Tom, Rozdzial
1 I,1 | młodego psiaka zęby. Trudno bowiem miała przed sobą zapierać
2 I,4 | choć w sile wieku, nie miał bowiem więcej jak lat pięćdziesiąt,
3 I,4 | zbrojno i konno, postanowili bowiem kawalerowie iść w pomoc
4 I,5 | wielkiemu odesłać, sam uznał bowiem, że w tak małym miasteczku
5 I,5 | może być utrzymany. Dość bowiem było spojrzeć na wolentarzy
6 I,5 | podskarbiego Gosiewskiego, tam bowiem naznaczały punkt zborny
7 I,6 | obrony; spodziewano się bowiem, że pan Kmicic nie da za
8 I,6 | Rzeczypospolitej myśleli. Pękały już bowiem od czasów wojny kozackiej
9 I,6 | ludzkim o litość; po lasach bowiem, po polach i tuż koło wsi
10 I,6 | nie było w pobliżu, obaj bowiem ucierali się z wojskami
11 I,7 | nie szło łatwo, były to bowiem raczej wrzeciądze niż drzwi,
12 I,8 | nie oddawaj! obawiamy się bowiem, aby nieprzyjaciele nasi,
13 I,10 | powołanej. Prawdą istotnie bowiem było, że do ukończenia strzyży
14 I,10 | niedoświadczonych.~Ze wszystkiej bowiem szlachty zamieszkującej
15 I,10 | wszystkim serca i otuchy; tym bowiem, którzy spoglądali na monarszy
16 I,10 | ojczyzny malował.~- W czymże bowiem ojczyzna cierpi? - mówił -
17 I,10 | nieprzyjaciela.~Człowiek bowiem rozmawiający z Wittenbergiem
18 I,10 | ludziom do namiotów, uznał bowiem, że niepodobna ich trzymać
19 I,11 | pan Zagłoba - on to był bowiem - spostrzegł, iż nie wypada
20 I,11 | zdusił w pocałunkach. Żył bowiem tylko z osacznikami, szlacheckiej
21 I,11 | Skrzetuskiego dowiedział.~Częstokroć bowiem tak bywało, że w Rzeczypospolitej
22 I,12 | cudzoziemcami, spoglądali bowiem ciekawie na zamek, na ludzi
23 I,13 | aż do wieczora, obiadował bowiem z posłami i kilku dygnitarzami,
24 I,13 | widome oznaki, niezliczona bowiem czeladź książęca zajęta
25 I,13 | to było zdziwienie, każdy bowiem odchodził z jakąś nagrodą,
26 I,17 | niemal groźna, widocznie bowiem brano dragonów za Szwedów.
27 I,18 | szwedzkiego żołnierza; zaledwie bowiem rozległy się pierwsze tony,
28 I,19 | ruchach hetmańskich, wszystkie bowiem serca odwróciły się były
29 I,19 | dysydentom się zwrócą, naszym bowiem wyznawcom całą winę tej
30 I,20 | spoglądając na towarzyszów, był to bowiem ów list, w którym Radziwiłł
31 I,22 | mu poprzednio - pragnął bowiem tą ucztą nie tylko we własnych
32 I,22 | jakiego sam doznawał. Wszyscy bowiem siedzieli w milczeniu, spoglądając
33 I,24 | towarzyszyć, postanowił bowiem nie jechać bez pewnej asystencji,
34 I,25 | odbył spokojnie, okolica ta bowiem leżała jakoby pod ręką Radziwiłła.~
35 I,25 | musiał zapamiętać. Książę bowiem wysoki był i silnie zbudowany,
36 I,25 | było proporcji, nos miał bowiem duży, rzymski, i ogromne
37 I,25 | się coś dziwnego, twarz bowiem Kmicica była blada, na czole
38 II,1 | o tym - wszystkiego się bowiem na tym świecie spodziewał,
39 II,2 | broniami, nie wiedzieli bowiem, co zaszło, lecz stary znów
40 II,2 | powszechnie, w zajściach bowiem bywali straszni. Nawet oficerowie
41 II,2 | własnego nazwiska, sądził bowiem, że ono w każdym musi wzbudzić
42 II,4 | chwyciła za szablę. Wiedział bowiem Kmicic, że to głównie Józwa
43 II,9 | korzystać. Spodziewał się bowiem, że książę Bogusław zaraz
44 II,9 | rzeczywiście było o co, do każdej bowiem wsi, do każdego miasteczka
45 II,9 | chudopacholską. Zauważył bowiem, że ubogiego koniuchę lekceważą
46 II,11 | maszerowały ku Warszawie, mówiono bowiem, że Karol Gustaw odebrawszy
47 II,12 | serca i dusze naprawią, ani bowiem Szwed mocy tej nie zmoże,
48 II,12 | uczynił wrażenie; każdy bowiem mimo woli pytał się siebie:
49 II,14 | ustawało jeszcze: wyszła bowiem wspaniała procesja na mury.~
50 II,14 | ogniem działowym.~Teraz bowiem, gdy ludność miejscowa została
51 II,15 | balsam kojący, zwiastowała im bowiem ciągle i ustawicznie, że
52 II,15 | prowadzić swój oddział.~Miał on bowiem zamiar obejść szaniec, uderzyć
53 II,15 | przestrzeni wcale, po cóż by bowiem Szwedzi mieli stawiać placówki
54 II,15 | cokolwiek go olśniło, na polowym bowiem stole stał świecznik sześcioramienny,
55 II,15 | przynieśli ciało, jego chciał bowiem ksiądz Kordecki przystojnym
56 II,15 | milczenia przerwać.~Jakże tu bowiem nieść pociechę staremu jenerałowi,
57 II,16 | przyjęli go gościnnie, sądzili bowiem, że wrzekomo i z musu tylko
58 II,16 | zakonnicy! Personat przyniósł bowiem wprawdzie sporą wiązkę nowin,
59 II,16 | przez salę.~Co mogło być bowiem straszniejszego od nowiny
60 II,16 | księdza Kordeckiego, odgadywał bowiem łacno, że nie musi się nieprzyjacielowi
61 II,16 | z radości w objęcia. Już bowiem nie o Częstochowę, już o
62 II,16 | wleczonej wedle murów; nikt bowiem nie wątpił, że ich pierwszych
63 II,16 | najlepszego sposobu, napisał bowiem list do Millera, że chętnie
64 II,16 | zepsuty i rozzuchwalony. Sam bowiem nieraz mawiał w zaufanej
65 II,17 | wschodnio-południowym przykopie; żołnierze bowiem ujrzeli wyraźnie niewiastę
66 II,17 | wolny od obaw, sprowadził bowiem ministrów luterskich i kazał
67 II,17 | zuchwalstwu bezbożników.~"Żadnej bowiem nie ma u Szwedów wiary (
68 II,18 | podziękował niebu, inaczej bowiem nie mógłby po omacku znaleźć
69 II,18 | tego nie słyszał, leżał bowiem jak martwy w rowie.~Nie
70 II,19 | Weyharda Wrzeszczowicza czekał bowiem gorszy los nawet od szubienicy.~
71 II,20 | napełniało trwogą Szwedów, dziwne bowiem krążyły między nimi wieści
72 II,21 | narodowi wyrzeczone. Któż bowiem go oszczędzi, jeśli go własny
73 II,22 | służba królewska, w niej bowiem mógł światu okazać, że nie
74 II,22 | nie protestował, wszyscy bowiem widzieli jasno, że albo
75 II,23 | podróży skrócić. Miał to bowiem w swej naturze Jan Kazimierz,
76 II,24 | królewską idzie. Był to bowiem lud duszą i sercem królowi
77 II,24 | uczyniła już swoje, wszyscy bowiem jak jeden mąż zerwali się,
78 II,25 | dla ludu prostego, wszyscy bowiem mieli się w dzień przybycia
79 II,29 | przeszkodzić oblegającym, widocznie bowiem gotowali coś przeciw zamkowi,
80 II,29 | i Charłamp.~Ten ostatni bowiem nie opuścił księcia, chociaż
81 II,30 | jego usiłowań; postanowił bowiem zawrzeć w imieniu swoim
82 II,31 | jego usiłowań; postanowił bowiem zawrzeć w imieniu swoim
83 II,32 | nie poznał go zrazu, był bowiem młody rycerz bardzo zmieniony
84 II,35 | prowadził Kmicic, pod żelazną bowiem jego ręką dzicy wojownicy
85 II,35 | ani nienawiści, takie już bowiem miał szczęście ów zabijaka,
86 II,36 | w rozkazie; okazało się bowiem z tego z zupełną pewnością,
87 II,37 | powodu Tatarów. Widok ich bowiem przekonywał, iż chan naprawdę
88 II,38 | powodu Tatarów. Widok ich bowiem przekonywał, iż chan naprawdę
89 II,39 | Radziwiłłowi; w ten sposób bowiem odjęte były Bogusławowi
90 II,39 | książę swymi radami.~Radził bowiem, żeby czasu nie tracąc,
91 II,39 | najnieprawdopodobniejsze; opowiadano bowiem, że ich widziano nie za
92 II,39 | językami litości wzywać. Byli bowiem między nimi Szwedzi Niemcy
93 II,41 | rozmawiają po polsku, Polacy bowiem, którzy jeszcze służyli
94 II,42 | się z tej strony, były tam bowiem tylko szańczyki, nic więcej.
95 III,1 | nagrodę otrzyma, chłopi bowiem po równi ze szlachtą i mieszczany
96 III,2 | dla niego Zamość, gdyby bowiem ową potężną twierdzę zdołał
97 III,3 | podziw wprawił, panowie bowiem szwedzcy i dwudziestej części
98 III,3 | zajęcie tej twierdzy, ona bowiem ma stać się dla wojsk jego
99 III,3 | bliższych szańców, twierdza bowiem zasypywała je takim gradem
100 III,3 | ich dostać, pan starosta bowiem, jeszcze przed przyjściem
101 III,4 | zawiodły, Jan Kazimierz wolał bowiem czekać na skupienie się
102 III,4 | umyślnie szła tępo, teraz bowiem w krótkiej chwili odsadziła
103 III,4 | tego parła naprzód, chciała bowiem przejść "sztychem", wnet
104 III,4 | zaledwie to uczyniło, wiedzieli bowiem z doświadczenia Szwedzi,
105 III,4 | uciekających, wiedzieli bowiem, że w Jarosławiu stoi sam
106 III,4 | Wołodyjowski (on to był bowiem) nadjeżdżał ku niemu w drobnych
107 III,5 | nie były zbyteczne, ledwie bowiem tabor ruszył, już tylne
108 III,5 | odwrotną drogą ku Radymnu, były bowiem wieści, że tam właśnie zatrzymał
109 III,6 | przyjdzie do skutku, dumny pan bowiem odzywał się już nieraz poprzednio
110 III,6 | powstali, pan marszałek bowiem nie żałując własnej fortuny
111 III,7 | polskich obozach.~Każdy bowiem, najmniej nawet ze sztuką
112 III,7 | do siebie dopasować, obaj bowiem miłowali ojczyznę więcej
113 III,7 | mogli. Czymże to oni nas bowiem zawojowali, jeżeli nie niezgodą
114 III,7 | aż strach wziął, wiedział bowiem, że z panem Michałem nie
115 III,7 | dążyli nad rzekę; po drugiej bowiem stronie widać było błyskawice
116 III,8 | bardzo obszerny, obejmował bowiem cały trójkąt utworzony przez
117 III,8 | znikł mu z oblicza.~- Kto bowiem przeciw mnie rękę podnosi,
118 III,9 | ledwie usłyszano, chciał bowiem Czarniecki odejść w tajemnicy
119 III,9 | do Magnuszewa, szpiegowie bowiem dali znać, iż margrabia
120 III,9 | jego życiu, tak wielkiej bowiem klęski nie ponieśli dotąd
121 III,11| lepszą praktykę; chodzili bowiem pod zamek wyzywać Szwedów
122 III,11| wojska komunikiem, wozy bowiem i działa miały dopiero drugiego
123 III,11| niezbyt pomyślne, donosił bowiem, że wojsko i konie tak ma
124 III,11| krążyły gęsto kielichy, miał bowiem ów zacny obywatel i niepospolity
125 III,11| kiedykolwiek ochotę, już był bowiem rad, że się wszystkie wojska
126 III,12| nazajutrz, przypuszczając bowiem, że hetman nie będzie się
127 III,12| skóry nie wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć go u
128 III,12| mniejsze działa, większe bowiem miały dopiero za parę tygodni
129 III,12| przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia liczba jest
130 III,12| się zapamiętale. Warszawa bowiem służyła im dotychczas za
131 III,12| przyśpieszenie szturmu. Szwedzi bowiem mieli jeszcze dosyć żywności,
132 III,12| musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz, mając aż nadto
133 III,12| Krakowską, z tej strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~
134 III,12| uderzyć na miasto, bardzo bowiem pragnęli pierwsi do skarbów
135 III,13| nazajutrz, przypuszczając bowiem, że hetman nie będzie się
136 III,13| skóry nie wyskoczył, chciał bowiem jak najprędzej mieć go u
137 III,13| mniejsze działa, większe bowiem miały dopiero za parę tygodni
138 III,13| przestraszała go wcale, wiedział bowiem, że zbytnia liczba jest
139 III,13| się zapamiętale. Warszawa bowiem służyła im dotychczas za
140 III,13| przyśpieszenie szturmu. Szwedzi bowiem mieli jeszcze dosyć żywności,
141 III,13| musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz, mając aż nadto
142 III,13| Krakowską, z tej strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~
143 III,13| uderzyć na miasto, bardzo bowiem pragnęli pierwsi do skarbów
144 III,15| Gdańskiego Domu dobywać, tylna bowiem ściana tej budowli stanowiła
145 III,15| najcięższa robota, wszystkie bowiem pałace i domy wzdłuż Krakowskiego
146 III,15| w nim udział, mylił się bowiem dnia wczorajszego sądząc,
147 III,15| dla asystencji. Przeciwnie bowiem: powierzono mu, jako wsławionemu
148 III,15| dochodziło słońce, chciał bowiem groźny rycerz odetchnąć
149 III,15| skoczył do pałacu na górę, tam bowiem z prawego skrzydła widać
150 III,15| polskich obozach, wszystkim już bowiem, prócz Szwedów, brakło w
151 III,15| lekkimi działami, ciężkie bowiem miały być wydane Polakom.
152 III,15| Wołodyjowski odgadł. Jak tylko bowiem warunki kapitulacji zostały
153 III,15| ucho podawało, istotnie bowiem straszliwa była przeciw
154 III,16| że jest dobry, rozumiał bowiem, że uczucie wdzięczności
155 III,16| uwielbieniu, nauczono ją bowiem z małego uważać męstwo za
156 III,16| siebie Ketlinga, wiedziała bowiem, iż młody Szkot niczego
157 III,21| jeszcze niebezpieczeństwo, lud bowiem prosty tak strasznie był
158 III,21| bez miłosierdzia. Polscy bowiem dygnitarze noszący obce
159 III,22| jedna żywa dusza, wszyscy bowiem, którzy nie polegli w boju,
160 III,22| dni dwa lub trzy, musiał bowiem spieszyć do Prus Królewskich,
161 III,23| czasu do odpoczynku, febra bowiem wróciła znowu z dawną siłą.
162 III,23| go wielce nowiny. Jeżeli bowiem książę przewidywał, że nawet
163 III,24| śmierci się obawiał, wiedział bowiem, że jako zdrajca i sprawca
164 III,25| śmierci się obawiał, wiedział bowiem, że jako zdrajca i sprawca
165 III,26| naocznych świadków, natknął się bowiem na szlachtę, która służąc
166 III,29| pracowitszą, nie przestano bowiem atakować i kołowrotu.~Miecznik
167 III,30| zaraz po bitwie, częstokroć bowiem mógł wymiarkować z nich
168 III,30| na jego twarzy.~Na liście bowiem stał wyraźnie napis, niewieścią
169 III,30| tuż obok figury, na polu bowiem i na drodze leżało jeszcze
170 III,31| zagospodarować Wodokty, te bowiem miały wraz z Mitrunami stanowić
171 III,31| rozpocząć nowicjat.~Rozważywszy bowiem wszystko, co ją spotkało,
172 III,32| mszę wstąpił; kręciło się bowiem wszędzie pełno przejezdnej
|