią wzdłuż koryta. Nikt z oficerów ni żołnierzy
163 III,9 | się na ów punkt, i dlatego nikt nie bronił, i nie miał czasu
164 III,9 | ludzką. Nie bronił się już nikt, wszyscy szli pod miecz.
165 III,10| nocą szmagami, o czym także nikt u nas nie wiedział.~- Sapio
166 III,11| mógł się na równi potykać, nikt zaś w całym wojsku Sapieżyńskim
167 III,12| odrzekł Wołodyjowski - gdyż nikt lepiej nie upilnuje, aby
168 III,12| przeciw niemu uczynię, o jakim nikt jeszcze w tej Rzeczypospolitej
169 III,13| odrzekł Wołodyjowski - gdyż nikt lepiej nie upilnuje, aby
170 III,13| przeciw niemu uczynię, o jakim nikt jeszcze w tej Rzeczypospolitej
171 III,14| jeden je przeczytał, zresztą nikt na nie nie zważał ani też
172 III,15| umyślnie szukając śmierci. Nikt nigdy nie widział i nie
173 III,15| ośnikami, siekąc, bodąc. Nikt ze Szwedów nie prosił pardonu,
174 III,15| spytał powtórnie król.~Nikt nie umiał mu odpowiedzieć.~
175 III,17| albo też klepkami, na które nikt się nie ułakomi.~- Lepiej
176 III,17| pieniądze.~- Ale o innych nikt nie wie, tylko ona.~- Przecie
177 III,18| słuszność, że jutra swego nikt nie pewien: mogę zachorzeć,
178 III,20| niezwyciężoną siłę, której nikt nie sprosta.~Nadzieja, aby
179 III,21| odgadła...~Tu umilkła, i nikt nie dowiedział się, co by
180 III,22| i proszę o tę funkcję. Nikt się tu lepiej nie sprawi.
181 III,22| raz weźmie, zaręczam, że nikt w świecie prędzej do pomyślnego
182 III,23| do głowy, że jeśli nigdy nikt się jej nie oparł, to musiała
183 III,23| wrzało coraz bardziej i nikt z mieszkańców jutra pewien
184 III,23| księżnej Gryzeldy wychowanka i nikt do mnie nie miał prawa.
185 III,23| I animusz już nie ten, i nikt się z naszych nie chwyci
186 III,27| niezrównany, z którym się nikt na żadną broń mierzyć nie
187 III,27| przytłumiony szum.~Widocznie nikt tam już nie spał, widocznie
188 III,27| dragonią.~Ale od strony rzeki nikt nie przybywał na pomoc.~
189 III,27| sobie choć kilkunastu ludzi. Nikt go nie słucha; każdy umyka
190 III,27| posłuch. Wreszcie, może nikt nie chciał narazić się tak
191 III,28| małymi. Dwa lata nie siał już nikt ni orał w zaściankach. Same
192 III,29| poległych; przez całą noc nikt oka nie zmrużył w Wołmontowiczach,
193 III,29| Nie mówiłam że ci? Jego nikt nie zwycięży! Jemu pan Czarniecki
194 III,32| klęknął w kolatorskiej ławce; nikt też go nie poznał, tak zmienił
|