Tom, Rozdzial

  1  I,1  |          płomień strzelił jaśniej, widać było ciemne drewniane ściany
  2  I,3  |   żołnierzu... Ale oto Wodokty już widać.~- Hej, dobrze tu ludziom
  3  I,3  |            rzekł groźnie.~Umilkli; widać się go bali, chociaż tak
  4  I,4  |          Myślę, że tylko co go nie widać - odrzekła panna. - Rad
  5  I,5  |    spokojnie, jeno z boku, w szyi, widać mu było dużą ranę, zapewne
  6  I,6  |   spodziewały się gości a ostatni, widać; szczebel niemocy zeszła
  7  I,7  |      Lubicz nie forteca?~- W siłę, widać, ufa. Ludzi przy nim ze
  8  I,7  |       szlachty.~- Gościewiczów nie widać? - pytał pan Wołodyjowski.~-
  9  I,7  |        umilkła, bo Lubicz już było widać. Po kwadransie drogi przysunęli
 10  I,7  |          ci to muszę przyznać, żeś widać żołnierz doświadczony.~Nie
 11  I,7  |               Takiś waść pewien?~- Widać, żeś w Orszańskiem nie bywał,
 12  I,7  |            to orszańska metoda?... widać, tam sami musicie groch
 13  I,8  |   niesłusznie go posądziłem. Pycha widać w nim diabelska.~- I waćpan
 14  I,8  |          jak powiadają. Ambitne to widać jak licho... Kto to wie,
 15  I,8  |          Prawda, że dwóch jeźdźców widać, ale pan Charłamp został
 16  I,8  |         zna.~- Jako żywo, że konia widać bułanego... Ale może być
 17  I,10 |       poprzedni poseł Kanazyl; ale widać to jasno, że nic nie sprawił,
 18  I,10 |           którego jeszcze nie było widać, to o nadjeżdżających dygnitarzach,
 19  I,10 |   Chmielnickim. Ha, trudno! Milsza widać Ukraina jak Wielkopolska...
 20  I,10 |     Wittenberga.~- Oxenstierny nie widać - rzekł Wittenberg - boję
 21  I,10 |           z głowy nie spadnie. Nie widać go, bo i czas był na powrót
 22  I,10 |            nieprzyjaciela nie było widać - natomiast dobrze już w
 23  I,10 |         ale tymczasem nie było ich widać. Natomiast na wzgórzach
 24  I,10 |        niewielkie kupki, w których widać było ludzi i konie, i poczęły
 25  I,11 |           bliznę, przez którą było widać kość czaszki.~Oba chłopaki
 26  I,12 |      żadnego nie wziął, ale jak to widać - u tych książątek chuda
 27  I,12 |      Właśnie tam zza górki Wodokty widać, ale w domu nie masz nikogo,
 28  I,12 |       otwórzcie oczy, Kiejdany już widać! - zakrzyknął.~- Co? hę? -
 29  I,12 |         gdzie?~- A ot, tam ! Wieże widać.~- Zacne jakieś miasto -
 30  I,12 |           Co to za okrutną budowlę widać tam na podniesieniu?~- To
 31  I,12 |           zakrzyknął pan Michał.~- Widać książę jegomość rzymskie
 32  I,12 |   doszedłeś do fortuny!... Już tak widać jest, że kto się o Radziwiłła
 33  I,12 |        Szkoty z warty nie schodzą? Widać, znowu ktoś godny będzie
 34  I,12 |        poczęły warczeć.~- Oho! to, widać, ktoś większy od księdza
 35  I,12 |           słyszał o Zagłobie, ten, widać, czasu pierwszej kozackiej
 36  I,13 |            ponad piórami wachlarza widać jakieś brwi czarne, białe
 37  I,15 |         przez kraty wysokiego okna widać było parę gwiazd migocących
 38  I,17 |        ośmielić! - rzekł Mirski. - Widać, żeś waść z daleka przyjechał
 39  I,17 |             a pan Kowalski ciągle, widać, jechał naprzód, bo go nie
 40  I,17 |      naprzód, bo go nie było jakoś widać. Konie znużyły się bardzo,
 41  I,17 |         chorągiew, o którą książę, widać, obawiał się, by nie oponowała,
 42  I,17 |          Niech śpi... Zmorzyła go, widać, rozmowa z tym głupim komendantem,
 43  I,17 |        krewieństwa się przyznawał. Widać chciał go sobie skaptować,
 44  I,17 |           podstarościm."~- Invidia widać go już kąsała.~- Wiadoma
 45  I,17 |        weszło i przy jego blaskach widać było na gościńcu w przedzie
 46  I,20 |           stole; przy blasku świec widać było twarz pana miecznika
 47  I,20 |  stryjaszek kulą w łeb dostanie!~I widać, coraz bardziej ogarniał
 48  I,20 |           jest człowiek, w którym, widać, tyle dobrego, co i złego
 49  I,22 |            z imienia i urzędu. Ale widać, że rozkazy książęce były
 50  I,22 |      skruchy już w jego twarzy nie widać. Wtedy to właśnie nastąpiło
 51  I,23 |          dobru tylko myśli. Czeka, widać, co się stanie, a tymczasem
 52  I,23 |            będzie siedział. Głowę, widać, stracił czy co? Tam siedząc
 53  I,24 |       kamienne płyty, a przez okno widać było ludzi czekających w
 54  I,24 |    szczęścia nie było, woli bożej, widać, nie było, a teraz, choć
 55  I,24 |       jeźdźcami i już ich nie było widać na ciemnej drodze, między
 56  I,25 |            drzemiących smaczno, bo widać, wczesnym rankiem musieli
 57  I,25 |          przez które zaledwie było widać dwór starościński, a wcale
 58  I,26 |            i w Europie całej?~- To widać niewielka fantazja w tej
 59  I,26 |             Zaraz spoczniemy!...~- Widać tu chałupę na zakręcie,
 60 II,1  |          Konie tędy szły - rzekł - widać ślady na błocie.~- Kto mógł
 61 II,1  |           Ot, tam, między sosnami, widać jasno jak na dłoni.~- Może
 62 II,1  |         Nie pora leśnych pastwisk, widać wyraźnie kopyta, jużci,
 63 II,1  |           Soroka.~- A ot! tam skry widać! - rzekł żołnierz.~I rzeczywiście,
 64 II,4  |           na pana z wojny wyszedł. Widać po waści, żeś człek śmiały
 65 II,5  |    dosiedzieć, bom sobie pomyślał: widać czas się znowu ruszyć! ma
 66 II,5  |            tymczasem ż izby, chcąc widać naocznie sprawdzić rozmiary
 67 II,6  |        okrutna.~- Chwała Bogu! to, widać, pan Sapieha nadciągnął.~-
 68 II,6  |            Lecz panu Sapieże pilno widać było wjechać, bo nagle kiwnął
 69 II,8  |            której czarnych brwiach widać było nieugiętą wolę, w oczach
 70 II,8  |           Szlachcic ów, nie znając widać moich prawdziwych dla pana
 71 II,11 |         drogi prowadzącej na górę, widać było całe szeregi straganów,
 72 II,12 |          tłumiło dech w piersiach. Widać tylko było oczy wpatrzone
 73 II,13 |         rzekł:~- Jakoś Szwedów nie widać, panie kawalerze, a jak
 74 II,13 |            żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna
 75 II,13 |           okręgu, z jakowego wieże widać, moc diabelska nie może
 76 II,13 |        chmurach.~Przy blasku ognia widać było oddziały konnych żołnierzy
 77 II,13 |           krwawych blaskach pożaru widać było wszystko jak na dłoni.
 78 II,14 |         przypełzał jeszcze bliżej. Widać już było jego straszliwe
 79 II,14 |       Waści wojna nie nowina! To i widać zaraz! Gdzieś się tak wyuczył?~
 80 II,15 |        fantastyczne słupy i arkady widać było chwilami groźne zarysy
 81 II,15 |        szańcu jak zabici; ogni nie widać, straży nie widać. Zbyt
 82 II,15 |         ogni nie widać, straży nie widać. Zbyt w naszą słabość dufają.~-
 83 II,15 |          skręcać, już koniec okopu widać - rzekł pan Czarniecki.~
 84 II,15 |            rzekł pan Czarniecki. - Widać już namioty.~- I w dwóch
 85 II,15 |              Grzeczny kawaler, ale widać za wojną jeno patrzy i mruk
 86 II,16 |   przyjścia wielkich dział. Oni ci widać ufają, skoro możesz za bramę
 87 II,17 |            wycięciami wierzchołków widać było olbrzymie paszcze dział
 88 II,17 |         świata spoza nich nie było widać. Poczęły się szkody w budynkach
 89 II,18 |            służył i Szwedom, teraz widać przeszedł do Jana Kazimierza.
 90 II,19 |          zasypany śniegiem; za nim widać było na wjazdowej drodze
 91 II,21 |           ale przez drzwi kościoła widać już było światło w ołtarzu
 92 II,21 |          wielka, niewyczerpana, iż widać było, że dość będzie największym
 93 II,21 |    kanclerz królowej, Wydżga.~- To widać są Kiemlicze wielcy i mali -
 94 II,21 |            gębie wypisane, a serce widać złote. Sobie bym chyba nie
 95 II,22 |         skarbie naszym dno skrzyni widać, żołnierz, niepłatny, u
 96 II,22 |         prawdziwy! - rzekł król. - Widać waszmości wojna nieobca.~
 97 II,23 |        górę puszczał, że prawie go widać nie było, a on nadlatywał
 98 II,25 |       opadnie. W końcu za wojskami widać było karety i kolasy, w
 99 II,26 |         szczęście nie narzekaj, bo widać, leziesz na oślep tam, gdzie
100 II,26 |     pożytek ojczyźnie wyjdzie, boś widać żołnierz ognisty i doświadczony.
101 II,30 | gdzieniegdzie wśród sędziwych głów widać twarz senatora - wojownika,
102 II,31 | gdzieniegdzie wśród sędziwych głów widać twarz senatora - wojownika,
103 II,33 |          że oczy bolały patrzeć, i widać było, że mu panna Billewiczówna
104 II,33 |           zawołał pan Zagłoba - bo widać z tego, że nic dziewce nie
105 II,40 |     dobrych. Od nas ognie książęce widać. W Janowie mają tydzień
106 II,42 |             I ruszyli.~W ciemności widać było tylko gromadę głów
107 III,2 |             Co tam?~- Łunę z wałów widać. Szczebrzeszyn się pali!
108 III,3 |          chwila pytał:~- A co, nie widać jeszcze?~I klął pod nosem,
109 III,3 |        zewsząd odpowiadano, że nie widać. Po chwili jechał w inną
110 III,3 |           znowu pytał:~- A co? Nie widać?~Tymczasem trudno było coś
111 III,3 |         świata spoza dymu nie było widać, posłał znów Forgella do
112 III,4 |            wciąż niebie codziennie widać było sznury żurawi, dzikich
113 III,4 |          jasno, więc owego jeźdźca widać było jak na dłoni. Sam był
114 III,4 |          rzedniał i na jego krańcu widać już było niezarosłe pole,
115 III,4 |           kołpak z czaplim piórem. Widać go było doskonale, bo jechał
116 III,4 |     pozłocistym buzdyganem w ręku.~Widać go było doskonale, bo padały
117 III,5 |        liczą.~- Lada chwila go nie widać - rzekł pan Wołodyjowski.~-
118 III,6 |       Polanowskim, spytał:~- A nie widać posłów?~- Znać, że im radzi -
119 III,6 |     szerpentynę.~Gdy już wieś było widać, wykręcił w łozy i wiódł
120 III,6 |    otoczony lipami, między którymi widać było słomiane wiechetki
121 III,7 |          po drugiej bowiem stronie widać było błyskawice ognia i
122 III,8 |           politykę namoknąć!~- Ot, widać straże! - rzekł Kmicic.~
123 III,8 |         jednak, jak okiem sięgnął, widać było szańce, okopy, roboty
124 III,9 |       Czemuśmy to stanęli?~- Warkę widać - rzekł Wołodyjowski. -
125 III,9 |           ale nic nie było na niej widać, odgłos kroków końskich
126 III,9 |       przygotowania, cały ten ruch widać było jako na dłoni, bo wstało
127 III,12|   miłościwego i hetmanów długo nie widać!~- Jakże? - odrzekł mały
128 III,12|       wiadomo, że tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą
129 III,12|         wojska królewskie za Wisłą widać!~Porwali się na to wszyscy
130 III,12|      złotymi rzutami, spod którego widać było czarny aksamitny kaftan,
131 III,12|            dymów wcale nie było go widać, bo kilkanaście kartaunów
132 III,12|            donosiły; toteż granaty widać było doskonale, jak wylatywały
133 III,12|        Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać, miłościwy królu!~- Kupa
134 III,12|       całej linii, a nieco później widać było, jak świeży oddział
135 III,12|          biło cepami w klepisko.~- Widać, znów idą do ataku - rzekł
136 III,13|   miłościwego i hetmanów długo nie widać!~- Jakże? - odrzekł mały
137 III,13|       wiadomo, że tylko co ich nie widać.~- A wojska siła ze sobą
138 III,13|         wojska królewskie za Wisłą widać!~Porwali się na to wszyscy
139 III,13|      złotymi rzutami, spod którego widać było czarny aksamitny kaftan,
140 III,13|            dymów wcale nie było go widać, bo kilkanaście kartaunów
141 III,13|            donosiły; toteż granaty widać było doskonale, jak wylatywały
142 III,13|        Tyzenhauz! patrz! - Nic nie widać, miłościwy królu!~- Kupa
143 III,13|       całej linii, a nieco później widać było, jak świeży oddział
144 III,13|          biło cepami w klepisko.~- Widać, znów idą do ataku - rzekł
145 III,14|         uprzejmą twarzą, lubo było widać po niej, że jakowyś żal
146 III,15|          bowiem z prawego skrzydła widać było kościół, który zdawał
147 III,15|           ustać na miejscu. Naokół widać szable, szable i szable,
148 III,18|          ona powie... Jakoś go nie widać!~- Padli sobie w ramiona
149 III,24|          Czerewina, że dymy chałup widać było. Wówczas stanął i poobsadzawszy
150 III,24|          lecz nigdzie nie było jej widać. Dalej, na mokrej łące,
151 III,24|             rzekł. - Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie.
152 III,24|           w dalszym głębokim lesie widać było grupę żołnierzy zupełnie
153 III,25|          Czerewina, że dymy chałup widać było. Wówczas stanął i poobsadzawszy
154 III,25|          lecz nigdzie nie było jej widać. Dalej, na mokrej łące,
155 III,25|             rzekł. - Przez zarośla widać o staję kilku ludzi w kupie.
156 III,25|           w dalszym głębokim lesie widać było grupę żołnierzy zupełnie
157 III,26|          złamią!" Przez chwilę nie widać nic. Aż zagrzmiało coś i
158 III,27|      Płomienia ognisk nie było już widać, tylko dymy podnosiły się
159 III,27|         fal. Już, już coraz bliżej widać było proporce; po chwili
160 III,27|          na całym pobojowisku. Nie widać nic. Lecz z masy walczącej
161 III,27|            przy księciu, bo z dala widać było nadjeżdżających w skok
162 III,29|            rzeki szwedzką piechotę widać! - krzyknął w przerażeniu.~-
163 III,29|           krwawych blaskach pożaru widać ich jak na dłoni. Idzie
164 III,29|           drugi brzeg. Jeszcze ich widać, gonią ciągle i tną a tną!
165 III,31|          czerwonym blasku miesiąca widać było doskonale jego twarz