Tom, Rozdzial

  1  I,4  |          zraniono w niej okrutnie i miłość własną kobiecą, i tę ufność,
  2  I,6  |          zamiast wzgardy - podziw i miłość ludzką, zamiast przekleństw -
  3  I,6  |        nieszczęśnikiem i niewygasła miłość nurtowała na nowo w sercu,
  4  I,6  |      zgadnie, któż wypisać potrafi! Miłość jako nasionko leśne z wiatrem
  5  I,6  |           łzy ludzkie oddaję ci swą miłość i swą rękę."~Więc odpisała
  6  I,8  |             ganek.~- Gdzie to wasza miłość jedzie? - pytał go stary
  7  I,8  |               rzekła Zonia.~- Wasza miłość jak na wesele! - dodała
  8  I,8  |           siebie rycerz.~- Co wasza miłość mówi? - spytał pachołek
  9  I,10 |             się uśmiechnął.~- Wasza miłość pozwoli sobie powiedzieć -
 10  I,10 |             mamy żołnierzy?~- Wasza miłość wie tak dobrze jak ja, że
 11  I,10 |  pospolitego ruszenia, spytaj wasza miłość każdego, kto się choć trochę
 12  I,10 |          powstała, każże mnie wasza miłość na pal wbić. Na pytanie,
 13  I,10 |          przy majestacie, jak wasza miłość, pewnie by tu nas na rzeź
 14  I,10 |       spadającą na ramiona.~- Wasza miłość upewniasz mnie - rzekł -
 15  I,10 |     uśmiechnął się i rzekł:~- Wasza miłość zupełnie może polegać na
 16  I,10 |       wzrokiem i zapytał:~- A wasza miłość radujesz się tą myślą?~-
 17  I,10 |            to kraj i żyzny... Wasza miłość możesz też być pewien, że
 18  I,10 |        Oxenstiernę możesz być wasza miłość spokojny, bo włos mu z głowy
 19  I,10 |            za krótki.~- A jak wasza miłość sądzisz: sprawią nasze listy
 20  I,10 |            Jeśli pozwolisz mi wasza miłość być prorokiem, to przepowiem,
 21  I,10 |        śmierć lepsza od niesławy, a miłość, jaką żywi dla ojczyzny,
 22  I,10 |       rozjaśniła się także.~- Wasza miłość nie sądzisz, aby on był
 23  I,10 |     Radziejowski. - Prawda, że żywi miłość do ojczyzny, ale inkaustem,
 24  I,10 |        posilna potrawa, więc i jego miłość chudsza nawet od jego błazna,
 25  I,10 |              zajmiemy.~- Obyś wasza miłość był prawdziwym prorokiem...~-
 26  I,10 |         Jana Kazimierza spotkała, i miłość dla Karola Gustawa. Czulsi
 27  I,10 |            panów wojewodów.~- Wasza miłość niepożyte swoją znajomością
 28  I,10 |        naszą uważać.~- Możesz wasza miłość! możesz! możesz! - powtórzył
 29  I,12 |            Zagłoba. - Powiedz wasza miłość księciu panu w imieniu nas
 30  I,13 |        kochała jeszcze tego junaka. Miłość tę przywaliła góra goryczy,
 31  I,13 |        rozczarowania i boleści, ale miłość żyła, gotowa zawsze wierzyć
 32  I,13 |          mają trzymać. Czytaj wasza miłość!~Komorowski wstał, rozwinął
 33  I,15 |         niepewny.~- Bodaj go!... Na miłość boską... Mało!... Mało!...~-
 34  I,17 |         twoje ręce.~- Niechże wasza miłość komendę bierze, jako godnością
 35  I,19 |      pytaniami:~- Panie Michale, na miłość boską, przebijem się czy
 36  I,21 |         wygasła w jej sercu nie już miłość, lecz prosta życzliwość,
 37  I,25 |       Bogusław?..~- Tak jest, wasza miłość. Brat stryjeczny księcia
 38  I,25 |            bokach nie mają.~- Wasza miłość swoją głowę stawi, czemu
 39  I,26 |          hetmańskie. Ubodło to jego miłość własną, więc też nie racząc
 40  I,26 |            zmachały okrutnie, wasza miłość, bośmy nie wypoczywali dotąd.~-
 41 II,1  |          nogi.~- Dla Boga, to wasza miłość na nogach? - rzekł Soroka.~-
 42 II,1  |      wszystkiego, cierpiała w nim i miłość własna rycerska. Był przecie
 43 II,2  |          mógł wiedzieć, że to wasza miłość w naszej sadybie! Dla Boga,
 44 II,2  |            wierzę! Czym my tu waszą miłość przyjmiemy? Żeby my się
 45 II,2  |       chłopy jak tury! Proszę waszą miłość do chaty, bo tu chłód kąsa.
 46 II,2  |             prędzej wypaliła. Wasza miłość pozwoli obejrzeć i opatrzyć,
 47 II,2  |    podejrzliwie oczyma.~- Czy wasza miłość chce do nich jechać?~- Jać
 48 II,3  |             go potrzebował.~- Wasza miłość chce jechać? - rzekł wchodząc.~-
 49 II,3  |           tutejszy... A dokąd wasza miłość chce jechać?~- Do króla
 50 II,3  |             do jakiego króla, wasza miłość?~- Jużci, nie do szwedzkiego.~
 51 II,3  |       począł się żegnać.~- To wasza miłość chyba nie wie, co ludzie
 52 II,3  |   wszystkich podkomendnych.~- Wasza miłość - rzekł - musi całą Rzeczpospolitę
 53 II,3  |       podróżnych napastują, a wasza miłość ludzi ma mało...~- Pojedziesz
 54 II,3  |          będzie nas więcej.~- Wasza miłość rozkaże, to i pojadę, ale
 55 II,3  |          Święci Pańscy!... Co wasza miłość mówi?... co?... Jak to?...
 56 II,3  |         stary wyga i rzekł:~- Wasza miłość krzywdzi nas, bo my, pamiętając
 57 II,3  |           szlachcic! My tego, wasza miłość, nie czynim. Ale co wojna,
 58 II,3  |         tego nie uczyni.~- Co wasza miłość teraz rozkaże? - zapytał
 59 II,3  |          czym rzekł głośno:~- Wasza miłość! Jeśli to nie tak pilne
 60 II,3  |      wyjedziem z lasów?~- Jak wasza miłość chce. Może jechać i dwie
 61 II,3  |            wszystkim rozumem, wasza miłość.~- Ogłosili mnie - rzekł
 62 II,3  |           Kiemlicz!~- Uważam, wasza miłość.~- Tedy nie nazywam się
 63 II,3  |             pyta.~- Rozumiem, wasza miłość.~- Synom zapowiesz, czeladzi
 64 II,3  | odpowiadacie!~- Tak i będzie, wasza miłość. Pójdę synom zapowiedzieć,
 65 II,3  |             Ot, co... Pozwoli wasza miłość słowo jeszcze powiedzieć?~-
 66 II,3  |   pomyślawszy chwilę rzekł:~- Wasza miłość pozwoli jeszcze powiedzieć,
 67 II,3  |           pokazać, ale jeżeli wasza miłość z taką robotą jedzie, która
 68 II,3  |          przedostać!~- Można, wasza miłość, a to w przebraniu chłopskim
 69 II,3  |             Niedaleko Piątku, wasza miłość.~- Kpisz, Kiemlicz?~- Zaś
 70 II,3  |     nazywają. To za Łowiczem, wasza miłość, ale jeszcze kawał drogi.~-
 71 II,4  |          był chciał jej słuchać.~Tu miłość podniecona rozpamiętywaniem
 72 II,4  |         pośpiesznie na bok.~- Wasza miłość!... nie można? - pytał pokornie
 73 II,4  |             byłem. Napadli na waszą miłość, to mają za swoje, ale za
 74 II,4  |             zębów i jęcząc:~- Wasza miłość... to nasze... Zwierciadło
 75 II,9  |            i tak rozumiem, że wasza miłość drwi sobie ze mnie... Ale
 76 II,11 |            że ambicja rozum w nim i miłość do ojczyzny przewyższa,
 77 II,13 |        przestaniemy służyć... Wasza miłość... W nagłym razie damy znać
 78 II,13 |        Uczynimy, co trzeba... Wasza miłość będzie miała za murami sługi
 79 II,14 |            które posiadamy, a wasza miłość masz do Prus ciągnąć. Trzeba
 80 II,14 |            by rozgłosili, żeś wasza miłość przez nich zmuszony był
 81 II,14 |            A wówczas, pomyśl, wasza miłość, jaki uszczerbek poniosłaby
 82 II,14 |    najgorsze uczyni wrażenie. Wasza miłość nie wiesz, bo tego żaden
 83 II,18 |    przywiodła mu przed oczy Oleńkę. Miłość ozwała się w nim z niezmierną
 84 II,18 |           natychmiast widzieć waszą miłość!~- A to ty, stary! - odrzekł
 85 II,18 |             Jenerał prosi, by wasza miłość natychmiast do niego pojechał.~-
 86 II,18 |           wydał się znanym:~- Wasza miłość, to ja, Kiemlicz, i moi
 87 II,18 |        Boska! o!... niech się wasza miłość ubiera. Żywo, szelmy!~I
 88 II,18 |          Wiemy hasło. Jak się wasza miłość czuje?~- Bok mi przypiekł,
 89 II,18 |          słabo...~- Niech się wasza miłość gorzałki napije.~Kmicic
 90 II,18 |                Na kulbace się wasza miłość rozgrzeje. Konie czekają.~-
 91 II,18 |           stanął przed nim:~- Wasza miłość, pilno! Konie czekają!~Lecz
 92 II,18 |                rzekł stary. - Wasza miłość pozwoli teraz tamtych obszukać?
 93 II,18 |            czeka w stodole na waszą miłość. Przyjechał zaraz po odjeździe
 94 II,18 |            nie taka służba... Wasza miłość swoje jeszcze odda, a on
 95 II,20 |         Jakże ma być inaczej, wasza miłość, skoro za oblężenie Częstochowy
 96 II,20 |          słyszałem o nim nic, wasza miłość - odrzekł Kiemlicz. - Może
 97 II,20 |                Pewnież tak?~- Wasza miłość! ja wiem tylko to, co ci
 98 II,20 |     odpowiedział stary. - Czy wasza miłość nie chory?~- Bok jeno piecze.
 99 II,20 |           jedziem?~- A jakże, wasza miłość!~- A gdzie jesteśmy?~- Oho!
100 II,20 |             stary!~- Słucham, wasza miłość!~Lecz Kmicic zamyślił się
101 II,20 |           inaczej!~- Słucham, wasza miłość! - powtórzył Kiemlicz.~-
102 II,20 |     pułkowniku! Po tym, czego wasza miłość pod Częstochową dokonał...~-
103 II,20 |      waszych ku Panu observantia, i miłość, z jakowej się przed różnymi
104 II,21 |          lękam się zdrady, bo widzę miłość, bo widzę żal za grzechy
105 II,23 |          intencję, za wierność i za miłość do majestatu uczynki jakowe,
106 II,28 |             z powagą:~- Jedź, wasza miłość, spokojnie.~- Bóg zapłać
107 II,29 |           swego, jeno żywot, siły i miłość trzeba jej ofiarować?"~Ale
108 II,34 |             ujrzeli widomy znak, że miłość owa trwa statecznie i że
109 II,34 |                Z Częstochowy, wasza miłość.~- I mnie szukałeś?~- Tak
110 II,34 |             wiedziałem, że to wasza miłość, nikt inny.~- A ksiądz Kordecki
111 II,34 |      Kordecki zdrów?~- Zdrów, wasza miłość, jeno nie wiadomo, czyli
112 II,34 |     Myślałem sobie tak: skoro wasza miłość króla odprowadzał, to mus
113 II,34 |        bałem się wszelako, że wasza miłość już może w pole wyruszył
114 II,34 |       zdejmowali, i te, które wasza miłość zabrał wtedy, gdyśmy to
115 II,34 |             Taurogach?~- Nie, wasza miłość.~- Pójdziesz do Szczuczyna,
116 II,35 |           zaślepia jak macierzyńska miłość.~Brwi księżnej ściągnęły
117 II,36 |       paziów dworskich. Ale była to miłość niezbyt gwałtowna i zgoła
118 II,36 |        porozrywać w sztuki.~- Wasza miłość uczyni, co zechce, bo z
119 II,36 |        skórze każę wypisać.~- Wasza miłość...~- Bierz ich! - krzyknął
120 II,39 |             Zołtareńki i Srebrnego, miłość prawdziwa do ojczyzny i
121 II,41 |            z drugiego boku:~- Wasza miłość! dawnom to chciał uczynić,
122 II,41 |        egzekucję.~- Bo chciał waszą miłość przy Polakach pohańbić.
123 II,41 |            rozciąć. Gdyby zaś wasza miłość porwała się do obrony Soroki,
124 II,42 |             się po służbie.~- Wasza miłość! - rzekł.~- A co powiesz,
125 III,5 |             liście były zaklęcia na miłość do ojczyzny i jakoweś o
126 III,7 |             niej poświęcić prywatę, miłość własną i ambicję.~Hetman
127 III,9 |       posuwał ludzi ku rzece.~Wasza miłość! - krzyknął Witowski - krew
128 III,11|          bramą.~- Nie możesz, wasza miłość, panu hetmanowi tej ujmy
129 III,16|          jej serce i osobę posiąść.~Miłość ta była po prostu żądzą
130 III,16|        skończyła walka, gdyby i nie miłość własna Bogusławowa. Był
131 III,16|         czynione tak, jakby czyniła miłość. Granica była umyślnie zatarta
132 III,16|              który udawał przed nią miłość do opuszczonego króla i
133 III,19|              jako mi chrześcijańska miłość nakazuje, i do zgody powrócić
134 III,26|             które rozniecał i dawną miłość zarazem podsycały. Co dzień
135 III,27|            w dole rzeki. Chce wasza miłość popatrzyć?~- Prowadź waść!~
136 III,29|          Zmylone rachuby i zraniona miłość własna w szał go wprawiały,
137 III,30|             na ziemi rzekł:~- Wasza miłość! obcy ludzie jacyś ku nam
138 III,30|            WMści pośpiech dufam, że miłość do ginącej ojczyzny najlepszą
139 III,32|           nie powiedzieli, że wasza miłość zdrów będzie.~- A potem