Tom, Rozdzial
1 I,1 | dziesięciu, a że dobiegała dopiero dwudziestu, więc pozostało
2 I,1 | było odpowiedzi, a raczej dopiero miała nadejść z pól dalekich.
3 I,1 | skórze praktykowałem. Teraz dopiero poznaję, żem był głupi,
4 I,1 | testamencie to laudańscy dopiero waćpanu powiedzieli?~- A,
5 I,3 | lecą! Senną pannę zbudził dopiero głos pytający:~- Miłujeszże
6 I,5 | tureckie. Uspokoiła się dopiero Oleńka, gdy pan Andrzej,
7 I,5 | koni zaczęła para buchać i dopiero gdy śniegiem pokryte dachy
8 I,5 | pan Andrzej nic dojrzeć. Dopiero gdy migotanie uspokoiło
9 I,7 | pytał Wołodyjowski.~- Dopiero co... Tam jeszcze czeladź
10 I,7 | tego się nie czyni, a cóż dopiero przeciwnikowi w pojedynku
11 I,7 | przetrząsnął cały dom i znalazł ją dopiero w skarbczyku położonym w
12 I,9 | ale nie od waćpana o tym dopiero się dowiaduję, bo mi to
13 I,9 | kniaziównę Kurcewiczównę. To był dopiero afekt! Całe wojsko płakało
14 I,10 | statystów, uczonych i literatów. Dopiero twarda szkoła szwedzka nauczyła
15 I,10 | wydając sprzeczne rozkazy, aż dopiero pan Władysław wziął wszystko
16 I,11 | wieścią o wojnie, o której się dopiero z ust. pana Skrzetuskiego
17 I,11 | tym nawet nie dochodziła; dopiero pan łowczy przywoził nowiny,
18 I,12 | nogą, spali smaczno, aż dopiero, gdy poczęło świtać, zbudził
19 I,13 | wróci.~Jakoż wrócił, ale dopiero późnym wieczorem, gdy już
20 I,13 | pana Michała, bo mnie się dopiero spytać, ile on wart.~- Więcej
21 I,13 | szczęście Oleńka nie w tej dopiero chwili ujrzała pana Andrzeja
22 I,17 | Toż my do Szawlów teraz dopiero jedziem i stamtąd będziem
23 I,17 | jeszcze nie w Szawlach.~Jakoż dopiero pod wieczór ujrzeli górę
24 I,21 | wstyd słowo łamać, a cóż dopiero księciu i wodzowi...~- Milcz -
25 I,22 | gniew straszny. Uspokoił się dopiero, gdy sobie przypomniał,
26 I,22 | sobie z króla szwedzkiego. Dopiero gdy książę wniósł drugie
27 I,22 | Niech żyje Karol Gustaw!~Tu dopiero spostrzegł, że wrażenie,
28 I,23 | Smarowna to grzanka ! A cóż dopiero, gdyby pan marszałek powziął
29 I,24 | jadła, ni do napitku... Dopiero jak mnie książę nasz z Warszawy
30 I,25 | dla ojczyzny koloryzować. Dopiero jak mu się w oczy roześmieję,
31 I,25 | na Kmicica i w tej chwili dopiero spostrzegł jego bladość
32 I,26 | mądry! - tak trzeba! Teraz dopiero, gdym się o onych truciach
33 II,1 | Oleńka, nie gniewaj się!...~Dopiero koło północy uspokoił się
34 II,1 | panie pułkowniku, zasnęliśmy dopiero o dniu białym.~Kmicic rozejrzał
35 II,2 | konfederatów niż sławę własną.~Tu dopiero rozpoczynały się prawdziwie
36 II,4 | widywał.~Z zadumy zbudziło go dopiero jego własne nazwisko powtórzone
37 II,5 | kolegium pijarskiego, które dopiero za czasów króla Jana III
38 II,6 | każdego szlachcica obrać, nie dopiero regimentarzem...~Wtem pan
39 II,6 | wieści.~Aż siódmego dnia dopiero o szarym, mglistym zmierzchu
40 II,6 | późna w noc; przerwało ją dopiero przybycie kilku szlachty
41 II,8 | ciężko tego słuchać, cóż dopiero pannie Billewiczównie.~-
42 II,12 | Pannie ofiarować... ale dopiero po spowiedzi... z czystym
43 II,15 | prędko, ale myślał powoli, dopiero w tej chwili wyrozumiał
44 II,15 | Werdo?" - pyta - ona nic. Dopiero pociągnął za płachtę - patrzy:
45 II,15 | źle. "Czemu to - pyta - dopiero za tydzień? to ci prędzej
46 II,15 | Oficerowie umilkli. Po chwili dopiero Sadowski zabrał głos:~-
47 II,17 | przejasne...~Późną nocą dopiero rozeszli się zakonnicy i
48 II,17 | to siła szelmowska! Cóż dopiero, gdy cała puszka przy wylocie
49 II,17 | szańcem na ziemi przypaść. Dopiero po wybuchu będę rwał ku
50 II,18 | dziewczyna mogła go widzieć, dopiero by uradowało się w niej
51 II,18 | przeciw niemu?~- Poznałem go dopiero w Częstochowie, gdym powtórnie
52 II,19 | czary, omam czy co?... Dopiero jakem zobaczył trupy trzech
53 II,19 | tajemnicą spowiedzi... I dopiero, wychodząc przeciw owej
54 II,20 | wiadomość powtarzać, o której dopiero co była mowa - jednakże
55 II,20 | na kulbace. Zbudziło go dopiero białe światło dzienne.~Obejrzał
56 II,20 | Tam sobie wodza obierzecie dopiero. Jedna do drugiej kupy wiążcie
57 II,21 | Ta wojna wytępienia była dopiero w początku, gdy pan Kmicic
58 II,21 | mnie - rzekł Kmicic - i dopiero nazajutrz znaleźli mnie
59 II,24 | wyruszyli ku Wadowicom i dopiero znacznie za miastem skręcili
60 II,24 | przejdziem jeszcze jeden wąwóz i dopiero będzie węgierska strona.~-
61 II,24 | ostatnie wydobywały się dopiero spoza zakrętu, środek stłoczył
62 II,25 | ale jeśli się to pokaże, dopiero waszmościowie będziecie
63 II,25 | chwytał. Północ położyła dopiero koniec tym zabawom.~Tak
64 II,26 | mędrszego byłby przekonał, a cóż dopiero mnie, prostaka, żołnierza,
65 II,28 | spokój! Wiedz i o tym, że nie dopiero cię będziemy za kpa mieli,
66 II,28 | gdy tego nie uczynisz, ale dopiero cię za kpa przestaniemy
67 II,28 | owe prochy rzucić, a cóż dopiero gdyby ją rzucił człek tak
68 II,30 | wszystkich urodą chorąży. Za czym dopiero waliły bractwa różne i tłum
69 II,31 | wszystkich urodą chorąży. Za czym dopiero waliły bractwa różne i tłum
70 II,32 | znalezionych dowiedzieliśmy się dopiero, iż po śmierć nas do Birżów
71 II,33 | potrącając ludzi po drodze.~Dopiero gdy wyszli na miejsce przestronniejsze,
72 II,33 | waszmościne propozycje odrzucił, dopiero zaczęła go wielbić i wdzięcznie
73 II,35 | potężnej fortecy, a cóż dopiero, gdy im powiedziano, że
74 II,35 | dobrze to pojmował, że połowa dopiero roboty została dokonana,
75 II,36 | przezwyciężyła skrupuły sumienia i dopiero gdy Anusia, której chciało
76 II,36 | Pan piszesz mi, iż namysł dopiero po naszym wyjeździe przyszedł.
77 II,36 | się więc o całym zajściu dopiero z tego listu, który nazajutrz
78 II,36 | sobie i za wąs szarpał! aż dopiero w tydzień będąc już wcale
79 II,37 | ale on się trzymał ostro i dopiero na samym odjezdnym rzekł
80 II,38 | ale on się trzymał ostro i dopiero na samym odjezdnym rzekł
81 II,39 | milczenia, którą przerwał dopiero sam hetman. ~- List jest
82 II,42 | Szarym rankiem poczęli dopiero powracać Tatarowie i każdy
83 III,1 | Król zmieszał się; teraz dopiero zauważył, że kapitan wyglądał,
84 III,2 | brak, a my musielibyśmy je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy
85 III,3 | mgły wisiało w powietrzu. Dopiero koło dziesiątej rano zaczęła
86 III,4 | bokach nie było nikogo.~Dopiero w godzinę później minąwszy
87 III,4 | zamknięte i drzemie, a budzi się dopiero, gdy piersią o pierś nieprzyjaciela
88 III,4 | strzaskał go i zatrzymał się dopiero na idącym przez ramię pendencie.~
89 III,5 | wyciągnął je na brzeg; tedy dopiero skakały, a on wziął je kijem
90 III,5 | bardzo potężnie przemówił, i dopiero po niejakiej chwili Zagłoba
91 III,5 | Rzędziana podskarbim... Ten by dopiero Żydowinów podatkami cisnął!...
92 III,6 | w szeregi głównej armii. Dopiero o świtaniu spędziły ich
93 III,6 | szereg i zatrzymało się dopiero wówczas, gdy źrebak, przestraszony
94 III,6 | słomę i usnął tak mocno, że dopiero nazajutrz dzień dogonił
95 III,7 | Kmicic, mieć na sobie, a cóż dopiero pana Michała! Ba! mało tego,
96 III,8 | Roch rozciągnął właśnie dopiero co dwunastego rajtara i
97 III,9 | zginął w oddaleniu, wówczas dopiero zjechał do oddziału i rzekł
98 III,9 | szwedzki oddział zajeżdżać. Dopiero ów ruch półksiężycowy zdziwił
99 III,9 | kupę chcą alarmować obóz.~Dopiero gdy coraz nowe chorągwie,
100 III,9 | w bok całym pędem, teraz dopiero trzeba było zmieniać szyk,
101 III,9 | zaroślach. Tam nazajutrz dopiero wyszukiwali pojedynczych
102 III,11| wozy bowiem i działa miały dopiero drugiego dnia za nimi wyruszyć;
103 III,11| dzień przyjaciołom - a coż dopiero mnie, którym zawsze igraszki
104 III,12| Bóg, poszukam i znajdę!~- Dopiero co to samo Babinicz powiadał!
105 III,12| wracam od hetmana, który dopiero co odebrał wiadomość, że
106 III,12| działa, większe bowiem miały dopiero za parę tygodni nadciągnąć.~
107 III,12| muszkietowych w mieście i dopiero zbiegowie donosili, że to
108 III,12| tych dział, które zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło
109 III,13| Bóg, poszukam i znajdę!~- Dopiero co to samo Babinicz powiadał!
110 III,13| wracam od hetmana, który dopiero co odebrał wiadomość, że
111 III,13| działa, większe bowiem miały dopiero za parę tygodni nadciągnąć.~
112 III,13| muszkietowych w mieście i dopiero zbiegowie donosili, że to
113 III,13| tych dział, które zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło
114 III,14| nawet i oczu podnieść, a cóż dopiero jakowąś nadzieję powziąść.
115 III,15| tym oni śmieli się więcej. Dopiero Roch Kowalski nadbiegł z
116 III,16| błądzić aż do śmierci, coż zaś dopiero obcy, dróg nie znający.
117 III,16| właśnie ten Sapieha, który dopiero co starł z oblicza ziemi
118 III,17| i świat cały ginie, ale dopiero gdy Billewiczów dotknięto,
119 III,18| się w nie.~Oleńka teraz dopiero dostrzegła pannę Kulwiecównę
120 III,20| służba waćpana?~- Za pół roku dopiero.~Oleńka pomilczała chwilę,
121 III,21| panienka - że waćpaństwa dopiero niedawno wiadomość o tych
122 III,21| się dobrze, odeszła więc dopiero późną nocą.~- Złoto, nie
123 III,21| dowiedzieliśmy się szczegółów dopiero od panny Borzobohatej.~-
124 III,21| Ład rozprzęgał się. A cóż dopiero wyrazić zdoła naszą konfuzję
125 III,21| piersi ten okrzyk, więc dopiero po chwili tak mówić począł:~-
126 III,24| koniecznie.~Na drugi dzień dopiero sprawa się wyjaśniła. Mianowicie
127 III,24| połączyły z panem Gosiewskim dopiero pod samą Ostrołęką, kiedy
128 III,25| koniecznie.~Na drugi dzień dopiero sprawa się wyjaśniła. Mianowicie
129 III,25| połączyły z panem Gosiewskim dopiero pod samą Ostrołęką, kiedy
130 III,27| wyjść z warownego obozu i dopiero po połączeniu się z nimi,
131 III,27| przeciwny opuszczeniu Prostek i dopiero w ostatnich dniach skłaniać
132 III,27| wpadły tąż samą siłą w bród i dopiero w wodzie już jeźdźcy poczęli
133 III,27| Hassun-bej stawił groźny opór i dopiero widok pana Gnoińskiego i
134 III,27| żalu unikał go cały dzień, dopiero wieczorem sam pan Andrzej
135 III,28| przed sobą zwiady, i aż dopiero siódmego dnia przybyli późną
136 III,29| głuche panuje w szeregach, i dopiero gdy płonący dom zawala się
137 III,29| nic nie rżało. Nad ranem dopiero rozległ się tętent, okrzyk,
138 III,31| czasie wojny, poczynały dopiero się zbierać.~Nędza też panowała
139 III,31| rozlicznych zajęciach, tak że dopiero pod wieczór mogli wyruszyć
140 III,31| siebie ni słowa przez drogę; dopiero zsiadając z konia Oleńka
141 III,31| a nawrócili się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom
142 III,32| pobożnego zamyślenia zbudziło go dopiero skrzypienie ławki pod nogami
143 III,32| opatrunkiem chorej, tak że późno dopiero mogła się zabrać do pacierzy.~
|