Tom, Rozdzial

  1  I,1  |           mnie tu wiatr przywiał, daj Boże, szczęśliwy.~- Waćpan wiedziałeś
  2  I,4  |               ma prawa sądzić, a broń Boże nieufność okazać! Bogu lepiej
  3  I,4  |             on nam nie życzył, co daj Boże, amen!~- Byle był po naszej
  4  I,4  |            wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej. Ale
  5  I,4  |               hubką.~- Może to być.~- Boże nam pomóż - dodał Uhlik.~-
  6  I,5  |             aż tu słychać, tam bitwa! Boże, zmiłuj się nad nami!~Oleńka
  7  I,7  |          Pannę porwał Kmicic... co? - Boże odpuść! zbój, warchoł...
  8  I,8  |           uczciwość, że nie daj Panie Boże nikomu gorszej żony.~Czuł
  9  I,8  |               zbrudziło. Tak mi Panie Boże dopomóż! A oprócz tego mogą
 10  I,8  |            powtórzyła kilkakrotnie:~- Boże, Boże, Boże!~Ale ta jej
 11  I,8  |      powtórzyła kilkakrotnie:~- Boże, Boże, Boże!~Ale ta jej boleść
 12  I,8  |           kilkakrotnie:~- Boże, Boże, Boże!~Ale ta jej boleść nie przejednała
 13  I,10 |               bał, ale z naszymi, daj Boże, abyśmy coś znaczniejszego
 14  I,11 |             raz jeden tylko. Skaranie boże! Pamiętaj, żebyś się więcej
 15  I,11 |               krew żołnierska. Daj ci Boże, żebyś był do ojca podobny,
 16  I,11 |             zdrajców zostawiła. Dajże Boże jeszcze raz powietrze na
 17  I,11 | Rzeczpospolitą całą zawojować - czego Boże nie daj! - niż puszczę.
 18  I,12 |              jak i król szwedzki. Daj Boże, żeby się jeszcze ze sobą
 19  I,12 |              odparł Wołodyjowski.~- O Boże! zaraz znać, że to nie pospolitaki! -
 20  I,12 |               Charłamp. Nie zapieram, Boże mnie chroń... Ale że książę
 21  I,12 |       stryjeczny, Stanisław.~- Wielki Boże, co słyszę! - zakrzyknął
 22  I,12 |              To pan Zagłoba.~- Wielki Boże! co słyszę!...~- Jeśliś
 23  I,12 |              rzekł Stanisław. - Dajże Boże wojnę, wojnę jak najprędzej,
 24  I,12 |               Zdrada! Nieszczęście! O Boże, Boże! Nie wiadomo, gdzie
 25  I,12 |         Zdrada! Nieszczęście! O Boże, Boże! Nie wiadomo, gdzie ręce
 26  I,12 |               pan z panów! Szczęść ci Boże, panie Michale. Skonfundowałeś
 27  I,12 |        ambicja, panie Janie. Daj nam, Boże, więcej takich senatorów!~
 28  I,13 |            mają jaką taką, ale jazdę, Boże się pożal, bo koni w ich
 29  I,13 |           rozkazy wojsku dane.~- Miły Boże, miły Boże! - mówił pań
 30  I,13 |               dane.~- Miły Boże, miły Boże! - mówił pań Twarkowski,
 31  I,13 |          Zostali sam na sam.~- Daj ci Boże zdrowie, żeś pospieszył! -
 32  I,13 |               rąk moich dojdzie i daj Boże doczekać, wiele innych,
 33  I,13 |        zatrzymał się i słuchał.~- Daj Boże - rzekł po chwili - aby
 34  I,13 |             obydwom powinien.~- Dajże Boże dziewce jak najprędzej! -
 35  I,13 |             przez ten czas pójdziesz? Boże ratuj! Boże uchowaj od takiej
 36  I,13 |           czas pójdziesz? Boże ratuj! Boże uchowaj od takiej rzeczy,
 37  I,13 |           sobie w duszy.~- Wejrzyjże, Boże, na moją nędzę, bo już nie
 38  I,13 |      powtarzając zbladłymi wargami:~- Boże!... Boże!... Boże!... com
 39  I,13 |         zbladłymi wargami:~- Boże!... Boże!... Boże!... com ja uczynił?..~
 40  I,13 |          wargami:~- Boże!... Boże!... Boże!... com ja uczynił?..~Wtem
 41  I,13 |       hetmanie stają!... Wybieraj!... Boże wszechmogący!... Co waćpan
 42  I,14 |              powtórzył po trzykroć:~- Boże! Boże! Boże!...~Po chwili
 43  I,14 |        powtórzył po trzykroć:~- Boże! Boże! Boże!...~Po chwili tak
 44  I,14 |               trzykroć:~- Boże! Boże! Boże!...~Po chwili tak mówił
 45  I,14 |             spokojni wewnątrz! Wielki Boże, który obracasz gwiazd kręgi,
 46  I,15 |               co? - rzekł wreszcie. - Boże miłosierny, ratuj!~- Uspokój
 47  I,15 |                a nie gdzie indziej... Boże miłosierny! zmiłuj się nie
 48  I,15 |          Słuszny, słuszny gniew twój, Boże, daj jeno karę najprędzej!
 49  I,15 |         pomyślnie! - rzekł Jan.~- Daj Boże, żeby się skończył pomyślniej -
 50  I,15 |            Strzały poczęły słabnąć.~- Boże miłosierny! nie odkładaj
 51  I,15 |             na szable ich biorą! Ach! Boże! że nie możecie widzieć!
 52  I,15 |           jeszcze z szablą spotkał... Boże! przedłuż mi życie na pohybel
 53  I,16 |         wielki książę litewski, a daj Boże, w przyszłości król polski,
 54  I,16 |            Jako żywo, że zażądam, daj Boże najprędzej! - odrzekł Kmicic.~-
 55  I,16 |       najcnotliwszy to w świecie pan. Boże, daj mu wszystko dobre!...
 56  I,22 |              nas ze Szwedami.~- Dajże Boże, aby wszystko zmieniło się
 57  I,24 |               dorzucił Ganchof. - Daj Boże, obok siebie, nie przeciw
 58  I,24 |               przeciw boskiej. Daj ci Boże szczęście i spokojność.
 59  I,24 |          inaczej bym oszalał.~- Dajże Boże i waćpanu szczęście! - odrzekła
 60  I,24 |                nigdy!... Brońże mnie, Boże, i sądź!... Waćpanna jesteś
 61  I,25 |         sekretnie, przez miłosierdzie boże!... A palcie, co piszę i
 62  I,26 |           złamał... Teraz mnie, Panie Boże, sądź!"~- Do rzeczy! do
 63 II,4  |              dech mu zatyka.~- Daj mu Boże zdrowie, zacny to pan!~-
 64 II,4  |              mówią, co myślą, daj zaś Boże, by jak najprędzej od gadania
 65 II,4  |           Ucieknę jak najdalej, a Ty, Boże, mnie prowadź..."~I począł
 66 II,4  |             tobą, i nieszwedzkie..."~"Boże, bądź miłościw!... - odpowiadał
 67 II,6  |               zjeść miskę jajecznicy. Boże miły, toż on całe życie
 68 II,9  |           Cicho waść, na miłosierdzie boże! - Odrzekł szlachcic - zgubisz
 69 II,9  |        powtarzając jak w obłąkaniu:~- Boże, ujmij się! Boże, skarz!
 70 II,9  |         obłąkaniu:~- Boże, ujmij się! Boże, skarz! Boże, ratuj!~
 71 II,9  |               ujmij się! Boże, skarz! Boże, ratuj!~
 72 II,10 |         postaci ręki i miecza były... Boże, bądź miłościw nam grzesznym!...
 73 II,10 |      zwyciężyć, kiedy to dopuszczenie boże, wola wyraźna, w proroctwach
 74 II,12 |         zamknięte! przez miłosierdzie boże! bramy trzymajcie zamknięte!... -
 75 II,13 |           trąb przerażał śpiące sługi boże? Zaliby przybywał na czele
 76 II,16 |             kościoła i nałożenie wam (Boże, odwróć) okropnej i srogiej
 77 II,16 |               uczciwą miał twarz...~- Boże nas chowaj od takich uczciwych! -
 78 II,16 |         gaśnie...~- Dziwne zrządzenie boże!~- Odmienna wojny kolejka.
 79 II,17 |           będę rwał ku klasztorowi.~- Boże, Boże, ileż to niebezpieczeństw! -
 80 II,17 |               ku klasztorowi.~- Boże, Boże, ileż to niebezpieczeństw! -
 81 II,17 |          myślałbym, że ma... Dajże mu Boże szczęście, daj mu Boże,
 82 II,17 |             mu Boże szczęście, daj mu Boże, bo takiego drugiego kawalera
 83 II,18 |               pana... To nie żarty... Boże uchowaj, gdyby i ci się
 84 II,18 |   pojedynczych można napotkać, ale to Boże daj!~Nastała chwila milczenia.~-
 85 II,20 |          Sapiehę.~- Sprawiedliwe sądy boże! - rzekł Kmicic. - On, który
 86 II,22 |            będę go miał na oku i broń Boże przygody, nie ujdzie żyw
 87 II,24 |               słyszał go tłum cały:~- Boże! któryś mnie przez ręce
 88 II,26 |              nie da się wyprzedzić!~- Boże, jej błogosław! - rzekł
 89 II,26 |        krzywda... Ufaj w miłosierdzie boże!~Kmicic uśmiechnął się już
 90 II,27 |      uchodzącego! - rzekł król.~- Daj Boże najprędzej!... - zakrzyknęli
 91 II,27 |              na koń i jedzie, jedzie! Boże wam błogosław, ale powoli,
 92 II,29 |            odrzekł Charłamp:~- Daj je Boże! Nie stanie się nic gorszego!~
 93 II,29 |                wasza książęca mość.~- Boże, bądź miłościw duszy mojej!...
 94 II,32 |              alem pierwszy raz, a daj Boże, ostatni, przeciw dyscyplinie
 95 II,34 |        statecznie miłowała...~- Dajże Boże - mówił ze łzami w oczach
 96 II,34 |          łzami w oczach junak - dajże Boże, abym nie inaczej zginął,
 97 II,34 |              Kmicic.~I złożył ręce.~- Boże wielki! Niech mi jeno na
 98 II,34 |              waszmość uczynił! Dajże, Boże, czymkolwiek się wywdzięczyć!~-
 99 II,35 |         radziwiłłowskiej równa.~- Daj Boże Anusi. Lżejsze jej będzie
100 II,36 |         zmowie!...~- W jakiej zmowie? Boże, bądź miłościw mnie grzesznej!...~-
101 II,37 |              ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą ludzie gadali,
102 II,38 |              ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą ludzie gadali,
103 II,39 |          wszystkiego błogosławieństwo boże niezbędne - rzekł Oskierko -
104 III,5 |           odrzekł pan Jan.~- Dajże mi Boże takich oficerów jak najwięcej!
105 III,5 |             pana Czarnieckiego... Daj Boże naszemu królowi jak najdłuższe
106 III,6 |              nieraz przysporzysz. Daj Boże, żeby twoi synowie mieli
107 III,8 |               wieszają, nie szlachtę! Boże! Boże! jak my ciężko grzeszyli
108 III,8 |         wieszają, nie szlachtę! Boże! Boże! jak my ciężko grzeszyli
109 III,9 |              i zakrzyknąwszy: "W imię Boże! szczęśliwie!" - ruszył
110 III,12|             szabel na zawołanie!... O Boże miłosierny!... Nie mogę
111 III,12|            ogniem i dymami, mówiąc:~- Boże Abrahamów, Boże Izaaków
112 III,12|             mówiąc:~- Boże Abrahamów, Boże Izaaków i Jakubów, zmiłuj
113 III,13|             szabel na zawołanie!... O Boże miłosierny!... Nie mogę
114 III,13|            ogniem i dymami, mówiąc:~- Boże Abrahamów, Boże Izaaków
115 III,13|             mówiąc:~- Boże Abrahamów, Boże Izaaków i Jakubów, zmiłuj
116 III,14|         szturmu... dobrze zdrowym!... Boże was błogosław! Obcej krwi
117 III,14|         szablą, bo odmówiła wprost.~- Boże jej błogosław! - krzyknął
118 III,15|         kościół zdobędę, tak mi Panie Boże dopomóż, amen!- dokończył
119 III,15|               to i bunt gotowy.~- Daj Boże, by się nie zaczęli rozjeżdżać -
120 III,18|             chodzi o błogosławieństwo boże, którego pewnie by Pan Jezus
121 III,18|            Żmudzi, mości mieczniku!~- Boże wielki, Boże miłosierny,
122 III,18|             mieczniku!~- Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są
123 III,18|          spytała Sakowicza.~- Uchowaj Boże! - odrzekł starosta oszmiański.~-
124 III,20|     odpowiedzieć modlić się począł.~- Boże wielki i miłosierny! - mówił. -
125 III,20|              pozostałych tu oficerów. Boże, Boże! gdybym był przewidział
126 III,20|        pozostałych tu oficerów. Boże, Boże! gdybym był przewidział
127 III,20|           wiktoria i błogosławieństwo boże? Ustąpi ta radziwiłłowska
128 III,21|                nie to co dziś!... Mój Boże, kto by się to wtedy spodział,
129 III,21|               kogo schronić.~- Daj go Boże jak najprędzej - odpowiedział
130 III,21|          wszystko jedno!...~- Daj wam Boże, abyście się zeszli... Ale
131 III,21|              Bóg wie co suponujesz?~- Boże uchowaj, nic nie suponuję!~-
132 III,21|              cofa się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie! - odrzekł oficer.~-
133 III,23|                jakby nigdy zmiłowanie boże nastąpić nie miało. Owszem,
134 III,23|             dodatku okrutnie.~- Dajże Boże, byś co wskórała.~- Ja bym
135 III,23|        kleszczami będą szarpali!... O Boże! o Boże!~- Bójże się waćpanna
136 III,23|           będą szarpali!... O Boże! o Boże!~- Bójże się waćpanna tego
137 III,23|            jeszcze nic nie mówiłam? O Boże! Boże! Nic nie wiesz? Pan
138 III,23|              nic nie mówiłam? O Boże! Boże! Nic nie wiesz? Pan Babinicz
139 III,24|              waćpan, co mnie czeka?~- Boże ci błogosław, panie Michale!...
140 III,25|              waćpan, co mnie czeka?~- Boże ci błogosław, panie Michale!...
141 III,26|           śmiercią zginął, że nie daj Boże żadnemu z nas gorzej. Dość
142 III,26|             pan miłościwy... dajże mu Boże zdrowie i długie lata, bo
143 III,26|         husaria już rozpuściła konie. Boże, co za impet! Wpadli w dym...
144 III,26|            Bogusława nie skonfunduję. Boże, Boże! toć Prostki niedaleko!
145 III,26|      Bogusława nie skonfunduję. Boże, Boże! toć Prostki niedaleko!
146 III,27|             Babinicz! następuj w imię boże! ot, na tę ścianę!~I buławą
147 III,27|              ja pokutuję. Ukarz mnie, Boże, nie wedle winy mej ciężkiej,
148 III,28|               Ale teraz nie mogę... O Boże miłosierny! nie mogę!...
149 III,29|              Sakowicza jak wicher! ~- Boże! Boże wielki! - krzyczy
150 III,29|        Sakowicza jak wicher! ~- Boże! Boże wielki! - krzyczy jak w
151 III,29|          popędził Babinicz, wołają:~- Boże ci błogosław, wojenniku
152 III,29|       Butrymowie powtarzają chórem:~- Boże ci błogosław! Boże cię prowadź!
153 III,29|          chórem:~- Boże ci błogosław! Boże cię prowadź! Bez ciebie
154 III,29|           Czarniecki nie dorówna... O Boże! Boże! Prawda, że on tu
155 III,29|     Czarniecki nie dorówna... O Boże! Boże! Prawda, że on tu wróci?
156 III,30|              Pochwalone imię Pańskie! Boże miłosierny! oto i nagroda
157 III,30|               ludzkiej na to wskórać. Boże, Boże! Hiperboreje, Szwedzi,
158 III,30|         ludzkiej na to wskórać. Boże, Boże! Hiperboreje, Szwedzi, Prusacy,
159 III,32|                  rzekł - miłosierdzie boże jest nade mną! Czuję, iż
160 III,32|               to jaśnie. Miłosierdzie boże jest nade mną!~Potem milczał
161 III,32|      utrapioną ojczyznę pomścić..."~- Boże, bądź miłościw mnie grzesznej! -
162 III,32|           piersi jej wychodził jęk:~- Boże! Boże! Boże!~I znów zabrzmiał
163 III,32|            jej wychodził jęk:~- Boże! Boże! Boże!~I znów zabrzmiał
164 III,32|          wychodził jęk:~- Boże! Boże! Boże!~I znów zabrzmiał głos księdza,
165 III,32|              aby go widzieć lepiej.~- Boże, błogosław mu! Boże, błogosław! -
166 III,32|         lepiej.~- Boże, błogosław mu! Boże, błogosław! - ozwały się