Tom, Rozdzial
1 I,3 | zakrzyknął Kokosiński.~- Wojsko łyczkowie oprymują! - wołał
2 I,4 | Józwa ozwał się:~- A to wojsko pana Kmicicowe, które w
3 I,4 | Jacy oficyjerowie, takie i wojsko! Panu Sołłohubowi bydło
4 I,5 | Takie to było Kmicicowe wojsko.~Teraz właśnie zabrał on
5 I,6 | tylko sławy dla siebie, wojsko pod Szkłowem wytracił i
6 I,8 | po bułance. Dyć ją całe wojsko zna.~- Jako żywo, że konia
7 I,9 | był dopiero afekt! Całe wojsko płakało widząc Skrzetuskiego
8 I,10 | granatników.~- Ale miał wojsko, nie pospolitaków; swoje
9 I,10 | polski. Na ten widok całe wojsko uczyniło okrzyk ogromny,
10 I,10 | wypytywano trębacza o wodzów, wojsko, broń, sposób walczenia
11 I,10 | straże dały znać, że całe wojsko szwedzkie ukazało się naprzeciw
12 I,10 | nieprzyjaciela was wszystkich, obóz, wojsko, działa. Bogdaj ich zabito! -
13 I,10 | Szwecji należeć. Że się wojsko poddaje, to bywa; ale kto
14 I,12 | słyszeliśmy, że książę wielkie wojsko zbiera i że ma Inflanty
15 I,14 | za tymi buntownikami stoi wojsko, że nie można bezkarnie
16 I,14 | takich, za którym by poszło wojsko, nikt z takich, który by
17 I,14 | podskarbi Gosiewski, czy wojsko, czy szlachta oporna. Chcę
18 I,14 | zwyciężyć raz i drugi nasze wojsko; utrzymać nas w posłuszeństwie
19 I,15 | ale tak myślę, że się na wojsko będzie oglądał, które pewnie
20 I,15 | Wołodyjowski.~- Kto tu buntownik? Wojsko czy hetman, który się przeciwko
21 I,17 | przerazić przykładem całe wojsko, wszystką szlachtę, ba!
22 I,17 | mości Rochu, a gdzie to te wojsko miało wychodzić z Kiejdan,
23 I,17 | kurzawy, jakoby stada albo wojsko szło naprzeciw.~Wkrótce
24 I,17 | zawołał pan Wołodyjowski.~- Wojsko idzie.~- Pewnie szwedzki
25 I,19 | wypełniła miarę niedoli.~Wojsko komputowe litewskie, jakkolwiek
26 I,19 | zawiedziony w rachubie na wojsko, postanowił przemocą zmusić
27 I,19 | chcesz podstępem o zgubę wojsko jego królewskiej mości przyprawić!
28 I,21 | zajętych, były oddane na wojsko wojewodzie witebskiemu.~
29 I,22 | pod Widawą i Żarnowem!... Wojsko go odstępuje! Sam on na
30 I,23 | dochodzi w porę; całe zaś wojsko, które przy mnie jest, przeszło
31 I,23 | istocie wpływać, a koszta na wojsko z każdym dniem rosły.~-
32 I,23 | Prusaków w ręce wziąść, i wojsko pomnożyć, i na czele znacznej
33 I,23 | Gosiewskiego pobuntowali wojsko, ale dodaj, że między nami
34 I,25 | nowego: magnates, szlachta, wojsko, zamki, miasta, wszyscy!...
35 I,26 | jest! Radziwiłł ma dwór, wojsko, działa, dragonów, a Kmicic
36 II,6 | na gościńcach. I tak owe wojsko, które nie połączywszy się
37 II,6 | się zabiegi i kaptowania. Wojsko oświadczyło, że chce mieć
38 II,6 | mieczami w ręku! Czeka cię tu wojsko cnotliwe i ja, regimentarz.
39 II,6 | dość, a bez zapasów żadne wojsko w świecie w polu nie wytrzyma.
40 II,6 | zabierze.~- Więcej mi znaczy wojsko niż szlachta. Niech krzyczą!
41 II,6 | gadacie! Szlachcie gorzej, gdy wojsko zgłodniałe zajeżdża i rabuje.
42 II,6 | dobytkiem pouciekało! Niechże to wojsko Duchowi Świętemu dziękuje,
43 II,6 | majętności mają być na wojsko skonfiskowane.~Rycerze spoglądali
44 II,6 | skąd wezmę pieniędzy na wojsko?... A konfiskaty? a wszystkie
45 II,6 | rzekł Jan Skrzetuski - wojsko nie zależałoby pola.~- Myślę
46 II,6 | gotowizny.~- Pieniądze między wojsko się rozdzieli - rzekł Zagłoba -
47 II,6 | początek!~- Vivat! - krzyknęło wojsko.~- A teraz, mości panowie,
48 II,6 | podniósł serca żołnierzy; całe wojsko poczuło, że ma jakowyś grunt
49 II,6 | rozeszła, że jest już rząd, wojsko i regimentarz, więcej też
50 II,6 | wtóre, lepiej było oddać na wojsko połowę, a reszty w spokoju
51 II,6 | doniesieniem, że widzieli jakieś wojsko wychodzące z lasów za Bobrownikami.~-
52 II,6 | podjazd, ale całe wielkie wojsko.~I nie wiadomo dlaczego,
53 II,6 | rzekł Skrzetuski. - Skądże wojsko nadciąga?~- Od Wołkowyska.
54 II,6 | Pokażemy mu! - krzyczało wojsko.~- Stosy na wałach rozpalić!
55 II,6 | było pod Zbarażem.~- Mnie wojsko wodzem swym uczyniło, lecz
56 II,9 | pierwszy ujrzał też Kmicic wojsko w kościele stojące. We wspaniałej
57 II,10 | mieć wojska więcej? Zali to wojsko w męstwie Szwedom kiedykolwiek
58 II,14 | błogosławił.~Więc błogosławił lud, wojsko, chorągwie kwitnące jak
59 II,16 | jeszcze, gdyby wypadkiem jakie wojsko oblężonym na pomoc przyciągało.~
60 II,16 | tylko oficerowie, ale całe wojsko miało na ustach jedno tylko
61 II,16 | ojcowie, zdrętwiało ze zgrozy wojsko całe. Działa umilkły; rada
62 II,16 | aby okazać księżom, że to wojsko, od którego spodziewali
63 II,17 | już siada. Król Kazimierz wojsko zbiera i lada dzień do kraju
64 II,17 | Lanckoroński, z nimi zaś całe wojsko, czekają tylko na wejście
65 II,17 | przyjdzie król, hetmani, wojsko, cała Rzeczpospolita...
66 II,18 | chorągwi trudno ukryć, całe wojsko polskie odstąpi Karola Gustawa.
67 II,20 | szwedzkiego w Polsce.~- Wojsko już sobie przykrzy szwedzką
68 II,20 | się przeciw nim zawzięli. Wojsko się buntuje, szlachta bije
69 II,20 | człeka przy nim stanęli i wojsko by zaraz Szwedów opuściło.~-
70 II,20 | marszałek koronny, i hetmani, i wojsko, i szlachta gotująca się
71 II,20 | Jakże! panowie, szlachta, wojsko niebywałym w dziejach przykładem
72 II,20 | się i słuszne już z siebie wojsko uczyniwszy, wodza nad nim
73 II,20 | niesforne tłuszcze w rzędniejsze wojsko zamieniać.~Lecz groźniejsze
74 II,21 | panu swoim się oponować. Wojsko pod hetmanami ledwie już
75 II,21 | Szweda przystali, bo zły duch wojsko opętał, a teraz samo owo
76 II,21 | opętał, a teraz samo owo wojsko chce na powrót do powinności
77 II,22 | króla, któremu szlachta, wojsko i hetmani we wszystkim posłuszni
78 II,23 | parafanały" królowej poszły na wojsko.~Pan Andrzej popisywał się
79 II,23 | nimi i trzeci; tego całe wojsko sławiło jako największego
80 II,24 | chwili i rzekł:~- Za zakrętem wojsko idzie od potoku!... Dla
81 II,25 | potężniejszych chroniąc się fortec.~- Wojsko jedną ręką w piersi się
82 II,25 | widok zawrzało jednym głosem wojsko, szlachta, lud, i tysiące
83 II,26 | nie mogła, bo jego własne wojsko na szablach by go rozniosło.
84 II,27 | pewna, że hetmani, a z nimi wojsko, porzucili Szweda i że dla
85 II,28 | nie chce przechodzić.~- Wojsko aż się do szturmu rwie,
86 II,28 | waćpanem ruszy, a chcesz wojsko psować, tedy co powiem,
87 II,28 | Myślicie waćpanowie, że jemu o wojsko albo dyscyplinę chodzi?
88 II,28 | Gdy bramę wysadzą, pewnie wojsko hurmem do szturmu skoczy,
89 II,30 | wielkiego ołtarza. Co chwila wojsko prezentowało broń, następnie
90 II,30 | Inflanckie i Czernihowskie, wojsko obojga narodów i pospólstwo
91 II,31 | wielkiego ołtarza. Co chwila wojsko prezentowało broń, następnie
92 II,31 | Inflanckie i Czernihowskie, wojsko obojga narodów i pospólstwo
93 II,32 | odrzekł pan Michał - i całe wojsko będzie do śmierci waszej
94 II,32 | Lwowa, którzy mieli tam wojsko tworzyć, aby później poprowadzić
95 II,37 | rąk chwyciło za broń, że wojsko Jana Kazimierza już było
96 II,38 | rąk chwyciło za broń, że wojsko Jana Kazimierza już było
97 II,39 | Tymczasem upłynął znów tydzień: wojsko przyszło do Białegostoku.~
98 II,39 | ludzie? - spytał hetman.~- Wojsko Bogusławowe! - odrzekł jeden
99 II,39 | oni zaś myśląc, iż wielkie wojsko na nich następuje, przez
100 II,40 | i kredensy Bogusławowe. Wojsko jego znużył, rozprzęgł,
101 II,40 | jakim to prawem posyła wojsko w granice Rzeczypospolitej,
102 II,40 | wozy, armaty, kredensy. Wojsko, znużone, z głodu wam pada,
103 II,40 | obrócić. Waść widziałeś moje wojsko. Nie kazałem ci umyślnie
104 II,40 | dostojność moje chrześcijańskie wojsko wojujesz, szanować ich zwykli.
105 II,41 | wreszcie Bogusław - niech wojsko w szyku staje!~Oficer wyszedł,
106 III,1 | się w sercach, aby całe wojsko z królem nie przepadło,
107 III,1 | żeby po takiej klęsce znów wojsko zebrać i nad karkiem nam
108 III,2 | przy nim zapomina. A jak wojsko prowadzi! jak szykuje! -
109 III,3 | a w nocy ruszyło całe wojsko.~Zamość grzmiał za nimi
110 III,4 | stawał się słabszy.~- Nie wojsko to idzie ani armia, ale
111 III,4 | wolna, jakby nie widząc, że wojsko za nim wali. Powodzie wiosenne
112 III,4 | Zauważyło go wreszcie całe wojsko, bo kogo on pogonił, kto
113 III,4 | ponurej:~"Biada mi, jeśli wojsko wprzód wytraciwszy, krwią
114 III,5 | Wkrótce za nim ruszyło całe wojsko szykiem jak do boju; front
115 III,5 | usiekł, któren Radziwiłłowi wojsko pobuntował...~- I panu Sapieże
116 III,5 | pobuntował...~- I panu Sapieże wojsko przywiodłem, które, prawdę
117 III,5 | zdechł, że w każdym żołnierzu wojsko marszałkowskie widzą i jako
118 III,5 | pytał marszałek.~- Mówię, że wojsko tak na cześć waszej dostojności
119 III,6 | wybije, ale wykradnie mi wojsko" - mówił Karol Gustaw. Lecz
120 III,7 | Żywności było coraz mniej wojsko coraz bardziej znużone i
121 III,9 | rozniesie na szablach i kopytach wojsko margrabiego badeńskiego
122 III,9 | chłopi z chałup patrzeć na wojsko, już wojsko nikło w oddali
123 III,9 | chałup patrzeć na wojsko, już wojsko nikło w oddali za tumanami
124 III,9 | podjazdem, aby dał znać, tak wojsko rozłożone i jaka jego siła.~
125 III,9 | nie mogli poznać, co to za wojsko, nie alarmowali się zaś
126 III,9 | przewyższała o kilkaset głów wojsko polskie. Lecz natomiast
127 III,9 | siadano!~W pół godziny później wojsko ruszyło i ruszyło świeżym
128 III,9 | jako najprędzej! Umie już wojsko rzeki przepływać; nie zastraszy
129 III,10| łatać!~- Waćpan na litewskie wojsko nie gadaj - odparł Charłamp. -
130 III,10| bo u nas powiadają, że wojsko obojga narodów, każde z
131 III,10| szwedzki zgwałcił litewskie wojsko i z saku umknął. Jest tu
132 III,10| odpowiedział bez wahania:~- Skoro wojsko nie rozproszone, to mu się
133 III,11| przyrzekł pod warunkiem, że wojsko prowiantami, zwłaszcza zaś
134 III,11| nocy począł przeprawiać wojsko za Wisłę. Przeprawiła się
135 III,11| pomyślne, donosił bowiem, że wojsko i konie tak ma strudzone,
136 III,11| przyprowadził pan hetman wszystko wojsko do sprawy i począł porządnie
137 III,12| Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z saku wyprowadził,
138 III,12| powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego sprzysięże;
139 III,12| spodziewano. Za nimi nadeszło wojsko koronne, mnogie i dobrze
140 III,12| nie chciało myśleć o tym wojsko. Ledwie pan Grodzicki szańce
141 III,12| o ile możności, roboty. Wojsko, nie mogąc iść do szturmu,
142 III,13| Wielkopolski, a po wtóre: że to wojsko, które z saku wyprowadził,
143 III,13| powiadał! Niedługo, widzę, całe wojsko się na niego sprzysięże;
144 III,13| spodziewano. Za nimi nadeszło wojsko koronne, mnogie i dobrze
145 III,13| nie chciało myśleć o tym wojsko. Ledwie pan Grodzicki szańce
146 III,13| o ile możności, roboty. Wojsko, nie mogąc iść do szturmu,
147 III,15| zaraza wydusiła! - całe wojsko na języki mnie weźmie a
148 III,15| odkrywał. Wnikał też i w wojsko, które także chętnie skargom
149 III,16| począł się bać i wysłał wojsko na spotkanie. Ja właśnie
150 III,21| Szwedów bić, i wszystkie wojsko kwarciane z nimi, i wszystkie
151 III,24| tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~- To
152 III,25| tej myśli, że całe nasze wojsko na Ostrołękę poszło.~- To
153 III,26| przewieziono przez Wisłę". Wojsko klęło się na wszystko, że
154 III,27| w czambułach piszczałki.~Wojsko poczęło się zbierać i w
155 III,27| wyznali, że tabor i całe wojsko ma opuścić Prostki nazajutrz
156 III,27| pułkownicy polegli lub w niewoli, wojsko w pień wycięte...~Tu zwrócił
157 III,28| Izraela i księcia Bogusława. Wojsko zniesione ze szczętem, wodzowie
158 III,29| konie, dali znać, że jakieś wojsko wyszło z lasów i zbliża
159 III,29| wytępił.~On, również jak całe wojsko i wszyscy laudańscy byli
160 III,30| spotkaniu przewyższali całe wojsko, bo każdy sztukę fechtów
|