Tom, Rozdzial

1001  I,13 |                   chorążego orszańskiego, z tych Kmiciców, co to Kiszkom,
1002  I,13 |             miłować jednej Billewiczówny, z czym mi się dawno zwierzył.~-
1003  I,13 |                 widzisz, mości mieczniku, z siarki i ognia jest kawaler,
1004  I,13 |                 na ducha zjawiającego się z tamtego świata. I długo
1005  I,13 |                strojny w lamy i aksamity, z pułkownikowskim buzdyganem
1006  I,13 |                    ze wzniesionym czołem, z rozkazującą hardą twarzą
1007  I,13 |               jakby jej kto brzemię zdjął z ramion; więc jakiś żal,
1008  I,13 |             własnej niemocy, i graniczący z przestrachem podziw dla
1009  I,13 |               tego junaka, który potrafił z takiej toni wypłynąć.~Tymczasem
1010  I,13 |                 cię, moja panienko, witam z całego serca i duszy kochaną
1011  I,13 |               Podnieś no jeno one firanki z oczu... Dla Boga! szczęśliwy
1012  I,13 |                    Gdym po owym pojedynku z Wołodyjowskim na łożu leżał
1013  I,13 |                    Toż i w niej serce nie z kamienia, i zawziętość jej
1014  I,13 |                 Nie będę banitem, Oleńka, z ludźmi się pojednam, sławę
1015  I,13 |                  Bom łzy ludzkie widziała z powodu waćpana wylewane...
1016  I,13 |                  że cię nie utracę, zanim z tamtą waszą szlachtą do
1017  I,13 |                 Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie
1018  I,13 |                wiedzieć. Kiedyś wyjechała z Wodoktów, ledwiem z łoża
1019  I,13 |             wyjechała z Wodoktów, ledwiem z łoża powstał, jużem cię
1020  I,13 |                powiadam ci, pasowałem się z myślami jakoby z niedźwiedziem:
1021  I,13 |            pasowałem się z myślami jakoby z niedźwiedziem: jechać, nie
1022  I,13 |               popychali; mógłby się chyba z desperacji czego znowu dopuścić,
1023  I,13 |               spiętą szafirem, i błękitny z aksamitu weneckiego kontusik. "
1024  I,13 |                    szedł naprzód pod rękę z księżną, której powłokę
1025  I,13 |                  ksiądz biskup Parczewski z księdzem Białozorem, obaj
1026  I,13 |             odkupiwszy krwią grzechy leci z pola ku niebu -ten tylko
1027  I,13 |              głowę, ten rozprawia w duszy z Bogiem i sumieniem, kto
1028  I,13 |                taki przed każdą wojną, że z własną duszą gada - mówił
1029  I,13 |                  dzień bitwy będzie wesół z pewnością.~- Toć i lew przed
1030  I,13 |            zażywam, chociaż i od kielicha z dobrymi przyjaciołmi nie
1031  I,13 |                   księża, umieli baraninę z czosnkiem tak przyrządzać,
1032  I,13 |             Zagłoba - i teraz w komitywie z nimi chodzą. Ja bym na miejscu
1033  I,13 |              lamowej sukni i wąsikami tak z żalu ruszał, jakby chciał
1034  I,13 |                jeszcze pamiętał.~- Jowisz z piorunami w ręku! - zakrzyknął
1035  I,13 |               Rzeczypospolitej: oto, żeby z żadnym nieprzyjacielem nie
1036  I,13 |        zamieszanie. Niektórzy zerwali się z siedzeń, by się lepiej przyjrzeć,
1037  I,13 |                stał, podobny do olbrzyma, z kielichem w ręku. Lecz cóż
1038  I,13 |           niezmierny jakiś ciężar zrzucił z piersi. Barwa wracała mu
1039  I,13 |                  piersi. Barwa wracała mu z wolna na twarz; następnie
1040  I,13 |                 do Szwecji wcielone, lecz z nią takim sposobem połączone,
1041  I,13 |             sposobem połączone, jak dotąd z Koroną Polską, to jest,
1042  I,13 |         odstępować, ojczyzny odstępować i z nieprzyjacielem unię zawierać?
1043  I,13 |            wszyscy pułkownicy zerwali się z miejsc swoich, i szli ku
1044  I,13 |                wygasł! bodaj diabeł duszę z ciebie wywlókł... zdrajco!
1045  I,13 |               buławę zza pasa i cisnął ją z trzaskiem do nóg księcia.
1046  I,13 |                   sali rozwarło się naraz z łoskotem i oddziały szkockiej
1047  I,13 |               wkroczyły groźne, milczące, z muszkietami w ręku. Od głównych
1048  I,13 |                   pozostali na miejscu, a z nimi dwóch Skrzetuskich,
1049  I,13 |             zerwał się wraz ze wszystkimi z miejsca, oczy postawił w
1050  I,13 |              targany boleścią i rozpaczą, z obłąkanym wzrokiem, z zsiniałymi
1051  I,13 |           rozpaczą, z obłąkanym wzrokiem, z zsiniałymi usty.~Nagle zwrócił
1052  I,13 |                    Oleńka!... - powtórzył z jękiem żałosnym, jak dziecko,
1053  I,14 |                 książę długo naradzał się z panem Korfem, wojewodą wendeńskim,
1054  I,14 |                    wojewodą wendeńskim, i z posłami szwedzkimi. Rezultat
1055  I,14 |          oświadczyli się przeciw układowi z Karolem Gustawem, a raczej
1056  I,14 |                Karolem Gustawem, a raczej z feldmarszałkiem jego i szwagrem,
1057  I,14 |              starszyznę wojskową, ale cóż z tego? Co na to rzekną chorągwie
1058  I,14 |    radziwiłłowskiego domu, gotów na wojnę z całym światem w imię całości
1059  I,14 |           szybkimi krokami po komnacie... Z zewnątrz dochodziły głosy
1060  I,14 |               widział krew ich ściekającą z katowskich toporów, słyszał
1061  I,14 |              Karol Gustaw, król szwedzki, z całą zwycięską potęgą, przed
1062  I,14 |                  tej sile niepohamowanej?~Z jednej strony król szwedzki,
1063  I,14 |                   potrzebie i Chmielnicki z całą potęgą, i hospodar
1064  I,14 |      siedmiogrodzki, pół niemal Europy! - z drugiej pan wojewoda witebski
1065  I,14 |             drugiej pan wojewoda witebski z panem Mirskim, z panem Stankiewiczem,
1066  I,14 |                 witebski z panem Mirskim, z panem Stankiewiczem, z ową
1067  I,14 |                    z panem Stankiewiczem, z ową trójką szlachty przybyłej
1068  I,14 |                   przybyłej spod Łukowa i z kilku zbuntowanymi chorągwiami!...
1069  I,14 |               kraju w ręku. Zresztą każdy z tych oficerów spełni wprawdzie
1070  I,14 |                   duszą, nie odda się jej z zapałem, nie tylko jako
1071  I,14 |               choćby dla pozoru.~Któż zaś z tych swoich opowiedział
1072  I,14 |                   jeszcze znaczenia. Nikt z innych, nikt z takich, za
1073  I,14 |            znaczenia. Nikt z innych, nikt z takich, za którym by poszło
1074  I,14 |             którym by poszło wojsko, nikt z takich, który by mógł być
1075  I,14 |    radziwiłłowskiej, to chwyciłby się jej z wiarą, jaką daje młodość,
1076  I,14 |                    Litwą! - odpowiedziała z drugiej strony pycha.~W
1077  I,14 |                   i zamyślił się głęboko.~Z wolna poczęło się coś mącić
1078  I,14 |              jakoby wojska idące ku sobie z górnych szlaków szeroką
1079  I,14 |          rozpoznać. Buławę trzyma w ręku; z liczby buńczuków można poznać,
1080  I,14 |                  szlachcic przywiózł list z Nieświeża od księcia krajczego,
1081  I,14 |           spodziewajcie się pomocy, bo to z góry oświadczam, że bez
1082  I,14 |                związek krwi ja siły swoje z panem podskarbim i z wojewodą
1083  I,14 |                swoje z panem podskarbim i z wojewodą witebskim połączę
1084  I,14 |               kolana i począł kiwać głową z bolesnym na twarzy uśmiechem.~-
1085  I,14 |                  i ten mnie nie opuści... Z nami elektor i Carolus Gustavus,
1086  I,14 |                   tu przysłać. Potrzebuję z nim mówić. Więzy każ mu
1087  I,14 |                 wyszedł; książę zaś wyjął z weneckiego biurka pudełko
1088  I,14 |                 weneckiego biurka pudełko z pistoletami, otworzył je
1089  I,14 |                  dziecko!~- Nim wyjdziesz z tej komnaty, będziesz się
1090  I,14 |               Nagle zmieniwszy ton spytał z pewną poufałą dobrodusznością.~-
1091  I,14 |                 tedyby kamień na kamieniu z tego kraju nie pozostał.
1092  I,14 |                   Rzeczypospolitej, wyżeń z granic wszystkich nieprzyjaciół!...
1093  I,14 |            starymi drogami? Co się dzieje z tą Rzecząpospolitą, która
1094  I,14 |                  już nam się nie podnieść z tej choroby, a gdy ja chcę
1095  I,14 |                  ojczyznę bliższą, ocalić z rozbicia... a potem... potem
1096  I,14 |                   potem wszystko odrodzić z popiołów, jako się feniks
1097  I,14 |                  jako ciężar na głowę, by z onej wielkiej mogiły żywot
1098  I,14 |      nieprzyjaciela pohamować, wyżenąć go z granic, odzyskać, co stracone,
1099  I,14 |               władnąć, musi sojusz Korony z nami rozerwać, bo inaczej
1100  I,14 |          prowincjach. Cóż się więc stanie z tym krajem? Komu go oddadzą?
1101  I,14 |                  czuję w sobie siłę i moc z nieba mi daną, bo chcę szczęścia
1102  I,14 |                  jeśli chcą dalszy sojusz z Litwą utrzymać? Kiedyż to
1103  I,14 |           Radziwiłłem.~- Mości książę! ja z tobą do śmierci! ojcze ojczyzny!
1104  I,15 |                    gdy wino wyparowało mu z łysiny i gdy znalazł się
1105  I,15 |             łysiny i gdy znalazł się wraz z oboma Skrzetuskimi i panem
1106  I,15 |                  jedno!~- Jakże to? Żaden z was nie pomyśli, czy nie
1107  I,15 |          suponujesz? Co ten zdrajca myśli z nami uczynić? Na gardle
1108  I,15 |          szlachcic w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem
1109  I,15 |             Skrzetuski.~- Bo to się stało z prędkości, ale wierzę w
1110  I,15 |                Oczy Zagłoby nie schodziły z tej kraty.~- Gdyby nieboszczyk
1111  I,15 |          nieboszczyk Podbipięta żył i był z nami - mruknął stary - byłby
1112  I,15 |                   Jan Skrzetuski.~Zagłoba z panem Stanisławem ustawili
1113  I,15 |               ciągnąć.~- Wleźcie we dwóch z bratankiem, już was tam
1114  I,15 |           prześliznąć.~Lecz Jan zeskoczył z ramion.~- Szkoci stoją z
1115  I,15 |                  z ramion.~- Szkoci stoją z tamtej strony! - rzekł.~-
1116  I,15 |                    Zagłoba zaś pomrukiwał z cicha:~- Nie może inaczej
1117  I,15 |                  nam: aut, aut! - bądźcie z Radziwiłłem, a przebaczę
1118  I,15 |               nagrodzę! Tak? Dobrze! Będę z Radziwiłłem! Jeno zobaczymy,
1119  I,15 |             najprzedniejsi jej dygnitarze z nieprzyjacielem się łączą...
1120  I,15 |                   przez kratę rozpraszały z wolna ciemność panującą
1121  I,15 |             panującą w piwnicy i wydobyły z niej posępne postacie rycerskie
1122  I,15 |                gdy rozwidniło się lepiej, z podwórca zamkowego doleciały
1123  I,15 |         powinniśmy się na to zgodzić, aby z wolności skorzystać i za
1124  I,15 |                   rzekł Stanisław.~- A ja z góry was uprzedzam, że uczynię.
1125  I,15 |                  Nikt nie pomyśli, żem to z dobrej woli albo szczerze
1126  I,15 |               przerwały krzyki dochodzące z podwórza. Słychać w nich
1127  I,15 |                 Porucznik Stachowicz jest z nimi, to przyjaciel Oskierki.~
1128  I,15 |                 mości panowie, Stachowicz z dwoma oficerami odchodzą
1129  I,15 |        Pułkowników! - wołały groźne głosy z podwórca.~- Panie Michale!
1130  I,15 |                 Za nic. Kule idą wyżej, a z armat właśnie w przeciwną
1131  I,15 |                  minuty świeże wiadomości z pola bitwy.~- Widzę teraz! -
1132  I,15 |                 ze sobą się biją, zamiast z nieprzyjacielem.~- Węgrzyni
1133  I,15 |              dwóch ogniach. Korf nie może z dział razić, bo i Szkotów
1134  I,15 |                     Nic to! Jutro powrócą z chorągwiami Mirskiego i
1135  I,15 |              wrzeciądze... Kurz się kłębi z tamtej strony. Kmicica widzę!
1136  I,15 |             Kmicica widzę! Kmicic! Kmicic z jazdą wali przez bramę!~-
1137  I,15 |           rzekłszy pan Michał zesunął się z framugi okienka i wpadł
1138  I,15 |                   zaciągnął tę chorągiew, z którą teraz przeciw ojczyźnie
1139  I,15 |                   Bogdajem go raz jeszcze z szablą spotkał... Boże!
1140  I,15 |                  bo przysięgam, że więcej z rąk moich nie wyjdzie...~
1141  I,15 |               wystrzałów brzmiały jeszcze z całą siłą; ale stopniowo
1142  I,16 |            Charłampa, która połączyła się z nimi, zalegli gęstym trupem
1143  I,16 |               krwią i kurzawą, stawił się z węgierską banderią w ręku
1144  I,16 |             Radziwiłłem, który przyjął go z otwartymi rękoma. Ale pana
1145  I,16 |               pochwał i wolałbym sto razy z nieprzyjacielem ojczyzny
1146  I,16 |      nieprzyjacielem ojczyzny walczyć niż z żołnierzami, którzy by się
1147  I,16 |               książęca mość myślisz robić z jeńcami?~- Co dziesiątemu
1148  I,16 |                   w łeb. Resztę pomieszać z innymi pułkami. Pojedziesz
1149  I,16 |            spokrewniony; ale Wołodyjowski z Rusi pochodzi i nie ma tu
1150  I,16 |                  aby Wołodyjowskiemu włos z głowy nie spadł. Wasza książęca
1151  I,16 |                   A oddał!... Wyrwał mnie z toni... Przez to przeszedłem
1152  I,16 |                kara. Włos im nie ma spaść z głowy i na Boga! nie spadnie,
1153  I,16 |                  I stanął nad Radziwiłłem z twarzą podobną do głowy
1154  I,16 |         rozdrażnionego drapieżnego ptaka, z roziskrzonymi oczami. Hetman
1155  I,16 |                 książęca mość sercem, nie z musu sobie służyć, bo inaczej
1156  I,16 |              nigdy. Jeno Bóg cię stworzył z saletry, nie z mięsa, i
1157  I,16 |                   stworzył z saletry, nie z mięsa, i bacz, abyś nie
1158  I,16 |                   dwaj i Wołodyjowski idą z nimi. Głów im tam nie pourywają,
1159  I,16 |                oni pewnie nie przyjmą jej z wdzięcznością, zwłaszcza
1160  I,16 |                jakbym się im chciał zaraz z moją instancją chwalić.~-
1161  I,16 |                   rosieńskiego, aby razem z krewniaczką do mnie, do
1162  I,16 |                tego uczynić nie zechce... z wielką furią Kiejdany opuścił.~-
1163  I,16 |                 miękki był jak wosk; gdym z nim gadał, płonił się jak
1164  I,16 |               nadzieję, że jeszcze ulepię z tego wosku taką świecę,
1165  I,16 |                witebskiego, pewnie by ich z otwartymi rękoma przyjął...
1166  I,16 |                 to będzie po wszystkim... Z niewiastami najlepszy to
1167  I,16 |          Mieleszko ich odprowadzi. Ciężko z początku idzie! Ciężko!
1168  I,16 |              idzie! Ciężko! Już widzę, że z pół Litwy stanie przeciw
1169  I,16 |                   mi pisze książę krajczy z Nieświeża.~Tu hetman podał
1170  I,16 |                myślę.~- Jedź już! - rzekł z pewną niecierpliwością hetman.~
1171  I,17 |                  wieczór przybiegł goniec z doniesieniem, że chorągwie
1172  I,17 |                 na Podlasie do Zabłudowa, z doniesieniem o zdradzie
1173  I,17 |                   ręką, można było liczyć z pewnością.~Zmieniło to wyrachowania
1174  I,17 |            książęcy, czeladź, mieszczanie z Kiejdan mieli wzmocnić siły
1175  I,17 |                  siedzieli, wszedł oficer z latarnią w ręku i rzekł:~-
1176  I,17 |                   Litwie i miło wiedzieć, z kim się ma do czynienia.~-
1177  I,17 |               świat przyszedł... A waćpan z Wieruszów czyli z Korabiów
1178  I,17 |                  waćpan z Wieruszów czyli z Korabiów Kowalskich?~- Co
1179  I,17 |                  I wielki ciężar spadł mu z piersi. Odsapnął jak miech
1180  I,17 |              Więźniowie poczęli rozmawiać z cicha.~- Szwedom nas wydadzą! -
1181  I,17 |               Wołodyjowski - niż siedzieć z założonymi rękami w czasie
1182  I,17 |                 odpowiedział Zagłoba - bo z woza, byle pora sposobna
1183  I,17 |                przyszła, możesz dać nura, z Birż także, a z kulą we
1184  I,17 |                 dać nura, z Birż także, a z kulą we łbie ciężko uciekać.
1185  I,17 |                uciekać. Ale ja wiedziałem z góry, że się na to ten zdrajca
1186  I,17 |                 Mirski. - Widać, żeś waść z daleka przyjechał i że jego
1187  I,17 |              chciał, taki syn, Radziwiłł, z dwoma potentatami zadzierać,
1188  I,17 |                   przy ojczyźnie stanął i z nami się połączył?~- To
1189  I,17 |              połączył?~- To Roch Kowalski z Korabiów Kowalskich - odrzekł
1190  I,17 |                  oficerem, bo się księciu z pięści podobał, gdyż podkowy
1191  I,17 |             podobał, gdyż podkowy łamie i z chowanymi niedźwiedziami
1192  I,17 |                nie rozciągnął.~- Takiż to z niego osiłek?~- Że osiłek,
1193  I,17 |                      rzekł Zagłoba, który z wielką uwagą słuchał tej
1194  I,17 |                    Bo u niego rezolutność z głupotą jedno stanowi. Zresztą,
1195  I,17 |                  i ziewał jeszcze, gdy go z tapczana ściągnęli.~- Okrutnie
1196  I,17 |                 bo zawsze lubię wiedzieć, z kim mam sprawę.~To rzekłszy
1197  I,17 |           starszego, któren gdyby się był z waściną matką ożenił, mógłby
1198  I,17 |                 tarczy jest wyimaginowany z podniesioną zadnią nogą,
1199  I,17 |               którym przodek ich Kowalski z Anglii~przez morze do Polski
1200  I,17 |                 stał się jasny.~- Zleź no z konia - rzekł do pana Rocha -
1201  I,17 |                    że młodych Rochów mieć z nią nie będziesz, bo widzę,
1202  I,17 |                 te wojsko miało wychodzić z Kiejdan, gdyśmy wyjeżdżali?~-
1203  I,17 |                wuj gadasz! Dalibóg, zlezę z woza i na konia siędę. Nie
1204  I,17 |             hetman. Pókim żyw, nie będzie z tego nic!~- Nie, to nie! -
1205  I,17 |                   śmiertelni, tedy władza z jednych na drugich przechodzi
1206  I,17 |                   Rochu! Rochu! - zawołał z cicha.~Pan Roch spał jak
1207  I,17 |              zdejmę ci ten żelazny garnek z głowy, bo ci niewygodnie.
1208  I,17 |              Zagłoby poczęły poruszać się z lekka koło głowy i szyi
1209  I,17 |                   przedzie, podśpiewywali z cicha, wypatrując zarazem
1210  I,17 |                   i ruszył naprzód, minął z wolna jadących na przedzie
1211  I,17 |                  wolno. Gwiazdy schodziły z nieba.~- Skocz no który
1212  I,17 |                    a wozowe ustały.~Jeden z żołnierzy wyruszył naprzód,
1213  I,17 |                 popiołu - rzekł. - Musiał z milę naprzód wyjechać.~Żołnierze
1214  I,17 |                 Żołnierze poczęli mruczeć z nieukontentowaniem.~- Dobrze
1215  I,17 |            karczemką. Żołnierze pozłazili z koni i jedni poszli kołatać
1216  I,17 |                 kulbakami, aby konie choć z rąk pokarmić.~Jeńcy na wozie
1217  I,17 |               Wszakże to do Briż na Upitę z Kiejdan się jedzie? - spytał
1218  I,17 |             Bejsagołę i Szawle. Trochę to z drogi, ale przez to Upita
1219  I,17 |               Zmorzyła go, widać, rozmowa z tym głupim komendantem,
1220  I,17 |                    Tacy oni krewni jak ja z waćpanem - odpowiedział
1221  I,17 |               odrzekł dragon. - Jak zlazł z wozu i ruszył naprzód, tak
1222  I,17 |                  mu, jak wróci, że chcemy z nim mówić.~- Wedle woli
1223  I,17 |                   drzemali. Inni gwarzyli z cicha lub posilali się,
1224  I,17 |           poszarzało nieco, gwiazdy gasły z wolna i świeciły migotliwym,
1225  I,17 |               ludzie zdawali się wynurzać z cienia. Po chwili już i
1226  I,17 |                Zdjął hełm i żółtą opończę z tego kpa i umknął na jego
1227  I,17 |                    Mości panowie! - mówił z uniesieniem Wołodyjowski -
1228  I,17 |                ten gruby szlachcic, który z panem komendantem rozmawiał!~
1229  I,17 |                   zwrócił się ku więźniom z wściekłością.~- Waszmościowie
1230  I,17 |                   iść pod komendę każdego z nas.~Pan Roch wytrzeszczał
1231  I,17 |                  Oskierko. - Znasz, żeśmy z hetmanem gotowi byli iść
1232  I,17 |           nieprzyjaciół, sprzymierzył się z nimi przeciw miłościwemu
1233  I,17 |                się oponować? Ale kto dziś z hetmanem, ten przeciw ojczyźnie!
1234  I,17 |               przeciw ojczyźnie! Kto dziś z hetmanem, ten przeciw majestatowi!
1235  I,17 |             przeciw majestatowi! Kto dziś z hetmanem, ten zdrajca króla
1236  I,17 |                 zdrajcą zostać, czyli iść z nami, którzy ostatni dech
1237  I,17 |                  Ale bogdajby dusze nasze z piekła nie wyjrzały, jeżelibyśmy
1238  I,17 |                   ode mnie chcecie?~- Byś z nam i razem poszedł do wojewody
1239  I,17 |            waszmościów odwieźć.~- Gadajże z nim! - rzekł Mirski.~- Toteż
1240  I,17 |                     byś hetmana opuścił i z nami poszedł, zrozumże! -
1241  I,17 |               wasze moście, co chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja
1242  I,17 |                    Pan Roch kazał jednemu z dragonów siąść na wóz, sam
1243  I,17 |               fortelów, nikt nie może iść z nim w paragon.~Kowalski
1244  I,17 |                świecie takowych terminów, z których by ten człowiek
1245  I,17 |                tam nie będą wiedzieli, co z nam i czynić, to rzecz pewna.
1246  I,17 |                 ręka wszechmocna może nas z toni wyrwać właśnie wtedy,
1247  I,17 |                  przemocą nie ściągnięto. Z nimi na ratunek sam wyruszy,
1248  I,17 |               lepiej to potrafi niż każdy z nas.~- Ba! - rzekł Stanisław
1249  I,17 |               kołujem, by Upitę ominąć, a z Upity prosta droga, jakoby
1250  I,17 |               trzeba waćpanu wiedzieć, iż z Upity do Birż bliżej niż
1251  I,17 |                  Upity do Birż bliżej niż z Szawlów.~- Jako żywo, że
1252  I,17 |             chłopstwa opuszczającego wsie z żonami, dziećmi i dobytkiem
1253  I,17 |               odpowiadać, kazał ustępować z drogi, przychodziło do hałasów
1254  I,17 |             przejście.~Wielka droga idąca z Kowna na Szawle do Mitawy
1255  I,17 |                  oddział szwedzki złożony z dwudziestu pięciu rajtarów,
1256  I,17 |              rajtarów, który jako podjazd z Birż wyjechał. Tłumy Żydów
1257  I,17 |              pułkownicy poglądali na nich z ciekawością, a zwłaszcza
1258  I,17 |                   Kowalski porozumiał się z oficerem, oznajmił się,
1259  I,17 |                  bo małe oddziały wysłane z Birż przebiegają kraj we
1260  I,17 |                   dalszą drogę, skręcając z Szawel na wschód przez Johaniszkiele
1261  I,17 |                 na prosty gościniec idący z Upity i Poniewieża.~- Jeśli
1262  I,17 |                 będzie drogę zastąpić, bo z Upity już mógł nadążyć.~-
1263  I,17 |              nasza chorągiew, a zwłaszcza z poważnego znaku, runie na
1264  I,17 |                   żołnierz - mieliśmy się z nimi bić, a teraz będziem
1265  I,17 |                    znęcać.~- Bez Żyda się z takim szołdrą nie rozmówisz.
1266  I,17 |                  lepsi żołnierze nie chcą z nimi przeciw panu własnemu
1267  I,17 |                  pan hetman nie pociągnął z wojskiem na opornych. Nie
1268  I,17 |                   To moi laudańscy ludzie z Zagłobą! Nie może inaczej
1269  I,17 |                 odległość zmniejszała się z każdą chwilą, bo przeciwny
1270  I,17 |               nadchodził rysią. Na koniec z kurzawy wysunął się potężny
1271  I,17 |              buńczukiem jakiś potężny mąż z buławą w ręku. Ledwie go
1272  I,17 |              tatarską modą, półksiężycem, z obu stron pola. Lecz widocznie
1273  I,17 |                      Poddaj się! - wołano z drogi.~- Ognia! - zakomenderował
1274  I,17 |             jednym zamachem pięści zwalił z konia najbliższego żołnierza.~
1275  I,17 |                   Zagłoby huknął wystrzał z garłacza; siekańce zaszumiały
1276  I,17 |               samej chwili jakiś żołnierz z chorągwi Wołodyjowskiego
1277  I,17 |                  za kark podnoszącego się z ziemi oficera.~- To Józwa
1278  I,17 |                 Beznogi!~Pan Roch chwycił z kolei Józwę za połę i poła
1279  I,17 |                   pan Michał wziął buławę z rąk Zagłoby, uszykował w
1280  I,17 |                  do pochodu i ruszył wraz z towarzyszami na jej czele.~-
1281  I,17 |                  ratował.~- A co? - rzekł z dumą Zagłoba podnosząc głowę
1282  I,17 |              jakom cię ratował, gdyśmy to z Halszką przed Tatarami uciekali,
1283  I,17 |                Michał - bo cię nie znali, z wyjątkiem dwóch czy trzech,
1284  I,17 |                     Co prawda, nie miałem z tym najmniejszej trudności,
1285  I,17 |                  Skrzetuski. - Myśleliśmy z daleka, że to hetman.~-
1286  I,17 |                 buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami od opornych
1287  I,17 |                   i od hetmana pan Szczyt z rozkazem do laudańskich,
1288  I,17 |        laudańskich, by do Kiejdan szli, i z buńczukiem dla większej
1289  I,17 |               sobie przez drogę obmyślił. Z Radziwiłłem tedy nie radzę
1290  I,17 |                 odpiął żupan i wydobywszy z zanadrza pismo podał je
1291  I,17 |                  stary pułkownik. - Który z waściów to pismo przeczyta?~
1292  I,17 |                   rękoma poczęli klaskać, z wyjątkiem jednego Mirskiego,
1293  I,17 |               pomieścić, że on nas żywych z Kiejdan wypuszcza. Musiały
1294  I,17 |               jeszcze niedawno na współkę z Ganchofem ratowałem.~- A
1295  I,17 |                 go diabli wezmą! Unikajmy z nim bitwy, a natomiast majętności,
1296  I,17 |                  się w tym wyprzedzić. Co z pieniędzy po ekonomiach
1297  I,17 |                   unikając bitwy warto by z parę dni koło Kiejdan się
1298  I,17 |                panu Sapieże większą siłę, z którą snadniej będzie mógł
1299  I,17 |                pana Rocha, którzy wszyscy z wyjątkiem jego samego przeszli
1300  I,17 |                  stali do nocy poglądając z gąszczy leszczynowych na
1301  I,17 |          pułkowniku! - odpowiedział jeden z Gościewiczów - my tamtędy
1302  I,17 |                 Gościewiczów - my tamtędy z potażem jeździm.~- Słyszycie
1303  I,17 |                 światło i powiększało się z każdą chwilą.~- Łuna! -
1304  I,17 |                rzekł pan Michał.~I sapnął z zadowoleniem.~Wtem pan Zagłoba
1305  I,17 |                Dobrze. Zostawię waszmości z pięciu ludzi do pomocy,
1306  I,17 |                   Gdzie mam się zatrzymać z Kowalskim?~- Gdzie waść
1307  I,17 |                   od strony ognia i razem z głosem dzwonów przyniósł
1308  I,18 |                inne zajmowały się od nich z wolna, gdyż wiatr był dość
1309  I,18 |                  Krzyk ludzki mieszał się z odgłosem dzwonów ukrytego
1310  I,18 |            ukrytego wśród drzew kościoła, z rykiem bydła, ze szczekaniem
1311  I,18 |               psów i rzadkimî wystrzałami z broni palnej.~Podjechawszy
1312  I,18 |                 widły, strzelając do nich z pistoletów i wypierając
1313  I,18 |              Droga do wsi schodziła nieco z góry, wśród brzezinowego
1314  I,18 |              Wołodyjowski, zbliżywszy się z chorągwią do rozwartego
1315  I,18 |           zbliżającą się chorągiew. Jeden z nich skoczył do oficera,
1316  I,18 |            skoczył do oficera, który stał z gołym rapierem wśród większej
1317  I,18 |                ukazując ręką w tę stronę, z której spuszczał się ze
1318  I,18 |                  pierwsze tony, gdy jedni z rajtarów poczęli wypadać
1319  I,18 |                  poczęli wypadać co duchu z chałup, drudzy porzucali
1320  I,18 |              jednostajne czarne kapelusze z podniesionym koliskiem z
1321  I,18 |                  z podniesionym koliskiem z lewej strony; wszyscy mieli
1322  I,18 |             gniade konie i stanęli murem, z rapierami przy ramieniu,
1323  I,18 |                  w stronę drogi.~Jednakże z szeregu wysunął się oficer
1324  I,18 |                szeregu wysunął się oficer z trębaczem chcąc widocznie
1325  I,18 |                   A wypal no który ku nim z garłacza - rzekł mały rycerz-aby
1326  I,18 |                  naraz wydobyli pistolety z olster i wsparli je na kulach
1327  I,18 |                 blisko i naraz dali ognia z pistoletów, lecz salwa niewiele
1328  I,18 |                  zaledwie kilku wypuściło z rąk tręzle i przechyliło
1329  I,18 |                   dobiegli i uderzyli się z rajtarami pierś o pierś.~
1330  I,18 |                szabel wypłoszył chłopstwo z szerokiej ulicy, w której
1331  I,18 |               coraz potężniej, cofali się z wolna, ale zawsze w dobrym
1332  I,18 |                silne płoty zamykały drogę z obu stron. Chwilami próbowali
1333  I,18 |                 to dziwna bitwa, w której z przyczyny wąskiego stosunkowo
1334  I,18 |                 czasami rapier, wytrącony z rąk rajtara, wylatywał furkocząc
1335  I,18 |                  tak i on niknął chwilowo z oczu w tłumie rosłych mężów,
1336  I,18 |               szeregi poczęły wysuwać się z opłotków na obszerniejszy
1337  I,18 |              Szwedów, a na drugą skoczyli z rezerwą Mirski i Stankiewicz
1338  I,18 |              pojedynków i mąż potykał się z mężem, rapier krzyżował
1339  I,18 |               mężem, rapier krzyżował się z szablą, czasem strzał pistoletowy
1340  I,18 |             rozhukane konie bez jeźdźców, z rozdętymi od strachu chrapami
1341  I,18 |              sztychem zsadzić przeciwnika z konia, lecz pan Wołodyjowski
1342  I,18 |              przez jagodę, wypuścił lejce z lewicy.~- Żywym brać! -
1343  I,18 |                 stojąc opodal w brzezinie z wozem, na którym leżał pan
1344  I,18 |                choć krewny, tak niegodnie z nim postąpił.~- Zgubiłeś
1345  I,18 |             postąpił.~- Zgubiłeś mnie wuj z kretesem, bo nie tylko,
1346  I,18 |            Rzeczypospolitej?~- Toć ja nie z własnej woli waszmościów
1347  I,18 |             ciebie muszę jeno nasłuchiwać z tej brzeziny. Taka to twoja
1348  I,18 |              jakby mu wielki ciężar spadł z piersi.~Zagłoba również
1349  I,18 |                 odgłosów bitwy i słuchali z godzinę jeszcze, póki wszystko
1350  I,18 |            czarniawą masę poruszającą się z wolna drogą; jednocześnie
1351  I,18 |                  rajtarów.~- A co myślisz z nimi czynić?~- Kazałbym
1352  I,18 |                 radziwiłłowscy ludzie, że z rozkazu hetmana wycięliśmy
1353  I,18 |                  pobić! Powaśnimy zdrajcę z najezdnikami, mości panowie,
1354  I,18 |                 chłop i niemały będę miał z niego pożytek.~- Dobrze! -
1355  I,18 |              Wołodyjowski. - Bądźże który z waszmościów łaskaw tym się
1356  I,18 |                 Nie wrócimy tu już, chyba z panem Sapiehą na Radziwiłła.~
1357  I,19 |                  do się groźne poselstwa. Z tych ich niesnasek mogło
1358  I,19 |                zemstą i pogonią uchronić. Z każdym dniem zbiegowie napływali
1359  I,19 |       najrozmaitsze nowiny.~Najważniejszą z nich była wiadomość o buncie
1360  I,19 |               ostatniej relacji wysłuchał z wielką uwagą pan Wołodyjowski,
1361  I,19 |                  konfederację uczyniły?~- Z gęby mi to wyjąłeś! - rzekł
1362  I,19 |                chorągwiom niektórym kazał z Ukrainy wracać, aby nad
1363  I,19 |                   znaleźć, zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...~- A kto
1364  I,19 |                 Radziwiłłami przesłużyli, z hetmanem trzymają, to im
1365  I,19 |              tylko dla własnej korzyści i z rozkoszy, jaką w zdradzie
1366  I,19 |                 za Kiejdanami stał Kmicic z jazdą, piechotą i armatami.
1367  I,19 |                  radziwiłłowska chorągiew z jego rozkazu na nich uderzyła.~
1368  I,19 |                 wysłał natychmiast gońców z wyjaśnieniem, jak i co się
1369  I,19 |   przywłaszczycielem tronu należącego się z prawa i krwi Janowi Kazimierzowi?~
1370  I,19 |                    a głównie Wołodyjowski z onym drugim przybłędą, wyrwali
1371  I,19 |                 Birż. Posłaliśmy umyślnie z nimi najgłupszego oficera,
1372  I,19 |               pień wycięli głosząc, że to z naszego rozkazu czynią,
1373  I,19 |                   naszego rozkazu czynią, z czego wielkie powstały między
1374  I,19 |                Billewicz i miecznika wraz z krewniaczką do Kiejdan przywieź.
1375  I,19 |                   wysłaliśmy do Zabłudowa z instrukcjami, jak ma sobie
1376  I,19 |                instrukcjami, jak ma sobie z tamtymi konfederatami poczynać.
1377  I,19 |              jeśli myślisz, że pismem coś z nim wskórać możesz. Oznajmiając
1378  I,19 |             pułkownikom udało się wymknąć z rąk szwedzkich, i życzył
1379  I,19 |                 życzył im po cichu, aby i z radziwiłłowskich wymknąć
1380  I,19 |                   tym, ale Bóg da, że się z czasem o moich intencjach
1381  I,19 |                 Zagłoba bardzo nierad był z takowego stanu rzeczy i
1382  I,19 |                   do pana Wołodyjowskiego z pytaniami:~- Panie Michale,
1383  I,19 |                 zdzierżę, bo nie mnie się z nim równać!... Sameś rzekł,
1384  I,19 |                   wezwyczaił się do wojen z Tatarami i Kozakami. Sławnym
1385  I,19 |          zamknięty między Upitą i Rogowem z jednej strony a Niewiażą
1386  I,19 |                  jednej strony a Niewiażą z drugiej, kluczył na przestrzeni
1387  I,19 |               bagnistą rzekę, ale właśnie z drugiej strony przeprawy
1388  I,19 |               Wołodyjowskiego noc i burza z deszczem ulewnym przerwały
1389  I,19 |        radziwiłłowskich a rzeką pilnowaną z drugiej strony przez Szkotów.
1390  I,19 |                  do rzeki i stanęły nieme z podziwu.~Pan Wołodyjowski
1391  I,19 |            pierwej, jakim sposobem zwierz z matni ujść zdołał.~Jakoż
1392  I,19 |                  Wołodyjowski korzystając z ciemności i dżdżu wprowadził
1393  I,19 |              ciemności i dżdżu wprowadził z łozy całą chorągiew w rzekę
1394  I,19 |                rzekę i płynąc lub brodząc z jej biegiem, prześliznął
1395  I,19 |                 wylądował na prawy brzeg.~Z dalszych tropów łatwo było
1396  I,19 |                 Hetman odgadł natychmiast z tego, że pragnął przebrać
1397  I,19 |                czasu, gdyż wymknąwszy się z początku nocy, zostawił
1398  I,19 |                zostawił piechotę i ruszył z całą jazdą. ~Przybywszy
1399  I,19 |                  jeszcze oglądał je razem z Ganchofem, a wieczorem rzekł
1400  I,19 |                 ale podziw ów mieszał się z wściekłością, gdyż człowiekiem
1401  I,19 |                Wołodyjowski.~- Prędko bym z buntem skończył - mówił
1402  I,19 |               Książę spojrzał nań i rzekł z przyciskiem:~- Ciebie pobije,
1403  I,19 |                  Podlasie wkrótce ruszyć, z tamtymi skończyć.~- Wasza
1404  I,19 |                   sobie tam, na Podlasiu, z konfederatami da radę.~-
1405  I,19 |                   zostawią.~- Chybaby się z generałem Pontusem porozumieć,
1406  I,19 |                 jak najwięcej przysłał.~- Z Pontusem... nigdy! - odrzekł
1407  I,19 |              napłynęła do głowy. - Jeżeli z kim, to z samym królem.
1408  I,19 |                 głowy. - Jeżeli z kim, to z samym królem. Nie potrzebuję
1409  I,19 |                  sługami traktować, mogąc z panem. Gdyby król dał rozkaz
1410  I,19 |                kogo wysłać do króla, czas z nim samym układy zacząć.~
1411  I,19 |                  Ganchofa zarumieniła się z lekka, a oczy zaświeciły
1412  I,19 |                  a oczy zaświeciły mu się z żądzy.~- Gdyby wasza książęca
1413  I,19 |             czerwona, stała się sinawa, a z każdą niemal godziną przybywało
1414  I,20 |              dragonów w karczmie odległej z pół stai od wsi, a dwie
1415  I,20 |                  a dwie od dworu; sam zaś z wachmistrzem tylko i jednym
1416  I,20 |              obłokami, które zasuwały się z wolna za widnokrąg, podobne
1417  I,20 |                   stada owiec schodzącego z pola. Kmicic jechał przez
1418  I,20 |                  Kmicic jechał przez wieś z bijącym sercem i tak niespokojnie
1419  I,20 |               dzieciaki chłopskie umykały z drogi bosymi nogami przed
1420  I,20 |                piętrzył się olbrzymi dach z czterema dymnikami w pośrodku
1421  I,20 |                   dachem, to zrywając się z łopotaniem skrzydeł, to
1422  I,20 |                  nie stał w pośrodku, ale z boku. Widocznie dawniej
1423  I,20 |                 ale później dobudowano go z jednej strony, lubo i część
1424  I,20 |             dobudowana sczerniała już tak z biegiem lat, że nie różniła
1425  I,20 |            właściwego dworu, stykając się z nim bokami i tworząc jakby
1426  I,20 |                 bokach dziedzińca i krzyż z Męką Pańską wśród dwóch
1427  I,20 |              podwórzu, oznajmiły obcego i z oficyny wypadło dwóch pachołków
1428  I,20 |           pachołkowi lejce szedł do ganku z gołą głową, trzymając w
1429  I,20 |                może pan Andrzej sam sobie z tego sprawy nie zdawał.
1430  I,20 |            narzeczonej, która przyjmie go z błyszczącymi od radości
1431  I,20 |                   naprzeciw pan miecznik, z twarzą niespokojną i chmurną
1432  I,20 |               sile wieku, był pan Dowgird z Plemborga, bliski sąsiad
1433  I,20 |                pan Chudzyński, dzierżawca z Ejragoły. Kmicic zauważył,
1434  I,20 |                     Napijesz się waszmość z nami szklaneczkę ubogiego,
1435  I,20 |                   Proszę!...~- Napiję się z waszmość panem! - rzekł
1436  I,20 |            początku zaczynać i to jeszcze z zawadiaką mającym straszną
1437  I,20 |               jeno jamy piwnic czernieją, z których ciągle się jeszcze
1438  I,20 |                   pomścić i podobne ruiny z nieprzyjacielskiej stolicy
1439  I,20 |            zbrojny mu stawią, zamiast iść z nim razem na nieprzyjaciela.
1440  I,20 |                   ale przybyłem zarazem i z rozkazu księcia, który sam
1441  I,20 |               niech on do mnie przyjeżdża z krewną, i to koniecznie
1442  I,20 |                 będę!" Ot, masz waszmość, z zaprosinami przyjeżdżam
1443  I,20 |            postanowi! - dodał pan Dowgird z Plemborga.~- Widzisz, panie
1444  I,20 |                 Na to tamci podnieśli się z krzeseł.~- Więc to przymus? -
1445  I,20 |                przysięgam, że włos ci tam z głowy nie spadnie. Książę
1446  I,20 |                  Książę chce się rozmówić z tobą i chce, abyś w tych
1447  I,20 |            Będziesz tam waćpan traktowany z należytym szacunkiem, jako
1448  I,20 |                  Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź
1449  I,20 |             przyjeżdżać. Włos nie spadnie z żadnej billewiczowskiej
1450  I,20 |                 wybrał, gdyby nieszczerze z waszmością zamierzał postąpić.~-
1451  I,20 |                   skłonił się w milczeniu z daleka.~Miecznik stanął
1452  I,20 |                  Bardzo uprzejmie - rzekł z pewną goryczą pan miecznik -
1453  I,20 |                niż hańbę.~Tu zwróciła się z wyrazem najwyższej pogardy
1454  I,20 |                  do Kiejdan pojedziesz... z wolą, bez woli, wszystko
1455  I,20 |                tam ci sumienie powie, kto z nas czyim był katem! Innej
1456  I,20 |                Innej pomsty nie chcę. Bóg z tobą, ale takową muszę mieć.
1457  I,20 |            zakrzyknęli panowie Chudzyński z Ejragoły i Dowgird z Plemborga.~
1458  I,20 |           Chudzyński z Ejragoły i Dowgird z Plemborga.~Wówczas Kmicic
1459  I,20 |            kawalerze?~Wszyscy skamienieli z podziwu i wszystkie oczy
1460  I,20 |                  człowieczek w pancerzu i z gołą szablą w dłoni. Kmicic
1461  I,20 |                  ręku księcia.~- Właśniem z tych rąk się wyśliznął...
1462  I,20 |                tędy droga... Ale mniejsza z tym. Gdyś pierwszy raz tę
1463  I,20 |                 panna tu obecna wyprosiła z rąk pana Wołodyjowskiego,
1464  I,20 |                   była w tej chwili jakby z kamienia wykuta. I stała
1465  I,20 |              ostróg, i sześciu żołnierzy, z Józwą Butrymem na czele,
1466  I,20 |               wstępnym bojem położył.~- I z mojej! - rzekł Stankiewicz. -
1467  I,20 |          waćpaństwo zabierajcie się zaraz z nami. Nie ma innej rady.
1468  I,20 |                 pójdę obaczyć, co się tam z nią dzieje, boć to dla niewiasty
1469  I,20 |                rzekł szlachcic.~I wyszedł z komnaty.~Po chwili rozległ
1470  I,20 |                 Nadbiegła stara klucznica z kordiałami i wreszcie panienka
1471  I,20 |                   po pewnym czasie wrócił z krewniaczką, która nie tylko
1472  I,20 |           egzekucję! - zakrzyknął.~Oleńka z rumianej zrobiła się w jednej
1473  I,20 |                  po owym słynnym układzie z Pontusem de la Gardie.~-
1474  I,20 |                   przeczytał, zamiast się z nim wracać do nas...~- Waści
1475  I,20 |               Każdy inny wpierw by wrócił z wami list czytać, a tamtemu
1476  I,20 |                   mnie coś tknęło, iże to z przyrodzenia mam do wszystkiego
1477  I,20 |        wszystkiego ciekawość. A tam dwóch z latarkami szło naprzód i
1478  I,20 |                  prowadzić, a sam ledwiem z konia ducha nie wyparł,
1479  I,20 |                     i pókiśmy żywi, żaden z nas się na ciebie nie targnie.
1480  I,20 |                  to jest widzieć kawalera z zacnej krwi, zdrajcy przeciw
1481  I,20 |                dobrze - rzekł Kmicic - bo z góry zapowiadam, że nie
1482  I,20 |                zawinił!~- Za nic! - rzekł z energią Kmicic. - Bóg to
1483  I,20 |                nic ta robota, jeno to wam z głębi duszy mówię: wy to
1484  I,20 |                     Lepiej mi było zginąć z rąk waszych!~I wyszedł z
1485  I,20 |                  z rąk waszych!~I wyszedł z izby.~- Mości panowie -
1486  I,20 |             milczenia Skrzetuski - trudna z tym człowiekiem sprawa,
1487  I,20 |                  ucieszyłbym się tak, jak z tego, żem go od śmierci
1488  I,20 |                 nie będzie negował.~- Bóg z nim! - rzekł Wołodyjowski -
1489  I,20 |         najprędzej! A waszmość pojedziesz z nami? - zapytał miecznika
1490  I,20 |                   mi to nie na rękę zaraz z wami się zrywać. Skoro tamten
1491  I,20 |               drogi!~I poczęli się żegnać z sobą, a potem każdy przychodził
1492  I,21 |                   zagarnął miecznika wraz z Oleńką i do Kiejdan, nie
1493  I,21 |             wzburzony słuchając opowieści z ust miecznika, który wszystko
1494  I,21 |                   miała powagi. Tymczasem z Wołodyjowskim uciekli tacy
1495  I,21 |                  i książę Bogusław, który z nadwornymi chorągwiami opierał
1496  I,21 |                 myśl, że niech tylko nogą z granic Żmudzi wyruszy, wnet
1497  I,21 |                  to potrzebne i pilne, bo z drugiej strony dochodziły
1498  I,21 |              Próbował hetman pojednać się z nim i wciągnąć go do swych
1499  I,21 |                  a wojska ściąga.~Hetman, z natury chciwy i do ofiar
1500  I,21 |                było w istocie, bo Sapieha z każdym dniem rósł w wojskową