Tom, Rozdzial

1501  I,21 |                      chłód się nagły czyni... To znaczy, że śmierć koło mnie
1502  I,21 |                  Kmicic. - Kto miał odstąpić, to już sobie precz poszedł!~-
1503  I,21 |                     poszedł!~- Nie zwódź, sam to widzisz, że reszta polskich
1504  I,21 |                   siebie.~Kmicic wspomniał na to, co od Charłampa słyszał,
1505  I,21 |                      słyszał, i umilkł.~- Nic to! - rzekł Radziwiłł - ciężko,
1506  I,21 |                    nikomu, bo co ja ci mówię, to jeno dlatego, abyś choć
1507  I,21 |                     uniósł... Pilnuj, aby się to nie powtórzyło, bo o głowę
1508  I,22 |                     nam niż Jan Kazimierz, bo to nasza krew!~Radziwiłł łowił
1509  I,22 |               powtarzając z zasłyszanych zdań to, które zdawało się go najbardziej
1510  I,22 |                  kwarta garncowi rozkazywała, to od was, panów braci, zależy
1511  I,22 |                      was, panów braci, zależy to zmienić.~- My też garncem
1512  I,22 |                    sprosić.~- Trzeba by ją na to jeszcze lepiej okroić -
1513  I,22 |                       szabli.~- Co waść przez to rozumiesz? - pytał książę
1514  I,22 |                   myśl, że opierać się byłoby to samo, co ściągać na się
1515  I,22 |              zwyczajną rozmowę. Owszem, oboje to zmiarkowali, że w tym tłumie
1516  I,22 |                uczucia zawodu i żalu. Gdyby i to ostatnie ogniwo pękło, byliby
1517  I,22 |                  zapomnienie, obecnie było na to za wcześnie.~Kmicicowi tak
1518  I,22 |                     bijące od niej i wszystko to razem sprawiało mu jakąś
1519  I,22 |                 skorzystać z jego pozwolenia, to by go na sieczkę posiekał.
1520  I,22 |                     gdy sobie przypomniał, że to przecie on sam, nie kto
1521  I,22 |                poprzednio sądziła. Przecie on to tamtych zacnych ludzi od
1522  I,22 |                  ciała wypędzić.~Zrozumiała i to, że jeśli Kmicic Radziwiłłowi
1523  I,22 |                   Kmicic Radziwiłłowi służył, to z zupełną dobrą wiarą -
1524  I,22 |                       wami skończyło, aleś mu to powinna wyznać, żeś go niesprawiedliwie
1525  I,22 |                       twarzy nie widać. Wtedy to właśnie nastąpiło spotkanie
1526  I,22 |                   Wstańcie, mości panowie, bo to zdrowie pije się stojący.
1527  I,22 |               zdumieniem, rzekł:~- W waszej i to mocy, ale za wcześnie mi
1528  I,22 |                       wcale odpowiedział:~- I to tron elekcyjny, a już też
1529  I,22 |                   mość zostać królem polskim, to jako książę Rzeszy Niemieckiej
1530  I,22 |              pośmiewisko - a przecie uczta po to w znacznej części była wydana,
1531  I,22 |                     chodziło Radziwiłłowi i o to, aby takie ośmieszenie jego
1532  I,22 |                      Radziwiłłowi i gdyby nie to dziwne znaczenie, jakie
1533  I,22 |               siedzącą więcej niż świat cały, to znów taką do niej odczuwał
1534  I,22 |                       zbyt trudnym. Więc czuł to, co czuje dziki zwierz omotany
1535  I,22 |                    ujrzawszy go zakrzyknął:~- To pan Suchaniec, od brata
1536  I,22 |                       pamiętać o miłym pośle.~To mówiąc książę wziął z rąk
1537  I,22 |                 rycerze!... ani słowa!... Nic to! Nagroda ich nie minie!...~
1538  I,22 |                  Szczaniecki. - Kubek w kubek to samo powiadali Radziejowski
1539  I,22 |                       Janowi Kazimierzowi!...~To rzekłszy pan Szczaniecki
1540  I,22 |                     złe poczytane. W polu był to odważny żołnierz, lecz z
1541  I,22 |                    błagalnym głosem Oleńka.~- To odejdź sama - odpowiedział
1542  I,23 |                      mi nie ufa. Ale także ci to źle w Kiejdanach przy naszym
1543  I,23 |                    desperacja pochodzi. Amory to, nic więcej! Gdy podstarzejesz,
1544  I,23 |                   śmiał z tych mąk. Widziałem to wczoraj, żeście na siebie
1545  I,23 |                       a jej do mnie. Co było, to się i skończyło!~- A co
1546  I,23 |                       się i skończyło!~- A co to, ona wczoraj zachorowała?~-
1547  I,23 |                       jeżeli ci o nią chodzi, to ją bierz, z jej wolą lub
1548  I,23 |                 trochę krzyku i płaczu... Nic to! Po ślubie weźmiesz ją do
1549  I,23 |                      tu wysiedzę? Bóg wie, co to za czasy, Bóg wie, co to
1550  I,23 |                      to za czasy, Bóg wie, co to za jakaś wojna, której zrozumieć
1551  I,23 |                   mość ze mną moją chorągiew, to i wojna się zacznie!~- Twoja
1552  I,23 |                       nieprzyjacielowi.~- Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach
1553  I,23 |         nieprzyjacielowi.~- Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach z założonymi
1554  I,23 |                  zebrawszy watahę pojedziesz, to wiedz, że tym samym przestaniesz
1555  I,23 |                      wolentariusza wyjdziesz, to zarazem wyjdziesz spod mojej
1556  I,23 |             powiedzieć, jak przyjdzie pokuta, to się i poddam. Dawniej gotów
1557  I,23 |                     jeśli chcesz stąd jechać, to funkcję dla ciebie mam i
1558  I,23 |                      dać... Wszelako nie może to być, gdyż trzeba mi tam
1559  I,23 |                      jest grosza publicznego, to biorę nie pytając; ale siłaż
1560  I,23 |                  biorę nie pytając; ale siłaż to go jest? od Szwedów zaś
1561  I,23 |                       rozwodzi! Jeśli pojadę, to swoim kosztem.~- Ale tam
1562  I,23 |                 natury. Prawdą było również i to, że intraty z niezmierzonych
1563  I,23 |                       z każdym dniem rosły.~- To mi się podoba! - rzekł. -
1564  I,23 |                       na Podlasie. Periculosa to droga, bo tam są konfederaci,
1565  I,23 |                 czynią. Jak im się wykręcisz, to twoja rzecz. Ów Jakub Kmicic
1566  I,23 |                       nic mi się nie stało.~- To dobrze. Wstąpisz do Zabłudowa,
1567  I,23 |                    żeby ich jako pogubić. Ale to już nie twoja głowa, dam
1568  I,23 |                      siebie. Pilnie uważaj na to, co mówię, bo chociaż oddasz
1569  I,23 |                      dać... Tatarzy też, wiem to dobrze, skłonni są pomagać
1570  I,23 |                Suchaniec - rzekł książę - jak to było pod Widawą i Żarnowem.
1571  I,23 |                      starły Szwedów na proch. To nie pospolite ruszenie...
1572  I,23 |                    się bić nie chce. Wszelako to się pokazało, że w polu
1573  I,23 |                       aby mógł żołd zapłacić, to się i nie będą buntowali.
1574  I,23 |                      ma siła ludu, ale srodze to ćwiczone chorągwie i zjadliwe
1575  I,23 |                 dodatku nie dopisuje.~- Jakże to?~- Liczyliśmy obaj z Bogusławem,
1576  I,23 |                  fortunie wątpił. Ale nim się to wyjaśni, tymczasem liga
1577  I,23 |                       Wasza książęca mość! co to jest?... A czemuż mi to
1578  I,23 |                       to jest?... A czemuż mi to wasza książęca mość mówił
1579  I,23 |                    książęca mość dziś mówisz, to dlaczego trzymamy ze Szwedami,
1580  I,23 |                      książęca mość respons na to, co pytam.~- Dam ci respons
1581  I,23 |                   przebierasz. Wiedzże, iż po to cię wysyłam, abyś zmiarkował,
1582  I,23 |                     ojczyzny, niczego więcej. To, com mówił, są supozycje,
1583  I,23 |                       za Janem Kazimierzem, a to właśnie byłoby najgorzej.~-
1584  I,23 |                  upadnie, ale się wzniesie, a to grunt.~- Wasza książęca
1585  I,23 |                      gdym ci z góry rzekł, że to wszystko jedno, i słuchaj
1586  I,23 |                  jedno, i słuchaj dalej. Wiem to dobrze, że książę Bogusław,
1587  I,23 |                      do Prus wywieźć. Godziwy to będzie sposób i dla ojczyzny
1588  I,23 |                   ludzie całkiem ją zgubią.~- To wszystko, co mam uczynić? -
1589  I,23 |                      rozczarowaniem Kmicic.~- To część zaledwie i nie najważniejsza.
1590  I,23 |                      drugiego nieprzyjaciela, to i ja się przeciw Szwedom
1591  I,23 |                 książęca mość przedtem mówił, to słusznie suponuje.~- Słusznie
1592  I,23 |                      personaliter nieżyczliwy to dla mnie człowiek. Pewnie
1593  I,23 |                       wyprosił. Nic ci się za to nie stanie, owszem, może
1594  I,23 |                    nie będziesz oskarżał, boć to jego szwagier... Ale gdyby
1595  I,23 |                      przyjaźń; że sam książę (to jest ja) nad tym wielce
1596  I,23 |                      bo nim jesteś... Mów, że to partyzanci pana Gosiewskiego
1597  I,23 |                      owych konfederatów... że to jest ogólna opinia. Zresztą
1598  I,23 |                       też często bywałem...~- To dobrze.~- A gdzie, wasza
1599  I,23 |                      trafisz go pod Krakowem, to i lepiej, bo weźmiesz listy
1600  I,23 |                  tamtych stronach rezydują.~- To jeszcze do innych pojadę?~-
1601  I,23 |                    zamysłów przystąpił. Możny to człek i w Małopolsce siła
1602  I,23 |                prędkości wygadaj. Okrutnie go to dla mnie zjedna. Dałby Bóg,
1603  I,23 |                  stanąć. Będzie on się wahał, to wiem; wszelako spodziewam
1604  I,23 |                Herakliusza, nie oddał. Dzieci to jeszcze, ale można by układ
1605  I,23 |                    się dwie fortuny złączyły, to w świecie nie byłoby równej...
1606  I,23 |                     byłoby równej... Smarowna to grzanka ! A cóż dopiero,
1607  I,23 |                           Cóż mam mu mówić?~- To, czego ja nie będę mógł
1608  I,23 |                    mógł napisać... Ale trzeba to misternie podsuwać. Niech
1609  I,23 |                    jakobym korony pragnął. Na to jeszcze za wcześnie... Ale
1610  I,23 |                   Litwie o tym mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno
1611  I,23 |                  głośno o tym wspominają; żeś to i przy osobie króla słyszał...
1612  I,23 |                     Wielkie Księstwo popiera, to Herakliusz je z czasem odziedziczy.
1613  I,23 |                     Nie dość na tym; podsuń i to, że gdyby Herakliusz raz
1614  I,23 |                   myśli oburącz nie pochwycą, to pokażą się małymi ludźmi.
1615  I,23 |                     uszy otwarte... Bacz i na to, co Potocczyzna pocznie.
1616  I,23 |                        Jeśli w czym pobłądzę, to z własnej winy.~- Listy
1617  I,23 |                doznali!...~- Bądź pewien. Ale to widzę, że ty tę dziewkę
1618  I,23 |                    bramę wyjadę...~- Rozumiem to, że póki z czasem afekt
1619  I,23 |                    czasem afekt nie ostygnie, to choć się samemu nie chce,
1620  I,23 |                       inny weźmie. Ale bądź o to spokojny, bo nikogo tu nie
1621  I,24 |                   choćby na kraj świata. Sama to była szlachta i bojarowie
1622  I,24 |                   księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego drugiego
1623  I,24 |       Rzeczypospolitej. Jak tam przyjedziesz, to jakobyś do Francji przyjechał.
1624  I,24 |                 Francuzów. A wszystko franty. To tak od nich różnymi wonnościami
1625  I,24 |                     co który człeka przebódł, to mu mówił: "Pardonnez moi!" -
1626  I,24 |                      nowe mu przynosili, żeby to był zawsze strojny, jakoby
1627  I,24 |                czyniąc fircyfuszki. Ale mężny to pan i pierwszy i w największy
1628  I,24 |                       Jana Kazimierza i przez to jest naszym nieprzyjacielem! -
1629  I,24 |                        że Szwedzi tu przyjdą, to byśmy wszyscy myśleli, że
1630  I,24 |                       waszmościowie... kiedyż to było?... Aha! ostatni raz
1631  I,24 |                    księżnej Jeremiowej. Wabna to była bestyjka... Ale com
1632  I,24 |                       w oczy bliżej spojrzeć, to mi pan Wołodyjowski szablę
1633  I,24 |                  zająca wypatroszył. Żeby nie to, tyle byście mnie waszmościowie
1634  I,24 |                 nieszczęśliwe afekta!~- Także to waść mówisz? - spytał Kmicic.~-
1635  I,24 |                      ruszyć, a co się zdarzy, to się zdarzy... Co będzie,
1636  I,24 |                      się zdarzy... Co będzie, to będzie!" - myślał sobie.~
1637  I,24 |                     mimo woli duszą i sercem, to pozostanie w tym kraju,
1638  I,24 |                       wiedzieć, czy stanie na to ochoty.~Pan Andrzej był
1639  I,24 |                 jednak bez pożegnania?~Możnaż to być tak blisko, a potem
1640  I,24 |                    pójdę swoją!" Po co, po co to i mówić, gdy bez mówienia
1641  I,24 |                       może odpowiedzieć: "Jam to już dawno waćpanu oznajmiła,
1642  I,24 |                     oznajmiła, czemu mi teraz to powtarzasz?"~- Nie pójdę!
1643  I,24 |                       winujże mnie, waćpanna, to i ja cię nie będę winował.
1644  I,24 |                    wiedzieć, że uraza i gniew to co innego, a żal co innego.
1645  I,24 |                     masz mnie za zdrajcę... i to mnie najgorzej kole, bo
1646  I,24 |                    rzekła Oleńka.~- Oj! jakże to mogłaś myśleć choć godzinę...
1647  I,24 |                    podpalić kogoś, zastrzelić to co innego, ale zdradzić
1648  I,24 |             niesłusznieś na śmierć skazała... To ci mówię pod przysięgą i
1649  I,24 |                    odpuszczam z serca, ale za to i ty mnie odpuść!~Panna
1650  I,24 |                    cię niesłusznie posądzała, to prawda, i wina moja; którą
1651  I,24 |                   męka... Dla Boga! za co nas to spotyka?!... Bądźże zdrowa!...
1652  I,25 |                      cofał najprędzej.~Z tych to powodów kraj po prawej stronie
1653  I,25 |               szczęście księciu wojewodzie za to, że polityczny naród na
1654  I,25 |                       sobie w duszy:~"Takiemu to panu służę! Zamknę oczy
1655  I,25 |                       zalał, bo raz: czuł, że to na nic, po wtóre: nie chciał.~-
1656  I,25 |                      wiarę porzucili. Ale nic to! Prędzej, później ona się
1657  I,25 |                       przekona, pozna, że jej to rozum szwankował... A wtedy
1658  I,25 |                głównym celem.~Nieraz były też to watahy niby do wojsk Zołtareńki
1659  I,25 |                      że nowy nieprzyjaciel, a to byli swoi. Skoczyli tedy
1660  I,25 |                      strony pomoc była.~- Cóż to była za chorągiew? - pytał
1661  I,25 |                laudańskimi ludźmi. Jakoż było to naturalne, bo obaj zdążali
1662  I,25 |                 służby!... Ludzie myśleli, że to sam król przyjechał.~- Jaki
1663  I,25 |                   czapkę w ręku.~- Prawda, że to mamy teraz dwóch królów,
1664  I,25 |                   klasnął ze zdziwienia.~- O, to się spotykamy!~Karczmarz
1665  I,25 |                własnych, obfitych włosów.~Był to młody jeszcze człowiek,
1666  I,25 |                  pozwalały zapominać, iż jest to ów słynny chercheur de noises,
1667  I,25 |                   zajściach i pojedynkach. On to w Holandii rzucał się w
1668  I,25 |                       margrabiego de Rieux za to, iż mu "szpetnie" przymówił.~
1669  I,25 |                    oczywiście w rachubę.~Była to mieszanina zniewieściałości
1670  I,25 |                     siła o waćpanu słyszałem!~To rzekłszy książę począł uważniej
1671  I,25 |                   receptu nie znoszę. A jakże to ja mam czynić? Jeśli się
1672  I,25 |                    Szwedów nie może przebrać, to jakże się mój posłaniec
1673  I,25 |                   niemiecku - rzekł Kmicic.~- To chwała Bogu!... Będę mówił
1674  I,25 |                  waszej mowy wargi pierzchną.~To rzekłszy książę wysunął
1675  I,25 |                     żonę cudnej urody. Daleko to!... Ale jednak posłałem
1676  I,25 |                       jej w domu!~- Szczęście to - rzekł pan Andrzej - bo
1677  I,25 |                        rzekł pan Andrzej - bo to żona zacnego kawalera, sławnego
1678  I,25 |                    książęcej mości co miałem, to oddałem, a oprócz tego mam
1679  I,25 |               Tykocinie go nie ma, mogę ci za to zaręczyć, bo gdyby tam raz
1680  I,25 |                     bo gdyby tam raz zajrzał, to by się panowania nad całą
1681  I,25 |                      w rękach szwedzkich, jak to wam pisałem, ale tam też
1682  I,25 |                     Jeżeli nie mają dość sił, to w każdym razie mają dobry
1683  I,25 |                    wujowi elektorowi chodzi o to, by mógł Prusy Królewskie
1684  I,25 |                otwarcie na stronę szwedzką. I to słuszna, bo w ten sposób
1685  I,25 |                      odradzić. Żeby nie baby, to dziś stałbym na czele wszystkiej
1686  I,25 |             najtajniejszą myśl odgadnie. Król to prawdziwy, nie królowa!
1687  I,25 |                     mi w każdym liście: "zrób to a to", a ja właśnie już
1688  I,25 |                     każdym liście: "zrób to a to", a ja właśnie już to dawno
1689  I,25 |                       a to", a ja właśnie już to dawno zrobiłem. Książę wojewoda
1690  I,25 |                  capita uprzątnąwszy poszłoby to w rozdrób."~Tu Bogusław
1691  I,25 |                     nie chcą zdradzić? Jestże to sens? Zali to się jedno
1692  I,25 |                zdradzić? Jestże to sens? Zali to się jedno drugiego trzyma?
1693  I,25 |                      mogłem najwięcej zrobić, to politykować z tymi buntownikami,
1694  I,25 |            podstarościego, sam zaś rzekł:~- A to się dobrze składa! Oszczędzisz
1695  I,25 |                   skaptować.~- Nie miałbym na to czasu - rzekł Kmicic - gdyż
1696  I,25 |                     Lubomirskiego pilno.~- A, to masz listy i do pana marszałka
1697  I,25 |                       odnowić rokowań?...~- O to właśnie idzie.~- Dzieci
1698  I,25 |                       właśnie idzie.~- Dzieci to oboje zupełne... Hm! delikatna
1699  I,25 |                      zupełne... Hm! delikatna to misja, bo hetmanowi nie
1700  I,25 |                  córka księcia hetmana. Ja ci to mówię! Książę hetman powinien
1701  I,25 |                        Książę hetman powinien to rozumieć, że jego fortuna
1702  I,25 |                      Gdybym miał taki rozkaz, to bym o panu Lubomirskim wcale
1703  I,25 |                 Jeśliby z łożami ciężko było, to same tylko działa bez łożów,
1704  I,25 |                     tylko działa bez łożów, i to okryć, żeby nie wiedziano,
1705  I,25 |                   tłoczą..."~- Oj, co tłoczą, to tłoczą! Wycisną je na twaróg! -
1706  I,25 |                       każdy gospodarz uczynić to może), albo ich w piwach
1707  I,25 |                      w Zabłudowie zostawić, a to z lepszych i słodszych,
1708  I,25 |                    przynajmniej powyzdychała, to się drużyna rozbieży. Dla
1709  I,25 |                   lekka głową w prawo i lewo, to oddalał się od lustra, to
1710  I,25 |                     to oddalał się od lustra, to zbliżał, to potrząsał puklami
1711  I,25 |                    się od lustra, to zbliżał, to potrząsał puklami włosów,
1712  I,25 |                     potrząsał puklami włosów, to strzygł oczyma z ukosa,
1713  I,25 |                      szczerze odpowiedzieć?~- To będzie zależało od twego
1714  I,25 |                 szczerze powiedzieć: pozoryli to tylko konieczne czyli naprawdę
1715  I,25 |                   jeżelibym ci powiedział, że to pozory, czylibyś pomagał
1716  I,25 |                    mościów wyrośnie. Byle się to stało, wszystko mi zresztą
1717  I,25 |                    człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam. Ale czemu
1718  I,25 |                       przepowiadam. Ale czemu to brat nigdy z tobą szczerze
1719  I,25 |                    masz dowcip, kawalerze, bo to szczera prawda, że on skrupulat
1720  I,25 |                     mu się w oczy roześmieję, to się opatrzy. Prawda! prawda!~-
1721  I,25 |                        Prawda! prawda!~- Więc to tedy jeno pozory? - pytał
1722  I,25 |                       sobie pytanie: dlaczego to Waza, a nie Radziwiłł ma
1723  I,25 |                  Radziwiłł ma panować?... Nic to jeszcze Waza, boć oni z
1724  I,25 |                       kawalerze, czas spełnić to, o czym ojciec mój już zamyślał! ~
1725  I,25 |                  komnacie.~- Nie obejdzie się to bez trudności i impedimentów -
1726  I,25 |                       przez rozgrodzony płot. To, co tu się ze Szwedami stało,
1727  I,25 |                      laudamus!, a swoją drogą to niesłychana i niebywała
1728  I,25 |                      i niebywała rzecz... Jak to, najezdnik uderza na kraj,
1729  I,25 |                       kraju, iż gdy kto kona, to mu krewni w ostatniej chwili
1730  I,25 |                     chcemy, aby choć część, i to nie lada jaka, dla nas przypadła.
1731  I,25 |                       inaczej. Rzeczpospolita to postaw czerwonego sukna,
1732  I,25 |                       waszej książęcej mości, to tylko chciałem wiedzieć!~-
1733  I,25 |                       się jeszcze pokłonić.~- To się spiesz, bo ja po południu
1734  I,25 |                    godzinę najdalej przybędę.~To rzekłszy Kmicic skłonił
1735  I,25 |                       mówił im:~- Nie zawadzi to, trzeba być na wszystko
1736  I,25 |                     rzekł do Soroki - wszakże to od starościńskiego dworu
1737  I,25 |                   pułkowniku?~- Do Dębowej!~- To właśnie z rynku wedle dworu
1738  I,25 |                    wielkie rzeczy... Uda się, to miłościwy król nasz panów
1739  I,25 |                        mruknął Zawratyński.~- To gorzej aniżeli z Chowańskim ! -
1740  I,25 |                    chytrością go nie weźmiem, to inaczej wcale nie weźmiem...
1741  I,25 |                widzieć cię więcej.~- Jakżebym to nie miał się przed drogą
1742  I,25 |                  króla szwedzkiego. Ale cóżeś to tak zbrojny jak do bitwy?~-
1743  I,25 |              słyszałem, i wasza książęca mość to potwierdził, że niedawno
1744  I,25 |                  owych ludzi przepłoszyli, bo to zawołany żołnierz prowadził
1745  I,25 |               prowadził ową chorągiew.~- Któż to taki?~- Pan Wołodyjowski,
1746  I,25 |               Tykocinie oblegać. Wszystko się to przeciw księciu wojewodzie
1747  I,25 |                       waszej książęcej mości, to z góry o nagrodę poproszę.~-
1748  I,25 |                      na młodego rycerza.~- E, to widzę, Kmicicowie naprawdę
1749  I,25 |                     konia wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać.
1750  I,25 |                    porą o niego nie upomnę.~- To mi go lepiej przedaj.~-
1751  I,25 |                   przedaj.~- Nie może być, bo to byłoby, jakobym przyjaciela
1752  I,25 |               nieprzyjaciół okrutnie.~- Takiż to zacny koń? - pytał z żywym
1753  I,25 |                      ja bym stawił, gdyby nie to, że nie pora dziś konie
1754  I,25 |                       trzymają! Ale że dziwo, to dziwo, bo nie koloryzując
1755  I,25 |                     jeden się taki utrafił.~- To pójdźmy obaczyć.~- Służę
1756  I,25 |                  lekko na widok swego pana.~- To ten! zgaduję! - rzekł książę
1757  I,25 |                     co? - rzekł Kmicic.~- Jak to powiadają: oczy i nogi jelenia,
1758  I,25 |                       choć o pół łba wysunie, to go darmo oddam.~- To byłoby
1759  I,25 |                 wysunie, to go darmo oddam.~- To byłoby największe dziwo,
1760  I,25 |                  wasza książęca mość pozwoli, to w drugą stronę, ku lasowi.
1761  I,25 |                    przeszył go na wylot.~- Co to jest? łotry!... Nie wiecie,
1762  I,26 |                     mi ramiona wykręcą. Jeśli to im każesz uczynić, będą
1763  I,26 |                      inaczej, na pal pójdą.~- To szlachta, nie chamy! - odrzekł
1764  I,26 |                  wasza książęca mość grozisz, to nie wiadomo, kogo pierwej
1765  I,26 |                   wpadniesz!~- Co ma Bóg dać, to da! - odrzekł Kmicic - ale
1766  I,26 |                     ciebie i twoją krócicę...~To rzekłszy książę wyciągnął
1767  I,26 |                     odrzekł książę. - Chcesz, to go kupię.~- Bóg zapłać!
1768  I,26 |                      ale i w Europie całej?~- To widać niewielka fantazja
1769  I,26 |               przesłonił, a choćby nie tuman, to z dalekości ani masztalerze,
1770  I,26 |                 Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że nie zgonią, a
1771  I,26 |                    zaś jakim cudem zgonili, i to na nic, bo jak mnie tu wasza
1772  I,26 |                    żeś żyw dotąd, bo żeby nie to, żem ja sobie kazał z dziesięć
1773  I,26 |                       rano na łeb wychlustać, to byś już był na tamtym świecie,
1774  I,26 |                   kalwin.~- I ważyłbyś się na to?~- Nie chwaląc się nie znajdziesz
1775  I,26 |                   junaka i rzekł:~- Diabeł ci to, kawalerze, na twarzy napisał,
1776  I,26 |                     żeś na wszystko gotów - i to też racja, że mam dowód
1777  I,26 |                 samego śmiałością zadziwić, a to niełatwa rzecz.~- Wszystko
1778  I,26 |                        Przede wszystkim ty za to Bogu podziękuj... Bo gdyby
1779  I,26 |                     włos spadł z głowy mojej, to wiedz, że cię Radziwiłłowie
1780  I,26 |                      ziemią. Jeśli liczysz na to, że teraz niezgoda między
1781  I,26 |                       ołyccy ścigać nie będą, to się mylisz. Krew radziwiłłowska
1782  I,26 |                   takich ludów...~- Dziwno mi to - rzekł Kmicic - że się
1783  I,26 |                    tam! Nie dbałem ja nigdy o to wielce, co jutro będzie.
1784  I,26 |                    Radziwiłłami się zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto
1785  I,26 |                      zahaczyć, to jeszcze Bóg to wie, kto komu lepiej przygrzeje.
1786  I,26 |                   komu lepiej przygrzeje. Już to dawno miecz mi ciągle wisiał
1787  I,26 |                       niech jeno oczy zmrużę, to i śpię smaczno jak suseł.
1788  I,26 |                    będzie jednego Radziwiłła, to porwę drugiego i trzeciego...~-
1789  I,26 |                    tak mi się podobasz!... Bo to ci powtarzam, że chyba ty
1790  I,26 |                      późno! - rzekł Kmicic.~- To się rozumie! - odpowiedział
1791  I,26 |                 książę. - Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam, że każę cię
1792  I,26 |                    wiesz, co ze mną czynić.~- To moja rzecz! - odpowiedział
1793  I,26 |                 ostatniej chwili, przyszło ci to do głowy.~- Na to mogę szczerze
1794  I,26 |                 przyszło ci to do głowy.~- Na to mogę szczerze waszej książęcej
1795  I,26 |                      mnie zwiódł i naprzód na to mnie wyciągnął, żem mu na
1796  I,26 |                    opuszczę do śmierci...~- A to pięknie dotrzymujesz...
1797  I,26 |                    jeśli muszę być potępiony, to przez was... Ale miłosierdziu
1798  I,26 |                       nic do stracenia... Ale to przynajmniej na sądzie boskim
1799  I,26 |                    łeb nie strzelił... Wyście to, wy, zdrajcy, sprzedawczyki,
1800  I,26 |                         Owszem, panie Kmicic, to mnie zajmuje... Mów dalej...~
1801  I,26 |                  gotów - znał mnie! Widziałem to dobrze, iż palcami w puzdrze
1802  I,26 |                    którym były pistolety. Nic to - myślę sobie - albo mnie
1803  I,26 |               bratniej, w tej myśli, iż sroga to dla ojczyzny necessitas!
1804  I,26 |                     potem nie dotrzymał. Alem to myślał: ja głupi, on mądry! -
1805  I,26 |                     kościach zdrętwiał! Jakże to? Takaż to wojna? To truć
1806  I,26 |                    zdrętwiał! Jakże to? Takaż to wojna? To truć chcecie żołnierzów?
1807  I,26 |                     Jakże to? Takaż to wojna? To truć chcecie żołnierzów?
1808  I,26 |                    truć chcecie żołnierzów? I to ma być po hetmańsku? To
1809  I,26 |                       to ma być po hetmańsku? To ma być po radziwiłłowsku?
1810  I,26 |                     być po radziwiłłowsku? Ja to mam takie listy wozić?...~-
1811  I,26 |                      O parrycydowie!... Jakże to piorun was dotąd nie pobił?
1812  I,26 |                    was dotąd nie pobił? Jakże to ziemia was dotąd nie pożarła?...
1813  I,26 |                     was dotąd nie pożarła?... To z Chmielnickim, ze Szwedami,
1814  I,26 |            Rzeczypospolitej się zmawiacie?... To płaszcz z niej chcecie sobie
1815  I,26 |                   własne i hetmańskie. Ubodło to jego miłość własną, więc
1816  I,26 |                 porwałeś, nie był szelmowski, to niech mi w pierwszej bitwie
1817  I,26 |                  szpada do ręki przyrośnie.~- To fortel! W twardej ja się
1818  I,26 |                    Jana Kazimierza spadnie?~- To sędziów, nie moja sprawa!~
1819  I,26 |                   przy sobie?~- Choćbym miał, to bym nie dał! - rzekł książę. -
1820  I,26 |                      sprawić wiele złego, ale to jeno powiem : nikt nie śmiał
1821  I,26 |                     parze jucznych koni. Byli to ludzie Kmicicowi wysłani
1822  I,26 |                     chałupę na zakręcie, może to karczma.~- Niech wachmistrz
1823  I,26 |                     rzucał ukośne spojrzenia, to na Kmicica, to na Lubieńca,
1824  I,26 |                    spojrzenia, to na Kmicica, to na Lubieńca, którzy trzymali
1825  I,26 |                       na cyplu lasu. Nie była to karczma, ale kuźnia i kołodziejnia
1826  I,26 |                    sobą - rzekł pan Kmicic.~- To dobrze! Trzeba nam będzie
1827  I,26 |                        rzekł pan Andrzej.~- A to czemu? Będę jadł i pił z
1828  I,26 |                      z niemym przerażeniem na to, co się stało, i zawołał:~-
1829  I,26 |                    się na równe nogi.~- Jakże to?~- Panie wachmistrzu, to
1830  I,26 |                      to?~- Panie wachmistrzu, to charakternik! Pierwszy dogonił
1831  I,26 |                     Nie wiedzieliśmy...~- Nic to! - przerwał książę Bogusław. -
1832 II,1  |                   Kmicica.~- Ale ślady są - i to kupa cała! Ot, tam, między
1833 II,1  |                      budę leśniczą znaleźć.~- To jedźmy śladem.~- Jazda!~
1834 II,1  |                     kożuchu.~- Chłopie! Czyja to smolarnia? - rzekł Soroka.~-
1835 II,1  |                      Prowadź do chaty, a nie, to cię we własnej smole ugotujem.~-
1836 II,1  |                      i nas więcej, prowadź!~- To i chodźcie, nie moja sprawa.~-
1837 II,1  |                   sprawa.~- Co masz jeść dać, to daj - i gorzałki. Pana wieziemy,
1838 II,1  |                   obficie baranimi skórami.~- To tu jakaś kompanija mieszka -
1839 II,1  |                       dziś - rzekł smolarz.~- To i lepiej, bo nie będziem
1840 II,1  |                  Słyszeliśmy konie pod szopą, to musi być i owies; smołą
1841 II,1  |                       smołą ich nie żywisz.~- To nie moje konie.~- Czy twoje,
1842 II,1  |              podejrzaną. Sądził po prostu, że to jest schronisko zbójeckie,
1843 II,1  |                       lub drogą układów.~Było to konieczne i ze względu na
1844 II,1  |                    bezpieczeństwo. Soroka był to żołnierz kuty i bity, któremu
1845 II,1  |                     tylko uczucie obcym było, to jest uczucie trwogi. A jednak
1846 II,1  |                     lepszego od siebie... Jak to? Jeden mąż, który był już
1847 II,1  |                   bojąc się jego powrotu? Był to dziw nad dziwy i Soroka
1848 II,1  |                       lub jego pogoń. Dlatego to właśnie zjechał z drogi
1849 II,1  |                    znużyły pogonie.~Lecz że i to schronisko, z innych powodów,
1850 II,1  |                        bo nie masz latarni.~- To świeć łuczywem; spalisz
1851 II,1  |                      zełgał jakie przezwisko, to też musiałbyś się jegomość
1852 II,1  |                       dwóch czeladzi.~- Jakże to, szlachta?~- Pewnie, że
1853 II,1  |                       że konie biorą, a komu, to nie moja głowa.~- A co z
1854 II,1  |                      jest, i popędzą a dokąd, to też nie wiem.~Tak rozmawiając
1855 II,1  |                    obsiał jeszcze z wiosny.~- To twoi panowie od wiosny konie
1856 II,1  |                        A czyj teraz jesteś?~- To królewskie lasy.~- Kto cię
1857 II,1  |                    jedno przejście; dziwno mi to, mój jegomość, żeście trafili,
1858 II,1  |                 odpowiedzieć, że i te lasy, i to przejście zna dobrze, ale
1859 II,1  |                    natomiast spytał:~- A duże to bory?~Chłop nie zrozumiał
1860 II,1  |                      zrozumiał pytania.~- Jak to?~- Daleko idą?~- Oj ! kto
1861 II,1  |                       Dobrze! - rzekł Soroka.~To rzekłszy kazał chłopu wrócić
1862 II,1  |                      woli, a co potem będzie, to już pułkownika głowa."~Tak
1863 II,1  |                      bo choćby się rozbiegły, to tu są drugie, i skoczyłem
1864 II,1  |                  gwarząc między sobą z cicha, to podśpiewując półgłosem,
1865 II,1  |                       podśpiewując półgłosem, to nasłuchując, czy wśród nocnych
1866 II,1  |                    leśnych wrzało życie. Była to pora bekowiska, więc puszcza
1867 II,1  |                   chatą.~- Jeśli oni nadejdą, to też będą porykiwać, by nas
1868 II,1  |                      Nim chłop do nich zdąży, to i dzień będzie! - odrzekł
1869 II,1  |                     jeśli zbóje tu mieszkają, to i skarby muszą być.~- Najlepsze
1870 II,1  |                    nie przejedziem - ot co!~- To myślisz, żeś już pan, jak
1871 II,1  |                       niż tam stryczek.~- Jak to, ojcze? - rzekł Biłous.~-
1872 II,1  |                       ten książę niesamowity, to niesamowity. Zawratyński
1873 II,1  |                      niesamowity. Zawratyński to przecie z niedźwiedziem
1874 II,1  |                     tylko go zaczarował, bo i to jeszcze widziałem, że jak
1875 II,1  |                       na Witkowskiego rzucił, to w oczach urósł jak sosna.
1876 II,1  |                     urósł jak sosna. Żeby nie to, nie byłby ja jego żywego
1877 II,1  |                       koniu, więc jak zechce, to ucieknie - a natrze, to
1878 II,1  |                       to ucieknie - a natrze, to się nie obronię, boć z charakternikiem
1879 II,1  |                       gdym do niego strzelał, to go jakoby mgłą zasuło...
1880 II,1  |                     szkapa kręci, ale z ziemi to mi się od dziesięciu lat
1881 II,1  |                wszystkich jeden mąż obalił, i to broni nie mający, takich
1882 II,1  |                      bo jeśli on niesamowity, to mu diabeł i tu drogę pokaże.~-
1883 II,1  |                 chrapliwe beczenie jelenia.~- To jelenie! Byk się łaniom
1884 II,1  |                       równe nogi.~- Dla Boga, to wasza miłość na nogach? -
1885 II,1  |                    lesie, panie pułkowniku.~- To i ja widzę. Ale co to za
1886 II,1  |                         To i ja widzę. Ale co to za chałupa?~- Tego my sami
1887 II,1  |               siadłszy na tapczanie - wszakże to książę do mnie strzelił?~-
1888 II,1  |                   Nastała chwila milczenia.~- To źle! - rzekł Kmicic - bardzo
1889 II,1  |               gościńca?~- Bałem się pogoni. - To i słusznie, bo pewno była.
1890 II,1  |                      siebie rękoma.~- A gdzie to moje listy? - spytał.~-
1891 II,1  |                wydobył pośpiesznie papiery.~- To glejty do komendantów szwedzkich,
1892 II,1  |                    Jeżeli w pasie ich nie ma, to nigdzie nie ma. Musiały
1893 II,1  |                   mówiąc nad Oleńką. Wiedział to Kmicic, że książę Janusz
1894 II,1  |                     mógł zranić najboleśniej, to jest wywrzeć zemstę na osobie
1895 II,1  |                konfederacka, wspomniał, że on to pierwszy zbił zbuntowanych
1896 II,1  |                     umocnił Kiejdany, a przez to Radziwiłłowi tryumf na Żmudzi
1897 II,1  |                    Gdyby miał choć owe listy, to choćby się nimi do konfederatów
1898 II,1  |             przestrach i zdumienie.~- Zali ja to wszystko uczyniłem? - pytał
1899 II,1  |                       sumienie - nie byłoż ci to przy królu i ojczyźnie stanąć,
1900 II,1  |                    się do winy: Radziwiłłowie to tak go pogrążyli, Radziwiłłowie
1901 II,2  |                    zliczyć - odparł Soroka.~- To dobra nasza! Nie zdzierżą
1902 II,2  |                    drogę pokazał.~- Będzie na to czas. Pilnuj!~Zaledwie Kmicic
1903 II,2  |                    jeśli muszkietów nie mają, to nic nam nie uczynią, bo
1904 II,2  |                       jeżeli który przyjdzie, to na parol.~- Ze zbójami godzi
1905 II,2  |                    jakiej chorągwi?~- A cóżeś to, hetman? Nie tobie się będziem
1906 II,2  |                       Soroka - cud chyba, ale to nasi ludzie!~Tamci tymczasem
1907 II,2  |                     czy aby nie poległ?~- Kto to? jak to? co? kto mówi? co? -
1908 II,2  |                     nie poległ?~- Kto to? jak to? co? kto mówi? co? - rzekł
1909 II,2  |                     dla Boga! Jezu!... Ociec, to pan pułkownik! - zakrzyknął.~-
1910 II,2  |                   Jezu ! - zawtórował stary - to pan Kmicic!!~I obaj stanęli
1911 II,2  |                 uśmiechając się pan Andrzej - to z garłacza mnie witacie?~
1912 II,2  |                      kolan, szelmy! do kolan! to pan Kmicic! Który tam kiep
1913 II,2  |             pułkowniku, kto mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie!
1914 II,2  |                   otworzę i wyniosę ja sam!~- To, widzę, loszek pod pniami
1915 II,2  |                          rzekł Kmicic.~- Albo to można co utrzymać z takimi
1916 II,2  |                      Idźcie pnie odwalić. Tak to słuchacie tego, który was
1917 II,2  |                     nimi był w zgodzie... Bić to umieją, zdobycz brać umieją,
1918 II,2  |                przyjdzie z ojcem się dzielić, to z gardła im muszę moją część
1919 II,2  |                      na wszystkie strony. Był to starzec kościsty i ogromny,
1920 II,2  |                      wojnę z Chowańskim. Byli to żołnierze mężni i równie
1921 II,2  |                     dnie przepijali i tracili to, co nocą zdobyli krwawo
1922 II,2  |                        że uszli z końmi, gdyż to była za wielka dla ich serc
1923 II,2  |                   spytał:~- Kiemlicz! a gdzie to moje konie?~- O Jezu! słodki
1924 II,2  |                 służby przyjmie.~- Może się i to zdarzyć - odrzekł Kmicic.~
1925 II,2  |                 najwięcej?~- Zołtareńkowym.~- To dobrze, nieprzyjaciołom
1926 II,2  |                 zdarzało się wam odbierać? Bo to tu gdzieś niedaleko szwedzkie
1927 II,2  |                      mu rana dolegała. Widząc to stary rzekł:~- Nie idzie
1928 II,2  |                       obejrzeć i opatrzyć, bo to ja się nie gorzej cyrulika
1929 II,2  |                   pilnie.~- Skóra starta, nic to! Kula po wierzchu przeszła,
1930 II,2  |                    jeno dlatego dolega.~- Ale to i dwóch dni nie ma. Matko
1931 II,2  |                 czarnuszka, pod skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie.
1932 II,2  |              prowadził?~- Pan Wołodyjowski.~- To dobrze. Wołaj mi Soroki!~
1933 II,2  |                      A teraz trzeba inkaustu.~To rzekłszy odwinął rękaw,
1934 II,2  |                        X. Mości nie opuszczę, to mnie Bóg z tego rozgrzeszy -
1935 II,2  |                   zgryzoty siły mi dodadzą. A to już Wasza X. Mość wiesz,
1936 II,2  |                    pewni być nie możecie. Tak to pewno ma być, jako to jest
1937 II,2  |                     Tak to pewno ma być, jako to jest moja własna krew, którą
1938 II,2  |                Rzeczypospolitej jawna, jako i to, że Szwedów też gotowiście
1939 II,2  |                       Mość polecił, gdyby nie to, że sam diabelskie auxilia
1940 II,2  |                       tylko głęboko, że czyni to, co uczynić powinien, że
1941 II,2  |                    zatem i Bóg, będzie z nim. To napawało go ufnością bez
1942 II,2  |                    straży nie sypiajcie. Wiem to także pewno, że pan hetman
1943 II,2  |                    wszystkimi objął. Życzliwy to radzi - wierzcie mu! Tymczasem
1944 II,2  |                    nimi skończyć; pomyślą, że to nowa sztuka, a od jakiegoś
1945 II,2  |                     zdrowie, gardło - ale jak to uczynić? jak zacząć? do
1946 II,2  |                   własnej sromoty. - Podobnoż to łatwiej ratować Oleńkę,
1947 II,2  |                  dusza poczęła kipieć.~- Albo to nie mogę czynić, jakom przeciw
1948 II,2  |                  palił, ścinał. Nie nowina mi to! Nikt im się nie oparł,
1949 II,2  |                   zdejmę i powiem: "Patrzcie, to ja, Kmicic!"~I taka porwała
1950 II,2  |                      siebie zdumiony.~- Jakże to? Zali tym win nie zmażę?~
1951 II,2  |                      czystą jako łza?... Zali to służba zebrać kupę hultajów
1952 II,2  |             zabijatyka jako psu pieczeń? Taże to zabawa - nie służba, kulig -
1953 II,2  |                       od pracy i pokuty!"~Tak to mówiło w panu Kmicicu sumienie,
1954 II,2  |                   szwedzką ręką jęczy.~- Zali to prawda, że go wszyscy opuścili?~-
1955 II,3  |                      ale począł się żegnać.~- To wasza miłość chyba nie wie,
1956 II,3  |                    byle się przedostać!~- Toż to i czasu okrutnego trzeba...~-
1957 II,3  |                     mu się przypuszczenie, że to zapewne książę wojewoda
1958 II,3  |                       tym mniemaniu zwłaszcza to, że poczytywał Kmicica za
1959 II,3  |                      króla - pomyślał stary - to znaczy, że się pewnie z
1960 II,3  |                     co innego, a mianowicie o to, jaką by korzyść mógł dla
1961 II,3  |                  wtedy łup sam wlezie w ręce. To wszystko uśmiechnęło się
1962 II,3  |                   króla jegomości dostać. Nic to jeszcze komendy szwedzkie,
1963 II,3  |                   lasami jechać... Ale gorsze to, że i po lasach, jako zwyczajnie
1964 II,3  |                       z ludźmi, których masz, to będzie nas więcej.~- Wasza
1965 II,3  |                         Wasza miłość rozkaże, to i pojadę, ale jam człek
1966 II,3  |                        więcej nic. Jakże mnie to onej chudoby i dachu nad
1967 II,3  |                       ustąpić?~- Co uczynisz, to się opłaci, a i dla was
1968 II,3  |                    miłość mówi?... co?... Jak to?... Co mnie niewinnemu tu
1969 II,3  |                       w drogę wchodzim?...~Na to pan Andrzej:~- Znają was
1970 II,3  |                Bierzecie konie Zołtareńkowym, to dobrze, bierzecie Szwedom,
1971 II,3  |                    dobrze, bierzecie Szwedom, to dobrze. Jak was złapią,
1972 II,3  |                       dobrze. Jak was złapią, to i ze skóry złupią, ale to
1973 II,3  |                     to i ze skóry złupią, ale to ich rzecz.~- Godzi się to,
1974 II,3  |                     to ich rzecz.~- Godzi się to, godzi, bo nieprzyjaciołom
1975 II,3  |                       twoi synowie wyznali, a to już prosty rozbój i szlacheckiemu
1976 II,3  |                    szlachtą!~Poczerwieniał na to stary wyga i rzekł:~- Wasza
1977 II,3  |                    stadko porwać albo zdobyć. To wolno i nie masz w tym ujmy
1978 II,3  |                     nie czynim. Ale co wojna, to wojna!~- Choćby i dziesięć
1979 II,3  |                   prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie okrutnie
1980 II,3  |                      cię wówczas wyratować!~- To się po nas nie pokazało -
1981 II,3  |                  milczeniu Kmicic - bo zdrada to jeszcze co innego jak hultajstwo
1982 II,3  |               odpowiedzi.~- Smolarz pojedzie, to człek roztropny i bywały.~-
1983 II,3  |                 mrugać chytrze i tak myślał:~"To, widzę, robota na wszystkie
1984 II,3  |                 głośno:~- Wasza miłość! Jeśli to nie tak pilne pismo, to
1985 II,3  |                       to nie tak pilne pismo, to może by, wyjechawszy z lasów,
1986 II,3  |                      będą pytać, skąd jestem, to powiesz, żeś się po drodze
1987 II,3  |                       Babinicz. Gardłem mi za to odpowiadacie!~- Tak i będzie,
1988 II,3  |                  szarżę waszej miłości.~- Jak to?~- Bo Szwedzi glejty znaczniejszym
1989 II,3  |                       radził, a nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek
1990 II,3  |                  obrotny.~- Jeżeli glejty są, to i lepiej, bo można w nagłym
1991 II,3  |                      która ma zostać tajemna, to lepiej glejtów nie pokazywać.
1992 II,3  |                    pana Kmicica, ale pokazać, to ślad zostanie i pościg łatwiejszy.~-
1993 II,3  |                        Można, wasza miłość, a to w przebraniu chłopskim albo
1994 II,3  |                   jest trochę ochędostwa jako to czapek i kożuchów szarych,
1995 II,3  |                     spyta nas jaki komendant, to mu się i wytłumaczym, zaś
1996 II,3  |                       nam konie zabiorą? - bo to rekwizycje w czasie wojny
1997 II,3  |                     Szwedzi te konie zabrali, to znajdzie się taki, który
1998 II,3  |                       do Prus, z nimi jechać, to się dobrze składa, bo właśnie
1999 II,3  |                   Pułtusk i Warszawę.~- Gdzie to ona Sobota?~- Niedaleko
2000 II,3  |                  dziwnie miasteczka nazywają. To za Łowiczem, wasza miłość,