Tom, Rozdzial

3501 II,18 |               chwila, ale w jego wyszłych na wierzch i nabranych krwią
3502 II,18 |              przerażenia.~- Rozebrać go i na belkę! - zawołał Kmicic.~
3503 II,18 |             skrępowany za ręce i za nogi, na kształt półgęska, na belce.
3504 II,18 |                nogi, na kształt półgęska, na belce. Wówczas Kmicic wziął
3505 II,18 |                    twój tysiąc złodziejów na zawołanie... Toż twój jenerał
3506 II,18 |             jenerał szwedzki opodal, a ty na tej samej belce wisisz,
3507 II,18 |                   tej samej belce wisisz, na której mnie myślałeś przypiekać...
3508 II,18 |                 ty podłoto!... ty strachu na stare baby!... ty wyskrobku
3509 II,18 |           Kuklinowskiego, przyłożył mu go na chwilę pod nos; osmalił
3510 II,18 |                 się do Kosmy i Damiana.~- Na koń! - krzyknął.~I wyszedł
3511 II,18 |                   ich płuc. Kmicic jechał na przedzie, Kiemlicze za nim.
3512 II,18 |                Lecz jednocześnie czuł się na koniu i wolnym, a myśl,
3513 II,18 |              stary - a gdzie pierścienie?~Na palcach miał pierścienie,
3514 II,19 |            uczyniło istotnie pognębiające na Millerze wrażenie, gdyż
3515 II,19 |              nadzieje wspierały się dotąd na tym dziale. Już i piechota
3516 II,19 |                   podkopów spełznął także na niczym. Sprowadzeni poprzednio
3517 II,19 |             wprawdzie skałę zbliżając się na ukos ku klasztorowi, lecz
3518 II,19 |                 którym szerzył się z dnia na dzień przestrach i wiara,
3519 II,19 |                  wyrywać. Wszyscy czekali na to, co powie Miller; on
3520 II,19 |              odstąpienia od onej fortecy.~Na koniec, gdy sądził, że wino
3521 II,19 |                 pułkowników nie przyszedł na tę naradę, chociaż posłałem
3522 II,19 |             żołnierzami. Kilkunastu ludzi na śmierć usieczono.~- Wiem.
3523 II,19 |                czasu niechętnie spoglądał na Wrzeszczowicza, jako na
3524 II,19 |                   na Wrzeszczowicza, jako na instygatora nieszczęsnej
3525 II,19 |                  ze zdziwieniem spojrzeli na Millera, tak mało przywykli
3526 II,19 |                   wszystkie nadzieje moje na nim polegały. Wyłom już
3527 II,19 |                    aż kryształ rozbił się na proch.~Oficerowie milczeli.
3528 II,19 |                  więc... i co większością na radzie postanowimy, to spełnię.~-
3529 II,19 |              Wrzeszczowicz począł patrzeć na Sadowskiego, lecz nim ten
3530 II,19 |                   lecz nim ten zdobył się na odpowiedź, wmieszał się
3531 II,19 |           dostojność! Sądzę, żeśmy się tu na naradę, nie na krotofile
3532 II,19 |               żeśmy się tu na naradę, nie na krotofile zebrali!~- Czy
3533 II,19 |                 mimo zimy spożywać musimy na kształt zapleśniałych sucharów! -
3534 II,19 |                  zabobonów ocalało.~- Jak na katolika, to nieźle! - mruknął
3535 II,19 |                  miejsc i poczęli patrzyć na Zbrożka jak na szalonego;
3536 II,19 |            poczęli patrzyć na Zbrożka jak na szalonego; on zaś, wyrzucając
3537 II,19 |                   Wszystkie ręce spoczęły na rękojeściach rapierów. Sadowski
3538 II,19 |                  wściekłości wystąpiła mu na twarz, jednak pohamował
3539 II,19 |              począł:~- Wiadomo panom, żem na ostatniej naradzie wyzwał
3540 II,19 |            naradzie wyzwał Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem
3541 II,19 |           honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków, a między
3542 II,19 |                Polaków, a między innymi i na mnie, nie spadła. Dlatego
3543 II,19 |                    W kwaterze mówią, że i na noc wcale nie wracał, ale
3544 II,19 |                   widzę: wisi nagie ciało na belce... Pomyślałem, że
3545 II,19 |                  się tuż - Kuklinowski!~- Na belce? - spytał Miller.~-
3546 II,19 |                 chwila mógł mu się zwalić na głowę. Niepewność przygniotła
3547 II,19 |      Wrzeszczowicz uderzył się w czoło.~- Na Boga! - rzekł. - Od wczoraj,
3548 II,19 |                 Musiałem go chyba spotkać na krótko i po ciemku, wieczorem,
3549 II,19 |                Komu wola, panowie, za mną na miejsce wypadku!~Wszyscy
3550 II,19 |                  ruszyli rysią, a jenerał na czele. Zbliżywszy się do
3551 II,19 |                 naokoło owego zabudowania na drodze i po polu.~- Co to
3552 II,19 |             rzekłszy Zbrożek począł kiwać na jednego z jeźdźców.~- Bywaj,
3553 II,19 |              żołnierz. - Niektórzy poszli na Śląsk. Inni mówili, że samemu
3554 II,19 |              głowy, bo jakby odpowiadając na owe myśli Millera rzekł:~-
3555 II,19 |                tysięcy szabel będzie miał na zawołanie. To ciężki człowiek
3556 II,19 |               okrywszy kilimkiem położyli na wznak na resztkach słomy.
3557 II,19 |               kilimkiem położyli na wznak na resztkach słomy. Trzy ciała
3558 II,19 |               Zbrożek.~- A Kuklinowski?~- Na Kuklinowskim ran nie masz,
3559 II,19 |                   wytrzeszczonymi oczyma. Na resztkach osmalonych wąsów
3560 II,19 |         straszliwy wybuch zawisnął, jakby na nici pajęczej, nad głowami
3561 II,19 |             tętent kilku koni rozległ się na zewnątrz i do stodółki wpadł
3562 II,19 |           chwytając się za włosy peruki - na koń!~Po chwili mknęli wszyscy
3563 II,19 |             fortecy, lecz po to tylko, by na wzniesieniu, widnym jak
3564 II,19 |                   wzniesieniu, widnym jak na dłoni, ujrzeć wracających
3565 II,19 |                  dział fortecznych.~Jakoż na wałach zadymiło i żelazne
3566 II,19 |              Kilku rajtarów zachwiało się na kulbakach i jęk odpowiedział
3567 II,19 |                   Echa tej radości doszły na koniec i do twierdzy. Wiadomość
3568 II,19 |          błyskawicy z jednego końca wałów na drugi. Najodważniejsi nawet
3569 II,19 |                  dzieci, gdy ukazywał się na chwilę, i wołać:~- Nie gub
3570 II,19 |          niewinnych!.... Krew ich spadnie na ciebie!...~Im kto większym
3571 II,19 |             większą odwagą nacierał teraz na księdza Kordeckiego, by
3572 II,19 |               Kordeckiego, by nie narażał na zgubę świętego miejsca,
3573 II,19 |               klasztorem. Upadła wreszcie na duchu i znaczna część zakonników.
3574 II,19 |                   Ci, z ojcem Stradomskim na czele, udali się do przeora,
3575 II,19 |                   ksiądz Kordecki wyszedł na podwórze, a gdy tłum otoczył
3576 II,19 |                  zwłoki opadną z powrotem na ziemię, a dusze już nie
3577 II,19 |                 jako pszczoły złote siędą na Jej płaszczu i w światłości
3578 II,19 |                   tej światłości zaświtał na twarzy jego, oczy natchnione
3579 II,19 |                   krótką, jako błyskawica na niebie przemijającą, po
3580 II,19 |                odejść nie wolno; Tyś mnie na straży postawił, więc wlałeś
3581 II,19 |               potłumił, nie zasłużyliście na to, aby dziś jeszcze wejść
3582 II,19 |                 rzekłszy umilkł i patrzył na tłum zakonników, szlachty
3583 II,19 |             poczęła wstępować w serca, aż na koniec jeden z żołnierzy,
3584 II,19 |             zimowych ptaszyn pojawiły się na podwórzu fortecznym, i coraz
3585 II,19 |                   się ludzi. Zdumieli się na ten widok obecni, a ksiądz
3586 II,19 |                  do kościoła, a żołnierze na mury.~Niewiasty wyszły sypać
3587 II,19 |                 leśnych mieszkańców sobie na pomyślność, nieprzyjacielowi
3588 II,19 |              pomyślność, nieprzyjacielowi na szkodę.~- Srogie śniegi
3589 II,19 |                    gdy owe ptaszyny już i na wystrzały, i na huk armatni
3590 II,19 |            ptaszyny już i na wystrzały, i na huk armatni nie uważają,
3591 II,19 |                    wyprowadzają się precz na dwa i trzy dni przedtem;
3592 II,19 |              odpowiadali również śmiechem na jego ostrzeżenia.~- Dobrze! -
3593 II,19 |               gryzie, a nam, chwała Bogu, na niczym nie zbywa. Ptaki
3594 II,19 |             uciekają.~W ten sposób spełzł na niczym ostatni fortel Wrzeszczowicza.~
3595 II,19 |                  z workiem ryb dla księży na Wilię, a zbliżył się do
3596 II,19 |                 za szwedzkiego żołnierza.~Na nieszczęście, poznano go
3597 II,19 |                Miller kazał go rozciągnąć na torturach; lecz starzec
3598 II,19 |                 zamiast bólu malowała się na jego twarzy niewysłowiona
3599 II,19 |           pokornie, aby zawieszono szturm na czas nabożeństwa w dniu
3600 II,19 |                podjęła... Niedługo mi już na świecie, więc się was nie
3601 II,19 |                  zgody próbować, przystał na żądanie przeora; przyjął
3602 II,19 |           szwedzkich. To ostatnie uczynił na złość Wrzeszczowiczowi,
3603 II,19 |             żołnierze, kostniejąc z zimna na szańcach, poglądali z dołu
3604 II,19 |                szańcach, poglądali z dołu na czarne mury niedostępnej
3605 II,19 |               mury niedostępnej fortecy i na myśl przychodziły im ciepłe,
3606 II,19 |           opłatkami. Cicha radość płonęła na wszystkich twarzach, bo
3607 II,19 |                 korony i taka ulga spadła na wszystkie serca, jakby już
3608 II,19 |                    przed nim stał talerz, na którym bielała paczka opłatków,
3609 II,19 |              dusza patrzy teraz z uciechą na nas, żeśmy pamięć wdzięczną
3610 II,19 |             takiego młodzika... W rzeczy, na onej baszcie on komenderował
3611 II,19 |            westchnął:~- Musiały go prochy na miejscu rozerwać!~- Dałbym
3612 II,19 |                 gdyby ta kolubryna leżała na szańcu, nie myślałbym tak
3613 II,19 |          zakonnicy do kościoła, żołnierze na cichy postój i strażowanie
3614 II,19 |           uroczysta. Roje gwiazd świeciły na niebie, mieniąc się różowo
3615 II,19 |           błękitno. Blask księżyca barwił na zielono całuny śnieżne,
3616 II,19 |                  gromadą. Jedni poklękali na śniegu, inni kiwali żałośnie
3617 II,19 |           śpiewanych.~Tymczasem strażnicy na murach, którzy nie mogli
3618 II,19 |               południu huk dział zgłuszył na nowo wszystkie inne odgłosy.
3619 II,19 |              posadach; leciały po staremu na dach kościelny ciężkie faskule
3620 II,19 |                  i żelaza nie zwaliła się na klasztor, lecz między działami
3621 II,19 |               obrona szła zwykłym trybem. Na ogień odpowiadano ogniem,
3622 II,19 |                 ogień odpowiadano ogniem, na pocisk pociskiem, jeno wymierzonym
3623 II,19 |               obejrzeć, i wzrok jego padł na wieżę rysującą się spokojnie
3624 II,19 |              wieżę rysującą się spokojnie na tle błękitu.~- Ten klasztor
3625 II,19 |               Wszystkie oczy zwróciły się na Wrzeszczowicza, ten zaś
3626 II,19 |                   Czyli to sen, czy mówię na jawie?...~- Ten klasztor,
3627 II,19 |            odpowiedzi księdza Kordeckiego na list Millera, który obejmował
3628 II,19 |               oficerów nie mógł usiedzieć na miejscu. Wszystkie serca
3629 II,19 |                  potargować.~- Ustępujmy, na Boga, ustępujmy! Gdybym
3630 II,19 |                  zajść wysoko...~- Choćby na szubienicę.~Rozmawiający
3631 II,19 |                  Zamoyskich, ojca i syna, na ich to cześć strzelają.~
3632 II,19 |                tak już byli zniechęceni i na duchu upadli, że na odgłos
3633 II,19 |         zniechęceni i na duchu upadli, że na odgłos strzałów fortecznych
3634 II,19 |         oficerowie powtarzali między sobą na ten widok:~- Czas, czas,
3635 II,19 |        Wrzeszczowicza zdradzała niepokój.~Na koniec brzęk ostróg rozległ
3636 II,19 |                   spieszniej, aż wreszcie na stół wypadła paczka opłatków.~
3637 II,19 |                wrzenie.~- Czy nowy szturm na jutro? - mówili strażnicy
3638 II,19 |                śnieg padał coraz gęstszy. Na murach i blankach wież tworzył
3639 II,19 |                przed ognistymi pociskami.~Na koniec poczęło szarzeć i
3640 II,19 |                   i dzwonek ozwał się już na jutrznię, gdy żołnierze
3641 II,19 |               śniegiem; za nim widać było na wjazdowej drodze niskie,
3642 II,19 |                 ręce, przestępować z nogi na nogę i wołać:~- Ludzie,
3643 II,19 |             łyczków i chłopów zaczerniały na drodze: jedni jechali konno,
3644 II,19 |                  odeszli! - poczęto wołać na murach i wieść piorunem
3645 II,19 |               uderzyli we wszystkie jakby na alarm. Kto żył, wypadał
3646 II,19 |                się dokoła. Jedni wypadali na mury, aby pusty obóz obejrzyć;
3647 II,19 |                  później pełno było ludzi na pochyłości i na dole pod
3648 II,19 |                było ludzi na pochyłości i na dole pod górą. Bramy klasztoru
3649 II,19 |                   był tak nabity, że jako na brukowanych ulicach miejskich
3650 II,19 |                  ku górze i rozwieje Bogu na chwałę.~Huk dział nie wstrząsał
3651 II,20 |                  rajtarów zapuszczały się na Śląsk, by imać tych, którzy
3652 II,20 |            zatrudnieni ustawicznie łowami na pojedynczych Szwedów, przeznali
3653 II,20 |       pojedynczych Szwedów, przeznali już na wskróś całą okolicę, wszystkie
3654 II,20 |               drogi, ścieżki i przechody, na których połów bywał najobfitszy,
3655 II,20 |                  Niektórzy też pułkownicy na swoją rękę poczęli Szwedów
3656 II,20 |             Różnie o nim gadali, że się i na tę, i na tę stronę namyślał,
3657 II,20 |                 gadali, że się i na tę, i na tę stronę namyślał, ale
3658 II,20 |                 już poczęto w całym kraju na koń siadać, tak i on się
3659 II,20 |                  koń siadać, tak i on się na Szwedów zawziął. Możny to
3660 II,20 |                szczętem zetrzeć, chyba że na Szwedów ruszą.~- Ale i Szwedzi
3661 II,20 |                 do nich przystąpił, toteż na złe mu to wyszło.~Kmicic
3662 II,20 |                  go ból srogi przeszył.~- Na Boga! - zawołał stłumiwszy
3663 II,20 |                ale ledwie tchnie. Podobno na Podlasiu się ze sobą mocowali
3664 II,20 |              Kiemlicz popatrzył spode łba na Kmicica i sam nie wiedział,
3665 II,20 |                  Jest tam grzecznej jazdy na kilka tysięcy pod panem
3666 II,20 |            granicę przestąpi, wraz szable na Szwedów obrócimy, ale póki
3667 II,20 |                znów spojrzał niespokojnie na Kmicica, bo pomyślał, że
3668 II,20 |                  ruch ten uśpił znużonego na śmierć pana Andrzeja - i
3669 II,20 |                   spał długo, kiwając się na kulbace. Zbudziło go dopiero
3670 II,20 |             układał, wahał się, rozważał, na koniec rzekł:~- Nie może
3671 II,20 |                   żeby tam moich intencyj na wspak nie wzięto i za zdrajcę
3672 II,20 |                jeszcze mu pomagał, o czym na dworze mogli słyszeć.~-
3673 II,20 |                  Nadbieży czas, że prawda na wierzch wyjdzie - rzekł
3674 II,20 |                 da mi później świadectwo!~Na tym urwała się rozmowa.
3675 II,20 |                  ustawicznie zatrzymywano na drodze jadących i wypytywano
3676 II,20 |                 bądź to dobrowolnie, bądź na mocy układów ze Szwedami
3677 II,20 |            Szwedami przeszły granice, jak na przykład wojska pana kasztelana
3678 II,20 |               Rzeczypospolitej, który ani na chwilę nie opuścił sprawy
3679 II,20 |                 pieśni tryumfu zamarły im na ustach, i sami pytali siebie
3680 II,20 |                Wittenberga, a skończywszy na komendantach pojedynczych
3681 II,20 |             zamiast obawy, dziką i gotową na wszystko odwagę; zamiast
3682 II,20 |         zgromadźcie się, a gdzie słuszna, na jaki opór zwiedźcie się.
3683 II,20 |            żałując, i ząprzysięgała sobie na krzyżach, na wizerunkach
3684 II,20 |          ząprzysięgała sobie na krzyżach, na wizerunkach Najświętszej
3685 II,20 |               czekając długo, tu i owdzie na koń i rzucano się jeszcze "
3686 II,20 |                   się jeszcze "za ciepła" na Szwedów.~W ten sposób mniejsze
3687 II,20 |              ginąć poczęły. Działo się to na Litwie, Żmudzi, Mazowszu,
3688 II,20 |                   zebrawszy się u sąsiada na chrzciny, imieniny, na wesele
3689 II,20 |            sąsiada na chrzciny, imieniny, na wesele lub kulig, bez żadnych
3690 II,20 |           wojowniczych zamiarów, kończyła na tym zabawę, że popiwszy
3691 II,20 |             szlachta hałasowała napadając na komendy, powstało stąd dziwne
3692 II,20 |                już nadeszli, i cofali się na gwałt do większych fortec
3693 II,20 |                 największą obawą patrzyli na te chmury, które lada chwila
3694 II,20 |             zaniechawszy boju, co prędzej na układy się zgodził.~Słał
3695 II,20 |                czynił Magnus de la Gardie na Litwie i Żmudzi, gdzie naprzód
3696 II,21 |             dotarł po trudnej, ze względu na jego nadwerężone zdrowie,
3697 II,21 |            krzyżem przed samymi stallami, na rozciągniętym na ziemi kobierczyku.
3698 II,21 |                stallami, na rozciągniętym na ziemi kobierczyku. Za nim
3699 II,21 |               jego mimo woli zwróciły się na leżącego krzyżem męża i
3700 II,21 |                   podbity sobolami, tylko na ramionach miał odwinięty
3701 II,21 |            trzymał rękawice i szmelcowaną na błękitno szpadę. Twarzy
3702 II,21 |                Ludzie, którzy chcieli być na następnej mszy, napływali
3703 II,21 |                   jest?~Tu wskazał oczyma na leżącego krzyżem pana.~-
3704 II,21 |                  pytam, w nadziei, że gdy na kogo politycznego trafię,
3705 II,21 |             odpowiedzi.~- To jest król.~- Na Boga żywego! - zawołał Kmicic.~
3706 II,21 |                całe losy kraju odbiły się na tej szlachetnej twarzy,
3707 II,21 |               własnych zapomni.~Kmicicowi na jego widok zdawało się,
3708 II,21 |                   kolana, aż drżeć począł na całym ciele, i nagle nowe,
3709 II,21 |                   iż nie ma nic droższego na ziemi całej od tego ojca
3710 II,21 |                Pan Ługowski aż zaniemówił na chwilę ze zdziwienia.~-
3711 II,21 |               będzie broniła. Szwedzi już na odstąpieniu!~- Dla Boga!
3712 II,21 |                 podnosić go za ramiona.~- Na potem - wołał - na potem!...
3713 II,21 |             ramiona.~- Na potem - wołał - na potem!... Wstań waść, na
3714 II,21 |                  na potem!... Wstań waść, na Boga, wstań! mów prędzej...
3715 II,21 |               wchodząc do środka, klęknął na śniegu przy drzwiach. Głowę
3716 II,21 |              zebraniem. Król czekał tylko na królowę, by zasiąść do rannej
3717 II,21 |                królowej spoczęły badawczo na młodej twarzy junaka i widząc
3718 II,21 |                niski ukłon, patrzył także na nią śmiele, jako prawda
3719 II,21 |                  cuda Najświętszej Panny, na które co dzień własnymi
3720 II,21 |                   Z samej Jasnej Góry!...~Na to dygnitarze spoglądali
3721 II,21 |                  spoglądali z ciekawością na Kmicica, stojącego jakoby
3722 II,21 |                   jak żołnierz. który sam na wszystko patrzył, wszystkiego
3723 II,21 |                   wszystkie oczy spoczęły na jego ustach.~Lecz Kmicic
3724 II,21 |               jasne rumieńce wystąpiły mu na twarz, zmarszczył brwi,
3725 II,21 |                   A jeżeli coś powiem, co na pochwałę wypadnie, Bóg mi
3726 II,21 |                  w drzazgi rozsadziłem!~- Na miły Bóg! - zakrzyknął król.~
3727 II,21 |                   się oczyma, z rumieńcem na twarzy i z hardo podniesioną
3728 II,21 |                każdemu przyszło mimo woli na myśl, iż taki człowiek mógł
3729 II,21 |               myśl, iż taki człowiek mógł na podobny uczynek się zdobyć.~
3730 II,21 |              prymas odezwał się:~- Patrzy na to ten człowiek!~- Jakżeś
3731 II,21 |               oddali i Miller skazał mnie na śmierć.~- Ty zaś uciekłeś?~-
3732 II,21 |                    i ogniem boki palił.~- Na Boga żywego!~- Wtem go odwołano
3733 II,21 |             miłościwy panie. Zaczekaliśmy na powrót Kuklinowskiego. Wówczas
3734 II,21 |            wspomnieniem, zaczerwienił się na nowo i oczy błysły mu jak
3735 II,21 |                 Nie zasłużył taki zdrajca na lepszy traktament!~- Zostawiłem
3736 II,21 |                   wasza wielmożność gdzie na stronę, to ci go pokażę! -
3737 II,21 |             dodała Maria Ludwika - ja się na ludziach nie mylę.~Lecz
3738 II,21 |                   ktokolwiek idzie ze mną na stronę, bo ciężko by mi
3739 II,21 |         waszmością pogadać. My się gdzieś na Litwie widzieli... Nazwiska
3740 II,21 |                 nagłe pomieszanie.~- Może na sejmiku jakim. Często mnie
3741 II,21 |           Upieczon, miłościwy królu, jako na rożnie! - rzekł. - Cały
3742 II,21 |                   Pan Andrzej przyklęknął na jedno kolano i ucałował
3743 II,21 |                   głowie.~- Ale jużże się na pana kanclerza nie gniewaj -
3744 II,21 |                nie śmiałbym nawet mruczeć na zacnego senatora, który
3745 II,21 |                ledwie już dysze, tak chce na Szwedów... Wiem i to, że
3746 II,21 |              zapał go ogarnął, że klęknął na środku sali. Zapał jego
3747 II,21 |              zdrowie i życie nasze, i nie na co innego, jeno na poprawę
3748 II,21 |                  i nie na co innego, jeno na poprawę poddanych naszych
3749 II,21 |               malis! - rzekł, spoglądając na nią z uwielbieniem, ksiądz
3750 II,21 |                  głośno o tym mówili, nic na Millera i Szwedów nie uważając.
3751 II,21 |                teraz samo owo wojsko chce na powrót do powinności wrócić.
3752 II,21 |                każdy jeno pięści ściska i na szablę łakomie spogląda.~-
3753 II,21 |                 swej wierności zaręczają?~Na to umilkli wszyscy, a król
3754 II,21 |                Proteusz coraz nową postać na się przyjmuje. Zali możemy
3755 II,21 |                 go ręka boża, ale przecie na rany Chrystusa! nie znalazł
3756 II,21 |                   się taki, który by rękę na świętą osobę pomazańca boskiego
3757 II,21 |               tylko nie chciał do zamachu na nas ręki przyłożyć, ale
3758 II,21 |               przeszedł całe zgromadzenie na te słowa królewskie, a pan
3759 II,21 |                   Kmicic by nie ważył się na to...~Tu nagle zakręcił
3760 II,21 |                  zakręcił się pan Andrzej na miejscu. Siły jego, sterane
3761 II,21 |                podobnie straszne uczyniły na młodym szlachcicu wrażenie.~-
3762 II,21 |                     Oni tam wszyscy sobie na Litwie krewni, jako zresztą
3763 II,21 |             krewni, jako zresztą i u nas.~Na to pan Tyzenhauz: - Miłościwy
3764 II,21 |                 psuje... Owo ja go kiedyś na Litwie spotkałem... wyrostkiem
3765 II,21 |          spotkałem... wyrostkiem jeszcze, na sejmiku czy na kuligu...
3766 II,21 |                   jeszcze, na sejmiku czy na kuligu... nie pomnę...~-
3767 II,21 |               ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a serce
3768 II,21 |           ojczyznę przelewał.~- Więcej on na ufność zasługuje aniżeli
3769 II,21 |                 birżańskim, żebyśmy zgoła na duchu upadli, a łacno przypuścić,
3770 II,21 |               restaurację tego królestwa, na które cię po ojcu i bracie
3771 II,21 |                sprawiedliwość rózgę swoją na ukaranie, nie na zgubienie
3772 II,21 |              rózgę swoją na ukaranie, nie na zgubienie dziatek swoich,
3773 II,21 |               piersią; wszyscy spoglądali na nią z uwieibieniem, a ksiądz
3774 II,21 |                   zerwał się z rumieńcami na pożółkłej twarzy i zakrzyknął:~-
3775 II,21 |              regna, tym będzie lepiej!...~Na to ozwał się z powagą prymas:~-
3776 II,22 |         królewskiej, a lecieć i mścić się na tym magnacie, którego by
3777 II,22 |                 którego by pragnął pożreć na surowo.~Lecz z drugiej strony,
3778 II,22 |                   głowie, przychodziło mu na myśl, że póki książę żyw,
3779 II,22 |                 całą bezecność oskarżenia na jaw wywieść, to właśnie
3780 II,22 |               światu okazać, że nie tylko na świętą osobę ręki podnieść
3781 II,22 |                   kipiał jak war, szarpał na sobie odzież i długo, długo
3782 II,22 |                  rękach; przysięgał sobie na pamięć rodzica, iż musi
3783 II,22 |               sobą jechać do Opola, gdzie na walnym zebraniu senatorów
3784 II,22 |                 związku szlachty i wojska na obronę króla i ojczyzny,
3785 II,22 |              tyszowieckiej później nieco.~Na razie jednak wszystkie umysły
3786 II,22 |                   mszy solennej udano się na tajemną obradę, na którą
3787 II,22 |              udano się na tajemną obradę, na którą i Kmicic, za przyczyną
3788 II,22 |            radzili, aby król, poczekawszy na odstąpienie Szwedów, do
3789 II,22 |               łaska i odrodzenie spłynęły na kraj. Lecz inni odmienne
3790 II,22 |                 są rozłożone. A w górach, na węgierskiej rubieży, gdzie
3791 II,22 |          zapuszczali się dotąd, nie mając na to dość ludzi ani odwagi.
3792 II,22 |                   Lubowli bliżej przy tym na Ruś, która od zajęcia nieprzyjacielskiego
3793 II,22 |                   pomoc idąc, tam właśnie na rezolucję królewską czekają.~-
3794 II,22 |              przestrzeżeni. Stanęło tylko na tym, że król wyruszy w trzysta
3795 II,22 |                   była druga część obrad, na której z powszechną zgodą
3796 II,22 |           fundament tej Rzeczypospolitej, na niczym się rozchodzą, bo
3797 II,22 |                miecz wam pokazuje!... Oto na co wam wyszły wasze sejmiki,
3798 II,22 |              swawola, wasze konfundowanie na każdym kroku majestatu!...
3799 II,22 |              Kozaki szarpała wojna; który na takowe niebezpieczeństwa
3800 II,22 |                  Nieprzyjaciel już się ma na baczności i szlaki poobsadzał,
3801 II,22 |                wąwozami się przemknąć, bo na drogach czyhają Duglasowe
3802 II,22 |                ostrożność - rzekł patrząc na Kmicica pan Tyzenhauz -
3803 II,22 |                  również trzysta, a dajmy na to sześćset albo i tysiąc
3804 II,22 |                napotkasz, ale jak trafisz na większą siłę w zasadzce
3805 II,22 |                  nam ze swymi chorągwiami na spotkanie - wtrącił król.~-
3806 II,22 |                  lepiej od niego znał się na takich sprawach! Komu słuszniej
3807 II,22 |                    że króla prowadzi, aby na siebie ściągnąć nieprzyjaciół.
3808 II,22 |                   panie, pójdziesz wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie
3809 II,22 |               wydany na igrzysko fortuny, na wszystkie zgubne terminy,
3810 II,22 |                  tam nazywa, niech bierze na własną odpowiedzialność!
3811 II,22 |       odpowiedzialność! Może mu zależy co na tym, byś wasza królewska
3812 II,22 |                   tu obecnych towarzyszów na świadki biorę, żem z duszy
3813 II,22 |            mopanku, bo nie dosięgniesz!~A na to Kmicic już z błyskawicami
3814 II,22 |                Gdyby co? - spytał patrząc na niego bystro Tyzenhauz.~-
3815 II,22 |             czynił wrażenie takiej powagi na wszystkich otaczających,
3816 II,22 |            znajdujem się między nimi... a na potem czuwajcie, bo nie
3817 II,22 |             przeto swej poświęconej osoby na hazard wyprawić. Ty pilnuj,
3818 II,22 |                   czego jeszcze chcesz?~- Na kolanach o jedną łaskę błagam.
3819 II,22 |                  do błagania sługi swego, na którego wierność Bóg patrzy,
3820 II,22 |              Czemu zwłaszcza tak napierał na to, by dragoni naprzód wyszli
3821 II,22 |                  bok świadczy, że gotów i na mękę nie zważać.~- Jego
3822 II,22 |                drodze ja sam będę go miał na oku i broń Boże przygody,
3823 II,22 |                    której oko ustawicznie na pasterzów narodów i pomazańców
3824 II,22 |             spiesznie przesądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz,
3825 II,22 |        doświadczyli, ja przecie mówię, że na tak straszny występek nikt
3826 II,22 |             troskliwość. Jutrzejszy dzień na modlitwę i pokutę, a pojutrze
3827 II,22 |               wraz z pannami trwała także na modlitwie.~Następnie noc
3828 II,22 |           głogowskiego kościoła ozwał się na jutrznię, wybiła godzina
3829 II,23 |               Nikt króla nie poznał, nikt na orszak nie zwrócił zbytniej
3830 II,23 |                 śnieg walił tak gęsto, że na kilkanaście kroków nie było
3831 II,23 |                   jechać osobno.~Wszędzie na Morawie opowiadano o niedawnym
3832 II,23 |                twierdzili, że widzieli go na własne oczy, całego w zbroi,
3833 II,23 |                   mieczem w ręku i koroną na głowie. Różne też już chodziły
3834 II,23 |                 Czas schodził monarsze to na modlitwie, to na pobożnych
3835 II,23 |              monarsze to na modlitwie, to na pobożnych rozmyślaniach
3836 II,23 |      rozmyślaniach o życiu wiekuistym, to na rozmowach o wojnie przyszłej
3837 II,23 |                   od cesarza, to wreszcie na przypatrywaniu się zabawom
3838 II,23 |             rozrywek, którym gdy przyszła na niego taka chwila, oddawał
3839 II,23 |               parafanały" królowej poszły na wojsko.~Pan Andrzej popisywał
3840 II,23 |                   w lot za rękojeść. Król na ów widok aż w ręce klaskał.~-
3841 II,23 |                      U nas to we zwyczaju na Litwie - odpowiedział pan
3842 II,23 |               pewnego razu król pokazując na bliznę Kmicica. - Dobrze
3843 II,23 |                   miłościwy panie, bo oto na łbie głębszą jeszcze szczerbę
3844 II,23 |                  dokazywał. A potem byłem na weselu towarzysza jego,
3845 II,23 |                   tak krotochwilny, żeśmy na weselu mało boków od śmiechu
3846 II,23 |          Tyzenhauz. - A cóżeś to porabiał na książęcym dworze?~- Gościem
3847 II,23 |                  począł patrzeć badawczej na Kmicica.~Ten zaś, zniecierpliwiony,
3848 II,23 |                 tak szparko, że aż zmalał na wysokości, król oczy za
3849 II,23 |             wielki rezolut, a tacy ludzie na wszystko się ważą.~Król
3850 II,23 |                   ruszono w drogę, kiwnął na Kmicica, by zbliżył się
3851 II,23 |         najstraszniejszą zbrodnię zamachu na wolność królewską, zdoła
3852 II,23 |                   całą duszę jako księdzu na spowiedzi otworzyć... Ale
3853 II,23 |                  go broniło.~- Bóg patrzy na intencje moje - mówił dalej -
3854 II,23 |           intencje moje - mówił dalej - i na sądzie mi je policzy...
3855 II,23 |                 nawet między tymi, którzy na innych podejrzenia rzucają.~-
3856 II,23 |              Tyzenhauz nie ograniczył się na udzieleniu swych podejrzeń
3857 II,23 |               czego wszyscy poczęli zezem na Kmicica spoglądać. Głośniejsze
3858 II,23 |               opanowały mu serce. Dawniej na przedzie między pierwszymi
3859 II,23 |          jeźdźcami Karpaty. Śniegi leżały na ich skłonach, chmury rozkładały
3860 II,23 |           rozkładały swe ociężałe cielska na szczytach, a gdy wieczór
3861 II,23 |         obejmujących. Patrzył więc Kmicic na owe cuda natury, których
3862 II,23 |                cesarska granica, a wy już na królewskiej ziemi stoicie.~-
3863 II,23 |                   zaś zsiadł i rzucił się na kolana, podniósłszy oczy
3864 II,23 |           podniósłszy oczy i ręce w górę.~Na ten widok zsiedli wszyscy
3865 II,23 |              ubierać fiolety, lecz droga, na której leżał król, mieniła
3866 II,23 |                  wstęga; blaski te padały na króla, biskupów i dygnitarzy.~
3867 II,23 |             szczytów wstał wiatr i niosąc na skrzydłach skry śnieżne,
3868 II,23 |                   królewskich on znał się na tym najlepiej.~Wreszcie
3869 II,23 |                    jaśniejąc i ciemniejąc na przemian.~- To chyba Żywiec
3870 II,23 |                  ludzi mordują!~- Stójcie na Boga!... co gadacie?...
3871 II,23 |                  wzięli?~- Oni, panoczku, na naszego króla czatowali.
3872 II,23 |                 opiece!~Tyzenhauz stracił na chwilę głowę.~- Ot, co jechać
3873 II,23 |                   małej kupie! - krzyknął na Kmicica - bogdaj cię za
3874 II,23 |               zasłonić, lecz on spoglądał na łunę, która odbijała się
3875 II,23 |                  ma jakową radę? - spytał na koniec ksiądz Gębicki.~Wtem
3876 II,23 |                  nie wahał osoby pańskiej na szwank wystawić, kto namawiał,
3877 II,23 |            Kościoła katolickiego dźwigasz na sobie, więc ci nie wolno
3878 II,23 |           powtórzyli biskupi.~- Nie wrócę na Śląsk, tak mi dopomóż święty
3879 II,23 |            odrzucam ja rozumnej rady, ale na tułactwo drugi raz nie pójdę.
3880 II,23 |                   myślę, że waszmościowie na próżno się strachacie. Skoro
3881 II,23 |                 Weźcie, waszmościowie, to na rozum, jesteście ludzie
3882 II,23 |             nadciągali, to ich zatrzymamy na sobie, dopóki nie polegniem.
3883 II,23 |                   jechać! - rzekł król.~A na to Tyzenhauz:~- Miłościwy
3884 II,23 |             rusznicami, nadstawiając uszu na każdy szelest. Długi czas
3885 II,23 |              Długi czas trwało milczenie, na koniec doleciał ich chrzęst
3886 II,23 |               zbliżyli się w ciemnościach na kilkadziesiąt kroków.~-
3887 II,23 |                  sobą?~To rzekłszy ukazał na jakiś ciemny kształt zwieszający
3888 II,23 |            zwieszający się przed Kmicicem na przodku kulbaki.~Lecz pan
3889 II,23 |                  nagle pan Andrzej cisnął na ziemię z kulbaki ów kształt,
3890 II,23 |            zdumiony król.~- To? Rajtar!~- Na miły Bóg! Toś i języka przywiózł?
3891 II,23 |                   dragonami, więc napadli na nich koło Suchej, ale wziąwszy
3892 II,23 |                   bo chłopstwo w wąwozach na nie napada.~- A w pobliżu
3893 II,23 |                  złoto, albo zdrajca kuty na cztery nogi... Zważ, wasza
3894 II,23 |                   można by jako z sokołem na Szwedów polować, bo z góry
3895 II,23 |                tyle się wlecze, a ten się na pół stajania został. Podjechałem
3896 II,23 |           utrudzony król bezpiecznym snem na własnej ziemi.~Tegoż wieczora
3897 II,23 |                  masz i słuszność, ale mi na waćpana mruczno.~- To przestań
3898 II,24 |                  z łatwością w równinach, na których bić się nie przywykli;
3899 II,24 |                 swymi "ciupagami", choćby na kraj świata. Mógł Jan Kazimierz,
3900 II,24 |               także wysłać znaczne wojska na jego spotkanie, więc wolał
3901 II,24 |                   się spodziewa, kiedy mu na kark spadniem! - powtarzał
3902 II,24 |                 więc z Nowego Targu nieco na zachód i południe, zostawiając
3903 II,24 |              często za dobre takie drogi, na których nieobyłym ludziom
3904 II,24 |                   się w głowach. Wjechali na koniec w jakąś szczelinę
3905 II,24 |                   pokryte zaspami śniegu, na zrębach obramowane czarnym
3906 II,24 |                        Bo tam śnieg leży. Na rany boskie! Już są blisko!...
3907 II,24 |                  mgnieniu oka wysunął się na czoło, lecz Kmicic, zamiast
3908 II,24 |                 przeciw Szwedom.~Miał zaś na sobie szwedzki strój, ten
3909 II,24 |               spytał po szwedzku, patrząc na groźną i bladą twarz zbliżającego
3910 II,24 |                   w biegu, tak i on runął na pierwszy szereg niosąc śmierć
3911 II,24 |                   strzelać, nie mogli iść na ratunek przodowym, którzy
3912 II,24 |           Puszczajcie!... - wołał król. - Na Boga! Przejedziem przez
3913 II,24 |            pragnął tylko króla ratować.~- Na mękę Pana naszego! - krzyczał
3914 II,24 |                   sobą pociągnąć.~- Zginę na mojej ziemi!... Puszczajcie!... -
3915 II,24 |                   puszczał płytkie żelazo na głowę lub ramię najbliższego
3916 II,24 |                   od drugiej, wyswobodził na koniec lejce z rąk trzymających
3917 II,24 |          straszliwym trzaskiem i łoskotem na zaciśnięte na dnie szeregi
3918 II,24 |                  i łoskotem na zaciśnięte na dnie szeregi szwedzkie;
3919 II,24 |                   po obu stronach parowu.~Na dole zaś, w szeregach, wszczął
3920 II,24 |                 góry runęły i zsypują się na nich. Powstały krzyki, lament
3921 II,24 |              skalnych obłamów o pancerze.~Na koniec ludzie i konie utworzyli
3922 II,24 |                   tocząc się nieubłaganie na bezkształtne już masy ciał
3923 II,24 |             psubratów! - ozwały się głosy na górze.~I w tej chwili po
3924 II,24 |                 żywi jeszcze, rzucali się na kolana i wznosząc bezbronne
3925 II,24 |            Nuncjusz ze zdumieniem patrzył na tych nie znanych sobie ludzi,
3926 II,24 |             jeszcze siekierkami.~Lecz oni na widok biskupów poodkrywali
3927 II,24 |                    któregoście uratowali!~Na te słowa krzyk uczynił się
3928 II,24 |               ludu wybawił, przysięgam ci na mękę i śmierć Syna Twego,
3929 II,24 |                 czterech rycerzy uderzyło na tych psiajuchów, chcieliśmy
3930 II,24 |                 żołnierze wraz z góralami na miejsce pierwszej walki
3931 II,24 |                  grube sople zakrzepły mu na wąsach; oczy miał przymknięte;
3932 II,24 |               leciał przez ręce. Jednakże na widok króla przytomność
3933 II,24 |              króla przytomność wróciła mu na chwilę, uśmiech prawie dziecinny
3934 II,24 |                  dziecinny przebłysnął mu na twarzy, a blade jego wargi
3935 II,24 |                 rzekłszy zwisł jak martwy na rękach żołnierzy. ~
3936 II,25 |             Ponieważ górale zapewnili, że na drodze do Czorsztyna o żadnych
3937 II,25 |             zamkowi i wkrótce znalazł się na trakcie, po którym podróż
3938 II,25 |                  Kazimierz stanął wkrótce na czele znacznego oddziału
3939 II,25 |                   chwili iść z nim choćby na Kraków i krew przelać za
3940 II,25 |                   to prawdą, gdyż wkrótce na trakcie zamigotały proporczyki,
3941 II,25 |                 wojska jechał z nim dalej na Spisz. Tymczasem skoczyli
3942 II,25 |                 się zbliża, aby był gotów na przyjęcie.~Wesoło i gwarno
3943 II,25 |               słychać, jaki postrach padł na Szwedów, jak już nie śmią
3944 II,25 |               Lanckorona w naszym ręku, a na Podlasiu pan Sapieha pod
3945 II,25 |                     odrzekł Wojniłłowicz.~Na podobnych rozmowach schodziła
3946 II,25 |                   ziemi spoczną!~Wjechali na wysokie wzgórze, z którego
3947 II,25 |                  powyżej groty lśniły się na kształt płomyków. Słońce
3948 II,25 |            kształt płomyków. Słońce grało na pancerzach i hełmach.~Tłumy
3949 II,25 |                 szybkością.~- Ostańmy tu, na tym wzgórzu! Tu pana marszałka
3950 II,25 |            grającej barwami, przepysznej. Na koniec dotarli o ćwierć
3951 II,25 |                  chłop w chłopa, pancerze na nich z jasnej blachy, mosiądzem
3952 II,25 |                nausznikami, grzebieniaste na wierzchu, u ramion skrzydła
3953 II,25 |             ramion skrzydła sępie i orle, na plecach skóry tygrysie i
3954 II,25 |                  zakutych.~Rozpływało się na ten widok wspaniały serce
3955 II,25 |                  szablami w ręku i łukami na plecach; potem trzy sotnie
3956 II,25 |            bawiących, czeladź strojna jak na wesele, trabanci, hajducy,
3957 II,25 |                   zaś w środku ukazał się na białym jak mleko koniu sam
3958 II,25 |          masztalerzów, sam szedł piechotą na wzgórze, ku stojącemu tam
3959 II,25 |             Czapkę zdjął i zasadziwszy ją na rękojeść szabli, szedł z
3960 II,25 |                polsku, w stroju wojennym; na piersiach miał pancerz ze
3961 II,25 |                 ze srebrnej blachy, gęsto na brzegach kamieniami wysadzany,
3962 II,25 |                 iż zdawało się, że słońce na piersiach niesie; przez
3963 II,25 |                rzadką, siwiejącą, w kosmy na czole ułożoną, wąs czarny
3964 II,25 |                   chciał wiecznie zwracać na się oczy całego kraju, ba!
3965 II,25 |                 szlacheckie włożyły mu ją na głowę, ale mniejszą duszę
3966 II,25 |           magnatów przyjmował swego króla na swojej ziemi; on go pierwszy
3967 II,25 |                   niejako w opiekę, on go na tron zburzony miał prowadzić,
3968 II,25 |                   wszystkiego oczekiwali, na niego wszystkie oczy były
3969 II,25 |              okazywać, gotów był istotnie na ofiary i poświęcenia, gotów
3970 II,25 |               doszedłszy do wpół wzgórza, na którym stał król, zerwał
3971 II,25 |                 nie mogli przemówić, lecz na ten wspaniały widok zawrzało
3972 II,25 |              powitaniach król znowu siadł na koń, a pan marszałek, nie
3973 II,25 |                  Szwedów, wal,~Wbijaj ich na pal.~Męczże Szwedów, męcz~
3974 II,25 |                 pieśń, zmieniwszy Szwedów na Francuzów, będą śpiewały
3975 II,25 |                  W Lubowli huczały działa na powitanie, aż wieże i blanki
3976 II,25 |                  dymem, dzwony biły jakby na pożar. Dziedziniec, na którym
3977 II,25 |              jakby na pożar. Dziedziniec, na którym wysiadł król, krużganek
3978 II,25 |                   nastąpiła, król zasiadł na wywyższeniu, a pan marszałek
3979 II,25 |        politycznych, o spodziewanej dotąd na próżno pomocy cesarza niemieckiego,
3980 II,25 |            rozradowany, spotniały, skinął na swego własnego marszałka-kredencerza. ~
3981 II,25 |                   marszałka-kredencerza. ~Na ten znak skoczyła służba
3982 II,25 |                   sali i poczęła rozlewać na nowo małmazję czerpaną złoconymi
3983 II,25 |                   i wszyscy czekali tylko na toast pana marszałka.~Mistrz-kredencerz
3984 II,25 |                  wjazd zwycięskiego wodza na Kapitol. Jechał więc wódz
3985 II,25 |         pięćdziesiąt figurek mieściło się na każdej podstawie, drobniutkich
3986 II,25 |          podstawie, drobniutkich wzrostem na orzech laskowy, ale wyrobionych
3987 II,25 |                  które z dźwiękiem upadły na podłogę, a skronie magnata
3988 II,25 |           kielicha, ale głowy... Siła nam na niej zależy!~- Za nic mi
3989 II,25 |                   Miłościwy panie! Proszę na widowisko! - rzekł marszałek.~
3990 II,25 |                 rzucało jasnożółte blaski na bruk wyprzątnięty ze śniegu
3991 II,25 |                  do pierścienia i ze sobą na ostre; potem psy liptowskie
3992 II,26 |                wąwozie górskim tak śmiele na miecze szwedzkie pierś nadstawił,
3993 II,26 |              szwedzkie pierś nadstawił, i na drugi dzień po przybyciu
3994 II,26 |                  krwi z niego dużo uszło.~Na widok pana podniósł się
3995 II,26 |                 podniósł się nawet Kmicic na łożu i usiadł, a choć król
3996 II,26 |                 rzekł - za parę dni już i na koń siędę, i z waszą królewską
3997 II,26 |            niesłychana rzecz, ażeby jeden na tylu uderzał.~- Nieraz mi
3998 II,26 |                już by tych szczerb, które na mojej skórze przyschły,
3999 II,26 |                 mojej skórze przyschły, i na wołowej nie zliczyć. Takie
4000 II,26 |                  Takie moje szczęście! ~- Na szczęście nie narzekaj,