Tom, Rozdzial
1 I,1 | Po sercu, to jeszcze nie wiem.~- Niechbyś nie była, to
2 I,1 | obyczajów innych uczyć, bo wiem to do siebie, żem żołnierz
3 I,1 | Orszy jedziesz?~- Bo ja wiem skąd?!... Dziś tu bywałem,
4 I,1 | sentyment rozebrał, że nie wiem, jak do owego Lubicza trafię,
5 I,3 | pan Kokosiński - ale nie wiem, czyli będzie dość gładko,
6 I,3 | wielce miłościwa pani!... Nie wiem, co mi w imieniu całego
7 I,3 | wymowie - rzekła - ale to wiem, żem niegodna tych hołdów,
8 I,3 | życiu nie widziała.~- Nie wiem, kto tam nimi przedtem jeździł,
9 I,4 | tych judaszów otworzyli... Wiem, co mi czynić przystoi.~-
10 I,4 | At! pana nie ma...~- To wiem, że jest w Upicie. Ale w
11 I,5 | broni!... Myślisz, że nie wiem, iżeście w Lubiczu wizerunki
12 I,5 | to jam ich nie ciągał.~- Wiem, że to owi bezwstydnicy,
13 I,7 | przymówiła, że ze wstydu nie wiem, gdzie oczy podziać.~- Wasza
14 I,7 | do Lubicza ją porwał?~- Wiem. Niedaleko z nią zajedzie.~
15 I,7 | Stawaj no teraz, stawaj, bo wiem, że cię tchórz oblatuje,
16 I,7 | mnie jak na pacholika, nie wiem, czy z dumy jakowejś, czy
17 I,8 | laudańskimi ludźmi dowodził?~- Wiem - odpowiedziała Oleńka -
18 I,8 | uderzył się dłonią po nodze.~- Wiem już! - zakrzyknął - ona
19 I,8 | Chyba na Ukrainę.~- Bo ja wiem? Jeno raz Brochwicz porucznik
20 I,9 | umiłował, utraci.~- Ja nie wiem, co jest afekt? - zakrzyknął
21 I,10 | przygoda nie spotkała. Nie wiem, jeżeli to dobra była rada
22 I,10 | nagrodzą... Znam ja Polaków i wiem, że gotowi na wszystko,
23 I,10 | stronników w całym kraju i wiem, jak sobie poczynać... A
24 I,12 | Ukrainie: "Na zdrowie!"~- Nie wiem, jak to było, ale od dwóch
25 I,12 | zajęty... Przy tym... nie wiem, czy mogę waszmościom o
26 I,12 | co to jest?~- Albo ja wiem. I Judycki, taki rycerz!~-
27 I,12 | czym ty wiesz najlepiej.~- Wiem, wiem - rzekł Wołodyjowski. -
28 I,12 | wiesz najlepiej.~- Wiem, wiem - rzekł Wołodyjowski. -
29 I,12 | szlachcica.~- Jakże nie wiem?! - odparł szlachcic - to
30 I,13 | Pamiętam wojny dawniejsze i wiem, że bronili się zawsze w
31 I,13 | chcę nikomu ubliżyć, bo wiem, żeście cnotliwi ludzie
32 I,13 | Wołodyjowskiego odmówiłaś, wiem, bo sam mi o tym powiadał.
33 I,13 | podepcz ten dokument haniebny! Wiem, że nie w swoim imieniu
34 I,14 | oblega mnie w Nieświeżu i nie wiem, zali to pismo dojdzie rąk
35 I,15 | po której stronie?~- Nie wiem.~- Nie widzieliście go?
36 I,17 | perswadować, bo dalibóg, nie wiem, który głupszy.~- A że to
37 I,17 | Hercules contra plures!... Nie wiem, gdzie się tam te chorągwie
38 I,17 | to i to nieprawda, bo ja wiem dobrze, że jego klejnot
39 I,17 | jeszcze wydostanie. Nie wiem jak, kiedy, jakim sposobem,
40 I,17 | krzyknął Kowalski. - Zali ja wiem, co robić?... gdzie jechać?...
41 I,17 | tego i głową... Ale to wiem, żem słuchać powinien, i
42 I,17 | go dusi jako zmora. Nie wiem, jak tam waszmościów, ale
43 I,17 | o nim nie wiecie, co ja wiem!..~Dalsze wybuchy zostały
44 I,17 | prawdę powiedzieć, to sam nie wiem, bom jeszcze o tym nie pomyślał -
45 I,18 | mówił:~- Dobre pachołki! Nie wiem, jaka tam piechota, ale
46 I,19 | przyjmie mnie ona wdzięcznie, wiem o tym, ale Bóg da, że się
47 I,19 | mi o brata Bogusława. Nie wiem, czy sobie tam, na Podlasiu,
48 I,19 | To ty byś pojechał, wiem; ale czybyś dojechał, to
49 I,20 | słyszałem księcia, gdy mówił: "Wiem, że i zacni źle mnie sądzą,
50 I,20 | bo jutro lub pojutrze nie wiem, gdzie będę!" Ot, masz waszmość,
51 I,20 | miłowała go niegdyś szczerze, wiem o tym! - rzekł miecznik.-
52 I,20 | Poświećcie no mi, niech wiem, co tu stoi..." I zacząłem
53 I,20 | Zdrajcami was nie nazwę, bo wiem, że intencje wasze zacne,
54 I,21 | obłokiem.~- Więc ty wiesz?~- Wiem! - odrzekł zapalczywie Kmicic. -
55 I,21 | doświadczony, bo dalej widzę, bo wiem to z praktyki, że kto w
56 I,21 | i odstępstwa gotowy, bo wiem, że są tacy, którzy się
57 I,23 | Bóg miły! czysta męka!~- Wiem już, z czego ta desperacja
58 I,23 | pomoc dać... Tatarzy też, wiem to dobrze, skłonni są pomagać
59 I,23 | jedno, i słuchaj dalej. Wiem to dobrze, że książę Bogusław,
60 I,23 | Będzie on się wahał, to wiem; wszelako spodziewam się,
61 I,23 | rzekł Kmicic. - Zali ja wiem!... Godzinę ją miłuję, godzinę
62 I,23 | tego nie dopuści... Sam nie wiem, co gadam... Jechać mi,
63 I,24 | pożegnać - rzekł- bo nie wiem, czy się w życiu jeszcze
64 I,24 | sobie winy odpuścić. Nie wiem,, co mnie tam spotka, gdzie
65 I,24 | nie do waćpanny. Bo ja sam wiem do kogo i czego?... Myśląc
66 I,25 | go mam szukać?~- Nic nie wiem. Co ja mam wiedzieć? W Tykocinie
67 I,25 | Czy wiesz dlaczego?~- Nie wiem.~- Bo jest układ pomiędzy
68 I,25 | nie zdołał nauczyć. Nie wiem, czy wasza książęca mość
69 I,25 | Psiej Wólki. Tfu! czy ja wiem wreszciekogo?... A my? Radziwiłłowie
70 I,25 | Radziwiłłowie nie chcą nam pomagać. Wiem, że książę Michał pisał
71 I,25 | rzekł książę Bogusław. - Nie wiem, czy takie dziwo, jakeś
72 I,26 | odpowiedział Kmicic - a czy nie wiem, co czynić, pokaże się niebawem.~
73 I,26 | sprawy nie odstąpił. Czy ja wiem?! Poszedłbym choć w dragony
74 I,26 | i potężni, a przecie nie wiem, czyli wam ciasno nie będzie
75 II,1 | Czy ja, mój jegomość, wiem? Widzi mi się, że konie
76 II,1 | popędzą a dokąd, to też nie wiem.~Tak rozmawiając doszli
77 II,1 | Na jaką wojnę?~- Czy ja wiem, mój jegomość. Poszli daleko,
78 II,2 | Mości korony, jeno nie wiem, czy wówczas będzie ją na
79 II,2 | bez straży nie sypiajcie. Wiem to także pewno, że pan hetman
80 II,2 | poczciwie służyć, ale nie wiem jak, bom głupi. Służyłem
81 II,2 | stąd pojedziem?~- Albo ja wiem?! - odparł Soroka. - Pojedziem,
82 II,3 | glejtów nie pokazywać. Nie wiem ja, czy one wydane na imię
83 II,4 | do zbytku?~- Tego ja nie wiem, bom między nimi nie bywał,
84 II,4 | mieszek napęcznieje. Nie wiem, czyli masz jakową zagrodę,
85 II,4 | Kmicic - bo właśnie nie wiem, przed kim stoję.~Młody
86 II,4 | Skrzetuski z Burca?~- Tego nie wiem skąd - odparł Butrym - jeno
87 II,4 | skąd - odparł Butrym - jeno wiem, że to jest pan Skrzetuski
88 II,4 | dzierżawca z Wąsoszy.~- Nie wiem, co było; miarkuję tylko,
89 II,4 | jak przyjdzie zima, nie wiem, co będzie.~Kmicic, który
90 II,4 | odpowiedział Kmicic.~- Nie wiem, gdzie waści lepiej, ale
91 II,5 | temu wprost neguję. Nie wiem, dokąd jedzie, dlaczego
92 II,6 | choć własny rozum mam, gdyż wiem, żeście ludzie doświadczeni
93 II,6 | posłuch, i porządek musi być. Wiem ja, co każda godność znaczy,
94 II,6 | nam piechoty nie brakło. Wiem to, że niejeden by rad iść,
95 II,7 | przymierze z miastami pruskimi?~- Wiem.~- Jeno że mu nie bardzo
96 II,7 | Niemcy nos dobry.~- I to wiem. A nie pisałeś do niego?
97 II,8 | jeszcze ochłonąć nie zdołał - wiem, że nie mogłeś inaczej postąpić,
98 II,8 | Billewiczów odpowiesz, którzy, wiem to dobrze, nie liczą się
99 II,8 | będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman chce widzieć
100 II,9 | o to ludzi rozpytywał i wiem, że są rozkazy od króla
101 II,10 | Mój mości panie! Nie wiem, co bym był waćpanu powiedział,
102 II,12 | i tak mówił dalej:~- Nie wiem ja, czy on jest, czy go
103 II,12 | on jest, czy go nie ma... Wiem, że Lisola do niego jechał,
104 II,12 | na klasztor. Terminu nie wiem, ale myślę, że prędko się
105 II,12 | tym arcyłotrze?...~- Nie wiem...~- Jakże to? Nie słyszałeś
106 II,13 | przybytku czci i wiary. Nie wiem zaiste, azali przyjdzie
107 II,13 | zuchwały nieprzyjaciel, ale to wiem, iż gdyby przyszedł, ze
108 II,14 | męki, na śmierć. Ja bym nie wiem co był gotów uczynić, byle
109 II,15 | wysłali do Wittenberga?~- Wiem, wyślę i ja po największe
110 II,15 | jemu odda słuszność, to wiem. Niemałom już ucierpiał
111 II,15 | im do bitwy odejmowała. Wiem od takiego, który ją sam
112 II,15 | niedźwiedzia w barłogu; nie wiem, czyby ich nawet rusznice
113 II,15 | takiej twierdzy?" Zaiste, nie wiem jak!~- Ale co teraz będzie,
114 II,15 | co jej wypada czynić.~- Wiem - odparł dumnie Miller -
115 II,16 | że za to kula w łeb?~- Wiem, wszystko mi jedno! Niech
116 II,16 | poczciwościś to uczynił, wiem! - odrzekł po chwili. -
117 II,17 | myślę; piechota stoi, to wiem, i pilnują się bardzo, ale
118 II,19 | ludzi na śmierć usieczono.~- Wiem. Część tego srebra zdołałem
119 II,19 | hańby. Lecz mniejsza o to! Wiem dobrze, iż w fortecy jest
120 II,19 | musi być wspólnik!~- Nie wiem, czyli ten żołnierz tu jeszcze
121 II,19 | wlałeś we mnie moc Twoją, i wiem to. Panie, i widzę, i czuję,
122 II,20 | rzekł stary - tyle ja wiem, co ludzie gadają, a Bóg
123 II,20 | tak?~- Wasza miłość! ja wiem tylko to, co ci żołnierze
124 II,20 | hetmanami, gorzej jeszcze. To wiem pewno, bo przyjeżdżali od
125 II,21 | mnie tu nikt, choćby nie wiem jak dostojny, kolorystą
126 II,21 | był w twierdzy zamknięty, wiem to od szlachty, od wojska,
127 II,21 | tak chce na Szwedów... Wiem i to, że pod Częstochowę
128 II,21 | przychodziły pod Częstochowę?~- Wiem to od moich ludzi, tychże
129 II,23 | głosie Kmicic - choć nie wiem, czy będzie mógł odpowiadać,
130 II,25 | znaczną wiktorię, bo nie wiem, czy jeden żywy wyszedł...
131 II,25 | Co więcej? Powiadaj!~- Co wiem, pewnie tego nie ukryję.
132 II,25 | gdzie go szukać, tego nie wiem.~- Głośno o nim będzie -
133 II,28 | poróżnił... Ale za to ja nie wiem, czemu mam być pobłażliwszy
134 II,32 | gdzie by teraz był, tego nie wiem.~- Co o nim myślisz?~- Miłościwy
135 II,32 | Co dalej czynił, nie wiem, ale od Radziwiłła jeszcze
136 II,32 | chorągwie znosił... Sam nie wiem, miłościwy panie, co mam
137 II,33 | się Charłamp - tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe
138 II,33 | przy jej wyjeździe nie był; wiem, że pan miecznik rosieński
139 II,34 | Kordeckiemu zostawił.~- Nie wiem, ile jest, jeno ksiądz Kordecki
140 II,34 | zawołał pan Kmicic. - Nie wiem już, jako królowi jegomości
141 II,35 | na Żmudzi bardzo znaczne, wiem o tym dobrze, bo mam też
142 II,35 | co!... Wreszcie... bo ja wiem! Fortuna piękna... ród,
143 II,36 | ciężkie sprawy, z których nie wiem, czyli skórę całą wyniosę.~-
144 II,42 | ludzi i wiktorię... Nie wiem, czy pięćset ludzi nawet
145 III,1 | tropem naszym pójdzie. Nie wiem, czyli prawdę powiadał...~-
146 III,2 | do niego odwracają. Nie wiem, jako sobie teraz Czarniecki
147 III,2 | rzekł pan Wołodyjowski.~I wiem dlaczego. Bo król szwedzki
148 III,3 | Powiernikiem królewskim jestem, wiem jego najtajniejsze myśli,
149 III,3 | przedstawił ją królowi.~- Wiem - mówił - że geniusz waszej
150 III,5 | zazdroszczę, bo zresztą wiem, że i moje małe zasługi
151 III,5 | wiele innych rzeczy, ale nie wiem, czy mi się godzi powtarzać,
152 III,6 | gardzieli.~- Sam król był... nie wiem... jeżeli uszedł...~- Uszedł!
153 III,7 | podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale miarkując z twojej
154 III,7 | głowa, wasze szable! Nie wiem, czyli jest potentat w chrześcijaństwie,
155 III,8 | otworzy. Szkoda gadać!~- Wiem, że szelmy nieużyte. Jak
156 III,8 | To waść nie wiesz?~- Wiem, żem mu odpłacił tym samym,
157 III,8 | wydostanę. Chwała Bogu!~- Nie wiem, czyli król zechce go oddać -
158 III,8 | przysłał. Ale z dawna to wiem, że rezolutów między wami
159 III,9 | do brzucha zagląda, a nie wiem, czego tam szuka, bo nic
160 III,9 | Mokro i tu mokro... Nie wiem już, co woda, a co mój własny
161 III,10| z oburzeniem Zagłoba.~- Wiem, że nie na tańce, jeno na
162 III,10| siłami nie da sobie rady.~- Wiem o tym - odrzekł Czarniecki -
163 III,11| zgoła mnie spostponowali, i wiem to, że jeszcze wiele się
164 III,11| Nieszczęsne miasto! Nie wiem już, ile razy było w nieprzyjacielskim
165 III,11| jeno z relacji, ale to wiem, że ona nie do króla, tylko
166 III,11| hetmańska zdrada wykrywała. Nie wiem, czyli ślepy traf, czyli
167 III,12| wiesz kto tam siedzi?~- Wiem, miłościwy królu, Babinicz!
168 III,13| wiesz kto tam siedzi?~- Wiem, miłościwy królu, Babinicz!
169 III,14| zbliżając się Zagłoba.~- Wiem, a jak się ma Ketling?~-
170 III,14| zawołał zrywając się Kmicic. - Wiem ci ja to lepiej od innych!~-
171 III,14| mówił dalej Hassling - i wiem, jako się na łożu przewracał,
172 III,14| to bez wahania; ale o ile wiem, woli to ona za plecami
173 III,14| ale czy wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze,
174 III,16| który był mi ojcem, bo nie wiem, czy życie dla niego u zawziętości
175 III,16| rycerz zgina już kolano. - Wiem, iż coś rzekł, toś rzekł
176 III,16| ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę
177 III,16| nosił. Więc co wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią:
178 III,16| księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i Boga
179 III,16| polskiego targnąć?...~- Nie wiem, pani... Wiadomo mi jeno,
180 III,16| Zresztą nic więcej nie wiem... Jeno później, gdy książę
181 III,17| księciu panu na skrypt oddaj. Wiem też, że potrzebuje pieniędzy,
182 III,18| dobrodziej odzyszczesz, nie wiem tylko, czy korzystać z niej
183 III,18| Billewicz mówi?~- Mości książę, wiem, że początków rodu naszego
184 III,18| urodą się unoszą.~- Nie wiem, czyli nad urodą, bo jakoś
185 III,19| nie pamiętam... ale to wiem, że dziewka krzyknęła: "
186 III,19| szybkości polega, to nie wiem, jeżeli pruskie i szwedzkie
187 III,21| to ktoś nasłany. Czy ja wiem wreszcie? Wszystkiego się
188 III,21| Żebym tak był młodszy, nie wiem, do czego by przyszło, choć
189 III,21| niego świętego Mikołaja; wiem od ciotki, że najlepszy
190 III,26| Owszem, z rąk Bogusławowych, wiem to od usarzy, którzy własnymi
191 III,28| w świecie wojownik. Nie wiem, czyli pan Czarniecki mu
192 III,28| obozie szukać schronienia. Wiem, żeś mnie Waćpan nie lubił,
|