Tom, Rozdzial

1001  I,12 |                   waszmościom? Cały zamek na usługi miłych gości i piwniczka
1002  I,12 |       kilkakrotnie:~- Przepadło wszystko, na wieki przepadło!... Trzem
1003  I,12 |               trzy wojny; gdy po prawdzie na jedną sił nam brak! - rzekł
1004  I,12 |            poprowadził przez dziedziniec, na którym pełno było już wojskowych
1005  I,12 |                  podstarości zabłudowski. Na wszystkich twarzach malował
1006  I,12 |                 straż trzymali.~W sieni i na głównych schodach, obstawionych
1007  I,12 |                   był jeszcze większy niż na podwórzu. Rozprawiano tu
1008  I,12 |             płynęła po szerokich schodach na górę, do sali audiencjonalnej,
1009  I,12 |                 mieli czas wejść do sali.~Na koniec lazurowe sklepienia
1010  I,12 |                    Wzrok ich padł naprzód na wzniesienie ustawione w
1011  I,12 |                   różnobarwnych strojach. Na przedzie stało puste krzesło,
1012  I,12 |             książęcą, spod której spływał na dół amarantowy aksamit obramowany
1013  I,12 |                długich lokach spadających na ramiona, szeptał coś do
1014  I,12 |                   nie zwrócił zrazu uwagi na przybyłych.~Był to człowiek
1015  I,12 |                 tym ludziom, tym wojskom, na których gromy owego gniewu
1016  I,12 |                 tej postaci, że patrzącym na nią rycerzom wydawało się,
1017  I,12 |                  Janusz Radziwiłł, książę na Birżach i Dubinkach, wojewoda
1018  I,12 |         wszystkich godnościach, ba! nawet na Żmudzi i w Litwie za ciasno.~
1019  I,12 |              jeszcze coś do ucha hetmana, na koniec rzekł głośno:~- Zostawiam
1020  I,12 |                Zostawiam więc swój podpis na dokumencie i wyjeżdżam.~-
1021  I,12 |                   uwaga, i czas rozerwane na wszystkie strony. Słyszałem
1022  I,12 |                pułkowniku Wołodyjowski.~- Na nic jeszcze nie zasłużyłem...~-
1023  I,12 |                 zginie, kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską
1024  I,12 |                kto swoją fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy.
1025  I,12 |                  kto inny.~Książę zamilkł na chwilę, po czym odezwał
1026  I,12 |                  król, przecie się u mnie na obietnicach nie kończy.~-
1027  I,12 |               Wasza książęca mość - rzekł na to żywo i trochę dumnie
1028  I,12 |            Stanisław, patrzył pod Ujściem na bojaźń, nieład, hańbę i
1029  I,12 |                 hańbę i zdradę, a w końcu na triumf nieprzyjaciela. Tu
1030  I,12 |                   klęski i śmierć czekają na nieprzyjaciół... Ot, dlaczego
1031  I,12 |               długo czekali, choć naprzód na innego nieprzyjaciela ruszymy,
1032  I,12 |                  A przyjdźcieże wieczorem na pokoje, może się i jaka
1033  I,12 |          przyjaciółmi, gdyż mu siła teraz na tym zależy.~To rzekłszy
1034  I,12 |                   wszystkie moje przewagi na pamięć umie?... Ciepło będzie
1035  I,12 |       kasztelanina, co to pierwszy z rodu na senatorskim krześle zasiadł
1036  I,12 |                  hajdawerów jeszcze sobie na nim nie wytarł, a już nosa
1037  I,12 |                jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność książęcą
1038  I,12 |           wileńskie pomścić?... Powiadali na niego, że Wilno zrabował,
1039  I,12 |            rozmawiając znaleźli się znowu na dziedzińcu zamkowym, na
1040  I,12 |                   na dziedzińcu zamkowym, na który wjeżdżały co chwila
1041  I,12 |                   Człowiek już zardzewiał na wsi jak stary klucz w zamku...
1042  I,12 |            odwachu, stanęli w dwa szeregi na przyjęcie księdza biskupa;
1043  I,12 |             przejechał czyniąc krzyż ręką na obie strony, błogosławiąc
1044  I,12 |                pukle peruk spływały im aż na ramiona, na koronkowe szerokie
1045  I,12 |                spływały im aż na ramiona, na koronkowe szerokie kołnierze.
1046  I,12 |                brodę i wąsy rozstrzępione na końcach i podniesione do
1047  I,12 |                wyższy jeszcze urząd, gdyż na szyi błyszczał mu złoty
1048  I,12 |                spoglądali bowiem ciekawie na zamek, na ludzi i na ubiory.~-
1049  I,12 |                 bowiem ciekawie na zamek, na ludzi i na ubiory.~- Co
1050  I,12 |             ciekawie na zamek, na ludzi i na ubiory.~- Co za diabły? -
1051  I,12 |           Defensor patriae! Obrońca nasz! Na Szweda, mości panowie! Na
1052  I,12 |                 Na Szweda, mości panowie! Na Szweda!~Uczyniło się koło.
1053  I,12 |                 co widząc Zagłoba skoczył na wystający cokół bramy i
1054  I,12 |                   które poczęły się sypać na jego głowę.~- Wracam do
1055  I,12 |                  dziś nie stanie, kto jej na ratunek nie pobieży, ten
1056  I,12 |               ostatnim tchem będę wołał: "Na Szweda! panowie bracia!
1057  I,12 |                   Szweda! panowie bracia! na Szweda!.. " Poprzysięgnijmy
1058  I,12 |                         My i bez przysiąg na to gotowi! - zawołały liczne
1059  I,12 |                   okna zakrzyknąć: "Hajże na Szweda!"~Za mną, mości panowie!~
1060  I,12 |                  jeden olbrzymi okrzyk:~- Na Szweda! na Szweda!~Po chwili
1061  I,12 |             olbrzymi okrzyk:~- Na Szweda! na Szweda!~Po chwili wypadł
1062  I,12 |              prosić, żeby się rozeszła.~- Na Boga! - mówił pan Korf -
1063  I,12 |                      mówił pan Korf - tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie
1064  I,12 |                   Rozwagi, mości panowie! Na żywy Bóg, rozwagi, bo ojczyznę
1065  I,12 |            animusz waszmościów! Przyjdzie na to pora niedługo, bogdajże
1066  I,12 |                 teraz przed wyprawą. Pora na gorzałkę i przekąskę! Źle
1067  I,12 |             zastawione. Pan Zagłoba szedł na czele - pan Korf zaś wraz
1068  I,12 |                   księcia, który siedział na naradzie z posłami szwedzkimi,
1069  I,12 |               poczyna.~To rzekłszy skinął na pułkownika Ganchofa i począł
1070  I,12 |                   z niczym posłów, bo się na nasze suffragia potrzebuje
1071  I,12 |           ruszając wąsikiem pan Michał. - Na Boga żywego, ona sama!~-
1072  I,12 |             Zagłoba zaś rzekł spoglądając na jej delikatne, szlachetne
1073  I,13 |        Spodziewano się pochodu najpóźniej na jutrzejszy ranek i były
1074  I,13 |                   zajęta była, ładowaniem na wozy broni, kosztownych
1075  I,13 |                 że wozy pójdą do Tykocina na Podlasie, bo niebezpiecznie
1076  I,13 |                  radziwiłłowskimi, przeto na jawną zgubę całą wyprawę
1077  I,13 |              traktatowi, mającemu jeszcze na sześć lat siłę, burzyły
1078  I,13 |                   dlatego nie masz narodu na cudze łapczywszego, bo nawet
1079  I,13 |             niemałośmy nabrali; tamem ich na wylot przeznał i wszelkie
1080  I,13 |               kazali - i co waszmościowie na to powiecie: rzucisz szelmę
1081  I,13 |                żywego w pysku trzyma...~- Na Boga, co waszmość mówisz?!~-
1082  I,13 |                 jeślim tego mało sto razy na własne oczy nie widział
1083  I,13 |                 Pamiętam i to, że tak się na pruskim chlebie spaśli,
1084  I,13 |                     Podobnoć najpierw nie na nich pójdziemy - mówił pan
1085  I,13 |                   jednymi, pójdziemy wnet na drugich. Muszą się tam posełkowie
1086  I,13 |              czynienia mając, a teraz nam na obydwóch.~- Nie może być
1087  I,13 |         przenieśli?!... Spuszczaliśmy się na króla i pospolite ruszenie
1088  I,13 |               pospolite ruszenie koronne, na własne siły nie licząc,
1089  I,13 |              przez rozpaczliwe uniwersały na pospolite ruszenie. Teraz
1090  I,13 |               uśpione siły kraju i stanąć na czele potęgi dostatecznej
1091  I,13 |                 pojedynczo, nie wspólnie, na naradę zapraszają; ale miłe
1092  I,13 |               przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił, czego do
1093  I,13 |            kołatał. Bodaj się tacy ludzie na kamieniu rodzili. Kto inaczej
1094  I,13 |            porywczością.~Po czym spojrzał na panów Skrzetuskich, na Zagłobę
1095  I,13 |           spojrzał na panów Skrzetuskich, na Zagłobę i dodał:~- Przepraszam
1096  I,13 |                  bo ja bym z serca chciał na przyjaźń waćpaństwa zasłużyć.~-
1097  I,13 |                sobie w duchu, spoglądając na Kmicica - jeno zobaczysz,
1098  I,13 |                   jeno zobaczysz, kto tam na pokojach dzisiaj będzie..."~
1099  I,13 |                 zrobiło mu się jakoś mdło na sercu, więc zwrócił rozmowę.~-
1100  I,13 |                 by o północku ludzie byli na koniach. Pytałem go, czy
1101  I,13 |                  część wojsk dziś pójdzie na noc, część jutro - rzekł
1102  I,13 |                   pan Kmicic, strojny jak na wesele, ruszył do księcia.
1103  I,13 |                    od których szedł blask na całą postać, a zapięty wielkim
1104  I,13 |               wielkim szafirem pod szyją. Na to kontusz z błękitnego
1105  I,13 |            szafirami zwieszała się u pasa na jedwabnych rapciach, za
1106  I,13 |                  Michał westchnął patrząc na niego i gdy Kmicic zniknął
1107  I,13 |                był z komnaty. Zostali sam na sam.~- Daj ci Boże zdrowie,
1108  I,13 |               potrzeba... i takich jak tý na wszystko gotowych... Ciągle
1109  I,13 |                   Ciągle to powtarzam, że na nikogo więcej niż na ciebie
1110  I,13 |                   że na nikogo więcej niż na ciebie nie liczę.~- Wasza
1111  I,13 |                 żołnierzy, ale jeśli mamy na nieprzyjaciół ojczyzny ruszyć,
1112  I,13 |                  dlatego ciężko mi nieraz na świecie. Bądźże mi przyjacielem!~
1113  I,13 |                 boś młody, aleś już sławę na polu zdobył niepoślednią...
1114  I,13 |                    Trzeba ci jeno statku, na co ożenek najlepsza rzecz.
1115  I,13 |             spojrzał oczyma pełnymi ognia na księcia i aż strwożył się
1116  I,13 |              Twarz ta była czerwona, żyły na niej nabrały, krople potu
1117  I,13 |                 krople potu gęsto osiadły na wyniosłym czole, a oczy
1118  I,13 |                   przytłumionym głosem:~- Na ten krzyż przysięgnij, że
1119  I,13 |             Kmicic spoglądał przez chwilę na niego ze zdumieniem.~- Na
1120  I,13 |                 na niego ze zdumieniem.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgnij!... -
1121  I,13 |                         nalegał hetman.~- Na tę mękę Chrystusa... przysięgam! -
1122  I,13 |                 rzekł Kmicic kładąc palce na krucyfiksie.~- Amen! - dodał
1123  I,13 |           wojewoda witebski radzi by mnie na dno przepaści pogrążyć?
1124  I,13 |                Radziwiłłowi? Wszakże stał na czele większych sił niż
1125  I,13 |                  menueta, którego wówczas na dworze francuskim tańcowywano.
1126  I,13 |                  książęca mość weszła już na salę?~- Tak jest, mości
1127  I,13 |                   Kmicica i paziów wszedł na podniesienie, na którym
1128  I,13 |                   wszedł na podniesienie, na którym krzesła dla przedniejszych
1129  I,13 |               wszystkie oczy zwróciły się na księcia, potem jeden okrzyk
1130  I,13 |                 jął witać gości zebranych na estradzie, którzy podnieśli
1131  I,13 |                Pan Hetman, jako przystało na gościnnego gospodarza, począł
1132  I,13 |             innych, a skończywszy zasiadł na krześle z gronostajowym
1133  I,13 |                   baldachimem i spoglądał na salę, w której jeszcze brzmiały
1134  I,13 |              baldachimem, patrzył również na tłumy. Wzrok jego przeskakiwał
1135  I,13 |                jego przeskakiwał z twarzy na twarz, szukając wśród nich
1136  I,13 |        najmilejsza...~Kapela poczyna grać na nowo, tłumy przechodzą,
1137  I,13 |              dziecinną. Ot! wziąłbyś całą na ręce i przytulił! A przecie
1138  I,13 |              takież rzęsy, cień rzucające na policzki, i to czoło jasne,
1139  I,13 |                  pan Andrzej wściekał się na siebie za swoje dawne postępki,
1140  I,13 |                wmieszał się między gości. Na twarzy miał uśmiech łagodny
1141  I,13 |           będziesz za mąż wydawał, to już na weselisko koniecznie zjadę,
1142  I,13 |                książę kładąc poufale rękę na ramieniu młodzieńca - nie
1143  I,13 |                Macedończyk, poprzestaniem na tej wróżbie - mówił śmiejąc
1144  I,13 |                   miecznika były słuszne. Na szczęście Oleńka nie w tej
1145  I,13 |              nieco przyjść do siebie, ale na razie o mało nie opuściła
1146  I,13 |           zadrżały pod nią i patrzyła tak na młodego rycerza, jakby patrzyła
1147  I,13 |                   rycerza, jakby patrzyła na ducha zjawiającego się z
1148  I,13 |              wzrokiem przez żelazną kratę na wesoły świat boży. Bóg jeden
1149  I,13 |          Radziwiłł, kładł mu rękę poufale na ramieniu. Dziwne a sprzeczne
1150  I,13 |              litości i zmartwienia poszło na próżno; więc i ten zawód,
1151  I,13 |               doznaje każda uczciwa dusza na widok bezkarności zupełnej
1152  I,13 |                  przed nią i przemówił:~- Na mękę Pańską!... Teraz się
1153  I,13 |                    szepnęła dziewczyna.~- Na Boga! Gdyby tu Tatar stanął
1154  I,13 |                    Miejże ufność we mnie!~Na chwilę podniosła oczy i
1155  I,13 |                podniosła oczy i spojrzała na niego.~- Skąd mam mieć ufność?~-
1156  I,13 |                 pojedynku z Wołodyjowskim na łożu leżał bliski śmierci,
1157  I,13 |                    jeno zacnymi uczynkami na nią zasłużysz i przebaczenie
1158  I,13 |               naprawię... Oleńka! A ty co na to?!... Nie rzeknieszże
1159  I,13 |                   słowa?~I począł patrzeć na nią pilnie, i ręce składać,
1160  I,13 |              rzeczy, bo chybabym oszalał. Na imię boskie błagam cię,
1161  I,13 |               list chowam i jak mi bardzo na duszy ciężko, to go sobie
1162  I,13 |                klasztorem, bo mnie mrowie na samą myśl przechodzi. Dajże
1163  I,13 |                   uczynkami zdobył... Ale na co by się to zdało, gdybyś
1164  I,13 |               zaczął. Stawiałem chorągiew na nogi, każdą chwilę miałem
1165  I,13 |               zaniechał. Tak już przyszło na mnie, że mi bez ciebie ani
1166  I,13 |                   mógł napełnić... ile że na wojnę ruszamy. Nie żądam,
1167  I,13 |                 ci Bóg błogosławił!~I jak na wiosnę śniegi tają, tak
1168  I,13 |                miał ten rozum, że niczego na razie nie żądał. Ale czuła
1169  I,13 |            szczerości nie wątpiła już ani na chwilę, bo to nie był człowiek,
1170  I,13 |                  którego nie odtrąciła go na nowo, dla którego zostawiła
1171  I,13 |                się własnym przebaczeniem. Na jagody Oleńki wystąpiły
1172  I,13 |            rzekłbyś: jasność biła od nich na salę. Przechodzili ludzie
1173  I,13 |                 nie znali, ale inni zaraz na to czynili uwagę: "Nie może
1174  I,13 |                   leciuchno wsparła ramię na jego ramieniu, on zaś spoglądał
1175  I,13 |                   on zaś spoglądał bokiem na jej delikatną twarz, szczęśliwy,
1176  I,13 |                 zastawiony był w podkowę, na trzysta osób, i giął się
1177  I,13 |               widoczna chmura osiadała mu na groźnym czole i siedzący
1178  I,13 |                  zatrzymywał się badawczo na obliczach rożnych pułkowników;
1179  I,13 |                   odpowiedzialność za nią na ramionach. Nie zatroszczy
1180  I,13 |                Tak też i tłomaczono sobie na niższych końcach niepokój
1181  I,13 |                   jeszcze bardziej:~- Nie na kontempt księciu panu to
1182  I,13 |           komitywie z nimi chodzą. Ja bym na miejscu księcia i tych tam
1183  I,13 |                 im nadziewał. Patrzcie no na tego Loewenhaupta. Tak żre,
1184  I,13 |                 jakby za miesiąc mieli go na jarmark na postronku za
1185  I,13 |               miesiąc mieli go na jarmark na postronku za nogę uwiązanego
1186  I,13 |             bardzo żywo, on zaś spoglądał na nią od czasu do czasu osowiałym
1187  I,13 |                 duszy.~- Wejrzyjże, Boże, na moją nędzę, bo już nie masz
1188  I,13 |                   niewiastę kochaną, a co na którą spojrzę, to już tam
1189  I,13 |              rozczulił się:~- Żeby mi kto na fletni grał, nie byłoby
1190  I,13 |         spojrzenia.~Pan Zagłoba opowiadał na cały stół o oblężeniu Zbaraża,
1191  I,13 |                   słuchaczom aż krew biła na twarze, a w sercach rósł
1192  I,13 |          wystrzału wiwatowego rozległ się na dziedzińcu.~Rozmowy umilkły,
1193  I,13 |                 marszałek podtrzymywał go na krześle za ramiona, podczas
1194  I,13 |                wendeńska pryskała mu wodą na twarz.~W tej chwili drugi
1195  I,13 |              wszystkich oczy zwróciły się na Radziwiłła, który stał,
1196  I,13 |          uśmiechem, który książę usiłował na usta przywołać. Oddech jego,
1197  I,13 |             trwożliwe oczekiwanie osiadło na obliczach.~On tymczasem
1198  I,13 |          Pułkownicy i szlachta spoglądali na siebie przerażonym wzrokiem,
1199  I,13 |                  ze zdumieniem odbiła się na twarzach i oczy wszystkich
1200  I,13 |              wszystkich znów zwróciły się na Radziwiłła, a on stał ciągle
1201  I,13 |                  Barwa wracała mu z wolna na twarz; następnie zwrócił
1202  I,13 |               utraceniu wszelkiej nadziei na pomoc najjaśniejszego króla,
1203  I,13 |         najjaśniejszego króla szwedzkiego na tych warunkach:~1) Łącznie
1204  I,13 |                   równe.~3) Wolność głosu na sejmach nikomu nie ma być
1205  I,13 |               własnym wierzyć nie chcemy! Na rany Chrystusa! także to
1206  I,13 |                    Mości książę, wspomnij na imię, które nosisz, na zasługi,
1207  I,13 |           wspomnij na imię, które nosisz, na zasługi, które ojczyźnie
1208  I,13 |                  które ojczyźnie oddałeś, na sławę niepokalaną dotąd
1209  I,13 |               sędziwy Stankiewicz klęknął na środku sali, między dwoma
1210  I,13 |               należy? Nie sejmik to i nie na wota was tu wezwano, a przed
1211  I,13 |             poglądając iskrzącym wzrokiem na żołnierzy, a po chwili zakrzyknął:~-
1212  I,13 |                      Nie błagajcie go, to na nic! On tego smoka od dawna
1213  I,13 |             wszystkim!~- Dwóch dygnitarzy na dwóch krańcach Rzeczypospolitej
1214  I,13 |                   za mną, niech przejdzie na prawą stronę sali!~- Ja
1215  I,13 |                rzekł Charłamp przechodząc na prawą stronę.~- I ja! -
1216  I,13 |        Wołodyjowski, i Oskierko pozostali na miejscu, a z nimi dwóch
1217  I,13 |               której książę wzniósł toast na cześć Karola Gustawa, zerwał
1218  I,13 |                   za włosy: ~- Przeklętym na wieki!... Bogdaj mnie ziemia
1219  I,13 |             Bogdaj mnie ziemia pożarła!..~Na twarzy Billewiczówny wystąpiły
1220  I,14 |                 razie oporu, ale liczył i na stronników, tymczasem energia
1221  I,14 |              wojskową, ale cóż z tego? Co na to rzekną chorągwie komputowe?...
1222  I,14 |             radziwiłłowskiego domu, gotów na wojnę z całym światem w
1223  I,14 |                 do niego i Sapieha stanie na czele wszystkich sił kraju,
1224  I,14 |           pospiesznie, jakby zaraza padła na wspaniały kiejdański zamek.
1225  I,14 |              błyskawice, żyły występowały na czole. Kto tu śmie stawiać
1226  I,14 |                    co mówiono powszechnie na Litwie?... Zali to wszystko
1227  I,14 |                   ręce, i ona poddaje się na samą wieść o zbliżaniu się
1228  I,14 |          zuchwałym przykładem, gotowością na wszystko... Trzeba mieć
1229  I,14 |              znamienite nazwisko, stojący na czele potężnej chorągwi,
1230  I,14 |                  człowiek jakby stworzony na wodza wszystkich zuchwałych
1231  I,14 |         zuchwałych i niespokojnych duchów na Litwie, a przy tym pełen
1232  I,14 |                  szedłby za swym hetmanem na ślepo i apostołowałby w
1233  I,14 |                  nim w pierwszej chwili.~"Na nikogo nie można liczyć,
1234  I,14 |                  komnacie pociemniało, bo na knotach świec osiadły grzyby,
1235  I,14 |               chorągwi płynie nad nimi, a na czele jedzie jakiś człowiek
1236  I,14 |                  jakiś człowiek bez hełmu na głowie, widocznie triumfator
1237  I,14 |             książęca mość! - rzekł - czas na spoczynek, już drugie kury
1238  I,14 |                 też wielkość naszego domu na sercu leży, a najlepszy
1239  I,14 |                    Wejrzyj Wasza Ks. Mość na zasługi przodków i na sławę
1240  I,14 |                Mość na zasługi przodków i na sławę niepokalaną i opamiętaj
1241  I,14 |              niepokalaną i opamiętaj się, na miłosierdzie boskie, póki
1242  I,14 |               tych zamysłów powstrzymał i na drogę cnoty naprowadził.
1243  I,14 |                oświadczam, że bez względu na związek krwi ja siły swoje
1244  I,14 |               Kazimierz Radziwiłł,~Książę na Nieświeżu i Ołyce,~Krajczy
1245  I,14 |               skończywszy list opuścił go na kolana i począł kiwać głową
1246  I,14 |             począł kiwać głową z bolesnym na twarzy uśmiechem.~- I ten
1247  I,14 |                   położył sobie pod ręką, na stole, przy którym usiadł.~
1248  I,14 |                   żołnierzom. Zostali sam na sam.~Zdawało się, że nie
1249  I,14 |            pierwszy książę:~- Przysiągłeś na krucyfiksie, że nie opuścisz
1250  I,14 |                   nie boli o to i żadnemu na myśl nie przyjdzie, że gdybym
1251  I,14 |              układu zginął, tedyby kamień na kamieniu z tego kraju nie
1252  I,14 |            chorągwie ze snu rozbudzę, aby na nieprzyjaciela ruszyć.~Kmicic
1253  I,14 |             głosem Radziwiłł - czynię cię na moim miejscu hetmanem wielkim
1254  I,14 |                      Porwij się samotrzeć na tysiące i nie giń!... i
1255  I,14 |                   by się porwać samotrzeć na tysiące, to się porwę!~-
1256  I,14 |          potrząsnął głową:~- Nie liczyłem na tamtych, spodziewałem się
1257  I,14 |                    co się stało, alem się na tobie zawiódł. Nie przerywaj
1258  I,14 |                 słuchaj... Postawiłem cię na nogi, uwolniłem od sądu
1259  I,14 |                   bo cię zakraczą, że ich na manowce prowadzisz. A przecie
1260  I,14 |                 mnie opuszczają nawet ci, na których gotowość liczyłem,
1261  I,14 |               byli ufać, którzy mi ufność na krucyfiksie zaprzysięgli...
1262  I,14 |                    Zali ty myślisz, że ja na wieki poddałem się pod protekcję
1263  I,14 |             Rzeczpospolita i wy wszyscy - na wieki ! Ja jeden uratować
1264  I,14 |               jeden uratować ją mogę, ale na to muszę zgnieść i zdeptać
1265  I,14 |                niej ciągnie kto się czuje na siłach, niech ją za mnie
1266  I,14 |                 mi te mury pierwej upadną na głowę!..~To rzekłszy książę
1267  I,14 |               nigdy dotąd nie widział - a na koniec spytał zmienionym
1268  I,14 |             głuchej ciszy - jeno puszczyk na wieży zamkowej począł się
1269  I,14 |                   musi. Nie masz dla niej na ziemi ratunku. Chodzi o
1270  I,14 |                   chcę, włożę jako ciężar na głowę, by z onej wielkiej
1271  I,14 |                nie rozpada, wszystko stoi na dawnym miejscu, jeno czasy
1272  I,14 |                  aby owymi nabytkami mógł na przyszłe czasy bezpiecznie
1273  I,14 |                    którą mi Bóg i fortuna na głowę kładą, tedy oddadzą
1274  I,14 |               wola boża! Biorę ten ciężar na ramiona. Szwedzi są za mną,
1275  I,14 |                koniec moich zamysłów... I na te światła niebieskie przysięgam,
1276  I,14 |            światła niebieskie przysięgam, na te drgające gwiazdy, że
1277  I,14 |               walący się dzisiaj odbuduję na nowo i potężniejszym niż
1278  I,14 |                przyjdzie elekcja... Kogóż na tron wybiorą, jeśli chcą
1279  I,14 |           zgniotła moc krzyżacką? Oto gdy na jej tronie zasiadł Władysław
1280  I,14 |               Polacy nie mogą kogo innego na tron powołać, jeno tego,
1281  I,14 |              ocalić tę nieszczęsną krainę na chwałę Twoją i całego chrześcijaństwa,
1282  I,14 |              koronie cierniowej, którą mi na głowę włożono, żadnego ciernia
1283  I,14 |                   która go zbawić może, i na sąd boży idźcie... Tam niechaj
1284  I,14 |             rozsądzą...~Kmicic rzucił się na kolana przed Radziwiłłem.~-
1285  I,14 |             Radziwiłł złożył mu obie ręce na głowie i znów nastała chwila
1286  I,14 |                 puszczyk śmiał się ciągle na wieży.~- Wszystko otrzymasz,
1287  I,14 |                   i wojewodo wileński!...~Na niebie poczęło świtać.~
1288  I,15 |           podziemiu, poznał poniewczasie, na jaki hazard wystawił szyję
1289  I,15 |             poglądając osowiałym wzrokiem na małego rycerza, w którym
1290  I,15 |                  tracę!~I założywszy ręce na tył głowy począł chodzić
1291  I,15 |              Bodaj cię zabito! - krzyknął na Zagłobę - twój to pomysł:
1292  I,15 |                   zdawał się być obojętny na wszystko, co się koło niego
1293  I,15 |             zdrajca myśli z nami uczynić? Na gardle nas przecie nie ukarze?~
1294  I,15 |                 wierzyć, abyśmy mieli być na gardle skazani. Żeby za
1295  I,15 |               furda?~- Masz waść przykład na sobie i na nas! - rzekł
1296  I,15 |                  waść przykład na sobie i na nas! - rzekł Stanisław Skrzetuski.~-
1297  I,15 |         jurysdykcję nie podchodzimy. Musi na opinię zważać i od gwałtów
1298  I,15 |            negować, ale tak myślę, że się na wojsko będzie oglądał, które
1299  I,15 |                 mną.~Zagłoba zamyślił się na chwilę.~- Dajże mnie do
1300  I,15 |                 chorągwi ruszy i innym ją na ratunek przyprowadzi.~-
1301  I,15 |               waść bredzisz! Szkoda czasu na gadanie! Kto się tu wymknie!
1302  I,15 |              gadanie! Kto się tu wymknie! Na czym zresztą dam rozkaz?
1303  I,15 |               wziął pierścień, wsadził go na mały palec i począł chodzić
1304  I,15 |               było parę gwiazd migocących na pogodnym niebie. Oczy Zagłoby
1305  I,15 |              ścianą, po chwili Jan stanął na ich ramionach.~- Trzeszczy!
1306  I,15 |               morzyć. Może też Bóg zeszle na hetmana upamiętanie. W nocy
1307  I,15 |             więzienia szlachtę pakujecie, na wiek i zasługi nie macie
1308  I,15 |                będzie pod spodem, a mądry na wierzchu. Przyrzeknę, co
1309  I,15 |                tego, czego wam dotrzymam, na załatanie butów nie starczy.
1310  I,15 |                 przychodzi ostatnia zguba na Rzeczpospolitą, skoro najprzedniejsi
1311  I,15 |                   jest w piekle dosyć mąk na takowych zdrajców? Czego
1312  I,15 |                   się stąd jak najprędzej na wolność wydostać - narobię
1313  I,15 |            znajdziesz, to nie poluj nigdy na niedźwiedzia, chyba ci skóra
1314  I,15 |               bramie. Rycerze zerwali się na równe nogi.~- Poczyna nam
1315  I,15 |           zechcemy; my zaś powinniśmy się na to zgodzić, aby z wolności
1316  I,15 |            odstąpił, już by moje nazwisko na hańbę moim dzieciom między
1317  I,15 |                was uprzedzam, że uczynię. Na fortel - fortel, a potem
1318  I,15 |           Zobaczymy jeszcze, czyje będzie na wierzchu.~Dalszą rozmowę
1319  I,15 |                  i począł pilnie wyglądać na podwórzec.~- Jest coś, jest! -
1320  I,15 |                   dyscyplina okrutna...~- Na Boga! - krzyknął Zagłoba. -
1321  I,15 |                  niepewny.~- Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!...
1322  I,15 |                   Lonty zapalają u armat, na bitwę się zanosi...~Skrzetuscy
1323  I,15 |           żołnierz?~- Jak diabeł... Gotów na wszystko.~- Nie może być
1324  I,15 |                podwórca.~- Panie Michale! na rany boskie, krzyknij im,
1325  I,15 |                   Cicho, waść!~Nagle, nie na podwórzu, ale na tyłach
1326  I,15 |               Nagle, nie na podwórzu, ale na tyłach zamku zabrzmiała
1327  I,15 |                  stały się coraz gęstsze, na koniec ozwały się i armaty.
1328  I,15 |            natomiast towarzysze pozostali na dole mieli każdej minuty
1329  I,15 |                    Halabardnicy! Węgrzyni na szable ich biorą! Ach! Boże!
1330  I,15 |              Dragoni Mieleszki przechodzą na ich stronę!... Szkoci we
1331  I,15 |              między Węgrami. Idą do ataku na bramę. Chcą się wydostać
1332  I,15 |                   Boże! przedłuż mi życie na pohybel tego zdrajcy, bo
1333  I,15 |                  później cisza zapanowała na kiejdańskim zamku, przerywana
1334  I,16 |               Tedy oni mogą pójść zbrojno na Kiejdany, aby ich odbić.
1335  I,16 |                   Radziwiłł wsparł dłonie na kolanach i zamyślił się.~-
1336  I,16 |                  każda chorągiew, nim się na nas porwie. Trzeba tylko
1337  I,16 |            żołnierz, prawda! Liczyłem też na niego... Tym ci gorzej,
1338  I,16 |                boś go wasza książęca mość na jego ręce przysłał i do
1339  I,16 |                 im nie ma spaść z głowy i na Boga! nie spadnie, pókim
1340  I,16 |                   się dotychczas wszystko na Litwie i Rusi - nikt nigdy
1341  I,16 |                 mu odmówić.~Despota zaraz na początku zawodu zdrajcy
1342  I,16 |                 się nie stanie. Ci ludzie na całą Polskę sławni... Nie
1343  I,16 |              prośby mogłem nakłonić ucha, na groźby nie będę zważał.~-
1344  I,16 |                 Tu pan Andrzej rzucił się na kolana.~- Pozwól mi wasza
1345  I,16 |       szlachcicowi... zapomniałem, jak mu na przezwisko... temu ryczącemu
1346  I,16 |                  proś mnie o niego, bo to na nic.~Ale pan Andrzej niełatwo
1347  I,16 |              wybuchał. Owszem, chwyciwszy na nowo rękę hetmańską, począł
1348  I,16 |                  do tego pijany i co miał na sercu, to i zakrzyknął.
1349  I,16 |                  potężniejszego argumentu na obronę swych przyjaciół
1350  I,16 |                  Kiejdan, przyjechał i tu na czas wojny osiadł. Rozumiesz?~
1351  I,16 |                   Billewiczowie dużo mogą na Żmudzi, bo prawie ze wszystką
1352  I,16 |              podejmuję się pana miecznika na nasza wiarę nawrócić, ale
1353  I,16 |                   do ołtarza powloką, ale na drugi dzień pomyśli, że
1354  I,16 |                   wtenczas inaczej będzie na mnie patrzyła. Teraz do
1355  I,16 |                szczęście dla mnie patrzeć na tę dziewczynę, wolałbym
1356  I,16 |                   tę dziewczynę, wolałbym na całą potęgę szwedzką uderzyć
1357  I,17 |               pobliżu Kiejdan i dalej, aż na Podlasie do Zabłudowa, z
1358  I,17 |              Kiejdanach, zwłaszcza że nie na wszystkie pułki, które książę
1359  I,17 |                 podniecać. Postanowił sam na czele wiernych szkockich
1360  I,17 |                 wzmocnić siły książęce, a na koniec postanowiono przyśpieszyć
1361  I,17 |               prędzej!~- Idziemy.~Wyszli. Na korytarzu otoczyli ich żołnierze
1362  I,17 |               niespokojniejszy.~- Przecie na śmierć by nas nie prowadzili
1363  I,17 |                     Bo mam wielu krewnych na Litwie i miło wiedzieć,
1364  I,17 |                ale osierociła mnie, nimem na świat przyszedł... A waćpan
1365  I,17 |                nie utną?~Tymczasem wyszli na dziedziniec zamkowy. Noc
1366  I,17 |                  rzucając niepewne blaski na grupy żołnierzy konnych
1367  I,17 |               ciemne postacie wyciągnięte na słomie.~- Mirski, Stankiewicz,
1368  I,17 |                 wiedziałem z góry, że się na to ten zdrajca nie ośmieli.~-
1369  I,17 |                 Radziwiłł by się nie miał na co ośmielić! - rzekł Mirski. -
1370  I,17 |             odpuścił.~- A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! - odpowiedział
1371  I,17 |                  miłuje za to, żem spisek na jego szyję odkrył, gdym
1372  I,17 |             potentatami zadzierać, gdyż i na Litwie mogliby go dosięgnąć.~-
1373  I,17 |          święconej wody, i jeszcze by był na waści zawziętszy, gdyby
1374  I,17 |               krwią się mazać, żeby odium na siebie nie ściągnąć, ale
1375  I,17 |                    rzekł Zagłoba.~Umilkli na chwilę; tymczasem wóz wtoczył
1376  I,17 |             tymczasem wóz wtoczył się już na rynek kiejdański. Miasto
1377  I,17 |                domami ujadały zapalczywie na przeciągający orszak.~-
1378  I,17 |              Zagłoba. - Zawsześmy zyskali na czasie, może i przypadek
1379  I,17 |               dlategom się zawdy wydostał na pole. Powiedzcie no mnie,
1380  I,17 |                się Wieruszową pieczętują, na której kozieł w tarczy jest
1381  I,17 |           Kowalscy mają za klejnot Korab, na którym przodek ich Kowalski
1382  I,17 |                   bo ja tu w rzeczy samej na Litwę do Kowalskich przyjechałem,
1383  I,17 |                 chociażem w opresji, a ty na koniu i na wolności, chętnie
1384  I,17 |                  opresji, a ty na koniu i na wolności, chętnie bym cię
1385  I,17 |                    i przysiądź się trochę na wóz, pogawędzimy, bo chciałbym,
1386  I,17 |                wkrótce potem siedział już na wozie koło pana Zagłoby,
1387  I,17 |                   a raczej rozciągnął się na słomie, którą wóz był wyładowany.~
1388  I,17 |                       zapomniałem, jak mu na imię.~- Też Roch.~- I słusznie,
1389  I,17 |            wiedział, że każden, jeśli nie na pierwsze, to na drugie ma
1390  I,17 |                 jeśli nie na pierwsze, to na drugie ma Roch, bo to nasz
1391  I,17 |                    gdyśmy wyjeżdżali?~- A na buntowników.~- Bóg najwyższy
1392  I,17 |                  odbili. Nie miałbyś mnie na sumieniu... a mieć krewniaka
1393  I,17 |              sumieniu... a mieć krewniaka na sumieniu, wierzaj mí, straszny
1394  I,17 |                   Dalibóg, zlezę z woza i na konia siędę. Nie ja będę
1395  I,17 |              siędę. Nie ja będę miał wuja na sumieniu, jeno pan hetman.
1396  I,17 |                 spoczywa, bo jako wszyscy na tym świecie jesteśmy śmiertelni,
1397  I,17 |         śmiertelni, tedy władza z jednych na drugich przechodzi i ani
1398  I,17 |             hetman wielki, czy też, dajmy na to, polny, prawo nakazać,
1399  I,17 |                  jakiemu ciurze, żeby się na ojca, matkę, na dziada albo
1400  I,17 |                  żeby się na ojca, matkę, na dziada albo na starą ociemniałą
1401  I,17 |               ojca, matkę, na dziada albo na starą ociemniałą babkę porywał?
1402  I,17 |                  babkę porywał? Odpowiedz na to, Rochu! Mali prawo?~-
1403  I,17 |                 sennym głosem Kowalski.~- Na starą ociemniałą babkę! -
1404  I,17 |                  doczekać?... Odpowiedz i na to, Rochu!~- Ja jestem Kowalski,
1405  I,17 |                 głowy i szyi Kowalskiego. Na wozie spali wszyscy głębokim
1406  I,17 |                żołnierze kiwali się także na kulbakach, inni, jadący
1407  I,17 |                    Po chwili siedział już na nim.~- Panie komendancie,
1408  I,17 |             komendancie, a gdzie staniemy na popas? - pytał wachmistrz
1409  I,17 |                    minął z wolna jadących na przedzie i znikł w ciemnościach.~
1410  I,17 |                przez dzień wyspał i teraz na wozie - a ty się, człeku,
1411  I,17 |                choć z rąk pokarmić.~Jeńcy na wozie rozbudzili się, gdy
1412  I,17 |           Wołodyjowski - zwłaszcza że nie na Upitę jedziemy.~- Wszakże
1413  I,17 |            jedziemy.~- Wszakże to do Briż na Upitę z Kiejdan się jedzie? -
1414  I,17 |                 stamtąd pojedziemy pewnie na Bejsagołę i Szawle. Trochę
1415  I,17 |                 Upita i Poniewież zostaną na prawo. Po drodze nie ma
1416  I,17 |                   sobie skaptować, ale to na nic. Kto dla ojczyzny Radziwiłła
1417  I,17 |                 go prosić, by mi pozwolił na konia którego żołnierskiego
1418  I,17 |                 bo mi kości zdrętwiały.~- Na to się pewnie nie zgodzi -
1419  I,17 |                  poziewanie rozlegało się na wozie; obok konie chrupotały
1420  I,17 |              Żołnierze koło wozu, wsparci na kulbakach, drzemali. Inni
1421  I,17 |                też i noc poczęła blednąć. Na wschodniej stronie ciemne
1422  I,17 |                 do ucha, po czym spojrzał na uśpionego pana Zagłobę;
1423  I,17 |                     Niechże go kule biją! Na Boga! mości panowie! patrzcie!~-
1424  I,17 |           kierunku i zdumienie odbiło się na wszystkich twarzach: pod
1425  I,17 |            Kowalski, Zagłoby zaś nie było na wozie.~- Umknął, jak mi
1426  I,17 |             zdumiony Mirski oglądając się na wszystkie strony, jakby
1427  I,17 |               opończę z tego kpa i umknął na jego własnym koniu!~- Jako
1428  I,17 |                   wozu i wybałuszali oczy na widok swego komendanta przybranego
1429  I,17 |            więzień uciekł!~Kowalski siadł na wozie i otworzył oczy.~-
1430  I,17 |               konia. Ów szlachcic właśnie na nim uciekł.~- Na moim koniu?~-
1431  I,17 |                  właśnie na nim uciekł.~- Na moim koniu?~- Tak jest!~
1432  I,17 |               wasza mość nie była siadała na wóz, nie mógłby on tego
1433  I,17 |                   Bij go! łapaj!~- To się na nic nie zdało. On na koniu
1434  I,17 |                  się na nic nie zdało. On na koniu waszej mości, a to
1435  I,17 |             własnym hełmie i opończy, ba, na swoim własnym koniu, toż
1436  I,17 |               teraz uczynię?!... Zginąłem na wieki!... Bogdaj mi kula
1437  I,17 |                  hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i zginąć.
1438  I,17 |          starszych? Chcesz hańbę ściągnąć na własne imię? zdrajcą być
1439  I,17 |               zdradzić!..~Mowa ta wielkie na panu Rochu zdawała się czynić
1440  I,17 |           książęcej mnie pozbawił, i karę na szyję sprowadził. Taki to
1441  I,17 |                  Birż, kondle! - krzyknął na dragonów Kowalski.~I zawrócili
1442  I,17 |                  jednemu z dragonów siąść na wóz, sam zaś usadowił się
1443  I,17 |                 wóz, sam zaś usadowił się na jego koniu i jechał tuż
1444  I,17 |             przecie wstrzymać śmiechu, aż na koniec pan Wołodyjowski
1445  I,17 |            Kowalski, bo nie takich jak ty na hak ów mąż prowadził...
1446  I,17 |                 strapiony, że aż żal było na niego patrzeć.~Tymczasem
1447  I,17 |                  że ucieknie, ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka
1448  I,17 |                   ale jeszcze na śmiech i na konfuzję człeka na razi.~-
1449  I,17 |               śmiech i na konfuzję człeka na razi.~- A jakże! - rzekł
1450  I,17 |                niech Bóg broni dostać się na jego język, bo ostrzejszego
1451  I,17 |              Stankiewicz.~- Jakże! Toż on na oczach całego wojska usiekł
1452  I,17 |               zguba. Po co ja, stary, mam na te rzeczy patrzyć?~- Albo
1453  I,17 |          przyczyną, to mi resztki siwizny na łbie ze strachu stają. Tak
1454  I,17 |                nie przyozdobi, może tylko na własną rękę poczynać. Nie
1455  I,17 |                   w Warszawie i poszedłem na królewskie pokoje, a pan
1456  I,17 |                   od razu i kazał przyjść na obiad. Na onym obiedzie
1457  I,17 |                   kazał przyjść na obiad. Na onym obiedzie widziałem
1458  I,17 |                   ty mi wiary dochowasz!" Na własne uszy słyszałem, jakoby
1459  I,17 |                 znów rozmowa zwróciła się na pana Zagłobę. Pan Michał
1460  I,17 |           przemocą nie ściągnięto. Z nimi na ratunek sam wyruszy, chybaby
1461  I,17 |                Wielka droga idąca z Kowna na Szawle do Mitawy pokryta
1462  I,17 |          mieszczaństwa gapiły się w rynku na nieznanych ludzi, a pułkownicy
1463  I,17 |                    a pułkownicy poglądali na nich z ciekawością, a zwłaszcza
1464  I,17 |                oczyma, jakimi wilk patrzy na stado owiec, i wąsikami
1465  I,17 |                 drogę, skręcając z Szawel na wschód przez Johaniszkiele
1466  I,17 |                 ku Birżom, aby dostać się na prosty gościniec idący z
1467  I,17 |                 pan Zagłoba przyjdzie nam na ratunek - rzekł o świtaniu
1468  I,17 |                 świtaniu Wołodyjowski -to na tym gościńcu najłacniej
1469  I,17 |                   rycerz - chłop w chłopa na schwał!... Uważaliście przy
1470  I,17 |                  z poważnego znaku, runie na tych rajtarów, to i dwóch
1471  I,17 |                 dusza do raju, a tu siedź na wozie i zdychaj!...~Pułkownicy
1472  I,17 |                   tacy jak ty chcieli się na nich porwać, i masz, co
1473  I,17 |                  nie pociągnął z wojskiem na opornych. Nie wiadomo jeszcze,
1474  I,17 |                  jego blaskach widać było na gościńcu w przedzie wznoszące
1475  I,17 |                 oddział nadchodził rysią. Na koniec z kurzawy wysunął
1476  I,17 |                 go pan Wołodyjowski wziął na oko, wnet zakrzyknął:~-
1477  I,17 |                   pod buńczukiem! Już się na hetmana kreował. Poznałbym
1478  I,17 |               ludzi, a tam cała chorągiew na niego waliła, przecie się
1479  I,17 |                 Pan Roch oniemiał również na chwilę; następnie rzucił
1480  I,17 |                 rzucił się jakby wściekły na własnych dragonów.~- Ognia,
1481  I,17 |             garłacza; siekańce zaszumiały na gościńcu, koń pana Rocha
1482  I,17 |            Butrymowi pękło, a sam zleciał na ziemię i przewrócił się,
1483  I,17 |               kulę, która przewracała się na gościńcu.~Nadbiegli inni.
1484  I,17 |                  był przy wozie, a raczej na wozie, i chwytał w objęcia
1485  I,17 |                 głosem:~- Ha! przydał się na coś Zagłoba! Damy teraz
1486  I,17 |                  że tchu nie mogę złapać! Na radziwiłłowskie dobra, mości
1487  I,17 |     radziwiłłowskie dobra, mości panowie, na radziwiłłowskie dobra! Jeszcze
1488  I,17 |                ruszył wraz z towarzyszami na jej czele.~- A gdzie pójdziemy? -
1489  I,17 |                   kij wsadził. Konie były na potrawach, posłali zaraz
1490  I,17 |                  sobą nosić, żeby Szwedów na ten przypadek omylić.~-
1491  I,17 |         Stankiewicz.~Pan Zagłoba rósł jak na drożdżach.~- Radźmy teraz,
1492  I,17 |               bronią. Niech go tam diabeł na rożen wdzieje jak najprędzej
1493  I,17 |                 zadał, że wszystkie sroki na Litwie miałyby o czym skrzeczeć...
1494  I,17 |                żołnierze posłali po konie na łąki, było trochę czasu,
1495  I,17 |            powiadają, i ten, mając szablę na. karku, wyczytał wszystko
1496  I,17 |                  których sam nie mógł nas na śmierć skazać.~- Pewnie
1497  I,17 |                życie tak jeszcze niedawno na współkę z Ganchofem ratowałem.~-
1498  I,17 |                 pan Michał jął się kręcić na kulbace.~- A żeby tak gdzie
1499  I,17 |                  wreszcie, zwracając oczy na towarzyszów.~- Moja rada
1500  I,17 |              Zgadzam się również, aby się na samego księcia nie porywać,