Tom, Rozdzial

 501  I,8  |               gorszy nie trafił. Wychodzę z tego domu, jak i wszedłem...
 502  I,8  |                 Bądźże szczęśliwa, choćby z tym samym Kmicicem, boś
 503  I,8  |                    Pachołek Syruć, jadący z tyłu, przysunął się zaraz.~-
 504  I,8  |               wskórał. Zasługą do niczego z białogłową nie dojdziesz!
 505  I,8  |                 tam na górze pan Charłamp z kimś drugim jedzie.~- Gdzie?~-
 506  I,8  |                wileńskim. Po czymże ty go z tak daleka poznajesz?~-
 507  I,8  |            poznaję... Już to pan Charłamp z pewnością.~Popędzili obaj
 508  I,8  |                 Niegdyś wadzili się mocno z małym rycerzem, ale potem
 509  I,8  |               ciebiem umyślnie przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.~-
 510  I,8  |                 przyjechał z ekspedycją i z pieniędzmi.~- Z ekspedycją
 511  I,8  |              ekspedycją i z pieniędzmi.~- Z ekspedycją i z pieniędzmi?
 512  I,8  |              pieniędzmi.~- Z ekspedycją i z pieniędzmi? A od kogo?~-
 513  I,8  |                  Pan Charłamp wyjął pismo z małą pieczęcią radziwiłłowską,
 514  I,8  |                 się zwyczajnie czyni, ale z pilnością wielką, bo periculum
 515  I,8  |                  mogliśmy wydębić. Połowę z tych pieniędzy panu Kmicicowi
 516  I,8  |                   dobre konie, znam ja je z dawna, okrutnie wytrwałe
 517  I,8  |                Nie masz tygodnia, jak się z nim w szable biłem.~- E ! -
 518  I,8  |                  Charłamp - jeśliś ty się z nim w szable bił, to on
 519  I,8  |                podskarbi Gosiewski zawsze z naszym księciem w emulacji,
 520  I,8  |                   że byle zgody, to sobie z tym nieprzyjacielem rady
 521  I,8  |                   tak powiada, bo oni się z dawna z panem podskarbim
 522  I,8  |               powiada, bo oni się z dawna z panem podskarbim powąchali.~-
 523  I,8  |                 się pospolitego ruszenia, z królem jegomością - nie
 524  I,8  |                    jak pan hetman mówił: "Z tego może być nowa wojna."
 525  I,8  |                   Pewnie się przesłyszał! Z kimże by nowa wojna? Cesarz
 526  I,8  |             Kurlandczycy przecie o wojnie z nami nie myślą. Dobrzy to
 527  I,8  |                 wchodzi, to diabłu będzie z tego uciecha.~- Nie mów
 528  I,8  |                   nie brak, i owe kłótnie z Sapiehami i Gosiewskim jego
 529  I,8  |                 drzewa i frukta.~- Wielki z ciebie, jak widzę, statysta.
 530  I,8  |                wyprawie. Pan Wołodyjowski z serca także odpuścił Oleńce
 531  I,8  |                namyślał się trochę; co ma z listem dla Kmicica uczynić.~
 532  I,9  |                teraz do samochwalstwa, bo z tamtego świata wracam, alem
 533  I,9  |                  ciebie bali, to się będą z ciebie śmieli." Potem też
 534  I,9  |                   nie słyszał!... To waść z takiej sfory?! i zbarażczyk?...
 535  I,9  |                 że Jerzemu nie równać się z Michałem. Toś to waćpan
 536  I,9  |                  na mnie języki ! - mówił z goryczą Kmicic. - Niech
 537  I,9  |                   dowiedziałem od jednego z Butrymów, którego w lasach
 538  I,9  |                  że potańcować w karczmie z szlachciankami chcieli...
 539  I,9  |                    że za ostro postąpiono z waćpana kompanami, ale czy
 540  I,9  |               wchodzili tymi oto drzwiami z tamtej izby... Widziałem
 541  I,9  |                  jest afekt? - zakrzyknął z oburzeniem pan Wołodyjowski. -
 542  I,9  |                  na łóżku Kmicic - co się z nią działo?~- Nic się z
 543  I,9  |                   z nią działo?~- Nic się z nią nie działo, jeno znalazł
 544  I,9  |                cię przyjęła?..~- Odpaliła z miejsca i bez namysłu.~Nastała
 545  I,9  |           podobało.~- Po staremu jeden by z nas to krwią zapieczętował.
 546  I,9  |             zapieczętował. Nie szablą, to z rusznicy bym waćpana ustrzelił
 547  I,9  |                  wzięli. ~- Chybabyś mnie z rusznicy zastrzelił, bo
 548  I,9  |                   terminów na mnie czeka! Z łoża trzeba do sądu zaraz...
 549  I,9  |                   mi rękę podajesz i jako z grobu mnie wyciągasz!~-
 550  I,9  |             uczynił!~- Przykład, przykład z waćpana innym brać! - odrzekł
 551  I,9  |                obmyśli.~- E! - zakrzyknął z uniesieniem Kmicic - co
 552  I,9  |             parciał!~Uśmiechnął się na to z zadowoleniem pan Wołodyjowski
 553  I,9  |             Kmicic nie tylko złoża, ale i z niesławy powstaje... Nie
 554  I,9  |                Bogdaj wcale nie wróci, bo z wozami wyjechała i z tobołami.
 555  I,9  |                   bo z wozami wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję,
 556  I,9  |                   wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję, że daleko
 557  I,10 |                  i nieszczęścia. Raz wraz z chmur przelatujących niebiosa
 558  I,10 |              które następnie zawalały się z łoskotem. Pioruny biły w
 559  I,10 |             złowroga wieść poczęła krążyć z ust do ust po wsiach i miastach,
 560  I,10 |                  Gdyby nawała nie groziła z tamtej strony, po cóż by
 561  I,10 |                 niepewny hazard wystawiać z przeciwnikiem, któremu nigdy
 562  I,10 |                  jest Rzeczpospolita; ale z samych Prus i samej Wielkopolski,
 563  I,10 |                   warszawskim radzono już z namowy króla na sejmiku
 564  I,10 |              wschodzie, Szwed zbliżał się z zachodu! Ognista wstęga
 565  I,10 |             zdrajca, Radziejowski, uciekł z niego i był w namiocie napastników.
 566  I,10 |                 przez sejmik wyznaczonych z ludzi w rzemiośle wojennym
 567  I,10 |                 pan Stanisław Skrzetuski, z rodu dzielnych wojowników,
 568  I,10 |              Tymczasem nadjechał pierwszy z dygnitarzy, pan Andrzej
 569  I,10 |                  stanął w domu burmistrza z licznym pocztem sług przybranych
 570  I,10 |                  bliskie. Dobry gospodarz z domu nie wyjeżdża w takim
 571  I,10 |                  Po pierwszej wojnie będą z nich dobrzy żołnierze, ale
 572  I,10 |                  jak szwedzkie, weteranom z całej luterskiej wojny i
 573  I,10 |                  swoich, bo gdyby tu było z piętnaście tysięcy takich
 574  I,10 |              tedybym się ich nie bał, ale z naszymi, daj Boże, abyśmy
 575  I,10 |              tumany kurzu, podnoszące się z powodu suchej i stałej pogody,
 576  I,10 |                 szumnie, konno i koleśno, z pocztami sług, z kredensami,
 577  I,10 |                 koleśno, z pocztami sług, z kredensami, z wozami i obfitością
 578  I,10 |              pocztami sług, z kredensami, z wozami i obfitością na nich
 579  I,10 |                poznawali ludzi nieobytych z wojną i niedoświadczonych.~
 580  I,10 |                 Dziwni to byli żołnierze, z którymi rotmistrzowie niełatwo
 581  I,10 |              Stawał na przykład towarzysz z kopią na dziewiętnaście
 582  I,10 |                 bigosów, a wszczynających z lada powodu kłótnie i zamieszanie.~
 583  I,10 |               żelazną dyscyplinę ujętych.~Z jednej strony stał bezładny
 584  I,10 |                   niezadowolenia, złożony z poczciwych wieśniaków na
 585  I,10 |                  w piechotę zmienionych i z jegomościów prosto od strzyży
 586  I,10 |                 strzyży owiec oderwanych; z drugiej, maszerowały groźne,
 587  I,10 |                   wodzów rozciągające się z regularnością machin w linie
 588  I,10 |                  doszli w rzemiośle. Któż z ludzi doświadczonych mógł
 589  I,10 |          wielkopolscy i innych prowincji, z pocztami przybocznych wojsk
 590  I,10 |              hajduków przybranych w żółte z czerwonym barwy i uzbrojonych
 591  I,10 |                  którą orszak posuwał się z wolna ku domowi burmistrza,
 592  I,10 |                owe ukłony odpowiadał wraz z wojewodą Ostrożka, z taką
 593  I,10 |                 wraz z wojewodą Ostrożka, z taką godnością i powagą,
 594  I,10 |         poznańskiego, gdy gońcy nadbiegli z oznajmieniem, że jedzie
 595  I,10 |                  nie mijał dzień, by ktoś z dygnitarzy nie zjechał:
 596  I,10 |          różnobarwne zleciało się do Piły z całej Rzeczypospolitej.~
 597  I,10 |                przybrany w odzież zeszytą z pstrych gałganków, z berłem
 598  I,10 |              zeszytą z pstrych gałganków, z berłem zdobnym dzwonkami
 599  I,10 |                  zdobnym dzwonkami i miną z głupia frant. Gdzie się
 600  I,10 |             szlachtę rozmawiając łaskawie z tym, z owym lub ze wszystkimi
 601  I,10 |               rozmawiając łaskawie z tym, z owym lub ze wszystkimi i
 602  I,10 |                   nie mogą sobie dać rady z Chmielnickim. Ha, trudno!
 603  I,10 |               Opalenicy" sam się na równi z nią stawia i do braterstwa
 604  I,10 |               Posłuchajcie mojej zagadki!~Z prawdziwą zmiennością marcowej
 605  I,10 |                   Lecz pozwolił, by sławę z bratem pogrzebiono;~Podkanclerza
 606  I,10 |                 Podkanclerza wypędził - i z tego dziś słynie,~Że sam
 607  I,10 |              szlachta.~Wojewoda śmiał się z innymi; następnie, gdy uciszyło
 608  I,10 |             Katona,~Od szabli wolał pióro z gęsiego ogona;~Po zdrajcy
 609  I,10 |              wreszcie ozwał się:~- Niktże z waszmościów nie odgaduje,
 610  I,10 |              wówczas Ostrożka zwrócił się z najbezczelniejszą miną do
 611  I,10 |               królewską, na lekkie serce, z jakim całą Wielkopolskę
 612  I,10 |               siwiejąca broda trzęsła się z uniesienia, gdy przyszłe
 613  I,10 |                  sobie wzajem przychodzić z pomocą ; a oprócz tego całą
 614  I,10 |            wielmożnych mości panów, pójdę z małym pocztem do Czaplinka.
 615  I,10 |                   to pozycja i w czas się z niej cofnę, ale tam najpierw
 616  I,10 |               sposób, aby go osłabić, był z początku dobry.~Gdyby Wittenberg
 617  I,10 |                  wody, wyjeżdżał chyłkiem z obozu, aby nie wrócić więcej.~
 618  I,10 |               wrócić więcej.~Nie brakło i z góry złego przykładu. Pan
 619  I,10 |             Skoraszewski dał właśnie znać z Czaplinka, że Szwedzi już
 620  I,10 |           uwolniono do domu pana Zygmunta z Grudnej Grudzińskiego, starościca
 621  I,10 |                oraz wynosić jego hojność, z jaką sto piechoty bardzo
 622  I,10 |            zgodziła się na prośby stryja. Z rana 16 lipca wyjeżdżał
 623  I,10 |                 kilkanaście sług otwarcie z obozu do domu, w wigilię
 624  I,10 |                  Ostrożka, który krzyczał z daleka za odjeżdżającym:~-
 625  I,10 |              dalej Ostrożka - równy on ma z tobą kontempt dla Szwedów
 626  I,10 |               wojewoda poznański nadbiegł z kilku rotmistrzami uspokajać
 627  I,10 |             starościca, lubo wymykali się z mniejszą asystencją i ciszej.
 628  I,10 |          towarzystwa", poczęli "wyciekać" z obozu. Złożono znów radę
 629  I,10 |                 albo nikt" - przelatywały z ust do ust.~Co chwila zrywały
 630  I,10 |                   zaś jeździł między nimi z odkrytą głową, podobien
 631  I,10 |                   słowa:~- Mości panowie! z wami żyć i umierać!~Przyjmowano
 632  I,10 |                 brodę i za chochoł targał z rozpaczy powtarzając:~-
 633  I,10 |                   tego, co się stanie, bo z takim żołnierzem niepodobna
 634  I,10 |                  Tak już nieraz bywało!~- Z czym się bronić? Armat nie
 635  I,10 |              ichmościów od strzyży owiec. Z takich to on ichmościów
 636  I,10 |                   Uchwalono też wysłać go z obozu, co zaraz uspokoiło
 637  I,10 |                 wojnę rozumiał.~A gdy tak z jednej strony obóz polski
 638  I,10 |                  w czasie elekcji króla - z drugiej strony, po roztoczystych,
 639  I,10 |              ubrany w grzebieniaste hełmy z czółnami zachodzącymi na
 640  I,10 |                   Westgotlandzką, złożoną z dwóch pułków piechoty i
 641  I,10 |                   sprawnych, że zwłaszcza z piechotą zaledwie królewskie
 642  I,10 |                wielkie chorągwie błękitne z białymi krzyżami w pośrodku.~
 643  I,10 |              białymi krzyżami w pośrodku.~Z każdym dniem zmniejszała
 644  I,10 |                   prezentując broń, jazda z dobytymi rapierami, działa
 645  I,10 |                dobytymi rapierami, działa z zapalonymi lontami. Godzina
 646  I,10 |           szwedzkie chorągwie, wybiegając z heinrichsdorfskiego lasu,
 647  I,10 |               zieloną od łąk. Tu i owdzie z kęp drzew, za dąbrowami,
 648  I,10 |             najezdników witała, ale gości z Bogiem przybywających.~Na
 649  I,10 |              widok nowy okrzyk wyrwał się z piersi wszystkich żołdaków,
 650  I,10 |           skrzydlatych jak o wielkoludach z sagi. Świeższa była jeszcze
 651  I,10 |          zastępach Koniecpolskiego. ~Więc z radością łączyła się w sercach
 652  I,10 |          człowieka przybranego w kapelusz z piórem i jasną perukę spadającą
 653  I,10 |               upewniasz mnie - rzekł - że z tymi siłami można złamać
 654  I,10 |                  regularne i którykolwiek z hetmanów, tedybym pierwszy
 655  I,10 |                    aż jego królewska mość z całą armią nadciągnie; ale
 656  I,10 |                      Posiłków nie przyślą z dwóch powodów: po pierwsze,
 657  I,10 |            człowiek zdjął kapelusz, otarł z potu czerwoną twarz i dodał:~-
 658  I,10 |              Człowiek bowiem rozmawiający z Wittenbergiem był to Hieronim
 659  I,10 |                  posyłać go jako trębacza z listami pod Ujście.~- Dobra -
 660  I,10 |               miłość spokojny, bo włos mu z głowy nie spadnie. Nie widać
 661  I,10 |             panowie senatorowie rozpoczną z nami układy i że całą Wielkopolskę,
 662  I,10 |               równie znamienitej nagrody. Z tego, co od waszej miłości
 663  I,10 |                polskiego trębacz szwedzki z listami do wojewodów od
 664  I,10 |                  poznańskiego, a szlachta z pospolitego ruszenia gapiła
 665  I,10 |                palcami, śmiano się trochę z butów, zakończonych ogromną
 666  I,10 |                ogromną kolistą cholewą, i z długiego, prostego rapiera,
 667  I,10 |                 jako osobiliwość, poczęła z nim pić na umór.~Pan Skoraszewski
 668  I,10 |                   się również pilnie, ale z tego powodu, iż podejrzewał,
 669  I,10 |                  przebrany; poszedł nawet z tą myślą wieczorem do pana
 670  I,10 |                gawędził łamaną niemczyzną z tymi ze szlachty, którzy
 671  I,10 |                  ten język przez stosunki z miastami pruskimi rozumieli,
 672  I,10 |       opowiadaniach o potędze szwedzkiej.~Z pewną gorączkową ciekawością
 673  I,10 |                walczenia i podawano sobie z ust do ust każdą jego odpowiedź.
 674  I,10 |                  pan Stanisław Skrzetuski z wieścią, że Szwedzi przyciągnęli
 675  I,10 |                popłoch zmienić się mogło.~Z wolna jednak powiaty stawały
 676  I,10 |                kabatach; dymy unosiły się z zapalonych lontów, a na
 677  I,10 |               poznański wyprawił trębacza z odpowiedzią na listy, brzmiącą
 678  I,10 |                  miał ruszyć własną osobą z podjazdem wraz ze swymi
 679  I,10 |                  wszystkich Skrzetuskich, z twarzą męską, groźną i ozdobioną
 680  I,10 |                  cięcia miecza pozostałą, z kruczą, rozwianą na wiatr
 681  I,10 |                  pan Władysław, tłustawy, z długimi jasnymi wąsami,
 682  I,10 |                   długimi jasnymi wąsami, z odwiniętą wargą dolną i
 683  I,10 |              spory kawał - bez skutku, bo z szeregów nie wysuwał się
 684  I,10 |              ubrany wyskoczył na kucu nie z szeregu, ale zza szeregu
 685  I,10 |                    Stanęło w mgnieniu oka z pięćset koni, a jeszcze
 686  I,10 |                 jeszcze ciągle wyjeżdżano z szeregów. Pan Skoraszewski
 687  I,10 |            wojewoda podlaski połączył się z nimi przy wyjściu z obozu.
 688  I,10 |                   się z nimi przy wyjściu z obozu. Widziano ich jak
 689  I,10 |                   skrętach drogi i znikli z oczu.~Po upływie pół godziny
 690  I,10 |                 od straży nadbiegł dragon z chorągwi pana Grudzińskiego
 691  I,10 |                  ich Szwedzi!- powtarzano z ust do ust w obozie.~Oni
 692  I,10 |             Szlachta przypatrywała im się z rękoma nad oczami, bo blask
 693  I,10 |             Dobrze wam tak, psiajuchy!... Z Polakami zachciało się wam
 694  I,10 |                   do podjazdu, spoglądali z dumą na szlachtę, która
 695  I,10 |                 znacznie, ale przecie nie z żelaza. Szabla się ich ima.~-
 696  I,10 |                         Pamiętajcie, byle z impetem!... Najlepszy to
 697  I,10 |                   Przybywał drugi trębacz z listem od Wittenberga wzywającym
 698  I,10 |                   harców za rzeką i ludzi z widokiem nieprzyjaciół oswoić.~
 699  I,10 |                nieprzyjaciół oswoić.~Szła z nim jazda dość ochotnie,
 700  I,10 |                 harce składały się zwykle z szeregu walk prowadzonych
 701  I,10 |              horyzoncie jakoby bór świeżo z ziemi wyrosły. Rozwijały
 702  I,10 |                   krótkiej walce spędziły z pola szlachtę i gnały pod
 703  I,10 |                   walkę.~Strzelano jednak z dział aż do nocy, po czym
 704  I,10 |              Noteci. Powstała ona naprzód z tego powodu, że kilkaset
 705  I,10 |                wymknąć się w ciemnościach z obozu. Inni, spostrzegłszy
 706  I,10 |               nikt!" - znowu przelatywały z ust do ust. Lecz z każdą
 707  I,10 |           przelatywały z ust do ust. Lecz z każdą chwilą stawało się
 708  I,10 |           Wybuchło wielkie niezadowolenie z wodzów: "Wysłano nas z gołymi
 709  I,10 |     niezadowolenie z wodzów: "Wysłano nas z gołymi brzuchami przeciw
 710  I,10 |                   harcowników wysyła, ale z armat ognia do nich niespodzianie
 711  I,10 |               Wykurzą nas stąd jak jaźwca z jamy" - mówili desperaci. "
 712  I,10 |                  i rozprzężenie wzrastało z każdą chwilą; rozkazów nikt
 713  I,10 |                wziąść wstępnym bojem obóz z największą łatwością.~Nastał
 714  I,10 |                   i otoczyli obóz polski.~Z tej strony nie było prawie
 715  I,10 |       parlamentarzy. W odpowiedzi przybył z obozu szwedzkiego świetny
 716  I,10 |        Radziejowski i jenerał Wirtz, obaj z zielonymi gałęziami w ręku.~
 717  I,10 |               najmilsi!" - Na koniec obaj z Wirtzem i całym orszakiem
 718  I,10 |                 głosów wydobywających się z wnętrza izby, jakoby echa
 719  I,10 |              drzwi wchodowe otworzyły się z trzaskiem i wypadł z nich
 720  I,10 |                  się z trzaskiem i wypadł z nich pan Władysław Skoraszewski.~
 721  I,10 |            przebiegały twarze i strzelały z oczu, trzaskano szablami.
 722  I,10 |                  że wyrzekamy się związku z ojczyzną, wyrzekamy się
 723  I,10 |                  prawo prowincję odrywać, z obcymi się łączyć, do innego
 724  I,10 |             ruszyło już kilkuset szlachty z gołymi szablami.~Ale większość
 725  I,10 |                   została na miejscu, a i z tych, co poszli, jaki taki
 726  I,10 |               wymierzone, które w godzinę z całego obozu jedno rumowisko
 727  I,10 |                  innej egzakcji niż taka, z jakiej komputowe polskie
 728  I,10 |               kielichach sojusz braterski z mężnym narodem zawarli.~-
 729  I,10 |                  pomocy rozpoczniem żniwa z tą myślą, żeśmy w dniu dzisiejszym
 730  I,11 |            zgarbił szerokich jego ramion; z oczu, a raczej z oka, bo
 731  I,11 |                  ramion; z oczu, a raczej z oka, bo jedno miał bielmem
 732  I,11 |                 przez chłopaków, bo żaden z nich nie uląkł się groźby;
 733  I,11 |              spojrzał na drzwi wychodzące z domu na ogród, ale ujrzawszy,
 734  I,11 |              stęknął trochę, podniósł się z ławki, nagle porwał małego
 735  I,11 |                  razie szablę, puścił się z impetem za otyłym Bohunem,
 736  I,11 |                 swą ofiarę, począł zmykać z powrotem pod lipę, na koniec
 737  I,11 |                nim Jaremka, zarumieniony, z rozwianą czupryną i rozdętymi
 738  I,11 |               jastrząbka, i jął powtarzać z większą jeszcze niż poprzednio
 739  I,11 |             historia powtórzyła się znowu z całą dokładnością; po czym
 740  I,11 |           nieprzyjaciół, którycheśmy obaj z waszym ojcem zgładzili.
 741  I,11 |                 stawie poczęły się rzucać z podwójną siłą.~- Trzeba
 742  I,11 |                wysoka, tęga, czarnowłosa, z ciemnymi rumieńcami na twarzy
 743  I,11 |                 to pani Helena Skrzetuska z domu kniaziów Bułyhów-Kurcewiczów.~
 744  I,11 |                    Ujrzawszy pana Zagłobę z Jaremką i Longinkiem pod
 745  I,11 |                   ratował, więc też oboje z mężem czcili go jako ojca
 746  I,11 |               przedarł się w swoim czasie z oblężonego Zbaraża przez
 747  I,11 |                  pod nosem.~I jął popijać z wolna, oddychając przy tym
 748  I,11 |              nóżkami.~Nad wielkim stawem, z trzcin odległych, przesłoniętych
 749  I,11 |                się szybko pod lipę. Jeden z nich był to pan Jan Skrzetuski,
 750  I,11 |            miesiąca wróciwszy od hetmanów z Ukrainy bawił w domu, lecząc
 751  I,11 |                  bawił w domu, lecząc się z febry upartej; drugiego
 752  I,11 |                  i strząsając resztki snu z powiek- że gdzie bym waszmości
 753  I,11 |                  Miło mi zabrać znajomość z waćpanem dobrodziejem -
 754  I,11 |                    Pan Zagłoba zerwał się z ławy, jakby mu czterdzieści
 755  I,11 |             słyszę?... Jeszcześmy wczoraj z Janem mówili o tej groźbie
 756  I,11 |                  i piechota łanowa, razem z piętnaście tysięcy ludzi,
 757  I,11 |              zgodzili?..~- Ginie cnota, a z nią i Rzeczpospolita, bo
 758  I,11 |                   większość wolała jechać z łyżkami na bankiet, który
 759  I,11 |                   Wittenberg obiecał, niż z szablami na bitwę. Widząc
 760  I,11 |             umilkli wszyscy. Jan siedział z dłońmi opartymi na kolanach,
 761  I,11 |               odrzekł Stanisław - bo choć z Wielkopolski tutaj daleko,
 762  I,11 |                   A wy, ojcze, pójdziecie z nami, czyli też Helenie
 763  I,11 |              zwłaszcza na Radziejowskiego z całą rodziną. A jeśli chcesz
 764  I,11 |                 ile się da, żeby tak choć z chorągiewkę panu przyprowadzić!
 765  I,11 |                   miłą panu rzecz uczyni. Z większą siłą więcej można
 766  I,11 |             będzie sprawić, i przyjmą nas z otwartymi rękoma.~- Nie
 767  I,11 |                    że wolę sam iść niżeli z tłumem ludzi wojny nie znających.~-
 768  I,11 |                wielkiej żyłem konfidencji z wojewodą ruskim, księciem
 769  I,11 |             Ciasno tam będzie, prawda, bo z dwoma nieprzyjaciółmi robota;
 770  I,11 |            najlepiej.~- I jeszcze Halszkę z dziećmi po drodze odprowadzimy,
 771  I,11 |                 to rada. Po staremu, kupą z Michałem pójdziemy. Poznasz,
 772  I,11 |                  dziś jeszcze konie wyślę z pewnymi ludźmi do Białej,
 773  I,11 |               Bielskiem puszcza tuż. Wozy z zapasami wyjdą także dzisiaj!
 774  I,11 |                  wyjdą także dzisiaj! Żal z kochanego kąta ruszać w
 775  I,11 |                   spać poszedł, a pan Jan z panem Zagłobą zakrzątnęli
 776  I,11 |                   której siedziała Helena z dziećmi i jedna stara panna,
 777  I,11 |                   Stanisław, pan Jan wraz z pięcioma pachołkami jechali
 778  I,11 |          kwadratowych okrywał, łącząc się z jednej strony pasmem nieprzerwanym
 779  I,11 |              pasmem nieprzerwanym aż hen, z puszczą Zielonką i Rogowską,
 780  I,11 |              puszczą Zielonką i Rogowską, z drugiej z pruskimi borami.~
 781  I,11 |            Zielonką i Rogowską, z drugiej z pruskimi borami.~Żaden najezdnik
 782  I,11 |                   wkoło, aż póki nie padł z wysilenia lub nie poszedł
 783  I,11 |                 żubrów i niedźwiedzi wraz z wyciem wilków i beczeniem
 784  I,11 |                   życie nie wychylali się z puszczy. Do Białowieży tylko
 785  I,11 |               żubr w puszczy, przyjął ich z otwartymi rękami; dzieci
 786  I,11 |             pocałunkach. Żył bowiem tylko z osacznikami, szlacheckiej
 787  I,11 |              wojnie, o której się dopiero z ust. pana Skrzetuskiego
 788  I,11 |              któremu raz do roku rachunki z puszczańskiego gospodarstwa
 789  I,11 |                 kaplica, do której ksiądz z Bielska raz na rok zjeżdża.
 790  I,11 |               zbraknie...~Pan Jan rad był z całej duszy, że takie schronisko
 791  I,12 |              Zagłobą po uciążliwej drodze z puszczy przybyli wreszcie
 792  I,12 |             Wołodyjowski mało nie oszalał z radości, zwłaszcza że dawno
 793  I,12 |                   myślał, że znajduje się z chorągwią królewską, której
 794  I,12 |                  u hetmanów.~Brał ich też z kolei w ramiona i wyściskawszy,
 795  I,12 |                   czemu to nie mamy sobie z panem Michałem starych czasów
 796  I,12 |                   Bóg tak poszczęści, jak z Kozakami i Tatarami szczęścił,
 797  I,12 |                 Zaciągi od dwóch miesięcy z jego rozkazu czyniono. Zaciągałem
 798  I,12 |           odprowadził. Ten się najpierwej z nas wszystkich uwinął...~-
 799  I,12 |                 mówiąc, iż przez pychę to z tak małą siłą się porwał
 800  I,12 |              niezmierną potęgę, ażeby się z nimi wiktorią nie dzielić.
 801  I,12 |                  noga nieprzyjacielska by z tego kraju nie uszła. Tak
 802  I,12 |                 ale do Inflant ruszymy.~- Z czegoż to suponujesz?~-
 803  I,12 |                   czegoż to suponujesz?~- Z dwóch powodów: raz, że książę
 804  I,12 |                rzekł Zagłoba - znam ja go z dawna, bośmy razem w szkołach
 805  I,12 |                   lubił ze mną lepiej niż z innymi kompanię trzymać,
 806  I,12 |              konia i dzidkę niż łacinę.~- Z pewnością, że to nie wojewoda
 807  I,12 |                   nie wojewoda poznański, z pewnością, że to zgoła inny
 808  I,12 |                   to gatunek ludzi! Każdy z nich niech jeno pióro z
 809  I,12 |                   z nich niech jeno pióro z kupra gęsi wyciągnie, to
 810  I,12 |                 Kochanowskiego w kozi róg z jego fraszkami zapędził,
 811  I,12 |                sprawny. Mam tego przykład z mego zaciągu. Nie mogłem
 812  I,12 |              triarii rzymscy. Nie pójdzie z nimi tak łatwo Szwedom jak
 813  I,12 |                   Szwedom jak pod Ujściem z Wielkopolanami.~- Mam nadzieję,
 814  I,12 |             Szwedów popróbować. W Koronie z tym tylko może być kłopot,
 815  I,12 |               kłopot, że wszystkie wojska z hetmanami na Ukrainie zajęte.
 816  I,12 |            ostatni rozkaz pokazać, bo już z niego znaczno, że tam książę
 817  I,12 |                   oknem na ławie, wydobył z niego papier złożony na
 818  I,12 |                 Wołodyjowski, pułkowniku!~Z wielką radością odczytaliśmy
 819  I,12 |                tym nie wierz, aż wszystko z naszych ust usłyszysz. Postąpimy
 820  I,12 |           wszystkim dowiesz się dokładnie z ust naszych - tymczasem
 821  I,12 |                    Tak jest! widoczna już z tego listu nowa wojna! -
 822  I,12 |                jutro pewnie wrócę i zaraz z chorągwią ruszymy, gdzie
 823  I,12 |               masz w nim za grosz Polaka. Z cudzoziemska się nosi i
 824  I,12 |                może inaczej być, gdyż się z Niemkini rodzi, elektorówny
 825  I,12 |           suffragiamieli, i dlatego radzi z Niemcami się łączą. Powiadał
 826  I,12 |           Niewiarowski, pułkownik, bywali z księciem Bogusławem za granicą
 827  I,12 |                  Skrzetuski rozbudził się z zamyślenia i rzekł:~- Słyszałem
 828  I,12 |                  rodzic księcia Bogusława z elektorówną żenił, to ludzie
 829  I,12 |             wielki dom jak radziwiłłowski z obcymi się łączy, ale bogdajże
 830  I,12 |                    to by za nich elektora z całym księstwem kupił, ale
 831  I,12 |                 wojska bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się
 832  I,12 |             niewdzięczność i wiarołomstwo z jego strony, gdyby inaczej
 833  I,12 |         Powiedziałem mu to w oczy, gdyśmy z panem Koniecpolskim nieboszczykiem
 834  I,12 |               dziś wypoczywał, ale pojadę z tobą do Kiejdan. Teraz nocami
 835  I,12 |                upał, a pilno mi już wyjść z niepewności. Na wypoczynek
 836  I,12 |                 Takeś się waćpan wcześnie z tym postanowieniem wybrał,
 837  I,12 |                 urodziwą. Raz ją w drodze z daleka widziałem i okrutnie
 838  I,12 |           Wiśniowieckiej respektową była, z którą to nieboszczyk pan
 839  I,12 |                Bóg raczy wiedzieć, co się z nią teraz dzieje.~- Żeby
 840  I,12 |                   ale nie taki, i już nie z tym sercem mu się służy,
 841  I,12 |                   Radziwiłłów.~- Mniejsza z tym - rzekł Jan Skrzetuski. -
 842  I,12 |                   Rycerze przyglądali się z ciekawością nie znanemu
 843  I,12 |           Żydowska, w której mieszkają ci z Żydów, którzy mają pozwolenie.
 844  I,12 |              ludzie budzą się i poczynają z domów wychodzić. Patrzcie!
 845  I,12 |             szlachty i panów, a czasem aż z obcych krajów przyjeżdżają,
 846  I,12 |               Szkotów najwięcej! Piechota z nich bardzo przednia, szczególnie
 847  I,12 |           jegomość regiment jeden szkocki z samych ochotników kiejdańskich.
 848  I,12 |               kiejdańskich. Hej! co wozów z łubami na rynku! Pewnie
 849  I,12 |                  jak trzasło, tak się nic z niej nie zostało. Tu w podziemiach,
 850  I,12 |                jakoby u stóp jego leżące. Z obu stron głównego korpusu
 851  I,12 |                  stał właśnie nieruchomie z gołymi rapierami w ręku,
 852  I,12 |                   Zagłoba - tenże to sam, z którym miałeś się pojedynkować
 853  I,12 |               Dobrze, że przyłbice wyszły z mody, bo ten rycerz nie
 854  I,12 |                   Wołodyjowski. - Ale już z parę lat, jak pułkiem dragońskim
 855  I,12 |                  całe godziny naradza się z Harasimowiczem.~- Cóż to
 856  I,12 |             Wołodyjowski.~- To gubernator z Zabłudowa, z Podlasia; niewielka
 857  I,12 |                   gubernator z Zabłudowa, z Podlasia; niewielka figura
 858  I,12 |                   mściwa wojna ze Szwedem z tych narad wyniknie, do
 859  I,12 |               którzy powiadają, że książę z Moskwą paktuje, by ją do
 860  I,12 |             przeciwnie; ale zdaje się, że z nikim ligi nie będzie, jeno
 861  I,12 |                  jeno wojna, jak rzekłem, z tymi i z owymi. Wojsk coraz
 862  I,12 |              wojna, jak rzekłem, z tymi i z owymi. Wojsk coraz więcej
 863  I,12 |        nieprzyjaźni pan hetman polny żyje z naszym księciem. Niektórzy
 864  I,12 |                Wołodyjowski aż się zerwał z miejsca.~- Na Boga! nie
 865  I,12 |                   drugich drzwiach Szkoci z rusznicami stoją i mają
 866  I,12 |                   chwili praktyki czynić, z nieprzyjacielem się znosić,
 867  I,12 |            Służyłem pod księciem wojewodą z młodych lat, choć małom
 868  I,12 |                  proszę, nie równajcie go z Kromwelem, abym zaś nie
 869  I,12 |                   niebezpiecznie było się z nim gniewać, więc mówił
 870  I,12 |               onegdaj! - chodził pod rękę z młodym Kmicicem, ażeśmy
 871  I,12 |                   wijący się jak piskorz, z drobną twarzą, cienkimi
 872  I,12 |                  tylko w żupan drelichowy z tak długimi rękawami, że
 873  I,12 |               posesjonat, a waćpan sobie, z przeproszeniem, podstarości
 874  I,12 |               odpowiedział, gdyby do mnie z rozkazem przyszła - rzekł
 875  I,12 |                tym radziwiłłowska - rzekł z ukłonem Harasimowicz. -
 876  I,12 |                Warszawą. Nasz król uciekł z Warszawy, którą bez obrony
 877  I,12 |           nieszczęściu mówisz, jakbyś był z niego rad?~Harasimowicz
 878  I,12 |           przyszedł znów pan Harasimowicz z niższymi jeszcze ukłonami
 879  I,12 |               niższymi jeszcze ukłonami i z oznajmieniem, że książę
 880  I,12 |           Harasimowicz wyprowadziwszy ich z cekhauzu poprowadził przez
 881  I,12 |        przeciskając się za Harasimowiczem z trudnością przez wojskowych
 882  I,12 |                Jak się masz, Michale? Źle z nami! Giniemy! Czołem, mości
 883  I,12 |              usłyszeć wyjaśnienie zagadki z ust samego księcia, dlatego
 884  I,12 |                   powtarzając co chwila: "Z wolna, mości panowie! z
 885  I,12 |                   Z wolna, mości panowie! z wolna!" - a tłum posuwał
 886  I,12 |               wysunięte więcej od innych, z wysokim tylnym oparciem
 887  I,12 |                drzwiami.~Po chwili wrócił z doniesieniem, że książę
 888  I,12 |             książę prosi.~Dwaj Skrzetuscy z Zagłobą i Wołodyjowskim
 889  I,12 |                   zajętych rozmową. Jeden z nich, młody jeszcze, przybrany
 890  I,12 |                   miał ogromną, o rysach, z których biła pycha, powaga
 891  I,12 |                wielkimi uderzeniami młota z marmuru. Brwi miał w tej
 892  I,12 |                  w tej chwili zmarszczone z powodu natężonej uwagi,
 893  I,12 |              waszmościów i ucieszyłem się z duszy, że Bóg w takich chwilach
 894  I,12 |            Siadajcież, mili goście. Który z waszmościów jest pan Jan
 895  I,12 |                 fortunę na zło i na dobro z radziwiłłowską połączy.
 896  I,12 |                 lata podeszły.~- Do szkół z dostojnym rodzicem waszej
 897  I,12 |            Zagłoba mówił w Upicie, że nie z nieboszczykiem księciem
 898  I,12 |                 księciem Krzysztofem, ale z samym Januszem do szkół
 899  I,12 |                  rzekł książę - to waćpan z Litwy rodem?~- Z Litwy! -
 900  I,12 |                   waćpan z Litwy rodem?~- Z Litwy! - odrzekł bez zająknięcia
 901  I,12 |                Zagłoba - bo powiadali, że z nim się żaden człowiek mierzyć
 902  I,12 |                  w tamtą stronę i da Bóg, z nawiązką krzywdy zapłacim.
 903  I,12 |                  dumny pan począł podawać z kolei rękę panu Zagłobie,
 904  I,12 |                      mówił Stanisław, gdy z powrotem przeciskali się
 905  I,12 |                pana w Rzeczypospolitej, a z dawnych jeden tylko książę
 906  I,12 |                 Koniecpolski ojciec mogli z nim wejść w paragon. To
 907  I,12 |              kasztelanina, co to pierwszy z rodu na senatorskim krześle
 908  I,12 |              gniłek. Wsadzisz rękę w wodę z zamkniętymi oczami i już
 909  I,12 |            szczupaka dzierżysz. To mi pan z panów! Szczęść ci Boże,
 910  I,12 |            wiozące personatów okolicznych z żonami i dziećmi. Postrzegłszy
 911  I,12 |                   ten, który mi może ślub z nią dać odrzekł bystrooki
 912  I,12 |                   pan Wołodyjowski - gdyż z daleka poznaję, że to ksiądz
 913  I,12 |               biskup Parczewski nadjeżdża z księdzem Białozorem, archidiakonem
 914  I,12 |                   tu! ej, gwarno! - rzekł z radością pan Zagłoba. -
 915  I,12 |                 bramie, którzy, wypadłszy z odwachu, stanęli w dwa szeregi
 916  I,12 |               nawrócenia.~- E! nie będzie z tego nic. Niemało o to starań
 917  I,12 |        zmartwienia... Ale czemu to Szkoty z warty nie schodzą? Widać,
 918  I,12 |                przejeżdżając wychylił się z kolaski i zakrzyknął:~-
 919  I,12 |               wieziem!~W drugiej karecie, z herbami księcia Janusza,
 920  I,12 |              wspaniałej postaci, ubranych z cudzoziemska, w kapelusze
 921  I,12 |               eskortujem.~Pewnie paktować z naszym księciem przyjechali,
 922  I,12 |             pończochy opadną! Zaraz my tu z wami podunderujemy. Niech
 923  I,12 |              więcej szlachty zbierało się z dziedzińca, co widząc Zagłoba
 924  I,12 |                    bo on jeszcze nie wie, z której strony ogon, a z
 925  I,12 |                   z której strony ogon, a z której głowa.~Szlachta wybuchnęła
 926  I,12 |                  mości panowie, aby razem z wami oponować się hostibus
 927  I,12 |                  prędzej popuścimy szable z dłoni, aż ich z ojczyzny
 928  I,12 |          popuścimy szable z dłoni, aż ich z ojczyzny wyżeniem!...~-
 929  I,12 |               karecie. Wiedzą oni, że nie z Radziwiłłem to igrać. Będą
 930  I,12 |                 mości panowie, od którego z narady wracam, upewnił mnie
 931  I,12 |              imieniem całej Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów,
 932  I,12 |               Litwy, że nic z paktów, nic z pergaminów, jeno wojna i
 933  I,12 |            panowie!~To rzekłszy zeskoczył z cokołu i ruszył naprzód,
 934  I,12 |                  Szweda!~Po chwili wypadł z sieni pan Korf, wojewoda
 935  I,12 |                   jakeście się nie w porę z waszymi okrzykami wybrali.
 936  I,12 |                 czele - pan Korf zaś wraz z pułkownikiem Ganchofem udali
 937  I,12 |                który siedział na naradzie z posłami szwedzkimi, z księdzem
 938  I,12 |            naradzie z posłami szwedzkimi, z księdzem biskupem Parczewskim,
 939  I,12 |            księdzem biskupem Parczewskim, z księdzem Białozorem, z panem
 940  I,12 |                    z księdzem Białozorem, z panem Adamem Komorowskim
 941  I,12 |                panem Adamem Komorowskim i z panem Aleksandrem Mierzejewskim,
 942  I,12 |                   wrzawy? - pytał książę, z którego lwiej twarzy gniew
 943  I,12 |                Pan Zagłoba tymczasem, rad z siebie, szedł do sal dolnych
 944  I,12 |         Wołodyjowskiego, do których mówił z cicha:~- A co, amici? ledwiem
 945  I,12 |          Łatwiejże teraz księciu odprawić z niczym posłów, bo się na
 946  I,12 |                  w niej okazały szlachcic z siwiejącym wąsem, a obok
 947  I,13 |                wieczora, obiadował bowiem z posłami i kilku dygnitarzami,
 948  I,13 |             posłami i kilku dygnitarzami, z którymi poprzednio naradę
 949  I,13 |            chorągwi, stojących w Trokach, z radziwiłłowskimi, przeto
 950  I,13 |                  turkot armat wytaczanych z zamkowego arsenału i ów
 951  I,13 |                  się pożarem, o wieściach z Warszawy, o postępach Szwedów
 952  I,13 |             zetknęli się jeszcze ani razu z wojskiem ani z wodzem prawdziwym.
 953  I,13 |                   ani razu z wojskiem ani z wodzem prawdziwym. Radziwiłł
 954  I,13 |                 był pierwszym wojownikiem z rzemiosła, z którym mieli
 955  I,13 |                  wojownikiem z rzemiosła, z którym mieli się zmierzyć,
 956  I,13 |               jeno szyszki sosnowe mielą, z takiej to mąki podpłomyki
 957  I,13 |              wyrzuci, to żrą, jeszcze się z sobą o owe specjały bijąc.
 958  I,13 |           ustawicznie w wodzie brodzący i z morza największe ciągnący
 959  I,13 |             Stankiewicz mówi, że nietędzy z nich żołnierze. Piechotę
 960  I,13 |                  ich ojczyźnie nie masz i z młodu nie mogą do jazdy
 961  I,13 |                Zagłoba. - Ale skończywszy z jednymi, pójdziemy wnet
 962  I,13 |                   rosieński - jak to wraz z niebezpieczeństwy ochoty
 963  I,13 |            Jużeśmy mało nie zdesperowali, z jednym nieprzyjacielem do
 964  I,13 |                 obydwóch bić, albo zginąć z kretesem...~- Bóg nam pomoże!
 965  I,13 |                powtarzały to groźne imię, z którym do niedawna zawsze
 966  I,13 |                    każdy bowiem odchodził z jakąś nagrodą, z jakimś
 967  I,13 |                odchodził z jakąś nagrodą, z jakimś widocznym dowodem
 968  I,13 |              ufności, które i tak wszyscy z duszy serca mu ofiarowali.
 969  I,13 |          Wołodyjowskiego i poznajomił się z resztą kompanii.~- Okrutniem
 970  I,13 |                 gniewajcie się, bo ja bym z serca chciał na przyjaźń
 971  I,13 |                 że pan miecznik rosieński z Oleńką przyjechali do Kiejdan,
 972  I,13 |                   rozumiem, co to znaczy. Z innych oficerów jedni mają
 973  I,13 |                      W każdym razie ja tu z waszmościami podpiję, a
 974  I,13 |                  się urodziwy. Żupan miał z lamy srebrnej, dzierzgany
 975  I,13 |                  pod szyją. Na to kontusz z błękitnego aksamitu, pas
 976  I,13 |                  rzekł do pana Zagłoby:~- Z takim przy białogłowie ani
 977  I,13 |                dwóch Murzynów wyszedł był z komnaty. Zostali sam na
 978  I,13 |                   się moje zasługi równać z zasługami starych żołnierzy,
 979  I,13 |              pękała mi od roboty, mówiłem z panem miecznikiern rosieńskim.~
 980  I,13 |           Przykazałem mu też, aby dziewkę z wolna do tego przygotował.
 981  I,13 |                   będę, jeśli cię nagroda z rąk moich dojdzie i daj
 982  I,13 |                  żeś ty Kiszków krewny, a z Kiszczanki ja się rodzę...
 983  I,13 |              nagle.~- Przysięgam! - rzekł z zapałem Kmicic - i parol
 984  I,13 |                  do klęcznika i zerwawszy z niego krucyfiks począł mówić
 985  I,13 |    nieprzyjaciołom można się było obawiać z jego strony jakichkolwiek
 986  I,13 |                  pułkownika skierował się z nim ku drzwiom.~Przeszli
 987  I,13 |                    Przeszli kilka komnat. Z daleka, z olbrzymiej sali,
 988  I,13 |                   kilka komnat. Z daleka, z olbrzymiej sali, dochodziły
 989  I,13 |                 Łagodne tony mieszały się z gwarem licznych głosów ludzkich.
 990  I,13 |                   jeden okrzyk wyrwał się z setek piersi rycerskich:~-
 991  I,13 |                kurlandzkiego, i kilka pań z otoczenia księżnej. ~Pan
 992  I,13 |               począł powitania od posłów, z którymi kilkanaście słów
 993  I,13 |            skończywszy zasiadł na krześle z gronostajowym baldachimem
 994  I,13 |                   Wzrok jego przeskakiwał z twarzy na twarz, szukając
 995  I,13 |                    Niby to ta sama Oleńka z Wodoktów, a inna. W tej
 996  I,13 |                 teraz daleka!" Siedzi oto z dala, jak obca, ani wie,
 997  I,13 |              obyczajów; ten sam, o którym z takim uwielbieniem pisał
 998  I,13 |           pułkownikach, mając dla każdego z gości jakieś łaskawe słowo,
 999  I,13 |                się tylko poruszył, on zaś z wolna zbliżył się do pana
1000  I,13 |                  Billewicze od Kiejdan, a z ciebie rara avispod moim