Tom, Rozdzial
1 I,1 | tureckie zdobyczne buńczuki. Cały niemal pułap był nimi założony.
2 I,2 | poczęły wyć i szczekać. Cały dom zerwał się na nogi.
3 I,5 | wielkiego nieprzyjaciel zalał cały kraj. Resztki wojsk regularnych
4 I,5 | Pomknął jak strzała, a za nim cały oddział. I w tych lasach,
5 I,5 | stajniach i oborach. Dom cały zajaśniał światłem, zaroił
6 I,7 | od których światłość na cały zamek bije....~- Powiadają,
7 I,7 | kiejdański! Srogi to budynek, cały murowany, że drzewa i nie
8 I,7 | patrzył dalej, zatrzymawszy cały oddział. Na podwórzu krzątanina
9 I,7 | Wasza mość! - rzekł - cały Lubicz chcą zapakować na
10 I,7 | pod ścianami i otaczającą cały dom.~Po chwili wszyscy zebrali
11 I,7 | szukając panny przetrząsnął cały dom i znalazł ją dopiero
12 I,8 | przesunął się przez pamięć cały szereg panien, do których
13 I,10 | Gęste tłumy otoczyły wnet cały oddział. Jedni patrzyli
14 I,10 | królewskiej mości, iż jeśli cały kraj pójdzie za naszym zbawiennym
15 I,11 | jechali konno koło kolaski. Cały orszak posuwał się żywo,
16 I,12 | można służyć waszmościom? Cały zamek na usługi miłych gości
17 I,12 | tylko owa komnata, ale i cały zamek dla niej za ciasny;
18 I,12 | Niech Bóg ma w opiece cały nasz dom i chwały mu przyczyni.~-
19 I,12 | Jakoż w dalekości ukazał się cały orszak zbrojnych żołnierzy.~-
20 I,13 | niezwyczajny. Hrabia Loewenhaupt, cały w koronkach, szedł naprzód
21 I,13 | Kiejdanach. I tak sunął cały szereg par jako wąż stubarwny
22 I,13 | jadalnej, która wyglądała jak cały gmach osobny. Stół zastawiony
23 I,13 | Pan Zagłoba opowiadał na cały stół o oblężeniu Zbaraża,
24 I,14 | Potem... pozostaje jeszcze cały kraj, wszystka zbrojna szlachta -
25 I,14 | głośno:~- Przez Lucypera i cały sejm piekielny, chybam oszalał!...
26 I,14 | i zdrowia mi starczy, a cały ten gmach walący się dzisiaj
27 I,15 | silniej za kratę, wciągnął się cały we wgłębienie okna, gdzie
28 I,16 | polskich.~Tymczasem Kmicic, cały okryty krwią i kurzawą,
29 I,17 | pieszych rozmaitej broni. Cały dziedziniec zatłoczony był
30 I,17 | w głębie lasów, którymi cały kraj obficie był pokryty.
31 I,21 | granic Żmudzi wyruszy, wnet cały kraj powstanie i powaga
32 I,21 | Wołodyjowski byłby na nie zważał! Cały żal i ból, jaki Kmicic odczuwał
33 I,22 | książę ukazał się wreszcie, cały jaśniejący od drogich kamieni
34 I,22 | Radziwiłł poczerwieniał cały jak panna, którą dziewosłębią,
35 I,22 | sprawie myśli, bo pan Andrzej cały był zajęty Oleńką i ową
36 I,22 | siedzącą więcej niż świat cały, to znów taką do niej odczuwał
37 I,22 | spojrzał, rozpromienił się cały jak słońce i krzyknął:~-
38 I,23 | koronę pochwycić, i rozgorzał cały jak pochodnia, ale wtem
39 I,25 | ROZDZIAŁ 25~Kowno i cały kraj po lewym brzegu Wilii
40 I,25 | szaleństwa; ale książę, cały zatopiony w swej mowie,
41 I,25 | Nad tymi czuwał człowiek cały czarno ubrany, z twarzy
42 I,26 | O zmroku już spotkał go cały oddział rajtarów wysłany
43 II,1 | wargi miał spiekłe i drżał cały jak we febrze; rękoma wymachiwał
44 II,2 | zdobyczy wzięli niż przez ten cały rok... Chudzizna teraz!
45 II,5 | wszedł pan Wołodyjowski, cały wzburzony i od gniewu blady,
46 II,6 | poruszyła i wstrząsnęła cały obóz; żołnierze wypadli
47 II,6 | kwadrans później zapłonął cały obóz, aż niebo zaczerwieniło
48 II,7 | apopleksja zabije. Trząsł się cały, zębami zgrzytał, palcami
49 II,8 | tych uczuć rozpromienił się cały, krew poczęła w nim grać
50 II,9 | przedstawiając, aby czekali, aż cały kraj się ruszy, i przedwczesnym
51 II,9 | mówiąc, że niech jeno król cały kraj opanuje, zaraz po ojcowsku
52 II,9 | nawrócił z drogi, gdy już cały kraj był w ręku szwedzkim.
53 II,9 | prywatnych uraz dochodzą. Cały kraj od nich w trwodze,
54 II,11 | Kozacy zabili ojczyznę, ile cały naród.~"Szaleni, swawolni,
55 II,13 | Jednakże rzemieślnicy zwozili cały dzień zamówione roboty.~
56 II,13 | wewnątrz mogły być rozgrodzone.~Cały dzień też ciągnęły jeszcze
57 II,13 | baszty. Pan Zamoyski zaś cały dzień rozstawiał ludzi,
58 II,14 | bliższych góry, tak że przez cały dzień pierścień płomieni
59 II,14 | pochylał się na działo, cały zajęty mierzeniem, cały
60 II,14 | cały zajęty mierzeniem, cały oddany walce, na nic niepamiętny;
61 II,15 | szmat, skier, żywego ognia. Cały klasztor był nim objęty,
62 II,15 | z tyłu szańców. Stał tam cały szereg wozów, na których
63 II,16 | koniec tych usiłowań?"~Kraj cały był jako okręt pogrążony
64 II,16 | rozbudzić sumienia ludzkie i cały kraj ocalić - zmiłujże się
65 II,16 | nie o Częstochowę, już o cały kraj chodziło. Poddanie
66 II,17 | pomieścić, dlaczego, gdy cały kraj poddał się, to jedno
67 II,17 | rzeczy wezmą inny obrót i cały kraj się uspokoi."~W oczekiwaniu
68 II,17 | na kamiennej posadzce, a cały kościół wypełnił się kurzawą
69 II,17 | Miller rzucić w ciemności cały szereg małych szańców aż
70 II,17 | święty przybytek, o kraj cały! A ty, mój synu, czyli szczęśliwie
71 II,17 | wycieczki strzegą. Może na cały szereg wpaść, ani się obejrzy...~-
72 II,18 | władzę w rękach i nogach. Cały dzień następny trwała ta
73 II,19 | spluwając książę Heski - przez cały dzień nie tknę jedzenia.~
74 II,19 | kwatery zamknął się w niej i cały dzień nie chciał nikogo
75 II,19 | popłochu.~Miller widział cały jeden regiment wybornych
76 II,19 | sieni i wszedł trębacz, cały zarumieniony od mrozu, z
77 II,19 | mury, nowe blanki. Pokrył cały klasztor i kościół, jakby
78 II,19 | Przed bramą stał chłop, cały zasypany śniegiem; za nim
79 II,20 | losów i tym, co się przez cały czas jego pobytu w Częstochowie
80 II,21 | Nieznajomy przybrany był cały w czarny aksamit podbity
81 II,21 | jako na rożnie! - rzekł. - Cały bok ze szczętem przypalony!~
82 II,21 | chmurę zajdzie, mrok od razu cały świat pokrywa, tak i jemu
83 II,22 | potop w tak krótkim czasie cały kraj zalały. I sam prymas
84 II,22 | spiesznie przesądzasz i hańbę na cały naród przez to rzucasz,
85 II,22 | panami do Raciborza.~Król cały następny dzień nie pokazywał
86 II,23 | póki nie zagasły w mrokach cały świat obejmujących. Patrzył
87 II,24 | wydawała się szeroką, jak kraj cały szeroki; nieraz zapuszczali
88 II,24 | prawdopodobnie poczytali cały orszak królewski za jakiś
89 II,24 | tak iż słyszał go tłum cały:~- Boże! któryś mnie przez
90 II,25 | dygnitarze świeccy twierdzili, że cały naród od Karpat do Bałtyku,
91 II,25 | wyżenąć, od niego król i kraj cały wszystkiego oczekiwali,
92 II,26 | tym krzyżu, amen, amen!~I cały począł się trząść z uniesienia
93 II,29 | jasny. I widział ów książę cały swój upadek, całą nędzę
94 II,29 | szalony z komnaty.~Zamek cały trząsł się i dygotał od
95 II,29 | jasność; zdawało się, że świat cały w ogień się zmienił, a jednocześnie
96 II,29 | podziwie albo może w obawie, że cały zamek jest podminowany i
97 II,29 | tłumu wyskoczył mały rycerz, cały w szmelcowanej zbroi, i
98 II,33 | po cztery konie w rzędzie cały oddział złożony z około
99 II,34 | i silniejszy niż wczora. Cały dwór już był na nogach i
100 II,35 | że z Lublina ustąpili. Cały kraj z tej strony Wisły
101 II,36 | i rad bym waćpana choćby cały rok zatrzymać. A przy tym
102 II,40 | Bielska napadł głuchą nocą na cały obóz.~W Wojszkach, niedaleko
103 III,1 | mniejszy podjazd, ale i pułk cały nie mógł się od głównej
104 III,1 | opieszałych, tu i owdzie uszczknął cały podjazd, znosił idące wolniej
105 III,3 | odpowiedziały im z równą siłą. Cały Zamość okrył się dymem,
106 III,4 | że czasem ledwie przez cały dzień milę ujść zdołali.
107 III,4 | szwedzka ze Swenonem, a potem cały oddział z Kannebergiem nadciągnęły
108 III,4 | rozbudził wszystkie echa, tak że cały bór począł odzywać się bitwie,
109 III,5 | dla Szwedów bezsenna.~I cały pochód, wszystkie następne
110 III,5 | dostojności tak ja, jak i cały kraj przykład bierze, jak
111 III,7 | powietrze ziemię, mury, dachy, cały zamek i przeszło pięćset
112 III,7 | czupryny kurzyło i gotów był cały świat wyzwać na rękę. Inni
113 III,8 | obszerny, obejmował bowiem cały trójkąt utworzony przez
114 III,8 | piesze pułki, słynne na cały świat z wytrwałości i męstwa.
115 III,9 | wieści niepocieszne. Kraj cały tak gorzał wojną, jakby
116 III,9 | Wszystkie przygotowania, cały ten ruch widać było jako
117 III,9 | później zmienił się jej cały szyk i zwrócił się bokiem
118 III,9 | się dzieje, i aż dygotał cały z niecierpliwości, na koniec
119 III,9 | Czarnieckiemu, który przez cały czas ten ciągle, nie wiadomo
120 III,9 | niemal paszcze armatnie i cały front wojsk nieprzyjacielskich
121 III,9 | broni. Za nimi lunął wkrótce cały potok ludzki w najokropniejszym
122 III,9 | Włóczniami tymi pokryty był cały majdan. Miejscami tkwiły
123 III,9 | utrudzon niezmiernie, lecz cały promienny, z gołą głową,
124 III,11| szło dość marudnie. Przez cały ten czas Kmicic uczył się
125 III,11| gęste lasy, zalegające cały trakt, brzmiały echem pieśni
126 III,11| ciężkiej jazdy był już prawie cały w promieniu fortecznym.
127 III,12| rozgadać się z nim o Taurogach. Cały dzień więc krążył koło kwatery,
128 III,12| chwili zaś obecnej, gdy kraj cały podniósł się i zamki bronione
129 III,12| Oxenstierna, statysta na cały świat sławny, dla uczciwości
130 III,13| rozgadać się z nim o Taurogach. Cały dzień więc krążył koło kwatery,
131 III,13| chwili zaś obecnej, gdy kraj cały podniósł się i zamki bronione
132 III,13| Oxenstierna, statysta na cały świat sławny, dla uczciwości
133 III,14| takich razach we zwyczaju. Cały dwór aż się trząsł. Przyszły
134 III,14| niekatolik), że tam już cały wyjazd pana miecznika z
135 III,15| Nadbiegło więcej żołnierzy, tłum cały, lecz śmiech, jak zaraza,
136 III,15| rozsiekają... Chybaby mu cały komput wojska za stróżę
137 III,16| niszczyły ogniem i mieczem cały kraj.~Wówczas szlachcic
138 III,16| zrównane z ziemią, kraj cały roił się od żołdaków i od
139 III,17| szwedzka, bo w nas jest cały stan rycerski, wszystkie
140 III,17| tylko ojczyzna, lecz i świat cały ginie, ale dopiero gdy Billewiczów
141 III,17| Można będzie posłać za nimi cały regiment, wreszcie pogadamy.
142 III,17| Książę nie pokazał się przez cały dzień. Obiadował nawet u
143 III,17| Sakowiczów powtarzał mi przez cały dzień: "O tym wasza książęca
144 III,17| przemówić nie mógł. Zesztywniał cały, a potem poczęło nim rzucać
145 III,19| iść naprzód jako piorun i cały rachunek nasz na szybkości
146 III,21| więcej powie, niż ja przez cały dzień wytrajkoczę.~Z jednej
147 III,21| wierzcie, bom ja przejechała cały kraj - mówiła Anusia - w
148 III,21| nieprzyjaciel zachwycił znów cały podjazd, kredensy i karoce
149 III,21| desperackim stanie zostawiłem cały obóz i samego księcia pana,
150 III,23| żeby mnie przyjęto i żebym cały wyszedł substancji wszystkiej
151 III,26| pola pogrzeb wyprawił i cały regiment gwardii ognia nad
152 III,27| zakręca piaskiem, jak prędko cały czambuł zwrócił konie do
153 III,27| jednym uderzeniem rozprasza cały oddział.~Rozprószeni, uciekają
154 III,27| wypływało z czoła, tak iż cały wierzch głowy nurzał się
155 III,27| skok Kiemliczów, Sorokę i cały czambuł, który wyłowiwszy
156 III,27| najdalszych krańców, i mogli cały rozmiar swego zwycięstwa
157 III,27| darował, i z żalu unikał go cały dzień, dopiero wieczorem
158 III,28| okoliczne. Niepodobna, by cały kraj tamtejszy w pustynię
159 III,28| Anusia Borzobohata przez cały czas, gdy te wieści dochodziły,
160 III,29| pogoni koniach zapełniła cały zaścianek. Śpiewom, krzykom,
161 III,31| chlebem przychodzić, ale i cały konwent nim żywić.~Oleńka
162 III,31| nadejście Babinicza uratowani. Cały dzień zeszedł im na rozlicznych
163 III,31| zakrzyknął miecznik.~Oleńce świat cały zakręcił się nagle w oczach;
164 III,32| nimi, a oni przeszli przez cały kościół, klękli przed ołtarzem,
165 III,32| swoich, płaczą z radości. Cały kościół rozlega się szlochaniem;
166 III,32| dzień po dniu zmieniały. Cały ranek zajęta była doglądaniem
167 III,32| się jakoby w obóz. Przez cały dzień rżnięto z rozkazu
|