Tom, Rozdzial
1 I,1 | majętność nad wszystko milsza, inni za zdobyczą na wojnie gonią,
2 I,1 | zdobyczą na wojnie gonią, inni się w koniach kochają, ale
3 I,2 | mogiły,~aże do mogiły!~ ~Inni powtórzyli chórem, po czym
4 I,2 | pijesz?~- Głupi! - powtórzyli inni. - Zdrowie gospodarskie!~-
5 I,3 | wystrzelił bardzo sprawnie, inni woźnice poszli za jego przykładem
6 I,3 | niedźwiedziu się prezentuje. Są inni Kmicicowie, którzy się Chorągwiami
7 I,4 | a za nim kłaniali się i inni i wychodzili kolejno. Gdy
8 I,4 | jakby nad padliną...~Ale inni śmieli się, więc Zend krakał
9 I,5 | wypłowiałych ferezjach, inni w kożuchach, z rusznicami,
10 I,5 | niech śpi w czeladnej, a inni w stajniach. Konie wstawić
11 I,5 | bokach ciała, a za nim leżeli inni; żaden nie ziewnął, nie
12 I,5 | Gościewicze, Domaszewicze i inni wpadli do domu. Ujrzawszy
13 I,6 | Schyllingowie, Sołłohuby i inni, kozaczków nadwornych i
14 I,6 | kosztem dobra publicznego. Inni też magnaci więcej o sobie
15 I,7 | i Stakjanowie, a za nimi inni dosyłali wiernie do Pacunelów
16 I,7 | jak żaden tur nie zaryczy; inni cienko, że i na skrzypcach
17 I,7 | zaraz zwarli się w szeregi; inni, mianowicie piesi, szli
18 I,7 | Kozacy świecili pochodniami, inni biegali na wszystkie strony,
19 I,7 | pakowali toboły na wozy, inni wyprowadzali konie ze stajen,
20 I,7 | z przestrzeloną piersią. Inni, zamiast się zmieszać, rąbali
21 I,7 | górę, za nimi zmieścili się inni, ciekawi i niespokojni;
22 I,8 | to dodawało mu otuchy.~"Inni się warcholili, a jam się
23 I,8 | po co wracać, bo spalony. Inni na gościniec poszli rozbijać,
24 I,8 | skaptował? kto zgadnie... Inni mają już takowe szczęście,
25 I,8 | winien pan podskarbi!~- A inni powiadają, że właśnie hetman
26 I,10 | by ich wysyłano? - mówili inni. - Wszakże ledwie wrócił
27 I,10 | siebie, i dla żołnierzy. Gdy inni "kapitanowie" wyrobili się
28 I,10 | wypytywali się: "Jak to było?" - inni wygrażali Szwedom.~- A hu!
29 I,10 | w ciemnościach z obozu. Inni, spostrzegłszy to, poczęli
30 I,10 | czołem do czoła nie stanąć." Inni rozpaczali otwarcie. "Wykurzą
31 I,11 | ją wojewoda poznański i inni wydali pod Ujściem w ręce
32 I,12 | przeciw Szwedowi wciągnąć; inni, że przeciwnie; ale zdaje
33 I,12 | bodaj cię zabito! - wołali inni.~Lecz Zagłoba dosłyszał.~-
34 I,13 | które żywicą śmierdzą. Inni nad morzem chodzą i co tylko
35 I,13 | jedni mają ten sam rozkaz, inni nie mają. Ale piechota cudzoziemska
36 I,13 | którzy ich nie znali, ale inni zaraz na to czynili uwagę: "
37 I,13 | pan wojewoda wendeński i inni, również byli roztargnieni
38 I,13 | rozległa się okrzykami, inni właśnie rzucali buławy pod
39 I,16 | Wyłowiono jeszcze wielu, inni nie oparli się zapewne aż
40 I,16 | najstarszego, dostanę w ręce, inni dwa razy pomyślą, nim coś
41 I,17 | się także na kulbakach, inni, jadący w przedzie, podśpiewywali
42 I,17 | na kulbakach, drzemali. Inni gwarzyli z cicha lub posilali
43 I,17 | tam się fortelem wykręci.~Inni tracą fantazję, gdy im śmierć
44 I,17 | najbliższego żołnierza.~Inni poczęli się cofać przed
45 I,17 | się na gościńcu.~Nadbiegli inni. Ze dwadzieścia rąk chwyciło
46 I,17 | prosili.~- Amen! - rzekli inni.~I jechali czas jakiś w
47 I,18 | wypierając za chałupy, na ogrody; inni wypędzali na drogę rapierami
48 I,18 | rapierami woły, krowy i owce. Inni, których zaledwie można
49 I,18 | i przechyliło się w tył, inni dobiegli i uderzyli się
50 I,18 | rękojeścią ku przeciwnikom, inni rzucali broń pod nogi: słowo "
51 I,18 | tylko kazał oszczędzić, więc inni widząc to zrywali się znów
52 I,20 | Wołodyjowski.~Po nich zbliżali się inni. Wreszcie przyszedł i pan
53 I,22 | milczeli, gdy tymczasem inni, do przejednania łatwiejsi,
54 I,22 | Niektórzy marszczyli brwi, inni pozakrywali twarze rękoma.
55 I,25 | leśne strasznymi krzykami; inni, choć już przeszli na tę
56 I,25 | Wedle rozkazu!~- Czterej inni nabić garłacze siekańcami.
57 I,25 | Soroka jechał przy nim, trzej inni z tyłu, prowadząc zapasowego
58 I,25 | się! - powtórzyli trzej inni: Biłous, Zawratyński i Lubieniec.~-
59 I,26 | przeszedł, Bóg mi policzy! Inni, zacni ludzie, ciskali mu
60 I,26 | przeraźliwie i spadł z konia.~Zanim inni mogli zrozumieć, co się
61 II,1 | nagle, a za nim umilkli i inni, jakby zdjęci przestrachem.~-
62 II,2 | baczności, tak W. M. Pan, jak i inni pułkownicy. Były listy hetmańskie
63 II,4 | odrzekł - niech o tym inni myślą... Mnie strach, by
64 II,5 | uwierzył, to co by rzekli inni pułkownicy, jako Kotowski,
65 II,6 | tym łatwiej przezimować, inni pozwolili rozjechać się
66 II,6 | namiestnik Żeromskiego.~Lecz inni poczęli wołać:~- To i co
67 II,6 | Do wotów! do wotów!" - inni zaś: "Kto tu od pana Zagłoby
68 II,6 | pamiętał, że i Żółkiewski, i inni hetmani mieli zwyczaj żegnać
69 II,6 | powtarzali z rozczuleniem inni.~- Vivat! Vivat!~Pan Zagłoba
70 II,6 | koniem, a za nim ruszyli inni i wjechali wszyscy do obozu
71 II,8 | myślał, żem mu wrogiem jako inni. Owóż za znaczną nagrodę
72 II,9 | świętych i dziwnie drapieżny. Inni prawili o nadzwyczajnym
73 II,9 | śmiałości pana Andrzeja, inni zapłonili się, wreszcie
74 II,11 | niebieskim zbawieniu myśleć.~Inni na koniec kryli się po lasach
75 II,11 | ciągnęło razem ze Szwedami; inni jechali do Krakowa to pokłonić
76 II,13 | wzburzyło umysły, zwłaszcza gdy inni przypominali, że przecie
77 II,13 | z końmi leżało na ziemi, inni pierzchli.~Zakonnicy zaczęli
78 II,15 | Czary! - odpowiadali inni.~- Kule się tamtych ścian
79 II,15 | Gorzej Szwedom! - mówili inni - źle im było warzyć strawę
80 II,15 | odpowiedział Kmicic.~Wówczas i dwaj inni oficerowie zwrócili oczy
81 II,15 | szpadami własnych towarzyszy; inni, bezbronni, wpółodziani,
82 II,15 | się na nie natychmiast, inni zaś prowadzili dalej dzieło
83 II,15 | Mówiono, że odsiecz nadeszła, inni twierdzili, że wszystkie
84 II,16 | Szwedami o wydanie twierdzy. Inni pochwycili tę myśl, lecz
85 II,16 | tłuczono po krzyżu i ramionach. Inni rzucali na nich nawozem
86 II,16 | na nich nawozem końskim, inni chwytali w dłonie śnieg
87 II,16 | wasze mnichy wisieć będą!~Inni bluźnili strasznie przeciwko
88 II,16 | śmierć; będą potem wszyscy inni wiedzieć, czego się po nim
89 II,17 | wypowiedzieć. Niektórzy płakali, inni padali na kolana, inni powtarzali: "
90 II,17 | inni padali na kolana, inni powtarzali: "Nie może być,
91 II,17 | obejmowali się wzajem ; inni idąc za ich przykładem poczęli
92 II,17 | poszedł pierwszy, a za nim inni. Pozapalano wszystkie świece,
93 II,18 | Ranicki z senatorskiego rodu i inni; więc westchnął na chwilę
94 II,18 | klęsce na sobie, póki się inni nie opatrzyli i śladem jego
95 II,18 | żołnierzy wlazł na belkę, a inni zwłóczyli szaty z Kmicica.
96 II,18 | rozległ się w stodółce i dwaj inni nowo przybyli rzucili się
97 II,19 | Niektórzy poszli na Śląsk. Inni mówili, że samemu Kmicicowi
98 II,19 | Jedni poklękali na śniegu, inni kiwali żałośnie głowami,
99 II,19 | aby pusty obóz obejrzyć; inni wybuchali śmiechem lub szlochaniem.~
100 II,20 | wojewoda już nie żywie; inni, że się jeszcze panu Sapieże
101 II,20 | tłumami garnęli się do zabawy; inni donosili o pojedynczych
102 II,21 | nim nadchodzili kolejno inni dygnitarze, którzy pana
103 II,21 | wszystko nuncjuszowi tłumaczył, inni panowie za głowy się chwytali,
104 II,21 | panowie za głowy się chwytali, inni modlili się lub bili w piersi.~
105 II,22 | odrodzenie spłynęły na kraj. Lecz inni odmienne wygłaszali zdania.~-
106 II,22 | żalu, za nim rozeszli się inni oficerowie.~Tego samego
107 II,22 | mówisz, jeno tak gadał, jako inni, co mu się najlepszym wydało.
108 II,23 | odmawiać Ave Maria, za nim inni w skupieniu ducha powtarzali
109 II,24 | granicą do ziemi spiskiej; inni radzili zaraz wykręcić do
110 II,24 | Zdjąć mu pancerz! - wołali inni.~Wnet przecięto rzemienie.
111 II,24 | mu do ust nieco gorzałki, inni zaś podnieśli go pod ramiona.~
112 II,25 | względem przewyższali go inni niezmiernie, a w ogóle zdolności
113 II,26 | Zdrada okazała się jawnie. Inni pułkownicy buławy hetmanowi
114 II,28 | Zawtórowali wodzowi śmiechem inni oficerowie, on zaś istotnie
115 II,28 | odpowiedział Zagłoba.~Inni również okazali ochotę,
116 II,29 | otacza go całkiem inny kraj, inni ludzie. Przez oblężone mury
117 II,29 | chwili uczynili to wszyscy inni. Nastało milczenie pełne
118 II,30 | przepaścistych Bieszczadów, inni znad Prutu, Dniestru i Seretu;
119 II,30 | o konfederacji z niebem; inni wszelako twierdzili, że
120 II,31 | przepaścistych Bieszczadów, inni znad Prutu, Dniestru i Seretu;
121 II,31 | o konfederacji z niebem; inni wszelako twierdzili, że
122 II,33 | przeraźliwie w miedziane talerze, inni bili w bębny, inni grali
123 II,33 | talerze, inni bili w bębny, inni grali kozacką modą na teorbanach,
124 II,33 | I słusznie - odpowiadali inni. - Nie rajtarom to Carolusa
125 II,35 | mawiał, może dlatego, by mu inni zaprzeczali, a może, by
126 II,37 | pomrukiwać pod nosem, wszyscy inni siedzieli jak trusie. Tak
127 II,38 | pomrukiwać pod nosem, wszyscy inni siedzieli jak trusie. Tak
128 III,1 | Jedni poszli tedy za Wieprz, inni do Końskowoli, zostawując
129 III,1 | królewskiej mości bluźnił, inni zaś mu wtórowali. Tak oni
130 III,3 | zataczali się jak pijani, inni opierali się o sąsiadów,
131 III,3 | psują?!~Pan Wołodyjowski i inni oficerowie prosili się na
132 III,4 | rozwścieczony lud im nie szczędził.~Inni prosili pardonu, po większej
133 III,4 | Na ten widok pierzchnęli inni rajtarzy. Wołodyjowski,
134 III,4 | Wittenberg, Forgell, Miller i inni jenerałowie.~Król pobladł.~-
135 III,4 | Tymczasem otoczyli ich inni jeźdźcy polscy winszując
136 III,5 | pierwszyzna mi, nie pierwszyzna... Inni na starostwach siedzą i
137 III,6 | prosili tylko o śmierć. Inni kładli się i umierali po
138 III,6 | się i umierali po kępach, inni tracili przytomność i spoglądali
139 III,6 | przekonany Szandarowski.~Inni oficerowie poczęli wypytywać
140 III,6 | ale za Rochem nadlatywali inni i strzały poczęły świstać,
141 III,6 | dwustu kroków nadlatywali inni jeźdźcy polscy, więc pochylił
142 III,6 | Słusznie ci się to należy!~A inni:~- Wiesz, kogoś gonił? Wiesz,
143 III,6 | szarpiąc się pazurami. A znów inni dzierżyli się jakoby w braterskim
144 III,7 | Lubomirski, pan Witowski i inni starzy wojownicy odradzali
145 III,7 | szwedzkiej dość rozlali.~- Niech inni mówią, jakem dokazywał! -
146 III,7 | mówił pan Andrzej - a inni powiadają, że u elektora,
147 III,7 | cały świat wyzwać na rękę. Inni też pili mocno, sobie na
148 III,8 | wiktoryj odniosła?~- Bo i inni dawniej tak samo wojowali,
149 III,8 | rozwieszali odzież na płotach; inni, siedząc przed chałupami
150 III,8 | Dobry koniec poselstwa! Inni kielichem na wsiadanego
151 III,9 | przetrząsali główną budowę, inni szukali w oborze, w chlewach,
152 III,9 | szukali w oborze, w chlewach, inni podnosili snopki w dachach.
153 III,9 | osłaniając głowy rękoma, inni w biegu zrzucali odzież,
154 III,9 | w biegu zrzucali odzież, inni zatrzymywali biegnących
155 III,11| niektórzy pozdejmowali czapki, inni poczęli się żegnać, niektórym
156 III,11| Bij, kto cnotliwy!" - inni: "W nich, psubratów!" Trzaskanie
157 III,11| pokrzykując przeraźliwie, inni, jako na przykład Butrymowie,
158 III,11| prowadzili Tatarzy na smyczach, inni powodowali zdobyczne konie.
159 III,12| gołębiowi z gardła!... Niech to inni pokażą!... Bóg dał opamiętanie,
160 III,12| ruszając koniem.~Za nim ruszyli inni i jadąc brzegiem Wisły od
161 III,12| okiem lepiej widział niż inni przez perspektywy, porwał
162 III,12| powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś, ochłonąwszy ze zdumienia,
163 III,13| gołębiowi z gardła!... Niech to inni pokażą!... Bóg dał opamiętanie,
164 III,13| ruszając koniem.~Za nim ruszyli inni i jadąc brzegiem Wisły od
165 III,13| okiem lepiej widział niż inni przez perspektywy, porwał
166 III,13| powtórzył pan Grylewski.~Inni zaś, ochłonąwszy ze zdumienia,
167 III,14| tylko jeden: Babinicz." Inni zaraz przyświadczyli.~-
168 III,14| Niektórzy sarkali na to, inni radzi byli, że Radziwiłłowie
169 III,14| przyszłej pani zarobić. Inni twierdzili, że to tylko
170 III,15| padł, krew ustami oddawszy. Inni cofnęli się przed gniewem
171 III,15| jednego szczątka nie zostanie.~Inni jenerałowie powydobywali
172 III,16| jej narzeczonym.~Wszyscy inni kawalerowie, począwszy od
173 III,17| Szwedów podchodził, jako inni podchodzą, jak niegdyś Kmicic
174 III,20| objęcia, płacząc z radości. Inni narzekali, że przyszła tak
175 III,21| sobą o tym rozmawiały.~- Inni jako dziady żebrali - mówiła
176 III,21| iż sam ledwie uszedł, a inni powiadają, że zabit... Za
177 III,26| pan marszałek koronny, inni panowie ze swymi pocztami,
178 III,26| poruczników poszło w łyka. Inni podawali liczbę podwójną,
179 III,26| pierwszemu impetowi się oprzeć. Inni walili z muszkietów, aż
180 III,26| lub zginąć!" Przypadają inni jenerałowie, błagają, proszą,
181 III,26| Kto legł, tego stratowano; inni rozsypali się jak groch.
182 III,27| Tak też myślał i on sam, i inni pułkownicy, jako Hassun-bej,
183 III,27| go grom zmiótł z kulbaki. Inni cofają się przed strasznym
184 III,27| ręką czoła, ust i piersi. Inni, cmokając po tatarsku ustami,
185 III,27| rękoma za nogi poległych, inni rzucali w siebie z żartów
186 III,27| żartów odciętymi głowami, inni ładowali sakwy, inni jak
187 III,27| głowami, inni ładowali sakwy, inni jak na bazarze podnosili
188 III,28| służyły wielu za kopie; inni nosili broń rodzinną bogatą,
189 III,29| sadzić, a pierze drzeć!~Inni zaś wołali:~- Panie Olesza!
190 III,29| humor ogarnął żołnierzy.~Inni woleli wszelako patrzeć
|