Tom, Rozdzial

1  I,7 | dłonie chustą, a ona bladła i mieniła się w oczach. ~Wołodyjowski
2  I,22|     twarzy hetmańskiej, która mieniła się jak tęcza.~Radziwiłł
3 II,23|  droga, na której leżał król, mieniła się niby czerwona i złota
4 II,27|   znów wracał do listu. Twarz mieniła mu się radosnymi uczuciami;