Tom, Rozdzial

  1  I,1  |                przed się patrzące, ciemny wąs i twarz młodą, orlikowatą,
  2  I,1  |                    Ej! to chyba Tatarzy u was mieszkają?~- Wszystko jedno!
  3  I,2  |                      Do stu kaduków! Któż was wygania? jedzcie, pijcie,
  4  I,3  |              Orszańskiem mieli mnie przez was za niespokojnego ducha,
  5  I,3  |             obozie czeka.~- Nie mnie, ale was, bom ja tyle jeno winien,
  6  I,3  |        dziewczętach. Gdyby się wydało, na was winę złożę. Czeladzi już
  7  I,3  |                  jak pijany. - Nic tam po was! nie potrzeba tam siekaniny!...
  8  I,4  |                 bo siła dobrego słyszał o was, i dawniej od dziadusia,
  9  I,4  |              stanął przy drzwiach.~- Co u was słychać? - pytała panienka.~
 10  I,4  |                   tumult i siekanina przy was mogła zdarzyć.~- Trudno
 11  I,4  |                  namawiacie! Ale znam już was, waszą rozpustę, wasze bezecne
 12  I,4  |              wasze bezecne uczynki. Prawo was ściga, ludzie się od was
 13  I,4  |                  was ściga, ludzie się od was odwracają, a ohyda na kogo
 14  I,4  |                  pada? - na niego - przez was, banitów i infamisów! ~-
 15  I,5  |                   im ! - mruczał targając wąs - jeszcze mnie takim nie
 16  I,5  |              Jędruś!... księdza!...~- Kto was pobił?! - krzyczał Kmicic
 17  I,7  |              Domaszewicze już są.~- Kto u was dowodzi? - pytał pan Wołodyjowski.~-
 18  I,7  |                   wymknie.~Strzelby ile u was?~- U nas, Butrymów, sztuk
 19  I,7  |                  a nie, to niech siebie i was prochem wysadza.~Butrymowie
 20  I,8  |                    tacy synowie! Darowała was szlachta życiem w Lubiczu,
 21  I,8  |                 zaraz poumykali, ledwie z was łyka zdjęto.~- Ja nie ucieknę.
 22  I,8  |                  i nie służył.~- A skądże was pan Kmicic brał?~- Z gościńca.
 23  I,8  |                 Kmicic nie od Trubeckiego was dostał?~- Było między nami
 24  I,8  |                  o to gniewna, żem między was szablę włożył. Kiedy on
 25  I,10 |               postawę, twarz męską, żółty wąs, zaczesany w końcach do
 26  I,10 |                wrogowie tu przybywamy. Od was samych zależy, by kropla
 27  I,10 |              waszej wolności, religii. Od was samych ocalenie wasze zależy...
 28  I,10 |               wydać w ręce nieprzyjaciela was wszystkich, obóz, wojsko,
 29  I,11 |             tańcowały po spuście albo gdy was kucharka będzie nożem skrobała.~
 30  I,12 |          rozmawiali o nowej wojnie.~- A u was tu co słychać? - pytał Wołodyjowski.~-
 31  I,12 |            najechać.~- Ha, szelmy, tchórz was oblatuje! - wołał Zagłoba. -
 32  I,12 |            kłaniacie się Radziwiłłowi, by was w Inflanty nie połechtał.
 33  I,12 |           przykład niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?~- Ja! -
 34  I,13 |                  nade mną i posłał prosić was do Kiejdan, abym choć oczy
 35  I,13 |                 mieli jadło czarować.~- U was w Wielkopolsce lutrów co
 36  I,13 |               panowie!... Wielu spomiędzy was... zdziwi... albo zgoła
 37  I,13 |                   sejmik to i nie na wota was tu wezwano, a przed Bogiem
 38  I,13 |                  ten przeciw mnie! Znałem was, wiedziałem, co będzie!...~
 39  I,14 |                 nic prostszego w świecie. Was głowa nie boli o to i żadnemu
 40  I,15 |              jazda do tego zdrajcy! Bodaj was obu pomsta dosięgła!~- Opamiętaj
 41  I,15 |                jedno!~- Jakże to? Żaden z was nie pomyśli, czy nie ma
 42  I,15 |                   dwóch z bratankiem, już was tam jakoś udźwignę... Nieraz
 43  I,15 |                  Stanisław.~- A ja z góry was uprzedzam, że uczynię. Na
 44  I,17 |             potrzebie. Tak jestem rad, że was wolnych widzę, jakobym najwalniejszą
 45  I,17 |                Jakem im tedy oznajmił, że was do Birż wiozą, jakoby kto
 46  I,20 |                 dworski, przesiaduje. Tam was nikt nie znajdzie.~- Ale
 47  I,20 |             porzucę waszą kompanię i znać was nie chcę!...~- Tu nie ma
 48  I,20 |                   pójdę w swoją! Nie pora was nawracać i na nic ta robota,
 49  I,20 |             ratunkowi stajecie. Zdrajcami was nie nazwę, bo wiem, że intencje
 50  I,20 |                  że na nic się nie przyda was nawracać!... Bądźcie zdrowi!~-
 51  I,21 |                Sztych za sztychem każdy z was wbija we mnie, choć niejednemu
 52  I,22 |               garncowi rozkazywała, to od was, panów braci, zależy to
 53  I,25 |               miłościwy król nasz panów z was poczyni... Ja w tym!...
 54  I,26 |                   być potępiony, to przez was... Ale miłosierdziu boskiemu
 55  I,26 |                   bym gorzał, gdybym przy was został. Nie mam nic do stracenia...
 56  I,26 |          parrycydowie!... Jakże to piorun was dotąd nie pobił? Jakże to
 57  I,26 |                nie pobił? Jakże to ziemia was dotąd nie pożarła?... To
 58  I,26 |                   dobrodziejstwa, którymi was obsypała, za one urzędy,
 59  I,26 |                   mękę, na ucisk? Gdzie w was sumienie? Gdzie wiara, gdzie
 60  I,26 |                    Co za monstra na świat was wydały?~- Panie kawalerze -
 61  I,26 |                 lewą brew, powiekę i lewy wąs osmolone. Wachmistrz począł
 62 II,1  |                  w swoją drogę, nic tu po was!~- Zamknij pysk i do chaty
 63 II,2  |                 Zbój o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do kata!~-
 64 II,2  |               idźcie do kata!~- Wykurzymy was stąd jak jaźwców!~- A chodź!
 65 II,2  |          sprawiali.~- Po staremu wilcy tu was ogryzą.~- A was kruki zdziobią.~-
 66 II,2  |                  wilcy tu was ogryzą.~- A was kruki zdziobią.~- Gadajcie,
 67 II,2  |                  to słuchacie tego, który was spłodził?~Młodzi kopnęli
 68 II,2  |                tego też musi być, żeby na was jakie wyroki z dawnych czasów
 69 II,2  |               nadesłać. Tedy baczcie, aby was nie zaskoczył i pojedynczo
 70 II,2  |          powiadają, jeno uwiedziony. Bogu was polecam. - Babinicz."~Pan
 71 II,3  |                    to się opłaci, a i dla was lepiej głowy stąd unieść,
 72 II,3  |                   to pan Andrzej:~- Znają was tu, hultaje! Mieliście kolokację
 73 II,3  |                   Szwedom, to dobrze. Jak was złapią, to i ze skóry złupią,
 74 II,3  |                 prędzej, później stryczek was nie minie. Pojedziecie ze
 75 II,3  |                   cześć odzyskacie. Biorę was do służby, a już tam i korzyść
 76 II,4  |            ciemnego kąta powiedzieć:~- To was hetman tak podzielonych
 77 II,5  |                 Hetman i sam wojska ma na was dosyć, ale umyślnie na posiłki
 78 II,5  |               powagą króla szwedzkiego na was iść. Bo gdyby go Septentrionowie
 79 II,5  |                  uczynią, który prosto na was pójdzie i będzie po kolei
 80 II,5  |          zapraszajcie, bo i jemu teraz do was przez Septentrionów łatwiej,
 81 II,5  |                 ogłupieli stoją. Chciałem was przestrzec pod innym nazwiskiem,
 82 II,5  |                  i przeze mnie wszystkich was ocalił.~- Jegomość to się
 83 II,6  |                   oprawiona, przeto pytam was, mości panowie, stojąc tu
 84 II,6  |                  i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli wiktorię,
 85 II,6  |                 grasował nieprzyjaciel. W was ojczyzny nadzieja, a we
 86 II,6  |             nadzieja, a we mnie wasza, na was i na mnie cała Rzeczpospolita
 87 II,6  |                 męstwa i wiary, tak ja od was karności żądam i posłuszeństwa,
 88 II,6  |                będziem się chowali, niech was widzą, gotowiśmy! Stosy
 89 II,6  |                rzekł:~- Panie bracie! aby was tylko Radziwiłł nie posądził,
 90 II,6  |             przedni gospodarz i że jest u was się czym pożywić, a myśmy
 91 II,6  |                 wnoszę, że ma on chyba do was osobisty afekt. Szkoda,
 92 II,9  |                   nie poczuwając.~- Bodaj was zabito! - zakrzyknął Kmicic. -
 93 II,11 |                ucha nie odmawia, a już na was, szlachtę, tak łaskaw, że
 94 II,12 |                     Mam i więcej... Bodaj was!...~Umilkli wszyscy, zdziwieni,
 95 II,13 |                  jaką stałością otaczałem was swą opieką i obsypywałem
 96 II,13 |                   ani życzliwość moja dla was nie ustały w dzisiejszych
 97 II,13 |        Pamiętajcie i o tym, ażeby większe was nieszczęście nie pościgło
 98 II,16 |                 chcecie opuścić, a on sam was opuścił; wy nie chcieliście
 99 II,16 |                umrzeć dla niego, on zaś o was i nas wszystkich nie dba...
100 II,16 |                 święty przybytek, nie dla was jednych ma on służyć! Pozwólcie,
101 II,16 |                więcej może na mnie niż na was ciąży - dlaczegóż ja wierzę,
102 II,16 |             sługami się mianujecie. Kto z was będzie śmiał rzec, że ta
103 II,16 | najodpowiedniejszy dla kawalerzysty; jeno wąs, jeszcze czarny, podstrzygał
104 II,17 |             bądźcie przekonani, że surowa was czeka za to kara, która
105 II,17 |                 mnie, mój dobry panie, do was, żebym was do poddania się...
106 II,17 |                dobry panie, do was, żebym was do poddania się... tfu!...
107 II,17 |         Najświętszej Jego Rodzicielce, że was obrała za narzędzia do odwrócenia
108 II,17 |                   ojcowie najmilsi, bo na was zbawienie całej Rzeczypospolitej
109 II,17 |                  Ojcze kochany, wielkie w was serce, bohaterskie i święte...~-
110 II,17 |               ojcze dobrodzieju! Toż ja u was u spowiedzi byłem i do wszystkich
111 II,17 |                  tak jestem pewien, że do was wrócę, że się mnie nawet
112 II,18 |                      rzekł Kosma.~- Bodaj was zabito! Ty, stary, o wszystkim
113 II,18 |          krzywdzić? tacy synowie! Bodajem was był nie spłodził! Bez błogosławieństwa
114 II,18 |                Dobrych Kuklinowski miał z was sług! - rzekł. - A onże
115 II,18 |                     Bodaj go!...~- Hojnie was nagrodzę za to, coście uczynili! -
116 II,18 |                  spodziewałem się tego po was...~Wtem daleki huk dział
117 II,19 |                   słów i czasu!... Samych was nędza gryzie, a nam, chwała
118 II,19 |                 nie zbywa. Ptaki nawet od was uciekają.~W ten sposób spełzł
119 II,19 |                  już na świecie, więc się was nie boję, a jeśli nie wierzycie,
120 II,21 |                jakeście się bronili i jak was ręka boska piastowała?~-
121 II,22 |                   zasię narzekaliście, iż was nie broni!... Nie chcieliście
122 II,25 |                   kosmy na czole ułożoną, wąs czarny jak skrzydło kruka,
123 II,27 |                  cnoty uważać, tedy mu na was, przecząc, pokażą.~Ksiądz
124 II,32 |              Wypocznijcie trochę, a potem was panu Czarnieckiemu w sukurs
125 II,32 |                   To, widzę, prędko tam u was na Litwie szło!~- Wszelako
126 II,35 |           zamyślenia.~- Czemu się który z was nie żeni, u kaduka!~- Bo
127 II,36 |                 Ja tu ostaję i w dzień po was ruszę mając starościńską
128 II,36 |          przypadnij tak, aby żywa dusza o was nie wiedziała; a gdy wystrzał
129 II,36 |              pismem moim, które każdemu z was na skórze każę wypisać.~-
130 II,36 |            milczący; żuł coś w sobie i za wąs szarpał! aż dopiero w tydzień
131 II,36 |                  przy stole, począł nagle wąs kręcić, nie szarpać, i ozwał
132 II,39 |                  niewoli uciekli.~- Gdzie was napadnięto?~- Pod Tykocinem.~-
133 II,39 |                Bogusław mógł dojść? Kiedy was zniósł?~- Dwa tygodnie temu.~-
134 II,40 |         przewodził, przez trzydzieści mil was parła... przed którą uciekając
135 II,41 |               królowi i Rzeczypospolitej! Was otoczono i jutro w pień
136 II,41 |                 Głowbicz, czemu to książę was wysłał, nie cudzoziemski
137 III,2 |               korona skusi go. Żaden by z was się takiej pokusie nie oparł,
138 III,5 |                   i wy wszyscy, kiedym to was z rąk Radziwiłła wyłusknął?
139 III,6 |                  byście prosto poszli, to was obaczą, ale ja waju za olszyną
140 III,7 |                    Z wielkim sercem tu na was czekamy, boście też juchy
141 III,8 |                  polityki, i żołnierki od was uczył! - odpowiedział Sadowski
142 III,8 |           wysłannika.~- Jan Kazimierz sam was od przysięgi uwolnił - rzekł
143 III,8 |                uwolnił - rzekł Karol - bo was opuścił i za granicę się
144 III,10|               poniżej przez inny i z boku was zaszli? - przerwał Czarniecki.~
145 III,11|               koni, hultaje! do koni! Nie was tu na ucztę proszono!~Pan
146 III,14|                   dobrze zdrowym!... Boże was błogosław! Obcej krwi jestem
147 III,15|              zdyszany pan Zagłoba - bodaj was zabito! To śmiejecie się
148 III,15|              monstrów afrykańskich? Bodaj was zabito! Żeby nie ja, to
149 III,15|                  lepszego niewarci! Bodaj was zabito, żeście i onych małp
150 III,15|                ustami nosił rzadki i mały wąs, zadarty w końcach ku górze.
151 III,16|             waszmość rozumiesz, dlaczegom was do Taurogów sprowadził,
152 III,17|                dwa regimenty jazdy, które was odwiozą i przywiozą.~Nie
153 III,17|                   zbytnio przeciw komu na wąs namotał lub gdy o billewiczowski
154 III,17|                  powinno obchodzić, bo on was zszyje jako wierzch z podszewką,
155 III,18|                  domem się łączył. Taka u was diabla szlachecka pycha.
156 III,18|                   wam Kmiciców!... nauczę was!..~- Kogo to, mości książę,
157 III,19|                   WPan krzywdą, której od was doznałem, zgoła wyekskuzować.
158 III,22|                  bardzo rogaty. Dobrana z was będzie para. Owszem, żeń
159 III,28|              odnajdzie.~- A ja, taborek i was ubezpieczywszy, będę na