Tom, Rozdzial

1  I,8 |      krzykiem nadrabia, a krwi żałuje, jeno że mi życie w uczciwej
2  I,15|      że taki misterny, a teraz żałuję, że jeszcze nie misterniejszy,
3 II,34| piechotą pójdzie, jeżeli konia żałuje.~- Widzę już, że się z nim
4 II,39|       wielmożność pewnie mniej żałuje, że Wołodyjowskiego tu nie