Tom, Rozdzial

1  I,25|   żem się co do szarży osoby omylił. Ale wszakże twarz waćpana
2 II,4 |    zupełnie pewien jakoż nie omylił się, bo młody koniucha odrzekł
3 III,3| gemajna albo o jednego konia omylił, gotówem całą fortunę za
4 III,3|     był zmieszany, bo Zamość omylił jego nadzieję... Co najwięcej,
5 III,9|     zabiją!~Pan Wołodyjowski omylił się w swych przewidywaniach.