Tom, Rozdzial

  1  I,1  |            i jaki on jest teraz?" - oto pytania, które cisnęły się
  2  I,3  |            sławnym żołnierzu... Ale oto Wodokty już widać.~- Hej,
  3  I,4  |              Wolałbym się ja z tymi oto dziewczętami poprobować! -
  4  I,5  |           od najcięższego pancerza. Oto przyjechał w te strony z
  5  I,7  |             swej zuchwałej wyprawy; oto nie wiedział, że znaczne
  6  I,7  |             stało się coś dziwnego; oto rzekłbyś: mały pan Wołodyjowski
  7  I,8  |          która mu się nie podobała. Oto zadawał sobie pytanie: czy
  8  I,9  |          tedy do dom i cóż zastaję? Oto moich kompanionów porżniętych
  9  I,9  |          którego w lasach napadłem: oto za to, że potańcować w karczmie
 10  I,9  |            swoją myślą - gdym teraz oto w gorączce leżał, co wieczora
 11  I,9  |             wieczora wchodzili tymi oto drzwiami z tamtej izby...
 12  I,9  |          własnymi oczyma patrzyłem. Oto pierwszego czasu chmielnicczyzny
 13  I,9  |                Skąd mam wiedzieć!~- Oto, że ojczyzna była w potrzebie,
 14  I,10 |        wchodzimy do Wielkopolski... Oto do czego doprowadziły rządy
 15  I,10 |           panowie, bracia najmilsi! Oto wiozę ze sobą poręczenie
 16  I,11 |             Co chciałem powiedzieć? Oto, co chciałem powiedzieć:
 17  I,12 |           widzę już, co się stanie. Oto książę wojewoda dotychczasową
 18  I,12 |         ciebie pierwszego spotykam. Oto jest pan Zagłoba, któregoś
 19  I,12 |         hetmana po Chmielnickim, tą oto starą ręką usiekł; kto zaś
 20  I,13 |             szwedzkiego powodzenia. Oto dotychczas nie zetknęli
 21  I,13 |          jaka teraz daleka!" Siedzi oto z dala, jak obca, ani wie,
 22  I,13 |             książęcej mości!... Tam oto dziewczyna siedzi pod opieką
 23  I,13 |          miejscu księcia i tych tam oto posłów psami wyszczuł, nie
 24  I,13 |             całej Rzeczypospolitej: oto, żeby z żadnym nieprzyjacielem
 25  I,13 |            obiecano? Mości panowie, oto Judasz Iskariota! Bodajeś
 26  I,14 |            krajem? Komu go oddadzą? Oto, jeśli ja odrzucę tę koronę,
 27  I,14 |             zgniotła moc krzyżacką? Oto gdy na jej tronie zasiadł
 28  I,15 |    waćpanowie, com w nocy obmyślił? Oto pewnie poczęstują nas darowaniem
 29  I,17 |      nadchodzić zewsząd do Kiejdan. Oto pod wieczór przybiegł goniec
 30  I,17 |              Skądem buńczuka wziął? Oto razem z deputacjami od opornych
 31  I,20 |             sprawy nie zdawał. Miał oto jakoby złudzenie, że zajeżdża
 32  I,20 |          Czemu?... Niech odsapnę... Oto temu, że gdyby nie ów Kmicic,
 33  I,20 |          ale własnych sług zdradza. Oto jest pismo do komendanta
 34  I,23 |        razie nie umiał sprawy zdać. Oto on, stronnik radziwiłłowski
 35  I,25 |             słychać w Kiejdanach?~- Oto jest list księcia hetmana -
 36  I,26 |             książęca mość patrz tu! Oto mi jeno za cyngiel ruszyć,
 37  I,26 |            przysięgę, uduszę w tych oto rękach, prochami wysadzę
 38  I,26 |           Po chwili znalazł list.~- Oto jeden dokument przeciw wam
 39 II,2  |          sercu pociechy na myśl, że oto już tym listem pierwszą
 40 II,2  |          tak zlituj się i nade mną. Oto pragnę obmyć się z grzechów
 41 II,3  |          takich terminów wyciągnąć. Oto, jeżeli przysłuży się Kmicicowi,
 42 II,5  |       strzelić! Nic nam do tego, my oto z ostrzeżenia korzystajmy,
 43 II,6  |             która tułać się musi... oto... oto...~Tu pan Zagłoba
 44 II,6  |            tułać się musi... oto... oto...~Tu pan Zagłoba zakrztusił
 45 II,6  |           bo niespodzianą radością. Oto staliśmy na tych okopach
 46 II,9  |       zwróciły uwagę w inną stronę. Oto kurierowie nadbiegli z doniesieniami,
 47 II,9  |         jeszcze dziwniejsze widoki. Oto czasem między oddziałami
 48 II,10 |           Wiara prawdziwa upada, bo oto luteranie się podnoszą...
 49 II,10 |          jedziesz do Częstochowy... oto czerwony złoty... weź go,
 50 II,11 |          tym narodzie wierności, bo oto wszyscy pana swego opuścili;
 51 II,12 |                z czystym sercem!... Oto są... Tak nagrody potrzebuję...
 52 II,13 |           męże,~Bo ja zwyciężę!~ ~- Oto dla nas przestroga - rzekł
 53 II,14 |             szybko:~- Patrz! patrz! oto! ot masz eksperyment!~-
 54 II,15 |            tynku opadłego z murów - oto wszystko. Z ludzi nikt nie
 55 II,15 |           tym i inne rzeczy dziwne: oto od pewnego czasu nikt pojedynczo
 56 II,16 |      układach! Czasu szkoda! lepiej oto znowu tej nocy wycieczkę
 57 II,16 |             jak między ich namioty. Oto wszystko, co chciałem powiedzieć,
 58 II,17 |          krzywd uniknąć nie mogą... Oto kara boża na zdrajców za
 59 II,19 |         Postrach i zawsze postrach, oto com od rana do wieczora
 60 II,19 |            uczynił się dziwny znak. Oto nagle naokół rozległ się
 61 II,19 |           chwilę, wreszcie rzekł:~- Oto ptaszkowie leśni pod opiekę
 62 II,19 |        bardziej bolesnej wskazówki. Oto żołnierze szwedzcy tak już
 63 II,21 |       uczucie powstało mu w piersi. Oto w jednej chwili pokochał
 64 II,21 |           kto jest? - spytał.~- Ten oto szlachcic! Powiada, że z
 65 II,21 |       wytrzymała! Szwedzi ustępują! Oto jest pan Babinicz, który
 66 II,21 |         pokutę i poprawę rozpoczął? Oto już się obejrzeli, już przychodzą,
 67 II,21 |                Zaufaj im, panie, bo oto tęsknią już za swą krwią
 68 II,22 |            było nad czym obradować: oto pan marszałek koronny nadesłał
 69 II,22 |       między wolnością i swawolą, i oto, jak zbytnia rozkosz boleścią,
 70 II,22 |       smakowite fructa wydała?... A oto, jeden słaby nieprzyjaciel,
 71 II,22 |           on miecz wam pokazuje!... Oto na co wam wyszły wasze sejmiki,
 72 II,23 |          nawet w kronikach zapisać. Oto przy samym wyruszeniu króla
 73 II,23 |    zawziętości, miłościwy panie, bo oto na łbie głębszą jeszcze
 74 II,23 |        stanąłeś już inter regna, bo oto twoje od onej rzeczułki
 75 II,24 |             prawemu królowi i panu.~Oto nagle krawędzie wąwozu zadrgały,
 76 II,24 |        załzawioną twarz ku niebu.~- Oto pomoc boska, oto Opatrzność,
 77 II,24 |           niebu.~- Oto pomoc boska, oto Opatrzność, która czuwa
 78 II,24 |        komuście przyszli w pomoc... Oto król i pan wasz, któregoście
 79 II,26 |            od początku. Wierzym ci, oto nasza ręka!~Kmicic przycisnął
 80 II,28 |        nagle wpadł w rozczulenie.~- Oto mi nagroda! - zawołał -
 81 II,29 |          upadek, ciemność, nicość - oto do czego doszedł i czego
 82 II,30 |  najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederację czynię: Ciebie
 83 II,31 |  najświętszych stóp przychodząc, tę oto konfederację czynię: Ciebie
 84 II,32 |               Jakże to ono było? ~- Oto jest relacja wojewody witebskiego -
 85 II,34 |           Na miły Bóg! na miły Bóg! Oto szczęśliwa dla mnie nowina! -
 86 II,35 |           ona z Zamościa wyjechała. Oto sprzykrzyły mi się twoje
 87 II,36 |      Słuchajże teraz, co ci powiem: oto mi do Krasnegostawu nie
 88 II,37 |        myślał wjeżdżając do Białej. Oto pod Sapiehą służyło tylu
 89 II,37 |          Kmicic do głowy przyszedł? Oto Babinicz, goniec królewski,
 90 II,38 |        myślał wjeżdżając do Białej. Oto pod Sapiehą służyło tylu
 91 II,38 |          Kmicic do głowy przyszedł? Oto Babinicz, goniec królewski,
 92 II,40 |          zwycięstwami nie chełp, bo oto moja przednia straż, której
 93 II,41 |           panowie! - rzekł książę - oto pan Kmicic, chorąży orszański
 94 III,2 |      posiedli, a ona, wdowa, siedzi oto na popiołach szczęścia,
 95 III,2 |            pić od tego, które teraz oto pijemy.~Pan starosta zrozumiał,
 96 III,4 |             stało się coś dziwnego. Oto bezładna z początku kupa
 97 III,4 |            wie ilu bitwach! A teraz oto biegali jak błędne stado
 98 III,5 |           mnie Kozacy, którzy mi tę oto gębę przestrzelili, a teraz
 99 III,5 |            Rzeczypospolitej ujrzał! Oto Opalińskich, Radziejowskich,
100 III,5 |         Czarniecki przyjąć ją musi. Oto właśnie pragnę dać przykład
101 III,5 |            wiesz, co byłby wskórał? Oto, że Lubomirski poszedłby
102 III,7 |           tacy na kamieniu rodzili. Oto skóra by na Szwedach spierzchła,
103 III,8 |             poczną się wdawać, a ci oto stoją jak słupy i tylko
104 III,9 |         zamiaru po nim przechodzić. Oto główna uwaga całej armii
105 III,11|        pośrodku Warszawy - mówił. - Oto arx regia! Żebym tyle lat
106 III,11|        wycieczka w stronę Mokotowa. Oto nieprzyjaciel chciał odciągnąć
107 III,12|           mu ciurkiem po twarzy, bo oto przyciskał do piersi najwierniejszego
108 III,12|            Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości
109 III,13|           mu ciurkiem po twarzy, bo oto przyciskał do piersi najwierniejszego
110 III,13|            Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan nasz! ojciec! (mości
111 III,15|         panowie! - mówił Zagłoba. - Oto te stare ręce pięćdziesiąt
112 III,15|         kapitulację się zgodzili? - oto wówczas, gdyśmy armaty od
113 III,15|            jakaż nam za to nagroda? Oto taka: Wittenberg wolny odchodzi
114 III,17|       nieobecności pod dyrekcją tej oto panny zakopywano i ona jedna
115 III,18|      wyjazdowi panny Billewiczówny? Oto dlatego, żem odgadł, iż
116 III,18|             z jakowych przyczyn?... Oto, Carolus ma jedną siostrę
117 III,21|         powiem waćpanu, dlaczego... Oto, ile razy pan Babinicz o
118 III,21|          Oleńka.~- A postawiłaś jej oto z początku kozła na czole.~-
119 III,22| niewdzięcznością mnie karmią. Wrócę oto w domowe pielesze i będę
120 III,26|           ale z jakiejże przyczyny? Oto pospolite ruszenie w ogromnej
121 III,26|          wierzyć w nie było trudno.~Oto naprzód poczęto prawić,
122 III,26|            z Zagłobą, co się stało. Oto służyło chłopisko u Radziwiłłów
123 III,27|          także i inne wyrachowanie.~Oto chciał, aby podczas gdy
124 III,27|             stało się coś dziwnego.~Oto, gdy czambuł dobiegł brodu,
125 III,27|       przewidzieli pruscy wodzowie.~Oto natarcie litewskiej jazdy
126 III,27|            się z głównego wiru, gdy oto drugi Radziwiłł, książę
127 III,27|     nieubłaganą nienawiść w twarzy.~Oto śmiertelny, a tak potężny
128 III,27|            go ujrzał, zakrzyknął:~- Oto przybywa victor prawdziwy!
129 III,27|            Bogusława Bóg pokarał tą oto ręką!~To rzekłszy wyciągnął
130 III,27|            mi ten zdrajca rzekł?... Oto, że są rozkazy wydane, aby
131 III,27|         papiery. ~- Patrz, Michale! oto, com zyskał. To rozkaz do
132 III,27|             krajczy sam pilnował... Oto jej wolność, jej bezpieczeństwo!
133 III,28|     niespodzianie i rozprószył, ale oto znów kilkaset szabel ma
134 III,28|   wspomnienie Kmicicowego występku. Oto przed nią sala jadalna,
135 III,30|             świeże zasługi niemałe. Oto powstał z upadku, z grzechu
136 III,30|           Pańskie! Boże miłosierny! oto i nagroda dochodzi mnie
137 III,30|             hen, pod niebo uniosła.~Oto list był od Anusi Borzobohatej.
138 III,30|        krzywdy i Oleńce, i Laudzie. Oto zmazane jego winy! Możeli
139 III,30|            już przyszła poprawa!... Oto odstąpiliśmy naszych fortun,
140 III,31|   przeszkadzały jej echa ze świata.~Oto, na przykład, poczęli ludzie
141 III,31|          mieli prawo powiedzieć, że oto w chwili największego nieszczęścia,
142 III,32|            słyszał, i nie rozumiał. Oto ona, ta upragniona, do której
143 III,32|          przy mnie! - mówił sobie - oto Bóg nam się w kościele po
144 III,32|           mieczem na nich wypisana. Oto ponure Butrymy, oto Stakjany,
145 III,32|       wypisana. Oto ponure Butrymy, oto Stakjany, Domaszewicze,
146 III,32|          latach rozłąki zbliżał się oto jak Łazarz, bez kropli krwi