Tom, Rozdzial

1  I,9  | dostał, zaraz mi się w głowie rozjaśniło. Naprzód tedy, gdym po pojedynku
2  I,12 |       równym. Posępne oblicze rozjaśniło mu się serdecznym i łaskawym
3  I,23 |      żałował!~Oblicze hetmana rozjaśniło się, bo rzeczywiście gotowizny
4 II,24 |  twarzy.~Po czym oblicze jego rozjaśniło się, jakby jakaś przemiana
5 III,19|       chwili oblicze książęce rozjaśniło się strasznym uśmiechem.~-