Tom, Rozdzial
1 I,1 | przypuszczaj, żeby oni ci ciężcy byli. Gdyby tu jakieś niesnaski
2 I,2 | bo już ze trzy godziny byli za stołem, zabawiając się
3 I,3 | szumiał, konie parskały, a oni byli szczęśliwi.~- Chciałbym
4 I,3 | bali, chociaż tak zwykle byli z nim poufale.~- Wracaj,
5 I,4 | żebyście mu przyjaciółmi byli, jako on chce być wam przyjacielem.
6 I,4 | Katowskie to syny! Ciężcy byli nieprzyjacielowi, ale i
7 I,4 | wódki i korzeni. Sami to byli Butrymowie, chłopy duże,
8 I,4 | czynili pozór wojska. Ale byli to po części ludzie starzy,
9 I,5 | statecznym człowiekiem, mogli byli znaczne Rzeczypospolitej
10 I,5 | ujrzawszy ich przez okno, tak byli do hajdamaków podobni. Każdy
11 I,5 | Przylecieli i ci, którzy już się byli pokładli w stajniach i oborach.
12 I,6 | że co najtężsi mężowie byli nieobecni, jeno starcy lub
13 I,6 | i mienie w ofierze nieść byli gotowi.~Tymczasem w ziemiach
14 I,7 | co ludzie mówią, gorsi byli od niego. Szkoda to nawet
15 I,7 | to zbiegowie, a to pewnie byli jego szpiegi.~- A jakże.
16 I,7 | nad trzysta ludzi. Żebyśmy byli z wojska nie wrócili, mógłby
17 I,7 | skrzywdzony. Swawolnicy byli moi oficyjerowie czy nie
18 I,8 | poświadczyć!~- Żeby to wszyscy byli do waćpana podobni ! - westchnęła
19 I,9 | mogli być tacy?~- Mogli, bo byli. Był pan Podbipięta. Litwin,
20 I,10 | ludzi, jacy pod Zbarażem byli, kwarcianych i jazdy, tedybym
21 I,10 | pana strzegli.~Dziwni to byli żołnierze, z którymi rotmistrzowie
22 I,10 | obozach lub taborach. Tu byli to dygnitarze pilnujący
23 I,10 | poprzedniego. Sami zresztą byli przekonani, że pan Rej gotów
24 I,10 | wojewody, u którego zgromadzeni byli wszyscy dygnitarze znajdujący
25 I,10 | oglądał się na drugiego. Byli tacy, którzy mieli ochotę,
26 I,10 | przybranych w koliste kapelusze. Byli to istotnie jeńcy szwedzcy.~
27 I,11 | córuchno, choć wcale nie byli krewni. Jej rodzina mieszkała
28 I,12 | bośmy razem w szkołach byli i pensa za niego odrabiałem.
29 I,12 | nieboszczykiem w Prusach byli. Taki on luter, jak i król
30 I,12 | sobą na elekcji w Warszawie byli. Za kimże się wszystkie
31 I,12 | przecie Wiśniowieccy nie gorsi byli od Radziwiłłów.~- Mniejsza
32 I,12 | Porwali się tedy zaraz, bo już byli przybrani, i poszli. Harasimowicz
33 I,12 | zabiegał.~Bo ci powinni byli dać bez starania. Jak to?
34 I,12 | orderem. Obaj widocznie byli cudzoziemcami, spoglądali
35 I,13 | księcia, by o północku ludzie byli na koniach. Pytałem go,
36 I,13 | inaczej.~Gosiewski i Judycki byli mu wprawdzie niechętni,
37 I,13 | w chwili, gdy wchodził. Byli tam między znakomitszymi,
38 I,13 | ode mnie. A choćbyśmy sami byli, nie miałabyś się czego
39 I,13 | gdyby się umówili, jednako byli ubrani, gdyż i ona miała
40 I,13 | wendeński i inni, również byli roztargnieni i niespokojni.
41 I,14 | Radziwiłłowie? więc czymże byli wczoraj? co mówiono powszechnie
42 I,14 | spojrzeć nieulękłym okiem... Byli ludzie małego ducha i małej
43 I,14 | liczyłem, którzy powinni mi byli ufać, którzy mi ufność na
44 I,16 | rozkaz mój, by do pochodu byli gotowi. Czynię cię regimentarzem
45 I,17 | pomiędzy chorągwiami; zapewne byli to oficerowie rozwożący
46 I,17 | żeśmy z hetmanem gotowi byli iść na kraniec świata i
47 I,17 | jakoby do ataku. Po chwili byli jeszcze bliżej. W pierwszym
48 I,17 | obadwaj olbrzymią obdarzeni byli siłą. Strzemię Butrymowi
49 I,17 | ludzie właśnie tylko co się byli dowiedzieli o waszym aresztowaniu
50 I,18 | widocznie zapytać, co by byli za ludzie zbliżający się
51 I,19 | którzy owego upokorzenia byli powodem, i zaprzysiągł sobie
52 I,19 | pułkowników, którzy przy nim byli, i całą chorągiew laudańską.
53 I,20 | latarkami szło naprzód i już byli na łące. Mówię im tedy: "
54 I,21 | skonfederowanych przeciw hetmanowi, byli to dobrzy żołnierze, ale
55 I,21 | poświęcać. Ci ludzie powinni byli zginąć tu w Kiejdanach,
56 I,21 | się już wyjaśniła, że to byli nie moi ludzie, ale list
57 I,22 | zmieniło się na lepsze!~Byli wszelako i tacy, którzy
58 I,22 | początku widocznie wszyscy byli pod ciężkim wrażeniem, lecz
59 I,24 | pełnili. Oficerowie sami byli Francuzi, prócz kilku Olendrów,
60 I,25 | ich od watah Zołtareńki, byli ciągle jakby w gorączce
61 I,25 | nowy nieprzyjaciel, a to byli swoi. Skoczyli tedy wraz
62 I,25 | muszkietnicy i dragonia przybrani byli dziwacznie, inaczej nawet
63 I,26 | zgonią, a choćby i zaraz byli zaczęli gonić, i tak by
64 I,26 | po parze jucznych koni. Byli to ludzie Kmicicowi wysłani
65 II,2 | rękę wojnę z Chowańskim. Byli to żołnierze mężni i równie
66 II,2 | posunęła. Choćbyście dwakroć byli potężniejsi - zguba wasza
67 II,3 | żołnierzami, którzy radzi byli wyjechać z lasu na daleki
68 II,4 | Skrzetuscy i Zagłoba winni byli życie Kmicicowi, nie wiedział
69 II,6 | podlaskim. Niektórzy już byli porozdzielali chorągwie
70 II,6 | Podlasianie, Lublinianie i Litwa byli to ludzie z wojną obyci,
71 II,6 | Turkom, to przeciw Tatarom; byli tacy, którzy jeszcze szwedzkie
72 II,6 | a niektórzy może i radzi byli, że współzawodników minęła.
73 II,6 | którzy z początku nieradzi byli z wyboru, musieli przyznać
74 II,6 | ciągnie z wielką potęgą; ale byli i tacy, którzy twierdzili,
75 II,6 | żegnając ich krzyżem na drogę, Byli nawet tacy, którzy dziwili
76 II,7 | własnych sił dosyć, ale byli mu Szwedzi potrzebni z tych
77 II,9 | dobrze tamtejsze puszcze, byli świadomi przejść leśnych,
78 II,9 | Choćbyśmy też i nieradzi byli - odpowiadał drugi - co
79 II,9 | ty powiadaj tak, jakbyśmy byli nieradzi.~- Dajcie mu się
80 II,9 | swoje praktyki i bezeceństwa byli prześladowani, ona im przytułek
81 II,10 | się nowin wywiedzieć, ale byli to zagorzali stronnicy szwedzcy,
82 II,10 | pomocy z zewnątrz, gotowi by byli na Szwedów uderzyć.~Kmicic
83 II,10 | obojętnych, którzy do głębi duszy byli przekonani, że już wszystko
84 II,10 | gorsi od nieprzyjaciela byli, tak tu jak i wszędzie,
85 II,10 | uchodziło płazem. Najgorsi zaś byli dysydenci. Mało tego. Z
86 II,11 | świecie wojownika, i tacy byli najniebezpieczniejsi, bo
87 II,12 | ludzkich nabrać, a może byli i tacy, których złudzono -
88 II,13 | piechocie sługiwali i ze służbą byli obznajmieni. Oddano ich
89 II,13 | dłużej starczyło. Przeto byli i tacy, zwłaszcza między
90 II,13 | puszkarzami Niemcami, którzy byli przekonani, że Częstochowa
91 II,13 | strach dławił i szczęśliwi byli, że się tak wszystko skończyło.
92 II,13 | Dlatego pragnąłbym, żebyście byli tego przekonania, że przychylność
93 II,13 | wzruszyła silnie zakonników. Byli tacy, którzy ufali jego
94 II,14 | gotować na napad, jak zwykli byli gotować się na wielkie uroczystości
95 II,15 | wiele sobie obiecujemy..."~Byli przy czytaniu tego listu
96 II,15 | doświadczonych krzepiła wiara, ale byli pomiędzy nimi i starzy żołnierze,
97 II,15 | głębokim śnie; niektórzy nie byli obuci, mało który zaciskał
98 II,16 | którzy w definitorium nie byli, aby im powiedzieć, co zaszło.~-
99 II,16 | ci dzień i noc obowiązani byli powierzonych im stanowisk
100 II,16 | kwatery, którą zajmował.~Byli to nie ci sami ojcowie;
101 II,16 | Niemczech i Polsce. Gotowi oni byli służyć każdemu, i nieraz
102 II,17 | niebo pogodne, bo już się byli przyzwyczaili zakonnicy
103 II,17 | przelatywać nad oblężonymi. Byli tacy między szlachtą, którzy
104 II,19 | siebie odpowiedzialność. Byli tacy, którzy je krzyżowali.
105 II,19 | tacy, którzy je krzyżowali. Byli tacy, którzy dziwną zaiste
106 II,19 | wcale nie wracał, ale nie byli niespokojni, bo myśleli,
107 II,19 | miał Kuklinowski, gotowi byli bez wahania przejść pod
108 II,19 | żołnierze szwedzcy tak już byli zniechęceni i na duchu upadli,
109 II,20 | połów bywał najobfitszy, i byli jakby we własnym kraju.~
110 II,20 | szwedzcy w wielu miejscach byli istotnie przekonani, że
111 II,21 | uważając. Kiemlicze owi nie byli zamknięci, mieli ze światem
112 II,21 | wiadomości - rzekł król - byli tu także tajni wysłańcy,
113 II,21 | którzy krew za nas winni byli przelać, bezpieczeństwa -
114 II,21 | powiedzieć! - życia nawet nie byli pewni. A jeśliśmy ojczyznę
115 II,22 | towarzyszyć królowi, nie wszyscy byli ostrzeżeni o terminie. Służbie
116 II,23 | zbytniej uwagi, bo wszyscy byli zajęci niedawnym przejściem
117 II,23 | rozmiarów liczbę dragonów. Byli i tacy, którzy widzieli
118 II,23 | szczęści! Gdyby wszyscy byli do niego podobni, już by
119 II,23 | pobliżu Żywca wyście jedni byli?~- My jedni.~- I wiecie,
120 II,24 | się kłęby pary, a i ludzie byli pomęczeni.~- Czy to Polska,
121 II,24 | się w nim z przerażenia.~Byli to Szwedzi.~Ukazali się
122 II,25 | koronny, chociaż Szwedzi byli jeszcze w kraju. ~
123 II,26 | chciała, bo owi szaraczkowie byli jej ojcami i opiekunami,
124 II,27 | Tak jest, miłościwy panie! Byli też u ichmość panów hetmanów
125 II,33 | Wąsoszy i Charłamp zajęci byli oglądaniem kożuszków krymskich,
126 II,33 | zanimby zipnął, wprzód by go byli na szablach roznieśli.~-
127 II,33 | hu!" - jakoby na wilków. Byli wszelako i tacy, którzy
128 II,33 | Rzeczywiście, Tatarzy owi dobrze byli przybrani, w kożuchy białe,
129 II,33 | do kija przywiązaną. Ale byli to ludzie, jak się rzekło,
130 II,35 | smagłość cery.~Ci, którzy mu byli bliżsi, upewniali jednak
131 II,37 | obojętne; dobrze, jeśli byli tacy, którzy do wyniesienia
132 II,37 | sami żołnierze, którzy by byli przed chwilą na szablach
133 II,38 | obojętne; dobrze, jeśli byli tacy, którzy do wyniesienia
134 II,38 | sami żołnierze, którzy by byli przed chwilą na szablach
135 II,39 | językami litości wzywać. Byli bowiem między nimi Szwedzi
136 II,41 | Kmicica i dlatego najciekawsi byli, co się z nim stanie. Orszak
137 II,41 | zakomenderował znowu Kmicic.~Byli tacy, którzy opierać się
138 III,1 | się po obozie i wszyscy byli tego mniemania, że zwycięstwo
139 III,2 | spostrzegł, iż Polacy zgoła nie byli w fortyfikowaniu twierdz
140 III,2 | uważa, czego i samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego,
141 III,2 | bezsenne noce, bo Szwedzi byli już blisko i przednich straży
142 III,3 | Anglicy. Szczególnie tędzy byli, gdy po strzałach przyszło
143 III,4 | świeciła im w twarzach, bo byli wyjątkowo syci. Innym odjęto,
144 III,4 | armii szwedzkiej; sami to byli weterani okryci sławą w
145 III,5 | ojczyzny dla prywaty gotowi byli każdego momentu odstąpić.
146 III,6 | rajtarowie na przednim dziedzińcu byli już tak przyciśnięci przez
147 III,7 | każden siebie samego, obaj byli gotowi dla niej poświęcić
148 III,8 | jechać, bo obaj ciekawi byli Szwedów, Kmicic zaś mógł
149 III,8 | ruszyli końmi i po chwili byli przed dworem gorzyckim.
150 III,9 | posłuszeństwa Kozacy.~Więc wszyscy byli już pewni, że jeśli nie
151 III,9 | Przewidywano już koniec wojny, byli tacy, którzy mówili, że
152 III,9 | wcześnie alarmu nie dawać. Gdy byli nie więcej już jak na strzał
153 III,9 | wołania na tych, którzy byli w budynkach. Nagle naokół
154 III,9 | Czarnieckiego nikt nie spał; wszyscy byli w pogotowiu. Sam kasztelan
155 III,10| przecie tak niedawno pełni byli wszyscy ufności i nadziei.
156 III,10| wielkim naszym podziwem, bośmy byli tego mniemania, że zbudować
157 III,10| pomoc pospolitacy, którzy byli najbliżej, ale kiedy to
158 III,11| na wieczerzę. Oni radzi byli, bo wojska tejże jeszcze
159 III,11| z żołnierzy, którzy już byli w stolicy bądź na elekcji,
160 III,11| tysięcy ludzi. W ten sposób byli zarazem Szwedzi wraz z nagromadzonym
161 III,11| reszty sobie nie folgował.~Byli tacy oficerowie, którzy
162 III,11| Wszyscy znakomitsi oficerowie byli proszeni, bo pan hetman
163 III,11| ordynans, aby koniecznie byli, gdyż hetman za wielkie
164 III,12| najcelniejsi ich ludzie byli naówczas w Warszawie zamknięci.
165 III,12| przy układach zwycięstwa. Byli także jenerałowie: Wrangel
166 III,13| najcelniejsi ich ludzie byli naówczas w Warszawie zamknięci.
167 III,13| przy układach zwycięstwa. Byli także jenerałowie: Wrangel
168 III,14| sarkali na to, inni radzi byli, że Radziwiłłowie zginą.
169 III,15| się smoła, lecz ci, którzy byli pod ogniem, gdyby nawet
170 III,15| pod ogniem, gdyby nawet byli chcieli, nie mogli ustąpić,
171 III,15| majestatu, bo wszyscy ciekawi byli widzieć tych Szwedów, z
172 III,16| i gardła.~Radziwiłłowie byli wprawdzie dość potężni i
173 III,16| Taurogach i samym księciu, mniej byli z nią poufali niż z innymi
174 III,20| wszystkich posług daliby się byli ślepo używać...~Ketling
175 III,21| bo tych wieści najchciwsi byli taurogscy jeńcy. Miecznik
176 III,21| Sapiehy nie masz. Ej, żeby to byli ! a zwłaszcza pan Wołodyjowski (
177 III,21| Bośmy tyle lat razem byli...~- Proszę!... To pewno
178 III,22| szczerze: niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem
179 III,23| książę z Sakowiczem nie byli takimi zbrodniarzami, za
180 III,24| znów dwa trupy. Widocznie byli to maruderowie lub chorzy,
181 III,25| znów dwa trupy. Widocznie byli to maruderowie lub chorzy,
182 III,26| posłuch jak wódz, gdybyśmy byli go godni, kroniki zapisałyby
183 III,27| jego właśni Tatarzy zbyt byli pomęczeni.~Pan podskarbi
184 III,27| stanęli na popas ostatni. Byli już nie dalej jak pół mili
185 III,29| wojsko i wszyscy laudańscy byli przekonani, że Babinicz
186 III,30| od dragonów wytrzymali, byli za to w pierwszej furii
187 III,31| poszli z panem Wołodyjowskim, byli jeszcze gdzieś hen! w polu,
188 III,32| pędziły tak samo koło nich.~Byli już dobrze za miastem, gdy
|