Tom, Rozdzial

  1  I,2  |           czekać niebożętom!~- Mości panowie! - rzucił cienkim głosem
  2  I,2  |          kochanego! On to, moi mości panowie, przytulił nas tu w swoim
  3  I,2  |       błogosławi. Dobra nasza, mości panowie!~- Zdrowie wasze! - zawołał
  4  I,2  |      zadzwoniło, i krzyknął:~- Mości panowie! sikorki pad oknami! sikorki!~-
  5  I,3  |                 Szach, szach ! mości panowie! Zend zaśmiał się zupełnie
  6  I,4  |      wyjechały do kościoła, przybyli panowie: Kokosiński, Uhlik, Kulwiec-Hippocentaurus,
  7  I,4  |          zaścianku.~- Uważcie, mości panowie - mówił Kokosiński - jakie
  8  I,5  |            jakiś szlachcic. - Hejże, panowie bracia!~- Milczeć! - huknął
  9  I,7  |           Wszystko mi jedno.~- Mości panowie! - zawołał pan Wołodyjowski
 10  I,10 |               Nie myślą o nas, mości panowie - mówił - i bez pomocy nas
 11  I,10 |             niełasce jesteśmy, mości panowie, w niełasce! Jako na jatki
 12  I,10 |          wyginęła szlachta!" Zdrada, panowie bracia!~- Król, król zdrajca! -
 13  I,10 |        Następnie zakrzyknął: - Mości panowie! bracia, serdeńka! Posłuchajcie
 14  I,10 |         zapiał i zakrzyknął:~- Mości panowie, słuchajcie! Kto to taki?~ ~
 15  I,10 |        chwila wielkie słowa:~- Mości panowie! z wami żyć i umierać!~Przyjmowano
 16  I,10 |              ani pan Szlichtyng, ani panowie Kurnatowscy, Edmund i Jacek,
 17  I,10 |         Zdrada najzaraźliwsza, mości panowie!... Wyrwać kąkol, bo inaczej
 18  I,10 |              król Jan Kazimierz, ani panowie kanclerze, ani senat do
 19  I,10 |          zwątlą ducha do ostatka, że panowie senatorowie rozpoczną z
 20  I,10 |              chwila:~- A nuże, mości panowie, kto na ochotnika pod Szweda?
 21  I,10 |         prochu powąchać? Nuże, mości panowie, na ochotnika!~I tak przejechali
 22  I,10 |          szeregu i krzyknął:~- Mości panowie pospolitaki, ja zostaję
 23  I,10 |              i wołać:~- Dosyć, mości panowie, dosyć! Nie możemy iść wszyscy!~
 24  I,10 |            polskich szabel?!~- Mości panowie, nie krzyczcie jak wyrostki,
 25  I,10 |             mogli wytrzymać.~- Mości panowie, słyszycie, co mówią: impetu
 26  I,10 |           czasu odzywały się głosy: "Panowie bracia! ratujcie się!" A
 27  I,10 |             donośnym głosem:~- Mości panowie, bracia najmilsi! Nie trwóżcie
 28  I,10 |          Karolowi Gustawowi... Mości panowie, bracia najmilsi! Oto wiozę
 29  I,10 |       ocalenie wasze zależy... Mości panowie! Najjaśniejszy król szwedzki
 30  I,10 |            jego tubalny głos: "Mości panowie, bracia najmilsi!" - Na
 31  I,10 |           narada:~- Słyszycie, mości panowie, oni tam ojczyznę zaprzedają
 32  I,10 |         własnej się wyrzekać?! Mości panowie, to hańba, zdrada, morderstwo,
 33  I,10 |   parrycydium!... Ratujcie ojczyznę, panowie bracia! Na imię Boga! Kto
 34  I,10 |           zachrypłym głosem:~- Mości panowie! W dniu dzisiejszym poddaliśmy
 35  I,10 |            serdecznym tonem:~- Mości panowie! Jenerał Wittenberg prosi
 36  I,10 |              Vivat!~- A potem, mości panowie - dodał wojewoda - rozjedziem
 37  I,11 |           domów, drudzy do Warszawy. Panowie Skoraszewscy ruszyli właśnie
 38  I,12 |         pierwszy pan Michał.~- Mości panowie, otwórzcie oczy, Kiejdany
 39  I,12 |             jeszcze w Siennicy, a to panowie Skrzetuscy: Jan, rotmistrz
 40  I,12 |          zbrojnego luda... Ej, mości panowie! na kim się skrupi, na tym
 41  I,12 |              tak jest, jeśli ci dwaj panowie istotnie przeszkadzali,
 42  I,12 |             pomoc prosić. Źle, mości panowie dobrodzieje! Choć są tacy,
 43  I,12 |              chwila: "Z wolna, mości panowie! z wolna!" - a tłum posuwał
 44  I,12 |       Obrońca nasz! Na Szweda, mości panowie! Na Szweda!~Uczyniło się
 45  I,12 |              i począł wołać:~- Mości panowie, słuchajcie! Kto mnie nie
 46  I,12 |       Słuchajcie!~- Słuchajcie mości panowie! Starym kościom chciało
 47  I,12 |               przetom tu jest, mości panowie, aby razem z wami oponować
 48  I,12 |              będę wołał: "Na Szweda! panowie bracia! na Szweda!.. " Poprzysięgnijmy
 49  I,12 |              gdzie potrzeba.~- Mości panowie bracia!... Widzieliście,
 50  I,12 |             pokój. Ale książę, mości panowie, od którego z narady wracam,
 51  I,12 |       pewniejszy, okażmy tedy, mości panowie, nasze sentymenta. A nuże!
 52  I,12 |            na Szweda!"~Za mną, mości panowie!~To rzekłszy zeskoczył z
 53  I,12 |           rozejdźcie. Rozwagi, mości panowie! Na żywy Bóg, rozwagi, bo
 54  I,13 |           zatroskał. Patrzcie, mości panowie, jaki odęty siedzi... Piętnaście,
 55  I,13 |          przez astmę głosem:~- Mości panowie!... Wielu spomiędzy was...
 56  I,13 |           najjaśniejszego króla, my, panowie i stany Wielkiego Księstwa
 57  I,13 |              jeszcze obiecano? Mości panowie, oto Judasz Iskariota! Bodajeś
 58  I,15 |         działo? Ratujcie mnie, mości panowie, bo czuję, że mi się w głowie
 59  I,15 |      pocznijmy pacierze mówić, mości panowie, i polećmy się Najświętszej
 60  I,15 |          jaki krzyk!... Widzę, mości panowie, Stachowicz z dwoma oficerami
 61  I,17 |            kule biją! Na Boga! mości panowie! patrzcie!~- Co się stało? -
 62  I,17 |            go będą widzieli!~- Mości panowie! - mówił z uniesieniem Wołodyjowski -
 63  I,17 |        Radziwiłłowi dzięgielu!~Mości panowie, wolni jesteśmy i ludzi
 64  I,17 |         radziwiłłowskie dobra, mości panowie, na radziwiłłowskie dobra!
 65  I,17 |                Vivat! vivat!~- Mości panowie! - rzekł mały rycerz, gdy
 66  I,18 |        zdrajcę z najezdnikami, mości panowie, a kto najlepiej wyjdzie
 67  I,18 |          powieki zamykają...~- Mości panowie - rzekł pan Zagłoba - jest
 68  I,20 |             Jako żywo! - zakrzyknęli panowie Chudzyński z Ejragoły i
 69  I,20 |              więzić. Ratujcie, mości panowie bracia, wolność szlachecką!~-
 70  I,20 |           rzekł pan Zagłoba.~- Mości panowie, pomstę Radziwiłła na moją
 71  I,20 |              chcieliśmy zabić, mości panowie!... Uf!..~- Jak to może
 72  I,20 |       Pontusem de la Gardie.~- Mości panowie! - rzekł Zagłoba - jeśli
 73  I,20 |              wyszedł z izby.~- Mości panowie - rzekł po chwili milczenia
 74  I,22 |        jednomyślny".~- Z wami, mości panowie - mówił - damy rady tym,
 75  I,22 |          myśl utrafił. Weselcie się, panowie bracia! Chciałbym całą Litwę
 76  I,22 |         koniec książę wstał.~- Mości panowie, proszę o głos!~- Książę
 77  I,22 |          zaprowadzi. Wstańcie, mości panowie, bo to zdrowie pije się
 78  I,22 |        zabłysły mu dzikim gniewem.~- Panowie bracia ! - rzekł hetman -
 79  I,22 |           poczta! Dobra nasza, mości panowie! Jan Kazimierz pobit pod
 80  I,22 |          upaść.~- Cieszmy się, mości panowie! -rzekł dziwnym głosem pan
 81  I,22 |          złagodzić wrażenie.~- Mości panowie - rzekł - pierwszy bym płakał
 82  I,22 |          Ujściem. Cieszmy się, mości panowie! Na pohybel Janowi Kazimierzowi!...~
 83  I,22 |           purpurowy.~- Dziękuję wam, panowie bracia!... - rzekł poważnie.~
 84 II,1  |             my z izby nie ustąpim.~- Panowie nie przyjadą dziś - rzekł
 85 II,1  |         chacie? - pytał po drodze.~- Panowie mieszkają.~- Jak ich zowią?~-
 86 II,1  |          gdzie!~- A te konie skąd?~- Panowie naprowadzają, a skąd, Bóg
 87 II,1  |           prawdę: nie rozbijają twoi panowie na gościńcu?~- Czy ja, mój
 88 II,1  |          jeszcze z wiosny.~- To twoi panowie od wiosny konie sprowadzają?~-
 89 II,4  |             u mnie obroków, chyba ci panowie użyczą.~To rzekłszy karczmarz
 90 II,5  |             ich pobił?~- Pan Kmicic.~Panowie Skrzetuscy i Zagłoba aż
 91 II,6  |           następujące słowa:~- Mości panowie! Choćby kto w niezbrodzonym
 92 II,6  |              przeto pytam was, mości panowie, stojąc tu przed wami: Zalim
 93 II,6  |            spełni. Dziękuję z serca, panowie bracia, i tak tuszę, że
 94 II,6  |              dla nich umierać! Mości panowie! jako ta ojczyzna ojczyzną,
 95 II,6  |         rozlegało:~- Dla Boga, mości panowie! Proroctwa mnie wspierają!
 96 II,6  |               Damy sobie radę, mości panowie, jeno popierajcie mnie z
 97 II,6  |         wszystkich obecnych:~- Mości panowie! Są pieniądze, są działa,
 98 II,6  |             wojsko.~- A teraz, mości panowie, wszyscy pachołcy w skok
 99 II,6  |            wszyscy słyszeli:~- Mości panowie! gości mamy! serca mi nie
100 II,8  |         auditu - rzekł Korf.~- Mości panowie - zawołał Bogusław - dajmy
101 II,15 |             wam jedno pytanie, mości panowie: czy mnichy lepiej się proszą,
102 II,15 |             Mnisi drwią z nas, mości panowie!~- Intencji nie było, ale
103 II,15 |           Ale co teraz będzie, mości panowie! -zawołał książę Heski. -
104 II,16 |             ojcowie czcigodni, i wy, panowie bracia szlachta, chwyciliście
105 II,19 |             wiedział, i sądzę, że ci panowie chętniej podzielą się ze
106 II,19 |        Wittenberg nie posiada. Mości panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam,
107 II,19 |            reszty humory.~- Radźcie, panowie! - zakrzyknął Miller.~-
108 II,19 |           zakrzyknął książę Heski.~- Panowie! - Odpowiedział Wrzeszczowicz -
109 II,19 |           jego szaleją!~- Pozwólcie, panowie, przyjść do słowa panu Zbrożkowi,
110 II,19 |            do oficerów:~- Komu wola, panowie, za mną na miejsce wypadku!~
111 II,20 |              sprawy Jana Kazimierza.~Panowie ci, w porozumieniu z wielką
112 II,20 |        poddał się bez boju?"- Jakże! panowie, szlachta, wojsko niebywałym
113 II,21 |          nuncjuszowi tłumaczył, inni panowie za głowy się chwytali, inni
114 II,21 |         kanclerz Koryciński.~- Mości panowie! - odezwał się z powagą
115 II,25 |             wołali górale.~Tymczasem panowie jadący z królem otoczyli
116 II,27 |            zastępy. Cisnęli się więc panowie i szlachta zbrojna, i żołnierze,
117 II,27 |               nie wiemy.~- A ichmość panowie hetmani?~- Ichmość panowie
118 II,27 |           panowie hetmani?~- Ichmość panowie hetmani pilno czekają rozkazów
119 II,28 |           wszystkim zestarzał! Mości panowie! abyśmy co prędzej tego
120 II,28 |           chorągwie i krzyknę: Mości panowie! komu wola ze mną pod Częstochowę
121 II,28 |             przed zebraniem:~- Mości panowie! Kto katolik, kto Polak,
122 II,33 |        dopuścił rozstrzelać... Mości panowie, nie godzi się takiego kawalera
123 II,34 |          króla na obiedzie, ja, dwaj panowie Skrzetuscy, pan Charłamp
124 II,39 |            nikogo konfundować. Mości panowie, nie mniemajcie, abyśmy
125 II,41 |         wchodzić oficerowie.~- Mości panowie! - rzekł książę - oto pan
126 III,1 |                legli wszelako i obaj panowie Kaweccy, i pan Malawski,
127 III,2 |           rozkaz. Ze szlachtą, mości panowie, trzeba po ojcowsku, nie
128 III,2 |           nie dam, co?~- Miło, mości panowie, słuchać nie tylko takiej
129 III,2 |               Chodźmy na wały, mości panowie! - rzekł Skrzetuski.~- Idźcie,
130 III,3 |            gotowi zaniechać... Mości panowie! jakem Zagłoba, pierwszy
131 III,3 |           istotnie w podziw wprawił, panowie bowiem szwedzcy i dwudziestej
132 III,7 |    desperował dalej Zagłoba. - Mości panowie, czy nie ma żadnego ratunku
133 III,8 |         rzekł. - Zechciejcie ichmość panowie zatrzymać się tu, a ja pojadę
134 III,9 |         Wołodyjowski. - Teraz, mości panowie, jedźmy żywo! Przy onej
135 III,9 |              swojej dywizji:~- Mości panowie! Rzeką się nieprzyjaciel
136 III,9 |      wiwatującym: ~- Nie mnie, mości panowie, nie mnie, lecz imieniowi
137 III,11|             wzdłuż chorągwi.~- Mości panowie! - wołał donośnym głosem -
138 III,11|            czynić!~- Cicho no, mości panowie! - rzekł nasłuchując zaniepokojony
139 III,12|             pan nasz! ojciec! (mości panowie! już szlocham!) ojciec!...
140 III,12|                Wstydziłem się, mości panowie, za tę Rzeczpospolitą...
141 III,12|              komendzie. A kto, mości panowie, zechce go na ochotnika
142 III,13|             pan nasz! ojciec! (mości panowie! już szlocham!) ojciec!...
143 III,13|                Wstydziłem się, mości panowie, za tę Rzeczpospolitą...
144 III,13|              komendzie. A kto, mości panowie, zechce go na ochotnika
145 III,14|         miesiąc trzymał. Dziw, mości panowie, ale padł tak, jakby go
146 III,15|             krzyczeć począł:~- Mości panowie! ratujcie!~Wrzaski zwabiły
147 III,15|         zwycięstwie~libacji.~- Mości panowie! - mówił Zagłoba. - Oto
148 III,15|              zdobyły! A kiedy, mości panowie, Szwedzi stracili otuchę,
149 III,18|              na całej Żmudzi... A co panowie Sicińscy, nasi nieprzyjaciele,
150 III,18|            wyrokach Twoich leży, aby panowie Sicińscy popękali z inwidii...
151 III,21|            spod wielkiego Jeremiego, panowie Wołodyjowski, Skrzetuski
152 III,26|              marszałek koronny, inni panowie ze swymi pocztami, wszystko
153 III,27|      publicznie to oświadczam. Mości panowie! Dziękujcie panu Babiniczowi,
154 III,27|    poczerwieniał i krzyknął:~- Mości panowie! to mój brat, to moja krew,
155 III,29| Billewiczówna!~- Popiszmy się, mości panowie, bo przed takimi oczyma
156 III,29|              krzyknął: "W tył, mości panowie! a w ordynku! w ordynku!" -
157 III,29|           dodaje drugi głos.~- Mości panowie! - woła nagle miecznik -
158 III,32|              męstwa ni ochoty! Mości panowie! na cześć onych przyszłych