Tom, Rozdzial
1 I,2 | biednych exulów, bez dachu nad głową.~- Słusznie mówi! - zawołało
2 I,3 | skrzydła miały. Od takiej jazdy głowa się zawraca i upojenie ogarnia,
3 I,4 | przed kilku dniami; ledwie głową kiwnęła w odpowiedzi na
4 I,5 | Ej, niechże cię o to głowa nie boli. Każdy sobie pan
5 I,5 | białym pasie, bo twarz i głowa przedstawiały jedną bezkształtną
6 I,7 | igła z nitki, furknęła nad głową pana Wołodyjowskiego i upadła
7 I,7 | skrzyni niedaleko drzwi, z głową spuszczoną, z twarzą prawie
8 I,7 | mocno wąsikami i kręcąc głową; następnie mruknął sam do
9 I,7 | zwieszała się ku ziemi blada głowa pana Andrzeja, z zamkniętymi
10 I,7 | spokojnie... Ej, żelazna to głowa, że od takiego ciosu na
11 I,8 | Pan Wołodyjowski począł głową kręcić i rozmyślać, że jednak
12 I,8 | wybladłego bojarzynka i znów głową pokręcił.~- Także ty ją
13 I,8 | i począł silnie pracować głową; nagle uderzył się dłonią
14 I,8 | nad dolą Oleńki i począł głową kręcić, ustami cmokać, wreszcie
15 I,9 | siły chorego znieść mogły. Głowa Kmicica opadła na poduszki,
16 I,10 | myśl przyszło, bo skinął głową i pożegnał rotmistrza.~Skrzetuski
17 I,10 | jeździł między nimi z odkrytą głową, podobien do senatora rzymskiego,
18 I,10 | na mych słowach, za które głową ręczyć gotowym. Gdyby pod
19 I,10 | Skoraszewski kiwając swym zwyczajem głową i gawędząc wesoło ze Skrzetuskim,
20 I,10 | czemuś wyżej, ponad jego głową.~Odwrócił się i ujrzał swego
21 I,11 | już wie, że gdy raz pocznę głową robić, to mi sposobów nie
22 I,12 | no, no!- mówił kręcąc głową Wołodyjowski. - Nie bardzo
23 I,12 | niskim ukłonie, zakręcił głową, jakby ją wydobywał spod
24 I,12 | Harasimowicz. - Księciu panu głowa pęka od roboty, ale przecie
25 I,12 | kiwał od czasu do czasu głową, tak zajęty przedmiotem
26 I,12 | fortuny i nikt nam za to głową nie kiwnie. Ha! trudno!
27 I,12 | strony ogon, a z której głowa.~Szlachta wybuchnęła ogromnym
28 I,13 | także, choć Bóg widzi, że głowa pękała mi od roboty, mówiłem
29 I,13 | żyje!~Książę kłaniał się głową i ręką, następnie jął witać
30 I,13 | po lasach, bez dachu nad głową, opuszczony od wszystkich,
31 I,13 | Panna Elżbieta trzęsła głową, przybraną w pióra, nad
32 I,14 | na kolana i począł kiwać głową z bolesnym na twarzy uśmiechem.~-
33 I,14 | prostszego w świecie. Was głowa nie boli o to i żadnemu
34 I,14 | nie należy, to nie moja głowa... Ale jeśli chodzi o to,
35 I,14 | żołnierzu: skoro nie twoja głowa ma ratować kraj, to zostaw
36 I,14 | Kmicic.~Radziwiłł potrząsnął głową:~- Nie liczyłem na tamtych,
37 I,14 | umysł objąć tego nie może, głowa pęka, oczy boją się patrzyć
38 I,15 | w tej Rzeczypospolitej z głową nie chodził. A neminem captivabimus?
39 I,15 | wejście? Po dniu obejrzym. Głowa mi jakoś ciąży i żadnego
40 I,17 | panie Rochu, podrwiłeś głową - rzekł Oskierko. - To,
41 I,17 | innemu. Ale aspan podrwiłeś głową! Niczyjej tu winy nie ma,
42 I,17 | Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze. Pistoleciska
43 I,17 | ręką nie zrobię, tego i głową... Ale to wiem, żem słuchać
44 I,17 | stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze coś wymyśli.
45 I,17 | nie masz dla nas rady...~- Głowa Zagłoby w tym, żeby ich
46 I,17 | zestarzała się jeszcze zbyt ani głowa, ani ręka.~- Toś tedy waćpan
47 I,17 | Lepiej dla okoniów nigdy się głową do szczuki nie zwracać,
48 I,17 | Mirskiego, który pokiwawszy głową rzekł:~- Mnie też, co go
49 I,20 | lejce szedł do ganku z gołą głową, trzymając w jednej ręce
50 I,22 | na śmierć z podniesioną głową.~Oleńka, chowana przez starego
51 I,23 | pogubić. Ale to już nie twoja głowa, dam mu własnoręczną instrukcję.
52 I,24 | myśleć po całych dniach, aż głowa boli, o nieszczęsnych terminach
53 I,25 | jego ramionami wznosiła się głowa tak mała, jak gdyby z innego
54 I,25 | przy czym poruszał z lekka głową w prawo i lewo, to oddalał
55 I,26 | miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno oczy
56 I,26 | jakoby ze snu, potrząsnął głową i mówił:~- Wierzyłem księciu
57 I,26 | żem nie wybuchnął, choć mi głowa jako granat gorzała, żem
58 I,26 | ostrożnie, po czym mruknął:~- Głowa cała...~Lecz Kmicic nie
59 II,1 | biorą, a komu, to nie moja głowa.~- A co z końmi robią?~-
60 II,1 | po drugim okiem znawcy i głową kręcił, językiem mlaskał
61 II,1 | będzie, to już pułkownika głowa."~Tak rozmyślając wrócił
62 II,1 | nasłuchiwał przez chwilę, po czym głowa opadała mu zaraz na piersi.
63 II,1 | żołnierzowi przywykłemu myśleć głową swego pułkownika i czuć
64 II,2 | będzie ją na co włożyć, gdy głowa od polskiego lub szwedzkiego
65 II,3 | onej chudoby i dachu nad głową ustąpić?~- Co uczynisz,
66 II,4 | zdrajcę wolno. Nie moja głowa wchodzić w to, co tam wyczytali,
67 II,4 | trzymając ją wysoko nad głową, poszedł wprost do Kmicica
68 II,4 | przeciętą twarzą i rozbitą głową. Jadąc spoglądał na pierścień,
69 II,5 | przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano, ja wam powiadam,
70 II,5 | ludzi nam kąsać?~- Nie twoja głowa, panie Michale - odpowiedział
71 II,6 | mędrców.~Zagłoba słuchał, głową kiwał; wreszcie, gdy mówca
72 II,6 | wielmożności senatorska głowa, to pewno! - rzekł Rzędzian.~-
73 II,6 | zdałem.~Zagłoba kiwnął głową na znak przyzwolenia i zaraz
74 II,6 | a Jan to regimentarska głowa i gdyby mnie nie stało,
75 II,6 | za przysłowie?~- "Jakaś głowa kiepska - musi być z Witebska!" -
76 II,7 | To gorączka, szalona głowa, człowiek niebezpieczny
77 II,8 | Szwedom nic nie poczynali, bo głowa twoja i twej synowicy za
78 II,9 | były zamknięte, choć tłuc głową o ścianę, nie masz wyjścia;
79 II,9 | sklepieniach głuszyły go. Głowa mu się zakręciła, oczy nie
80 II,10 | Karola.~Starosta począł kiwać głową, wreszcie zwrócił się do
81 II,12 | klejnotami z podniesioną głową, podobną do głowy rozdrażnionego
82 II,13 | nie odpowiedział, pokręcił głową i począł nasłuchiwać pilnie.~-
83 II,13 | nagle przerwały się nad jego głową i jasny blask miesiąca pobielił
84 II,15 | na Szwedów?~- Nie nasza głowa - odparł Soroka.~Usłyszał
85 II,15 | rzekł ujrzawszy Kmicica - i głowa cięży od tego huku przez
86 II,15 | Babinicz, ojcze, to niespokojna głowa, i nie może na miejscu usiedzieć.
87 II,16 | piersiach, ze spuszczoną głową i z twarzą lekko pobladłą.~
88 II,17 | Choćby też i przyszło nałożyć głową, co mi się nie widzi, powiedzcie
89 II,17 | mgła opadnie? Czy to mi głowa niemiła?~Lecz nie poszedł
90 II,17 | Albo on nałoży wcześnie głową, albo hetmanem zostanie.
91 II,18 | wznosiła się wysoko nad jego głową.~Na szczęście, boki rowu
92 II,18 | krzemień.~Lecz w tej chwili nad głową jego rozległo się w niemieckim
93 II,19 | różnobarwnym wieńcem nad głową księdza, furkając skrzydełkami,
94 II,19 | jeden obok drugiego, tak tam głowa była przy głowie. Sam ksiądz
95 II,21 | twarzy i z hardo podniesioną głową. A tyle w nim było w tej
96 II,22 | głowy.~- Nie sięgaj do mnie głową, mopanku, bo nie dosięgniesz!~
97 II,23 | chwilami zniżać nad samą głową monarszą, kwiląc przy tym
98 II,23 | zajęta.~Pan Tyzenhauz począł głową kręcić i cmokać, aż to zwróciło
99 II,23 | kilkaset kroków za kawalkatą, z głową spuszczoną i ponurymi myślami
100 II,25 | rękojeść szabli, szedł z gołą głową, podpierając się obuszkiem,
101 II,25 | zawsze - odrzekł kiwając głową ksiądz biskup poznański -
102 II,27 | pójdziemy!~Ksiądz prymas począł głową kręcić i śmiać się dobrotliwie.~-
103 II,28 | dostał, pewnie by z moją głową do zachodu słońca nie czekał.
104 II,28 | na koniec okiem łysnął, głową kiwnął i rzekł z powagą:~-
105 II,28 | się! Ale nic z tego! Moja głowa w tym, że tam cię lepsi
106 II,28 | człek jako kopia do góry głową sterczy. Najzacniejsi o
107 II,34 | Chodził tedy i pracował głową. Godzina płynęła za godziną,
108 II,35 | lata zostanie bez dachu nad głową.~Księżna przestała haftować,
109 II,36 | przygodą, chybaby sam pierwej głową nałożył.~- Do pana Sapiehy
110 II,39 | że pan Sapieha rozmyśla, głową kręci, na obie strony każde
111 II,41 | przebić ciemność, wśród której głowa i twarz książęca rysowały
112 II,41 | z zamkniętymi oczyma i z głową przechyloną, podobny był
113 III,1 | szeregi jako nurek w wodę z głową zanurzał, najmniejszej rany
114 III,1 | zdumieniem na Aszemberga, a ten głową tylko kiwał, jakby chciał
115 III,2 | nie moje.~Sapieha pokręcił głową.~- Nieżonaty człowiek jest
116 III,2 | nasz książę innych panów głową przenosił, tak i on wcale
117 III,2 | przechylać się, kręcić głową, a srożyć się, a oczami
118 III,3 | wsparł na kolanach i rzucając głową jak narowisty koń, tak począł:~-
119 III,3 | czekał z ogniem w źrenicach i głową dumnie wzniesioną. Na koniec,
120 III,3 | niechże palą! My mamy dach nad głową, ale im rychło za kołnierz
121 III,4 | z szablą wzniesioną nad głową i ogniem w źrenicach pan
122 III,5 | żeby chybiło to, com własną głową zamyślił? Gadaj! Źleś to
123 III,6 | krwi zachwiał się i padł głową na kasztelańskie strzemię.~-
124 III,7 | wami foedus zawieram. Moja głowa, wasze szable! Nie wiem,
125 III,9 | lecz cały promienny, z gołą głową, z szablą zwieszoną na temblaku
126 III,9 | Wołodyjowski począł tylko głową kręcić na znak, że nie siła
127 III,10| wchodzącego, on zaś ledwie im głową skłonił, już rzekł:~- Proszę
128 III,11| mieszkańców bez dachu nad głową, bez chleba, niewiasty otaczały
129 III,12| podrapiemy, Zagłoby w tym głowa!~- Ba! Zda się na kondycję
130 III,13| podrapiemy, Zagłoby w tym głowa!~- Ba! Zda się na kondycję
131 III,15| coś począć. I paliła się głowa junacka chęcią bojów i wojennych
132 III,16| ze spuszczonymi oczyma i głową schyloną na piersi, w postawie
133 III,18| jest, przychodzę z powinną głową. A już też, stary przyjacielu
134 III,18| ślub i cicho siedzieć. To głowa! Ja i tak za dwa dni na
135 III,18| urządzi, a potem w drogę! To głowa statysty! Dwóch albo trzech
136 III,19| Sakowicz.~- Boś podrwił głową.~- Rada była roztropna,
137 III,22| niebezpieczeństwo nie zawisło nad jej głową, przecież gdyby się był
138 III,23| Rzeczypospolitej z nogami we krwi, z głową w dymach i płomieniach,
139 III,23| królewskiej, a że wiadomo, iż głowa księcia Janusza na pień
140 III,23| działo jego i Wiśniowieckiego głową. Mamy nadzieję w tym, że
141 III,24| mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja pracuje nad fortelami,
142 III,25| mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja pracuje nad fortelami,
143 III,26| ich zgubić.~"Kanclerska to głowa! - pomyślał Kmicic - która
144 III,27| wszystko księcia Radziwiłła głową dzieje.~- Za takiegoż to
145 III,27| szybkie zatoczy i rajtar leci głową w dół pod konia, jakby go
146 III,27| bez kapelusza, z krwawą głową, obwiązaną w brudną szmatę.
147 III,30| tak pilno, więc kiwnąwszy głową Akbahowi schował papiery
148 III,31| znaleźli przynajmniej dach nad głową i głodem nie potrzebowali
149 III,31| po trzykroć poczęła bić głową o podłogę i powtarzać ustawicznie:~-
150 III,32| był bardzo, ale szedł z głową podniesioną, zarazem zmieszany
|