Tom, Rozdzial
1 I,3 | straszniej jeszcze, zaświecił.~- Ni pary z gęby! - rzekł groźnie.~
2 I,4 | pan Uhlik. - Nie potrzeba ni skrzypków, ni basetli, bo
3 I,4 | Nie potrzeba ni skrzypków, ni basetli, bo ja wam zagram
4 I,6 | wyrządziłeś, nie płaci się ni majętnością, ni pieniędzmi,
5 I,6 | płaci się ni majętnością, ni pieniędzmi, bo umarłych
6 I,7 | miesiąc. Nie skryjecie jej ni pod ziemią! Przysięgajcie!~-
7 I,8 | na to ci przysięgam, że ni na mojej tarczy, ni na moim
8 I,8 | że ni na mojej tarczy, ni na moim sumieniu najmniejszej
9 I,8 | gadali już o panu Kmicicu ni o pannie Aleksandrze, tylko
10 I,10 | A oprócz tego nie brakło ni niechęci, ni zawiści; nie
11 I,10 | nie brakło ni niechęci, ni zawiści; nie brakło magnatów
12 I,10 | Ranek następny nie przyniósł ni pociechy, ni uspokojenia.
13 I,10 | nie przyniósł ni pociechy, ni uspokojenia. Owszem, bezład
14 I,10 | zamieszanie.~Nie słychać było ni komendy, ni trąbek, tylko
15 I,10 | słychać było ni komendy, ni trąbek, tylko głosy wołające
16 I,11 | przywiozą, a ja, nie mając żony ni dzieci, tu przyjechałem
17 I,12 | pali! Wilno spalone!... Ni śladu, ni popiołu! Warszawa
18 I,12 | Wilno spalone!... Ni śladu, ni popiołu! Warszawa wzięta!...
19 I,13 | cierpliwości nie zbraknie, a potem, ni stąd, ni zowąd, znajdzie
20 I,13 | zbraknie, a potem, ni stąd, ni zowąd, znajdzie się i wigor,
21 I,14 | pozbawią Szwedzi państwa ni panowania, ale go w Mazowszu
22 I,16 | uczyni to dla mnie, aby ni jego, ni jego przyjaciół
23 I,16 | to dla mnie, aby ni jego, ni jego przyjaciół żadna nie
24 I,16 | Ale nie czyń jej w połowie ni w części, jeno całą. Wasza
25 I,16 | co miał w gębie i sercu. Ni on mnie grzeje, ni ziębi,
26 I,16 | sercu. Ni on mnie grzeje, ni ziębi, ale to panu Wołodyjowskiemu
27 I,17 | Mirski. - Ale on buławy ni wielkiej, ni polnej nie
28 I,17 | Ale on buławy ni wielkiej, ni polnej nie ma, i zanim go
29 I,20 | kroku naprzód, nie rzekła ni słowa.~Ciszę przerwał głos
30 I,21 | dokazać, temu nie wolno ni własnej, ni cudzej słabości
31 I,21 | temu nie wolno ni własnej, ni cudzej słabości folgować,
32 I,22 | więc nie szczędził zabiegów ni kosztów, by uczta była wspaniała
33 I,23 | nie chcesz?~- Nie chcę. Ni ja jej, ni ona mnie! Choćby
34 I,23 | Nie chcę. Ni ja jej, ni ona mnie! Choćby się też
35 I,24 | myślałem, że uschnę... Ni mi było do jadła, ni do
36 I,24 | Ni mi było do jadła, ni do napitku... Dopiero jak
37 I,25 | miłości - rzekł.~- A dobrą?~- Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy
38 I,25 | rzekł.~- A dobrą?~- Ni złą, ni dobrą, jeno że mamy gości.
39 II,2 | Matko Najświętsza! Jużeśmy ni waszej miłości, ni partii
40 II,2 | Jużeśmy ni waszej miłości, ni partii nie mogli znaleźć.
41 II,2 | boską, ostrzegą ich, by ni w Orlu, ni w Zabłudowie
42 II,2 | ostrzegą ich, by ni w Orlu, ni w Zabłudowie piwa nie pili."~
43 II,3 | nakazał, nic nie rzekli ni staremu, ni synom o porwaniu
44 II,3 | nic nie rzekli ni staremu, ni synom o porwaniu księcia
45 II,3 | będzie, jeżeli nie powiemy ni żołnierzom, ni czeladzi,
46 II,3 | nie powiemy ni żołnierzom, ni czeladzi, dokąd jedziem.~-
47 II,3 | mnie nikt nazywał miłością ni komendantem, ani pułkownikiem,
48 II,4 | Rzędzian mówił dalej:~- Ja tam ni Szwedom, ni księciu hetmanowi
49 II,4 | dalej:~- Ja tam ni Szwedom, ni księciu hetmanowi żadnej
50 II,4 | ziemi i nie śmiał wymówić ni słowa.~Czeladź Rzędzianowa
51 II,6 | zaczepiał tedy Chowański ni Podlasia, ni skonfederowanych
52 II,6 | tedy Chowański ni Podlasia, ni skonfederowanych chorągwi,
53 II,13 | Niczego jej nie brakło: ni zapasów, ni prochów, ni
54 II,13 | nie brakło: ni zapasów, ni prochów, ni dział, jeno
55 II,13 | ni zapasów, ni prochów, ni dział, jeno murów dostatecznie
56 II,13 | nieprzyjaciel nie dotrzymał słowa ni przysiąg, ni salwy-gwardii.
57 II,13 | dotrzymał słowa ni przysiąg, ni salwy-gwardii. Toż i my
58 II,13 | nie wskórają miecz, ogień ni męże,~Bo ja zwyciężę!~ ~-
59 II,15 | błogosławione! Nie ma szkód ni w kościele, ni w zabudowaniach...
60 II,15 | ma szkód ni w kościele, ni w zabudowaniach... Ogień
61 II,15 | dłoni, żaden prawie nie miał ni hełmu, ni kapelusza. Jedni
62 II,15 | prawie nie miał ni hełmu, ni kapelusza. Jedni leżeli
63 II,17 | nie można było dostrzec ni machin wojennych, ni przystawianych
64 II,17 | dostrzec ni machin wojennych, ni przystawianych parapetów,
65 II,17 | przystawianych parapetów, ni prac oblężniczych. Szwedzi
66 II,18 | doznawał żadnej rzewliwości ni strachów, niepokojów, ani
67 II,18 | się za siebie raz i drugi. Ni kościoła, ni klasztoru.
68 II,18 | raz i drugi. Ni kościoła, ni klasztoru. Wszystko pokryła
69 II,19 | odrętwiały, nie odrzekł ni słowa, pozwolił wywieść
70 II,19 | oblężonym, że już nie potrzebują ni kul, ni armat, że dość im
71 II,19 | już nie potrzebują ni kul, ni armat, że dość im jedną
72 II,19 | Wielunia!~- Otwórzta tam bramy! Ni człeka w obozie!~- Szwedzi
73 II,20 | powtórzył Kiemlicz.~- Ni królowi, ni nikomu z dworskich
74 II,20 | Kiemlicz.~- Ni królowi, ni nikomu z dworskich nie pisnąć,
75 II,23 | nie wystrzeliliby do nich ni razu, gdyby mieli wiadomość,
76 II,24 | kolanami, i nie odrzekłszy ni słowa, wypalił mu w samo
77 II,26 | waszą królewską mość, bo ni przez pół służyć, ni przez
78 II,26 | bo ni przez pół służyć, ni przez pół miłować nie umiem...~-
79 II,27 | im tam Carolus obietnic ni pieszczot nie szczędzi.
80 II,28 | potomnych był stąd przykład, że ni wielkość rodu, ni żadne
81 II,28 | przykład, że ni wielkość rodu, ni żadne urzędy zdrady takowej
82 II,28 | z garści nie popuszczam! Ni mi chaty, ni mi żony, ni
83 II,28 | popuszczam! Ni mi chaty, ni mi żony, ni dzieci, sam
84 II,28 | Ni mi chaty, ni mi żony, ni dzieci, sam człek jako kopia
85 II,29 | nikomu - mówił sobie książę - ni o wyniesieniu własnym, ni
86 II,29 | ni o wyniesieniu własnym, ni rodu swego, jeno żywot,
87 II,32 | i w znacznej liczbie, bo ni mniej, ni więcej tylko całą
88 II,32 | znacznej liczbie, bo ni mniej, ni więcej tylko całą chorągiew
89 II,33 | wiedząc, że człek strapiony ni do rozmowy, ni do kielicha
90 II,33 | strapiony ni do rozmowy, ni do kielicha niezdatny, natomiast
91 II,35 | szablami na się trzaskają. Ni zgody, ni porządku, ni służby,
92 II,35 | się trzaskają. Ni zgody, ni porządku, ni służby, jak
93 II,35 | Ni zgody, ni porządku, ni służby, jak należy. Dość
94 II,36 | przeto do bałamuctwa nie ma ni chęci, ni głowy. Wreszcie
95 II,36 | bałamuctwa nie ma ni chęci, ni głowy. Wreszcie dał parol
96 II,36 | Anusia.~- Nie pojedziem ni kroku dalej, nim rozkazu
97 II,37 | sprzymierzeńców, jako żadnych gwałtów ni zabójstw po drodze nie czynią.
98 II,38 | sprzymierzeńców, jako żadnych gwałtów ni zabójstw po drodze nie czynią.
99 II,39 | dlatego nie masz w nim ni słowa o potędze Bogusława.
100 II,39 | Panie Hetmanie! Iżem wieści ni języków dotąd nie przysyłał,
101 II,41 | książę wstał i nie rzekłszy ni słowa przeszedł do przyległej
102 II,41 | jego nie było już gniewu ni drapieżności, tylko nieczułość
103 III,3 | imieniu króla zaręczyć, że on ni państwa zamojskiego, ni
104 III,3 | ni państwa zamojskiego, ni tej twierdzy zajmować na
105 III,3 | kolanie, ale nie odrzekł ni słowa, jeno Zagłoba szepnął:~-
106 III,4 | pułkownik nie mógł ze sobą brać ni piechoty, ni armat, musiał
107 III,4 | ze sobą brać ni piechoty, ni armat, musiał więc mieć
108 III,4 | przybrzeżne głębie borowe, ni na drodze jednak, ni po
109 III,4 | borowe, ni na drodze jednak, ni po bokach nie było nikogo.~
110 III,5 | snadnie przytrafić może. Ni go znałem, ni go uczyłem.
111 III,5 | przytrafić może. Ni go znałem, ni go uczyłem. Albo to nie
112 III,6 | własną, więc nie szczędził ni trudów, ni nawet życia,
113 III,6 | nie szczędził ni trudów, ni nawet życia, i własną osobą
114 III,6 | Czarniecki nie rzekłszy ni słowa posunął się z koniem
115 III,8 | potrzeba mi waszych sufragiów ni waszych przysiąg. Chcecie
116 III,9 | nie brano dla pośpiechu ni wozów, bo komunikiem iść
117 III,9 | koryta. Nikt z oficerów ni żołnierzy nie wiedział w
118 III,9 | przepływać; nie zastraszy nas San ni Wisła!~Marszałek nie odrzekł
119 III,11| w ogóle czas był cudny, ni zbyt gorący, ni zbyt zimny.
120 III,11| był cudny, ni zbyt gorący, ni zbyt zimny. Wzrok biegł
121 III,11| Sapieha, nie mając piechoty ni dział, czekał i czekał na
122 III,11| zważali na to wolentarze ni Tatarzy i siekli dalej,
123 III,12| dzieje: on, nie mając piechot ni dział, nie może na obóz
124 III,12| ochotnika zastąpić?~Skrzetuskich ni Wołodyjowskiego nie było
125 III,12| gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić
126 III,12| nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić się z nikim
127 III,13| dzieje: on, nie mając piechot ni dział, nie może na obóz
128 III,13| ochotnika zastąpić?~Skrzetuskich ni Wołodyjowskiego nie było
129 III,13| gawędy nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić
130 III,13| nie mam czasu, a ni sławą, ni komendą dzielić się z nikim
131 III,14| mu pochwał sam Czarniecki ni Sapieha, ni Lubomirski,
132 III,14| sam Czarniecki ni Sapieha, ni Lubomirski, ni hetmani koronni,
133 III,14| Sapieha, ni Lubomirski, ni hetmani koronni, on zaś
134 III,15| jeszcze Babinicza na myśli ni Zagłobę, zaś o Babiniczu
135 III,17| trzeba pieniędzy, a tych ni elektor, ni jego szwedzki
136 III,17| pieniędzy, a tych ni elektor, ni jego szwedzki majestat mi
137 III,17| cię znają!... i bacz, że ni król szwedzki, ni elektor,
138 III,17| bacz, że ni król szwedzki, ni elektor, którym obum przeciw
139 III,17| przeciw ojczyźnie służysz, ni twoje księstwo przed trybunałem
140 III,17| uznają, a przecie nie będzie ni gwałtów, ni hałasów. Majstrowi
141 III,17| przecie nie będzie ni gwałtów, ni hałasów. Majstrowi będzie
142 III,18| przerwał książę - hetmanów ni kanclerzy nie macie. Nic
143 III,19| akomodować umie. Geniusz ni cnota nie popłaca. Szczęście,
144 III,20| zdumienia. Nie miała czasu ni zastanowić się, ni ocenić,
145 III,20| czasu ni zastanowić się, ni ocenić, jak należy, tej
146 III,21| jeno sumienia nie miał ni bojaźni bożej.~A Anusia,
147 III,21| Szczęście to Waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać się
148 III,21| Waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać się nie mogę, bo
149 III,21| ziemię wpadły. Nie wrócił ni świadek klęski. Wtem pokazało
150 III,21| mieliśmy spokoju we dnie ni w nocy. Drogi nam psuto,
151 III,23| libertate leje, a mojej ni kropli w tej rzece nie masz,
152 III,23| nie rodzić mi się było ni szlachcicem, ni Billewiczem,
153 III,23| się było ni szlachcicem, ni Billewiczem, to bym przy
154 III,23| księciem odpowiesz!...~- Ni przed księciem, ni przed
155 III,23| Ni przed księciem, ni przed jego pachołkiem. A
156 III,23| znaczny podjazd, z którego ni zwiastun klęski nie wrócił.
157 III,24| tak, iż, jak książę pisał, ni zwiastun klęski nie został.
158 III,24| Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze
159 III,25| tak, iż, jak książę pisał, ni zwiastun klęski nie został.
160 III,25| Duglasową armię uderzać, ni by iść na Litwę, tamtejsze
161 III,26| Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie
162 III,27| ruchów rapiera i szabli ni odróżnić księcia od Kmicica.
163 III,27| brat, to moja krew, a jam ni zdrowia, ni mienia nie żałował
164 III,27| krew, a jam ni zdrowia, ni mienia nie żałował dla ojczyzny!
165 III,28| Dwa lata nie siał już nikt ni orał w zaściankach. Same
166 III,29| pułapkę, z której nie ma ni wyjścia, ni ratunku.~Pozostawało
167 III,29| której nie ma ni wyjścia, ni ratunku.~Pozostawało mu
168 III,30| pomęczone, że nie miały sił ni chęci iść nawet do pobliskich
169 III,30| odwrócił od nich oblicze i ni miłosierdzia, ni ratunku
170 III,30| oblicze i ni miłosierdzia, ni ratunku nie dajesz, i plagi
171 III,31| Wodoktów nie mówiąc do siebie ni słowa przez drogę; dopiero
172 III,32| nie zbraknie wam męstwa ni ochoty! Mości panowie! na
|