Tom, Rozdzial

6001 III,17|                radziwiłłowskich skarbach.~Na to Bogusław:~- Panie Sejdewitz,
6002 III,17|                 Można by gotowizny dostać na skrypty od miast pruskich,
6003 III,17|                waszej książęcej wysokości na skrypt oddać.~- A toś mi
6004 III,17|         kosztowności szlachcic nie zechce na gotowiznę zmieniać, ale
6005 III,17|                miecznikowa nabiegła krwią na widok młodego księcia, i
6006 III,17|                   wszelako już zdałem się na wolę Boga, który jak tuszę,
6007 III,17|                   hojnie wynagrodził, ale na mnie nowy ciężar zesłał,
6008 III,17|               tylko spojrzał nieco bokiem na Oleńkę.~Książę zaś mówił
6009 III,17|                   Jana Kazimierza Carolus na tron polski był obrany.
6010 III,17|               teraz miał zostawić posiłki na wojnę ukrainną i na moskiewską.
6011 III,17|               posiłki na wojnę ukrainną i na moskiewską. Jeszcze byśmy
6012 III,17|                   ale panu Sapieże to nie na rękę, bo nie mógłby gnębić
6013 III,17|              Radziwiłłów. Wszyscy się już na owe traktaty zgodzili, on
6014 III,17|                   tylko zemsty wszczynam.~Na to miecznik:~- Kto waszą
6015 III,17|            polityką, mrugnął tak wyraźnie na Oleńkę, że ta aż przelękła
6016 III,17|                pomyślał.~I chociaż gniewu na twarzy nie okazał, przecież
6017 III,17|                 mość chcesz gotowiznę swą na skrypt mi oddać. Chętnie
6018 III,17|                 gotowy grosz i mnie teraz na rękę. Gdy spokój nastanie,
6019 III,17|               wszystko.~Bogusław spojrzał na niego bystro.~- Jak to?
6020 III,17|              wskazać słowy albo delineare na papierze łatwo.~- Słowa
6021 III,17|              wiatr - odrzekł miecznik - a na delineacjach czeladź się
6022 III,17|                      Jako gospodarz czuły na dobro swych gości nie mogę
6023 III,17|                Panna Aleksandra spojrzała na niego błagalnie, lecz on
6024 III,17|                sobie zbytnio przeciw komu na wąs namotał lub gdy o billewiczowski
6025 III,17|        trzasnąwszy szablą począł krzyczeć na całe gardło:~- Cóż to tu,
6026 III,17|                   poręcz krzesła, patrzył na niego uważnie, bez widomych
6027 III,17|             lepiej, wiedziałby, że ściąga na swą głowę groźne niebezpieczeństwo.~
6028 III,17|                wychowanie, ogłada zdobyta na najpierwszych dworach europejskich,
6029 III,17|             nauczą moresu... młodziku!...~Na to Bogusław wstał, w jednej
6030 III,17|               wzdymała się pod stanikiem, na kształt fali morskiej, i
6031 III,17|               wszystkie żądze wypełzły mu na twarz, jakoby węże w pieczarach
6032 III,17|                 patrzył jeszcze w Oleńkę, na koniec twarz mu złagodniała,
6033 III,17|                złagodniała, skłonił głowę na piersi i rzekł:~- Przebacz,
6034 III,17|                    Śmiało, śmiało! Proszę na godność nie uważać!~- Bo
6035 III,17|             przygoda.~Sakowicz zerwał się na równe nogi niby zaperzony,
6036 III,17|                   kiep, ważyłem się dotąd na dwie strony! Bałem się snów,
6037 III,17|                Ryff, że to wpływ Saturna, na którym wyziewy palące w
6038 III,17|                 biskup Parczewski, aby go na powrót na Żmudź dostać,
6039 III,17|              Parczewski, aby go na powrót na Żmudź dostać, gdzie by mu
6040 III,17|                  już jak strzyga z zębami na świat się urodzić. Kat cię
6041 III,17|              sandałów z niej zrobić i iść na pokutną pielgrzymkę do...
6042 III,17|                   i pannie, że ze względu na elektora i króla szwedzkiego,
6043 III,17|               milczał przez chwilę, tylko na obliczu pojawiły mu się
6044 III,17|                  za trzy dni muszę, muszę na Sapiehę wyruszyć. ~- To
6045 III,17|                  w nagłych razach bywa, i na pytel ślub daje. Oni toż
6046 III,17|                więc wasza książęca mość i na wyprawę zabrać ją ze sobą
6047 III,18|            mieczniku dobrodzieju! - rzekł na wstępie - zawiniłem ciężko
6048 III,18|                    Miecznik poczerwieniał na nowo w jednej chwili.~--
6049 III,18|                  ruszał, a oczy wyszły mu na wierzch; potem jął je sobie
6050 III,18|                 przecierać i spoglądać to na księcia, to wokoło po komnacie,
6051 III,18|           wreszcie rzekł:~- We śnieli czy na jawie?~- Nie śpisz, dobrodzieju,
6052 III,18|               książęca mość nie zważałbyś na stan nasz chudopacholski?~-
6053 III,18|                   masz za wysokich progów na jego nogi. Ja, mój mieczniku,
6054 III,18|                  żenił, to wydziwiano, że na godność nie pamięta, chociaż
6055 III,18|               twarz rozjaśniła się, jakby na nią promienie słońca padły.~-
6056 III,18|                    chi! Ot, będzie huczek na całej Żmudzi... A co panowie
6057 III,18|                 nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy się
6058 III,18|              cugli popuści, a ono bryknąć na pastwisko miłości z największym
6059 III,18|                   się namyśli. Co złe, to na lewo, co dobre, na prawo...
6060 III,18|                złe, to na lewo, co dobre, na prawo... a sama też na prawo.
6061 III,18|                    na prawo... a sama też na prawo. Słodkie to niby,
6062 III,18|                obierze, chociażby armaty, na nic! bo już nie zboczy.
6063 III,18|              mości książę, jakie to licho na Szwedów, ba! Na wszystkich
6064 III,18|                  to licho na Szwedów, ba! Na wszystkich nieprzyjaciół
6065 III,18|             zwycięska potęga szła jeszcze na służbę zwyciężonej, tego
6066 III,18|                Aleksandra jedna, ale i ja na równi z nią odium do nieprzyjaciół
6067 III,18|                pospólstwa, pomoc szwedzka na wojnę moskiewską i kozacką,
6068 III,18|                 jakoby olśniony tą myślą, na koniec podniósł rękę w górę
6069 III,18|           skoligacić i gotową partię mieć na Litwie. Stąd jego dla mnie
6070 III,18|                   Dwóch, ale i wszystkich na świecie Mostów. Jeno mi
6071 III,18|                 Ja serca nie zmienię, bom na całe życie pokochał, a i
6072 III,18|            potwierdzała, książę zaś jakby na dobitkę dodał:~- Ale masz
6073 III,18|                   ba! nawet zbiera mi się na jakowąś obłożnicę, bom wczoraj
6074 III,18|            odratował; mogę umrzeć, zginąć na wyprawie przeciwko Sapieże,
6075 III,18|            molestowań, zmartwień, tego by na wołowej skórze nie spisał.~-
6076 III,18|              wołowej skórze nie spisał.~- Na rany boskie, radź mości
6077 III,18|             będzie...~Bogusław zerwał się na równe nogi.~- Na świętą
6078 III,18|               zerwał się na równe nogi.~- Na świętą Ewangelię! Waszmość
6079 III,18|                głowa! Ja i tak za dwa dni na Sapiehę ruszam, bo mus!
6080 III,18|               odpowiedzi jej czekał, jako na węglach! Tymczasem zaś Sakowicza
6081 III,18|                 jeszcze by cała Żmudź się na weselisko zjechała. A tu
6082 III,18|          Sakowiczem.~- Tańcował szlachcic na dwóch łapach jak niedźwiedź -
6083 III,18|                   ale takich stryjców mam na kopy po całym świecie...
6084 III,18|               prędko się dziś ściemnia... Na Plaskę, jeśliby się wzdragał,
6085 III,18|                nie może być innego ślubu.~Na chwilę umilkli i poczęli
6086 III,18|               podobnym? Ale też i wygląda na Chimerę.~- Chcesz wasza
6087 III,18|              zawadzać. Plaska nas zlutuje na poczekaniu.~- Dobrze. Dam
6088 III,18|                   Dam jej jaworową łopatę na prezent ślubny, a tobie
6089 III,18|                     Bogusiu...~- Pamiętaj na Kastora! - odparł książę.~-
6090 III,18|                 rozłożył, a głowę spuścił na piersi.~- Mości książę!
6091 III,18|                     rzekł książę. - Plwam na wasze szlacheckie testamenta!
6092 III,18|             szlachcicu jękło i zwalił się na ziemię, sam zaś kopnąwszy
6093 III,18|                  tu spokojnie i nie chodź na górę, bo tam się wesele
6094 III,18|            zarżnij mnie, bo będę krzyczeć na całą Rzeczpospolitę. Brat
6095 III,18|                   Sakowicz położywszy jej na ustach swą dłoń potężną.~-
6096 III,18|                oka ręce, nogi i rzucił ją na sofę.~Następnie siadł przy
6097 III,18|                  poradzi?~Wtem zerwał się na równe nogi, bo drzwi otworzyły
6098 III,18|               otworzył oczy, podniósł się na wpół i jął rozglądać się
6099 III,18|                  pannę Kulwiecównę leżącą na sofie.~- Czyś ją waść zamordował? -
6100 III,18|               twego pana, któren tam leży na górze.~- Co się stało? -
6101 III,19|                 się, dygotał, podskakiwał na łożu, wyprężał się jak zwierz
6102 III,19|            elektora i Szteinboka, leżą tu na stole, ale czytanie na później
6103 III,19|                 tu na stole, ale czytanie na później trzeba odłożyć,
6104 III,19|                  i rzekł:~- Jutro ruszamy na Podlasie.~- Jutro będziesz,
6105 III,19|                    jako i dzisiaj.~- Będę na koniu jako i ty!... Milcz,
6106 III,19|                  jak się nie uda, to wina na mnie spadnie - odrzekł Sakowicz.~-
6107 III,19|                jeśli tam jest jaki diabeł na usługach, który o wszystkim
6108 III,19|           odpowiadam.~Książę podniósł się na łóżku.~- Myślisz?... - rzekł
6109 III,19|                      rzekł patrząc bystro na Sakowicza.~- A wasza książęca
6110 III,19|                  to być...~- Dla pewności na krzyż ją wczoraj wiązałem,
6111 III,19|                   ją wpół. Już się szatki na niej zatliły. Musiałem gasić
6112 III,19|                   jeszcze włosy wstają mi na głowie... I nie sam strach,
6113 III,19|                 można by kazać nieco lodu na rzece odrąbać i tę babę
6114 III,19|              przynajmniej hałasu i krzyku na całą Litwę nie naczyni,
6115 III,19|                pomyślę, ilem tu pieniędzy na próżno stracił na owe uciechy
6116 III,19|               pieniędzy na próżno stracił na owe uciechy i turnieje,
6117 III,19|                   turnieje, a wszystko to na nic! na nic!...~- Mnie już
6118 III,19|           turnieje, a wszystko to na nic! na nic!...~- Mnie już dawno
6119 III,19|                nic!...~- Mnie już dawno i na tę dziewkę złości brały.
6120 III,19|                   ciurze: "Ruszaj, sługo, na górę, bo tam pan twój leży" -
6121 III,19|                 żelazkami szczypać; które na Plaskę były przygotowane...
6122 III,19|                naprawdę jutro mamy ruszać na Podlasie?~- Jako Bóg w niebie.
6123 III,19|               piorun i cały rachunek nasz na szybkości polega, to nie
6124 III,19|                  się umyślnie zakłuł, aby na wyprawę nie iść.~- Trzeba
6125 III,19|                 nagłymi pochodami ciągnąć na Podlasie. Książę Bogusław
6126 III,19|                   eks-kardynał w koronie.~Na to zaś Paterson ośmielił
6127 III,19|             Samsonowi.~Bogusław popatrzył na niego przez chwilę dziwnym
6128 III,19|                    że cała Rzeczpospolita na łeb mu runie.~Rozmowa była
6129 III,19|               Nazajutrz pochód z księciem na czele wyruszył do dnia.
6130 III,19|                zakrzyknął:~- Pierwej mnie na marach zobaczy niż szeląg
6131 III,19|           dzisiejszych burzliwych czasach na szwank wystawiać, kazałem
6132 III,19|              głosu i list wypadł mu z rąk na podłogę; przez chwilę zdawało
6133 III,19|                      zakrzyknął wreszcie.~Na to Oleńka:~- Jedna krzywda
6134 III,20|                Radziwiłła, pana tylu dóbr na Litwie i Rusi, jest na czym
6135 III,20|               dóbr na Litwie i Rusi, jest na czym poszukiwać.~Natomiast,
6136 III,20|           przewyższały niebezpieczeństwa, na jakie Ketling z powodu opuszczenia
6137 III,20|               czci, uwielbienia i pokory.~Na jego widok łzy zakręciły
6138 III,20|                  cierpiąca, że gdy Oleńka na powitanie spytała go o zdrowie,
6139 III,20|                 chwilę, po czym podniosła na niego swe cudne oczy, które
6140 III,20|                 zamiar ucieczki, i to, że na jego pomoc rachuje. Poczęła
6141 III,20|              będziesz, daleko czy blisko, na wojnie, w pokoju, będę się
6142 III,20|               słów bledniejąc jak chusta, na koniec klęknął, obie dłonie
6143 III,20|                lat nigdy fałsz nie postał na wargach moich, nigdy nie
6144 III,20|                 służbę zdradzają. A nawet na rozkaz, nawet na prośbę
6145 III,20|                  A nawet na rozkaz, nawet na prośbę twoją, pani, słowa
6146 III,20|                   nikogo z Taurogów, stał na straży przy bramie i gdybyś
6147 III,20|                 nie znała i zawiodłaś się na mnie. Ale zlituj się, zrozumiej,
6148 III,20|                 rozkaz, wolej bym poszedł na tę wyprawę... Ja panią nie
6149 III,20|               tyczy?~Oleńka rzuciła okiem na papier i przeczytała, co
6150 III,20|                 przeto polecamy oficerom, na praesidium w Taurogach zostającym,
6151 III,20|              rzekł Ketling - dlatego jest na piśmie.~- Niech się dzieje
6152 III,20|               będzie cierpiał bez skargi.~Na koniec skłonił się i wyszedł
6153 III,20|              pozrywał bandaże, które miał na świeżej ranie, i padł zemdlony,
6154 III,20|                   miecznik, a spojrzawszy na synowicę odgadł zaraz, że
6155 III,20|               polec mu przyszło.~- Czemu? na rany Pańskie! czemu?~- Bo
6156 III,20|                      krzyknął miecznik. - Na cnotę nastają, łupią, kradną,
6157 III,20|            komnacie i pięściami wygrażać, na koniec ozwał się zgrzytnąwszy
6158 III,20|                   okien.~A panienka zaraz na to:~- Moja wina, żem płakała...
6159 III,20|             spodziewając się kary boskiej na zdrajcę ojczyzny i bezczestnego
6160 III,20|            Chybaby kary i sprawiedliwości na tym świecie nie było!...
6161 III,20|                   w pień wyciętych. Idzie na Tykocin, pod którym stoi
6162 III,20|               księcia, który nie czekając na pana Sapiehę, sam wielkimi
6163 III,20|                wielkimi pochodami ciągnie na niego."~"I pan Sapieha zniesion
6164 III,20|             wiosny, wieść z innych stron. Na te przymorskie brzegi Rzeczypospolitej
6165 III,21|                  która patrzyła wprawdzie na nią z nieufnością, lecz
6166 III,21|                 Anusi okrzykami:~- Chwała na wysokości Panu!~- Dziwno
6167 III,21|                mnie nie przyjechał - hej! na ileż to tygodni było przedtem...
6168 III,21|                   waćpanny żal i nie mogę na to patrzeć... Czego płaczesz?...~
6169 III,21|                     Od radości - odrzekła na to Oleńka - ale i ze strapienia,
6170 III,21|                      huknął pan miecznik.~Na to Anusia:~- To samo i mnie
6171 III,21|                  go jeszcze nie znasz, bo na waćpannę tak nie nastawał
6172 III,21|            waćpannę tak nie nastawał jako na tę dziewczynę. Arcy to szelma
6173 III,21|                   kiedy sam książę Jeremi na Tatarów w Dzikie Pola chodził.
6174 III,21|                  wyrósł w jej opowiadaniu na tak wielkiego bohatera,
6175 III,21|               nieprzyjaciel nie mścił się na substancji i rodzinach.
6176 III,21|                 ta stara ręka jeszcze się na coś przyda.~- To idź waćpan
6177 III,21|                   poczęła w końcu parskać na miecznika jak kotka. Że
6178 III,21|                 Że zaś była wypoczęta, bo na ostatnim noclegu w niedalekich
6179 III,21|                  jej oto z początku kozła na czole.~- Bom mniemała, że
6180 III,21|               zupełnie i wsparłszy rączki na kolanach, przekręciła na
6181 III,21|                  na kolanach, przekręciła na bok główkę, naśladując Anusię
6182 III,21|                  Anusię i patrząc z ukosa na miecznika:~- Tak to, stryjaszku?!
6183 III,21|                raczej ochłę, która nocami na wertepy ludzi wyprowadza
6184 III,21|           pozostałych w Taurogach, którzy na obie co dzień patrzyli,
6185 III,21|                 wetując poniesione straty na Braunie i wszystkich pozostałych,
6186 III,21|               Anusia usłyszy brzęk ostróg na korytarzu, wnet udaje, że
6187 III,21|              Sapieże nie przybyły, wypada na korytarz, leci wichrem i
6188 III,21|                   leci wichrem i wpadłszy na oficera wykrzykuje:~- Ach!
6189 III,21|                 Anusia - a ten smok wolał na swoich Tatarów niż na mnie
6190 III,21|               wolał na swoich Tatarów niż na mnie spoglądać, a zaś nie
6191 III,21|         powiedziałam sobie: "Nie patrzysz na mnie - czekaj!.." A to już
6192 III,21|                  i jej siwe oczy przyszły na pamięć. I tamten by tak
6193 III,21|              tamten komendę wiecznie miał na ustach, dzielność w obliczu,
6194 III,21|               dalej:~- Kiedy z buzdyganem na koniu po polach latał, to
6195 III,21|                  bitwa zdarzyła, to ognie na niego z ochoty na krew biły.
6196 III,21|                   ognie na niego z ochoty na krew biły. Siła ja godnych
6197 III,21|                   dziewczynę."~- Cóżeś mu na to?~- Mówiłam mu tak: "Skądże
6198 III,21|            odrobinę!~Tu Anusia pokazywała na palcu, ile sobie pozwoli,
6199 III,21|           wyznaczała porcję, co najwięcej na pół paznokcia, by świętego
6200 III,21|                  prosty tak strasznie był na cudzoziemców zawzięty, że
6201 III,21|                 niego, książę, ze względu na elektora i Szwedów, nie
6202 III,21|                Oleńka - a najlepszy dowód na Częstochowie, o której cudownej
6203 III,21|                   wojnie jakowyś zameczek na czas obroni i kilka szturmów
6204 III,21|                  że to rzecz ważna, która na całą wojnę wpłynąć może.
6205 III,21|                  dobrze - odrzekła panna.~Na to Ketling:~- Niech będzie
6206 III,21|                  Bies herbu Kornia, zwany na dworze Bogusławowym Cornutusem.
6207 III,21|             wojskowych, więc skinęła ręką na pana Biesa, by usiadł, co
6208 III,21|                rzuciwszy się nagle Oleńce na szyję zakrzyknęła:~- Pan
6209 III,21|                 bo mieliśmy wiadomość, iż na południu Rzeczypospolitej
6210 III,21|                waćpan zostawił księcia?~- Na dzień drogi od Sokółki;
6211 III,21|           niezrównany, wszystkie nadzieje na walnej bitwie gruntuje,
6212 III,21|                  rękoma po jubce uderzać, na korkach się jak fryga okręcać,
6213 III,21|                  mówiłam, że jemu Andrzej na imię? Sam mi to powiadał.
6214 III,21|                   Bogusławowi sprzedać, i na imię miał także... Andrzej.~-
6215 III,22|  najświetniejszego luda wyszło z księciem na tę wyprawę, wróciło zaś
6216 III,22|                boju, których nie poznosił na podjazdach straszny Babinicz,
6217 III,22|              Borzobohatą; nie zgadzaj się na to, by pana miecznika do
6218 III,22|            przecież gdyby się był zgodził na ucieczkę, byłaby już daleko,
6219 III,22|                    byłaby już daleko, raz na zawsze od Bogusława wolna.~-
6220 III,22|                 szkoda cię dla zdrajcy...~Na to Ketling:~- Byłbym się
6221 III,22|               wyszedł, pozostawiwszy broń na stole, którą Oleńka schowała
6222 III,22|              Oleńka schowała natychmiast. Na szczęście, przewidywania
6223 III,22|             pognębiony i chory, że ledwie na nogach mógł się utrzymać.
6224 III,22|                   lub czy nie ekspediował na pościg Babinicza z lekkimi
6225 III,22|                  samą twarz z pistoletu i na nic się to nie przydało.~
6226 III,22|            przydało.~Bolało księcia serce na myśl, co taki Babinicz uczyni
6227 III,22|               należało się spodziewać, że na pierwszą wieść o zbliżaniu
6228 III,22|        głównodowodzącym siłami szwedzkimi na Żmudzi.~W tym celu, po przybyciu
6229 III,22|            przespanej nocy, książę wezwał na naradę Sakowicza, kóremu
6230 III,22|             wyprawie. Czas jakiś patrzyli na siebie bez słowa. Przemówił
6231 III,22|                  Niemcy nie rozumieją się na polskich nazwiskach. Im
6232 III,22|                   Kmicic czy Babinicz. A! na rogi Lucypera, żebym go
6233 III,22|           rozśmiał się.~- A skwierczałbyś na sapieżyńskim ruszcie...
6234 III,22|               gotówem pójść do Sapiehy.~- Na powróz!~- Na ten, którym
6235 III,22|                   Sapiehy.~- Na powróz!~- Na ten, którym Radziwiłła zwiążą.~-
6236 III,22|                  Już i ostygli, a tańcują na sznurach zawzięcie, bo wiatr
6237 III,22|             Słuchaj no! Czy chcesz zostać na załodze w Taurogach, bo
6238 III,22|             żartów ze mną nie ma. Z uwagi na Loewenhaupta lepiej, że
6239 III,22|             uczynię i po mojemu wyćwiczę. Na włości będę miał oko, a
6240 III,22|                    wnet rzucę podejrzenie na jakiego bogatszego szlachcica
6241 III,22|               wycisnę go jak ser w worku. Na początek potrzeba by mi
6242 III,22|                    spytał książę siadając na łóżku.~- Z panną Borzobohatą-Krasieńską.~-
6243 III,22|              drużbą.~Srogi gniew wystąpił na straszne i bez tego lica
6244 III,22|              książęce odrzekł:~- Niebożę! na schody o własnej mocy ci
6245 III,22|               Dlatego chętnie zgodził się na jego zamiary względem Anusi
6246 III,22|                protekcja pana Sapieżyńska na nic, bo on jeno w Witebskiem
6247 III,22|                   ja wyjeżdżam, bo muszę. Na moim miejscu zostaje komendantem
6248 III,22|                 tak obrotny, jak drugiego na całej Litwie nie masz. Owóż,
6249 III,23|            właśnie dlatego pragnął stanąć na czele sił jak największych,
6250 III,23|                  może powiększyć - odparł na pożegnanie Sakowicz.~W godzinę
6251 III,23|              nadchodzi, w dolnych salach, na korytarzach, w cekhauzie,
6252 III,23|                    była rada i ze względu na Babinicza, bo czuła swoją
6253 III,23|                   nie oparł, to musiała i na jego sercu trwałe oczyma
6254 III,23|             popsował.~Anusia, niezbyt się na tych sprawach znając, puszczała
6255 III,23|               mówił - krzyczą wniebogłosy na swą krzywdę i niewolę, a
6256 III,23|            obsypać, koronę radziwiłłowską na jej głowę włożyć, i za to
6257 III,23|             pociągnęli wielkimi pochodami na króla szwedzkiego aż hen,
6258 III,23|          rozumować, że gdy ich nie ma, to na nic uciekać z Taurogów,
6259 III,23|              wychodzić za mąż nie może, a na koniec, że chce go na rok
6260 III,23|                   a na koniec, że chce go na rok próby wystawić. Starosta
6261 III,23|                  żołdaka, lecz musiał się na Anusine kondycje zgodzić.
6262 III,23|                 wymagaj, choćby tego, bym na kolanach chodził...~Gdyby
6263 III,23|          zniecierpliwienia skutki spadają na całą okolicę, może by go
6264 III,23|                   się nagle i sam chodził na wyprawy. A zwycięstwo chodziło
6265 III,23|                 bladoniebieskimi oczyma i na lutni jej grywał.~Płynęło
6266 III,23|                ściągały się coraz mocniej na białym czole, tak że w końcu
6267 III,23|                   ze ślicznymi rumieńcami na twarzy i szczęściem w oczach,
6268 III,23|                   krzyczała: "Hej! hej!", na bory i lasy!~Wiosna czyniła
6269 III,23|                  lasy!~Wiosna czyniła się na świecie. Rozpętane z lodu
6270 III,23|                   ile kłosów kołysało się na jej łanach, ile gwiazd świeciło
6271 III,23|            rybactwem się trudnili; którzy na stepach koczowali ze stadami -
6272 III,23|              Szwedów po takich pogromach.~Na koniec przyleciały nowe
6273 III,23|                Taurogach przestał chodzić na wyprawy, jeno listy po nocach
6274 III,23|           pacjencji większa i nie mogłem, na rany Chrystusa Pana przysięgam,
6275 III,23|                    Nie rodzić mi się było na świętej Żmudzi naszej, gdzie
6276 III,23|              wareckim i taka trwoga padła na wszystkich stronników szwedzkich,
6277 III,23|                    Gotowe rajtarie wyszły na drugi dzień, a z nimi Ketling,
6278 III,23|                żal było zostawiać Taurogi na łaskę nieprzyjaciół, wiedział
6279 III,23|            skłoniły ostatecznie Sakowicza na stronę pruską.~Jako zaś
6280 III,23|                 miał ruszyć.~Nagle trafił na niespodziewany opór i to
6281 III,23|                 gdyby Billewicze uderzyli na same Taurogi, jeszcze by
6282 III,23|             Rozumowała sobie przy tym, że na obczyźnie, między Niemcami,
6283 III,23|            Niemcami, zostawałaby zupełnie na łasce Sakowicza, że łatwiej
6284 III,23|             zginiemy obie.~Anusia zaś jej na to:~- A widzisz! A małoś
6285 III,23|                    A teraz zważałli by on na mój opór, gdyby nie był
6286 III,23|                  Babinicz do sądnego dnia na Litwę wiózł, bo ten się
6287 III,23|                  za morza gwałtem wywożą, na wygnanie mnie skazują, rychło
6288 III,23|                albo że Anusia zwariowała. Na koniec rzucił się jej do
6289 III,23|              ubezpieczonych, rozniósł ich na szablach i kopytach. Sam
6290 III,23|                pozostali rozpierzchli się na cztery świata strony. Kilkudziesięciu
6291 III,23|             partie nie śmiały przechodzić na tę stronę Dubisy.~Sakowicz
6292 III,23|            ceremonią.~- Bodajem go kiedyś na długość szabli spotkał!~-
6293 III,23|              spotkał!~- Pewnie byś waćpan na głębokość szabli leżał w
6294 III,23|                  niebo szwedzkie wali się na ich głowy wraz ze wszystkimi
6295 III,23|                wszystkimi bóstwami, które na nim świeciły dotychczas
6296 III,23|          grzesznymi.~A wieść biegła jakby na skrzydłach, huczała jak
6297 III,23|             swoich oczach; partie poczęły na nowo wpadać na oddziały
6298 III,23|             partie poczęły na nowo wpadać na oddziały szwedzkie; Billewicze,
6299 III,23|            pogromie, przeszli znów Dubisę na czele swych chłopów i resztek
6300 III,23|                  gdyż łatwiej się stamtąd na wszystkie strony oglądać.~
6301 III,23|                  ludzi, którzy twierdzili na pewno, że książę musiał
6302 III,23|                  iż głowa księcia Janusza na pień była przeznaczona,
6303 III,23|               jedno tylko: nie zważać już na Anusin opór i uciec do Prus,
6304 III,23|                  morzem, w Szwecji samej.~Na szczęście po tygodniu tych
6305 III,23|            Recedere już za późno, bo taka na mnie tam zawziętość, żem
6306 III,23|              którego przy Kazimierzu było na kilkadziesiąt tysięcy, rozlezie
6307 III,23|                   chwyci tak Szwedów, jak na początku. Wuj elektor milczy,
6308 III,23|                Babinicza, aby przez Prusy na Litwę szedł rebelię ekscytować,
6309 III,23|                nie wrócił. Nie bierz tego na się, abyś miał się z Babiniczem
6310 III,23|                    nie takie paludes jako na Żmudzi. Bogu cię polecam
6311 III,23|               Birże, ale i to zbyt późno! Na drodze do nich leży partia
6312 III,23|                 Bóg wie nie jakich, które na samą wieść połączą się i
6313 III,23|                   po drodze w każdej wsi, na każdym bagnie, w każdym
6314 III,23|                    bo tymczasem przyjdzie na czele potężnego tatarskiego
6315 III,23|                   w niebezpieczeństwie.~I na drugi dzień zwołał na radę
6316 III,23|                   I na drugi dzień zwołał na radę Bützowa, Brauna i kilku
6317 III,23|               zostać w Taurogach i czekać na nowiny spod Warszawy.~Lecz
6318 III,23|                tej narady udał się wprost na inną, mianowicie do Anusi
6319 III,23|              długo naradzali się ze sobą, na koniec Braun wyszedł z twarzą
6320 III,23|                nieco, lecz wstając zaraz, na znak natychmiastowej gotowości.~-
6321 III,23|               mieście, bo go pan Dzieszuk na ucztę zaprosi. Pan Dzieszuk
6322 III,23|         szczęśliwa!~Tu Anusia rzuciła się na szyję Billewiczówny i poczęła
6323 III,24|              które Jan Kazimierz chciałby na Litwę lub do Prus posłać.
6324 III,24|                  lub do Prus posłać. Stał na jej czele Duglas, biegły
6325 III,24|                   ku Litwie dla ratowania na nowo obleganego przez Mazurów
6326 III,24|             Tykocina, rozciągnęli szeroko na pana Andrzeja sieci w trójkącie
6327 III,24|                drugiej strony i Ostrołęką na szczycie.~Kmicic zaś musiał
6328 III,24|               więc się nie zrażał. Liczył na to, że sieć ta zbyt jest
6329 III,24|               więcej: jakkolwiek polowano na niego pilnie, on nie tylko
6330 III,24|           szczętem trzysta koni wysłanych na podjazd, tak, iż, jak książę
6331 III,24|                 umykać co duchu, szedł im na oczach aż do Narwi, którą
6332 III,24|                 nad jej brzegiem czekając na promy, ale nim je sprowadzono,
6333 III,24|                  przez rzekę i uderzywszy na przednie straże szwedzkie,
6334 III,24|                 obszedł armie i wróciwszy na miejsce, z którego ruszono
6335 III,24|                  jego Tatarów gołym okiem na krańcu widnokręgu, a dosięgnąć
6336 III,24|                   zuchwalstwem rzucał się na przeważne siły.~- Wariat
6337 III,24|                dwakroć własną ręką zwalił na ziemię.~Jakoż na niego najzacieklej
6338 III,24|                   zwalił na ziemię.~Jakoż na niego najzacieklej następował
6339 III,24|               Chowańskiego wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie
6340 III,24|               tedy z niewielkim oddziałem na przynętę, a gdy na mnie
6341 III,24|              oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty go na
6342 III,24|                   na mnie uderzy, póty go na sobie zatrzymam, dopóki
6343 III,24|              wysłany. Jenerałowie liczyli na pewno, że miejscowa ludność
6344 III,24|                  aby jeśli Babinicz ruszy na księcia Bogusława, zajść
6345 III,24|                    trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego pochodu
6346 III,24|               szedł naprzód, nie zważając na te przeszkody, pewien już
6347 III,24|          niespodzianie i w chwili bitwy. ~Na koniec po dwóch dniach pochodu
6348 III,24|          Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz uderzać,
6349 III,24|                    Babinicz, po uderzeniu na księcia, gdy pozna, że nie
6350 III,24|                  drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów
6351 III,24|                nie było jej widać. Dalej, na mokrej łące, przednia straż
6352 III,24|                ciężkich rajtarskich koni, na brzegu zaś ślady tatarskich
6353 III,24|                 coś niezwykłego.~Lecz co? Na to nie było odpowiedzi.
6354 III,24|                  po chwili oficer - stoją na warcie i żaden się nie ozwie,
6355 III,24|                Czterech piechurów wisiało na pętlach razem, jak kupa
6356 III,24|                  drozdów, z nogami ledwie na cal wyniesionymi nad ziemię,
6357 III,24|               wyniesionymi nad ziemię, bo na niskiej gałęzi.~Duglas popatrzył
6358 III,24|                  gałęzi.~Duglas popatrzył na nich dość obojętnie, po
6359 III,24|                szlakiem, czy się przebrać na wielki gościniec ostrołęcki.~
6360 III,24|      doświadczenie wojenne, ażeby chociaż na chwilę przypuścił, że książę
6361 III,24|                 tam coś zajść koniecznie.~Na drugi dzień dopiero sprawa
6362 III,24|               myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~- To dobrze! -
6363 III,24|           szwedzki wraz z elektorem szedł na Warszawę, walna bitwa musiała
6364 III,24|                   lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie od
6365 III,24|             Babinicza z toni, ale przecie na ratunek Babinicza nie potrzebował
6366 III,24|                 nie po to był posłany, by na Duglasową armię uderzać,
6367 III,24|                  armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze powstanie
6368 III,24|         pozbawionej, zagrozić.~"Obliczono na to - pisał król - by elektora
6369 III,24|                tyle. Brak żywności zmusił na koniec Szwedów do podzielenia
6370 III,24|                Szwedów do podzielenia się na małe oddziały, które łatwiej
6371 III,24|                   Podzieliwszy swą watahę na trzy komendy, pod dowództwem
6372 III,24|                  jakby nieustająca obława na ludzi po gąszczach leśnych,
6373 III,24|                   i Wołodyjowskim, którzy na czele laudańskiej chorągwi
6374 III,24|                fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej nie łamałem. Mam
6375 III,24|                   Wołodyjowski.~- Jak Bóg na niebie, tak się przemknę,
6376 III,24|                  nie potrafił, gdybym się na waćpanowym miejscu znajdował,
6377 III,24|                 Radziwiłła tu zostawi, by na cię następował.~- Daj to
6378 III,24|              głowie. Sztuka wojenna także na fortelach polega, inaczej
6379 III,24|                Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie,
6380 III,24|                   w Warszawie, zdobył się na poczet zacny i poszedł do
6381 III,24|                  od pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem
6382 III,24|                 Alem mu prorokował, że mu na złe wyjdzie to chorągwi
6383 III,24|                   po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz
6384 III,24|                kochliwych mydłków, którzy na widok pierwszej lepszej
6385 III,24|          jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na chlebie i wodzie w Zamościu,
6386 III,24|                   a co Wittenberg spojrzy na Wrangla, to powiada: "Zagłoba
6387 III,24|                  wiadomość o onej bitwie, na którą się pod Warszawą zbiera.
6388 III,24|                  zbiera. Dnie i noce będę na palcach liczył i spokoju
6389 III,24|                  to pan Zagłoba przymknął na chwilę oczy, lecz zaraz
6390 III,24|                 wychowasz... Niech pypcia na języku dostanę, jeżeli tak
6391 III,24|                 że aż oczy staremu wyszły na wierzch, ledwie zaś stanął
6392 III,24|                wierzch, ledwie zaś stanął na własnych nogach, ledwie
6393 III,25|              które Jan Kazimierz chciałby na Litwę lub do Prus posłać.
6394 III,25|                  lub do Prus posłać. Stał na jej czele Duglas, biegły
6395 III,25|                   ku Litwie dla ratowania na nowo obleganego przez Mazurów
6396 III,25|             Tykocina, rozciągnęli szeroko na pana Andrzeja sieci w trójkącie
6397 III,25|                drugiej strony i Ostrołęką na szczycie.~Kmicic zaś musiał
6398 III,25|               więc się nie zrażał. Liczył na to, że sieć ta zbyt jest
6399 III,25|               więcej: jakkolwiek polowano na niego pilnie, on nie tylko
6400 III,25|           szczętem trzysta koni wysłanych na podjazd, tak, iż, jak książę
6401 III,25|                 umykać co duchu, szedł im na oczach aż do Narwi, którą
6402 III,25|                 nad jej brzegiem czekając na promy, ale nim je sprowadzono,
6403 III,25|                  przez rzekę i uderzywszy na przednie straże szwedzkie,
6404 III,25|                 obszedł armie i wróciwszy na miejsce, z którego ruszono
6405 III,25|                  jego Tatarów gołym okiem na krańcu widnokręgu, a dosięgnąć
6406 III,25|                   zuchwalstwem rzucał się na przeważne siły.~- Wariat
6407 III,25|                dwakroć własną ręką zwalił na ziemię.~Jakoż na niego najzacieklej
6408 III,25|                   zwalił na ziemię.~Jakoż na niego najzacieklej następował
6409 III,25|               Chowańskiego wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie
6410 III,25|               tedy z niewielkim oddziałem na przynętę, a gdy na mnie
6411 III,25|              oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty go na
6412 III,25|                   na mnie uderzy, póty go na sobie zatrzymam, dopóki
6413 III,25|              wysłany. Jenerałowie liczyli na pewno, że miejscowa ludność
6414 III,25|                  aby jeśli Babinicz ruszy na księcia Bogusława, zajść
6415 III,25|                    trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego pochodu
6416 III,25|               szedł naprzód, nie zważając na te przeszkody, pewien już
6417 III,25|          niespodzianie i w chwili bitwy. ~Na koniec po dwóch dniach pochodu
6418 III,25|          Niektórzy oficerowie chcieli iść na ochotnika i zaraz uderzać,
6419 III,25|                    Babinicz, po uderzeniu na księcia, gdy pozna, że nie
6420 III,25|                  drogi dotarł do miejsca, na którym pełno było śladów
6421 III,25|                nie było jej widać. Dalej, na mokrej łące, przednia straż
6422 III,25|                ciężkich rajtarskich koni, na brzegu zaś ślady tatarskich
6423 III,25|                 coś niezwykłego.~Lecz co? Na to nie było odpowiedzi.
6424 III,25|                  po chwili oficer - stoją na warcie i żaden się nie ozwie,
6425 III,25|                Czterech piechurów wisiało na pętlach razem, jak kupa
6426 III,25|                  drozdów, z nogami ledwie na cal wyniesionymi nad ziemię,
6427 III,25|               wyniesionymi nad ziemię, bo na niskiej gałęzi.~Duglas popatrzył
6428 III,25|                  gałęzi.~Duglas popatrzył na nich dość obojętnie, po
6429 III,25|                szlakiem, czy się przebrać na wielki gościniec ostrołęcki.~
6430 III,25|      doświadczenie wojenne, ażeby chociaż na chwilę przypuścił, że książę
6431 III,25|                 tam coś zajść koniecznie.~Na drugi dzień dopiero sprawa
6432 III,25|               myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~- To dobrze! -
6433 III,25|           szwedzki wraz z elektorem szedł na Warszawę, walna bitwa musiała
6434 III,25|                   lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie od
6435 III,25|             Babinicza z toni, ale przecie na ratunek Babinicza nie potrzebował
6436 III,25|                 nie po to był posłany, by na Duglasową armię uderzać,
6437 III,25|                  armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze powstanie
6438 III,25|         pozbawionej, zagrozić.~"Obliczono na to - pisał król - by elektora
6439 III,25|                tyle. Brak żywności zmusił na koniec Szwedów do podzielenia
6440 III,25|                Szwedów do podzielenia się na małe oddziały, które łatwiej
6441 III,25|                   Podzieliwszy swą watahę na trzy komendy, pod dowództwem
6442 III,25|                  jakby nieustająca obława na ludzi po gąszczach leśnych,
6443 III,25|                   i Wołodyjowskim, którzy na czele laudańskiej chorągwi
6444 III,25|                fortelami, a nigdy jeszcze na darmo jej nie łamałem. Mam
6445 III,25|                   Wołodyjowski.~- Jak Bóg na niebie, tak się przemknę,
6446 III,25|                  nie potrafił, gdybym się na waćpanowym miejscu znajdował,
6447 III,25|                 Radziwiłła tu zostawi, by na cię następował.~- Daj to
6448 III,25|              głowie. Sztuka wojenna także na fortelach polega, inaczej
6449 III,25|                Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi i słusznie,
6450 III,25|                   w Warszawie, zdobył się na poczet zacny i poszedł do
6451 III,25|                  od pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem
6452 III,25|                 Alem mu prorokował, że mu na złe wyjdzie to chorągwi
6453 III,25|                   po wtóre, niby mruczysz na Kowalskiego, a miłujesz
6454 III,25|                kochliwych mydłków, którzy na widok pierwszej lepszej
6455 III,25|          jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na chlebie i wodzie w Zamościu,
6456 III,25|                   a co Wittenberg spojrzy na Wrangla, to powiada: "Zagłoba
6457 III,25|                  wiadomość o onej bitwie, na którą się pod Warszawą zbiera.
6458 III,25|                  zbiera. Dnie i noce będę na palcach liczył i spokoju
6459 III,25|                  to pan Zagłoba przymknął na chwilę oczy, lecz zaraz
6460 III,25|                 wychowasz... Niech pypcia na języku dostanę, jeżeli tak
6461 III,25|                 że aż oczy staremu wyszły na wierzch, ledwie zaś stanął
6462 III,25|                wierzch, ledwie zaś stanął na własnych nogach, ledwie
6463 III,26|                  Rzeczypospolitej i swoje na osobie zdrajcy, wywarł ją
6464 III,26|             wywarł ją w straszliwy sposób na posiadłościach elektorskich.~
6465 III,26|                  czasu trzymał pan Kmicic na smyczy swych Tatarów, że
6466 III,26|                  wreszcie, gdy ich puścił na kształt stada drapieżnych
6467 III,26|            przecie patrzył z zadowoleniem na płynącą. Na duszy zasię
6468 III,26|                  zadowoleniem na płynącą. Na duszy zasię był spokojny
6469 III,26|               podniósł świętokradzką rękę na swą królową i panią, więc
6470 III,26|               Często więc przychodziły mu na myśl owe czasy, w których
6471 III,26|         senatorską krwią w żyłach, Uhlik, na czekaniku grywający, Rekuć,
6472 III,26|               czekaniku grywający, Rekuć, na którym krew ludzka nie ciężyła,
6473 III,26|                 we krwi ubabrali, grzechu na duszę nie ściągając i z
6474 III,26|                   Tu wzdychał pan Andrzej na myśl, jak zgubną rzeczą
6475 III,26|                drogę do pięknych uczynków na wieki wieków zamyka. Lecz
6476 III,26|                   gorze mi, jeśli w sercu na wieki banitem mnie ogłosisz!"~
6477 III,26|               Tatarowi.~Kmicic rzucał się na owe komendy jak piorun,
6478 III,26|                 się, krył i znów wypływał na fali ognia, ale jednak nie
6479 III,26|                  się coraz gęściej, jakby na wilka, a on kąsał też jak
6480 III,26|                 póki jej mieczem i ogniem na kilka mil nie zniszczył.
6481 III,26|              wprawdzie pan Babinicz wejść na powrót w granice Rzeczypospolitej
6482 III,26|               których zagarniali i kładli na węgle dla zeznań Tatarzy,
6483 III,26|               powstańczych, które zapewne na wieść o klęsce jak tuman
6484 III,26|                    rzucał się jak szalony na siły trzykroć większe i
6485 III,26|              większe i roznosił je w puch na szablach i kopytach. W Tatarach
6486 III,26|             znalazł.~Upłynął znów miesiąc na harcach i trudach wiarę
6487 III,26|                 dni ważyło się zwycięstwo na stronę polską. Wojska regularne
6488 III,26|              świadków, natknął się bowiem na szlachtę, która służąc w
6489 III,26|                dobrym ładzie w dół kraju. Na moście warszawskim, który
6490 III,26|                  Wisłę". Wojsko klęło się na wszystko, że pod takim wodzem
6491 III,26|            niepomyślna, ale dobrej otuchy na przyszłość pełna.~Kmicic
6492 III,26|                  siła pod Warszawą legło, na pozostałe rzuciły się choroby
6493 III,26|            Dospadę i jak duch zniszczenia na osady niemieckie się rzucił.~
6494 III,26|                   posunął, cofa się teraz na złamanie szyi ku Prusom
6495 III,26|                  stało? czemu się cofa? - na to nie było czas jakiś odpowiedzi,
6496 III,26|                   wraca z Krakowa, napadł na nią wstępnym bojem i ani
6497 III,26|            żołnierzem będąc, rozumiał się na wojnie, a nigdy nie słyszało
6498 III,26|                zaślubi i potomstwo z niej na chwałę kraju wyprowadzi.
6499 III,26|             chciał, jeno Prusaków i rzezi na czas zaniechać i do Taurogów
6500 III,26|             laudańska. Pożyczył jej sobie na czas pan Czarniecki, ale