Tom, Rozdzial

4501 II,35 |                   się z Babiniczem zmówił na jej cnotę?!~- Ot, jest!
4502 II,35 |            Wreszcie... przyznaję! Siła mi na tym zależy, aby ona z Zamościa
4503 II,35 |           posądzenia, nie w smak i to, że na mnie ustawnie brwi marszczysz
4504 II,35 |                 Myślałem, że przyzwalając na odjazd dziewczyny znajdę
4505 II,35 |         oficerowie mi się przez nią jeden na drugiego burzą i szablami
4506 II,35 |                 drugiego burzą i szablami na się trzaskają. Ni zgody,
4507 II,35 |              podaje, niech parska patrząc na nią, niech się płoni, niech
4508 II,35 |                 przez dziurki we drzwiach na nią spogląda!... A mnie
4509 II,36 |                 nagła zgoda pana starosty na wyjazd Anusi; obecnie przestała
4510 II,36 |              zalewała się wprawdzie łzami na myśl rozłąki ze swą panią
4511 II,36 |             ucałował; ona zaś rzekła jemu na pożegnanie:~- Czuwaj, panie
4512 II,36 |                 parol święta rzecz!~- No! na śmiech jeno mówię... Nie
4513 II,36 |              wydać im rozkazy, a wziąwszy na stronę Akbaha-Ułana, tak
4514 II,36 |                 wiedziała; a gdy wystrzał na gościńcu usłyszycie, to
4515 II,36 |                wziąść. Czekajże! Trafiłeś na lepszego od się... I sam
4516 II,36 |              tylko, iż Kmicic zgodził się na wysłanie przodem Tatarów;
4517 II,36 |               jechać pod wieczór, tak aby na pierwszy nocleg stanąć w
4518 II,36 |                   sobie w duszy, że dalej na nim zajedzie, niż się pan
4519 II,36 |              sobie po cichu, iż pozwoliła na odjazd wiernej służki, wśród
4520 II,36 |             wielką fortunę mającą jej los na resztę życia zabezpieczyć.~-
4521 II,36 |                   Anusi, ona zaś zła była na niego, bo wcale na nią nie
4522 II,36 |                   była na niego, bo wcale na nią nie patrzył i dość lekko
4523 II,36 |                 sługą, panną Suwalską, on na koń i ruszyli. Dwunastu
4524 II,36 |               Zamościu, po czym wyjechali na pola i wjechali w bór, który
4525 II,36 |                 Zaledwie skończył, dopadł na spienionym koniu Kozak wołając:~-
4526 II,36 |                   ustąpili z Lublina, ale na mój Zamość uderzyć zamierzają.
4527 II,36 |              Zważywszy więc owe pericula, na jakie białogłowa narażona
4528 II,36 |              dalszą drogę musi być pilno, na próżno fatigare nie chcemy.
4529 II,36 |                   nim tyle uczciwości, że na głowę moją nie nastaje,
4530 II,36 |               moją nie nastaje, jeno mnie na dudka chce wystrychnąć -
4531 II,36 |                 konia.~- Stój! - krzyknął na woźnicę.~Po czym do Kmicica:~-
4532 II,36 |             ażebyśmy czego nie przyłożyli na drogę, a my z panną wracamy.~
4533 II,36 |                dziewkę wieźć, jeno gdzieś na uboczu osadzić, aby starosta
4534 II,36 |                  mógł popuszczać. Aleście na mądrzejszego trafili!~To
4535 II,36 |               wypalił w górę z pistoletu.~Na ów odgłos w głębiach lasu
4536 II,36 |                   łamanych pod kopytami i na trakcie zaczerniały kupy
4537 II,36 |             chełpić się począł:~- Poznaj, na kogoś trafił... Pan starosta
4538 II,36 |              kogoś trafił... Pan starosta na dudka chciał mnie wystrychnąć,
4539 II,36 |                 ze straszliwym łakomstwem na niego i na rajtarów. Znać
4540 II,36 |         straszliwym łakomstwem na niego i na rajtarów. Znać było, że
4541 II,36 |                  wyrazu, ażeby rzucić się na nich i porozrywać w sztuki.~-
4542 II,36 |                   rozśmiał się.~- Niechże na tobie się mści, bo gdyby
4543 II,36 |                 moim, które każdemu z was na skórze każę wypisać.~- Wasza
4544 II,36 |             później rajtarowie leżeli już na trakcie powiązani jeden
4545 II,36 |                pan starosta pozornie jeno na wyjazd waćpanny dozwolił,
4546 II,36 |                  w jakimś pustym zameczku na cnotę twoją nastawać!~-
4547 II,36 |                   teraz z waćpanem choćby na koniec świata!~- Waćpanna
4548 II,36 |                 kompanionowie przyszli mu na myśl i różne swawole, których
4549 II,36 |                różne swawole, których się na spółkę z nimi dopuszczał,
4550 II,36 |               uznał pan Kmicic, że lepiej na wieści z Zamościa nie czekać,
4551 II,36 |                  w dalszą drogę. Wszelako na odjezdnym napisał i przesłał
4552 II,36 |            Dobrodzieju! ~Kogo Bóg wielkim na tym świecie uczynił, temu
4553 II,36 |                 razu, iżeś J. W. Pan jeno na próbę chciał mnie wystawić,
4554 II,36 |                    Przy czym tusząc, iżem na większą ufność i wdzięczność
4555 II,36 |                późną nocą, nie śmieli się na oczy panu staroście kałuskiemu
4556 II,36 |             Przeczytawszy go pan starosta na trzy dni w swojej komnacie
4557 II,36 |                też umyślnie parę dni temu na próbę owego szlachcica,
4558 II,37 |                więc nie czując się bardzo na siłach wobec ogólnego powstania,
4559 II,37 |               czambułku w tej nadziei, że na współkę z Tatary najwięcej
4560 II,37 |                   go poznają, a poznawszy na szablach rozniosą, zanim
4561 II,37 |              blizna od Bogusławowej kuli; na koniec nosił teraz brodę,
4562 II,37 |                  teraz brodę, dość długą, na końcu w szwedzki wicher
4563 II,37 |                 powodu nieubłaganą zemstę na się ściągnął.~Wojewoda uwierzył,
4564 II,37 |                wedle zwykłego prawa tylko na sejmie może być następcy
4565 II,37 |                    że da Bóg uspokojenie, na przyszłym sejmie żaden głos
4566 II,37 |           przyozdabiał ród sapieżyński, a na to żadne z ówczesnych "królewiąt"
4567 II,37 |                 sobą do Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić,
4568 II,37 |            chociaż wojna z Septentrionami na czas omdlała, przecie w
4569 II,37 |                   instalował? Powariowali na czysto! Mnie Bogusław na
4570 II,37 |                  na czysto! Mnie Bogusław na karku siedzi, a ja mam wojskiego
4571 II,37 |                oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica za ucho
4572 II,37 |             oczyma świecił... Cóżeście to na popasach czynili? Gadaj
4573 II,37 |                  obyczajów nie przejął?~- Na popasach?... - odrzekł wesoło
4574 II,37 |                  odrzekł wesoło Kmicic. - Na popasach kazałem sobie pachołkom
4575 II,37 |             siedlisko, a które confiteor, na kształt bąków mnie cięły.~-
4576 II,37 |                   się Sapieha spojrzawszy na tę twarz żołnierską, przed
4577 II,37 |              szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę o Bogusławie przybladł
4578 II,37 |              odparł równie ponuro Kmicic.~Na tym skończyła się rozmowa.
4579 II,37 |                  królewskie, hetmańskie i na przyszłe zwycięstwo nad
4580 II,37 |                 nie był, jako się rzekło, na uczcie obecny. Natomiast
4581 II,37 |                 się Kmicic ofiarował rękę na króla i pana naszego podnieść,
4582 II,37 |                 był zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno
4583 II,37 |              Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił,
4584 II,37 |                 dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to była zemsta
4585 II,37 |               którzy by byli przed chwilą na szablach Kmicica roznieśli,
4586 II,37 |                taki to człowiek, on się i na Radziwiłła porwie!~- Wszystkich
4587 II,37 |               koniuszy pohańbił rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic
4588 II,37 |                   trzymał ostro i dopiero na samym odjezdnym rzekł jej:~-
4589 II,37 |                się był pewnie w waćpannie na umor rozkochał.~Anusia pomyślała
4590 II,38 |                więc nie czując się bardzo na siłach wobec ogólnego powstania,
4591 II,38 |               czambułku w tej nadziei, że na współkę z Tatary najwięcej
4592 II,38 |                   go poznają, a poznawszy na szablach rozniosą, zanim
4593 II,38 |              blizna od Bogusławowej kuli; na koniec nosił teraz brodę,
4594 II,38 |                  teraz brodę, dość długą, na końcu w szwedzki wicher
4595 II,38 |                 powodu nieubłaganą zemstę na się ściągnął.~Wojewoda uwierzył,
4596 II,38 |                wedle zwykłego prawa tylko na sejmie może być następcy
4597 II,38 |                    że da Bóg uspokojenie, na przyszłym sejmie żaden głos
4598 II,38 |           przyozdabiał ród sapieżyński, a na to żadne z ówczesnych "królewiąt"
4599 II,38 |                 sobą do Białej przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić,
4600 II,38 |            chociaż wojna z Septentrionami na czas omdlała, przecie w
4601 II,38 |                   instalował? Powariowali na czysto! Mnie Bogusław na
4602 II,38 |                  na czysto! Mnie Bogusław na karku siedzi, a ja mam wojskiego
4603 II,38 |                oddaję!~Stary hetman wziął na to pana Kmicica za ucho
4604 II,38 |             oczyma świecił... Cóżeście to na popasach czynili? Gadaj
4605 II,38 |                  obyczajów nie przejął?~- Na popasach?... - odrzekł wesoło
4606 II,38 |                  odrzekł wesoło Kmicic. - Na popasach kazałem sobie pachołkom
4607 II,38 |             siedlisko, a które confiteor, na kształt bąków mnie cięły.~-
4608 II,38 |                   się Sapieha spojrzawszy na tę twarz żołnierską, przed
4609 II,38 |              szczerą i wesołą. Pan Kmicic na wzmiankę o Bogusławie przybladł
4610 II,38 |              odparł równie ponuro Kmicic.~Na tym skończyła się rozmowa.
4611 II,38 |                  królewskie, hetmańskie i na przyszłe zwycięstwo nad
4612 II,38 |                 nie był, jako się rzekło, na uczcie obecny. Natomiast
4613 II,38 |                 się Kmicic ofiarował rękę na króla i pana naszego podnieść,
4614 II,38 |                 był zuchwały, jeszcze się na Bogusława porwał. Podobno
4615 II,38 |              Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił,
4616 II,38 |                 dowody mam w ręku, czarno na białym, iż to była zemsta
4617 II,38 |               którzy by byli przed chwilą na szablach Kmicica roznieśli,
4618 II,38 |                taki to człowiek, on się i na Radziwiłła porwie!~- Wszystkich
4619 II,38 |               koniuszy pohańbił rzuciwszy na jednego taką hańbę!~- Kmicic
4620 II,38 |                   trzymał ostro i dopiero na samym odjezdnym rzekł jej:~-
4621 II,38 |                się był pewnie w waćpannie na umor rozkochał.~Anusia pomyślała
4622 II,39 |                  lecz zawsze stał jeszcze na czele sił znacznych i niemałą
4623 II,39 |               liczba jego żołnierzy mogła na szali wojennej zaważyć,
4624 II,39 |               zastanawiał się, rozważał i na narady oficerów wzywał.~
4625 II,39 |             narady oficerów wzywał.~Bywał na tych naradach i pan Kmicic.
4626 II,39 |                  imię radziwiłłowskie, że na pierwszy widok księcia Michała
4627 II,39 |                 ludzi jednać samą twarzą, na której piękność szła ze
4628 II,39 |                Lecz Sapieha lubił działać na pewno, bał się każdego nierozważnego
4629 II,39 |                    więc postanowił czekać na dokładniejsze wiadomości.~
4630 II,39 |           Zapowiedziana wyprawa Bogusława na Podlasie mogła być tylko
4631 II,39 |             wyprawa udana, przedsięwzięta na czele sił lada jakich w
4632 II,39 |           elektorem uderzą przez ten czas na Czarnieckiego, zgniotą go
4633 II,39 |                przeważającą potęgą, ruszą na samego króla i zduszą dzieło
4634 II,39 |                  Racje swoje wykładał zaś na naradach potężnie, że sam
4635 II,39 |                  że sam Kmicic musiał się na nie w duszy zgodzić. Przede
4636 II,39 |                   przezorny hetman gońców na wszystkie strony i czekał
4637 II,39 |               wszystkie jednego wieczora.~Na zamku bialskim odbywała
4638 II,39 |                  Zaledwie wojewoda rzucił na nie okiem, gdy zalterował
4639 II,39 |                 okiem, gdy zalterował się na twarzy i rzekł obecnym:~-
4640 II,39 |                    Panie hetmanie - rzekł na to książę Michał - pewien
4641 II,39 |                  ma. Dlatego nagle trzeba na niego nastąpić, inaczej
4642 II,39 |                niego nastąpić, inaczej on na nas nastąpi.~- Do wszystkiego
4643 II,39 |            Bogusławie ludzi?~- Jest jazdy na cztery tysiące prócz piechoty
4644 II,39 |                 się w rurach muszkietów i na grotach dzid.~I szedł regiment
4645 II,39 |            Sapieha rozmyśla, głową kręci, na obie strony każde przedsięwzięcie
4646 II,39 |                    poszli jeszcze wczoraj na noc i musieli być już daleko.
4647 II,39 |                  Nie darmo Chowański cenę na jego głowę nakładał. Bóg
4648 II,39 |                  odciągnąć hetmana daleko na północ, aby ułatwić królowi
4649 II,39 |                 królowi szwedzkiemu napad na Czarnieckiego i hetmanów
4650 II,39 |             ruszeniem. W Brańsku trafiono na takie roztopy, że i piechota
4651 II,39 |                 drobnej szlachty i sadzał na nie muszkietników. Innych
4652 II,39 |               drodze trafiano ustawicznie na jego ślady, na spalone gdzieniegdzie
4653 II,39 |                ustawicznie na jego ślady, na spalone gdzieniegdzie wsie,
4654 II,39 |               spalone gdzieniegdzie wsie, na trupy ludzkie wiszące po
4655 II,39 |         opowiadają ludzie nie znający się na wojsku i wojennym rzemiośle.~
4656 II,39 |          kilkudziesięciu dzikich jeźdźców na wychudłych i poszerszeniałych
4657 II,39 |                  skórę, pokrwawieni, szli na wpół żywi, obojętni na wszystko,
4658 II,39 |               szli na wpół żywi, obojętni na wszystko, nawet na świst
4659 II,39 |               obojętni na wszystko, nawet na świst surowca, który przecinał
4660 II,39 |               który przecinał im skóry, i na dzikie wrzaski tatarskie.~-
4661 II,39 |                 myśląc, iż wielkie wojsko na nich następuje, przez całe
4662 II,39 |                  jednak dał, iż to z dnia na dzień topnieje, a byle nasze
4663 II,39 |                 silnie zachorzał i ledwie na koniu usiedzieć może, febris
4664 II,39 |             zagarnięta, ale chorym będąc, na cnotę jej nastawać nie może.
4665 II,39 |                 nie opamięta.~- Ruszajmy, na miły Bóg! Tamten mu groble
4666 II,40 |                   komunikiem do Sokółki i na koniec dwa wojska stanęły
4667 II,40 |                     Już mi i gniewno było na ciebie, żeś tak długo znać
4668 II,40 |                Bielska napadł głuchą nocą na cały obóz.~W Wojszkach,
4669 II,40 |                   wpadł jak ślepy huragan na samą kwaterę książęcą, tak
4670 II,40 |               troska nie zagnieździła się na długo i choć astrologowie,
4671 II,40 |                  i setki zasadzek. Zawsze na próżno! Babinicz umiał ominąć
4672 II,40 |                   słynniejszych kawalerów na Litwie, a słynął zarówno
4673 II,40 |                   Wzrostu średniego, włos na głowie i brwiach miał czarny
4674 II,40 |              miary. Połykał kwartę śliwek na wódce, po czym był tak trzeźwy,
4675 II,40 |                miał polerowne i chociażby na pokojach królewskich umiał
4676 II,40 |                Wpływami swoimi wyniósł go na podkomorstwo i udarował
4677 II,40 |             jakiego szwanku nie poniósł?" Na radach jego siła polegał,
4678 II,40 |              naprzód, że łatwo mogło paść na starostę posądzenie, iż
4679 II,40 |             starostę posądzenie, iż tylko na przeszpiegi i tylko dla
4680 II,40 |              żądania, nic do ofiarowania.~Na szczęście, pan Sakowicz
4681 II,40 |                 butę, uśmiechnął się jeno na wpół z politowaniem. Każdy
4682 II,40 |              Sakowicza.~- Pan mój, książę na Birżach i Dubinkach, koniuszy
4683 II,40 |                   pole!~- Dawno by książę na waszą dostojność nastąpił,
4684 II,40 |               książę zawziętości Sapiehów na dom Radziwiłłowski i że
4685 II,40 |                  oczyma.~Lecz trafił swój na swego albo na lepszego,
4686 II,40 |                 trafił swój na swego albo na lepszego, i w oczach Kmicica
4687 II,40 |                 gęba ją pożuje i kłamstwo na świat wyplunie. Ten, który
4688 II,40 |                 pan Sapieha.~- Ja zbójców na księcia Bogusława nasyłam?~
4689 II,40 |                  który już raz do zamachu na życie książęce należał.
4690 II,40 |                usprawiedliwiał, boście mi na sędziów nie stworzeni. A
4691 II,40 |                tak będzie. Poczekasz waść na pismo u pana Oskierki.~Usłyszawszy
4692 II,40 |                   zaraz Sakowicza. Hetman na pożegnanie ręką mu kiwnął,
4693 II,40 |                   istotnie nasadził zbója na księcia?~- Na Najświętszą
4694 II,40 |              nasadził zbója na księcia?~- Na Najświętszą Pannę, której
4695 II,40 |                  żołnierz, stary sługa... Na ręku mnie nosił. Siła razy
4696 II,40 |                tobie go nie odda, jeszcze na twoje gardło nastąpi.~-
4697 II,40 |             odpowiedzią Bogusława.~"Glejt na żądanie posyłam - pisał
4698 II,41 |                Bogusław usypać szańczyki, na nich zaś ustawić organki
4699 II,41 |             reszta tak znużona, iż ledwie na nogach stała. Prócz tego
4700 II,41 |            tatarskie słyszano w Suchowolu na północ, zatem z tyłu Bogusławowych
4701 II,41 |              wszystkim zawiadywał, że zaś na koniu z trudnością mógł
4702 II,41 |             workiem, w którym tylko otwór na usta był przecięty.~Jednakże
4703 II,41 |               proszę za sobą. Siadaj waść na koń. Prosiłbym do lektyki,
4704 II,41 |             ciemnościach spoglądali jeden na drugiego, nie mogąc twarzy
4705 II,41 |             szarych i białawych zarysach. Na dźwięk Bogusławowego głosu
4706 II,41 |              dźwięk Bogusławowego głosu i na widok jego postaci wszystkie
4707 II,41 |                junakowi włos stanął dębem na głowie.~- Matko Najświętsza,
4708 II,41 |                  sługa Twój... Nie wódźże na pokuszenie!~- A czego to
4709 II,41 |                  tylko Sorokę mieć będzie na uwadze, że o niczym innym
4710 II,41 |                rumieńce oblewają mu twarz na myśl, że może sam książę
4711 II,41 |                osobnej komnacie, w której na kominie żarzyły się kupy
4712 II,41 |                 ułożono księcia Bogusława na długim polowym krześle,
4713 II,41 |                odpocznę...~Kmicic patrzył na niego. Książę nie zmienił
4714 II,41 |                 Ubielony był jak zwykle i na jagodach pomalowany barwiczką,
4715 II,41 |            otrząsnąć; następnie popatrzył na Kmicica i ozwał się:~- Chybiłem
4716 II,41 |                   Andrzej ukazując palcem na bliznę.~- To już drugi!... -
4717 II,41 |                   już drugi!... - mruknął na wpół do siebie książę.~I
4718 II,41 |                 nie odrzekł nic.~- Chybaś na pokrewieństwo przez Kiszków
4719 II,41 |                  Sapieha go żądał... Aleś na życie moje nastawał... Tam
4720 II,41 |              zechciej wasza książęca mość na wolność wypuścić.~Bogusław
4721 II,41 |                 książę mimo woli spojrzał na drzwi i mimo całej swej
4722 II,41 |          przedmiot rozmowy.~- Pan Sapieha na takowy układ nie przystanie -
4723 II,41 |                  tego żołnierza, a ja się na parol stawię, gdzie rozkażesz.~-
4724 II,41 |              przyjdzie nic mi po układach na pojutrze...~- Błagam waszą
4725 II,41 |               Kmicic, siła razy chodziłem na niedźwiedzia z oszczepem,
4726 II,41 |             umiesz prosić dość pokornie i na manowce leziesz... Ja ci
4727 II,41 |              sposób: uderz jutro w bitwie na pana Sapiehę, a ja pojutrze
4728 II,41 |                waszej książęcej mości?... Na wszystko święte zaklinam
4729 II,41 |                   cię biorą, dobrze!... I na twarzy się mienisz... Nie
4730 II,41 |                  głosem, jak gdyby febra, na którą cierpiał książę, nagle
4731 II,41 |                 książę, nagle rzuciła się na niego.~- Jeżeli wasza książęca
4732 II,41 |            zjeżonym w czuprynie, dygocący na całym ciele. Twarz jego,
4733 II,41 |          przyległej komnaty, kiwnął tylko na dwóch dworzan, żeby szli
4734 II,41 |                  oficer.~Kmicic popatrzył na niego błędnie.~- Głowbicz... -
4735 II,41 |                   i wyprowadzić za Janów. Na czas to wiązanie, później
4736 II,41 |                znalazł się w pustym polu, na którym ujrzał pan Andrzej
4737 II,41 |             kwadrat, w środku był majdan, na nim dwóch tylko piechurów
4738 II,41 |                pomyślał - końmi mnie każe na pal nawlec... Dla zemsty
4739 II,41 |           żołnierz siedział tuż obok pnia na zydlu bez czapki i ze skrępowanymi
4740 II,41 |                   i wyprostował się jakby na paradzie wojskowej.~Przez
4741 II,41 |          wojskowej.~Przez chwilę patrzyli na się obaj. Soroka twarz miał
4742 II,41 |                  No, stary - rzekł - czas na cię.~- A prosto nawłóczcie!~-
4743 II,41 |                nie bał się, ale gdy uczuł na sobie ramię oprawcy, począł
4744 II,41 |           krzyknął tak, jakby jego samego na pal nawłóczono:~- Stój!~
4745 II,41 |               Wszystkie oczy zwróciły się na Kmicica.~- Żołnierze! -
4746 II,41 |               jutro! Lafę wypłacę i dukat na głowę, dwa na głowę!...
4747 II,41 |             wypłacę i dukat na głowę, dwa na głowę!... Wybierajcie!!
4748 II,41 |               żyje król!~- Dość służby!~- Na pohybel zdrajcy!~- Stać!
4749 II,41 |                  zaś skoczył w tej chwili na jednego z owych koni, które
4750 II,41 |                  owych koni, które Sorokę na pal naciągnąć miały, i krzyknął
4751 II,41 |                  błysnęło jednocześnie.~- Na koń Sorokę! - zakomenderował
4752 II,41 |                 opierać się chcieli, lecz na widok gołych szabel umilkli.
4753 II,41 |                   lub trzy staje, trafili na straże piechurów, których
4754 II,41 |            wyciągnąwszy rękę, wsparł dłoń na głowie wachmistrza - jakby
4755 II,41 |                nie cudzoziemski regiment, na egzekucję.~- Bo chciał waszą
4756 II,41 |               paziowie.~Lecz książę siadł na łożu i krzyknął:~- Światła!~
4757 II,42 |                   bo też i nie było czasu na rozprawy; nie było nawet
4758 II,42 |                rozprawy; nie było nawet i na wypoczynek. Rycerz był znużon
4759 II,42 |                  Janowem stali w lasach i na gościńcach z tyłu wojsk
4760 II,42 |            ówcześni ludzie dobrze sypiali na kulbakach. Kazał więc tylko
4761 II,42 |                  drogę smaczno wydrzemie.~Na samym wsiadanym przyszedł
4762 II,42 |             okładać lasami, aby nie wpaść na Bogusława, za to Kmicic
4763 II,42 |              groble poniszczone; nie dość na tym: wody z wiosną rozlały
4764 II,42 |                 ciężką. Nie będzie z niej na dzisiejsze błota użytku.~
4765 II,42 |                   się do Janowa dostać?~- Na drodze leżą.~- Trzeba będzie
4766 II,42 |                daleko wypadają za wami?~- Na staje, dwa... dalej nie
4767 II,42 |               którzy nieskoro szli wprost na ogień do ataku, ale nie
4768 II,42 |              pomyślał Kmicic - poszedłbym na dym..."~Lecz o sprowadzeniu
4769 II,42 |                   zbytku, po wtóre, czasu na ściągnięcie jej brakło.~
4770 II,42 |                 dawać, lecz on nie zważał na to, jeździł między kulami,
4771 II,42 |                oglądał, a Tatarowie, choć na ogień mniej wytrzymali,
4772 II,42 |                  z miejsca ku szańczykom. Na próżno Tatarowie wypuścili
4773 II,42 |                  obfita. Kmicic popatrzył na rzekę, rzucił w wodę kilkanaście
4774 II,42 |                bokiem obejdziemy i z tyłu na nich uderzym.~- Pod wodę
4775 II,42 |                Kiszmet!~Nim zmroczyło się na świecie, Kmicic kazał naciąć
4776 II,42 |             poczęli płynąć. On sam płynął na czele, lecz wkrótce zmiarkował,
4777 II,42 |              Wówczas kazał się przeprawić na drugi brzeg.~Niebezpieczne
4778 II,42 |                błota, trafiwszy widocznie na twardy grunt.~Jakoż poczęła
4779 II,42 |               twardy. Szli zatem żwawiej. Na lewo mignęły im dalekie
4780 II,42 |                istotnie. Wówczas zwrócili na lewo i wparli znów bachmaty
4781 II,42 |                 Lecz ludzie wydostali się na brzeg prawie wszyscy. Kmicic
4782 II,42 |                   że pan Sapieha nastąpił na całej linii.~Lecz na szańczykach,
4783 II,42 |             nastąpił na całej linii.~Lecz na szańczykach, ku którym dążył
4784 II,42 |                  stosów drzewa paliło się na nich, rozrzucając blask
4785 II,42 |              patrzących przed się w pole, na którym jazda ucierała się
4786 II,42 |                 co za lud nadjeżdża.~Wtem na kroków pięćdziesiąt straszliwe
4787 II,42 |                    natarli z wściekłością na jazdę. Tymczasem niebo,
4788 II,42 |         niejakiego czasu, jako zwyczajnie na wiosnę, lunęło gęstym niespodzianym
4789 II,42 |                   jeden człowiek skoczyli na koń.~- Za mną! - krzyknął
4790 II,42 |         wyciągnęli się w ławę, gdy nagle, na polu oświeconym jak w dzień
4791 II,42 |                  blachy ubrany i siedzący na białym koniu.~- Bogusław! -
4792 II,42 |                   zderzyli się długą ławą na widnym polu, lecz wówczas
4793 II,42 |                 świstać w powietrzu.~Lecz na czele uciekających jeździec
4794 II,42 |               czele uciekających jeździec na białym koniu biegł ciągle
4795 II,42 |            Tatarowie i każdy niemal wiódł na arkanie rajtara. Wnet znaleźli
4796 II,42 |          brzeźniaków i w gołym polu wpadł na piechoty pana Oskierki,
4797 II,42 |                 Będziem go ścigali choćby na kraj świata! - rzekł Kmicic.~
4798 II,42 |                   świata! - rzekł Kmicic.~Na to hetman:~- Patrzaj, jaką
4799 II,42 |                   ruszył z Elbląga, idzie na Zamość, stamtąd na Lwów,
4800 II,42 |                  idzie na Zamość, stamtąd na Lwów, na króla. Przybywaj,
4801 II,42 |                  Zamość, stamtąd na Lwów, na króla. Przybywaj, Wasza
4802 II,42 |             Dostojność, z wszystką potęgą na ratunek Panu i Ojczyźnie,
4803 II,42 |                   zamknął oczy. Wspomniał na słowa księdza Kordeckiego,
4804 II,42 |                słowa księdza Kordeckiego, na to, co mu Wołodyjowski o
4805 II,42 |        Skrzetuskim powiadał, i odrzekł:~- Na potem prywaty! Przy ojczyźnie
4806 III,1 |                wszystko, co żyło, siadało na koń, Karol Gustaw bawił
4807 III,1 |                   to uczynić i ze względu na elektora, któren z mocniejszym
4808 III,1 |     Rzeczypospolitej, aby Jana Kazimierza na nowo, choćby w ostatnim
4809 III,1 |                   wielkich miastach, niby na wyspach, trzymali się jeszcze
4810 III,1 |               głównej szwedzkiej siły ani na dwie godzin odłączyć, bo
4811 III,1 |                 umarłego dostawi, wolność na wieczne czasy i ziemię w
4812 III,1 |                Szwedom po drodze, napadał na mniejsze prezydia, wycinał
4813 III,1 |                    skąd ta wojna straszna na śmierć i życie, której końca
4814 III,1 |            wielkimi zwycięstwami nabytej, na zmienne koleje wojny nie
4815 III,1 |              koleje wojny nie wystawiał."~Na to odpowiadał Karol Gustaw:~-
4816 III,1 |             wolniej pułki piesze, napadał na wozy z żywnością. I nigdy
4817 III,1 |             gradowa wisi nad łanem zboża. Na koniec dopadli go pod Gołębiem,
4818 III,1 |                   rzuciwszy się z impetem na nieprzyjaciela, rozniosły
4819 III,1 |                pagórka pancerną chorągiew na najemnych Angielczyków Wikilsona -
4820 III,1 |                 swoim z wyborową rajtarią na ratunek. Lecz rozpędu i
4821 III,1 |                 skakać z wysokiego brzegu na lód, padając trupem tak
4822 III,1 |                tak gęsto, że czernili się na śnieżnym polu jako litery
4823 III,1 |                 śnieżnym polu jako litery na białej karcie. Legł królewicz
4824 III,1 |             wyćwiczone, nie umiały stanąć na czas w ordynku; niektóre
4825 III,1 |               zażywały wczasu po chatach. Na owe gdy nieprzyjaciel natarł
4826 III,1 |                   Czarniecki kazał trąbić na odwrót, aby tamtych pułków,
4827 III,1 |                samego pana Czarnieckiego, na którym największe nadzieje
4828 III,1 |                   ducha wszystkim, którzy na głos konfederacji tyszowieckiej
4829 III,1 |        rozpraszają, ale i prędko zbierają na powrót.~Na to król:~- Panie
4830 III,1 |                prędko zbierają na powrót.~Na to król:~- Panie marszałku!
4831 III,1 |                Czarniecki przestał wisieć na kształt chmury nad nimi.
4832 III,1 |                  znaczenie, że smok wojny na nowo zabity, a jeno czasy
4833 III,1 |              Zimny wiatr pozmrażał kałuże na trakcie lubelskim i drogę
4834 III,1 |              wodzą Francuza Dubois poszły na Końskowolę, Markuszew i
4835 III,1 |             trzema jeszcze dniami, szłyby na pewną śmierć, lecz teraz
4836 III,1 |              począł patrzeć ze zdumieniem na Aszemberga, a ten głową
4837 III,1 |               chwili król. - Widziałeś go na własne oczy?~- Jako twój
4838 III,1 |          przewidywał - wtrącił Aszemberg.~Na to król wybuchnął:~- Wy
4839 III,1 |                   pułki od kup chłopskich na oparzeliskach zginęły. Idziemy
4840 III,1 |                więc podszedł do okna, aby na swoją wybraną popatrzyć,
4841 III,1 |                  swoją wybraną popatrzyć, na tę właściwie, która w Wielkim
4842 III,1 |            płonęła jaskrawo, migotała się na błękitno i czerwono - z
4843 III,1 |                    z dala tylko, poniżej, na ciemnym granacie nieba,
4844 III,2 |            najpotężniejsza, i przytaczali na dowód, iż wszystkie siły
4845 III,2 |              dobrej był myśli. Liczył też na urok swego imienia, na sławę
4846 III,2 |                też na urok swego imienia, na sławę niezwyciężonego wodza,
4847 III,2 |       niezwyciężonego wodza, a wreszcie i na układy. Układami, które
4848 III,2 |                   kałuskiego. Trawili też na naradach całe godziny. Sapieha
4849 III,2 |               łatwo przyszło królowi pana na Zamościu skaptować.~- Pieniędzmi
4850 III,2 |               tytułów, sam słyszałem, jak na dworze zgromił pana des
4851 III,2 |              spojrzał tylko z ciekawością na Karola Gustawa, ten zaś
4852 III,2 |                jako ostatnia racja!~- Hm! Na tę rację znajdzie się z
4853 III,2 |           rozrzewnienie księżnej Gryzeldy na widok pana Skrzetuskiego
4854 III,2 |                   do nóg obaj, rzewne łzy na widok ukochanej pani wylewając,
4855 III,2 |                  a ona, wdowa, siedzi oto na popiołach szczęścia, wielkości,
4856 III,2 |                    Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać -
4857 III,2 |                  pan Wołodyjowski chytrze na razie to wymyślił chcąc
4858 III,2 |            wymyślił chcąc zwrócić rozmowę na fraucymer księżnej i o pannie
4859 III,2 |              Wołodyjowski dostali funkcje na murach, jako oficerowie
4860 III,2 |                  o tym, jako pana Sapiehę na ludzi wyprowadził.~- Radziłem
4861 III,2 |                  modus in rebus! - rzecze na to Zagłoba - trzeba co najwięcej
4862 III,2 |               jako lżejsze, zawsze będzie na wierzchu, wino zaś, które
4863 III,2 |              wiadomo, chcieli mnie Wołosi na hospodarstwo posadzić, ale
4864 III,2 |          potomstwa, postawił mi kondycję, na którą zgodzić się nie mogłem.~-
4865 III,2 |          siemienia i sam zażywać? - rzekł na to pan Sobiepan.~- Ja nie
4866 III,2 |             powszechną. Pito i wiwatowano na zdrowie królewskie, gospodarskie
4867 III,2 |              oczywiście wziął pan Zagłoba na się za tę śmierć odpowiedzialność.~-
4868 III,2 |                   jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego
4869 III,2 |                    a idź", rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy,
4870 III,2 |                 Wołodyjowski. - Byłem też na niejednej wojnie i mówić
4871 III,2 |               morzyć rycerzy, więc poszli na spoczynek, zwłaszcza że
4872 III,2 |              nastroję jako basetlę i taką na nim arię Szwedom zagram,
4873 III,2 |               arię Szwedom zagram, że się na śmierć pod Zamościem zatańcują...
4874 III,2 |                    Szwedzi tuż!~- Chodźmy na wały, mości panowie! - rzekł
4875 III,2 |              Idźcie, a ja zdrzemnę, bo mi na jutro sił potrzeba - odpowiedział
4876 III,3 |                  pan Wołodyjowski poszedł na podjazd i nad ranem sprowadził
4877 III,3 |          wypróbowania swych dział i murów na Szwedach. Mniemał przy tym,
4878 III,3 |                 przyszło, zawsze zatrzyma na sobie potęgę szwedzką przez
4879 III,3 |                   mówił z wielką fantazją na radzie wojennej - ojczyźnie
4880 III,3 |                    rzekł Roch Kowalski. - Na króla samego skoczę!~- Teraz
4881 III,3 |              króla samego skoczę!~- Teraz na mury! - zakomenderował starosta
4882 III,3 |               barwiste kolety przybrano i na modłę cudzoziemską wyćwiczono,
4883 III,3 |                 przyszło rzucić się wręcz na nieprzyjaciela. I teraz
4884 III,3 |                 wyjaśnił się, i zaraz też na zachodniej stronie murów
4885 III,3 |         oficerowie starosty wstąpili żywo na anguł murów, z którego widok
4886 III,3 |            Zbliżyli się jeszcze bardziej. Na murach było cicho, więc
4887 III,3 |               głosów ludzkich. Doszedłszy na dwa strzały ze śmigownicy,
4888 III,3 |                   otaczały z dala miasto. Na koniec od zbitych tłumów
4889 III,3 |                  pozasadzali białe chusty na miecze i poczęli nimi powiewać.~-
4890 III,3 |                 zaraz w boki brać, z nogi na nogę przestępywać, a sapać,
4891 III,3 |              trzasł, i nacisnąwszy czapkę na uszy odjechał.~Z murów zaś
4892 III,3 |            łańcuchowy opuścił się z wolna na fosę i jenerał wjechał do
4893 III,3 |                  ni tej twierdzy zajmować na stałe nie myśli. Ale gdy
4894 III,3 |             nieszczęsnym kraju rozgorzała na nowo, gdy bunt głowę podniósł,
4895 III,3 |                   Jan Kazimierz, niepomny na klęski, które na Rzeczpospolitą
4896 III,3 |                 niepomny na klęski, które na Rzeczpospolitą spaść mogą,
4897 III,3 |                się w ornat ubrał i ogonem na mszę dzwoni.~- Liczne już
4898 III,3 |             dzwoni.~- Liczne już spłynęły na ten kraj z protekcji królewskiej
4899 III,3 |                    aby mu jeszcze raz iść na ratunek, któren na pokonaniu
4900 III,3 |                raz iść na ratunek, któren na pokonaniu Jana Kazimierza
4901 III,3 |                 niepowszednia mądrość twa na równi z sercem do tego się
4902 III,3 |                   począł, wedle zwyczaju, na swoim pozłocistym krześle,
4903 III,3 |                 rozszerzył, dłonie wsparł na kolanach i rzucając głową
4904 III,3 |                   mu czoło, lecz wszystko na próżno, bo po swych najlepszych
4905 III,3 |               przeciągnęła się nad miarę, na koniec stała się dla Forgella
4906 III,3 |                   który trzymał w ręku, a na który nikt dotąd nie zwracał
4907 III,3 |                   to wszyscy, zdumiał się na chwilę i pan starosta. Już
4908 III,3 |                się rękoma w boki i palnął na całą salę po łacinie:~-
4909 III,3 |                się poczęły brzuchy i pasy na brzuchach; jedni klaskali
4910 III,3 |                  głową dumnie wzniesioną. Na koniec, gdy paroksyzm śmiechu
4911 III,3 |             waszej dostojności odpowiedź?~Na to pan starosta pokręcił
4912 III,3 |             dumniej głowę - bo mam armaty na murach!~Poselstwo było skończone.~
4913 III,3 |                które ledwie że wciągnięto na szańce, wnet poczęły przeciw
4914 III,3 |            przerazić; ale były to strachy na Lachy. Pan starosta ani
4915 III,3 |           uwierzył i często pokazując się na murach, mówił w czasie największej
4916 III,3 |               inni oficerowie prosili się na wycieczkę, lecz pan starosta
4917 III,3 |               innego zajęcia czas spędzał na murach między żołnierstwem,
4918 III,3 |              radował się w duszy, patrząc na obronę i na fantazję rycerską.~-
4919 III,3 |                duszy, patrząc na obronę i na fantazję rycerską.~- Panie
4920 III,3 |                 pełne, że dobosze mogliby na nich bębnić, im zaś głód
4921 III,3 |                zaś głód kiszki szlamuje i na bicze skręca.~Pan Zagłoba
4922 III,3 |                 nieprzyjaciela, pościągał na kilkanaście mil wkoło ludzką
4923 III,3 |                pan Czarniecki nie poszedł na Zawiśle, ale znów krążył
4924 III,3 |            komunikację z Wisłą przecięły. Na koniec przyszła wieść, że
4925 III,3 |               weźmie, a gdy nieprzyjaciel na wycieńczonych nastąpi, żywa
4926 III,3 |                 miesiące wojnę skończę.~- Na taką twierdzę rok oblężenia
4927 III,3 |           wyczerpany.~Lecz liczył jeszcze na jakiś niespodziany wypadek -
4928 III,3 |                  starostą jenerał - liczy na to, że szkody, jakie Zamość
4929 III,3 |                  do układów go skłonią.~A na to pan Zamoyski:~- Owszem!
4930 III,3 |                   Szwedzi pakować namioty na wozy i ściągać działa z
4931 III,4 |                  chodziła drogami, bo gdy na północy Rzeczypospolitej
4932 III,4 |             kraina spłynęła marcową wodą, na południu od gór szło jeszcze
4933 III,4 |              południu od gór szło jeszcze na pola, na wody i bory lodowate
4934 III,4 |                 gór szło jeszcze na pola, na wody i bory lodowate tchnienie
4935 III,4 |        gwiaździste i mroźne. Lud siedzący na żyznych glinach, na czarnoziemiu
4936 III,4 |              siedzący na żyznych glinach, na czarnoziemiu i na borowinie
4937 III,4 |                glinach, na czarnoziemiu i na borowinie Małopolski, cieszył
4938 III,4 |                  chorągiew idąca do ataku na nieprzyjaciela. Słońce sypnęło
4939 III,4 |               duży a ciepły i jął chuchać na łąki, pola i puszcze. Wnet
4940 III,4 |             ziemia, ruń zielona strzeliła na niskich porzeczach, a lasy
4941 III,4 |               łzami z roztopionej okiści.~Na pogodnym wciąż niebie codziennie
4942 III,4 |                 gęsi. Przyleciały bociany na zeszłoroczne koła, a podstrzesza
4943 III,4 |                 mało ów tłum, idący jakby na zatracenie, podobny był
4944 III,4 |                 powyciskał sine pieczęcie na twarzach starych wojowników;
4945 III,4 |                  bezsenności, wiedząc, że na końcu drogi nie jadło ich
4946 III,4 |            kościotrupy jeźdźców siedziały na kościotrupach koni. Piechurowie
4947 III,4 |              zdołali. Choroby rzuciły się na żołnierzy jak kruki na trupa;
4948 III,4 |                się na żołnierzy jak kruki na trupa; jedni szczękali zębami
4949 III,4 |                się po prostu z osłabienia na ziemi, woląc umierać niż
4950 III,4 |                   jeźdźców, czasem daleko na krańcu widnokręgu, czasem
4951 III,4 |           pojedyncze partie, jakby sokoły na ptastwo wodne.~I tak szli
4952 III,4 |           zagrzmiały armaty, cofał wojska na boki, zostawując Szwedom
4953 III,4 |              sypał z oczu i ukazywał ręką na południe, gdzie w ruskich
4954 III,4 |                  i łup bogaty.~Tymczasem, na dobitkę nieszczęścia, te
4955 III,4 |                   Szedł więc Karol Gustaw na Narol, Cieszanów i Oleszyce,
4956 III,4 |             Kazimierz wolał bowiem czekać na skupienie się wojsk i nadejście
4957 III,4 |                   mógł się cofnąć aż hen, na Podole, i wyprowadzić za
4958 III,4 |           nieprzyjaciela w dalekie stepy, na których przyszłoby Szwedom
4959 III,4 |             ognisk zgłodniały i strudzony na śmierć żołnierz więcej szeptał
4960 III,4 |                   Przez ten czas ładowano na szkuty chorych żołnierzy,
4961 III,4 |         wszystkich masz w ręku - rzekł mu na odjezdnym król.~A i naprawdę
4962 III,4 |           prowiant: w razie zaś gdyby się na pewno wywiedział, gdzie
4963 III,4 |                      Czarnieckiego samego na powrozie wam sprowadzim!~
4964 III,4 |          wiedzieli, że szli, jak idą woły na rzeź do bydłobójni!~Wszystko
4965 III,4 |         bydłobójni!~Wszystko składało się na ich zgubę. Zaledwie przeszli,
4966 III,4 |                 zabłysły jeszcze w słońcu na skrętach raz i drugi, następnie
4967 III,4 |               czym ruszyli z wolna dalej. Na koniec dotarli do Wielkich
4968 III,4 |            wiadomość przywieźć.~- A jeśli na siły przeważne trafim?~-
4969 III,4 |            rozerwać.~- Ale możem trafić i na regularne wojska. Nie mamy
4970 III,4 |               Spyży dla ludzi i koni mamy na dwa dni, nie potrzebujem
4971 III,4 |                 ręku, mając wsparte kolby na udach, i oglądali się bacznie
4972 III,4 |                    i oglądali się bacznie na wszystkie strony. Badali
4973 III,4 |             przybrzeżne głębie borowe, ni na drodze jednak, ni po bokach
4974 III,4 |                jadących w przodku ujrzało na czterysta kroków przed sobą
4975 III,4 |                 kroków przed sobą jeźdźca na koniu.~Dzień był pogodny
4976 III,4 |              owego jeźdźca widać było jak na dłoni. Sam był żołnierzyk
4977 III,4 |           zwłaszcza tak mały, że siedział na rosłym bułanym bachmacie,
4978 III,4 |               polskiej psiarni.~- Krzyknę na niego! - rzekł rajtar.~-
4979 III,4 |                   jakiś czas oni patrzyli na niego, on na nich.~- Jest
4980 III,4 |                 oni patrzyli na niego, on na nich.~- Jest i drugi! Drugi!
4981 III,4 |                   i Sweno wyjechali zaraz na czoło.~- Poznaję tych ludzi -
4982 III,4 |               chorągiew pierwsza uderzyła na grafa Waldemara pod Gołębiem,
4983 III,4 |              Warto było wyjeżdżać, jeżeli na widok kilkudziesięciu obszarpańców
4984 III,4 |                 wracać mamy! - A czemuśmy na widok jednego nie wrócili?...
4985 III,4 |                   szersza, las rzedniał i na jego krańcu widać już było
4986 III,4 |             przeciwległym lesie, zatoczył na samym krańcu ogromne półkole
4987 III,4 |                żołnierz! Zawrócili jakoby na mustrze. Czego oni chcą?...
4988 III,4 |                chcą?... do kroćset!~- Idą na nas! - krzyknął Sweno.~Jakoż
4989 III,4 |                naprzód rysią. Mały rycerz na bułanym bachmacie krzyczał
4990 III,4 |            bułanym bachmacie krzyczał coś na swoich, wysuwał się naprzód
4991 III,4 |              ziemi. Jeźdźcy pochylili się na karki i skryli się za grzywą.
4992 III,4 |                   taką siłą, że odrzuciła na prawo i lewo pierwsze szwedzkie
4993 III,4 |              ochłonąwszy wsiedli potężnie na nieprzyjaciół. Skrzydła
4994 III,4 |           zwycięstwo już, już chyliło się na szwedzką stronę, gdy nagle
4995 III,4 |            husarię.~Wiódł ją mąż siedzący na dzielnym tarantowym koniu,
4996 III,4 |                  zaś podprowadził husarzy na kilkanaście kroków i gdy
4997 III,4 |         rozdzielający między nich robotę.~Na koniec, gdy wysunęła się
4998 III,4 |            wysunęła się piąta, sam stanął na czele i ruszył wraz nią
4999 III,4 |                 ocalić, więc kazał trąbić na odwrót. Ruszyli zatem Szwedzi
5000 III,4 |              czarniecczykowie zaś jechali na nich tak, że dech polskich