Tom, Rozdzial
1 I,1 | zasiadł i jeść począł z tą samą żywością, z jaką przedtem
2 I,3 | pochylił się nad kunim Oleńki. Sama teraz nie wiedziała, co
3 I,4 | strzelania, ani rozpusty. Jam sama jedna i słaba. sierota,
4 I,4 | czeladnych!...~I czuła się sama upokorzona. Nieznośne brzemię
5 I,4 | komnatach, i co dzień ta sama rozpusta. We wsi płacz,
6 I,4 | do Upity jedziecie, gdyż sama słyszałam, jak pan Kmicic
7 I,5 | waćpanu wina z jajami zgrzać i sama przyniosę.~- A dajże i moim
8 I,5 | wdzięczna gosposia niosąc sama w obu rękach błyszczącą
9 I,5 | się nie ulęknę, chociażem sama, a waść masz całą chorągiew
10 I,5 | ptactwo wszelakie udaje, sama byś go polubiła.~Tu pan
11 I,6 | billewiczowskim sygnetem i sama wyniosła go posłańcowi.~-
12 I,7 | triumfowała.~Ale gdy została sama na podwórzu, wnet ożywił
13 I,8 | Także to o mnie mówił?~- Sama słyszałam, jak waści pod
14 I,8 | waćpannę, przy której by sama Wenus za dziewkę służyć
15 I,8 | tak nadzwyczajnej urodzie sama i bez opieki zostaniesz?
16 I,10 | powiem drugą zagadkę.~- Takąż samą dobrą?~- Jeno dłuższą...
17 I,10 | do obrony, oblężenia, ta sama szlachta w sprawie własnego
18 I,10 | szablach i kopytach tęż samą westgotlandzką brygadę,
19 I,12 | mechaniczne ruchy dragonów.~- Sama to drobna szlachta i bojarzynkowie
20 I,12 | Michał. - Na Boga żywego, ona sama!~- Kto taki?~- Billewiczówna...~-
21 I,13 | raz widział. Niby to ta sama Oleńka z Wodoktów, a inna.
22 I,13 | przytulił! A przecie znowu ta sama, choć inna: też same to
23 I,13 | klasztorem, bo mnie mrowie na samą myśl przechodzi. Dajże pokój,
24 I,13 | nie żądał. Ale czuła to sama, że jej nie wolno, że nie
25 I,14 | ręce, i ona poddaje się na samą wieść o zbliżaniu się północnego
26 I,15 | Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta w tym regimencie
27 I,16 | mnie ratować, chociaż o tę samą panną tentował... Winienem
28 I,17 | może; ale w wuju płynie ta sama krew, co w matce. Nie jestem
29 I,19 | Wołodyjowskiemu, by targnąć się na samą rezydencję kiejdańską. Mogło
30 I,20 | zawzięte i nieubłagane. Radaś sama przycierpieć, by komuś większą
31 I,22 | na sieczkę posiekał. Na samą myśl o tym chwycił go gniew
32 I,22 | głosem Oleńka.~- To odejdź sama - odpowiedział miecznik.~
33 I,24 | nim choćby na kraj świata. Sama to była szlachta i bojarowie
34 I,25 | sobą takich spustoszeń.~Nie samą śmierć tylko zadawano mieszkańcom,
35 I,25 | na głowie jego, twarz ta sama, posępna, ogromna, w rękach
36 I,25 | daleko w głąb kraju, aż pod samą granicę Prus elektorskich.
37 I,25 | głęboko. Widocznie szedł tąż samą drogą, którą kilka dni temu
38 I,25 | mość świadczy za mną, że sama mi kazała czekać, aż beczki
39 I,26 | reparacji wozów. Między samą kuźnią a drogą rozciągał
40 I,26 | pasa Kmicica, huknął mu w samą twarz.~- Jezus Maria ! -
41 II,1 | migocącą w ciemności, tęż samą, z którą Soroka i smolarz
42 II,2 | idzie miód na ranę, chybaby samą zalać, żeby się prędzej
43 II,4 | ROZDZIAŁ 4~Idąc samą granicą między województwem
44 II,4 | musiał iść mniej więcej tą samą drogą, którą jechał teraz
45 II,4 | krótkiego odpoczynku przed samą granicą podlaską, bądź na
46 II,6 | przy tym imponował wojsku samą urodą i senatorską brodą
47 II,6 | wielcy kawalerowie, jakimi sama starożytność chlubić by
48 II,6 | nam niezbadane przyniosą, sama śmierć nas nie rozłączy,
49 II,7 | Bogusław zjechał z Taurogów.~Na samą wieść o tym książę Janusz,
50 II,7 | tego znieść nie mogę.~- Ona sama nie zechce jechać.~- To
51 II,9 | włosy w czuprynie dębem na samą myśl stawały.~- Przyjdzie
52 II,10 | więzienie, śmierć nawet samą, aniżeli się do utwierdzenia
53 II,11 | szerzej panowanie roztaczał; sama fortuna usuwała mu sprzed
54 II,11 | widocznie kościoła i klasztoru sama świętość miejsca - a może
55 II,13 | Jasną Górę.~Twierdzono, że sama tylko Częstochowa ma być
56 II,15 | Janicza, który docinał ich pod samą fortecą.~Tymczasem jasnogórscy
57 II,16 | ust zaś zdawała się płynąć sama szczerość i boleść nad losami
58 II,17 | mówił dalej:~- Dajże gęby za samą ochotę, dajże gęby!~- Pokażcie
59 II,17 | szaniec podsunąć, a potem go sama wyniosłość osłoni... Uf!~
60 II,18 | wedle dział w gotowości. Ale sama wyniosłość szańca zakrywała
61 II,18 | koniu i po kwadransie z tą samą chyżością powrócił nazad
62 II,19 | twierdzę jest teraz taką samą klęską, jak od niej odstąpić.~
63 II,19 | żołnierz służył, zaraz komenda sama mu do rąk właziła. Aż mi
64 II,19 | było owej kolubryny, która sama jedna mogła pokruszyć mur
65 II,20 | razy każe sobie jednę i tęż samą wiadomość powtarzać, o której
66 II,20 | skandynawskich najezdników; ziemia sama, lubo pokryta śniegami,
67 II,21 | masz wiarę! - rzekł król.~- Sama prawda była w jego słowach -
68 II,21 | Albo tak poczciwy, że sama abominacja z nóg go zwaliła,
69 II,21 | miłościwej królowej jejmości sama mądrość wychodzi, zdumiewałbym
70 II,22 | pozostanie, a pana marszałka sama nadzieja tak wielkich przysług
71 II,23 | górę, chwilami zniżać nad samą głową monarszą, kwiląc przy
72 II,23 | pierwszy przejezdny góral samą granicę wskazywał.~Upłynął
73 II,24 | Czorsztyna, a stamtąd ciągnąć samą granicą do ziemi spiskiej;
74 II,25 | wesoło przed jadącymi i sama natura zdawała się do pana
75 II,25 | Służyła w tej chorągwi sama szlachta górska: ludzie
76 II,25 | przewidywał nikt, że później tę samą pieśń, zmieniwszy Szwedów
77 II,27 | będzie bezpiecznie, tymczasem sama owa szlachta, tak dotąd
78 II,34 | Taurogi, widzi mi się, coś nad samą granicą pruską, od Tylży
79 II,34 | mówił Kmicic ściskając na samą myśl zęby - jak ich jest
80 II,34 | Pójdziesz do Szczuczyna, stamtąd samą granicą pruską, hen! aż
81 II,35 | pokoje księżnej.~Zastał samą panią haftującą ornat do
82 II,35 | potrzeba, aby panna Anna sama pojechała w tamte strony.~-
83 II,35 | wyprawiła Anusię z pokoju, sama zaś poczęła spoglądać pytającym
84 II,35 | Zamościa nie ruszę. Wreszcie sama Babinicza wybadasz i sama
85 II,35 | sama Babinicza wybadasz i sama go prosić będziesz, aby
86 II,35 | rób, jak chcesz, a Michała sama pilnuj, bo to twoja, nie
87 II,35 | szlachtę nie wynoszę. Chcesz sama, dobrze! Lata jeno ponoś
88 II,36 | można jej było oderwać, sama zaś księżna miała w twarzy
89 II,36 | Com ci zawiniła?~- Możeś i sama w zmowie!...~- W jakiej
90 II,39 | umiał sobie ludzi jednać samą twarzą, na której piękność
91 II,39 | najzacniejszych kawalerów swego czasu. Sama obecność jego w obozie Sapiehy,
92 II,40 | wpadł jak ślepy huragan na samą kwaterę książęcą, tak iż
93 III,3 | złodzieje, przyjechali z taką samą fantazją, i wiadomo, co
94 III,4 | równiejszymi szeregami, jak gdyby sama szybkość koni równała jeźdźców
95 III,5 | zmarszczył:~- Rzeczpospolita sama jest wielka, a rodów w proporcji
96 III,6 | końca Ukrainy w drugi.~Z tą samą zaciekłą wytrwałością szarpał
97 III,7 | wracać do Jarosławia tąż samą drogą, którą przyszli, ale
98 III,7 | był okrutnie rad, bo ta sama rózga Bogusława wysiecze,
99 III,9 | Wiśniowieckiego pod Szandarowskim, ta sama, która pod Rudnikiem niezmierną
100 III,9 | wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do
101 III,11| na obiad i na wieczerzę samą tylko szwedzinę daje. Lepszy
102 III,11| poszła. Obaj przybyli w samą porę, aby Kotwicza i Oskierkę
103 III,11| Bogusławową rajtarię, tę samą, która przejechała po nim
104 III,12| wszedł do miasta; natomiast sama nie dokazała wielkich rzeczy.
105 III,12| nie tylko ciurowie, ale sama regularna piechota poszła
106 III,13| wszedł do miasta; natomiast sama nie dokazała wielkich rzeczy.
107 III,13| nie tylko ciurowie, ale sama regularna piechota poszła
108 III,14| Borzobohata rządzi, jak sama chce, w Taurogach...~- Jak
109 III,16| dziewczyny sfolżeje i gdy sama dobrowolnie, z bijącym jak
110 III,16| zawdzięczacie.~Oleńka została sama z panną Kulwiecówną i natychmiast
111 III,16| rzekła Oleńka - a choć sama potrafię czuwać nad sobą
112 III,16| rzekła.~I po chwili została sama:~Myśl ucieczki opanowała
113 III,16| przyjaźni ofiarować. Więc pytała sama siebie: co czynić, dokąd
114 III,18| co dobre, na prawo... a sama też na prawo. Słodkie to
115 III,18| wiedzieć, że wiernością samą cierpliwą Penelopę mógłbym
116 III,19| mość miałeś paroksyzm... Sama choroba często różne jasełeczka
117 III,19| ile żem myślał; że to ona sama pchnęła waszą książęcą mość
118 III,20| bramie i gdybyś wówczas ty sama, pani, przejść ją wbrew
119 III,20| katolik, to heretyk, tamto sama roztropność, to paliwoda!
120 III,20| próżno jej zaręczał, że sama godność hetmańska, którą
121 III,20| się obroniła, widziano Ją samą, Królowę Polską, okrywającą
122 III,21| A to już w Łęcznej mnie samą tak rozebrało, że strach.
123 III,21| która go nie pokochała, i samą zatwardziałość musi mieć
124 III,22| już przecie strzelił mu w samą twarz z pistoletu i na nic
125 III,22| pozostał, bo za moją wierność samą niewdzięcznością mnie karmią.
126 III,23| iżem cię, jako Daniela, samą w jaskini lwów porzucił.
127 III,23| wie nie jakich, które na samą wieść połączą się i rozniosą
128 III,24| księcia, gdy pozna, że nie z samą jazdą, ale i z piechotą
129 III,24| panem Gosiewskim dopiero pod samą Ostrołęką, kiedy pan hetman
130 III,24| następował.~- Daj to Bóg! Tę samą mam nadzieję - odparł żywo
131 III,25| księcia, gdy pozna, że nie z samą jazdą, ale i z piechotą
132 III,25| panem Gosiewskim dopiero pod samą Ostrołęką, kiedy pan hetman
133 III,25| następował.~- Daj to Bóg! Tę samą mam nadzieję - odparł żywo
134 III,26| krzywdy zapłacić, najechali samą marchię brandenburską, paląc,
135 III,26| zbił pod Strzemesznem, pod samą Rawą wyciął w pień tylną
136 III,26| tylko, że pan hetman z tą samą dywizją litewsko-tatarską
137 III,27| największy rozpęd, wpadły tąż samą siłą w bród i dopiero w
138 III,28| straszny.~Rada jednak była sama w sobie mądrą, dlatego wszystkim
139 III,28| nie mogę!... Chciałabym sama nie żyć... i żeby on już
140 III,28| oficerowie i szlachta, którą sama ciekawość podniecała.~Ale
141 III,28| żołnierzowi pierzchać na samą wieść o nieprzyjacielu?~-
142 III,29| nastały, a po wtóre, przez samą ciekawość widzenia wsławionego
143 III,29| miecza ocaliła właśnie ta sama ręka, która przed dwoma
144 III,30| chorągwiach wolentarskich służyła sama szlachta, mniejsza i większa.
145 III,31| Częściej jednak miecznik z samą tylko Oleńką puszczał się
146 III,32| umysłach zatrzymali, które nam sama iustitia, fundamentum regnorum,
|