Tom, Rozdzial

1501  I,21 |           rozkazał, aby wszystkie intraty z dóbr jego, jeszcze przez
1502  I,21 |                  Zresztą stosunki hetmana z generalissimusem szwedzkim
1503  I,21 |         Wołodyjowski nie omieszkał zabrać z sobą, wracał sam jeden,
1504  I,21 |                  dnia stanął .hetman wraz z wojskiem na powrót w Kiejdanach
1505  I,21 |                   ale ciekaw był usłyszeć z ust. samego Kmicica relację,
1506  I,21 |               Wargi hetmana poczęły drgać z wściekłości. Ogarnęła go
1507  I,21 |                 skręcić tę zuchwałą głowę z karku i już, już ręce podnosił,
1508  I,21 |                 mu sczerniała, zerwał się z krzesła i rękoma począł
1509  I,21 |             wyszły mu na wierzch głowy, a z gardzieli wydobył się chrapliwy
1510  I,21 |               stracił przytomność. Cucono z godzinę, a gdy wreszcie
1511  I,21 |               ślady życia, Kmicic wyszedł z komnaty.~Na korytarzu spotkał
1512  I,21 |               który się był już podleczył z ran i stłuczeń otrzymanych
1513  I,21 |                przywieziono?~- A jakże, i z krewniaczką. Panna jako
1514  I,21 |                wypadki i ostatnie zajście z księciem zmęczyły go tak,
1515  I,21 |                   się w tym niewinnym, bo z ręką na sumieniu powiedzieć
1516  I,21 |             Niechże tak będzie! Nie pójdę z win nie popełnionych się
1517  I,21 |              medyka, którego zaraz, równo z wejściem Kmicica, odesłał.~-
1518  I,21 |             wojska się najeść, tyś ledwie z ich rąk nie zginął, a teraz
1519  I,21 |                   dalej widzę, bo wiem to z praktyki, że kto w pędzie
1520  I,21 |                  nie moi ludzie, ale list z pogróżkami, który do mnie
1521  I,21 |                 Wasza książęca mość niech z samym królem, nie z jego
1522  I,21 |                 niech z samym królem, nie z jego sługami, traktuje.~-
1523  I,21 |                 przestaną! - odpowiedział z goryczą Radziwiłł. - Wielka
1524  I,21 |                  Sztych za sztychem każdy z was wbija we mnie, choć
1525  I,21 |         powiatowej wojnie, jaką zaścianek z zaściankiem mógłby prowadzić.
1526  I,21 |                mógłby prowadzić. Chciałem z monarchami potężnymi się
1527  I,21 |                 Radziwiłł począł oddychać z wysileniem.~- Przedtem,
1528  I,22 |           rosieński ciężką miał przeprawę z panną Aleksandrą, zanim
1529  I,22 |                  okolicznej szlachty wraz z żonami i córkami przypędził.
1530  I,22 |                okazać, że kraj cieszy się z nim razem, więc nie szczędził
1531  I,22 |                   i służbą, bądź przybyłą z gośćmi, bądź miejscową.
1532  I,22 |           jaśniejący od drogich kamieni i z łaskawym uśmiechem na ponurej
1533  I,22 |                  Jakoż kilkanaście głosów z lękliwszych piersi powtórzyło
1534  I,22 |                szczery i "jednomyślny".~- Z wami, mości panowie - mówił -
1535  I,22 |             mówili ci, którzy do niedawna z niechęcią patrzyli na jego
1536  I,22 |                 zważał, że wychodziły one z ust ludzi słabych, którzy
1537  I,22 |                   pierwsi by go opuścili; z ust ludzi, którymi każdy
1538  I,22 |              własne sumienie, powtarzając z zasłyszanych zdań to, które
1539  I,22 |                 szlachty usłyszał jeszcze z ust. pana Jurzyca: "Bliższy
1540  I,22 |               porównanie i zestawienie go z królem pochlebiało jego
1541  I,22 |                     rzekł pan Szczaniecki z Dalnowa, człowiek śmiały
1542  I,22 |                  Radziwiłł uśmiechnął się z przymusem i poszedł dalej.~
1543  I,22 |            zbliżył się do niego marszałek z doniesieniem, że wieczerza
1544  I,22 |         zaproszonych, wymieniając każdego z imienia i urzędu. Ale widać,
1545  I,22 |                tak obcą, aby mogli zacząć z sobą zwyczajną rozmowę.
1546  I,22 |                biednym kawalerze zadrgało z żalu i bólu. "Żeby zaś taka
1547  I,22 |                spróbował tylko skorzystać z jego pozwolenia, to by go
1548  I,22 |                znów począł strzyc ku niej z ukosa, ale właśnie w tej
1549  I,22 |          Aleksandra toczyła również walkę z sobą. Ze wszystkiego, co
1550  I,22 |                   wszystkiego, co zaszło, z postępowania Kmicica w Billewiczach,
1551  I,22 |                 słowa i poszedł na śmierć z podniesioną głową.~Oleńka,
1552  I,22 |              innych cnót, wielbiła męstwo z całego serca, więc nie mogła
1553  I,22 |              którą można było chyba razem z duszą z ciała wypędzić.~
1554  I,22 |                  było chyba razem z duszą z ciała wypędzić.~Zrozumiała
1555  I,22 |                   Radziwiłłowi służył, to z zupełną dobrą wiarą - jakąż
1556  I,22 |               wynagrodzić ją trzeba; lecz z drugiej strony i duma przytaczała
1557  I,22 |                   że ze zdrajcami trzyma, z nieprzyjaciółmi ojczyzny,
1558  I,22 |              tymczasem uczta ożywiała się z wolna.~Z początku widocznie
1559  I,22 |               uczta ożywiała się z wolna.~Z początku widocznie wszyscy
1560  I,22 |                   zapału. Pan Szczaniecki z Dalnowa pomrukiwał coś do
1561  I,22 |                  widocznie dworował sobie z króla szwedzkiego. Dopiero
1562  I,22 |                   którzy przybyli nawet i z dalekich stron, aby zaświadczyć
1563  I,22 |                    Dziękujemy! dziękujemy z serca!~- Zdrowie księcia
1564  I,22 |              książę litewski! - powtórzył z uporem pijanego pan Jurzyc.~
1565  I,22 |             Jurzyc.~Pan Szczaniecki wstał z kolei i wzniósł kielich.~-
1566  I,22 |              kielich.~- Tak jest! - rzekł z zimną krwią. - Wielki książę
1567  I,22 |            większego niepokoju. Radziwiłł z trudnością również pokrywał
1568  I,22 |                   była wydana, aby umysły z przyszłym panowaniem radziwiłłowskim
1569  I,22 |                 patrzył w stół przed sobą z namarszczoną brwią, jak
1570  I,22 |                  światło i wydobyć prawdę z cieniów, a wówczas ten oficer,
1571  I,22 |                potarga owe ogniwo, choćby z nim razem miał sobie i serce
1572  I,22 |                  razem miał sobie i serce z piersi wyszarpnąć.~Kmicic
1573  I,22 |              dziki zwierz omotany siecią, z której nie może się wyplątać.~
1574  I,22 |          nieznośnie.~Uczta zaś posępniała z każdą chwilą. Obecnym wydawało
1575  I,22 |                się, że ucztują pod dachem z ołowiu, który wspiera się
1576  I,22 |                 od brata Bogusława! Pewno z listami?~Nowo przybyły skłonił
1577  I,22 |          oświecony książę!... Jadę prosto z Podlasia.~- Dajże waćpan
1578  I,22 |                   którymi się będę chciał z waszmościami podzielić.
1579  I,22 |                    To mówiąc książę wziął z rąk pana Suchańca paczkę
1580  I,22 |                  łamać pieczęć pierwszego z brzegu.~Obecni utkwili ciekawe
1581  I,22 |             twarzy i starali się odgadnąć z niej treść pisma. Pierwszy
1582  I,22 |             pustoszą. Łatwiejże po wsiach z babami wojować!.. Godni
1583  I,22 |             potwornego w tym zadowoleniu, z jakim naczelny wódz połowy
1584  I,22 |                  Rzeczypospolitej i jeden z najwyższych jej senatorów
1585  I,22 |                 pierwszy bym płakał razem z wami, gdyby szło o szkodę
1586  I,22 |                   pan Szczaniecki odsunął z łoskotem krzesło, wstał
1587  I,22 |                  krzesło, wstał i wyszedł z sali.~- Win najlepszych,
1588  I,22 |                 pana Suchańca o szczegóły z Podlasia i przyległego Mazowsza,
1589  I,22 |                lepiej! Trzeba się zgodzić z fortuną!" - "Książę nie
1590  I,22 |             ryknęło naraz:~- Życzym tego! Z serca i duszy życzym! Niech
1591  I,22 |                Niech panuje!~Magnat wstał z twarzą czerwoną jak szmat
1592  I,22 |                 to odważny żołnierz, lecz z całej duszy bał się Radziwiłła.~
1593  I,22 |              lekko jak dziecko, i wyniósł z sali.~
1594  I,23 |            pragnął koniecznie widzieć się z księciem, ale odpowiedziano
1595  I,23 |               zajęty jest tajemną rozmową z panem Suchańcem.~Przyszedł
1596  I,23 |                  Przyszedł więc nazajutrz z rana i natychmiast został
1597  I,23 |                mość - rzekł - przyszedłem z prośbą.~- Co chcesz, abym
1598  I,23 |                  Zołtareńkę ruszać. Pójdę z nimi.~- Rad by Zołtareńko
1599  I,23 |                 by Zołtareńko pohałasował z nami, ale mu nijak do nas,
1600  I,23 |                  czysta męka!~- Wiem już, z czego ta desperacja pochodzi.
1601  I,23 |         podstarzejesz, będziesz się śmiał z tych mąk. Widziałem to wczoraj,
1602  I,23 |                 wczoraj, żeście na siebie z tą dziewczyną krzywi i coraz
1603  I,23 |                  nią chodzi, to ją bierz, z jej wolą lub bez woli. Każę
1604  I,23 |                toż to i męka w Kiejdanach z założonymi rękoma stróżować
1605  I,23 |              mojej inkwizycji, a tam sądy z wyrokami na cię czekają...
1606  I,23 |               poddam. Dawniej gotów byłem z całą Rzecząpospolitą wojnę
1607  I,23 |         Rzecząpospolitą wojnę prowadzić i z wyroków tyle sobie robić,
1608  I,23 |                   skrupulat? Ale mniejsza z tym ! Powiedziałem ci, że
1609  I,23 |                   mi tam kogoś znacznego, z nie lada jakim nazwiskiem
1610  I,23 |                  swoim kosztem, bo u mnie z pieniędzmi kuso. Jedne intraty
1611  I,23 |           zrabował, a przy tym chciwy był z natury. Prawdą było również
1612  I,23 |                  również i to, że intraty z niezmierzonych jego dóbr,
1613  I,23 |               wpływać, a koszta na wojsko z każdym dniem rosły.~- To
1614  I,23 |                tam są konfederaci, którzy z obozu wyszli i przeciw mnie
1615  I,23 |                 zwłaszcza Wołodyjowskiego z jego laudańską kompanią.~-
1616  I,23 |                 mu, żeby co można grosiwa z intrat, z podatków publicznych
1617  I,23 |                   można grosiwa z intrat, z podatków publicznych i skąd
1618  I,23 |                   Co będzie mógł zastawić z dóbr albo z inwentarzy,
1619  I,23 |                 mógł zastawić z dóbr albo z inwentarzy, niech zastawi!
1620  I,23 |             dziwnego doświadczał uczucia, z którego sam sobie na razie
1621  I,23 |                  jak osy. Tatarzy przyjdą z nim, a elektor nam w dodatku
1622  I,23 |               Jakże to?~- Liczyliśmy obaj z Bogusławem, że zaraz ze
1623  I,23 |                    że zaraz ze Szwedami i z nami w ligę wejdzie, bo
1624  I,23 |             tymczasem wchodzi w ligę, ale z miastami pruskimi, które
1625  I,23 |                  Mazury podniosą, Prusacy z nimi pójdą, i może się przytrafić...~
1626  I,23 |                Kmicic.~- Że noga szwedzka z Rzeczypospolitej nie wyjdzie! -
1627  I,23 |                    Pan Andrzej zerwał się z miejsca z iskrzącymi oczyma,
1628  I,23 |              Andrzej zerwał się z miejsca z iskrzącymi oczyma, z rumieńcami
1629  I,23 |              miejsca z iskrzącymi oczyma, z rumieńcami na twarzy i zakrzyknął:~-
1630  I,23 |               albo Szwedzi je zajmą, albo z miast pruskich przyjdą posiłki
1631  I,23 |                   za każde słowo, gdym ci z góry rzekł, że to wszystko
1632  I,23 |                  mógł wejść w konfidencję z konfederatami, sprosić naczelników
1633  I,23 |                   co mam uczynić? - pytał z pewnym rozczarowaniem Kmicic.~-
1634  I,23 |              księcia Bogusława pojedziesz z moimi listami do samego
1635  I,23 |                   Gustawa. Ja tu nie mogę z grafem Magnusem do ładu
1636  I,23 |                 Szwedom obrócę.~- Wnosząc z tego, co wasza książęca
1637  I,23 |                   króla wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością: albo
1638  I,23 |                wypisuje, a jedno z dwojga z pewnością: albo żem słaby,
1639  I,23 |                skaptować... Nie chwal się z tym wprost, ale się niby
1640  I,23 |                  tym wprost, ale się niby z prędkości wygadaj. Okrutnie
1641  I,23 |         niedźwiedzia w kniei i starał się z daleka wyrozumieć, czybym
1642  I,23 |                 Bóg broni, abyś się wydał z tym, żeś ode mnie słyszał,
1643  I,23 |                  Będziesz zważał, kto tam z dworzan z panem marszałkiem
1644  I,23 |                 zważał, kto tam z dworzan z panem marszałkiem konfident,
1645  I,23 |             zażąda małżeństwa Herakliusza z Radziwiłłówną, a potem niech
1646  I,23 |                 popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy. Nie
1647  I,23 |                  włożył koronę, tedyby go z czasem i na polski tron
1648  I,23 |                 Jeśli w czym pobłądzę, to z własnej winy.~- Listy już
1649  I,23 |              Kmicic.~I urwał nagle.~Słowa z trudnością wychodziły mu
1650  I,23 |                  trudnością wychodziły mu z ust, a na twarzy malował
1651  I,23 |                      Rozumiem to, że póki z czasem afekt nie ostygnie,
1652  I,23 |                 oddychać głęboko. Rad był z wyjazdu Kmicica. Zostawała
1653  I,23 |                 Hetman pewniejszym był go z daleka niż z bliska. Dzika
1654  I,23 |           pewniejszym był go z daleka niż z bliska. Dzika fantazja i
1655  I,23 |         przyjechał tu dziś rano szlachcic z Wiłkomierza który przywiózł
1656  I,23 |            Sapieha na waszą książęcą mość z wojskami ciągnie.~Radziwiłł
1657  I,24 |                   komendantów szwedzkich, z którymi młody poseł mógł
1658  I,24 |             popijał właśnie strzemiennego z Ganchofem, Charłampem i
1659  I,24 |          tymczasem tamtym kurzyło się już z czupryn.~- Mości pułkowniku! -
1660  I,24 |             wonnościami pachniało, jakoby z apteki. W bitwie rapierami
1661  I,24 |                moi!" - tak politykę nawet z hultajstwem obserwowali.
1662  I,24 |            obserwowali. A książę Bogusław z chustką na szpadzie między
1663  I,24 |             żelazkami przypiekali, dziwne z nich czyniąc fircyfuszki.
1664  I,24 |                   cała Rzeczpospolita ich z otwartymi rękami przyjęła! -
1665  I,24 |                  zakochał w jednej pannie z fraucymeru księżnej Jeremiowej.
1666  I,24 |             szablę podstawiał. Miałem się z nim bić, tymczasem Bohun
1667  I,24 |                gotów byłem się bić choćby z diabłem. Wołodyjowski zresztą
1668  I,24 |              tylko zastawiał, bo ona była z innym zmówiona, jeszcze
1669  I,24 |              Dopiero jak mnie książę nasz z Warszawy aż do Smoleńska
1670  I,24 |                 porwą wszystkie gładyszki z całej Litwy i Korony! Już
1671  I,24 |                odrzekł Kmicic. - Dziękuję z serca!~- Do dna! do dna!
1672  I,24 |                 zapomnieć!~- Ostawaj waść z Bogiem!~- Nieprędko się
1673  I,24 |                  wyszli.~Zegar bił siódmą z wieży. Na dziedzińcu konie
1674  I,24 |                  będzie obce, a wszystko, z czym się zżył, do czego
1675  I,24 |                  do czego się wezwyczaił, z czym zrósł mimo woli duszą
1676  I,24 |                       myślał Kmicic.~Lecz z drugiej strony, łączy ich
1677  I,24 |                  i biegł, a raczej pędził z zamkniętymi oczyma, jakoby
1678  I,24 |                  rozkazu, lecz nim wrócił z odpowiedzią, Kmicic pocisnął
1679  I,24 |                Lepiej nie rozstawajmy się z gniewem w sercu i z urazą,
1680  I,24 |                   się z gniewem w sercu i z urazą, aby kara boska na
1681  I,24 |                   aby kara boska na które z nas nie spadła. Ej! siła
1682  I,24 |              bezdroże. Ale skoro się mamy z oczu stracić, toć lepiej
1683  I,24 |                  stracić, toć lepiej choć z dalekości zakrzyknąć sobie: "
1684  I,24 |               czemu wyrok wydałaś?... Bóg z tobą!... Wiedzże o tym,
1685  I,24 |            zarazem powiedzieć: odpuszczam z serca, ale za to i ty mnie
1686  I,24 |                  łzami, a on począł wołać z uniesieniem:~- Odpuszczam!
1687  I,24 |              prawdziwą drogę, abyś zszedł z tej, po której błądzisz.~-
1688  I,24 |                  perły poczęły spadać jej z rzęs na policzki.~- Panie
1689  I,24 |            chwyciwszy za czuprynę wybiegł z komnaty krzycząc:~- Diabeł
1690  I,25 |                  wielkim gościńcem idącym z Kowna do Grodna, a stamtąd
1691  I,25 |               puścił się bocznymi drogami z Kiejdan wprost w dół, z
1692  I,25 |                   z Kiejdan wprost w dół, z biegiem Niewiaży, aż do
1693  I,25 |                  pomocnikiem, nie chcieli z nimi wojny, a przynajmniej
1694  I,25 |                 aby się cofał najprędzej.~Z tych to powodów kraj po
1695  I,25 |                   rzekę spoglądały na się z jednej strony straże kozackie,
1696  I,25 |                   strony straże kozackie, z drugiej szwedzkie i radziwiłłowskie,
1697  I,25 |                lada chwila jeden wystrzał z muszkietu mógł straszną
1698  I,25 |                  ci jeszcze, którzy mogli z lewego brzegu Wilii, spod
1699  I,25 |                   która nie zdołała dotąd z lewego brzegu uskoczyć,
1700  I,25 |                   całe gromady chłopstwa, z żonami i dziećmi, pędzące
1701  I,25 |               rodzinnych wyglądać śmierci z rąk nieprzyjaciela.~Kmicic
1702  I,25 |               gdzie tylko trafił na ludzi z lewego brzegu Wilii, spod
1703  I,25 |             brzegu Wilii, spod Kowna albo z dalszych jeszcze okolic,
1704  I,25 |     najwymyślniejszymi ich morzono. Wielu z tych ludzi uciekało w obłąkaniu
1705  I,25 |        błogosławiono księcia powszechnie. Z ust do ust podawano sobie
1706  I,25 |              własnych i szwedzkich wojsk. Z góry wychwalano "skromność"
1707  I,25 |                   i dobre obchodzenie się z mieszkańcami. Radziwiłła
1708  I,25 |              Samsonem, zbawcą. Ci ludzie, z okolic dymiących świeżą
1709  I,25 |                   myśl, więc jechał dalej z większą otuchą w sercu,
1710  I,25 |                 wątpliwości opuszczały go z wolna i jechał przed siebie,
1711  I,25 |                  Od czasu jak po sławnych z Chowańskim gonitwach do
1712  I,25 |            żelazne, a fantazja wracała mu z każdą chwilą i chęć przygód.
1713  I,25 |               Kmicic czuł, że chce płynąć z nim razem z całej duszy. ~
1714  I,25 |                   chce płynąć z nim razem z całej duszy. ~I z odległości
1715  I,25 |                   razem z całej duszy. ~I z odległości rósł ten olbrzymi
1716  I,25 |                 unikając spotkania w polu z wojskiem, a nawet z pachołkami
1717  I,25 |                  polu z wojskiem, a nawet z pachołkami miejskimi, napadały
1718  I,25 |             wyciął ludzi, a miasto puścił z dymem, gdyby nie niespodziewana
1719  I,25 |        niespodziewana pomoc, która jakoby z nieba im spadła.~- Boguśmy
1720  I,25 |             mostem ich położyli, ile że i z naszej strony pomoc była.~-
1721  I,25 |          pułkownika widzieli, bo na rynku z nami rozmawiał. Młody on
1722  I,25 |              przeciągnął pan Wołodyjowski z laudańskimi ludźmi. Jakoż
1723  I,25 |             radziwiłłowskie dostałyby się z nim razem w moc konfederatów.
1724  I,25 |                 radziwiłłowskiej sprawie. Z tego powodu postanowił pan
1725  I,25 |                 idące jednym niemal tchem z Kiejdan (bo małe tylko popasy
1726  I,25 |               kazał żołnierzom zdjąć juki z koni i roztasować się w
1727  I,25 |               dwóch królów, ale nie żaden z nich przyjechał, jeno książę
1728  I,25 |               poprzedniego dnia i wyszedł z izby, a Kmicic począł ubierać
1729  I,25 |               rynku; jazda pozsiadała już z koni i zajęła domostwa poboczne.
1730  I,25 |              przechadzali się po ulicach. Z ust oficerów słychać było
1731  I,25 |                   spoglądali też na niego z ciekawością, bo wystroił
1732  I,25 |                więc paziowie w berecikach z piórami, rękodajni w aksamitnych
1733  I,25 |               szwedzkich, wysokich butach z kolistymi cholewami.~Widocznie
1734  I,25 |                 masztalerze na poczekaniu z blaszanych sit, które trzymali
1735  I,25 |                   przed domem, kto jest i z czym jedzie, ten zaś poszedł
1736  I,25 |                 chwili wrócił pośpiesznie z zawiadomieniem, iż książę
1737  I,25 |               Kmicicowi drogę wszedł wraz z nim do domu.~Przeszedłszy
1738  I,25 |                  kilku dworzan siedzących z powyciąganymi nogami na
1739  I,25 |                  wczesnym rankiem musieli z ostatniego popasu wyjechać.
1740  I,25 |                 butów, on zaś rozczesywał z wolna palcami bujną, równo
1741  I,25 |                  ale zawsze spoglądał nań z ciekawością, raz: dla wielkiej
1742  I,25 |             zjednały mu głównie pojedynki z rozmaitymi zagranicznymi
1743  I,25 |                 głowa tak mała, jak gdyby z innego ciała zdjęta. Twarz
1744  I,25 |     niewypowiedzianej piękności i blasku, z orlą prawie śmiałością spojrzenia.
1745  I,25 |              ostre słowo łatwo wychodziło z ust, ale szpada jeszcze
1746  I,25 |                ale szpada jeszcze łatwiej z pochwy.~W Niemczech, w Holandii
1747  I,25 |                książęcą stawając do walki z nierównego stanu ludźmi;
1748  I,25 |              kraju zabawiał się zatargami z rodziną Sapiehów i łowami.
1749  I,25 |                  wyszukiwać niedźwiedzice z małymi, jako bardziej niebezpieczne
1750  I,25 |       nieprzebrana niemal fortuna czyniły z niego jedną z najbardziej
1751  I,25 |             fortuna czyniły z niego jedną z najbardziej pożądanych partyj
1752  I,25 |              progu, przypatrywał się tedy z ciekawością jego twarzy,
1753  I,25 |                    ten sam Kmicic, sławny z ostatniej wojny, który Chowańskiego
1754  I,25 |                  książę począł uważniej i z pewnym upodobaniem spoglądać
1755  I,25 |            spoglądać na pana Andrzeja, bo z tego, co o nim słyszał,
1756  I,25 |                   głowie powstają, że się z nim de succursu ani de receptu
1757  I,25 |                wargę i począł dotykać jej z lekka palcami, jakby chcąc
1758  I,25 |            kawalerze, młody! Ale mniejsza z tym! Owóż wujowi elektorowi
1759  I,25 |                się ze Szwedami, ba, nawet z Turczynem i z diabłami.
1760  I,25 |                   ba, nawet z Turczynem i z diabłami. Niechby mu jeszcze
1761  I,25 |                Książę wojewoda - przerwał z niecierpliwością Bogusław -
1762  I,25 |              rozdrób."~Tu Bogusław rzucił z niechęcią list na stół.~-
1763  I,25 |                  elektor rzekomie jeszcze z miastami pruskimi, a zatem
1764  I,25 |                miastami pruskimi, a zatem z Janem Kazimierzem trzyma,
1765  I,25 |          najwięcej zrobić, to politykować z tymi buntownikami, jak i
1766  I,25 |                 mnie wprawdzie o praktyki z hetmanem, ale nie mając
1767  I,25 |                Muszę tam być, bo mam list z instrukcjami do Harasimowicza,
1768  I,25 |       Harasimowicz tu jest ze mną. Jedzie z rzeczami hetmańskimi do
1769  I,25 |           marszałek myślał swatać synalka z córką Janusza...Czyby teraz
1770  I,25 |               brwi.~- Przy tym nie będzie z tego nic... Nie dla Herakliusza
1771  I,25 |                  przede mną o rokowaniach z Lubomirskim?~- Gdybym miał
1772  I,25 |                 brwi.~- Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę
1773  I,25 |             chciałem żenić się we Francji z Rohanówną, nie licząc z
1774  I,25 |                   z Rohanówną, nie licząc z pół kopy innych księżniczek,
1775  I,25 |                 krewnym.~- Krewnym?~- Bom z Kiszkami spowinowacony,
1776  I,25 |         spowinowacony, a hetman rodzi się z Kiszczanki. Książę Bogusław
1777  I,25 |           Ostatnie słowa były powiedziane z jakąś niedbałą, lubo wytworną
1778  I,25 |                 rzekł książę.~"...Jeśliby z łożami ciężko było, to same
1779  I,25 |               gotują idąc snadź do króla.~Z którymi bić się trudno,
1780  I,25 |                 Zabłudowie zostawić, a to z lepszych i słodszych, co
1781  I,25 |                poprobować. A teraz ruszaj z Bogiem, panie Harasimowicz,
1782  I,25 |               postaci, przy czym poruszał z lekka głową w prawo i lewo,
1783  I,25 |                 włosów, to strzygł oczyma z ukosa, nie zważając wcale
1784  I,25 |                 Przez chwilę podniósł się z krzesła i znowu zaraz usiadł,
1785  I,25 |                   książęca mość - rzekł - z tego zaufania, jakim mnie
1786  I,25 |               mość, że tajemnicy nie chce z niczego przede mną robić.
1787  I,25 |                 Już też ta Rzeczpospolita z ust. mu nie schodzi. Raczże
1788  I,25 |                   Ale czemu to brat nigdy z tobą szczerze nie mówił?~-
1789  I,25 |                  i gdzie prawo królewskie z Boga samego wypływa, tedy,
1790  I,25 |                   urzędami, które nam się z rodu i fortuny przynależą.
1791  I,25 |                  to jeszcze Waza, boć oni z królów dziedzicznych ród
1792  I,25 |               jakiego pana Piegłasiewicza z Psiej Wólki. Tfu! czy ja
1793  I,25 |                  diabłów, kawalerze, czas z tym skończyć!... Spójrz
1794  I,25 |               książąt udzielnych mogłoby, z uwagi na fortunę, na podstarościch
1795  I,25 |             naszych płaszczów nosić. Czas z tym skończyć, panie kawalerze,
1796  I,25 |                  książę ożywił się, wstał z krzesła i począł chodzić
1797  I,25 |                  na kraj, najezdnik znany z drapieżności, i nie tylko
1798  I,25 |                   i kto żyw naokoło. A my z księciem wojewodą wileńskim
1799  I,25 |                  powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi się i nam
1800  I,25 |                 się ostaje, niech Szwedzi z Brandenburczykiem o Prusy
1801  I,25 |                być dla księcia Janusza, a z jego córką - dla mnie! ~
1802  I,25 |                 jak Piotrowin...~- Fatygi z nóg mnie obaliły i w głowie
1803  I,25 |                  głowę i począł powtarzać z jękiem prawie:~- Jezusie
1804  I,25 |            podwórzec około warty złożonej z sześciu halabardników. Za
1805  I,25 |              kołowrotem stali jego ludzie z wachmistrzem Soroką na czele.~-
1806  I,25 |                  zauważył natychmiast, że z młodym pułkownikiem dzieje
1807  I,25 |         niezwykłego.~- Czuj duch! - rzekł z cicha do ludzi - gorze temu,
1808  I,25 |                    Rekuć i inne, wypadały z jego ust jedno po drugim.
1809  I,25 |                 się natychmiast w izbie i z godzinę nie dawał znaku
1810  I,25 |            wiuczne i wyjedzie natychmiast z miasta ku Dębowej. Przez
1811  I,25 |                piersiach koszuli, wyszedł z sieni, a Soroka szedł za
1812  I,25 |                  łeb!~Wachmistrz wiedział z doświadczenia, jak niebezpiecznie
1813  I,25 |              dukata gospodarzowi wyjechał z zajazdu, ~Soroka jechał
1814  I,25 |               jechał przy nim, trzej inni z tyłu, prowadząc zapasowego
1815  I,25 |                 Kmicic obudził się jakoby z zamyślenia.~- Słuchaj, stary -
1816  I,25 |                  Do Dębowej!~- To właśnie z rynku wedle dworu trzeba
1817  I,25 |                 miłościwy król nasz panów z was poczyni... Ja w tym!...
1818  I,25 |          Zawratyński.~- To gorzej aniżeli z Chowańskim ! - dodał Lubieniec.~-
1819  I,25 |                  komnat i po chwili wyjdę z księciem... Jeśli książę
1820  I,25 |                Jak odjedziemy ze sto albo z półtorasta kroków, tedy
1821  I,25 |                komnacie, tedy mi gruchnąć z garłaczy po straży i konia
1822  I,25 |              człowiek cały czarno ubrany, z twarzy wyglądający na medyka
1823  I,25 |            wiedział książę wojewoda, kogo z poufną misją wysłać. Skorzystam
1824  I,25 |                   wysłać. Skorzystam i ja z ciebie, bo ci dam kilka
1825  I,25 |                  Pan Wołodyjowski, a jest z nim i pan Mirski, i pan
1826  I,25 |               chcą za czerwone sukno wraz z Kozakami i Szwedami ciągnąć.~-
1827  I,25 |                waszej książęcej mości, to z góry o nagrodę poproszę.~-
1828  I,25 |                   Kmicicowie naprawdę nie z tych, co ludziom w ręce
1829  I,25 |                Mało sto razy mnie ten koń z największego ukropu wyniósł,
1830  I,25 |               Takiż to zacny koń? - pytał z żywym zajęciem książę Bogusław.~-
1831  I,25 |                  całkiem osiodłane konie, z których jeden, istotnie
1832  I,25 |                    a on się o pół chrapów z szeregu nie wysunie. Jeśli
1833  I,25 |                największe dziwo, żeby się z puszczonymi cuglami nie
1834  I,25 |              szerszenieją, ten zaś jakoby z wody wyszedł. A w którą
1835  I,25 |                 wasza książęca mość cugle z miejsca i skokiem... Dwóch
1836  I,25 |                  i skokiem... Dwóch ludzi z każdej strony, ja trochę
1837  I,25 |                  każdej strony, ja trochę z tyłu pojadę.~- Stawać! -
1838  I,25 |              środku.~- Ruszaj! - rzekł. - Z miejsca w skok!... Marsz!~
1839  I,25 |               kołowrotem, przyglądali się z ciekawością biegowi. Ćwiczone
1840  I,25 |              największym pędzie, chrapiąc z wysilenia, przebiegły już
1841  I,26 |              piana poczęła spadać płatami z koni.~Na koniec trzeba było
1842  I,26 |               tumanem pary, która buchała z rumaków.~Książę przez długi
1843  I,26 |               diabłów rogatych! - zawołał z wybuchem Bogusław każesz
1844  I,26 |               pierwszej sposobności umknę z twoich rąk; ale że cię każę
1845  I,26 |                ręce, aby je wyprostować i z odrętwienia otrząsnąć, żołnierze
1846  I,26 |              żołnierze tymczasem chwycili z dwóch stron konia za cugle
1847  I,26 |                   spojrzeć, panie Kmicic, z tyłu się kryjesz.~- Owszem! -
1848  I,26 |                   może być inaczej, tylko z szalonym sprawa! - zawołał
1849  I,26 |                      Jesteś w moim ręku i z tym się zgódź, a słów próżno
1850  I,26 |         dotychczas myślą, żeś dobrowolnie z nami wyjechał. Kiedy cię
1851  I,26 |                    a choćby nie tuman, to z dalekości ani masztalerze,
1852  I,26 |            będziem za Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że nie
1853  I,26 |          Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że nie zgonią, a choćby
1854  I,26 |            zgonili, bo wasze konie prosto z drogi, a nasze wypoczęte.
1855  I,26 |                nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć wiader wody rano
1856  I,26 |                  świecie, alias w piekle, z dwóch racyj: jako zdrajca
1857  I,26 |                 Bo gdyby jeden włos spadł z głowy mojej, to wiedz, że
1858  I,26 |              książęca mość o moje zdrowie z góry tak troszczysz, wielka
1859  I,26 |                  że wielki człowiek ginął z rąk prostaka. Toć i Pompejusza
1860  I,26 |                    toć królowie francuscy z rąk ludzi niskiego stanu
1861  I,26 |                  człowieka jak waćpan, bo z takimi ludźmi siła można
1862  I,26 |                    Co za diabeł wcielony! Z pośrodka moich ludzi mnie
1863  I,26 |                jechał do mnie na Podlasie z gotowym zamiarem targnięcia
1864  I,26 |                   czas jakiś w milczeniu, z namarszczoną brwią i okiem
1865  I,26 |            oponując, a jam stał jak pień, z buławą, ze wstydem i z hańbą,
1866  I,26 |                    z buławą, ze wstydem i z hańbą, w upokorzeniu, w
1867  I,26 |             księcia i nienawiść wybiła mu z dna duszy na twarz, na kształt
1868  I,26 |            kształt smoka, który wypełznął z pieczary na światło dzienne,
1869  I,26 |                 mu się oddał jako diabłu, z duszą, z kadłubem, żem był
1870  I,26 |               oddał jako diabłu, z duszą, z kadłubem, żem był gotów
1871  I,26 |                 niego, za jego uczciwość, z wieży kiejdańskiej na łeb
1872  I,26 |                 gdym się o onych truciach z listów dowiedział, aż mi
1873  I,26 |                  dotąd nie pożarła?... To z Chmielnickim, ze Szwedami,
1874  I,26 |                Chmielnickim, ze Szwedami, z elektorem, z Rakoczym i
1875  I,26 |                 ze Szwedami, z elektorem, z Rakoczym i z samym diabłem
1876  I,26 |                   elektorem, z Rakoczym i z samym diabłem na zgubę tej
1877  I,26 |                  zmawiacie?... To płaszcz z niej chcecie sobie wykroić?
1878  I,26 |                wyciągnąć całą nagą prawdę z dyplomaty i że książę popełnił
1879  I,26 |              Kmicica, masz go! Nie pojadę z próżnymi rękoma do naszego
1880  I,26 |                     I myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana Kazimierza
1881  I,26 |               myślisz, że mi włos z głowy z ręki Jana Kazimierza spadnie?~-
1882  I,26 |                  pan Andrzej. - Dowie się z niego król ;polski, co zamierzacie,
1883  I,26 |           Kmicicowi potrzebna. Postanowił z tego korzystać.~Tymczasem
1884  I,26 |                   ujrzeli dwóch jeźdźców, z których każdy prowadził
1885  I,26 |                 Kmicicowi wysłani naprzód z Pilwiszek.~- A co tam? -
1886  I,26 |                 nim zwolna. Kmicic jechał z jednej strony księcia, Lubieniec
1887  I,26 |                 strony księcia, Lubieniec z drugiej. Książę uspokoił
1888  I,26 |             majdan, nie ogrodzony płotem, z rzadka porosły wydeptaną
1889  I,26 |              owdzie na owym majdanie, ale z przejezdnych nie było nikogo,
1890  I,26 |             Soroka rozmawiał przed kuźnią z kowalem Tatarem i dwoma
1891  I,26 |                 za pas krócicę, zeskoczył z kulbaki i oddawszy bachmata
1892  I,26 |                  Lubieniec nie popuszczał z ręki z drugiej strony.~-
1893  I,26 |           Lubieniec nie popuszczał z ręki z drugiej strony.~- Wasza
1894  I,26 |                książęca mość zechce zejść z konia! - rzekł pan Andrzej.~-
1895  I,26 |                 to czemu? Będę jadł i pił z kulbaki - rzekł książę pochylając
1896  I,26 |                 głosem książę i wyrwawszy z szybkością błyskawicy krócicę
1897  I,26 |             wrzasnął przeraźliwie i spadł z konia.~Zanim inni mogli
1898  I,26 |           roztrącił ich jak burza, wypadł z majdanu na drogę i pomknął
1899  I,26 |           wyciągnął się jak sarna i biegł z szybkością strzały wypuszczonej
1900  I,26 |           szybkością strzały wypuszczonej z cięciwy. Huknął strzał.
1901  I,26 |                  którzy patrzyli aż dotąd z niemym przerażeniem na to,
1902  I,26 |         Wachmistrz począł naprzód dotykać z lekka palcami jego czaszki.
1903  I,26 |                  i krew wydobywała mu się z twarzy obficie. Tymczasem
1904  I,26 |              szmaty do obcierania. Soroka z równąż powolnością i uwagą
1905  I,26 |                  ukazał się Biłous, jeden z trzech żołnierzy, którzy
1906  I,26 |                   oczach wydarł mu szablę z ręki i sztychem przebił.
1907  I,26 |                  dla Kmicica.~Dwóch ludzi z rozkazu Soroki stanęło z
1908  I,26 |                  z rozkazu Soroki stanęło z muszkietami na drodze, z
1909  I,26 |                  z muszkietami na drodze, z obawy powrotu straszliwego
1910 II,1  |                  koniu siedział jak każdy z nas.~Jakoż w godzinę później
1911 II,1  |            później Kmicic otworzył oczy i z ust jego wydobyło się jedno
1912 II,1  |                Soroka przytknął blaszankę z czystą wodą do jego warg,
1913 II,1  |           zbudzony ze snu lub otrzeźwiony z upicia, i pozwolił, nie
1914 II,1  |                 wiał- i tylko tu i ówdzie z leszczyny, brzóz i grabów
1915 II,1  |              jadący na przedzie zeskoczył z kulbaki i począł pilno rozpatrywać
1916 II,1  |               drogi nie ma? - rzekł jeden z żołnierzy podtrzymujących
1917 II,1  |               studnię i dużą szopę, zbitą z bierwion sosnowych. Konie,
1918 II,1  |                  jedni?~- Pilnuj, abym ci z rusznicy nie odpowiedział.
1919 II,1  |                kominie palił się ogień, a z garnków postawionych na
1920 II,1  |            kompanija śpi na dworze, bo my z izby nie ustąpim.~- Panowie
1921 II,1  |              chciwie duszone mięsiwo wraz z bigosem, którego obszerny
1922 II,1  |           gąsiorek gorzałki.~Jednakże sam z lekka się tylko zakropił
1923 II,1  |            baczności. Ta opróżniona chata z tapczanami na sześciu mężów
1924 II,1  |             tapczanami na sześciu mężów i z szopą, w której rżało stado
1925 II,1  |                   że w tej samej komorze, z której wyniósł gąsiorek,
1926 II,1  |                  strach go brał. Zostając z dawnych lat w służbie Kmicica,
1927 II,1  |               wszelką i graniczące prawie z szaleństwem, które jednak
1928 II,1  |                   uchodziły płazem. Odbył z Kmicicem wszystkie "podchody"
1929 II,1  |                   może, wszystko potrafi, z każdej toni się wyratuje
1930 II,1  |            bezbronny, zdołał wydostać się z jego rąk i mało tego: obalić
1931 II,1  |               choć dawniej, bywało, szedł z zamkniętymi oczyma za panem
1932 II,1  |                 tego długowłosego księcia z panieńskimi oczyma i różową
1933 II,1  |                Dlatego to właśnie zjechał z drogi w głębokie lasy -
1934 II,1  |                  Lecz że i to schronisko, z innych powodów, nie wydawało
1935 II,1  |             naprzód, sam zaś szedł za nim z pistoletem w garści.~- Kto
1936 II,1  |                 to nie moja głowa.~- A co z końmi robią?~- Czasem wezmą
1937 II,1  |              rozmawiając doszli do szopy, z której słychać było parskanie
1938 II,1  |              polanki owsem obsiał jeszcze z wiosny.~- To twoi panowie
1939 II,1  |                    Nie, ale mi czeladnika z rozkazem przysłali.~- Toś
1940 II,1  |            królewski, panów krewny, który z nimi też konie prowadzał,
1941 II,1  |              konie prowadzał, ale jak raz z nimi pojechał, tak i więcej
1942 II,1  |             czynić przystoi, i wahał się. Z jednej strony przychodziła
1943 II,1  |       przychodziła mu ochota, korzystając z nieobecności mieszkańców
1944 II,1  |                    brać konie jak swoje i z rabunkiem umykać. Łup był
1945 II,1  |                  sobie w duchu stary wyga z takim żalem, jakby te konie
1946 II,1  |                 nie wyzdrowieje, siedzieć z wolą mieszkańców albo bez
1947 II,1  |                  drzwiach i choć widzieli z dala latarkę migocącą w
1948 II,1  |           migocącą w ciemności, tęż samą, z którą Soroka i smolarz wyszli,
1949 II,1  |                się na równe nogi, wyszedł z chaty.~- A co tam?~- Panie
1950 II,1  |           pilnował?~- Biłous.~- Poszedłem z nim konie poić - rzekł tłumacząc
1951 II,1  |                sam zasiadł na progu chaty z muszkietem w ręku, żołnierze
1952 II,1  |                 niego gwarząc między sobą z cicha, to podśpiewując półgłosem,
1953 II,1  |                 mieć sprawę ze zbójem niż z charakternikiem - odpowiedział
1954 II,1  |                    Zawratyński to przecie z niedźwiedziem wpół się brał,
1955 II,1  |               żywego puścił.~- I tak kiep z ciebie, żeś na niego nie
1956 II,1  |                   to się nie obronię, boć z charakternikiem nieludzka
1957 II,1  |                   zasuło... i chybiłem... Z konia każdemu się chybić
1958 II,1  |                 gdy się szkapa kręci, ale z ziemi to mi się od dziesięciu
1959 II,1  |                 nie mający, takich ludzi, z których każdy z czterema
1960 II,1  |             takich ludzi, z których każdy z czterema nieraz rady sobie
1961 II,1  |                   koniec sosny najbliższe z czarnych uczyniły się szare,
1962 II,1  |            zapanowała w głębiach leśnych. Z wolna brzask począł przechodzić
1963 II,1  |                      Tak jest.~- A co się z nim stało?~- Uszedł.~Nastała
1964 II,1  |                  spotkamy. Czemuś zjechał z gościńca?~- Bałem się pogoni. -
1965 II,1  |            Andrzej.~- Pas ja sam odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej
1966 II,1  |               przekonać ich niezbicie, że z Radziwiłłami zrywa, i wkupić
1967 II,1  |            walczenia za króla i ojczyznę. Z drugiej strony, Bogusław
1968 II,1  |                gościem niż moja osoba!... Z Bogusławem na arkanie przy
1969 II,1  |               przy siodle - można by, ale z gębą tylko i z gołymi rękoma!..."~
1970 II,1  |              można by, ale z gębą tylko i z gołymi rękoma!..."~Gdyby
1971 II,1  |           bezbronny, którego miał w ręku.~Z każdą chwilą rosło w Kmicicu
1972 II,1  |                  czarne kąty spostrzegał, z których wyglądały: hańba,
1973 II,1  |                   ciemnej gwiazdy i hasał z nimi jak Cygan na jarmarku,
1974 II,1  |                  brzuchach im przejeżdżał z czystym sercem, z czystym
1975 II,1  |             przejeżdżał z czystym sercem, z czystym sumieniem, dopieroż
1976 II,1  |                     krzyknął Kmicic.~Lecz z zarośli ukazał się Soroka,
1977 II,1  |                   do chaty i zeskoczywszy z koni, wymierzyli spoza nich,
1978 II,2  |               smuga białego dymu wykwitła z zarośli i rzekłbyś: ptactwo
1979 II,2  |              kroków od chaty.~- Hufnalami z garłacza strzelono! - rzekł
1980 II,2  |                   nic nam nie uczynią, bo z garłaczy od zarośli nie
1981 II,2  |                      A pokaż no się który z chaszczów, wnet się nogami
1982 II,2  |                chodź no sam! Nie będziesz z chaszczów gardła darł. Bliżej!
1983 II,2  |               możnali?~- Można!~Po chwili z zarośli, odległych na sto
1984 II,2  |          bystrzejszy, zerwał nagle czapkę z głowy.~- O dla Boga! Jezu!...
1985 II,2  |          uśmiechając się pan Andrzej - to z garłacza mnie witacie?~Tu
1986 II,2  |            bywajcie tu wszyscy! Bywajcie!~Z zarośli ukazało się jeszcze
1987 II,2  |                  biegli na złamanie karku z gotowymi broniami, nie wiedzieli
1988 II,2  |                  od kłódki! - rzekł jeden z synów.~Stary począł szukać
1989 II,2  |                 Albo to można co utrzymać z takimi zbójami! - odpowiedział
1990 II,2  |                    Po staremu, jak widzę, z synami w niezgodzie? - pytał
1991 II,2  |                    pytał Kmicic.~- Kto by z nimi był w zgodzie... Bić
1992 II,2  |                 umieją, ale jak przyjdzie z ojcem się dzielić, to z
1993 II,2  |                   z ojcem się dzielić, to z gardła im muszę moją część
1994 II,2  |               starzec kościsty i ogromny, z twarzą wiecznie skrzywioną
1995 II,2  |             dziwne czyniła przeciwieństwo z czerstwością jego postaci,
1996 II,2  |               ludzi i rzeczy. Dla Kmicica z każdą chwilą stawał się
1997 II,2  |            prowadził na własną rękę wojnę z Chowańskim. Byli to żołnierze
1998 II,2  |                   kosterami hulajduszami, z jakich składała się Kmicicowa
1999 II,2  |                 niego, ale dość głupowaci z natury, pozwolili się tyranizować.
2000 II,2  |                  Nawet oficerowie unikali z nimi zaczepki. Jeden tylko